Picture
Γοητευμένη δηλώνει η διάσημη Jancis Robinson MW, παγκόσμια αυθεντία στο οινικό στερέωμα, από τα κρασιά της Τουρκίας. Σε εκτενείς παρουσιάσεις που έκανε πρόσφατα τόσο στην εβδομαδιαία στήλη της στους Financial Times, όσο και στην δημοφιλή συνδρομητική ιστοσελίδα της, μιλάει με τα καλύτερα λόγια για την εκκολαπτόμενη οινική κουλτούρα στην σύγχρονη Τουρκία, καθώς και για τα ενδιαφέροντα κρασιά που προκύπτουν από ντόπιες ποικιλίες που (σε μένα τουλάχιστον) φαίνεται αδύνατο να προφέρει κανείς, εκτός ίσως από την σαφώς πιο "ευκολο-πρόφερτη" για εμάς ποικιλία Vasilaki (χμμμ...).

Μη παρεξηγήσετε το ύφος και το σκοπό μου σας παρακαλώ. Δεν βλέπω το πράγμα εθνικιστικά, και δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλλω την αξία των Τούρκικων κρασιών, τη στιγμή που την επιβεβαιώνει μία τόσο διακεκριμένη οινογράφος. Απεναντίας, θεωρώ αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι μπορεί να αναπτυχθεί οινική κουλτούρα σε ένα (ενίοτε) αυστηρό Μουσουλμανικό κράτος, ειδικά όταν η ίδια η Κυβέρνηση επιβάλλει (αν καταλαβαίνω καλά από το άρθρο της Jancis) ειδικό φόρο 63% στο κρασί και επιπλέον ΦΠΑ, κάνοντας την τιμή του σχεδόν απαγορευτική. Χώρια που δεν αποκλείεται ο ανταγωνισμός (ειδικά αν βρίσκεται τόσο κοντά μας και είναι ουσιαστικός) να μας κάνει ακόμα καλύτερους.


Ο μόνος λόγος που έχω ένα μικρό παράπονο από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι - αν δεν κάνω λάθος - η τελευταία φορά που βρέθηκε η Jancis στην Ελλάδα ήταν το 2004. Το ότι έχει ένα απίστευτα φορτωμένο πρόγραμμα είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, αναρωτιέμαι όμως κατά πόσο την έχουμε ξαναπροσκαλέσει έκτοτε, προκειμένου να διαπιστώσει και να σχολιάσει την τεράστια εξέλιξη του Ελληνικού κρασιού την τελευταία 5ετία. Έχω προσωπική άποψη για την δεδομένη και μεγάλη συμπάθεια της Jancis για τα κρασιά μας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, τη στιγμή που όλες (στην κυριολεξία) οι οινοπαραγωγικές χώρες του κόσμου ανταγωνίζονται η μία την άλλη για την προσοχή του αντιπάλου (από αυτή την πλευρά του Ατλαντικού) δέους του Robert Parker, φοβάμαι ότι όσο αδρανούμε, τόσο θα διατρέχουμε τον κίνδυνο να επαληθεύσουμε τη λαϊκή σοφία που λέει ότι "μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται"...


Αν θέλετε να διαβάσετε το πρόσφατο άρθρο που έγραψε η Jancis στους Financial Times για την πρώτη της εμπειρία με τα κρασιά της Τουρκίας, με τίτλο The New Ottoman Emperors (Οι Νέοι Οθωμανοί Αυτοκράτορες), μπορείτε να κάνετε κλικ σε αυτό εδώ το link.


Για όσους τώρα θα ήθελαν πρώτα να γνωρίσουν την ίδια τη Jancis Robinson MW λίγο καλύτερα και να κατανοήσουν τη σχέση της με το Ελληνικό κρασί, μπορούν να διαβάσουν την μοναδική ως τώρα συνέντευξη που έχει δώσει σε Ελληνικό μέσο, κάνοντας κλικ εδώ, αλλά και εδώ.




Leave a Reply.