 Πίσω στα πάτρια πλέον. Επέστρεψα πάνω στην ώρα για τις Ανοιχτές Πόρτες των οινοποιείων ανά την επικράτεια, μία εξαιρετική ευκαιρία για να έρθουμε πιο κοντά στο Ελληνικό κρασί και τους ανθρώπους του.
Αυτό το Σαββατοκύριακο, λοιπόν, 16 και 17 Μαΐου 2009, τα οινοποιεία ολόκληρης της χώρας ανοίγουν τις πόρτες τους και μας περιμένουν για ξενάγηση στους χώρους τους και δοκιμή των κρασιών τους, ενώ πολλά από αυτά μας επιφυλάσσουν διάφορα happenings και εκπλήξεις. Βεβαίως, οι Ανοιχτές Πόρτες δεν αλλάζουν το γεγονός ότι τα περισσότερα οινοποιεία μας είναι επισκέψιμα και χαίρονται να υποδέχονται τους οινόφιλους κοντά τους. Αυτό το Σαββατοκύριακο, απλώς, δεν χρειάζεται καν τηλεφώνημα ή συνεννόηση εκ των προτέρων, θα είναι όλοι εκεί και θα μας περιμένουν, από το πρωί ως το βράδυ. Ο καιρός αναφέρεται γενικά καλός για το Σαββατοκύριακο, οπότε κανείς δεν έχει λόγο να χάσει αυτή την όμορφη γιορτή του Ελληνικού κρασιού, όπου κι αν βρίσκεται.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε με συγκεκριμένα οινοποιεία που σας ενδιαφέρουν, στην περιοχή της επιλογής σας. Εναλλακτικά στη διάθεσή σας βρίσκονται και οι ενώσεις των οινοποιών των περισσότέρων περιοχών, μέσω (και) των ιστοσελίδων τους. Ανάμεσά τους η Ένωση των Οινοποιών του Αττικού Αμπελώνα (http://www.enoaa.gr), η Ένωση των Οινοποιών της Κεντρικής Ελλάδας, για όσους προσανατολίζονται προς Αταλάντη, Θήβα ή Ευβοια (http://www.enoake.gr), και βέβαια η Ένωση των Οινοποιών της Βορείου Ελλάδος με τους εξαιρετικούς της Δρόμους του Κρασιού (http://www.wineroads.gr).
Καλή διασκέδαση!...
 Μπαίνοντας στην έκθεση "Real Food Festival" σήμερα, στο εκθεσιακό κέντρο του Earl's Court, η πρώτη εντύπωση που σχημάτισα ήταν ότι μάλλον επρόκειτο για ένα απλό "παζάρι", στο οποίο παραγωγοί και έμποροι από όλη την Αγγλία προσπαθούσαν να πουλήσουν την πραμάτεια τους.
Πόσο λάθος έκανα όμως... Προχωρώντας πιο μέσα κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι! Αντιθέτως, το Real Food Festival είναι ένας έξυπνος τρόπος επιμόρφωσης του κοινού πάνω σε θέματα που αφορούν στο φαγητό του, όπως η αξία και η ποιότητα του μικρού παραγωγού σε σχέση με τον απρόσωπο γίγαντα, τα oφέλη της βιολογικής καλλιέργειας, τα διάφορα ζώα από τα οποία προέρχεται το φαγητό του - πως μοιάζουν, τι παράγουν, τι πρέπει να προσέχει κανείς - και όλα αυτά, έξυπνα "πακεταρισμένα" σε μία έκθεση στην οποία όλη η οικογένεια μπορεί να περάσει όμορφα και εποικοδομητικά αρκετές ώρες μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, αλλά και να ψωνίσει πράγματα που ενδεχομένως να μη βρίσκει καθημερινά.
Στο Real Food Festival συμμετείχαν φάρμες, μικροί παραγωγοί κάθε είδους (από ζαρζαβατικά και γαλακτοκομικά μέχρι κρέατα, αλλαντικά και ζυμαρικά), έμποροι και αντιπρόσωποι διαφόρων τροφίμων και μη ειδών, κ.ο.κ. Συμμετείχαν επιπλέον σχολές μαγειρικής που παρέδωσαν δωρεάν μαθήματα, ενώ διάσημοι chef παρουσίασαν σεμινάρια στο κοινό με άμεση συμμετοχή από αυτό.
Επιπλέον, ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν τα περίπτερα οργανώσεων επιμόρφωσης του κοινού απέναντι στην αλόγιστη σπατάλη φαγητού (www.lovefoodhatewaste.com), καθώς και στην γνώση και αναγνώριση από το κοινό συγκεκριμένων Ευρωπαϊκών προϊόντων με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (www.discovertheorigin.co.uk) - παρεμπιπτόντως αυτή είναι μία απίστευτα έξυπνη και χρήσιμη καμπάνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενημέρωση του κοινού πάνω σε συγκεκριμένα Ευρωπαϊκά οινο-γαστρονομικά προϊόντα ΠΟΠ: την παρμεζάνα Parmigiano-Reggiano, το προσούτο της Πάρμας, τα κρασιά της Βουργουνδίας, τα κρασιά της κοιλάδας του Douro και τα Port από την Πορτογαλία. Πώς είπατε; Αν συμμετέχει κανένα από τα πάμπολλα και ιδιαίτερα σημαντικά ελληνικά προϊόντα ΠΟΠ; Ρητορική η ερώτηση, βεβαίως...  Και πάνω που έλεγα στον εαυτό μου τι κρίμα να υπάρχουν τόσες εταιρείες και προϊόντα από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία και τόσες άλλες χώρες του κόσμου και τίποτα Ελληνικό στο Real Food Festival, έπεσα επάνω στο stand της εταιρείας ApiPharm από την Ελλάδα (www.apipharm.gr), που παράγει και διαθέτει μέλι από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, καθώς και πολλά προϊόντα που προκύπτουν από παράγωγα του μελιού. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ανθρώπων της Apipharm, ο απλός κόσμος που επισκέφτηκε την έκθεση έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα προϊόντα τους, ενώ και κάποιοι επαγγελματίες ενδιαφέρθηκαν να εισάγουν και να διανέμουν τα προϊόντα της Apipharm στην Αγγλία. Τους συγχαίρω για την εξωστρέφειά τους και τους εύχομαι κάθε επιτυχία!
 Όταν μιλάμε για την Ελβετία, μας έρχονται στο μυαλό σοκολάτες, τυριά, μέχρι και τράπεζες, σίγουρα όμως όχι κρασιά! Βέβαια είναι κοινό μυστικό ότι η Ελβετία έχει παραγωγή (και μακρά παράδοση) στο κρασί, ποιος όμως μπορεί να θυμηθεί μετά βεβαιότητος το τελευταίο Ελβετικό κρασί που δοκίμασε;...
Ε, λοιπόν, εγώ! Κι αυτό γιατί μόλις γύρισα από ένα πολύ ενδιαφέρον Τasting Ελβετικών Κρασιών που έκανε στο South Kensington του Λονδίνου η Paula Sindberg, ιδιοκτήτρια της εταιρείας οργάνωσης οινικών εκδηλώσεων "The Ultimate Wine Company". Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο Steve De Long, ιδρυτής και διάφορα άλλα μέλη του Wine Century Club (βλέπετε μερικούς από εμάς στην φωτογραφία παρακάτω με το χαρακτηριστικό tastevin που φέρει τα διακριτικά του Club), συγγραφείς και bloggers οίνου και γαστρονομίας, όπως και αρκετοί απλοί οινόφιλοι.
Δοκιμάσαμε (χωρίς και με φαγητό) όχι ένα, ούτε δύο, αλλά 12 από τα καλύτερα Ελβετικά κρασιά (8 λευκά και 4 ερυθρά). Δεν μπορώ να σας πω ότι πρόκειται για κρασιά για τα οποία θα έφτανα στα άκρα, μπορώ όμως να σας πω με σιγουριά ότι τα περισσότερα από αυτά είχαν κάποια χαρακτηριστικά που τα κάνουν αρκετά μοναδικά. Επιπλέον, για εμάς τα μέλη του Wine Century Club, η εκδήλωση είχε επιπλέον σημασία, καθώς προσθέσαμε στη λίστα με τις μοναδικές ποικιλίες που έχουμε ως τώρα δοκιμάσει κάμποσες παντελώς άγνωστες γηγενείς Ελβετικές ποικιλίες (αρκετές από τις οποίες μάλιστα έχουν διασωθεί από την εξαφάνιση με νύχια και με δόντια), όπως Himbertscha, Humagne Blanche, Amigne, Heida, Gamaret, και πάει λέγοντας...
Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι ο Οργανισμός Προώθησης του Ελβετικού Κρασιού, μόλις πληροφορήθηκε για την εκδήλωση αυτή, έστειλε στη διοργανώτρια ένα σωρό έντυπα με πληροφορίες, αναμνηστικά, στυλό, μέχρι και CD με μουσική με την οποία προτείνεται να συνδυάζει κανείς την απόλαυση ενός Ελβετικού κρασιού, για την μεγιστοποίηση της εμπειρίας του. Ξαναδιαβάζοντας όλο αυτό το υψηλής ποιότητας υλικό τώρα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, οφείλω να τους συγχαρώ για την οργάνωση και τον επαγγελματισμό τους. Δεν νομίζω ότι θα βρούμε Ελβετικά κρασιά στην Ελληνική αγορά. Όπου κι αν τα πετύχετε, είναι λίγα (και δυσεύρετα) τα καλά, και τα οποία είναι ιδιαίτερα ακριβά - η συνολική επιφάνεια, άλλωστε, του Ελβετικού αμπελώνα είναι περίπου όσο και αυτή του αμπελώνα της Αλσατίας.
Αν πάντως καταφέρετε να βρείτε Ελβετικά κρασιά, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, θα σας συμβούλευα να μην υποκύψετε στον πειρασμό να ασχοληθείτε με αυτά των διεθνών ποικιλιών (όπως π.χ. τα αρκετά αξιόλογα Ελβετικά Pinot Noir), αλλά να αποδεχτείτε την πρόκληση να διαπιστώσετε από κοντά τις ιδιαιτερότητες των γηγενών ποικιλιών της Ελβετίας.
Εγώ θα είμαι μαζί σας ξανά αύριο, με περισσότερα θέματα οινικού ενδιαφέροντος...
 Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κρύψω την χαρά μου, αλλά δεν το θέλω κιόλας... Βλέπετε εδώ και λίγες ημέρες είμαι μέλος του Circle of Wine Writers, της θρυλικής Βρετανικής ένωσης οινογράφων που δέχεται έναν μικρό αριθμό μελών εκτός Βρετανίας στις τάξεις της. Η λίστα των μελών του Circle of Wine Writers (που μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ) περιλαμβάνει τα μεγαλύτερα ονόματα της διεθνούς οινικής δημοσιογραφίας. Αν αναλογιστείτε μάλιστα ότι κάποιοι από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου, του Steven Spurrier, συνυπέγραψαν την υποψηφιότητά μου, καταλαβαίνετε γιατί αισθάνομαι τόσο χαρούμενος και υπερήφανος ταυτόχρονα.
Την άλλη εβδομάδα θα βρίσκομαι στο Λονδίνο, καθώς έχω κανονίσει ένα ταξίδι με απίστευτο πρόγραμμα οινικών επισκέψεων, συνεντεύξεων, εκδηλώσεων και γενικά εμπειριών. Στο πλαίσιο του ταξιδιού αυτού, μάλιστα, θα παραστώ στο ετήσιο δείπνο του Circle of Wine Writers, το theme του οποίου για φέτος είναι τα "νησιώτικα κρασιά" (island wines) από όλο τον κόσμο. Εκεί - ως ο μόνος οινογράφος από την Ελλάδα στο Circle - συνεργάστηκα με τους διοργανωτές, προκειμένου να συμπεριληφθούν και κρασιά από τα Ελληνικά νησιά στη λίστα αυτών που θα δοκιμαστούν κατά τη διάρκεια του δείπνου.
Το θέμα - τόσο του γεύματος όσο και του ταξιδιού γενικότερα - έχει απίστευτο ενδιαφέρον. Να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα σας κρατάω ενήμερους (αν όλα πάνε καλά) σε καθημερινή βάση!...
 Κάποιοι πιστεύουν ότι η κάβα είναι χώρος πώλησης κρασιών και ποτών. Και τίποτα άλλο. Όντως, κάποτε αυτό ήταν (ως ένα βαθμό) σωστό. Και ίσως ακόμα κάποιες μικρές συνοικιακές κάβες να δίνουν έμφαση στην πώληση του κρασιού, παράλληλα με την πώληση άλλων προϊόντων, όπως π.χ. ξηρών καρπών, κλπ. Οι σύγχρονες κάβες όμως είναι πλέον (ευτυχώς) πολύ μακριά από αυτό το μοντέλο. Κι αυτό γιατί ανήκουν σε ανθρώπους που αγαπούν το κρασί, που έχουν γνώση και όρεξη, και που προσπαθούν με κάθε τρόπο να εκπαιδεύσουν την αγορά, επενδύοντας χρόνο, κόπο και χρήμα στη διοργάνωση εκδηλώσεων, παρουσιάσεων, δοκιμών, κλπ.
Τα (ξανα)λέω όλα αυτά με αφορμή τη χτεσινή παρουσίαση που έγινε στην Κάβα Λίθοινον, στη Σαρωνίδα (Λεωφ. Σαρωνίδας 122 / 22910-60257). Στη συγκεκριμένη κάβα έχω αναφερθεί πολλές φορές, και είμαι σίγουρος ότι θα το ξανακάνω πολλές φορές ακόμα, καθώς το Λίθοινον ανήκει στους "μπροστάρηδες" της παραπάνω μοντέρνας σχολής στον κλάδο της Κάβας.
Χτες λοιπόν, το Λίθοινον φιλοξενούσε τον Lionello Marchesi και τα κρασιά του, που προέρχονται από τα τρία οινοποιεία του στην Τοσκάνη. Ο παραγωγός ήταν ο ίδιος εκεί, και με χαρά υποδεχόταν τους οινόφιλους που έσπευσαν να τον γνωρίσουν. Ήταν ομιλητικός και συμπαθέστατος, αν και φανερά προβληματισμένος για την όχι τόσο μεγάλη επιτυχία της φετινής έκθεσης Vinitaly, αλλά και για την τραγωδία που προκάλεσε πρόσφατα ο Εγκέλαδος μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τα μέρη του.
Η δοκιμή των κρασιών του Lionello Marchesi είναι από μόνη της ένα ταξίδι στην Τοσκάνη, καθώς τα κτήματά του βρίσκονται σε τρεις πολύ σημαντικές οινοπαραγωγικές ζώνες της περιοχής: το Castello di Monastero βρίσκεται στο Chianti Classico, το ColdiSole βρίσκεται στο Montalcino, ενώ το Poggio alle Sughere βρίσκεται στην παραθαλάσσια Maremma.
Δοκιμάσαμε 7 κρασιά (1 λευκό και 6 ερυθρά), τα οποία είναι όλα ιδιαίτερα ποιοτικά και έχουν ως κοινό παρονομαστή την σωστή σχέση ποιότητας-τιμής. Ξεκινήσαμε με το καλοφτιαγμένο Chardonnay 2007, στο οποίο η παρουσία του δρύινου βαρελιού ήταν κομψή και διακριτική, και συνεχίσαμε με το Rosso di Montalcino 2006 - ομολογώ ότι ποτέ δεν ήμουν φαν του Rosso di Montalcino, ίσως επειδή αναπόφευκτα το κρασί αυτό συγκρίνεται (και χάνει) με τον μεγάλο αδερφό του, το Brunello. Ωστόσο, το Rosso του ColdiSole, εν προκειμένω, είναι από τις λίγες εξαιρέσεις που κάνω, καθώς το θεωρώ πολύ αξιόλογο για την τιμή του (€20 λιανική). Μου άρεσε το Castello di Monastero Chianti Classico Riserva 2004, αν και αρκετά κλειστό ακόμα. Βρήκα επίσης το ColdiSole Brunello di Montalcino 2003 όμορφα πληθωρικό, αλλά αρκετά κομψό και ευγενές, σε σχέση με την απίστευτα ζεστή χρονιά του. Απ' ότι μου εξήγησε ο ίδιος ο κύριος Marchesi, λόγω του καύσωνα του 2003 περιόρισαν την παραγωγικότητα των κλημάτων, ενώ τρύγησαν πολύ νωρίς. Κατάφεραν έτσι να φτιάξουν ένα ασυνήθιστα (για την συγκεκριμένη εσοδεία) ευγενές Brunello, έστω κι αν είχαν αισθητά μικρότερη παραγωγή εκείνη τη χρονιά.
Το Brunello di Montalcino Riserva 2001 του ίδιου κτήματος είναι από τα κρασιά που ξεχώρισα από χτες. Γεμάτο, ρωμαλέο και πλούσιο σε όλα του, είναι ένα κρασί αρκετά έτοιμο (ειδικά για μεγάλες κρεατοφαγίες), αν και έχει... όλη τη ζωή μπροστά του. Ολοκληρώσαμε με τα δύο Super Tuscans του Marchesi: το Splendido 2001 από το Poggio alle Sughere στη Maremma, ένα βελούδινο χαρμάνι Sangiovese και Merlot, καθώς και το Infinito 2001 από το Castello di Monastero στο Chianti Classico, ένα στιβαρό χαρμάνι Sangiovese και Cabernet Sauvignon. Το τελευταίο είναι μάλλον το κρασί που ξεχώρισα από όλα της βραδιάς, όχι μόνο λόγω της ποιότητας και της πολυπλοκότητας που βγάζει σε μύτη και στόμα, αλλά και λόγω της καλής του τιμής - η λιανική των €35 είναι εξαιρετική για την κατηγορία και το επίπεδό του.
Όλα τα παραπάνω κρασιά εισάγονται και διατίθενται στην Ελλάδα από την εταιρεία New Age Media, που ειδικεύεται στο ποιοτικό κρασί, τόσο από τον παλαιό, όσο και από το νέο κόσμο. Εγώ περιμένω τις επόμενες εκδηλώσεις που θα διοργανώσει το Λίθοινον - δεν αργεί μάλιστα και ο επόμενος Μαραθώνιος, που ακούγεται ότι θα επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, καθότι θα είναι επετειακός - ενώ με τον κύριο Marchesi ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την Τοσκάνη, για να γνωρίσω τη φιλοσοφία και τη δουλειά του καλύτερα, εκ των έσω...
 Τον σύνδεσμο των απανταχού ανά τον κόσμο γαστρονόμων που ακούει στο όνομα La Chaîne des Rôtisseurs, τον γνώριζα από καιρό. Μέχρι πρότινος, όμως, δεν είχα τη χαρά να γνωρίσω από πρώτο χέρι τις δραστηριότητες των μελών του εδώ στην Ελλάδα. Αυτό άλλαξε τις προάλλες, όταν ο φίλος μου ο Κώστας με προσκάλεσε να παραβρεθώ σε ένα από τα δείπνα του συνδέσμου, το οποίο ήταν μία ενδιαφέρουσα - και ιδιαίτερα γευστική - εμπειρία.
Τα μέλη της Chaîne des Rôtisseurs είναι κατ' αρχάς άνθρωποι που αγαπούν την καλή ζωή, ειδικά όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη γαστρονομία. Σύμφωνα με τον όρκο των Rôtisseurs, κάθε μέλος πρέπει "να τιμά την τέχνη της κουζίνας και τον πολιτισμό του τραπεζιού", και βέβαια να σέβεται τα αδερφά μέλη και γενικά τους συνδαιτυμόνες του κατά τη διάρκεια ενός δείπνου. Η Chaîne des Rôtisseurs έχει ιστορία αιώνων, καθώς ιδρύθηκε από τους ιππότες της Αυλής του Γαλλικού θρόνου το 1248. Στην Ελλάδα - όπως και σε όλο τον κόσμο - έχει την δική της δομή και ιεραρχία, διοργανώνει τακτικά δείπνα υψηλής γαστρονομίας για τα μέλη της, εκδρομές, ταξίδια, καθώς και δραστηριότητες ανταλλαγής γαστρονομικού πολιτισμού με αδερφούς συνδέσμους από άλλες χώρες.
Το δείπνο στο οποίο είχα το προνόμιο να παρευρεθώ, έλαβε χώρα προχτές, Πέμπτη 2 Απριλίου, στο εστιατόριο Wine Gallery του Ξενοδοχείου Life Gallery, στην Εκάλη. Το γεύμα ήταν πέντε πιάτων, τα οποία ήταν τα ακόλουθα (με τη σειρά κατά την οποία σερβιρίστηκαν):
* Foie-gras σχάρας με φακές σαλάτα, πανακότα ψητού αχλαδιού και σάλτσα με οξυμέλι και μούστο, * Σούπα σκορπίνας με ξυνό τραχανά και αυγοτάραχο Μεσολογγίου, * Σαλάτα mesclun με χειροποίητο καπνιστό σολωμό και αφρό από lime, * Sorbet από ξινόμηλο, αρωματισμένο με Calvados, * Λαγός σιγομαγειρεμένος με baby carrots και coulis φάβας, με πατέ από το συκώτι του και σάλτσα με μέλι και λεμόνι, και * Παβέ λευκής σοκολάτας Grand Cru Ivoire και μαύρης σοκολάτας Grand Cru Caraibe και coulis λευκού κρασιού με ροζ πιπέρι.
Τα κρασιά της βραδιάς ήταν χορήγία του Δημήτρη Χατζημιχάλη, ο οποίος είναι και ο ίδιος μέλος της Chaîne des Rôtisseurs. Η επιλογή περιελάμβανε όχι μόνο κρασιά από το Κτήμα Χατζημιχάλη, αλλά και εισαγόμενες ετικέτες της εταιρείας ΔΗΜΗΤΕΡ, που συνόδευσαν τέλεια όλα τα πιάτα, ξεκινώντας με ένα πολύ κομψό Crémant de Bourgogne του 2005 και ολοκληρώνοντας με ένα Tawny Reserve Port από την Quinta do Noval.
Στο τέλος του γεύματος, ως είθισται στα δείπνα της Chaîne des Rôtisseurs, οι ομάδες τόσο της κουζίνας όσο και της σάλας, που ήταν υπεύθυνες για την επιτυχή διεξαγωγή της βραδιάς, παρουσιάστηκαν και χειροκροτήθηκαν από όλους.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από τα πιάτα του δείπνου - για την ποιότητα των οποίων όμως ζητάω την κατανόησή σας, καθώς, για λόγους διακριτικότητας, χρησιμοποίησα την κάμερα του κινητού μου.
Ελπίζω ότι θα έχω κι άλλες ευκαιρίες στο μέλλον να παραστώ σε αντίστοιχα όμορφα δείπνα της Chaîne des Rôtisseurs. Στο μεταξύ, όποιος ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερες πληροφορίες για την Chaîne des Rôtisseurs, μπορεί να επισκεφτεί την επίσημη ιστοσελίδα της στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.chaine-des-rotisseurs.net.
 Παραμένω στην Κύπρο (δυστυχώς μόνο ηλεκτρονικά, καθώς επέστρεψα προχτές στην Αθήνα) και στον 4ο Κυπριακό Διαγωνισμό Οίνου.
Πριν ασχοληθούμε με τα αποτελέσματα και τις βραβεύσεις, πρέπει να σας πω ότι έμεινα εξαιρετικά ευχαριστημένος, τόσο από την προσωπική μου εμπειρία, όσο και από το επίπεδο των κρασιών που δοκίμασα. Στο διαγωνισμό έλαβαν μέρος 33 παραγωγοί με 136 ετικέτες, εκ των οποίων οι 43 βραβεύτηκαν. Τα μετάλλια ήταν 2 Μεγάλα Χρυσά, 11 Χρυσά, 27 Αργυρά και 3 ειδικές διακρίσεις.
Δεν μπορώ να μην (ξανα)εκθειάσω και την άρτια διοργάνωση του Διαγωνισμού σε κάθε στάδιό του, ξεκινώντας από την διαδικασία δοκιμής και βαθμολόγησης, τη φιλοξενία, μέχρι και το επίσημο δείπνο της βραδιάς της απονομής των μεταλλίων. Θεωρώ επιπλέον απίστευτα εύστοχη κίνηση την πρόσκληση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια στο δείπνο, ο οποίος με την παρουσία του, την ομιλία του και την βράβευση των χρυσών νικητών, έδειξε έμπρακτα τη στήριξη του κράτους στο Κυπριακό κρασί και εξασφάλισε στο διαγωνισμό και τον κλάδο γενικότερα κύρος και δημοσιότητα ανυπολόγιστης αξίας (Φωτογραφία: Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας).
Τα αποτελέσματα μπορεί να τα δει και να τα κατεβάσει όποιος θέλει, ανοίγοντας το αρχείο που ακολουθεί παρακάτω. Νομίζω ότι διαβάζοντάς τα θα μοιραστείτε κι εσείς μαζί μου τον ενθουσιασμό μου για τις διακρίσεις των κατηγοριών που χρειάζονται τη στήριξη και την αποδοχή όλων, όπως είναι τα κρασιά από γηγενείς ποικιλίες και τα ροζέ κρασιά. Οι διακρίσεις που έλαβαν μαρτυρούν την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στο Κυπριακό κρασί τα τελευταία χρόνια, αλλά και τα τεράστια περιθώρια ανάπτυξης του Κυπριακού Αμπελώνα.
Κλείνοντας, θέλω να συγχαρώ τους διοργανωτές του Διαγωνισμού, και συγκεκριμένα το Συμβούλιο Αμπελοοινικών Προϊόντων (ΣΑΠ), καθώς βέβαια και όλους τους διακριθέντες!
 | 4th_cypriot_wine_contest_09_results.pdf | | File Size: | 95 kb | | File Type: | pdf |
Download File
 Ολοκληρώθηκε λοιπόν η διαδικασία της βαθμολόγησης των κρασιών που έλαβαν μέρος στον 4ο Κυπριακό Διαγωνισμό Οίνου. Από εδώ και πέρα το πρόγραμμα προβλέπει επισκέψεις σε οινοποιεία, ενώ αύριο (Σάββατο) το βράδυ θα γίνει η τελετή βράβευσης των κρασιών που διακρίθηκαν, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας της Κύπρου.
Βεβαίως σε αυτό το σημείο δεν μου επιτρέπεται να ανακοινώσω οποιοδήποτε αποτέλεσμα (για την ακρίβεια κι εγώ ο ίδιος δεν έχω δει τις τελικές κατατάξεις). Μπορώ όμως να σας μεταφέρω κάποιες προσωπικές μου εντυπώσεις από την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αυτή εμπειρία.
Θέλω να πω λοιπόν ότι θεωρώ το ταξίδι μου αυτό στην Κύπρο πολύ επιτυχημένο. Κι αυτό γιατί διαπίστωσα την εξέλιξη και την πρόοδο που ήλπιζα ότι θα διαπίστωνα από το προηγούμενό μου ταξίδι, το 2006. Στο πλαίσιο του διαγωνισμού δοκιμάσαμε πολύ ενδιαφέροντα κρασιά, καλοφτιαγμένα, με ευγενή και κοσμοπολίτικο χαρακτήρα και σωστή αποτύπωση των μεγάλων δυνατοτήτων του (ή μάλλον των) terroir της Κύπρου.
Θα σταθώ ιδιαίτερα στις τοπικές ποικιλίες, και κυρίως στο λευκό Ξυνιστέρι και το ερυθρό Μαραθεύτικο, επειδή είδα με χαρά ότι οι παραγωγοί τις σέβονται, τις αγαπούν, τις στηρίζουν, και αυτό φαίνεται στη δουλειά τους, και τελικά στο ποτήρι του καταναλωτή. Θα σταθώ επίσης στα όμορφα Κυπριακά ροζέ κρασιά, γιατί πιστεύω ότι έχουν όλες τις βάσεις για να δημιουργήσουν μία σωστή κατηγορία κρασιών τα οποία - πέρα από διαγωνισμούς και βραβεύσεις - είναι ιδιαίτερα απολαυστικά και συνδυάζονται τέλεια με την ντόπια Μεσογειακότατη κουζίνα. Ιδιαίτερη μνεία μάλιστα θα κάνω στα (ουκ ολίγα) ημίξηρα ροζέ που δοκιμάσαμε, τα οποία ήταν στην πλειονότητά τους κομψότατα και έκαναν το μυαλό μου να ταξιδεύει και να φαντάζεται ποικιλίες φρούτων και πλατώ τυριών για να τα συνοδεύσω!... Τέλος, βγάζω το καπέλο στην μεγαλοπρεπή Κουμανταρία, το φημισμένο γλυκό κρασί της Κύπρου, που από την εποχή των ιπποτών και των σταυροφόρων μέχρι σήμερα, συναγωνίζεται επάξια τα γνωστά και πολύπλοκα ενισχυμένα γλυκά κρασιά του κόσμου. Δεν θα πω ότι δεν δοκιμάσαμε και κρασιά που μας άφησαν αδιάφορους ή ακόμα και μας απογοήτευσαν... Αλίμονο άλλωστε αν όλα τα (σχεδόν 140) κρασιά που συμμετείχαν έπαιρναν βραβείο. Ακόμα κι αυτά όμως, ή καλύτερα οι παραγωγοί τους, θα πάρουν την πληροφόρηση και τα σχόλιά μας, οπότε μέσα από τη διαδικασία του διαγωνισμού θα έχουν την ευκαιρία να βελτιωθούν.
Οφείλω επίσης να σχολιάσω ότι η διοργάνωση του διαγωνισμού ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη. Όχι μόνο από πλευράς οργάνωσης ή logistics, αλλά κυρίως επειδή πιστεύω ότι κατάφερε να κάνει το κρασί πρώτο θέμα συζήτησης σε όλη την Κύπρο αυτές τις μέρες, αλλά και για πολύ καιρό ακόμα. Τόσο η παρουσία αρκετών δημοσιογράφων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όσο και η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στην τελετή βράβευσης, εξασφαλίζουν δημοσιότητα, κύρος και βαρύτητα στο θεσμό, αλλά εν τέλει στο Κυπριακό κρασί. Τέλος, θέλω να σας παρουσιάσω στην παρακάτω φωτογραφία την κριτική επιτροπή του διαγωνισμού, στην οποία είχα την χαρά και τιμή να συμμετάσχω. Διακρίνονται λοιπόν στην μπροστινή σειρά (από αριστερά) ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, Οινολόγος και Πρόεδρος της επιτροπής των κριτών, η Caroline Gilby MW, Συγγραφέας και Σύμβουλος Οίνου, η Μαρία Νέτσικα, Οινολόγος, Συγγραφέας και Δημοσιογράφος Οίνου, και ο Leonardo Montemiglio, εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Αμπέλου και Οίνου (OIV), υπό την αιγίδα του οποίου είναι ο Κυπριακός Διαγωνισμός Οίνου. Στην πίσω σειρά διακρίνονται (από αριστερά) ο Γιώργος Ζαχαρόγλου, Καλύτερος Οινοχόος της Κύπρου για το 2007, ο Γιώργος Χατζηστυλιανού, Καλύτερος Οινοχόος της Κύπρου για το 2001 και 2003, και ο γράφων.
 Ετοιμάζω βαλίτσες πάλι... Πέρασε ο καιρός και ήρθε η ώρα να αναχωρήσω για Κύπρο, καθώς έχω προσκληθεί να είμαι ένας από τους κριτές στον 4ο Κυπριακό Διαγωνισμό Οίνου.
Τελευταία φορά που ήμουν στην Κύπρο ήταν το καλοκαίρι του 2006, και είχα βρει τον Κυπριακό αμπελώνα ιδιαίτερα συναρπαστικό και πολλά υποσχόμενο (όπως μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ...).
Έχω σκοπό να επιδοθώ σε ανταποκρίσεις όσο είμαι εκεί, τόσο από τον διαγωνισμό (στο πλαίσιο που μου επιτρέπεται) όσο και από τα οινοποιεία που έχω προγραμματίσει να επισκεφτώ - σε κάποια μάλιστα θα κάνω follow-up επίσκεψη για να διαπιστώσω την εξέλιξή τους από το προηγούμενο ταξίδι.
Να περιμένετε λοιπόν αρκετό υλικό, και σε αρκετές περιπτώσεις (αν η τεχνολογία το επιτρέψει) βίντεο-ρεπορτάζ. Πίσω στα πάτρια με δικά μας θέματα από την άλλη εβδομάδα. Καλή αντάμωση!...
 Μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του 9ου Διεθνούς Διαγωνισμού Οίνου Θεσσαλονίκης και σας τα φέρνω ζεστά!...
Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι εκτός της Ελλάδας συμμετείχαν κι άλλες χώρες με επιτυχία: η Ισπανία με 8 μετάλλια σε 16 συμμετοχές, η Κύπρος με 21 μετάλλια σε 83 συμμετοχές, η Βραζιλία με 2 μετάλλια σε 21 συμμετοχές, η Σλοβακία με 5 μετάλλια σε 5 συμμετοχές, ενώ συμμετείχαν επίσης και η Ιταλία, η Γαλλία και η Ρουμανία.
Από την Ελλάδα έλαβαν μέρος 671 συμμετοχές, από τις οποίες διακρίθηκαν με μετάλλιο οι 195. Σύμφωνα με τους διοργανωτές "Αξίζει να επισημανθεί ότι το 85% των κρασιών που συμμετείχαν στο διαγωνισμό συγκέντρωσαν την βαθμολογία για μετάλλιο αλλά αποκλείστηκαν από τη βράβευση λόγω του κανονισμού που ορίζει ότι μέχρι το 30% των συμμετεχόντων οίνων μπορούν να βραβευθούν. Η βαθμολογία αυτή αποδεικνύει με προφανή τρόπο την αναβαθμισμένη ποιότητα των κρασιών που συμμετέχουν στον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Θεσσαλονίκης."
Το Μεγάλο Χρυσό Μετάλλιο στο φετινό διαγωνισμό έλαβε το Vinsanto 4ετούς παλαίωσης από την Ένωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων. Για την πλήρη κατάταξη, κατεβάστε το αρχείο παρακάτω. Πληροφορίες και περισσότερα στοιχεία θα βρείτε και στην ιστοσελίδα των Δρόμων του Κρασιού της Βορείου Ελλάδος, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.wineroads.gr.
| 9th_thessaloniki_wine_contest_results.pdf | | File Size: | 342 kb | | File Type: | pdf |
Download File
|
RSS Feed