Όταν μιλάμε για την Ελβετία, μας έρχονται στο μυαλό σοκολάτες, τυριά, μέχρι και τράπεζες, σίγουρα όμως όχι κρασιά! Βέβαια είναι κοινό μυστικό ότι η Ελβετία έχει παραγωγή (και μακρά παράδοση) στο κρασί, ποιος όμως μπορεί να θυμηθεί μετά βεβαιότητος το τελευταίο Ελβετικό κρασί που δοκίμασε;...

Ε, λοιπόν, εγώ! Κι αυτό γιατί μόλις γύρισα από ένα πολύ ενδιαφέρον Τasting Ελβετικών Κρασιών που έκανε στο South Kensington του Λονδίνου η Paula Sindberg, ιδιοκτήτρια της εταιρείας οργάνωσης οινικών εκδηλώσεων "The Ultimate Wine Company". Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο Steve De Long, ιδρυτής και διάφορα άλλα μέλη του Wine Century Club (βλέπετε μερικούς από εμάς στην φωτογραφία παρακάτω με το χαρακτηριστικό tastevin που φέρει τα διακριτικά του Club), συγγραφείς και bloggers οίνου και γαστρονομίας, όπως και αρκετοί απλοί οινόφιλοι.


Δοκιμάσαμε (χωρίς και με φαγητό) όχι ένα, ούτε δύο, αλλά 12 από τα καλύτερα Ελβετικά κρασιά (8 λευκά και 4 ερυθρά). Δεν μπορώ να σας πω ότι πρόκειται για κρασιά για τα οποία θα έφτανα στα άκρα, μπορώ όμως να σας πω με σιγουριά ότι τα περισσότερα από αυτά είχαν κάποια χαρακτηριστικά που τα κάνουν αρκετά μοναδικά. Επιπλέον, για εμάς τα μέλη του Wine Century Club, η εκδήλωση είχε επιπλέον σημασία, καθώς προσθέσαμε στη λίστα με τις μοναδικές ποικιλίες που έχουμε ως τώρα δοκιμάσει κάμποσες παντελώς άγνωστες γηγενείς Ελβετικές ποικιλίες (αρκετές από τις οποίες μάλιστα έχουν διασωθεί από την εξαφάνιση με νύχια και με δόντια), όπως Himbertscha, Humagne Blanche, Amigne, Heida, Gamaret, και πάει λέγοντας...

Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι ο Οργανισμός Προώθησης του Ελβετικού Κρασιού, μόλις πληροφορήθηκε για την εκδήλωση αυτή, έστειλε στη διοργανώτρια ένα σωρό έντυπα με πληροφορίες, αναμνηστικά, στυλό, μέχρι και CD με μουσική με την οποία προτείνεται να συνδυάζει κανείς την απόλαυση ενός Ελβετικού κρασιού, για την μεγιστοποίηση της εμπειρίας του. Ξαναδιαβάζοντας όλο αυτό το υψηλής ποιότητας υλικό τώρα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, οφείλω να τους συγχαρώ για την οργάνωση και τον επαγγελματισμό τους.

Δεν νομίζω ότι θα βρούμε Ελβετικά κρασιά στην Ελληνική αγορά. Όπου κι αν τα πετύχετε, είναι λίγα (και δυσεύρετα) τα καλά, και τα οποία είναι ιδιαίτερα ακριβά - η συνολική επιφάνεια, άλλωστε, του Ελβετικού αμπελώνα είναι περίπου όσο και αυτή του αμπελώνα της Αλσατίας.
Αν πάντως καταφέρετε να βρείτε Ελβετικά κρασιά, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, θα σας συμβούλευα να μην υποκύψετε στον πειρασμό να ασχοληθείτε με αυτά των διεθνών ποικιλιών (όπως π.χ. τα αρκετά αξιόλογα Ελβετικά Pinot Noir), αλλά να αποδεχτείτε την πρόκληση να διαπιστώσετε από κοντά τις ιδιαιτερότητες των γηγενών ποικιλιών της Ελβετίας.

Εγώ θα είμαι μαζί σας ξανά αύριο, με περισσότερα θέματα οινικού ενδιαφέροντος...




Leave a Reply.