 Πηγαίνω κάθε χρόνο στο Μήνα Κρασιού που διοργανώνει Το Καφενείο στην Πλάκα. Το κάνω (και το συνιστώ) επειδή έχει μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπει κανείς τις δυνατότητες που έχει το χύμα κρασί, όταν βέβαια προέρχεται από ελεγμένες και σωστές πηγές, αλλά και όταν κανείς το συντηρεί και το μεταχειρίζεται σωστά. Επιπλέον, μου αρέσει η ζεστή ατμόσφαιρα, τρελλαίνομαι για τους πολύ νόστιμους μεζέδες, και γενικά πιστεύω ότι μία επίσκεψη στο Καφενείο, ειδικά κατά τη διάρκεια του Μήνα Κρασιού, είναι μία καλή δικαιολογία για να κατέβει ένας Βόρειος σαν κι εμένα στην Πλάκα.
Πρέπει να σας πω όμως ότι, ενώ ο θεσμός ξεκίνησε ως Μήνας Κρασιού σε Καράφα για το Καφενείο, πιστεύω ότι έχει εξελιχθεί σε Μήνα Αγάπης για το Κρασί, αφού πλέον περιλαμβάνει, εκτός από μία τεράστια ποικιλία χύμα κρασιών από όλη την Ελλάδα, κρασιά που παρουσιάζονται πρώτη φορά σε καράφα, καθώς και κάποιες ειδικές οινοποιήσεις που πραγματοποίησε Το Καφενείο και θα σερβίρει για πρώτη φορά στους πελάτες του.
Ο 5ος Μήνας Κρασιού στο Καφενείο ξεκινάει λοιπόν αυτή την Κυριακή, 19 Ιανουαρίου, και θα διαρκέσει ως την Καθαρά Δευτέρα, δηλαδη ως τις 3 Μαρτίου. Το Καφενείο βρίσκεται στη διεύθυνση Επιχάρμου 1 & Τριπόδων, και είναι ανοιχτό από τις 12 το μεσημέρι ως τη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Το τηλέφωνο για κρατήσεις και πληροφορίες είναι το 210-3246916, ενώ πλήρη και λεπτομερή ενημέρωση (μέχρι και συνταγές για κάποιους από τους λαχταριστούς μεζέδες που σερβίρει) θα βρείτε στην ιστοσελίδα του, στη διεύθυνση www.tokafeneio.gr.
 Προχτές στο σεμινάριο κάναμε μία τυφλή γευσιγνωσία, έτσι μεταξύ μας. Δοκιμάσαμε τέσσερις διαφορετικές ερυθρές ετικέτες, μοναδικός κοινός παρονομαστής των οποίων ήταν το γεγονός ότι επέλεξα αυστηρά μονοποικιλιακά κρασιά από Cabernet Sauvignon. Κατά τ' άλλα υπήρχε αρκετά μεγάλη διαφοροποίηση ως προς την προέλευση, το στυλ αλλά και την τιμή τους. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν, μεταξύ άλλων, να τα κρίνουν, να τα βαθμολογήσουν και να αποφασίσουν την τιμή που θα ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν για καθένα από αυτά - χωρίς βεβαίως να ξέρουν, μέχρι την τελευταία στιγμή, ποια κρασιά δοκίμαζαν και σε ποια σειρά. Και σας διαβεβαιώ ότι τα κατάφεραν περίφημα!
Δεν θα σταθώ στα ακριβή αποτελέσματα, τα οποία ήταν αναμενόμενα ως ένα μεγάλο βαθμό, επεφύλαξαν όμως και εκπλήξεις. Θέλω απλά να σας μεταφέρω κάποια πρόχειρα συμπεράσματα που αποκόμισα εγώ από αυτήν την άσκηση, αλλά και από τις αντιδράσεις όσων έλαβαν μέρος. Πιστεύω λοιπόν πως φάνηκε ότι:
α) Τα κρασιά του νέου κόσμου είναι πλούσια, γεμάτα και πληθωρικά, και (δικαίως) έχουν μεγάλη απήχηση στους οινόφιλους κάθε επιπέδου. Όταν όμως συγκρίνονται με αντίστοιχα κρασιά από τον παλαιό κόσμο, η κομψότητα και η ευγένεια των τελευταίων κερδίζουν τις εντυπώσεις με διαφορά.
β) Οι άνθρωποι που αποδεδειγμένα αγαπούν το κρασί είναι οι πρώτοι που επιλέγουν με γνώμονα τη σχέση ποιότητας-τιμής. Εκεί ακριβώς αποσκοπώ κι εγώ μέσα από το Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού: να βοηθήσω τον οινόφιλο να γίνει συνειδητοποιημένος καταναλωτής.
γ) Και τέλος, ότι τέτοιου είδους δραστηριότητες γύρω από το κρασί εκπαιδεύουν, ψυχαγωγούν, αλλά πάνω από όλα φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά - και αυτό είναι τελικά το ζητούμενο.
Έχω σκοπό να διοργανώσω και άλλες τέτοιου είδους οινικές εκδηλώσεις στο μέλλον, με διάφορα αντικείμενα και σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Και χαίρομαι γιατί εισπράττω καθημερινά όλο και μεγαλύτερο ενθουσιασμό από πολλούς παλιούς, αλλά και ακόμα περισσότερους νέους φίλους!
Το πιστεύω πραγματικά, και θα με θυμηθείτε: το 2009 θα έχει μεγάλο οινικό ενδιαφέρον!...
 Ίσως θυμάστε ότι τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε είχα συναντήσει στη Ρόδο κάποιους στενούς συνεργάτες του μέγιστου Robert Parker Jr. (κι αν δεν θυμάστε, μπορείτε να φρεσκάρετε τη μνήμη σας κάνοντας κλικ εδώ...).
Προφανώς εκείνη η επίσκεψη των Αμερικάνων οινογράφων ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη, καθώς φαίνεται ότι σηματοδότησε μία νέα εποχή για το Ελληνικό κρασί και την αποδοχή του από τον Parker και τους (ουκ ολίγους) πιστούς του.
Σήμερα λοιπόν, μπορούμε πλέον να καυχιόμαστε ότι υπάρχουν μπόλικα κρασιά μας στον τεράστιο κατάλογο που περιλαμβάνει η ιστοσελίδα του Parker. Συγκεκριμένα, 172 Ελληνικά κρασιά φιγουράρουν στις τρεις ανώτερες βαθμολογικές κατηγορίες: 70-79 - Μέτριο (Average), 80-89 - Ανώτερο του μετρίου (Above Average) και 90-95 Εξαιρετικό - (Outstanding).
Ακούστε τώρα πως έχει αναλυτικά η Ελληνική εκπροσώπηση: 19 από τα 170 Ελληνικά κρασιά κρίθηκαν εξαιρετικά (βαθμολογία 90-95). 9 από αυτά ήταν Βισάντο, ενώ από τα 10 ξηρά, τα 8 ήταν λευκά και μόνο 2 ήταν ερυθρά. Από τα 8 λευκά τα 7 ήταν Σαντορίνη ΟΠΑΠ, ενώ η κατανομή στα ερυθρά ήταν Σολομώντεια: Μία Νάουσα ΟΠΑΠ και μία Νεμέα ΟΠΑΠ μοιράστηκαν την κορυφή.
Η διάκριση αυτή αναδεικνύει τη δύναμη των Ελληνικών ποικιλιών και των ξεχωριστών terroirs που διαθέτουμε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Και έπιβεβαιώνει αυτό που έχω πει και γράψει επανειλημμένα: ότι το Ελληνικό κρασί είναι σήμερα καλύτερο από ποτέ. Και αύριο μόνο καλύτερο μπορεί να γίνει.
Όλα μα όλα τα κρασιά μας που αναφέρονται στην ιστοσελίδα του Parker αξίζουν το θαυμασμό και την προτίμησή μας, γιατί εκπροσωπούν το Ελληνικό κρασί στην ολότητά του με τον καλύτερο τρόπο. Εμένα βέβαια θα μου επιτρέψετε να ξεχωρίσω και να συγχαρώ είδικά την ΓΑΙΑ Οινοποιητική, καθώς οκτώ από τα κρασιά της φιγουράρουν στον πίνακα του Parker, τρία μάλιστα εκ των οποίων είναι στο "club" των δέκα ξηρών outstanding: Πρόκειται για τις ετικέτες Θαλασσίτης 2007, Θαλασσίτης Βαρέλι 2007 και Κτήμα ΓΑΙΑΣ 2005. Οι διακρίσεις αυτές, επιπλέον των σημαντικότατων βραβεύσεων από το Decanter στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, δείχνουν ότι η καθολική ανάδειξη της ΓΑΙΑΣ ως μίας εκ των κορυφαίων δυνάμεων στο Ελληνικό κρασί μόνο τυχαία δεν είναι...
Αν θέλετε να μελετήσετε τον πλήρη πίνακα των Ελληνικών κρασιών που περιλαμβάνεται πλέον στην ολοένα και αυξανόμενη "Λίστα του Parker", θα τον βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Καθώς το υλικό από το ταξίδι στο Παρίσι δεν έχει εξαντληθεί ακόμα, στο In2Life σήμερα δημοσιεύεται μία παρουσίασή μου για το απίστευτο εστιατόριο Il Vino. Πρόκειται για ένα δημιούργημα του παγκοσμίως φημισμένου sommelier Enrico Bernardo, στο οποίο πήγα συστημένος από έναν άλλο κορυφαίο sommelier, τον φίλο μου Γιώργο Λούκα.
Παρακάτω σας παρουσιάζω με φωτογραφίες (ελπίζοντας στην κατανόησή σας για την ποιότητά τους καθώς τις τράβηξα με το κινητό μου) τα εκπληκτικό πιάτα που στόλισαν το δείπνο μας.
Στην πρώτη ομάδα λοιπόν έχουμε το menu dégustation τρούφας που επέλεξα εγώ: (Από αριστερά) ξεκίνησε με Εσκαλόπ από φουα γκρα ελαφρώς ψημένο πάνω σε χειμωνιάτικα λαχανικά με τριμμένη μαύρη τρούφα (συνδυάστηκε με ένα εξαιρετικό Pouilly Fuissé του 07), συνεχίστηκε με αυγό τηγανητό πάνω σε πουρέ πατάτας με παρμεζάνα, διακοσμημένο με flakes λευκής τρούφας (συνδυάστηκε με ένα ζωηρό Barbaresco του 04), και ολοκληρώθηκε με ένα τρυφερότατο φιλέ μινιόν με ριζότο και φρεσκοτριμμένη μαύρη τρούφα (συνδυάστηκε με ένα ιδιαίτερα φίνο ερυθρό Grand Cru Classé του 03 από το Saint Emilion του Bordeaux).
Στην δεύτερη ομάδα έχουμε το πραγματικά απίστευτο μοσχαρίσιο φιλέτο που παρήγγειλε η σύζυγος, και το οποίο γαρνιρίστηκε με αυτές τις νοστιμότατες αλλά και εντυπωσιακές πατάτες που βλέπετε από πάνω (συνοδεύτηκε από ένα όμορφο Αυστραλέζικο Shiraz του 06), καθώς και τα επιδόρπιά μας: Τάρτα σοκολάτα με demi-glace καφέ από τον Παναμά και φύλλα χρυσού, καθώς και γλυκό κάστανο με φρούτα του δάσους. Και τα δύο επιδόρπια συνοδεύτηκαν από ένα πραγματικά μοναδικό Trockenbeerenauslese no 7 του (αείμνηστου) Kracher, από μία επιβλητική φιάλη double magnum που άνοιξε για χάρη μας! Η εμπειρία Il Vino προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους οινόφιλους που αγαπούν το καλό φαγητό (έννοιες που βεβαίως πηγαίνουν χέρι με χέρι...). Μπορείτε να διαβάσετε την πλήρη παρουσίαση και να βρείτε στοιχεία επικοινωνίας με το Il Vino κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Είχα την τύχη να είμαι παρών όταν παρελήφθη η εικονιζόμενη τρούφα 600 γραμμαρίων στο L' Abreuvoir στο Κολωνάκι. Απ' ότι με ενημερώνουν πρόκειται για τη μεγαλύτερη τρούφα που έχει βρεθεί επί Ελληνικού εδάφους. Ναι, καλά διαβάσατε, η συγκεκριμένη τρούφα "κατάγεται" από μία ορεινή περιοχή έξω από την Κατερίνη. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να την φωτογραφήσω.
Πρόκειται για μαύρη τρούφα (tuber melanosporum), όπως άλλωστε φάνηκε και από τη χαρακτηριστική μυρωδιά της, που πλημμύρισε ευχάριστα τον χώρο. Αν κάνετε κλικ στις φωτογραφίες που ακολουθούν, θα δείτε ότι σε μέγεθος είναι σαν ένα μικρό κουνουπίδι (δείτε την σε σχέση με ένα πορτοκάλι). Η συγκεκριμένη αφέθηκε αδιαμαρτύρητα στις κολακείες και τον θαυμασμό μας, καθώς και στα χάδια του φωτογραφικού μου φακού, ώσπου μας αποχαιρέτησε, για να πάρει το δρόμο για την κουζίνα. Λίγα λεπτά αργότερα επανήλθε για να αρχίσει να τρίβεται με λαγνεία πάνω από ένα λιμπιστικό λαβράκι μαγειρεμένο με σπαράγγια.
Οι Ελληνικές τρούφες πληθαίνουν καθημερινά στο εμπόριο, κι αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Έχω ακούσει (και δοκιμάσει) για τρούφες στην Κρήτη, την Κοζάνη, τη Χαλκιδική, και τώρα και στην Πιερία. Μπορεί μία Ελληνική μαύρη τρούφα να μην είναι απευθείας συγκρίσιμη σε ποιότητα και αρωματική ισχύ με την αντίστοιχη Γαλλική από το Perigord, η διαφορά ωστόσο στην τιμή είναι τεράστια. Σκεφτείτε ότι στο πρόσφατο ταξίδι μου στο Παρίσι βρήκα την Γαλλική μαύρη τρούφα σε τιμή €2500/κιλό, ενώ η εικονιζόμενη θα "παίξει" (χάρη όμως και στο μέγεθός της) μέχρι τα €1500/κιλό.
Παρεμπιπτόντως θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ένα εστιατόριο με υψηλή Γαλλική κουζίνα, όπως το L' Abreuvoir, εμπιστεύεται τις πρώτες ύλες που δίνει η Ελληνική γη ακόμα και σε κάτι τόσο ιδιαίτερο, όπως η τρούφα. Το συγκεκριμένο εστιατόριο το προτιμώ για την εξαιρετική ποιότητα που κρατάει σταθερά σε πολύ υψηλό επίπεδο εδώ και παραπάνω από τέσσερις δεκαετίες. Επιπλέον, θεωρώ την λίστα των κρασιών του υποδειγματική, όπως θεωρώ και πολύ έξυπνο το γεγονός ότι οι ετικέτες των Γαλλικών κρασιών μεταφράζονται και στα Ελληνικά, ώστε ο πελάτης να μπορεί να προφέρει σωστά το κρασί της επιλογής του. Δεν σας λέω παραπάνω για το L' Abreuvoir, πάντως, γιατί είμαι σίγουρος ότι τα ξέρετε καλύτερα από μένα. Κι αν χρειάζεστε απλά κάτι για να σας φρεσκάρει τη μνήμη, μπορείτε να ρίξετε μία ματιά στο αφιέρωμα που του έκανα στο τελευταίο τεύχος του ΟΙΝΟΧΟΟΥ, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Οι Γιορτές πέρασαν και άλλος ένας κύκλος για το Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού που παρουσιάζω ξεκινάει σύντομα.
Όσοι το έχουν παρακολουθήσει νομίζω συμφωνούν ότι επιθυμία μου δεν είναι να παίξω το ρόλο του δάσκαλου, ούτε προσποιούμαι ότι τα ξέρω όλα. Θα ήταν άλλωστε το λιγότερο αφελές για οποιονδήποτε να καυχιέται ότι ξέρει τα πάντα για κάτι τόσο σύνθετο και ζωντανό όσο το κρασί. Εγώ προσωπικά μαθαίνω καινούρια πράγματα κάθε μέρα - δοκιμάζοντας, διαβάζοντας, συζητώντας, ταξιδεύοντας και γνωρίζοντας ανθρώπους από κάθε μεριά του χώρου του κρασιού. Όλες αυτές τις γνώσεις και τις εμπειρίες, αισθάνθηκα από νωρίς την ανάγκη να τα μοιραστώ με άλλους, στην αρχή γράφοντας και στη συνέχεια μέσα από το σεμινάριο, που μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω πολύ αξιόλογους ανθρώπους με πραγματική αγάπη για το κρασί, η επαφή με τους οποίους με κρατάει κοντά στον παλμό της αγοράς και του καταναλωτή.
Λοιπόν, ο πρώτος κύκλος του 2009 θα ξεκινήσει την Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου και θα ολοκληρωθεί σε 8 συναντήσεις. Οι συναντήσεις θα λαμβάνουν χώρα στο Κελάρι του Bizart (Λεωφ. Κηφισίας 70, Μαρούσι), από την Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου και για τις επόμενες 8 Δευτέρες στις 7.30 το απόγευμα, και θα διαρκούν περίπου 2 ώρες. Θα μιλήσουμε για την ιστορία και τα μυστικά του κρασιού, και θα ταξιδέψουμε στις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας και του κόσμου συζητώντας και δοκιμάζοντας αντιπροσωπευτικά κρασιά. Το κόστος συμμετοχής στο σεμινάριο είναι €250 κατ' άτομο.
Παράλληλα, καθώς μαζί με τις παλιές "σειρές" είμαστε πλέον μπόλικοι και έχουμε φτιάξει ένα όμορφο, άτυπο club, θα συνεχίσουμε να διοργανώνουμε θεματικά οινο-γαστρονομικά δείπνα, εκδρομές, και άλλα έκτακτα. Γενικά θα συνεχίσουμε να περνάμε καλά, με καλό φαγητό, καλό κρασί και καλή παρέα, πάνω απ' όλα.
Όποιος ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στον κύκλο που ξεκινάει στις αρχές του άλλου μήνα, μπορεί να δηλώσει συμμετοχή στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected]. Αν πάλι κάποιος θέλει να ενημερώσει κάποιο φίλο ή φίλη που ενδεχομένως ενδιαφέρεται να το παρακολουθήσει, μπορεί να κατεβάσει το σχετικό αρχείο που επισυνάπτεται παρακάτω και να του/της το προωθήσει. Απλά θα παρακαλούσα όποιον ενδιαφέρεται να με ενημερώσει όσο πιο σύντομα μπορεί, καθώς έχω αποφασίσει ότι το επόμενο γκρουπ θα είναι μικρότερο από το προηγούμενο (που έφτασε αισίως τους 25 εκπληκτικούς συμμετέχοντες), οπότε οι θέσεις είναι ήδη περιορισμένες.
Ανυπομονώ πραγματικά!...
 | telegourmet_course_jan2009.doc | | File Size: | 206 kb | | File Type: | doc |
Download File
 Έχουμε πλέον πάει μπόλικες φορές για φαγητό στον Κρίθαμο, στο Νέο Ψυχικό, και μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητος ότι τον έχω πετύχει σε όλες τις δυνατές του "φάσεις", π.χ. μεσημέρι, βράδυ, με πολύ κόσμο, πιο ήρεμα, κλπ. Όπως επίσης μπορώ να πω με μεγάλη δόση σιγουριάς ότι έχω δοκιμάσει (κάποιες φορές και από πιάτα φίλων) ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των φαγητών που έχει στον κατάλογο. Και με βάση όλα τα παραπάνω, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε τακτικά με μεγάλη ευχαρίστηση.
Ο Κρίθαμος είναι ουσιαστικά μία σύγχρονη ταβέρνα με μεσογειακό προσανατολισμό (και μάλιστα με κλίση προς το Νότιο Αιγαίο). Η κουζίνα του έχειει μπόλικη φαντασία και χρησιμοποιεί αμιγώς Ελληνικές πρώτες ύλες με πολύ καλά αποτελέσματα. Φοβάμαι ότι θα σας ανοίξω την όρεξη απαριθμώντας σας κάποια από τα πιάτα που ξεχωρίζω... Θα το κάνω όμως, έτσι κι αλλιώς. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ξεκινάμε με κανταΐφι με 4 τυριά και γλυκιά σάλτσα από σταφύλι, πιττάκια (στον κατάλογο τα λένε "κοπέλες")γεμιστά με χορταρικά, νόστιμους ντοματοκεφτέδες, τάρτα με τυρί Ταλαγάνι (λευκό τυρί που μοιάζει σε χαλούμι ή και φορμαέλα) και ντοματάκια Cherry, καθώς και σαγανάκι επίσης με Ταλαγάνι και σουσάμι πάνω σε πίττα. Επίσης πολύ καλή (καινούρια) προσθήκη στο μενού είναι τα λεγόμενα "παλικάρια" (γίγαντες) με παστουρμά, που έχουν βουτηχτεί σε κουρκούτι και έχουν τηγανιστεί.
Από τα κύρια πιάτα ξεχωρίζω το (θηριώδες) μοσχαρίσιο κότσι που έχει σιγοψηθεί με γλυκιά σάλτσα και "λιώνει" στο πηρούνι (προσοχή όμως, θρέφει δυο-τρεις, ακόμα και στα δικά μου κυβικά), αλλά και τις νοστιμότατες Κορτεζίνες (στα μέρη μου τις λέμε Spare Ribs), που έχουν ψηθεί με μέλι και θυμάρι. Επίσης πολύ καλή επιλογή (σε κάτι πιο απλό) τα μπιφτέκια με μανιτάρια και το φιλέτο κοτόπουλο σχάρας. Αν πάτε κι εσείς στον Κρίθαμο θα συμφωνήσετε, νομίζω, ότι οι τηγανητές του πατάτες είναι ότι πιο κοντινό υπάρχει σε σπιτικές.
Για τις σαλάτες, αν και ξέρετε ότι δεν με πολυ-απασχολούν, μπορώ να σας πω ότι είναι αρκετά προσεγμένες και περιεκτικές, και σίγουρα θεωρώ το βραστό σταμναγκάθι (που σερβίρεται με χοντρό θαλασσινό αλάτι και λεμόνι) πολύ ωραίο συνοδευτικό για κάθε πιάτο. Συμπαθητικά και τα γλυκά (αν και σπάνια μένει χώρος), τα οποία δεν ακολουθούν πιστά την "Μεσογειακότητα" της κουζίνας, με εξαίρεση τα (πολύ καλά) μυζηθροπιτάκια με μέλι, που σερβίρονται με παγωτό.
Η λίστα των κρασιών είναι αυστηρά Ελληνική και περιλαμβάνει αρκετές και καλές επιλογές σε λογικές τιμές. Το service είναι καλό και σχετικά σβέλτο, αν και λίγο απρόσωπο. Το περιβάλλον όμορφο, καθαρό και προσεγμένο. Πολύ βασικό το γεγονός ότι (αν και ο χώρος δεν χωρίζεται σε καπνιζόντων και μη) δεν υπάρχει πρόβλημα κάπνας, και η διαρρύθμιση είναι αρκετά άνετη. Κάτι βασικό είναι ότι χρειάζεται λίγο προσοχή στο parking, γιατί η περιοχή είναι κάπως προβληματική, οπότε είναι πολύ τυχερός όποιος βρίσκει και παρκάρει σχετικά κοντά. Τέλος, υπολογίστε ότι για να φάει κανείς καλά (με κρασί και γλυκό) στον Κρίθαμο, θα πληρώσει πάνω-κάτω €45.
Νομίζω σας τα είπα όλα. Ο Κρίθαμος προτείνεται ανεπιφύλακτα. Θα τον βρείτε στο Νέο Ψυχικό, στις βόρειες παρυφές του, κοντά στο Πεντάγωνο (Μπουμπουλίνας & Ν. Παρίτση / 210-6728790-1).
 Συγχωρήστε μου τον πομπώδη τίτλο, αλλά ζήλεψα από τα περιοδικά αυτοκινήτου που συχνά αναγράφουν με τεράστια γράμματα στο εξώφυλλο τίτλους του στυλ "Οδηγούμε πρώτοι το μοντέλο GT Turbo X της μάρκας τάδε..."!
Έτσι λοιπόν κι εμείς σε αυτό εδώ το blog δοκιμάζουμε πρώτοι την Ρομπόλα Gentilini 08 και το Aspro Gentilini 08, σε αποκλειστικότητα. Βέβαια για να είμαι βέβαια απόλυτα ειλικρινής, δεν τα δοκιμάζουμε ακριβώς τώρα, αλλά τα δοκιμάσαμε (και τα απολαύσαμε) χτες το βράδυ στο σπίτι του φίλου μου του Νικόλα, συνοδεύοντας το (εικονιζόμενο παρακάτω) εκπληκτικό Λαυράκι που έφτιαξε στο φούρνο!...
Στο θέμα μας τώρα. Τα φετινά λευκά Gentilini είναι εντυπωσιακά. Η Ρομπόλα του 08 προέκυψε μετά από προσεκτικό και επίπονο χαρμάνιασμα κρασιών από διαφορετικά αμπελοτόπια και δεξαμενές, ενώ έχει και ένα μικρό ποσοστό από την premium Ρομπόλα του οινοποιείου, την Cellar Selection, η οποία είναι η μοναδική Single Vineyard Ρομπόλα στην Ελλάδα, προερχόμενη μάλιστα από το κορυφαίο αμπελοτόπι της ζώνης της Ρομπόλας Κεφαλληνίας ΟΠΑΠ, σε υψόμετρο που ξεπερνάει τα 800 μέτρα! Ένα πολύ μικρό ποσοστό από τη συγκεκριμένη παρτίδα φέτος πέρασε για λίγο και από δρύινο βαρέλι. Για να μη σας τα πολυλογώ, η Ρομπόλα Gentilini 08 ίσως να είναι η κορυφαία Ρομπόλα που έχω πιει ως τώρα (και ξέρετε ότι έχω πιει πολλές, γιατί... αδυναμίες είναι αυτές...). Αναδύει όμορφα λεμονάτα αρώματα, έχει ιδανική οξύτητα, ενώ διατηρεί την όμορφη, τυπική, μεταλλικότητα της ποικιλίας.
Το Aspro 08, τώρα, είναι μία άλλη ιστορία. Πρόκειται για το φρέσκο, καθημερινό πολυποικιλιακό λευκό του οινοποιείου που έχει δημιουργηθεί για να απολαμβάνεται ως κρασί απεριτίφ, ή για να συνοδεύει αρωματικά καλοκαιρινά πιάτα. Η ετικέτα κυκλοφόρησε πρώτη φορά πέρυσι και "εξαφανίστηκε" γρήγορα από τα Ελληνικά ράφια, ενώ είχε αντίστοιχη επιτυχία και στις αγορές του εξωτερικού που εξάγει το οινοποιείο Gentilini. Στο Aspro 08, όμως, το χαρμάνι αλλάζει και γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον. Συγκεκριμένα, προκύπτει από Τσαούσι (40%), Sauvignon Blanc (30%) και Μοσχάτο Κεφαλληνίας (30%). Γίνεται ακόμα πιο αρωματικό, με τονισμένη οξύτητα και καλή διάρκεια στο στόμα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, τα λευκά Gentilini του 08 θα αρχίσουν σύντομα να παίρνουν το δρόμο για τις κάβες. Οι ενδεικτικές τιμές τους θα είναι €10,90 (για τη Ρομπόλα) και €9,95 (για το Aspro).
Όσο για το Λαυράκι, ήταν πραγματικά απολαυστικότατο, τόσο από μόνο του, όσο και συνοδευόμενο από τα δύο αυτά κρασιά. Δυστυχώς όμως δεν θα μάθουμε ποτέ την όμορφη συνταγή με τα πολλά μυρωδικά και την ελαφριά κόκκινη σάλτσα, καθώς ο Νικόλας την "τσίμπησε" σε κάποιο εστιατόριο στη Σαρδηνία πριν από λίγο καιρό, και από τότε την κρατάει "επτασφράγιστο μυστικό"...
 Μία πολύ σημαντική ημερομηνία πρέπει από τώρα να βάλουμε όλοι οι οινόφιλοι στην ατζέντα μας για τον Ιανουάριο. Ποδαρικό λοιπόν στις οινικές εκδηλώσεις του 2009 κάνουν τα ΒορΟινά, η καθιερωμένη εκδήλωση που φέρνει κάθε χρόνο το Αθηναϊκό κοινό και τον αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος ένα βήμα πιο κοντά.
Η εκδήλωση διοργανώνεται από την Ένωση Οινοπαραγωγών της Βορείου Ελλάδος (ΕΝ.Ο.Α.Β.Ε), και θα λάβει χώρα τη Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009 στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, στο Σύνταγμα. Είναι μία εξαιρετική ευκαιρία για τους φίλους των κρασιών και των αποσταγμάτων της Βορείου Ελλάδος να γνωρίσουν τις γεύσεις αλλά και τα πρόσωπα πίσω από τις αγαπημένες τους ετικέτες.
Οι ώρες λειτουργίας για τα ΒορΟινά είναι 12.00-18.00 για τους επαγγελματίες και 18.00-22.00 για το οινόφιλο κοινό. Η τιμή εισόδου είναι €5, και σε αυτήν περιλαμβάνεται το ποτήρι γευσιγνωσίας της εκδήλωσης.
Ραντεβού, λοιπόν, στα ΒορΟινά!...
 Να λοιπόν αυτό που σας έλεγα χθες, στην πράξη:
Χρειάστηκαν α) ένα χοιρινό μπουτάκι στο φούρνο με πατάτες, β) ένα pyrex σπανάκι au gratin, γ) μια πλούσια χειμωνιάτικη σαλάτα και δ) ένα ταψί γαλακτομπούρεκο. Και περάσαμε μία όμορφη βραδιά με φίλους, πιο διασκεδαστικά και άνετα από οποιοδήποτε εστιατόριο.
Ήπιαμε: α) μία φιάλη από την πολύ ευγενή Σαμπάνια Brut Souverain του Οίκου Henriot, β) δύο φιάλες από την εικονιζόμενη Νάουσα Μπουτάρη του 90 που ο φίλος μου ο Νικόλας καιγόταν να ανοίξει (για να δει σε τι κατάσταση βρίσκονται), και μία φιάλη από τον φυσικώς γλυκύ Β&Β του Κτήματος Βιβλία Χώρα από Gewurztraminer που έκανε παρέα στο γαλακτομπούρεκο.
Πρέπει να πω ότι η Νάουσα διατηρήθηκε εντυπωσιακά καλά, παρά τα χρονάκια της, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι πέρασε αρκετά, και δεν παλαίωσε σε κελλάρι ή συντηρητή, όπως της άρμοζε. Δεν είναι πολλά τα Ελληνικά (και όχι μόνο) κρασιά που μπορούν να καυχηθούν μία καλή παλαίωση 18 γεμάτων ετών, και μάλιστα κάτω από μη ιδανικές συνθήκες... Και χαίρομαι που, ενώ είχα stand by στο αυτοκίνητο 2 φιάλες καλού (και πιο νέου) ερυθρού από το Pomerol, η Νάουσα "δε μάσησε" κι έτσι τις επέστρεψα στη θέση τους.
Οι συμβουλές μου σε περιπτώσεις που σκοπεύετε να ανοίξετε κρασιά κάποιας ηλικίας σε ένα τραπέζι είναι οι εξής:
1. Έχετε πάντα "back up" - κάποιο κρασί "ρεζέρβα", για την κατάσταση του οποίου είστε σίγουροι. Μετά από τόσα χρόνια είναι πολύ πιθανό ακόμα και ένα πολύ καλό και ακριβό κρασί να... μας έχει αφήσει χρόνους. Βεβαίως είναι πολύ απογοητευτικό όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά είναι ακόμα απογοητευτικότερο αν δεν έχουμε προνοήσει και απολαύσουμε ένα ωραίο γεύμα... ξεροσφύρι.
2. Δεδομένου ότι η φιάλη αναπαυόταν για πολύ καιρό σε ύπτια θέση, εναποθέστε την για τουλάχιστον 2-3 ώρες στην όρθια θέση πριν την ανοίξετε, έτσι ώστε το ίζημα που θα έχει δημιουργηθεί από την παλαίωση στην φιάλη να κατακαθίσει στον πάτο και να έρθει το κρασί στο τραπέζι όσο πιο διαυγές γίνεται.
3. Μεταγγίστε το κρασί σε καράφα και αφήστε το εκεί για τουλάχιστον 1 ώρα πριν το σερβίρετε. Αυτό είναι απαραίτητο, καθώς το οξυγόνο θα "ξεκλειδώσει" τα αρώματά που τόσο καιρό έμειναν κρυμμένα, αλλά και θα διώξει την όποια (δικαιολογημένη) αίσθηση κλεισούρας. Να ξέρετε μόνο ότι, από τη στιγμή που θα ανοίξει, ένα κρασί τέτοιας ηλικίας βρίσκεται σε αρκετά εύθραυστη κατάσταση και καλό θα είναι να καταναλωθεί κατά το γεύμα και να μη μείνει άλλο.
4. Μπορεί στα νειάτα του το κρασί αυτό να ήταν γεμάτο, τανικό και ατίθασο, μετά από τόσο μακρά παλαίωση όμως θα είναι πλέον πολύ πιο φίνο και κομψό. Καλό είναι λοιπόν να μη το συνδυάσετε με πολύ δυνατές γεύσεις ή βαριά κρέατα. Προτιμήστε μοσχάρι γάλακτος, χοιρινό ή κοτόπουλο, είτε στο φούρνο, είτε μαγειρεμένα με μία ελαφριά σάλτσα.
Ελπίζω σε πολλές τέτοιες όμορφες βραδιές με φίλους φέτος, στην υγειά της κρίσης!...
|
RSS Feed