Μία εύκολη και νόστιμη "θαλασσινή" μακαρονάδα

Είναι γεγονός ότι δεν είμαι τύπος της θάλασσας. Δεν τρελαίνομαι για θαλασσινά μπάνια, ηλιοθεραπεία, και όλα τα συναφή. Μου αρέσουν όμως φοβερά οι θαλασσινές γεύσεις. Και έχω παρατηρήσει ότι κάποιες από αυτές, με την πρώτη κιόλας μπουκιά, σου δίνουν την αίσθηση ότι είσαι δίπλα στο κύμα, και σε πλημμυρίζουν με την αίσθηση της θάλασσας, όσο μακριά κι αν μένεις ή βρίσκεσαι από αυτήν.Σε ένα τέτοιο πιάτο, πλημμυρισμένο από γεύση θάλασσας, αφορά η συνταγή που σας παρουσιάζω παρακάτω. Είναι φοβερά εύκολη, ελαφριά, και είμαι σίγουρος ότι θα ενθουσιάσει κάθε καλοφαγά που τρελαίνεται για την γεύση του ιωδίου στη γλώσσα.

Θα χρειαστείτε:
Αλάτι χοντρό θαλασσινό (εγώ χρησιμοποιώ "αφράλα" από την Κεφαλλονιά, μαζεμένη με το χέρι)
Παρθένο ελαιόλαδο
4 σκελίδες σκόρδο
Μία πιπεριά πράσινη καυτερή
1 πακέτο Tonnarelli al nero di seppia (Μαύρα ζυμαρικά φτιαγμένα με μελάνι σουπιάς)
1 βαζάκι τρίμμα αυγοτάραχου Τρικαλινός
Φρέσκο μαϊντανό

Εκτέλεση:
Βράζουμε τα Tonnarelli για 10 λεπτά περίπου σε μπόλικο νερό και αλάτι. Ταυτόχρονα δεν τρίβουμε, αλλά κόβουμε το σκόρδο και την πιπεριά σε πολύ λεπτές ροδέλες (με πολύ κοφτερό μαχαίρι ή ξυράφι). Προσθέτουμε ή αφαιρούμε σκόρδο και πιπεριά από τη συνταγή, ανάλογα με το πόσο σκορδάτο ή/και καυτερό θέλουμε το αποτέλεσμα. Ζεσταίνουμε το λάδι σε μεγάλη κατσαρόλα χωρίς να το αφήσουμε να κάψει και ζεματάμε το σκόρδο και την πιπεριά, έτσι ώστε να πάρουν χρυσό χρώμα, αλλά όχι να καούν. Όταν η διαδικασία αυτή έχει ολοκληρωθεί, προσθέτουμε τα στραγγισμένα και βρασμένα Tonnarelli και ανακατεύουμε ευγενικά, ώστε να λαδωθούν ομοιόμορφα. Στο σημείο αυτό προσθέτουμε το τρίμμα του αυγοτάραχου (υπολογίζουμε 2 κουταλάκια του γλυκού ανά μερίδα) και ξανα-ανακατεύουμε. Σερβίρουμε προσθέτοντας στο πιάτο τριμμένο φρέσκο μαϊντανό.

---

Όπως καταλαβαίνετε, όλη η διαφορά στη συνταγή αυτή γίνεται από το μελάνι της σουπιάς στα ζυμαρικά, και βέβαια από το αυγοτάραχο, το οποίο "ποτίζει" τη ζεστή πάστα και της δίνει μία απόλυτα θαλασσινή διάσταση. Το σκόρδο και η καυτερή πιπεριά "μπαλαντζάρουν" τη θαλασσίλα και δίνουν στο πιάτο μία πικάντικη νότα, ενώ ο φρέσκος μαϊντανός το κάνει ακόμα πιο ανάλαφρο και καλοκαιρινό. Ιδιαίτερη σημασία έχει επίσης το λάδι, το οποίο πρέπει να είναι της καλύτερης δυνατής ποιότητας για να δώσει απλόχερα όλη τη φρουτάδα της ελιάς και να προσδώσει στο πιάτο Μεσογειακή ταυτότητα.

Το πιάτο αυτό εγώ θα το συνδύαζα με λευκό κρασί, ωστόσο αν κάποιος μου πρότεινε ένα ελαφρύ ροζέ δεν νομίζω ότι θα το απέρριπτα. Το λευκό πάντως θα πρέπει να είναι ιδανικά νησιώτικο και θαλασσοδαρμένο, οπότε μία Σαντορίνη ή μία Ρομπόλα θα ταιριάξει τέλεια. Εγώ στην προκειμένη περίπτωση δεν ανοίχτηκα στα νησιά, αλλά ανέβηκα βόρεια στην Ηπειρωτική Ελλάδα και διάλεξα ένα κρασί από χαρμάνι Αιγαιοπελαγίτικων ποικιλιών, αλλά από τους όμορφους αμπελώνες της Χαλκιδικής. Και σας διαβεβαιώ ότι η Μελισσάνθη 2008 (χαρμάνι Ασύρτικο - Αθήρι) από το Κτήμα Πόρτο Καρράς στις Πλαγιές Μελίτωνος της Χαλκιδικής, ήταν εξαιρετική επιλογή.

Καλή όρεξη!