Όσοι με γνωρίζετε, έχετε σίγουρα ακούσει τα κολακευτικά λόγια με τα οποία μιλάω πάντα για τη γαστρονομία της Κρήτης. Για ακόμα μία φορά λοιπόν, η Μεγαλόνησος δεν μας απογοήτευσε από αυτή (ή οποιαδήποτε άλλη πλευρά) και έχω να πω ότι καθόλη την διάρκεια των διακοπών μας εκεί φάγαμε και ήπιαμε εξαιρετικά.
Εκτός από τα συγκεκριμένα μέρη που τιμήσαμε δεόντως - και τα οποία καταγράφω παρακάτω - έχω να δηλώσω ότι δεν υπήρξε φορά που να είχαμε το παραμικρό παράπονο στο φαγητό, όσο ήμασταν στην Κρήτη. Ακόμα και στα ταβερνάκια και τις καντίνες που υπάρχουν στην παραλία, φάγαμε φαγητό με γεύση, όψη και υφή σπιτική, προσεγμένο και φτιαγμένο από τις πεντανόστιμες πρώτες ύλες της ευλογημένης Κρητικής γης. Α, φανταστείτε ότι ούτε μία φορά δεν μας σέρβιραν "προκάτ" τηγανητές πατάτες - ξέρω, δεν θα' πρεπε κανονικά αυτό να μας εντυπωσιάζει, στις μέρες μας όμως δυστυχώς αποτελεί μεγάλο "ατού" σε ταβέρνες και εστιατόρια...
Και φέτος στην Κρήτη ακολουθήσαμε την πεπατημένη. Πήγαμε δηλαδή στα αγαπημένα μας μέρη, όχι τόσο για να ελέγξουμε την εξέλιξή τους στο χρόνο, αλλά κυρίως γιατί πλέον τα αισθανόμαστε "στέκια" μας.
Συγκεκριμένα, πήγαμε για ψάρι και θαλασσινά στου Αποστόλη, στην Παλιά Πόλη των Χανίων. Τα ορεκτικά τέλεια, το ψάρι (ένα φαγκρί τόοοοσο, με το συμπάθειο) φρεσκότατο και τέλεια ψημένο, και όσο για τα γλυκά... Δεν νοείται στου Αποστόλη να σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν σε κεράσουν φρέσκα φρούτα, τσικουδιά, μία μεγάλη ποικιλία γλυκών του κουταλιού με λαχταριστό πρόβειο γιαούρτι, καθώς και ζεστά καλιτσουνάκια με μυζήθρα και μέλι. Α, επίσης στου Αποστόλη δοκιμάσαμε την ντόπια βαρελίσια μπύρα Harma, για την οποία ήθελα αλλά δεν κατάφερα να μάθω περισσότερα...
Αρκετές φορές τιμήσαμε και τη Νυχτερίδα, το εστιατόριο του καλού μου φίλου Μπάμπη Μαστορίδη, στις Κορακιές. Υποδειγματικός οικοδεσπότης ο Μπάμπης, μας εξήγησε τις καινούριες γεύσεις στο μενού, ενώ μας έδειξε και τη νέα επέκταση στον κήπο του με την απίστευτη θέα που βλέπει "πιάτο" τον κόλπο της Σούδας. Ό,τι κι αν φάγαμε στη Νυχτερίδα ήταν πεντανόστιμο και τέλεια παρουσιασμένο. Ξεχωρίζω βέβαια το ανεπανάληπτο γαμοπίλαφο που μας σέρβιραν με άγριο κατσίκι μαγειρεμένο και βραστό αλλά και τσιγαριστό, και ακόμα το θυμάμαι και μου τρέχουν τα σάλια. Πρέπει να αναφέρω επίσης ότι στη Νυχτερίδα - με την μεγάλη κάβα - πρωτοδοκίμασα κρασιά από το Κτήμα Ντουράκη, για τα οποία αξίζει να σας μιλήσω σε ξεχωριστό post εντός των ημερών - και έχω να σας πω πολλά, καθώς μέσω του Μπάμπη γνώρισα και τον ίδιο τον Ανδρέα Ντουράκη, έναν πραγματικά καταπληκτικό άνθρωπο.
Επισκεφτήκαμε το Ρέθυμνο επί τούτου, για να φάμε στην Αυλή, για την οποία έχουν γραφτεί πολλά και καλά σχόλια, όχι άδικα. Πρόκειται για πραγματική αυλή των θαυμάτων, καθώς περνάς την πόρτα, που βρίσκεται σε έναν πολυσύχναστο κεντρικό πεζόδρομο στην Παλιά Πόλη του Ρεθύμνου, και νομίζεις πως μπαίνεις σε ένα παραμύθι. Η... αυλή της Αυλής είναι από μόνη της μία όαση, και βέβαια το φαγητό και η εξυπηρέτηση δικαιώνουν κάθε υψηλή προσδοκία. Αν προσθέσουμε την εντυπωσιακή (σε μέγεθος, βάθος και design) οινοθήκη και τις πανέμορφες σουίτες, καταλαβαίνουμε γιατί μία (τουλάχιστον) επίσκεψη στην Αυλή επιβάλεται για όποιον βρεθεί στο Ρέθυμνο ή την ευρύτερη περιοχή. Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μία ματιά στην ιστοσελίδα της Αυλής (www.avli.gr) και θα πάρετε μία πρώτη ιδέα.
Last but not least, όπως λένε στα μέρη μου, το μοναδικό καινούριο μέρος που επισκεφτήκαμε σε αυτό το ταξίδι στην Κρήτη, μετά από συμβουλή του (Κρητικού) φίλου μου Μιχάλη. Αναφέρομαι στην ταβέρνα "Η Καλή Καρδιά", του Κώστα Αγαπηνάκη, που βρίσκεται στο χωριό Κουρνάς, μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνου και λίγο μετά την όμορφη Λίμνη Κουρνά. Πρόκειται για μία ταβέρνα βγαλμένη από μία άλλη εποχή, με τραπεζάκια έξω, στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Ο Αγαπηνάκης ψήνει και σερβίρει ο ίδιος και το μενού είναι απλό και εξαιρετικό: ανάμικτη σαλάτα, τυρί, πατάτες τηγανητές, χοιρινή μπριζόλα και παϊδάκια. Και καλή καρδιά! Όλα - και ιδίως τα παϊδάκια - είναι νοστιμότατα, αλλά δεν μπορώ να μην κάνω ειδική αναφορά στις θεϊκές τηγανητές πατάτες, καθώς δεν έχω ξαναδεί τη σύζυγο να αποδεκατίζει μία γαβάθα ολόκληρη με τέτοια μανία (like there's no tomorrow, όπως λέμε αγγλιστί...). Πριν με σκοτώσει, σπεύδω να διευκρινίσω ότι είναι χαρακτηριστικά λιτοδίαιτη και δύσκολη στο φαγητό, εξ ου και το αξιοσημείωτο της υπόθεσης!...
Για όλα τα παραπάνω - πλην του Αγαπηνάκη - θα βρείτε στοιχεία επικοινωνίας και λοιπές πληροφορίες στο άρθρο που είχα δημοσιεύσει στον ΟΙΝΟΧΟΟ προ διετίας για τα αγαπημένα μου εστιατόρια στην Κρήτη, και το οποίο θα βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link. Για τον Αγαπηνάκη αρκεί να ξέρετε ότι βρίσκεται στον Κουρνά και σας περιμένει με χαμόγελο. ΟΚ, για το τυπικό της υπόθεσης, το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι το 28250-96278, αν και δε νομίζω ότι δουλεύει με κρατήσεις...
RSS Feed