 Λοιπόν δώστε σας παρακαλώ προσοχή σ'αυτό που έχω να σας πω, γιατί πρόκειται για ένα event που και δεν έχει διαφημιστεί, αλλά και έχει επικίνδυνα λίγες θέσεις για συμμετοχές...
Την προσεχή Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου, το Luna Rossa διοργανώνει άλλη μία Μαγική Βραδιά, αυτή τη φορά με επίκεντρο το μυθικό επιδόρπιο κρασί από το Sauternes του Bordeaux, το Château d'Yquem. Πρόκειται ουσιαστικά για κάθετη δοκιμή από 3 χρονιές του συγκεκριμένου κρασιού, τις 1979, 1988 και 1999. Τη δοκιμή θα πλαισιώνει ένα ειδικό μενού που θα περιλαμβάνει (τί άλλο;) foie gras (ωμό και ψημένο) και εκλεκτά Γαλλικά και Ιταλικά τυριά.
Όπως σας είπα έχουν μείνει ελάχιστες διαθέσιμες θέσεις, καθώς η εκδήλωση γίνεται μετά από απαίτηση φανατικών οπαδών του Château d'Yquem που έχουν ήδη σπέυσει να κάνουν τις προ-κρατήσεις τους. Η τιμή συμμετοχής είναι €200 το άτομο. Αν σκεφτεί κανείς ότι το Château d'Yquem του '88 (με 99/100 από τον Robert Parker) ξεπερνάει τα €500 ανά φιάλη, ενώ αυτό του '79 (όπου υπάρχει) κοστολογείται κοντά στα €1000, δεν μιλάμε για συμφέρουσα τιμή συμμετοχής, αλλά, ως ένα βαθμό, για ευκαιρία ζωής!
Δυστυχώς εκείνες τις μέρες εγώ θα βρίσκομαι στο Άμστερνταμ, για μία σειρά επαγγελματικών επαφών. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα όμως να μην χάσετε την εκδήλωση αυτή. Τηλεφωνήστε στο Luna Rossa για να κρατήσετε θέσεις - όσο ακόμα υπάρχουν - στο 210-9423777.
Πληροφορίες και οδηγίες θα βρείτε στο www.lunarossa.gr. Σημειωτέον: το εστιατόριο έχει εξασφαλίσει θέσεις σε παραπλήσιο υπόγειο πάρκινγκ. Παίρνετε τηλέφωνο φτάνοντας και σας ανοίγουν.
 Ποιος ψήνεται για ταξιδάκι στο Λονδίνο;
Χωρίς πλάκα, αν έχετε σκοπό να βρίσκεστε στην Αγγλική πρωτεύουσα στα τέλη του μήνα, σας έχω μία πολύ καλή πρόταση. Αναφέρομαι στο Decanter Great Bordeaux Fine Wine Encounter 2008, ίσως τη μεγαλύτερη - εκτός Γαλλίας - έκθεση κρασιών του Bordeaux.
Στην εκδήλωση λαμβάνουν μέρος ένα σωρό Μπορντωλέζικα Chateaux (γύρω στα 75 έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή), οπότε όποιος πάει και θα γνωρίσει οινικές προσωπικότητες της περιοχής, αλλά και θα δοκιμάσει πολλές και αξιόλογες ετικέτες. Βέβαια μη φανταστείτε ότι τα chateaux που συμμετέχουν είναι τα πρωτοκλασσάτα, ωστόσο στην πλειονότητά τους έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Επιπλέον, αν δηλώσετε συμμετοχή νωρίς, έχετε πιθανότητες να βρείτε θέσεις και στα Σεμινάρια (Masterclasses) που πάντα γίνονται στο πλάισιο των εκδηλώσεων του Decanter και βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Αυτή τη φορά έχετε να διαλέξετε ανάμεσα στα εξής masterclasses: α) κάθετη γευσιγνωσία των κρασιών του Château Mouton Rothschild, β) δοκιμή των Crus Classés της Graves, και γ) ένα σαγηνευτικό ταξίδι στα κρασιά του Pomerol.
Το Decanter Great Bordeaux Fine Wine Encounter 2008 θα λάβει χώρα το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου στο αριστοκρατικό ξενοδοχείο The Landmark (όπως τα περισσότερα events που διοργανώνει το Decanter), στο Βορειοδυτικό Λονδίνο. Η τιμή του εισιτηρίου είναι €51, οπότε ξέρουμε εκ των προτέρων ότι η εκδήλωση θα προσελκύσει υψηλού επιπέδου οινόφιλους από την Αγγλία και όχι μόνο. Τα εισιτήρια για τα masterclasses κυμαίνονται μεταξύ €65 και €115 (είναι ακριβά, αλλά για τη γνώση που μεταδίδουν και τα κρασιά που παρουσιάζουν τα αξίζουν τα λεφτά τους με το παραπάνω...).
Εγώ δυστυχώς, λόγω φόρτου εργασίας, δεν θα καταφέρω να συμμετάσχω αυτή τη φορά. Αν κάποιος άλλος βρεθεί στο Λονδίνο εκείνες τις μέρες και πάρει μέρος στην εκδήλωση, και βέβαια αν πάει επί τούτου, θα χαρώ να μάθω σχόλια και εντυπώσεις. Για πληροφορίες και εγγραφές σε αυτή αλλά και σε μελλοντικές εκδηλώσεις του Decanter, ακολουθήστε αυτό εδώ το link.
 Διαβάζω στο decanter.com ότι πληθαίνουν τα μέλη του "κλειστού" club των χωρών που καταναλώνουν παραπάνω από ένα εκατομμύριο φιάλες Σαμπάνια ετησίως! Ποιο είναι το πιο πρόσφατο μέλος; Μα η Ρωσία, βέβαια, ποιον περιμένατε; Η χώρα των όψιμων εκατομμυριούχων που έχουν βαλθεί να κάνουν τώρα όσα στερήθηκαν τόσα χρόνια επί Σοβιετικής Ένωσης. Μ' αυτά και μ' αυτά, οι εισαγωγές Σαμπάνιας στη Ρωσία αυξήθηκαν κατά 40% μόνο το τελευταίο έτος!
Το club του ενός εκατομμυρίου+ φιαλών Σαμπάνιας αριθμεί μόλις 15 χώρες-μέλη. Και παρότι το 55% της ετήσιας διεθνούς παραγωγής καταναλώνεται από την ίδια τη Γαλλία, οι μεγαλύτεροι ρυθμοί αύξησης εισαγωγής και κατανάλωσης τελευταία παρατηρούνται, εκτός της Ρωσίας που προανέφερα, στις αναδυόμενες μεγάλες αγορές της Κίνας και της Ινδίας.
Για μεθαύριο, για τη γιορτή των ερωτευμένων, εγώ προορίζω μία φιάλη Bruno Paillard NV Brut Rosé. Είναι κομψότατη και απολαυστική, με πολύ καλή σχέση ποιότητας-τιμής. Θα τη βρείτε, μεταξύ άλλων, στις κάβες Wine Garage (Κολωνάκι & Εκάλη) σε τιμή γύρω στα €45.
Αν βέβαια θέλετε μία πιο οικονομική λύση, σας προτείνω άφοβα ένα Brachetto d'Acqui, το ερυθρωπό αφρώδες κρασί από τη Βόρεια Ιταλία. Είναι γλυκόπιοτο, είναι αρωματικό, είναι πρωτότυπο και εορταστικό. Επιπλέον θεωρείται ένας από τους πιο αρμονικούς συνοδούς της σοκολάτας (με ροζέ αφρώδες κρασί και σοκολάτα νομίζω σας δίνω τις βάσεις για μία βραδιά Αγίου Βαλεντίνου μες στο πάθος!...). Θα το βρείτε σε μεγάλες κάβες στη μισή τιμή (τουλάχιστον) από τις καλές Σαμπάνιες. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το Brachetto d'Acqui πριν το αναζητήσετε, μπορείτε να κάνετε κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Πολλοί φίλοι μου ζητάτε προτάσεις εστιατορίων για να γιορτάσετε την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μεθαύριο την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου (πολύ έρωτας έπεσε τελευταία!...). Για σας λοιπόν έχω όχι μία, αλλά δύο προτάσεις, για να πιάσουμε όλα τα γούστα.
Αφ' ενός τα εστιατόρια Cellier θα προσφέρουν τα γνωστά a la carte μενού τους με κάποιες εκπλήξεις λόγω της ημέρας, θα υποδέχονται όμως όλους τους ερωτευμένους κερνώντας τους ένα ποτήρι παγωμένη Σαμπάνια Montvillers. Για κρατήσεις, καλέστε στο 210-3638525 (για το Cellier Le Bistrot στο Σύνταγμα), καθώς και 210-4181049 (για το Cellier Zea στον Πειραιά).
Αφ'ετέρου το Coquillage στη Μαρίνα του Φλοίσβου έχει ετοιμάσει ειδικό μενού για τις ερωτευμένες ψυχές που θα το προτιμήσουν τη βραδιά εκείνη. Το μενού ονομάζεται (εύλογα) "A Sea of Love" και έχει ως εξής:
Υποδοχή με Cremant De Loire
***
Ceviche σφυρίδας μαριναρισμένης σε χυμό εσπεριδοειδών
***
Καρδιές μαρουλιού με καβούρι, estragon και σολομό καπνισμένο με πούρο Romeo y Julieta
***
Σορμπέ φρούτα του πάθους
***
Φιλέτο charolaise μαριναρισμένο σε αφροδισιακά μπαχαρικά με sauce béarnaise
***
Βελούδινη mousse σοκολάτας και φρέσκιες φράουλες
Η τιμή, για όσους θέλετε να ταξιδέψετε σ'αυτη τη θάλασσα του έρωτα, είναι €85 το άτομο χωρίς το κρασί, το οποίο θα διαλέξετε από την ιδιαίτερα ψαγμένη λίστα του Coquillage.
Καλή όρεξη και καλή διασκέδαση!
 Αν κατοικείτε από την Κηφισιά και πάνω, "Το Ταβερνάκι της Δέσποινας" σίγουρα το ξέρετε. Αν όχι - για να δανειστώ τα λόγια ενός παλιού "φίλου" από την Πάτρα - "τώρα θα το μάθετε"!
Η Δέσποινα και το Ταβερνάκι της λοιπόν είναι ορόσημα στο γευστικό στερέωμα της Νέας Ερυθραίας εδώ και 18 περίπου χρόνια. Για λόγους που και η ίδια η Δέσποινα προτιμά να μη θυμάται, το Ταβερνάκι έκλεισε κάποια στιγμή πέρυσι και παρέμεινε κλειστό για κάπου ένα χρόνο. Ωστόσο, εδώ και λίγο καιρό ξαναμπήκε στη ζωή μας, με νέο χώρο λίγο πιο κάτω από τον παλιό, ένα τετράγωνο από την πλατεία Τσαχπίνη, στη διαδρομή προς Τατοΐου (εκεί που παλιά στεγαζόταν η ψαροταβέρνα "Κάβο Μπιάνκο", αν θυμάμαι καλά...).
Επισκεφθήκαμε χτες το νέο Ταβερνάκι της Δέσποινας για το λεγόμενο στη νεοελληνική "Sunday Lunch" και, ευτυχώς, λίγα πράγματα (εκτός του χώρου) είχαν αλλάξει. Η Δέσποινα στα γνωστά της κέφια, το μενού όπως το θυμόμαστε με κάποιες μόνο προσθαφαιρέσεις, και με τις επεξηγήσεις κάθε πιάτου αποδομένες με χιούμορ ή και ρίμα!...Φάγαμε τους γνωστούς φοβερούς κεφτέδες, λαχταριστή γαρδούμπα στο φούρνο, την φάβα - σήμα κατατεθέν, μία ωραία Σαλονικιώτικη συνταγή μελιτζάνας με τυρί τριμμένο, και μία απίστευτη τηγανητή τυρόπιττα χωρίς ούτε μία σταγόνα περισσό λάδι! Α, και πατατούλα τηγανητή φρέσκια, κομμένη στο χέρι... Στα κύρια πιάτα, πολύ καλό το γιαουρτλού, σταθερά καλά τα κρέατα στη σχάρα, αλλά το (επίσης) σήμα κατατεθέν - χουγιάρ μπεγεντί ήταν Α-ΠΑΙ-ΚΤΟ. Πήραμε και κάτι σαλάτες, πολύ καλές απ' ότι θυμάμαι, αν και, με τόσους μεζέδες, οι σαλάτες είναι πάντα η "παράπλευρη απώλεια" του τραπεζιού. Μικρή αλλά απρόσμενα μερακλήδικη η λίστα των εμφιαλωμένων κρασιών. Και το χύμα, πάντως, του Κυρ-Θανάση από την Άσκρη της Θήβας, είναι μία χαρά... Η πανδαισία αυτή έκλεισε με καρυδόπιττα και γιαούρτι με γλυκό πορτοκάλι.
Οι παλιοί και σταθεροί πελάτες της Δέσποινας δεν την έχουν ξεχάσει - τουναντίον! Χτες, Κυριακή, έδωσαν δυναμικό παρόν και δεν έπεφτε καρφίτσα! Κι εκείνη όμως, δε χάνει ευκαιρία να κάτσει μαζί τους, να πει τα αστεία της, να κεράσει και μία τσικουδιά για τη χώνεψη. Ανανεωμένο και το προσωπικό, αν και είναι ακόμα καινούριο και χρειάζεται λίγο ακόμα "ροντάρισμα" για να γίνει η εξυπηρέτηση πιο σβέλτη και αποτελεσματική. Σημειώστε ότι το Ταβερνάκι της Δέσποινας είναι ανοικτό κάθε βράδυ, αλλά και μεσημέρι το Σάββατο και την Κυριακή.
Το Ταβερνάκι της Δέσποινας θα το βρείτε στη διεύθυνση Κύπρου 15 & Κολοκοτρώνη γωνία, στη Ν. Ερυθραία. Το τηλέφωνο για κρατήσεις είναι το 210-8072396. Και αν, για κάποιο λόγο, θέλετε να επικοινωνήσετε με τη Δέσποινα ηλεκτρονικά, η διεύθυνση του email της τα λέει όλα: [email protected]!!!
 Λίγοι το γνωρίζουν γενικώς, αλλά χτες ήταν η γιορτή μου. Όχι, δεν ήταν των Αγίων Θεοδώρων, αλλά του Θεοδώρου του Στρατηλάτου, μία λιγότερο γνωστή, αλλά η μόνη σταθερή γιορτή που μπορεί να έχει κάποιος που ονομάζεται Θόδωρος. Έτσι, σε μία μοναδική έκλαμψη προγραμματισμού και οργάνωσης, εδώ και κάποιες δεκαετίες, έχω αποφασίσει να γιορτάζω κάθε χρόνο στις 8 Φεβρουαρίου.
Δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως. Όπως φαντάζεστε, λόγω της ημέρας, αποφασίσαμε να βγούμε έξω για (τί άλλο;) φαγητό. Επειδή λοιπόν εγώ είμαι απλός άνθρωπος, επιθύμησα να πάμε κάπου που να συνδυάζει όμορφο περιβάλλον, καλό κρέας και καλό κρασί. Κι έτσι το εορταστικό δείπνο έλαβε χώρα στο Τηλέμαχος Barbecue Club, στην Κάτω Κηφισιά, ένα εστιατόριο για το οποίο σας έχω μιλήσει με διθυράμβους ουκ ολίγες φορές.
Ακριβώς γι αυτό το λόγο δεν θα επεκταθώ στα του φαγητού, αν και πρέπει να πω, πάντως, ότι φύγαμε όλοι πανευτυχείς και πλήρως ικανοποιημένοι. Θέλω να σταθώ όμως σε ένα από τα (πολλά) κρασιά της βραδιάς, το Raka Biography Shiraz 2005. Πρόκειται για το κορυφαίο κρασί του ομώνυμου μικρού και σχετικά καινούριου οινοποιείου της Ν. Αφρικής, ένα μονοποικιλιακό Shiraz με το οποίο (με το συμπάθειο) "έπαθα πλάκα". Παρότι νέο - κρατάει αρκετά ακόμα - είχε απίστευτα αρώματα φρούτου και μπαχαρικών, ζόρικες ταννίνες - όπως μου αρέσουν - καθώς και απίστευτη διάρκεια. Σε συνδυασμό μάλιστα με ένα τέλεια ψημένο μοσχαρίσιο κυλότο στη σούβλα, ζουμερό και πεντανόστιμο, ήταν το highlight της βραδιάς.
Ο καλός μου φίλος Γιώργος Τσιλιγκίρης, ιδιοκτήτης του εστιατορίου, μου είπε ότι έχει και άλλες ετικέτες του συγκεκριμένου οινοποιείου, του οποίο η παραγωγή, γενικώς, μη φανταστείτε ότι είναι τεράστια - είπαμε, περί boutique πρόκειται. Κρίνω λοιπόν ότι το θέμα χρήζει άμεσης περαιτέρω διερεύνησης. Θα δοκιμάσω ό,τι μπορώ, λοιπόν, και θα σας κρατήσω ενήμερους...
Κυκλοφορεί αυτό το Σάββατο, 9 Φεβρουαρίου, με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Μην τον χάσετε!...
 Στα ουκ ολίγα σχόλια που συγκέντρωσε / προκάλεσε το τελευταίο post για το Gewurztraminer ήρθε, με τα πολλά, η κουβέντα στην Κεφαλονιά (πώς το πάω και πώς το φέρνω κάθε φορά...). Λόγω καταγωγής, αλλά και σχέσεων με ανθρώπους στο νησί, αν αρχίσω να σας μιλάω για την Κεφαλονιά δεν θα σταματήσω... Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν με ενδιαφέρει να μάθω νέα tips και προτάσεις για φαγητό και γενικά καλοπέραση στο νησί (είναι και μεγάλο το άτιμο...), οπότε μη ντραπείτε...
Σε πρώτη φάση πάντως, σας παραθέτω το άρθρο μου από το μίνι-οδοιπορικό οινογαστρονομίας που είχα κάνει εκεί πριν 2 καλοκαίρια. Ειδικά αν δεν είχατε διαβάσει το τεύχος του Οκτωβρίου 2006 του ΟΙΝΟΧΟΟΥ, πιστεύω ότι θα το βρείτε ενδιαφέρον. Μπορείτε να το διαβάσετε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
Βεβαίως έκτοτε έχω βρει και άλλα μέρη που αξίζουν πραγματικά. Θα τα πούμε όμως στην πορεία....
 Λοιπόν έχω παρατηρήσει ότι τελευταία έχει γίνει πολύ της μόδας το Gewurztraminer στην Ελλάδα. Θα μπορούσε κανείς να πει (με ύφος Παπαγιαννόπουλου από παλιά μαυρόασπρη Ελληνική ταινία): "Αλσατία έχουμε γίνει!...
Θα γνωρίζετε ότι το Gewurztraminer είναι μία κομψή και ιδιαίτερα αρωματική λευκή ποικιλία με Βορειο-Ευρωπαϊκή καταγωγή (Γερμανία - Αλσατία). Για να φανταστείτε, είναι κάτι αντίστοιχο με το δικό μας Μοσχάτο. Διακρίνεται για την υψηλή του οξύτητα και τα έντονα αρώματα τριαντάφυλλο και περγαμόντο που βγάζει σε μύτη και στόμα. Πίνεται φρέσκο και δεν "κάνει χωριό" με το βαρέλι, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις γλυκών οίνων όψιμου τρύγου. Πίνεται δροσερό και είναι απίστευτα ξεδιψαστικό και απολαυστικό, είτε σαν απεριτίφ είτε με το φαγητό. Και μιλώντας για φαγητό, συνδυάζεται με πιάτα που έχουν πολλά και έντονα μυρωδικά, καθώς και με τυριά με έντονα αρωματικά στοιχεία.
Παρεμπιπτόντως, προφέρεται - ουσιαστικά - όπως ακούγεται: Γκεβουρζτράμινερ, και πουλάει τρελλά σε παλαιό και νέο κόσμο. Και, όχι τίποτα άλλο, αλλά κάτι τέτοια είναι που με κάνουν και δεν θέλω να ξανακούσω ότι οι Ελληνικές ποικιλίες (βλ. Μοσχοφίλερο) δεν πουλάνε στο εξωτερικό επειδή τάχα μου έχουν δύσκολα ονόματα!...
Πώς μου ήρθε και άρχισα να μιλάω για το Gewurztraminer; Μόλις κυκλοφόρησαν 2 ολοκαίνουριες ελληνικές ετικέτες της ποικιλίας αυτής: Μία από τον Αποστόλη τον Μούντριχα (Κτήμα Αβαντίς), η οποία μάλιστα φέρει και το όνομα της γλυκύτατης συζύγου του (Λένγκα), όπως και άλλη μία από το Κτήμα Σεμέλη του Γιώργου Κοκοτού, για την οποία όμως στη φάση αυτή δεν έχω περαιτέρω πληροφορίες. Θα τα δοκιμάσω πάντως και τα δύο πολύ σύντομα, και δεσμέυομαι να σας ενημερώσω με την πρώτη ευκαιρία.
 Αισθάνομαι λίγο άσχημα, γιατί σας έχω μιλήσει για το Paper Moon από καιρό (ίσως να ήμουν και ο πρώτος, αφού έχω inside info από την εποχή ακόμα που το έφτιαχναν), μετά όμως μία σας άνοιγα την όρεξη και τίποτα, μία θα έπαιζε στον ΟΙΝΟΧΟΟ του Φεβρουαρίου αλλά άλλαξαν τα πλάνα, κλπ κλπ.
Ως εδώ όμως. Τέρμα η καθυστέρηση - που δεν ήταν και εσκεμμένη άλλωστε. Τα παιδιά εκεί κάνουν πολύ καλή δουλειά και αξίζει να το δοκιμάσετε. Γι αυτο, διαβάστε περισσότερα κάνοντας κλικ σε αυτό το link και κάντε την κράτησή σας γρήγορα.
Καλή όρεξη!
|
RSS Feed