Η δεύτερη μέρα ήταν όντως γεμάτη!... Το πρόγραμμα είχε τρεις επισκέψεις σε οινοποιεία στην περιοχή του Chianti Classico, δύο από τα οποία είναι από τα πιο γνωστά της περιοχής: αναφέρομαι στα Castellare di Castellina και Felsina, κάποια από τα κρασιά των οποίων βρίσκουμε και στην Ελλάδα. Οι επισκέψεις αυτές είχαν απίστευτο ενδιαφέρον, αφού και στα δύο κάναμε κάθετες γευστικές δοκιμές των καλύτερων κρασιών τους σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Εγώ όμως αποφάσισα να σας μιλήσω πιο αναλυτικά για το τρίτο οινοποιείο, το Podere Terreno στην Radda in Chianti, στο οποίο ζήσαμε μία πολύ ζεστή και όμορφη Τοσκανέζικη εμπειρία. Βλέπετε το Podere Terreno είναι ένα μικρό οικογενειακό οινοποιείο, στο οποίο η δοκιμή των κρασιών έγινε στο μεσημεριανό γεύμα που φάγαμε μαζί με την οικογένεια στο τραπέζι του σπιτιού. Και μη φανταστείτε τίποτα περίεργες ή επιτηδευμένες γεύσεις... Θα δείτε παρακάτω ότι απολαύσαμε αυτά που βγάζει η γη της περιοχής, αυτά που μαγειρεύει και τρώει μία οικογένεια απλά και καθημερινά. Όμορφες, γεμάτες γεύσεις που ανάγονται στην εποχή που η φτώχεια ανάγκαζε τη νοικοκυρά να δοκιμάζει όλη της τη δημιουργικότητα με τα λίγα και απλά υλικά που της επέτρεπαν τα οικονομικά του σπιτιού (ίσως θυμάστε αυτό που είχα γράψει προ καιρού για το μεγαλείο της "Κουζίνας της Φτώχειας"...).
Ξεκινήσαμε λοιπόν αυτό το όμορφο γεύμα δίπλα στο τεράστιο τζάκι με crostini (καναπεδάκια από ξεραμένο ψωμί) με πουρέ μελιτζάνας και μπόλικο σκόρδο, με φρέσκια ντομάτα και μυρωδικά του κήπου, καθώς και με πατέ από συκωτάκια πουλιών. Συνεχίσαμε με ένα βαθύ πιάτο Ribolitta, που σημαίνει "ξαναβρασμένη" και είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό πιάτο της περιοχής. Είναι μία μορφή φασολάδας, φτιαγμένη με ψωμί και διάφορα λαχανικά, που τρώγεται χυλωμένη και χλιαρή. Στα παλιά τα χρόνια ήταν σωτήρια, καθώς έχει τεράστια θρεπτική αξία, είναι νόστιμη και πολύ φτηνή, και μπορεί να ξαναζεσταθεί πολλές φορές χωρίς πρόβλημα (εξ ου και το όνομά της).
Το κύριο πιάτο μας ήταν νοστιμότατες πέννες με ραγού (όπου καταλαβαίνει κανείς πως εννοεί η Ιταλίδα νοικοκυρά τον όρο "al dente", αρκει να μην έχει ευαίσθητα δόντια ή εύθραυστα σφραγίσματα). Ακολούθησε μία ποικιλία από κίτρινα τυριά της περιοχής, καθώς και αλλαντικά (προσούτο και σαλάμι) από τα γουρούνια του γείτονα - ο οποίος, παρεμπιπτόντως είναι ο ιδιοκτήτης ενός από τα πιο θρυλικά οινοποιεία της Τοσκάνης, για το οποίο σας έχω μιλήσει πολλές φορές, του Montevertine. Απολαύσαμε τα τυριά με μαρμελάδα από κρεμμύδι, καθώς και με μία από τις πιο αγαπημένες μου λιχουδιές που μπορούν να συνοδεύσουν κίτρινο τυρί, το ζελέ κρασιού (εν προκειμένω από Chianti Classico και από ροζέ της περιοχής).
Το επιδόρπιό μας ήταν (πάντα όπως προστάζουν οι τοπικές συνήθειες) γλυκό κρασί Vin Santo, στο οποίο βουτήξαμε μικρά μπισκοτάκια cantuccini με αμύγδαλο (μμμ...).
Τα κρασιά που δοκιμάσαμε ήταν η πλήρης γκάμα του Podere Terreno, που διαθέτει ένα Chianti Classico, ένα Chianti Classico Riserva, κι ένα κομψό Supertuscan που έχει το όνομα του ιδιοκτήτη, Pierfrancesco, από χαρμάνι 90% Sangiovese Grosso και 10% Cabernet Sauvignon. Το ωραίο όμως της υπόθεσης ήταν ότι ξεκινήσαμε με τα πιο πρόσφατα κρασιά του κτήματος (εσοδείας 2004) και στο τέλος απολαύσαμε μερικά από τα πιο παλιά τους (ένα Pierfrancesco του 1997, ένα Chianti Classico του 1991 και δύο Chianti Classico Riserva, ένα του 1995 και ένα του 1988), και εντυπωσιαστήκαμε από τη δυναμική παλαίωσης του καλού Sangiovese.
Σήμερα στο Podere Terreno ένιωσα πραγματικά Τοσκανέζος, έστω και για λίγο, και αυτή ήταν μία εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Μην ψάξετε τα κρασιά του Podere Terreno στην Ελλάδα, δεν έχει νόημα καθώς η παραγωγή είναι πολύ μικρή (όχι παραπάνω από 30000 φιάλες ετησίως) και οι λίγες εξαγωγές πηγαίνουν κυρίως στην Αμερική και τη Βόρεια Ευρώπη. Αν όμως βρεθείτε στην περιοχή, χτυπήστε τους την πόρτα και θα νιώσετε τη φιλοξενία τους (είναι ιδιαίτερα φιλέλληνες κιόλας!). Μάλιστα νοικιάζουν και δωμάτια σε όποιον θέλει να μείνει μαζί τους για λίγο παραπάνω. Στο μεταξύ πάντως μπορείτε να τσεκάρετε την ιστοσελίδα τους, στη διεύθυνση www.podereterreno.it.
RSS Feed