 Διαβάζω στην Αμερικάνικη εφημερίδα New York Daily News ένα άρθρο για την εξέλιξη των ανθρώπων που ανήκουν σε μια κατηγορία που (ευτυχώς) τείνει προς εξαφάνιση: αυτή των "γαστρο-σνομπ". Νομίζω καταλαβαίνετε αμέσως τον τύπο ανθρώπου που εννοώ - όλοι έχουμε γνωρίσει τουλάχιστον έναν από αυτούς στη ζωή μας. Πρόκειται για αυτούς για τους οποίους εκλεκτό ίσον ακριβό, γι αυτό και ένα καλό τραπέζι δεν είναι πλήρες χωρίς ακριβά και σπάνια θαλασσινά, τρούφα, foie-gras, κ.ο.κ.Ε ναι λοιπόν, η κατηγορία αυτή είναι πλέον μία διαρκώς συρρικνούμενη μειονότητα. Βλέπετε στην εποχή μας ο "ψαγμένος" έχει τελείως διαφορετικές προτεραιότητες. Δεν λατρεύει το ακριβό, και για την ακρίβεια μερικές από τις αγαπημένες του (γαστρονομικές) πρώτες ύλες είναι ιδιαίτερα ευτελείς - σε τιμή, εννοείται, όχι σε γεύση, ούτε - προφανώς - σε προέλευση. Μάλιστα, αυτά που ψάχνει, και για τα οποία υπερηφανεύεται στους φίλους του σε τραπέζια και εστιατόρια, είναι άγνωστα όσπρια, χειροποίητα ζυμαρικά, ελαιόλαδο από συγκεκριμένους - ονοματισμένους - ελαιώνες, παραδοσιακά τυριά και αλλαντικά με ονομασία προέλευσης, κ.λ.π. Η ειρωνεία βεβαίως είναι ότι όλα αυτά δεν είναι οι πάλαι ποτέ λιχουδιές της αριστοκρατίας, αλλά οι αυθεντικές γεύσεις της υπαίθρου που γεννήθηκαν και μπήκαν στα πιάτα των απλών ανθρώπων σε καιρούς φτώχειας και ανέχειας.Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το κρασί: Τα κρασιά των μεγάλων châteaux του Μπορντώ και της Βουργουνδίας πλέον ενδιαφέρουν κυρίως συλλέκτες και επενδυτές κρασιού. Ο πραγματικός οινόφιλος (και, ευτυχώς, γνωρίζουμε ολοένα και περισσότερους τέτοιους καθημερινά) ψάχνει τον μικρό παραγωγό - είτε μιλάμε για τον Ελληνικό αμπελώνα, είτε τον διεθνή, ακόμα και τη Σαμπάνια - στα κρασιά του οποίου βρίσκει ιδιαιτερότητα, χαρακτήρα, terroir.Και κάπως έτσι, ευτυχώς, επαναπροσδιορίζεται ο ορισμός του gourmet, για όσους είχαν - λανθασμένα - απομακρυνθεί εγκληματικά από αυτόν. Γιατί gourmet δεν σήμαινε ποτέ ακριβό, πολύπλοκο, συμμετρικό, και κάθε τι που μας έρχεται στο μυαλό κοιτάζοντας ένα "επιμελημένο" πιάτο σε ένα ακριβό εστιατόριο των προηγούμενων ετών. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, gourmet σημαίνει γεύσεις από συγκεκριμένα και επιλεγμένα υλικά, οι οποίες δένουν μεν τέλεια μεταξύ τους, αλλά παραμένουν διακριτές στο πιάτο και δεν κρύβονται κάτω από σάλτσες και περίεργους τρόπους μαγειρικής. Και αυτό αποτελεί και την βασική προτεραιότητα του πραγματικού ευζωιστή του σήμερα.Αν μπορούσα να τολμήσω να αναζητήσω την ευτυχή αιτία αυτού του φαινομένου, θα έλεγα ότι έχουν παίξει σημαντικό ρόλο οι gastro-bloggers, που έδωσαν στον καθημερινό χρήστη του Internet πρόσβαση στα πιο προχωρημένα θέματα γεύσης, αλλά σε απλή γλώσσα και από τη σκοπιά της πραγματικής απόλαυσης. Και βέβαια, καταλυτικό ρόλο έχει παίξει (και συνεχίζει να παίζει) η περίφημη οικονομική κρίση, που μας σπρώχνει σε πιο δημιουργικούς τρόπους ευζωίας - ποτέ ως τώρα δεν είχε τόσο μεγάλη σημασία η λαϊκή ρήση "η φτώχεια θέλει καλοπέραση".Και μια και το' φερε η κουβέντα, άνοιξε αυτές τις μέρες στις Αμερικάνικες αίθουσες ένα έργο που δεν θέλω με τίποτα να χάσω: Πρόκειται για το Julie & Julia, που αφηγείται παράλληλα τις ιστορίες της θρυλικής Julia Child (την οποία υποδύεται η Meryl Streep), της Αμερικάνας συγγραφέως που έμαθε στο ευρύ κοινό την υψηλή Γαλλική κουζίνα, και της Julie, μίας νεαρής Αμερικάνας food blogger. Η ταινία κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 15 Οκτωβρίου, οπότε δείτε, στο μεταξύ, το trailer της παρακάτω:
 Όσοι παρακολουθείτε τα γραφόμενά μου στενά, θα έχετε καταλάβει πόσο με κέρδισε το Κίτρο Νάξου, το απίστευτο απόσταγμα που ανακάλυψα συμπτωματικά στις πρόσφατες διακοπές μας στο όμορφο αυτό νησί των Κυκλάδων.Πρόκειται για ένα πολύ φίνο digestif, κάθε γουλιά του οποίου πλημμυρίζει μύτη και στόμα από τα πλούσια, δροσερά αρώματα του Κίτρου. Δοκιμάστε το αρκετά κρύο (καλύτερα όμως όχι παγωμένο, για να μην κρυφτούν τα κομψά αρώματά του) και θα εντυπωσιαστείτε! Το μόνο κακό είναι ότι ουσιαστικά μπορεί να το βρει κανείς μόνο στη Νάξο. Απ' την άλλη, τι καλύτερη δικαιολογία για να επισκεφτεί κανείς αυτόν τον πραγματικό τουριστικό θησαυρό του Αιγαίου;...Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το Κίτρο Νάξου, μπορείτε να διαβάσετε τις σχετικές μου δημοσιεύσεις στο In2Life εδώ και στο MTonVin (στα Αγγλικά) εδώ.
 Και αφού περί οινικών αναγνωσμάτων ο λόγος, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να αναζητήσετε στα σημεία διανομής ξένου τύπου το τεύχος Αυγούστου του Wine & Spirits.Το γνωστό Αμερικάνικο περιοδικό δείχνει ανοιχτά για άλλη μια φορά τα φιλικά του αισθήματα προς το Ελληνικό κρασί: αφ' ενός δημοσιεύει ένα μεγάλο άρθρο για το Αμύνταιο, στο οποίο παρουσιάζει (και εκθειάζει) τα μεγάλα οινοποιεία της περιοχής - Κτήμα Άλφα, Κτήμα Κυρ-Γιάννη, Συνεταιρισμός Αμυνταίου, καθώς και το Κτήμα Βογιατζή, που βρίσκεται λίγο πιο κάτω, στο Βελβεντό. Αφ' ετέρου, οι συνεργάτες του περιοδικού δοκίμασαν και βαθμολόγησαν 191 Ελληνικά κρασιά γι αυτό το τεύχος. 32 από αυτά κρίθηκαν εξαιρετικά (Exceptional) και απέσπασαν βαθμολογία από 90 και πάνω, ενώ 31 διακρίθηκαν για την καλή σχέση ποιότητας-τιμής τους (Best Buy). Αν αγοράσετε το τελευταίο αυτό τεύχος του Wine & Spirits, θα γνωρίσετε ακόμα μέσα από τις σελίδες του την απίστευτα ενδιαφέρουσα γαστρονομία της Χώρας των Βάσκων, αλλά και τους νέους "Τεκιλιέ", οι οποίοι - μετά τους Σομελιέ και τους Φρομελιέ - αναλαμβάνουν να συνδυάσουν πιάτα της μοντέρνας διεθνούς κουζίνας με κοκτέιλς που περιέχουν τεκίλα, και όχι μόνο.Μπορείτε να πάρετε μία συνοπτική ιδέα της βασικής θεματολογίας του τεύχους κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link. Για άλλη μια φορά λοιπόν, Καλή Ανάγνωση!...
 Και μια και είμαστε στην περίοδο των θερινών μας διακοπών, δηλαδή αρκετά χαλαροί και ενδεχομένως και ολίγον αποσυντονισμένοι, να σας υπενθυμίσω ότι αυτό το Σάββατο, 8 Αυγούστου, κυκλοφορεί μαζί με την Καθημερινή ο Οινοχόος του καλοκαιριού.
Στις σελίδες του θα βρείτε όπως πάντα ενδιαφέρουσα οινογαστρονομική θεματολογία από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και μία σειρά από όμορφες προτάσεις κρασιών που έχουν επιλεγεί ειδικά, τόσο για την λογική τιμή τους (στην εποχή που διανύουμε...), όσο και για το γεγονός ότι ενδείκνυνται για δροσερή, καλοκαιρινή οινοποσία, ανεξάρτητα από το στυλ ή το χρώμα τους.
Όπου κι αν τον διαβάσετε - στο σπίτι, στο εξοχικό ή στην παραλία - σας εύχομαι Καλή Ανάγνωση!...
 Ξέρετε ότι δεν μου αρέσει να γενικολογώ, γιατί ειδικά στις μέρες μας είναι κάτι παρακινδυνευμένο. Ωστόσο το εννοώ όταν λέω ότι στη Νάξο δύσκολα τρώει κανείς άσχημα... Δεν λέω, υπάρχουν στο νησί, όπως στους περισσότερους προορισμούς διακοπών της Ελλάδας, κάποιες τουριστικές παγίδες... Αποφεύγοντάς τις, όμως, ο επισκέπτης στη Νάξο θα φάει πραγματικά πολύ καλά. Από τη μεριά μου, εγώ ευχαρίστως να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση. Για το λόγο αυτό, ακολουθούν κάποιες επιλογές που είναι τσεκαρισμένες και πολύ δυνατές. Είναι οι εξής:
 Ξεκινάμε με την Αξιώτισσα, στο Καστράκι (22850-75107). Για εμένα η top ταβέρνα του νησιού, με μεγάλο κατάλογο που δίνει έμφαση στις ντόπιες γεύσεις, τα τοπικά τυριά, και πολλές σπεσιαλιτέ ημέρας. Μας άρεσε πολύ η πικάντικη ρεβιθοσαλάτα με καυτερή πιπεριά και φρέσκο κρεμμυδάκι, οι διάφορες νοστιμότατες παραλλαγές στη χρήση της μελιτζάνας, οι νόστιμες πίττες, καθώς και το dressing της Κυκλαδίτικης σαλάτας που είχε ως βάση την Κοπανιστή Μυκόνου (θα το κάνω κι εγώ...). Εξίσου αξιόλογα τα κυρίως (με έμφαση στο κρέας), και πολύ δυνατά τα γλυκά.
 Η Απείρανθος βρίσκεται αρκετά μακριά από τη Χώρα, αλλά είναι μια εκδρομή που αξίζει να κάνετε. Όχι μόνο επειδή το χωριό είναι όμορφο, γραφικό και έχει και μεγάλη ιστορία, αλλά και για να φάτε Στου Λεφτέρη (22850-61333). Μικρός κατάλογος αλλά κάθε στοιχείο του είναι εξαιρετικά περιποιημένο, τόσο σε εμφάνιση, όσο και σε γεύση. Το (ντόπιο) κρέας που θα φάτε στου Λεφτέρη δεν θα το φάτε πουθενά αλλού στο νησί (και όχι μόνο). Όσο για τη wine list, εκεί ο Λεφτέρης κάνει την έκπληξη και έχει συμπεριλάβει, ανάμεσα στις καλές Ελληνικές ετικέτες, και ένα αρκετά αξιόλογο Αργεντίνικο Malbec, καθώς και ένα συμπαθέστατο Pinot Noir από τη Χιλή! Μια βασική προειδοποίηση όμως: το service στου Λεφτέρη είναι αργό. ΠΟΛΥ ΑΡΓΟ! Εννοείται ότι το αποτέλεσμα αξίζει την αναμονή, αλλά ίσως όταν θα λιμοκτονείτε περιμένοντας τα πρώτα πιάτα να μην σας παρηγορεί αυτό. Γι αυτό τσιμπήστε ένα τοστάκι πριν ξεκινήσετε για την Απείρανθο, και θα με θυμηθείτε...
 Στη Χώρα, συνιστώ ανεπιφύλακτα τον Λαβύρινθο (22850-22253). Όμορφος χώρος, που είναι ουσιαστικά μία προσεγμένη και ατμοσφαιρική αυλή μέσα στα σοκάκια της Χώρας. Ο Λαβύρινθος είναι ένα νησιώτικο εστιατόριο με καθαρά Μεσογειακό ύφος, που δίνει μεγάλη έμφαση στις πρώτες ύλες του Αιγαίου. Έτσι, βασικά συστατικά στα περισσότερα πιάτα είναι Αιγαιοπελαγίτικα υλικά όπως η λιαστή ντομάτα, η λούζα, η φάβα και η κάπαρη, ενώ και η wine list κυριαρχείται από νησιώτικα κρασιά, με πρωταγωνιστές αυτά της Σαντορίνης, της Μυκόνου και της Πάρου.
 Αρκετά μεγάλη εκδρομή είναι επίσης και αυτή για την Κόρωνο. Αν όμως αποφασίσετε να την κάνετε, η ταβέρνα της Ματίνας (22850-51243) είναι... μονόδρομος. Στην πολύ γραφική πλατειούλα (πλάτσα) του χωριού, η Ματίνα θα σας περιποιηθεί με ό,τι φαγητό έχει φτιάξει εκείνη την ημέρα, δηλαδή μία μικρή επιλογή από λαδερά και ελαφρά μαγειρευτά. Ό,τι φάτε θα είναι 100% σπιτικό (θυμίζει μαγειρική "μαμάς ή γιαγιάς" στο σπίτι), ενώ οι τηγανητές πατάτες είναι για να τρώει η μάνα (και... η συνέχεια είναι γνωστή). Στο τέλος η Ματίνα θα σας φιλέψει και σπιτικό γλυκό του κουταλιού.
Τέλος, έχετε ακόμα ένα κίνητρο για να προτιμήσετε την πανέμορφη παραλία που ανέφερα στο προηγούμενο ποστ, την Πλάκα, και αυτό είναι το φαγητό. Εκεί, οι επιλογές είναι δύο, και είναι αμφότερες πολύ αξιόλογες. Πρόκειται για τον Παράδεισο και τα Τρία Αδέρφια, που πρέπει να απέχουν περί τα 500 μέτρα μεταξύ τους. Και στις δύο ταβέρνες θα βρείτε μεγάλη ποικιλία μαγειρευτών/λαδερών της ημέρας, πολύ καλά κρέατα, καθώς και ψάρια και θαλασσινά. Πιστέψτε με, δεν θυμίζουν σε τίποτα την κλασσική, μαζική και πρόχειρη ταβέρνα παραλίας που όλοι (δυστυχώς) έχουμε στο νου μας σε αντίστοιχα σημεία.
Σας αφήνω με μία σειρά από φωτογραφίες πιάτων από τα παραπάνω μέρη. Ήταν όλα τόσο νόστιμα, που με το ζόρι έδειξα χαρακτήρα και τα φωτογράφησα, πριν... ορμήξω!...
 Κακίζω τον εαυτό μου (και τη σύζυγο, βεβαίως), που τόσα χρόνια δεν είχαμε πάει στη Νάξο. Το νησί, πέρα από τις πολλές ομορφιές και τις πολλές εναλλακτικές που προσφέρει στον επισκέπτη, διαθέτει, κατά τη γνώμη μου, όλα όσα πρέπει να έχει ο ιδανικός προορισμός διακοπών: όμορφες παραλίες, καλό φαγητό με ενδιαφέρουσες τοπικές γεύσεις, και επιλογές στη διασκέδαση για κάθε γούστο.
Επειδή λοιπόν είναι ακόμα νωρίς και κάποιοι από εσάς μπορεί να βρεθείτε στη Νάξο φέτος (αλλά και για future reference), έφτιαξα αυτό το μίνι-οδηγό που ακολουθεί:
Που να μείνετε:Προτείνω ανεπιφύλακτα το ξενοδοχείο Iria Beach στην Αγία Άννα. Είναι καθαρό και προσεγμένο, με όμορφους χώρους, ευρύχωρα δωμάτια, πλούσιο πρωινό με χειροποίητες πίττες, κέικ, μαρμελάδες, κλπ. Πολύ δυνατά σημεία η πρόθυμη εξυπηρέτηση με χαμόγελο, αλλά και η απόσταση ενός λεπτού (κυριολεκτικά) από την παραλία. Καλά λόγια επίσης άκουσα από φίλους που έμειναν για δεύτερη φορά φέτος στο Aegean Palace στην Πλάκα.Που να κολυμπήσετε:Οι παραλίες Άγιος Προκόπιος και Αγία Άννα είναι οι πιο γνωστές οργανωμένες παραλίες του νησιού, και είναι πραγματικά πολύ καλές. Παρότι, ωστόσο, δεν είμαι ειδικός σε θέματα παραλίας (κάθε άλλο μάλιστα), δυσκολεύομαι να θυμηθώ αν έχω βρεθεί σε πιο όμορφη και απολαυστική παραλία στη ζωή μου, από την Πλάκα. Για τους λάτρεις του surf και των λοιπών θαλάσσιων extreme sports, προτείνεται και η παραλία Μικρή Βίγλα, την οποία πιάνει (και... παίρνει και σηκώνει) ο αέρας παραπάνω από τις άλλες.Που να πάτε:Για βόλτα, φαγητό, ποτό, παγωτό, κλπ στη Χώρα με τα όμορφα μικρά σοκάκια της, για βραδινό ποτάκι στην Αγία Άννα (και συγκεκριμένα στο Banana ή δίπλα στο Island), για επίσκεψη/εκδρομή στα ορεινά χωριά όπως το Χαλκί, η Απείρανθος, η Κόρωνος. Σημείωση: η Νάξος είναι μεγάλο νησί και ενδείκνυται η περιήγηση με αυτοκίνητο στις πιο απομακρυσμένες παραλίες και τα χωριά της ενδοχώρας. Το νησί διαθέτει και πολλά σημεία ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, τα οποία όμως δεν θα βρείτε στον μικρό αυτό μου οδηγό...Τι να δοκιμάσετε:Τυριά: Εκτός από την περίφημη Γραβιέρα Νάξου ΠΟΠ, δοκιμάστε ξυνομυζήθρα, φέτα, καθώς και το ντόπιο κεφαλοτύρι, που ονομάζεται Αρσενικό. Το τελευταίο παρασκευάζεται από πρόβειο και κατσικίσιο γάλα, και είναι απίστευτο! Σημειωτέον, τα πιο γευστικά τυριά του νησιού γίνονται με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή από φρέσκο, μη παστεριωμένο γάλα. Επιπλέον, όσο πιο μερακλής είναι αυτός που θα σας τα σερβίρει, τόσο πιο παλαιωμένα και ώριμα θα είναι, και θα ξεχειλίζουν από γεύση και άρωμα, σε αντίθεση με τα φρέσκα και πιο χλωρά τυριά, τα οποία είναι σαφώς πιο ουδέτερα αρωματικά.Πατάτες: Οι πατάτες της Νάξου είναι γνωστές παγκοσμίως. Στο νησί θα χαρείτε φρέσκες πατάτες τηγανητές, καθώς και πατάτες σε διάφορες άλλες μορφές, όπως πατατοσαλάτες, γεμιστές, ψητές, φούρνου, κλπ.Κρέας: Η Νάξος διαθέτει παράδοση και αυτονομία στην ντόπια κτηνοτροφία, γι αυτό και το κρέας είναι πιο διαδεδομένο από το ψάρι στα εστιατόρια και τις ταβέρνες του νησιού. Οι... σαρκοφάγοι επισκέπτες θα χορτάσουν ζουμερές μπριζόλες, παϊδάκια, πανσέτες, λουκάνικα, και πάει λέγοντας!...Την Cucina Povera του νησιού: Όσπρια σε διάφορες μορφές, πίττες, πατάτες, λαδερά λαχανικά, και γενικά διάφορες γεύσεις της γης και της φτώχειας που, με την Ναξιώτικη πινελιά, αποκτούν ξεχωριστό ενδιαφέρον.Παγωτό: Το αναφέρω ξεχωριστά, γιατί στη Νάξο γεννήθηκε το Waffle House που έγινε αργότερα ο ναός του παγωτού και της βάφλας στη Βουλιαγμένη. Waffle House θα βρείτε και στη Χώρα της Νάξου, αλλά και στην παραλία της Πλάκας.Που να φάτε:Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο από μόνο του, γι αυτό και θα περιμένετε για το ειδικό post με τις επιλογές μου, που ακολουθεί (διαβάστε το εδώ).Παρεμπιπτόντως, θα βρείτε χάρτες, διευθύνσεις και πολλές άλλες πληροφορίες για όλα τα παραπάνω στην πολύ καλή ιστοσελίδα που έχει δημιουργηθεί για το νησί της Νάξου, και την οποία μπορείτε να επισκεφτείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Πλάκα κάνω... Μετά από μία τόσο όμορφη χρονιά γεμάτη ενδιαφέρουσες οινογαστρονομικές ανακαλύψεις, παρέα με παλιούς και νέους φίλους, ειλικρινά δεν αισθάνομαι κουρασμένος, ούτε νιώθω έντονη την ανάγκη για διακοπές.
Επειδή ωστόσο από τον Αύγουστο κιόλας ανοίγονται νέες, συναρπαστικές προκλήσεις μπροστά μου (για τις οποίες θα ενημερωθείτε σύντομα), μία σύντομη ανάπαυλα για επαναφόρτιση μπαταριών σίγουρα δεν θα πάει χαμένη.
Ραντεβού λοιπόν σε λίγες ημέρες, καθώς η οινογαστρονομική επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον κόσμο δεν κάνει διακοπές ΟΥΤΕ το καλοκαίρι. Σημειώστε λοιπόν ότι όλο τον φετινό Αύγουστο το TeLeGourmet θα είναι εδώ!
Για την ώρα όμως, και μέχρι το τέλος του μήνα, παίρνω την πετσέτα μου (και την καλή μου), και την κάνουμε προς παραλία μεριά.
Καλή ξεκούραση!...
 Τι ξέρετε για τα κρασιά της Virginia; Εγώ ομολογώ ότι, στη δική μου περίπτωση, είχε χρειαστεί να φτάσω μέχρι τη Λήμνο πέρυσι το καλοκαίρι (από όπου και η φωτογραφία), για να συνειδητοποιήσω ότι η Virginia είναι μία μεγάλη και ανερχόμενη δύναμη στο Αμερικάνικο κρασί. Στο 1ο Συνέδριο Οινοτουρισμού, λοιπόν, που είχε γίνει στη Λήμνο πέρυσι τον Ιούνιο, γνώρισα μία αντιπροσωπεία από οινοποιούς της Virginia, οι οποίοι μου άνοιξαν τα μάτια! Από εκείνους έμαθα ότι η Πολιτεία είναι πέμπτη στις ΗΠΑ στην παραγωγή οίνου, πίσω από πιο γνωστές και "κραταιές" οινοπαραγωγικές δυνάμεις όπως η Καλιφόρνια, η Νέα Υόρκη, το Όρεγκον και η Ουάσινγκτον. Επιπλέον, η Virginia δίνει μεγάλη έμφαση στον οργανωμένο οινοτουρισμό, ο οποίος συμβάλλει σημαντικά στο εισόδημα ολόκληρης της Πολιτείας.Και θέλετε να μάθετε και κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον; Στην Virginia δραστηριοποιείται και ένας Έλληνας οινοπαραγωγός, ο Λουίζος Παπαδόπουλος (τελευταίος δεξιά στη φωτογραφία). Ο Λουίζος είναι ιδιοκτήτης του οινοποιείου Mediterranean Cellars, στην περιοχή του Warrenton, ενώ σύντομα θα εγκαινιάσει και το καινούριο του οινοποιείο, που θα φέρει το όνομα Molon Lave Vineyards! Ο Λουίζος μου έχει υποσχεθεί υλικό και φωτογραφίες από το νέο οινοποιείο, που θα μοιραστώ μαζί σας μόλις τα λάβω.Στο Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού δοκιμάσαμε πρόσφατα με ενδιαφέρον κάποιες ετικέτες κρασιών από τη Virginia. Αυτές όμως είχαν φτάσει στα χέρια μου με ειδική αποστολή από τις ΗΠΑ (κάποια άλλη στιγμή θα σας πω και για το νοστιμότατο Virginia Ham που είχε έρθει στο ίδιο πακέτο), καθώς τα κρασιά της Virginia δεν κυκλοφορούν στο Ελληνικό εμπόριο - τουλάχιστον προς το παρόν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν είναι χρήσιμο να εμπλουτίσουμε τις οινικές μας γνώσεις, μαθαίνοντας σχετικά με τα κρασιά της Virginia. Προτείνω λοιπόν να παρακολουθήσετε το παρακάτω video, που είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικό, και στη συνέχεια να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα www.virginiawine.org, για ακόμα πληρέστερη ενημέρωση.
 Είναι ίσως το πιο cult μέρος που έχω βρει εδώ και πολύ καιρό. Δεν βρίσκεται σε κάποιο cool ή εμπορικό δρόμο, δεν έχει ιστοσελίδα, δεν το αναφέρουν οι οδηγοί διασκέδασης, δεν έχει καν κάρτα με τα στοιχεία του (εξ ου και το χαρτάκι που εικονίζεται παρακάτω, και το οποίο έλαβα... αντ' αυτής). Έχει όμως group στο Facebook με εκατοντάδες μέλη, αναφέρεται παντού στο Internet (από το Hi5 ως το TripAdvisor και ένα σωρό forum) και έχει χτίσει (με τον τρόπο του) ένα μεγάλο, φανατικό, νεανικό και κεφάτο κοινό, που γεμίζει τις καρέκλες του κάθε βράδυ.
 Ο λόγος για το Coupepe (πλήρης τίτλος: Coupepe Bake & Shake), στην Πλατεία της Νέας Πεντέλης. Το Coupepe, λοιπόν, έχει καταφέρει με τον δικό του τρόπο αυτό που στην εστίαση θεωρείται η απόλυτη επιτυχία: έχει γίνει στέκι.
Σε μία περιοχή άκρως οικιστική, οι πελάτες του - που προέρχονται και από την περιοχή, αλλά και από όλη την Αθήνα - έχουν βρει σε αυτό τον χώρο που θα συναντιούνται και θα περνούν ανέμελες ώρες κουβεντιάζοντας, τσιμπολογώντας και πίνοντας μέχρι τις πρώτες πρωινές.
Επί της ουσίας, στο Coupepe βρίσκει κανείς απίστευτες γκουρμέ πίτσες με ζύμη λεπτή σαν χαρτί και υλικά τόσο συμβατικά, όσο και πιο... προχωρημένα. Επιπλέον, βρίσκει δροσερές σαλάτες, διάφορα ορεκτικά, και σπιτικά γλυκά (ένας κορμός - όπως βλέπετε - μούρλια!). Για τους... αφτεράδες, υπάρχουν επίσης νόστιμες (γλυκιές και αλμυρές) κρέπες, ενώ το μπαρ διαθέτει μπίρες, ουζάκι, διάφορα οινοπνευματώδη, και κρασί σε ποτήρι. Και σας το λέω από πρώτο χέρι, το βραδάκι στο Coupepe με πίτσα και μπιρίτσα παγωμένη αξίζει πολλά!...
Αξίζει να σας πω ότι η συνταγή δουλεύει και έτσι και αλλιώς. Δηλαδή και το χειμώνα στον μικρό αλλά ζεστό εσωτερικό χώρο, αλλά και το καλοκαίρι με τραπεζάκια έξω, στο... βόρειο πεζοδρόμιο της πλατείας, σε αυστηρά καλοκαιρινό στυλ. Αφήστε που, λόγω θέσης και υψομέτρου, μπορεί ο κόσμος στο Κέντρο να καίγεται μες στο κατακαλόκαιρο, αλλά αργά στο Coupepe ένα λεπτό μπουφανάκι... δεν πάει χαμένο...
Μ' αυτά και μ' αυτά, το Coupepe έχει αποκτήσει ένα πιστό κοινό πελατών και φίλων, του οποίου δηλώνω χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό μέλος. Ελάτε κι εσείς στην παρέα του Coupepe. Τη διεύθυνση και το τηλέφωνο θα τα βρείτε στην... καρτούλα που εικονίζεται παραπάνω...
 Ένα ηλιόλουστο Σάββατο στα μέσα του Ιουλίου. Ο υδράργυρος έχει στρογγυλοκαθίσει στα κόκκινα, και οι Αθηναίοι καταφεύγουν σε ορδές στις παραλίες για να αντιμετωπίσουν την καλοκαιρινή κάψα...
Μόνο μία δεκαπενταμελής ομάδα σκληροπυρηνικών οινόφιλων θυσιάζει το Σαββατιάτικο μπάνιο για μία όμορφη εκδρομή-επίσκεψη στο Κτήμα Αβαντίς. Και δεν το μετανιώνει (κάθε άλλο μάλιστα...).
Τα κρασιά του Κτήματος Αβαντίς δεν χρειάζονται συστάσεις, καθώς εδώ και χρόνια φιγουράρουν στις λίστες με τα πιο δημοφιλή κρασιά στην Ελλάδα. Με δύο λόγια, αναφέρομαι στα δροσερά λευκά που πλημμυρίζουν μύτη και στόμα με φρέσκα καλοκαιρινά αρώματα, σε μία από τις δημοφιλέστερες ροζέ ετικέτες στην Ελλάδα, και - βέβαια - σε μία σχολή στο Syrah, που δίνει αδιαμφισβήτητα μία από τις κορυφαίες εκφράσεις της αγαπημένης ποικιλίας στην Ελλάδα. Αυτά συνοπτικά - γιατί οι ετικέτες που εμφιαλώνει το Κτήμα Αβαντίς είναι αρκετά περισσότερες, και περιλαμβάνουν τολμηρές, ευφάνταστες, ως και πρωτοποριακές οινοποιήσεις ποικιλιών και χαρμανιών από την Ελλάδα και τον κόσμο, πάντα με γνώμονα την ποιότητα.
Εγώ όμως θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω την εμπειρία της φιλοξενίας στο Κτήμα Αβαντίς από τους φίλους μου Λένγκα και Απόστολο Μούντριχα, όπως τη ζήσαμε σήμερα. Βλέπετε, σε κάτι περισσότερο από μία ώρα από το Μαρούσι, βρεθήκαμε στο όμορφο Κτήμα στον Μύτικα Ληλαντίου, έξω από τη Χαλκίδα όπου: ξεκουραστήκαμε στο όμορφο πατρικό σπίτι της οικογένειας, θαυμάσαμε τα αμπέλια του Κτήματος σε διάφορα ηλικιακά στάδια, δροσιστήκαμε στην υπόγεια κάβα παλαίωσης με τα βαρέλια, δοκιμάσαμε μία σειρά από τα όμορφα κρασιά του Κτήματος στην αυλή, και κάναμε ένα τρικούβερτο τσιμπούσι με παραδοσιακά πιάτα της περιοχής (και βέβαια το εικονιζόμενο λιμπιστικότατο γουρουνάκι στη σούβλα) μέσα στο αμπέλι.  Ο Απόστολος και η Λένγκα είναι εξαιρετικοί οικοδεσπότες. Δεν σταμάτησαν λεπτό να φροντίζουν ώστε οι επισκέπτες τους - εμείς - να φύγουν από το Κτήμα με τις καλύτερες εντυπώσεις, παίρνοντας ως σουβενίρ μία από τις ομορφότερες οινοτουριστικές εμπειρίες που μπορεί κανείς να ζήσει στην Ελλάδα. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η Λένγκα είναι σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης, και μάλιστα περιμένει δίδυμα. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για τους φίλους των κρασιών του Κτήματος Αβαντίς, τώρα που εξασφαλίστηκε η διάδοχος κατάσταση και τα όμορφα κρασιά του Κτήματος θα συνεχίζουν να ευφραίνουν τις καρδιές των οινοφίλων για πολλά-πολλά χρόνια ακόμα!...
Τα κρασιά που δοκιμάσαμε δεν μας επεφύλαξαν καμιά έκπληξη - ήταν όλα τέλεια, όπως τα ξέρουμε και τα έχουμε συνηθίσει. Δεν μπορώ όμως να μην κάνω μία ιδιαίτερη μνεία στο Αβαντίς Δρυός 2008, που πρόκειται για οινοποίηση της ποικιλίας Μαλαγουζιά με 4μηνη ωρίμανση σε δρύινο βαρέλι. Δεν σας κρύβω ότι - μη έχοντας δοκιμάσει το κρασί αυτό στο παρελθόν - ήμουν αρχικά επιφυλακτικός ως προς την επίδραση της δρυός σε μία ποικιλία τόσο πρωτογενώς αρωματική και φρέσκια, όπως η Μαλαγουζιά. Με χαρά παραδέχομαι, όμως, ότι οι όποιοι φόβοι μου καταρρίφθηκαν τελικά κατά κράτος: πρόκειται για ένα απίστευτα κομψό λευκό κρασί, στο οποίο η παραμονή στο βαρέλι αναδεικνύει την αρωματικότητα της ποικιλίας χωρίς να την "καπελώνει" ούτε στιγμή. Η δρυς φαίνεται όμορφα στην επίγευση, όπου αφήνει μία φίνα νότα καβουρντισμένου ξηρού καρπού. Επιπλέον πιστεύω ότι, κάτω από τις σωστές συνθήκες συντήρησης, θα χαρίσει στο κρασί δυνατότητες παλαίωσης, κατά τη διάρκεια της οποίας θα αποκτήσει πιο ώριμο και μεστό χαρακτήρα, διατηρώντας όμως την φρεσκάδα του, χάρη στην όμορφη οξύτητά του.Μην το σκέφτεστε: εμείς περάσαμε μία αξέχαστη μέρα στο Κτήμα Αβαντίς, παρέα με τη Λένγκα και τον Απόστολο Μούντριχα και τα κρασιά τους, και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να ζήσετε κι εσείς την όμορφη αυτή εμπειρία, και μάλιστα σύντομα. Ξεκινήστε με μία επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Κτήματος (www.avantiswines.gr), όπου θα βρείτε πληροφορίες, φωτογραφίες, οδηγίες για να βρείτε το οινοποιείο, και βέβαια στοιχεία επικοινωνίας για να κανονίσετε την επίσκεψή σας. Είτε είστε μικρή, είτε είστε μεγάλη παρέα, σας υπογράφω ότι θα περάσετε τέλεια! Υστερόγραφο: η φίλη μας η Χριστίνα, βασικό και αναπόσπαστο μέλος της οινοτουριστικής μας παρέας, ξεκίνησε μαζί μας στην όμορφη αυτή εκδρομή, αναγκάστηκε όμως να φύγει εσπευσμένα, εξαιτίας ενός αναπάντεχου δυσάρεστου οικογενειακού γεγονότος. Αυτή τη δύσκολη στιγμή, η σκέψη όλων μας βρίσκεται μαζί της...
|
RSS Feed