 Στο πλαίσιο των Διονυσίων, όπως είναι λογικό, πολλοί οινοπαραγωγοί από ολόκληρη την Ελλάδα βρέθηκαν στην Αθήνα, είτε ως εκθέτες, είτε και ως επισκέπτες. Και σκέφτηκαν (πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου) να αξιοποιήσουν το χρόνο τους και εκτός Διονυσίων, κάνοντας επαφές, γνωρίζοντας κόσμο, διοργανώνοντας κάποιες παράλληλες εκδηλώσεις.
Κάπως έτσι είχα τη χαρά να γνωρίσω και να συμφάγω με μία ομάδα εκπροσώπων του Δικτύου Οινοποιών Νομού Ηρακλείου το προηγούμενο Σάββατο σε εστιατόριο του Κέντρου. Πέρασα εξαιρετικά γιατί μιλήσαμε σε βάθος και εφ' όλης της ύλης, ανταλλάξαμε απόψεις για το πως μπορούν να κάνουν τα κρασιά τους πιο γνωστά στο Αθηναϊκό κοινό, και βέβαια φάγαμε και ήπιαμε βασιλικά! Δεν σας κρύβω ότι αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν το γεγονός ότι όλοι τους - ο Νίκος Μηλιαράκης, ο Γιάννης Στυλιανού, ο Βαρθολομαίος Λυραράκης, η Μαρία και ο Μανούσος Ταμιωλάκης, καθώς και ο Νίκος και η Κατερίνα Δουλουφάκη - ήρθαν σαν μια παρέα. Και φάνηκε ότι και πίσω στην Κρήτη, είτε όταν βγάινουν έξω για να φάνε και να πιουν, είτε όταν συνεδριάζουν για να αποφασίσουν για τις δραστηριότητες του Δικτύου, συμπεριφέρονται με την ίδια καλή διάθεση - πράγμα αρκετά σπάνιο στον κλάδο του κρασιού στην Ελλάδα.
Θέλω επίσης να σας πω ότι μου άρεσε το γεγονός ότι όλοι έχουν μία πολύ μοντέρνα προσέγγιση στην αισθητική αλλά και τη γεύση των κρασιών τους, είτε αυτά προκύπτουν από γηγενείς ποικιλίες του νησιού, όπως το Βιδιανό, η Βηλάνα, το Θραψαθήρι και το Κοτσιφάλι, είτε όταν προκύπτουν από χαρμάνια με διεθνείς ποικιλίες όπως το Syrah, το Merlot, το Cabernet Sauvignon.
Όπως ξέρετε, αγαπώ πολύ την Κρήτη και τα κρασιά της και έχω μία αρκετά καλή εικόνα του Κρητικού κρασιού στο Νομό Χανίων και γύρω από αυτόν. Με αφορμή την πρώτη αυτή συνάντηση, πιστεύω ότι σύντομα θα διευρύνω την εικόνα μου αυτή και στο Νομό Ηρακλείου. Θα σας κρατήσω ενήμερους!...
 Ξεκίνησα να σας λέω λοιπόν για το Τσικνοπεμπτιάτικο δείπνο που απολαύσαμε μετά την κάθετη γευσιγνωσία των κρασιών του Κτήματος Γεροβασιλείου. Το γεύμα έλαβε χώρα, όπως και η γευσιγνωσία, στο εστιατόριο Milos, στο Ξενοδοχείο Athens Hilton, και νομίζω ήταν το πιο ανορθόδοξο δείπνο Τσικνοπέμπτης που θυμάμαι, τουλάχιστον τα τελευταία (αρκετά) χρόνια. Κι αυτό κυρίως γιατί ήταν ιδιαίτερα πολιτισμένο και υψηλής αισθητικής και γεύσης, είχε αρκετά μη-κρεατικά στοιχεία, και τα κρεατικά του ήταν πιο σπάνια και όχι ακριβώς οι γεύσεις της Ελληνικής υπαίθρου που απολαμβάνουμε συνήθως τέτοια μέρα σε κάποια χασαποταβέρνα... Συγκεκριμένα:
Το γεύμα ξεκίνησε με carpaccio από λαβράκι με ρόκα και ξύσμα λεμονιού, και συνέχισε με ταρτάρ σολωμού με μπρικ και τζίντζερ. Το τρίτο πιάτο ήταν ένα ωραιότατο καπνιστό χέλι με ρεβύθια. Μια και είχαμε την ευκαιρία να διαλέξουμε οποιοδήποτε κρασί δοκιμάσαμε στην τυφλή γευσιγνωσία για να συνοδεύσουμε τα πιάτα του δείπνου, για αυτά τα τρία πιάτα ξεκίνησα με τον υπερ-φρέσκο και αρωματικό (σχεδόν νεο-κοσμίτικο) λευκό Όβηλο 08, και συνέχισα με τον Όβηλο 07, που ήταν ένα κρασί που διατηρούσε όμορφα τη φρεσκάδα του, αλλά είχε κάποια πιο ήρεμα και εξελιγμένα αρωματικά στοιχεία. Εδώ εν τω μεταξύ η ζύμωση στο βαρέλι ήταν πιο αισθητή και έτσι ταίριαξε καλύτερα με την καπνιστή γεύση που είχε το χέλι, ενώ η σταθερά τονισμένη οξύτητά του δάμασε αποτελεσματικά τη λιπαρότητα του ψαριού.
Το επόμενο πιάτο ήταν ριζότο με παλαιώμένη παρμεζάνα και μαύρη τρούφα Κατερίνης. Συνόδευσα το πιάτο αυτό με τον λευκό Όβηλο 03, η αρωματική εξέλιξη του οποίου έδεσε πολύ καλά με τα ιδιαίτερα αρώματα του μανιταριού. Και μετά μπήκαμε στο κρέας... Το οποίο ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο ribeye steak από μοσχαρίσιο κρέας της εκλεκτής ράτσας Hereford. Το κρέας ήταν σιτεμένο για 6 εβδομάδες και προερχόταν από ειδικό εκτροφείο στην Σουηδία. Σερβιρίστηκε με πουρέ πατάτας και λαχανικά σωτέ, ενώ για να δοθεί μία ακόμα πιο έντονη νότα Τσικνοπέμπτης άρχισαν να κυκλοφορούν στα τραπέζια πιατέλες με αρνίσια παϊδάκια, επίσης Σκανδιναβικής προέλευσης. Με το μοσχαρίσιο κρέας, που είχε πιο εξευγενισμένη και λιγότερο έντονη γεύση, συνόδευσα το Κτήμα Γεροβασιλείου 98, το οποίο φάνηκε από τη γευσιγνωσία ότι ήταν ένα πολύ κομψό και όμορφα εξελιγμένο στο χρόνο ερυθρό κρασί. Με την έντονη γεύση του αρνιού που ακολούθησε, όμως, στράφηκα προς την εσοδεία 2003 της ίδιας ετικέτας, που, εκτός από την πιο έντονη και πικάντική αρωματικότητά του, είχε και πολύ πιο σφικτές τανίνες, που ήταν επιβεβλημένες για να "κάνουν καλά" το παΐδι. Το γεύμα ολοκληρώθηκε με κίτρινα τυριά (παλαιωμένη γραβιέρα Κρήτης και Σαν Μιχάλη) που συνοδεύτηκαν με γλυκό του κουταλιού και αποξηραμένο σύκο γεμιστό με καρύδι, καθώς και επιδόρπιο ζεστής σοκολάτας με παγωτό κάρδαμο.
Ήταν ένα πολύ εκλεκτό δείπνο γεμάτο με διαφορετικές και ενδιαφέρουσες γεύσεις. Τσικνοπέμπτη σε παραδοσιακή ψησταριά από του χρόνου πάλι!...
 Την (Τσικνο)Πέμπτη που μας πέρασε, το Κτήμα Γεροβασιλείου οργάνωσε μία κάθετη γευσιγνωσία από αυτές που σπάνια διοργανώνονται - εκ των πραγμάτων - από Ελληνικά οινοποιεία. Η εκδήλωση, πέρα από δοκιμή δύο πολύ καλών λευκών και ερυθρών ετικετών δια χειρός Γεροβασιλείου (και Τσακτσαρλή), ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία για να διαπιστώσουμε την πραγματική δυναμική παλαίωσης του ποιοτικού Ελληνικού κρασιού. Οικοδεσπότης της βραδιάς ήταν ο ίδιος ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου, ο οποίος ήταν κατατοπιστικότατος πάνω σε οτιδήποτε είχε να κάνει με την οινοποίηση και την εξέλιξη των κρασιών του, και ζούσε πραγματικά και εκείνος την εμπειρία της ανακάλυψης της συμπεριφοράς των συγκεκριμένων κρασιών στο βάθος του χρόνου.
Στην κάθετη γευσιγνωσία δοκιμάσαμε 6 χρονιές της λευκής ετικέτας Όβηλος, ξεκινώντας από την πιο τελευταία, αυτή του 2008, καθώς και 10 χρονιές της ερυθρής ετικέτας Κτήμα Γεροβασιλείου, ξεκινώντας από το 2003 και φτάνοντας ως το 1992. Τα ερυθρά ήταν εμφιαλώσεις σε φιάλες magnum, γεγονός που έκανε τη δοκιμή ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Ακολούθησε δείπνο αφιερωμένο (και) στην Τσικνοπέμπτη με πολυ εκλεκτά εδέσματα, για το οποίο θα σας πω (με φωτογραφίες) σε ξεχωριστό post.
Η αρκετά λεπτομερής αφήγησή μου σχετικά με την πολύ σημαντική αυτή κάθετη γευσιγνωσία έχει αναρτηθεί (στα Αγγλικά) στο περίφημο Γαλλικό blog MTonVin (λογοπαίγνιο που σημαίνει "Αγάπα το Κρασί σου"), που αποτελεί εδώ και χρόνια την εξαιρετική δουλειά μίας ομάδας διακεκριμένων οινογράφων από τη Γαλλία και τον υπόλοιπο κόσμο - ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ο φίλος μου και έγκριτος Γάλλος οινογράφος Daniel Berger. Όταν μίλησα στον Daniel - ο οποίος αγαπά ιδιαίτερα την Ελλάδα και το Ελληνικό κρασί - για την εκδήλωση αυτή, μου έκανε τη μεγάλη τιμή να μου ζητήσει να αναρτήσω τις εντυπώσεις μου στο φοβερά ενδιαφέρον blog της ομάδας του. Η τιμή για μένα είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς μου έχει ζητηθεί να συμμετέχω τακτικά στην ομάδα, στέλνοντας ανταποκρίσεις και νέα από την Ελλάδα και το Ελληνικό κρασί.
Για να διαβάσετε την ανάρτησή μου στο MTonVin σχετικά με την κάθετη γευσιγνωσία της περασμένης Πέμπτης από το Κτήμα Γεροβασιλείου, μπορείτε να κάνετε κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Δεύτερη μέρα μου στα φετινά Διονύσια, αυτή τη φορά αφιερωμένη στα ερυθρά. Πρέπει να πω ότι βρήκα πολλά αξιόλογα Ελληνικά ερυθρά, νομίζω όμως ότι σε απόλυτα νούμερα τα καλά λευκά κρασιά που παράγουμε ως χώρα είναι περισσότερα από τα ερυθρά. Αυτό βέβαια εξηγείται κάλλιστα από το κλίμα μας - τόσο σε επίπεδο αμπελουργίας, όσο σε επίπεδο τρόπου ζωής - την κουζίνα μας, που είναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό, θαλασσινή και καλοκαιρινή, και βέβαια το γεγονός ότι λόγω της παρατεταμένης ηλιοφάνειας κατά τη διάρκεια του χρόνου περνάμε αρκετό καιρό τρώγοντας και γενικά διασκεδάζοντας στη ζεστή ύπαιθρο.
Ας δούμε όμως ποια κρασιά ξεχώρισα εγώ από τα ερυθρά που παρουσίασαν οι Έλληνες οινοπαραγωγοί (και όχι μόνο) στα Διονύσια:
Τα ερυθρά του Château Nico Lazaridi είναι φέτος σε μεγάλη φόρμα. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και το Syrah 2007, που έχει περάσει μόλις 4 μήνες από βαρέλι για να διατηρήσει τον πρωτογενή χαρακτήρα της ποικιλίας, αλλά και το Merlot 2007 που είναι πολύ όμορφο σε μύτη και στόμα, αν και αρκετά κομψό (κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει και θηλυπρεπές) για τα γούστα μου. Στέκομαι όμως στα δύο premium κρασιά του Κτήματος, ξεκινώντας από το Perpetuus 2004. Το κρασί αυτό λοιπόν, παρότι αντιμετωπίστηκε με επιφυλακτικότητα στην αρχή από την αγορά (ως ένα μεγάλο βαθμό για την super premium τιμή του), δείχνει να βρίσκει το δρόμο του. Με 60% Sangiovese και 40% Cabernet Sauvignon και αλκοολικό τίτλο 13%, παρουσιάζει μία παραδειγματική ισορροπία ανάμεσα στην κομψότητα των αρωμάτων και την δύναμη των τανινών. Όσο για το Μαγικό Βουνό 2004, σε αυτή (ή μάλλλον, από αυτή) την εσοδεία παίρνει τη μορφή ενός πιο αυστηρού Bordeaux Blend, καθώς απαλάσσεται από το Merlot και εστιάζει στα δύο Cabernet, με ένα πολύ μικρό ποσοστό Petit Verdot. Το αποτέλεσμα είναι ένα κρασί σοβαρό και "αντρίκειο" στη μύτη, με εντυπωσιακές τανίνες και πολύ καλή διάρκεια στο στόμα. Όσο μένει στο ποτήρι και αερίζεται, ξεδιπλώνει και νέα, πρωτότυπα αρώματα. Πιστεύω ότι η χρονιά 2004 για το Μαγικό Βουνό θα είναι από τις μεγάλες στην ιστορία του.
Τα κρασιά του Κτήματος ΑΛΦΑ τα γνωρίζω καλά, τα αγαπώ και τα δοκιμάζω πολύ τακτικά - με τελευταία φορά στα ΒορΟινά. Χτες όμως δοκίμασα ξανά (μετά το Λονδίνο τον περασμένο Νοέμβριο) την ετικέτα Axia 2006, η οποία δεν προορίζεται - για το προσεχές μέλλον, τουλάχιστον - για την Ελληνική αγορά. Φιλτραρισμένο, με χαρμάνι 60% Ξινόμαυρο και 40% Syrah, αλκοολικό τίτλο 14% και τιμή η οποία "παίζει" γύρω στα €10, η ετικέτα αυτή είναι ένας κομψός και κοσμοπολίτικος "Δούρειος Ίππος" που θα ανοίξει τις αγορές του εξωτερικού για το Κτήμα. Η Axia εξάγεται ήδη στο Βέλγιο, την Ολλανδία, την Αυστρία και την Ελβετία, ενώ σύντομα θα πάει και στην Αγγλία και την Αμερική. Ίσως σε κανένα χρόνο να τη δούμε και στην Ελλάδα. Της εύχομαι καλή επιτυχία!
Ήταν η πρώτη φορά που σταμάτησα στο stand του Κτήματος Σκούρα για να δοκιμάσω μόνο ερυθρά (τα λευκά τα αγαπώ πολύ και δεν λείπουν ποτέ από το σπίτι). Δοκίμασα όμως με χαρά το Σύνορο 2006, που στη δεύτερη χρονιά του δείχνει σημάδια ωριμότητας που δεν είχε δείξει από την αρχή στην πρώτη. Είναι ευγενές στη μύτη, με όμορφα spicy αρώματα σε μύτη και στόμα, πολύ καλή οξύτητα και σφιχτές (ακόμα) τανίνες που θα του δώσουν πολύ και καλό δρόμο μπροστά του. Ο αλκοολικός του τίτλος είναι στο 14%. Ο Γιώργος Σκούρας, επίσης, πειραματίζεται ξανά, όπως ξέρω ότι του αρέσει - αυτή τη φορά με το Syrah. Δοκίμασα μία πρώτη οινοποίηση της ποικιλίας αυτής, στην οποία συνυπάρχουν - εμφανώς - το Γαλλικό και το Αμερικάνικο βαρέλι. Όταν και τα δύο αυτά παντρευτούν πλήρως και "κάτσουν" νομίζω ότι το Syrah 2007 Σκούρα θα είναι ένα κρασί που θα συνδυάζει τα πικάντικα αρώματα της ποικιλίας με τα αρώματα καβουρδισμένων ξηρών καρπών από το βαρέλι και θα είναι ιδιαίτερα απολαυστικό.
Στο stand της εταιρείας ΑΙΟΛΟΣ δοκίμασα 5 πολύ ωραία ξένα ερυθρά - Το Château Chantalouette 2005 από το Pomerol, το Château de Pez 2004, ένα Cru Bourgeois Exceptionnel από το St. Estephe, το Geyserville 2003, ένα χαρμάνι "χτισμένο" γύρω από το Zinfandel, από το εξαιρετικό οινοποιείο Ridge Vineyards στην Santa Cruz της Καλιφόρνια, το Cabernet Sauvignon Max Reserva 2006 από το οινοποιείο Viña Errazuriz στη Χιλή, καθώς και το Keyneton Estate Euphonium 2002 από το κορυφαίο οινοποιείο Henschke στην Αυστραλία. Το τελευταίο, ένα χαρμάνι Shiraz, Cabernet Sauvignon και Merlot με αλκοολικό τίτλο 14.5%, ήταν από τα κορυφαία ερυθρά που δοκίμασα φέτος στα Διονύσια! Σταμάτησα στο stand του οινοποιείου Καριπίδη από τη Λάρισα επειδή ήθελα να δοκιμάσω το τελευταίο Sangiovese του, αλλά δεν το βρήκα. Δοκίμασα όμως το Primitivo 2007, το οποίο βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Η μύτη βγάζει πρώτα μία φυτικότητα που εμένα μου θύμισε σπανάκι, και στη συνέχεια (όσο μένει) κάποια botanicals όπως ο γλυκάνισος. Στο στόμα είναι κομψό με ευγενείς τανίνες και όμορφη διάρκεια. Ο αλκοολικός του τίτλος είναι 14.5% και η τιμή του "στο ράφι" βγαίνει γύρω στα €15.
Μιλώντας για τιμές, βρήκα εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής στη σειρά Κτήμα Μέγα Σπήλαιο της οινοποιίας Cavino από το Αίγιο. Δοκίμασα το Cabernet Sauvignon 2004 καθώς και το Syrah 2004, τα οποία βρήκα πεντακάθαρα στη μύτη, πολύ καλά ισορροπημένα στο στόμα και με εμφανώς καλή χρήση του δρύινου βαρελιού. Και τα δύο έχουν προτεινόμενη λιανική τιμή €11. Έκανα όμως και μία μίνι-κάθετη γευστική δοκιμή στην ομώνυμη ετικέτα "Κτήμα Μέγα Σπήλαιο", η οποία βασίζεται σε χαρμάνι δύο γηγενών ποικιλιών της περιοχής, που είναι η Μαυροδάφνη και το Μαύρο Καλαβρυτινό. Είναι πολύ ενδιαφέρον αρωματικά και με σωστή δομή - είναι ένα τίμιο και σωστό κρασί φαγητού. Πολύ σημαντικό βρήκα το γεγονός ότι και στις 4 χρονιές του που δοκίμασα (από το τρέχον 2004 μέχρι τα ακυκλοφόρητα 2006 και 2007) βρήκα μία παραδειγματική σταθερότητα και συνέπεια στην αρωματικότητα αλλά και τα γενικότερα χαρακτηριστικά του κρασιού, που δείχνει σοβαρότητα και σεβασμό στο κρασί κατά την οινοποίηση και όχι μόνο. Η λιανική τιμή της συγκεκριμένης ετικέτας είναι €12. Θεωρώ επίσης σημείο άξιο συγχαρητηρίων των έλεγχο της αλκοολικής περιεκτικότητας όλων των κρασιών της συγκεκριμένης ετικέτας, που δεν ξεπερνάει σε καμία περίπτωση το 13.5%.
Και κλείνω την (ερυθρή) αφήγησή μου από τα Διονύσια με τα κρασιά του Κτήματος Αϊβαλή από τη Νεμέα. Ξέρετε καλά ότι έχω μία αδυναμία στα κρασιά αυτά, και δεν διστάζω να το πω ανοιχτά, καθώς έχω υπάρξει φανατικός πελάτης και καταναλωτής τους, πολύ πριν ο Χρήστος Αϊβαλής γίνει φίλος μου. Έχω να πω λοιπόν ότι η Νεμέα Αϊβαλή 2007 είναι η πρώτη μου επιλογή σε "απλή" Νεμέα που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην αγορά, ενώ το Μονοπάτι 2007, παρότι υπερβολικά νεαρό ακόμα, έχει έκδηλη τη "στόφα" της premium Νεμέας, που θα κερδίσει τους φίλους των κρασιών της συγκεκριμένης περιοχής, αλλά όχι μόνο. Το δε "4" του 2005, όποιος το πρόλαβε φέτος θα απολαμβάνει ένα εξαιρετικό ερυθρό κρασί για πολλά χρόνια ακόμα... Και το Merlot Αϊβαλή 2006 πάντως, παρότι ξέρετε ότι δεν είμαι φαν της ποικιλίας, έχει αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά που ισορροπούν τέλεια και δίνουν ένα κρασί για μεγάλες κρεατοφαγικές στιγμές!...
Πρώτη μέρα για τα Διονύσια σήμερα, και ομολογώ ότι υπήρχε πολύ περισσότερο "θέμα" απ' ότι φανταζόμουν... Σήμερα λοιπόν, εκ των πραγμάτων, ασχολήθηκα μόνο με τα λευκά και τα ροζέ. Για την ώρα λοιπόν, οι πρώτες λευκές και ροζέ εντυπώσεις μου είναι οι εξής:
Το ότι το Κτήμα Μερκούρη κάνει εξαιρετική δουλειά δεν είναι είδηση. Δοκίμασα όμως δύο λευκά που ομολογώ ότι δεν γνώριζα, και τα οποία μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση. Πρόκειται αφ' ενός για το Coma Verenices 2008, ένα κομψό και αρωματικό λευκό από 100% Viognier με αλκοολικό τίτλο 13%, καθώς και την ετικέτα Καλλιστώ 2008, έναν Τοπικό Οίνο Ηλείας που προκύπτει από το πρωτότυπο (εγώ τουλάχιστον δεν το έχω ξανακούσει) χαρμάνι 60% Ασύρτικο και 40% Ρομπόλα. Με αλκοολικό τίτλο 12.5%, είναι ένα όμορφο λευκό με ντροπαλά αρώματα στη μύτη, τα οποία όμως μεταμορφώνονται, ή μάλλον εκρήγνυνται στο στόμα, υποβοηθούμενα και από μία πολύ καλή οξύτητα. Με λιανική τιμή γύρω στα €8, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή είναι σχετικά περιορισμένη, το θεωρώ μία πολύ καλή επιλογή για τη φετινή σεζόν.
Τα ξηρά Μοσχάτα του ΕΟΣ Σάμου είναι πολύ αρωματικά και φίνα κρασιά, που θα ενθουσιάσουν τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους. Δοκίμασα και τα τρία, ξεχωρίζω όμως την ετικέτα Ψηλές Κορφές 2008, ένα μυρωδάτο λευκό που πίνεται άνετα σαν απεριτίφ, αλλά συνοδεύει κάλλιστα αρωματικά τυριά ή φαγητά με φρέσκα μυρωδικά. Οι Ψηλές Κορφές προκύπτουν από σταφύλι που καλλιεργείται σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων, και με σχετικά χαμηλή στρεμματική απόδοση. Έχουν δε αλκοολικό τίτλο 12% και κάποια ελάχιστα παραπάνω αζύμωτα σάκχαρα που δίνουν μία ακόμα πιο μεθυστική γλύκα στην τελική εμπειρία.
Πολύ δυνατή η παρουσία της Ρόδου στα φετινά Διονύσια. Τα μεν Villaré και Gran Rosé της Emery παρουσιάστηκαν με νέες, πιο εντυπωσιακές ετικέτες. Εγώ όμως είχα άχτι να δοκιμάσω το φετινό Αθήρι Βουνοπλαγιάς, που είναι από τα αγαπημένα μου Ελληνικά λευκά. Το δοκίμασα, άρτι αφιχθέν από τη Ρόδο (ούτε καν ετικέτα δεν είχε) και είχα δίκιο. Προσεγμένο αλκοόλ στα 13.2%, διακριτικά φρέσκα αρώματα στη μύτη, εκρηκτική οξύτητα και πολύ καλή διάρκεια στο στόμα. Λίγο πιο πέρα η CAIR, με διάφορες νέες παρουσίες, από τις οποίες ξεχώρισα την καινούρια ετικέτα Selections, ένα όμορφο χαρμάνι από Μαλαγουζιά και Sauvignon Blanc, γεμάτο όμορφη φρεσκάδα σε μύτη και στόμα, και αλκοολικό τίτλο 12%. Μου άρεσε δε που είχαν μαζί και τα αφρώδη τους, από τα οποία ξεχωρίζω το Velvet, μία πολύ ποιοτική αφρώδη οινοποίηση από χαρμάνι Chardonnay και Αθήρι. Οι Φεγγίτες από το Οινοποιείο Οινογένεσις του πολύ καλού οινολόγου Μπάκη Τσάλκου στη Δράμα, ήταν πέρυσι από τα αδιαφιλονίκητα best-seller της χρονιάς. Φέτος επιστρέφουν με ένα όμορφο λευκό, πάντα από χαρμάνι Ασύρτικο-Sauvignon Blanc με αλκοόλ 13%, το οποίο θα κυκλοφορήσει στα μέσα του Μαρτίου, αλλά και με ένα νέο, τελείως διαφορετικό ροζέ. Η διαφορά είναι ότι φέτος οι Φεγγίτες Ροζέ δεν είναι μονοποικιλιακή ετικέτα, αλλά χαρμάνι 60% Cabernet Sauvignon και 40% Grenache Rouge, που έχει προκύψει από προσεκτική κρυοεκχύλιση. Είναι ένα ροζέ απίστευτα αρωματικό στη μύτη, που στο στόμα όμως εξελίσσεται με νεύρο και ένταση. Ο αλκοολικός του τίτλος είναι 12% και θα βρίσκεται στην αγορά κατά τα τέλη του Μαρτίου.
Δυναμική είσοδο στα φετινά Διονύσια κάνει η Κύπρος, εκπροσωπούμενη από το Κτήμα Χατζηαντωνά, από τη Λεμεσό. Το Chardonnay 2008, το οποίο έχει περάσει λίγο και από (μάλλον Αμερικάνικο) βαρέλι, είναι όμορφο και κομψό - ένα πολύ ωραίο, καλοκαιρινό κρασί φαγητού. Εν τω μεταξύ το ημίγλυκο λευκό από Σουλτανίνα έχει εξάψει την περιέργειά μου, και αύριο θα πάω οπωσδήποτε να το δοκιμάσω.
Το Κτήμα Καραδήμου, που έκανε την εμφάνισή του πέρυσι στο προσκήνιο και πήρε και ένα Χρυσό Βραβείο στον Διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης, έχει να μας δείξει μερικά πολύ αξιόλογα λευκά, επιπλέον της φετινής Παλαιοκάστρας (Ασύρτικο-Μαλαγουζιά), την οποία πρωτοδοκιμάσαμε πέρυσι. Από αυτά ξεχωρίζω την ετικέτα Χείλια Σταφύλια 2008, ένα αρωματικό και κομψό χαρμάνι από Μαλαγουζιά και Sauvignon Blanc με αλκοολικό τίτλο 13%.
Οι Αμπελώνες Ζαχαριά έφεραν όλα τα φετινά τους λευκά να παρουσιάσουν στα Διονύσια. Όλα έχουν ενδιαφέρον και εξαιρετική σχέση ποιότητας τιμής, εγώ όμως θα σταθώ στο Λευκό εις το Τετράγωνο 2008, ένα χαρμάνι από Ασύρτικο και Σκλάβα, το οποίο πλέον δεν περνάει από βαρέλι. Το δοκίμασα - είναι ζωντανό και ισορροπημένο με πολύ καλή οξύτητα. Πολύ ποιοτικά, όπως αναμενόταν άλλωστε, τα φετινά λευκά από το Chateau Nico Lazaridi. Τα δοκίμασα όλα, στέκομαι όμως στο Μαγικό Βουνό 2008, ένα πικάντικο και φίνο Sauvignon Blanc με όμορφη οξύτητα, το οποίο πιστεύω ότι βρίσκεται σε πολύ μεγάλη χρονιά. Θα ξαναπεράσω αύριο για να δοκιμάσω (εννοείται) και το ερυθρό Μαγικό Βουνό 2004, καθώς και για κάτι άλλες εκπλήξεις που μου επιφυλάσσει ο φίλος μου Θόδωρος Παναγόπουλος, οινολόγος του Κτήματος.
Μία νέα και πολύ αξιόλογη προσπάθεια είναι αυτή από το Κτήμα Μουσών στη Θήβα. Δοκίμασα 2 λευκά, το "9" από Ασύρτικο και Ροδίτη και τον Χρυσόλιθο από Chardonnay, καθώς και ένα ροζέ. Ξεχωρίζω το τελευταίο, καθώς είναι χαρμάνι από 90% Syrah και 10% Cabernet Sauvignon, το οποίο ξεχωρίζει και αρωματικά και γευστικά, κάνοντας το κρασί πιο μεστό και γεμάτο - ένα ροζέ για καλοκαιρινή κρεατοφαγία, με λίγα λόγια...
Ανακάλυψα με χαρά ένα νέο οινοποιείο από την Κρήτη - το Οινοποιείο Στραταριδάκη από το Ηράκλειο. Όλα τα λευκά του που δοκίμασα ήταν πολύ φινετσάτα, μου άρεσε όμως ιδιαίτερα η Χρυσαφίς 2008, μία φρέσκια Βηλάνα με 10% Μοσχάτο για να αναδεικνύει τα αρώματα του κρασιού, καθώς και το Μοσχάτο Σπίνας 2008, μία πολύ όμορφη αρωματική πρόταση με πολύ καλή οξύτητα, διάρκεια και αλκοολικό τίτλο 13%.
Μένω στην Κρήτη, γιατί έχουμε νέα ετικέτα από το Κτήμα Μανουσάκη, και μάλιστα ροζέ! Πρόκειται για το Nostos Pink, ένα δυνατό ροζέ από χαρμάνι Grenache Rouge και Syrah, με φρέσκια πιπεράτη μύτη, εντυπωσιακό χρώμα, καλή οξύτητα, κάποιες πολύ διακριτικές τανίνες, και αλκοόλ στο 14%. Το οινοποιείο Gentilini από την Κεφαλονιά παρουσίασε την πλήρη γκάμα των κρασιών του, από τα οποία ξεχώρισα (γιατί ήταν το μόνο που ήταν τόσο καινούριο ώστε δεν το είχα δοκιμάσει) το Rosé 2008. Το φετινό έχει ενδιαφέρον γιατί στο υπερισχύον Μοσχοφίλερο προστέθηκε και μία μικρή ποσότητα Αγιωργίτικο, το οποίο έδωσε μία πιο σοβαρή, "αντρίκεια" νότα.
Την όμορφη Μονεμβασιά, τέλος, εκπροσώπησε το Οινοποιείο Βατίστα - και πρόκειται για άξια εκπροσώπηση. Δοκίμασα ένα συμπαθέστατο πολυποικιλιακό λευκό από τέσσερις ντόπιες ποικιλίες, ωστόσο βρήκα πιο εντυπωσιακά τα δύο μονοποικιλιακά λευκά του κτήματος: την όμορφη και φιλική Κυδωνίτσα 2008, καθώς και την γεμάτη καλοκαιρινά αρώματα αλλά και τονισμένη οξύτητα Μαλαγουζιά 2008. Και τα δύο κρασιά έχουν αλκοολικό τίτλο 13.5%. Αυτά (τα ολίγα...) για σήμερα. Συνεχίζουμε αύριο με μερικά πολύ ενδιαφέροντα ερυθρά και γλυκά κρασιά από όλη την Ελλάδα...
 Πολλοί με ρωτάτε για προτάσεις και μενού για την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου. Η αλήθεια είναι ότι φέτος έχω λάβει πολύ λίγα πράγματα, εκ των οποίων ειλικρινά κανένα δεν με συγκίνησε αρκετά για να σας το αναφέρω.
Αντί λοιπόν για τα πολύ κλασικά και τετριμμένα, έχω κάτι άλλο να σας προτείνω, που μου κέντρισε το ενδιαφέρον: Το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, λοιπόν, όποιος περάσει από την Κάβα Stafilina στη Νέα Σμύρνη, θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει - χωρίς υποχρέωση αγοράς - έναν πρωτότυπο και πολύ ποιοτικό γευστικό συνδυασμό: τα εκλεκτά Βελγικά σοκολατάκια Godiva με την κορυφαία Grappa Nonino. Το match αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να μη ζεστάνει τις καρδιές όσων το δοκιμάσουν - πόσο μάλλον δε αν είναι και ερωτευμένες!...
Η Κάβα Stafilina λοιπόν, εκτός από μεγάλη ποικιλία σε κρασιά και οινοπνευματώδη, διοργανώνει τακτικά events με φαντασία και δημιουργικότητα. Θα την βρείτε στη Νέα Σμύρνη (Αιγαίου 18 / 210-9335870).
 Μπήκαμε πλέον στο Φεβρουάριο και δεν πρέπει να παραλείψουμε να βάλουμε στην ατζέντα μας αυτού του μήνα τα Διονύσια 2009! Είναι η μεγαλύτερη γιορτή του κρασιού της χρονιάς, απευθύνεται σε όλο το κοινό, από αρχάριους οινόφιλους μέχρι ειδικούς, και ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!
Τα Διονύσια θα λάβουν χώρα - όπως κάθε φορά - στο Ζάππειο, το τριήμερο (Π/Σ/Κ) 20, 21 και 22 Φεβρουαρίου. 160 εκθέτες (οινοποιεία, αντιπρόσωποι, κάβες, κλπ) θα είναι εκεί για να βοηθήσουν τους επισκέπτες να γνωρίσουν και να δοκιμάσουν τα προϊόντα τους - πάνω από 1000 κρασιά, και όχι μόνο.
Οι ώρες λειτουργίας είναι 14.00-22.00 την Παρασκευή και 12.00-20.00 το Σαββατοκύριακο. Υπάρχει πάρκινγκ, γκαρνταρόμπα και παράλληλες εκδηλώσεις. Η τιμή εισόδου είναι €15 και περιλαμβάνει το ειδικό ποτήρι γευσιγνωσίας της Έκθεσης. Για περισσότερες πληροφορίες, υπάρχει και ειδική ιστοσελίδα για τα Διονύσια στην ηλεκτρονική Διεύθυνση www.dionysia.gr.
 Ο εικονιζόμενος κύριος που είχα τη χαρά να γνωρίσω σήμερα είναι ο Stéphane Derenoncourt, μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του κρασιού στη Γαλλία και τον κόσμο. Είναι απίστευτα θετικό να επισκέπτονται άνθρωποι τέτοιου βεληνεκούς τη χώρα μας, και αυτό το χρωστάμε στην εταιρεία ΓΕΝΚΑ. Βεβαίως ο Stéphane Derenoncourt δεν ήρθε στη χώρα μας (μόνο) για μία γευσιγνωσία και ένα δείπνο, αλλά, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, επειδή ξεκινάει μία ουσιαστική συνεργασία με τη ΓΕΝΚΑ, οι λεπτομέρειες της οποίας θα ανακοινωθούν εν καιρώ.
Απλός, παραστατικός και με τολμηρό λόγο, ο Stéphane Derenoncourt μας παρουσίασε μία ομάδα κρασιών από τα Châteaux που ανήκουν στο πελατολόγιό του, και παράλληλα μας εξιστόρησε την πορεία του στο χώρο, που είναι τόσο εκρηκτική, όσο και η προσωπικότητά του. Δεν είναι βλέπετε μικρό πράγμα το γεγονός ότι ένας νέος που, χωρίς καμία εκπαίδευση ή παράδοση στο κρασί, κατέβηκε στο Bordeaux την (μυθική) χρονιά του 1982 για να δουλέψει στον τρύγο για χαρτζιλίκι, σήμερα είναι ένας από τους πλέον περιζήτητους συμβούλους οίνου στον κόσμο με πελάτες στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, τις ΗΠΑ, το Λίβανο, τη Συρία και την Τουρκία (μόνο πέρυσι απέρριψε 150 νέες προτάσεις συνεργασίας)! Το εκπληκτικό με τον Stéphane Derenoncourt είναι ότι, επειδή δεν είναι οινολόγος (και το λέει και το φωνάζει!), η προτεραιότητά του είναι η δημιουργία κρασιών για φαγητό και για απόλαυση, πάντα από τη σκοπιά του οινόφιλου. Αρκετοί από εσάς είχατε τη χαρά να μοιραστείτε τις γνώσεις και την εμπειρία του Stéphane Derenoncourt χτες το βράδυ στο ειδικό δείπνο που οργάνωσε το Cellier Wine Club για τα μέλη του. Όσοι δεν είχατε την ευκαιρία να παραστείτε στο δείπνο μην ανησυχείτε - θα σας τα πω όλα εγώ! Μόνο που θα χρειαστεί να περιμένετε λίγο, και συγκεκριμένα μέχρι το τεύχος Απριλίου του "ΟΙΝΟΧΟΟΥ".
 Καλησπέρα σας από τη Μεγάλη Βρετανία και τα ΒορΟινά.
Η "ώρα του επαγγελματία" ξεκίνησε με μεγάλο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό και είναι πολλά τα νέα κρασιά που πρέπει να δοκιμάσουν οι επισκέπτες του απογεύματος.
Λοιπόν, πρέπει κατ' αρχάς να σας πω ότι η Βόρειος Ελλάδα μας επιφυλάσσει πολλά και πολύ ενδιαφέροντα ροζέ κρασιά για τη χρονιά που έρχεται (και ξέρετε ότι έχω μία αδυναμία στα ροζέ). Ξεχωρίζω τα: Rosé Privé 08 από την Οινοποιία Γκλίναβος, ένα πολύ ευχάριστο και δροσερό χαρμάνι Cabernet Sauvignon και Syrah με αλκοόλ 12%, το ΑΜΥΝΤΑΣ Ροζέ 2007 από τον ΕΑΣ Αμυνταίου, ένα πολύ κομψό ροζέ από 100% Ξινόμαυρο με 12% αλκοόλ και εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής, το Ροζέ Μπουτάρη 08, έναν ροζέ Μακεδονικό Τοπικό Οίνο από 4 ποικιλίες (Cabernet Sauvignon, Merlot, Syrah και Ξινόμαυρο), την Κορυφή Αγγέλων 08, ένα βιολογικό ροζέ από 100% Νεγκόσκα από το Κτήμα Τάτση, το Ροζέ 08 από την Κλαούντια Παπαγιάννη, ένα πολύ όμορφο χαρμάνι από 80% Grenache Rouge και 20% Syrah, και τέλος το Ροζέ Παυλίδη 08 - θα μπορούσε να λέγεται και Rosado, αφού πρόκειται για ένα πολύ δροσερό ροζέ από Tempranillo.
 Πολύ καλή η φετινή παρουσία του οινοποιείου Κατώγι-Αβέρωφ από το Μέτσοβο, με 2 εξαιρετικά πρωτοεμφανιζόμενα ερυθρά κρασιά κάτω από την ομπρέλα της ετικέτας Rossiu di Munte. Πρόκειται για το ιδιαίτερα ενδιαφέρον και απίστευτα πιπεράτο Βλάχικο 05, καθώς και το φοβερά κομψό Pinot Noir 05. Και τα δύο οινοποιήθηκαν και εμφιαλώθηκαν σε πολύ μικρές ποσότητες και προέρχονται από αμπελώνες με φοβερά υψηλό υψόμετρο (725 και 940 μέτρα αντίστοιχα!). Αν όμως περάσετε από το stand της Κατώγι Αβέρωφ, πρέπει να δοκιμάσετε και το Κτήμα Αβέρωφ 2000, ένα από τα κορυφαία Ελληνικά Bordeaux Blend.
 Με εντυπωσίασε επίσης η παρουσία του Οινοποιείου "2 Φίλοι" από τη Σιάτιστα, που παρουσίασε 3 κρασιά με νέες ετικέτες. Πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο ροζέ από Ξινόμαυρο και Μοσχόμαυρο, καθώς και ένα εντυπωσιακά αρωματικό λευκό από Gewurztraminer, Ξινόμαυρο και Μοσχόμαυρο. Όσο για το ερυθρό τους, είναι ένα πολύ αρωματικό κρασί από Cabernet Sauvignon, Merlot και Ξινόμαυρο με σχετικά σύντομη παραμονή σε βαρέλι και πολύ καλή σχέση ποιότητας τιμής.
 Λίγο πιο πέρα το Κτήμα ΑΛΦΑ, στο οποίο πρέπει να δοκιμάσετε το Pinot Noir 06 με πολύ έντονη προσωπικότητα, το ποιοτικό Syrah 06 για βαρύ κρέας, καθώς και το εξαιρετικά ευγενές Alpha One 05, που την συγκεκριμένη χρονιά προκύπτει από 100 % Montepulciano.
 Όπως σας είχα πει, το stand της Οινοποιίας Κεχρή είχε πολύ ενδιαφέρον (και) φέτος. Το Μυστικό 08 και το Δάκρυ του Πεύκου 08 συνεχίζουν την πολύ καλή πορεία των τελευταίων ετών, ενώ ένα νέο λευκό, από 60% Sauvignon Blanc και 30% Ασύρτικο, περασμένο από "μία ιδέα" βαρέλι, μου άρεσε πάρα πολύ. Όπως σας είχα πει όμως, το ενδιαφέρον μου επικεντρώθηκε στο "Σε Φόντο Ροζέ 08", μία νέα προσέγγιση στο "Κοκκινέλι" από Ξινόμαυρο περασμένο από βαρέλι. Στην ίδια φιλοσοφία η οποία ξεκίνησε με το "Δάκρυ", το "Φόντο" πάει να ξαναφέρει την ποιοτική ρετσίνα στο τραπέζι μας, και γι αυτό έχει την αμέριστη υποστήριξή μου.
Τέλος, δυναμική η παρουσία της Οινοποιίας Τσάνταλη, τόσο από τον Άγιο Παύλο με το όμορφο, καθημερινό ροζέ "Τρία Πόδια", όσο και από τη Μαρώνεια, με την ενδιαφέρουσα σειρά "Κανένας", που περιλαμβάνει λευκό (Chardonnay και Μοσχάτο Αλεξανδρείας), Ροζέ (Μαυρούδι και Syrah), και ερυθρό από το ίδιο χαρμάνι με το ροζέ. Βρήκα ενδιαφέρον το όνομα της ετικέτας "Κανένας", που δόθηκε στην ετικέτα επειδή, σύμφωνα με τη μυθολογία, κάπου στην περιοχή της Μαρώνειας ήταν η σπηλιά του Κύκλωπα Πολύφημου. Από τα κρασιά που δεν πρέπει να φύγετε αν δεν δοκιμάσετε, πάντως, είναι το Viognier 08 από το Κτήμα Γεροβασιλείου και η επιλεγμένη Νάουσα Μπουτάρη 06, μία δοκιμαστική οινοποίηση που με εντυπωσίασε σε μύτη και στόμα. Αν πάλι φτάσετε στα γλυκά, προτείνω ανεπιφύλακτα το "Ω 2005" του Κτήματος ΑΛΦΑ από Μαλαγουζιά και Gewurztraminer, το γλυκά του Οινοποιείου 2 Φίλοι σε διάφορες παραλλαγές (λευκό από Gewurztraminer, ερυθρό από Ξινόμαυρο, κλπ), καθώς και την εξαιρετική γλυκιά Μαλαγουζιά 2004 από το Κτήμα Γεροβασιλείου.
Εύχομαι να απολαύσετε τα ΒορΟινά όσο κι εγώ (που, παρεμπιπτόντως, δεν τελείωσα - τώρα σε λίγο ξαναμπαίνω) και περιμένω εναγωνίως τα σχόλια και τις εντυπώσεις σας.
 Λοιπόν έχω μια πελώωωωρια λαχτάρα να πάω αύριο στα ΒορΟινά, και ελπίζω ότι έχετε την αντίστοιχη κι εσείς...
Μόλις γύρισα από ένα κοκτέιλ πάρτυ που παραθέσαμε η ομάδα του ΟΙΝΟΧΟΟΥ στα μέλη της Ένωσης Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος, και μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητος ότι αύριο στα ΒορΟινά έχουμε να δοκιμάσουμε πολλά νέα και ενδιαφέροντα κρασιά.
Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζω το πολυ-αναμενόμενο Pinot Noir από το Κτήμα ΑΛΦΑ (τελευταία φορά το είχα δοκιμάσει κατευθείαν από το βαρέλι, πέρυσι τέτοιο καιρό), καθώς και το Syrah του ίδιου Κτήματος. Επίσης (και αυτό μου έχει εξάψει ήδη τη φαντασία τα μάλα) μία ροζέ ρετσίνα από Ξινόμαυρο, περασμένη για ένα "τσικ" από βαρέλι, φυσικά από (αν και καταλαβαίνετε από ποιον χωρίς να σας το πω, φαντάζομαι), την Οινοποιία Κεχρή στη Θεσσαλονίκη. Σημειώνω ότι η συγκεκριμένη οινοποιία συχνά "τεστάρει" κάποια νέα προϊόντα της στα ΒορΟινά, όπως έχει ξανακάνει στο παρελθόν τόσο με το "Μυστικό", όσο και (και αυτό το θυμάμαι σαν τώρα...) με το εξαιρετικό "Δάκρυ του Πεύκου".
Εγώ θα είμαι στα ΒορΟινά από τις 12.00 η ώρα που ανοίγουν οι πόρτες για τους επαγγελματίες (υπενθυμίζω ότι η είσοδος για το κοινό ξεκινάει στις 18.00). Μάλιστα σκοπεύω να κάνω άμεση ανταπόκριση από τη Μεγάλη Βρετανία για τα όσα ενδιαφέροντα δοκιμάσω, αν μου το επιτρέψει η τεχνολογία. Αν λοιπόν δεν καταφέρετε να έρθετε στα ΒορΟινά, τουλάχιστον θα πάρετε μία άμεση και πρώτη γεύση από αυτήν εδώ τη σελίδα. Αν πάλι έρθετε - και ξέρω ότι πολλοί από εσάς δεν θα χάσετε τα ΒορΟινά - θα χαρώ να ανταλλάξουμε σχόλια και εντυπώσεις!
|
RSS Feed