 Όσοι έχουν παρακολουθήσει το σεμινάριο οινογνωσίας που παρουσιάζω, ξέρουν ότι προσπαθώ πάντα να μιλάω για την αγορά του κρασιού στην κάβα ή το σούπερ μάρκετ όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, παρουσιάζοντας και τα θετικά αλλά και τα αρνητικά στοιχεία και στις δύο περιπτώσεις.
Πήγα όμως χτες για ψώνια στο ΑΒ Βασιλόπουλος της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας (στο νοτιότερο δυνατό άκρο της Εκάλης), εννοείται ότι επισκέφτηκα την κάβα, και πρέπει να σας πω ότι αποκόμισα μία πολύ θετική γνώμη.
Γιατί; Να σας πω. Αφ' ενός βρήκα ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία ετικετών από τον Ελληνικό αμπελώνα, ακόμα και αρκετές που νόμιζα ότι δεν πωλούνται σε σούπερ μάρκετ. Αφ' ετέρου βρήκα φιάλες magnum με τα ξυλοκιβώτιά τους, από πολύ καλά Ελληνικά οινοποιεία, για όσους θέλουν να τα προσθέσουν στη συλλογή τους, ή να κάνουν ένα όμορφο δώρο. Βρήκα επίσης μία αρκετά καλή ποικιλία λευκών και ροζέ κρασί σε ειδικό ψυγείο, για κάποιον που θέλει να αγοράσει κρασί για άμεση κατανάλωση. Σημειωτέον, όλα αυτά τα βρήκα σε αρκετά ανταγωνιστικές τιμές.
Ανέκαθεν είχα ένσταση σχετικά με την επιλογή, την ανανέωση, αλλά και την κατανάλωση των ξένων ετικετών που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ. Χτες όμως είδα κρασιά από τον παλαιό και νέο κόσμο επιλεγμένα με κριτήριο το να είναι εύκολα, καθημερινά και προσιτά, έτσι ώστε να φεύγουν γρήγορα και να μην... αργοπεθαίνουν στα ράφια του σούπερ μάρκετ. Επιπλέον, πρέπει να σας πω ότι το Νεοζηλανδέζικο Sauvignon Blanc που αγόρασα χτες (Mount Riley 2007, απευθείας εισαγωγή των ΑΒ στην Ελλάδα) ήταν αρκετά αξιόλογο. Εντάξει, δεν ήταν... Cloudy Bay, αλλά με τιμή λιανικής €8.80 (στο 1/4 δηλαδή της τιμής του μεγάλου αυτού κρασιού που έβαλε το Νεοζηλανδέζικο Sauvignon Blanc στο χάρτη) είναι μία πολύ συμφέρουσα και αρκετά αντιπροσωπευτική πρόταση για τους φαν του είδους.
Βεβαίως το θέμα της εξυπηρέτησης παραμένει άλυτο για τα σούπερ μάρκετ. Δηλαδή ενώ χτες υπήρχε stand by ένας συμπαθέστατος αλλοδαπός υπάλληλος που μπορούσε να πληροφορήσει τον πελάτη σχετικά με το που βρίσκονται τα ροζέ ή τα λευκά κρασιά, αυτό δεν συγκρίνεται βεβαίως με την κουβέντα και την ανταλλαγή πληροφοριών και απόψεων που μπορεί να γίνει στην κάβα. Βεβαίως δεν μπορώ να μη θυμηθώ πρόσφατη εμπειρία μου σε σούπερ μάρκετ στην Αγγλία (στο Waitrose, του οποίου ο διευθυντής για τις κάβες όλων των καταστημάτων είναι Master of Wine...), όπου ο υπεύθυνος της κάβας του καταστήματος ήξερε και με είχε βοηθήσει επακριβώς να βρω το single-vineyard νεοκοσμίτικο λευκό που έψαχνα...
Έχω συνεχώς το νου μου στο θέμα κάβα και σουπερ μάρκετ, και θα σας κρατήσω ενήμερους για ό,τι εξελίξεις παρατηρώ. Αν έχετε σχετικές εμπειρίες να μοιραστείτε ή παρατηρήσετε κάτι σημαντικό, θα περιμένω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σας...
Μπορεί να έχει περάσει λίγος καιρός από τότε, δεν μπορώ όμως να μην αφιερώσω ένα post-φωτορεπορτάζ σε ένα από τα πιο πολύχρωμα και ενδιαφέροντα γαστρονομικά αξιοθέατα της Βαρκελώνης - και αναφέρομαι στην Κεντρική της Αγορά, την Mercat de la Boqueria.
Μην βάλετε με το νου σας μία απλή υπαίθρια αγορά, όπως π.χ. η δική μας Βαρβάκειος. Η συγκεκριμένη είναι, εκτός από χώρος για τις καθημερινές προμήθειες των ντόπιων, ένα τουριστικό αξιοθέατο με όλη τη σημασία της λέξεως. Τα χρώματα, οι ήχοι, οι γεύσεις και τα αρώματα προσελκύουν καθημερινά χιλιάδες τουρίστες που δοκιμάζουν, φωτογραφίζουν και, βεβαίως, ψωνίζουν.
Η Boqueria διαθέτει ό,τι καλύτερο ντόπιο (και όχι μόνο) προϊόν ποθεί η ψυχή του επισκέπτη: τυριά, αλλαντικά, φρούτα, λαχανικά, ψάρια και θαλασσινά, κρέατα, μπαχαρικά, γλυκά, και πάει λέγοντας. Επίσης, για όσους θέλουν να πάνε απλά για χάζι, ή για τους shoppers που θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα, διαθέτει μερικά από τα πιο αυθεντικά και φημισμένα tapas bar-κιόσκια της Βαρκελώνης.
Οι τιμές είναι καλύτερες από τα μαγαζιά της πόλης, ενώ για τους ξένους που θέλουν να ψωνίσουν και να πάρουν πίσω στη χώρα τους κάποιο γευστικό σουβενίρ (όπως εγώ, που τίμησα τυριά και αλλαντικά δεόντως), κάθε κιόσκι έχει και το δικό του ειδικό μηχάνημα συσκευασίας τροφίμων σε κενό αέρος!
Δεν θέλω να σας πω τίποτα άλλο, γιατί οι φωτογραφίες τα λένε όλα με το παραπάνω. Αν βρεθείτε στη Βαρκελώνη και θέλετε να επισκεφθείτε την Boqueria, θα την βρείτε χαμηλά στην διάσημη λεωφόρο Las Ramblas, με κατεύθυνση προς τη θάλασσα, στο δεξί σας χέρι.
Διαθέτει και ιστοσελίδα, η οποία βρίσκεται στη διεύθυνση www.boqueria.info.
 Κάποιοι φίλοι μου παραπονέθηκαν πρόσφατα ότι έχω καιρό να γράψω για εστιατόρια. Έχετε δίκιο, είναι αλήθεια, αλλά δεν το κάνω επίτηδες... Δοκιμάζω νέα μέρη πολύ τακτικά (η... δίαιτά μου το ξέρει!), αλλά κανένα ανεξαιρέτως από τα τελευταία δεν είναι άξιο λόγου, πόσο μάλλον άξιο... πρότασης από αυτό εδώ το blog! Δεν απελπίζομαι όμως, έχω κάποια στη λίστα με τα "to do" μου, από τα οποία περιμένω πολλά... Εννοείται, βεβαίως, ότι είμαι ανοικτός σε προτάσεις, ε;...
Στο μεταξύ θα σας μιλήσω για κάτι άλλο που με ενθουσίασε τελευταία: Ίσως να έχετε καταλάβει ότι μου αρέσουν τα γαλακτοκομικά και τα τυριά. Ακολουθεί λοιπόν (όπως ίσως προδίδει και η φωτογραφία) ένα σχετικό θέμα:
Έχω συνηθίσει να ψάχνω (και να βρίσκω) εκλεκτές γεύσεις σε τυριά και γαλακτοκομικά σε μικρά μπακάλικα, φίνα delicatessen, όπως βέβαια και στην επαρχία. Ομολογώ όμως ότι δεν περίμενα να βρω... γαλακτοκομικό θησαυρό στα ψυγεία ενός σούπερ μάρκετ. Γιατί κάτι τέτοιο συνάντησα στον Θανόπουλο της Νέας Ερυθραίας προχτές και... φόρτωσα προμήθειες! Αν δεν κάνω λάθος, για το συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ σας έχω ξαναμιλήσει και επ' ουδενί δεν θέλω να θεωρηθεί ότι κάνω διαφήμιση. Όταν όμως βλέπω προσεγγίσεις στο γούστο του πελάτη κάθε άλλο παρά μαζικές, ειδικά σε μέρη που εξ' ορισμού κάνουν μαζική λιανική πώληση, αισθάνομαι υποχρέωση να επικροτήσω και να χειροκροτήσω.
Από το συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ λοιπόν προμηθεύτηκα γραβιέρα Κρήτης 12μηνης παλαίωσης από το τυροκομείο Κριαρά στα Χανιά, καθώς και τα εξαιρετικά γιαούρτια της οικογενειακής εταιρείας Ίναχος από την Γραμμένη Φθιώτιδας: το σούπερ πρόβειο Ρούμελη και το διαφορετικό Ερίφι από γίδινο γάλα. Είναι απίστευτο, αλλά με τα... βιομηχανικά γαλακτοκομικά των πολυεθνικών που έχουν πλημμυρίσει τα ράφια της αγοράς, μου φαίνεται πως έχουμε ξεχάσει την γεμάτη γεύση του παραδοσιακού Ελληνικού γιαουρτιού... Ξέρετε ποιο εννοώ, αυτό με την πετσούλα από πάνω, που στην προκειμένη περίπτωση αναδύει λησμονημένα αρώματα και γεύσεις της Ελληνικής υπαίθρου σε κάθε κουταλιά...
Μ' αυτά και μ' αυτά γέμισα το καλάθι [της νοικοκυράς] με τις όμορφες αυτές γαστρονομικές εκπλήξεις που έκρυβαν τα ψυγεία του Θανόπουλου. Και φεύγοντας (επειδή το παιδί που κρύβεται μέσα σε κάποιους από μας δεν μεγαλώνει ποτέ...) αποφάσισα να επιβραβεύσω τον εαυτό μου για τις συναρπαστικές αυτές γευστικές ανακαλύψεις με ένα σοκολατούχο γάλα από τη Φάρμα Κουκάκη από το Κιλκίς, που κάνει επίσης πολύ αξιόλογη δουλειά στα παραδοσιακά (κατ' εμέ διαχρονικά) γαλακτοκομικά προϊόντα.
Ψάχνοντας στο internet και στο site της εταιρείας Ίναχος (www.inahos.gr), ανακάλυψα ότι η συγκεκριμένη εταιρεία έχει αρκετά πλούσια γκάμα προϊόντων, κάποια από τα οποία (το βούτυρο και το ξινόγαλο, σύμφωνα με τις σημειώσεις μου) διακρίθηκαν στην κατηγορία "Ελληνικό Τυποποιημένο Προϊόν" των βραβείων Gourmet που απονεμήθηκαν πρόσφατα. Αποφάσισα λοιπόν να ασχοληθώ πιο επισταμένα με τα προϊόντα της εταιρείας αυτής, οπότε να περιμένετε επιπλέον ενημέρωση στο εγγύς μέλλον. Κάνω λοιπόν μία σημείωση να ζητήσω περαιτέρω συμβουλές και κατευθύνσεις από τον εκλεκτό συνάδελφο Επίκουρο, από τον οποίον και πρωτο-έμαθα για την εταιρεία Ίναχος και τα πεντανόστιμα παραδοσιακά της προϊόντα.
 Αν έλεγα σε κάποιον που δεν ασχολείται με την οινογαστρονομία, έστω και ερασιτεχνικά, ότι πέρασα το σημερινό Κυριακάτικο μεσημέρι μου σε μία κάβα στη Σαρωνίδα, πάω στοίχημα ότι θα φανταζόταν την κλασική old school προαστιακή κάβα με τα βαρέλια, τους ξηρούς καρπόυς, τα ψυγεία με τις μπίρες και τα αναψυκτικά, κλπ. Και θα αναρωτιόταν βεβαίως, εύλογα, γιατί να περάσει κανείς το μεσημέρι του σε έναν τέτοιο χώρο;...
Σ' εσάς βέβαια, τους αναγνώστες μου, δεν θα περιοριστώ μόνο σε αυτά. Θα σας πω ότι, μαζί με μερικούς από τους κορυφαίους σομελιέ της Αθήνας, πέρασα το μεσημέρι μου στην εν λόγω κάβα, δοκιμάζοντας επιλεγμένα και χρονολογημένα Armagnac από έναν εκλεκτό οίκο της περιοχής αυτής στην Νοτιο-Δυτική Γαλλία. Και τότε βέβαια θα καταλαβαίνατε ότι το venue της δοκιμής αυτής δεν ήταν άλλο από την Κάβα Λίθοινον, έναν από τους πιο ψαγμένους χώρους στο κρασί, το οινοπνευματώδες και τα παρελκόμενά τους, στα Νότια Προάστια και όχι μόνο. Βγάζουμε λοιπόν από το μυαλό μας οποιαδήποτε εικόνα συνοικιακής κάβας παλιάς εποχής και σχολής, και παρατηρούμε υπερσύγχρονους συντηρητές που περιέχουν ακριβές και σπάνιες φιάλες κρασιών από τη Γαλλία, την Ιταλία και τον υπόλοιπο κόσμο, ράφια με εκλεκτά οινοπνευματώδη και αποστάγματα, humidor με χειροποίητα πούρα από την Κούβα αλλά και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, μέχρι και προθήκες με συλλεκτικά κομπολόγια. Αυτή τη φορά μάλιστα το μάτι μου πήρε και καινούριες παραλαβές σε Pinot Noir και Riesling από το Central Otago της Νέας Ζηλανδίας, τις οποίες πρέπει σύντομα να επιστρέψω για να εξετάσω πιο λεπτομερώς.
Σήμερα βλέπετε, όπως προανέφερα, ήμουν απασχολημένος, καθώς παρακολουθούσα την παρουσίαση του Stephen Lemaitre, Export Director του Chateau de Laubade, το οποίο βρίσκεται στο Bas-Armagnac, την κορυφαία περιοχή στην ζώνη της παραγωγής του ομώνυμου αποστάγματος.
Δοκιμάσαμε 6 διαφορετικές ετικέτες από το portfolio του συγκεκριμένου chateau. Ξεκινήσαμε με το αρωματικό Blanche d'Armagnac, το διάφανο eau-de-vie που οι Γάλλοι πίνουν παγωμένο σαν απεριτίφ, σε κοκτέιλ ή μεταξύ πιάτων, για καθάρισμα της γευστικής τους παλέτας, και συνεχίσαμε με 5 ετικέτες Armagnac, 2 απλές και 3 χρονολογημένες (millesimes). Μιλάμε για αποστάγματα με αλκοολικό βαθμό γύρω στο 40%, σε τιμές που ξεκινούν από τα €50 και φτάνουν μέχρι τα €300. Οι μη χρονολογημένες ετικέτες που δοκιμάσαμε είναι οι απλές VSOP και XO (που συναντάμε αντίστοιχα και στα cognac), ενώ οι χρονολογημένες αφορούσαν στις χρονιές 1993, 1978 και 1957. Αξίζει να γνωρίζουμε ότι το χρονολογημένο Armagnac εμφιαλώνεται κατά παραγγελία και μόνο λίγο πριν διατεθεί στο εμπόριο. Έτσι και οι σημερινές millesime ετικέτες εμφιαλώθηκαν (όπως αναγράφεται στην πίσω ετικέτα τους) φέτος τον Ιανουάριο, το οποίο σημαίνει ότι τα Armagnac της σημερινής δοκιμής έμειναν στο ειδικό βαρέλι από ξύλο μαύρης δρυός της περιοχής της Γασκόνης για διαστήματα από 15 χρόνια (το νεότερο) μέχρι 51 χρόνια (το παλαιότερο)!
Το Armagnac, ως απόσταγμα, δεν είναι αρκετά γνωστό στην Ελλάδα. Αν και πιο σπάνιο στο εμπόριο, δεν είναι απαραίτητα πιο ακριβό από ένα αντίστοιχο Cognac. Η βασική διαφορά μεταξύ Armagnac και Cognac, εκτός του ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές περιοχές στην Νοτιο-Δυτική Γαλλία, εντοπίζεται στον τρόπο παραγωγής, ο οποίος στην περίπτωση του Armagnac είναι πιο παραδοσιακός, αφού βασίζεται σε μία και μόνο απόσταξη, σε παραδοσιακό άμβυκα. Έτσι, το απόσταγμα διατηρεί περισσότερα πρωτογενή αρώματα από το σταφύλι, τα οποία θα εξελιχθούν κατά τη διάρκεια της (συχνά ιδιαίτερα μακρόχρονης) παλαίωσης στο βαρέλι.
Σε περίπτωση που δεν το έχετε δοκιμάσει, το Armagnac είναι ένα εξαιρετικό after dinner drink. Σερβίρεται σε ειδικό ποτήρι σε θερμοκρασία δωματίου και συνοδεύει έξοχα σκούρα σοκολάτα καλής ποιότητας, αποξηραμένα φρούτα, και βέβαια ένα καλό πούρο, ειδικά αν πρόκειται για ένα παλαιωμένο Armagnac με περίτεχνα αρώματα καραμέλας, καπνού, ξύλου και δέρματος σε μύτη και στόμα.
Στην Κάβα Λίθοινον σας περιμένουν τα προϊόντα του Chateau de Laubade από το Armagnac, αλλά και ένα σωρό άλλες οινικές και οινοπνευματώδεις εκπλήξεις. Θα την βρείτε στα σύνορα Σαρωνίδας και Αναβύσσου (Λεωφ. Σαρωνίδας 122 / 22910-60257). Πιστέψτε με, ακόμα κι αν μένετε μακριά, όπως εγώ, αξίζει να την επισκεφτείτε.
 Ε λοιπόν σε όλη μου τη ζωή έχω συναντήσει μόλις ένα άτομο που δεν έτρωγε σοκολάτα! Κι εκείνο - εκείνη, για να ακριβολογούμε - δεν το έκανε επειδή δεν της άρεσε, απεναντίας επειδή της άρεσε πολύ και φοβόταν ότι αν ξεκινούσε να τρώει σοκολάτα δεν θα σταματούσε ποτέ!...
Ευτυχώς λοιπόν που η εν λόγω κυρία δεν βρισκόταν στο σπίτι μου προχτές, όταν παρέλαβα την πολυπόθητη Τοσκανέζικη σοκολάτα Amedei. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα κατάφερνε να συγκρατηθεί άλλο, όπως δεν κατάφερα κι εγώ - εγώ βέβαια είμαι γνωστός για τη μηδαμινή μου αντοχή σε τέτοιου είδους πειρασμούς...
Ίσως κάποιοι να ακούσατε ότι στις 14 Φεβρουαρίου 2008, στην εκδήλωση "London Academy of Chocolate Awards", όπου έλαβαν μέρος περίπου 300 εταιρίες σοκολάτας, η AMEDEI κέρδισε για τρίτο χρόνο το βραβείο της καλύτερης σοκολάτας στον κόσμο, συκεντρώνοντας συνολικά τέσσερα Χρυσά και τέσσερα Αργυρά Βραβεία!
Εγώ, για να πω την αμαρτία μου, δεν είμαι ειδικός στη σοκολάτα - θα ήθελα πολύ να ήμουν όμως. Πάντως μπορώ κάλλιστα να καταλάβω γιατί οι σοκολάτες Amedei σαρώνουν τα βραβεία παγκοσμίως. Ειδικά αυτές που δοκίμασα εγώ, οι μαύρες (i neri), και συγκεκριμένα η "Chuao" (70% περιεκτικότητα σε κακάο της ομώνυμης ποικιλίας από τη Βενεζουέλα) και η "9" (75% περιεκτικότητα σε κακάο από 9 διαφορετικές φυτείες της οικογένειας Tessieri) ήταν απίστευτες. Πέρα από την δυνατή και γεμάτη γεύση του κακάο στη μύτη και τό στόμα, η μεγάλη διαφορά ήταν στη βελούδινη υφή τους, την αεράτη γεύση που πλημμυρίζει το στόμα χωρίς να λιγώνει, αλλά και την μεγάλη και απολαυστική διάρκεια κάθε κομματιού...
Και αν με ρωτήσετε με τι θα συνόδευα μία τόσο δυνατή αλλά ταυτόχρονα φίνα σοκολατένια γεύση, θα σας άφηνα να επιλέξετε ανάμεσα σε μία αρκετά παλιά Μαυροδάφνη Πατρών, ένα δροσερό αλλά σαφώς ελαφρύτερο Bracchetto d'Acqui, ή μία παλαιωμένη Μαδέρα.
Οι Σοκολάτες Amedei της οικογένειας Tessieri από την Τοσκάνη εισάγονται στην Ελλάδα από την εταιρεία Οινόκοσμος. Θα τις βρείτε στην Κάβα ΚΥΛΙΞ στο Κολωνάκι, καθώς και σε άλλα επιλεγμένα σημεία πώλησης κρασιών, ποτών και εξειδικευμένων gourmet τροφίμων, σε τιμές που ξεκινούν από τα €5.50 για μία μπάρα των 100 γραμμαρίων.
 Χαράς Ευαγγέλια για όσους ζουν και δουλεύουν στο Μαρούσι. Ξέρετε τι εννοώ: τόσες εταιρείες, τόσα γραφεία και μαγαζιά από τη μία, και από την άλλη τόσο περιορισμένες καλές επιλογές για το lunch-break και το catering στο γραφείο...
Όλα αυτά όμως ανήκουν πια στο παρελθόν, τώρα που η γνωστή αλυσίδα ΙΤ επεκτάθηκε πλέον και στα Βόρεια, με νέο κατάστημα στο Μαρούσι, στην "καρδιά" των γραφειακών συγκροτημάτων της Κηφισίας (κοντά στα κεντρικά της WIND).
Σας έχω ξαναμιλήσει για τα ΙΤ. Πιστεύω ότι έχουν φέρει στην κατηγορία τους έναν "αέρα" που συναντάς σε αντίστοιχα καταστήματα στις μεγάλες μητροπόλεις του εξωτερικού. Τα προτιμώ, όχι μόνο για τη μεγάλη ποικιλία από ολόφρεσκα σάντουιτς και wraps και τις δροσερές σαλάτες. Επίσης όχι μόνο για τις νοστιμότατες σούπες - ζεστές και κρύες - που θεωρώ καινοτομία για τα Ελληνικά δεδομένα. Ούτε μόνο για τα γλυκά, τα αφράτα κρουασάν, τον μυρωδάτο καφέ και τους φρεσκοστιμένους χυμούς... Πάνω από όλα αυτά τα διαλεχτά προϊόντα στον κατάλογο, με ενθουσιάζει το γεγονός πως ό,τι μένει στο τέλος της ημέρας προσφέρεται σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και μη προνομιούχους συμπολίτες μας - αυτό το χειροκροτώ και ελπίζω να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όλους.
Όπως όλα τα ΙΤ, έτσι και το νέο κατάστημα του Αμαρουσίου προσφέρει delivery, αλλά και catering για γεύματα και συναντήσεις εργασίας. Η διεύθυνση του είναι Λ. Κηφισίας 64 (Polis Center) και τα τηλέφωνά του είναι 211-1820840 και 211-1820860. Για περισσότερες πληροφορίες για όλα τα καταστήματα ΙΤ της Αθήνας μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της εταιρείας, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.eatit.gr.
 Λοιπόν μπορεί ο καιρός να βρίσκεται σε denial και να αρνείται να το δεχτεί, αλλά η άνοιξη έχει μπει και επίσημα πλέον, και το καλοκαίρι ακολουθεί με γοργό δρασκελισμό. Έτσι το Σάββατο έκανα μία όμορφη βόλτα στην ηλιόλουστη Κηφισιά και δεν ήμουν ο μόνος. Πολύς ήταν ο κόσμος που πήρε τους δρόμους για να απολαύσει τον ήλιο και τον καλό καιρό, και είμαι σίγουρος ότι το καταδιασκέδασε.
Εγώ πάντως βρήκα την ευκαιρία να επισκεφτώ την Boutique Kayak, κάτι που σχεδίαζα από καιρό. Παρότι το κατάστημα είναι ανοικτό εδώ και κάποιο διάστημα, τώρα με τη λιακάδα "τραβιέται" πολύ περισσότερο. Ο χώρος είναι καλαίσθητος και φτιαγμένος με πολύ γούστο - boutique όνομα και πράγμα. Εσωτερικά δεσπόζουν οι καθαρές γραμμές, τα μοντέρνα υλικά και ο προσεκτικός φωτισμός, με στόχο να αναδεικνύονται τα γλυκά και τα παγωτά που κοσμούν τις λαμπερές προθήκες. Εξωτερικά, τραπεζάκια πάνω σε ξύλινο deck, προσφέρονται για καφεδάκι, γλυκάκι και κουβεντούλα στο πιο προνομιούχο σημείο της Κηφισιώτικης περατζάδας.
Για τα παγωτά της Kayak τι να πρωτοπώ; (Είμαι δηλωμένος φαν άλλωστε, το ξέρετε...) Ακούστε μόνο τις γεύσεις που δοκίμασα, και θα καταλάβετε: Πάβλοβα, Σοκολάτα με Grand Marnier, Lemongrass, Μαστίχα με Ροζ Πιπέρι (τέλειο!), Μέντα με Choco-chips, Πράσινο Τσάι, Τριαντάφυλλο με Σαμπάνια. Πώς σας ακούγονται; Και δεν είναι όλες, άφησα και μερικές για την επόμενη φορά... Σημειωτέον ότι το παγωτό μπορείτε να το φάτε εκεί, να το πάρετε στο χέρι, η και για το σπίτι (ή για δώρο) σε καινούριες, πολύ ντιζαϊνάτες συσκευασίες.
Κι αν δεν είστε σε mood για παγωτό, μην ανησυχείτε καθόλου. Πρόσφατα η Kayak ξεκίνησε συνεργασία με τον Pierre Hermé, τον κορυφαίο Γάλλο μαιτρ-ζαχαροπλάστη, τον οποίο το περιοδικό Vogue έχει χαρακτηρίσει "Πικάσο της ζαχαροπλαστικής". Αξίζει σίγουρα να δοκιμάσει κανείς τις δημιουργίες του Pierre Hermé, που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για το συγκεκριμένο κατάστημα. Αν και δεν είναι - ηθελημένα - πολλές στον αριθμό, υπάρχει κάτι για όλα τα γούστα, με λεπτές φρουτένιες γεύσεις και όχι μόνο: προτείνω ανεπιφύλακτα το αμαρτωλά απολαυστικό dome σοκολάτας, αλλά και την τριλογία βανίλιας, που παίζει όμορφα με τις διαφορετικές, φίνες γεύσεις του γλυκού μπαχαρικού.
Η Boutique Kayak βρίσκεται στο φινετσάτο Κηφισιώτικο νεοκλασσικό, στη γωνία των οδών Κυριαζή και Κασσαβέτη. Πιστέψτε με, αν την περάσετε, δεν θα την προσπεράσετε!...
 Στην αρχαιότητα ο Κύλιξ ήταν το κύπελλο στο οποίο σερβίριζόταν το κρασί στις γιορτές και τα συμπόσια. Στη σύγχρονη εποχή ο Kylix είναι μία εξαιρετική κάβα στο Κολωνάκι με όμορφο και μοντέρνο design, που έχει δώσει έμφαση στο premium κρασί και ποτό.
Αυτές τις μέρες, ο Kylix "έβγαλε" στον αέρα τη νέα του ιστοσελίδα, την οποία σας προτείνω να επισκεφτείτε. Αποτυπώνει πλήρως την φιλοσοφία και την αισθητική της κάβας και εκθέτει με όμορφο τρόπο το πλούσιο portfolio των προϊόντων του. Επιπλέον, και αυτό το θεωρώ πολύ προχωρημένο, διαθέτει και υποδομή για πώληση προϊόντων από το Internet με αποστολή στο σπίτι. Αξίζει λοιπόν μία επίσκεψη στην κάβα Kylix, είτε δια ζώσης (Καρνεάδου 20, Κολωνάκι / 210-7245143) είτε διαδικτυακά, στη διεύθυνση www.kylix.gr.
Συμπτωματικά η "μαμά" του σύγχρονου Κύλικος, η μεγάλη εισαγωγική εταιρεία οίνων και ποτών ΟΙΝΟΚΟΣΜΟΣ, παρέθεσε χτες στους δημοσιογράφους κρασιού και γαστρονομίας ένα απολαυστικό και ιδιαίτερα ενδιαφέρον δείπνο. Ήταν μία εκδήλωση αφιερωμένη στην εξαιρετική προσπάθεια που έχει ξεκινήσει πρόσφατα το χρυσό τρίδυμο του Ελληνικού κρασιού (Γεροβασιλείου, Τσακτσαρλής, Σολδάτος) στη Νότια Αφρική. Μετά λοιπόν την παρουσίαση του πανέμορφου νεοκοσμίτικου Sauvignon Blanc με την κομψότατη ετικέτα του οινοποιείου Escapades, που είχε γίνει πέρυσι στα τέλη του χρόνου, χτες δοκιμάσαμε τα 4 ερυθρά Escapades: Το ενδιαφέρον Merlot, το ασυνήθιστο Pinotage, το απολαυστικά πικάντικο Shiraz και το κομψό Cabernet Sauvignon. Η δοκιμή έγινε στο σταθερά εκλεκτό εστιατόριο Milos στο Athens Hilton, με ένα πολύ φίνο μενού με όμορφες κρεατο-κεντρικές γεύσεις από όλη την Ελλάδα και όχι μόνο.
Τα ερυθρά Escapades κυκλοφορούν ήδη στην αγορά σε τελικές τιμές που κυμαίνονται μεταξύ €26 και €29. Διατίθενται από την κάβα Kylix (που λέγαμε...), και σύντομα και από περισσότερα επιλεγμένα σημεία λιανικής πώλησης και εστιατόρια. Παρεμπιπτόντως το φετινό Escapades Sauvignon Blanc θα φτάσει στα ράφια της Αθήνας τον Ιούνιο και θα είναι (λογικά) η πρώτη ετικέτα 08 της χρονιάς!
 Πόσα λεφτά θα δίνατε για ένα ερυθρό κρασί από την Τοσκάνη, εσοδείας 2002, από ένα παραδοσιακό και ποιοτικό οίκο της περιοχής;
Καμία φορά η προοπτική της αγοράς μίας καλής φιάλης κρασιού από μία κάβα μας φοβίζει, γιατί πιστεύουμε ότι το κόστος θα είναι απαγορευτικό. Δεν είναι όμως απαραίτητα έτσι. Προφανώς στα ράφια μίας καλής κάβας σήμερα μπορούμε να βρούμε θησαυρούς από τον Ελληνικό και τον παγκόσμιο αμπελώνα, οι τιμές των οποίων πολλές φορές "χτυπούν" τριψήφια και τετραψήφια νούμερα. Ωστόσο, αν ψάξουμε στα ράφια με ηρεμία και παρατηρητικότητα, βεβαίως και με τη βοήθεια του υπεύθυνου της κάβας, θα βρούμε πραγματικά διαμάντια που θα προσφέρουν στιγμές απόλαυσης σε μας και την παρέα μας, σε λογικές τιμές, εντός του προϋπολογισμού μας.
Όπως ξέρετε σπάνια επικεντρώνομαι σε ένα και μοναδικό κρασί, αλλά εδώ έχω το τέλειο παράδειγμα για τα παραπάνω: Το κρασί Vigna di Pallino 2002 κυκλοφορεί αυτό τον καιρό στις μεγάλες κάβες. Η προέλευση του είναι από την Τοσκάνη (Toscana IGT), προκύπτει από 100% σταφύλια της τοπικής ποικιλίας Sangiovese, ενώ παράγεται από το βραβευμένο Τοσκανέζικο οινοποιείο Tenuta Sette Ponti. Σημαντικό επίσης είναι ότι το συγκεκριμένο κρασί έχει ζυμωθεί σε τσιμεντένια δεξαμενή και δεν έχει περάσει καθόλου από βαρέλι. Έτσι, τα πρωτογενή αρώματα της ποικιλίας, λουλουδάτα και πικάντικα με έντονους τόνους μελιού, πλημμυρίζουν απλόχερα το ποτήρι από την πρώτη κιόλας δοκιμή. Για το κρασί αυτό, λοιπόν, πλήρωσα €17, τιμή που θεωρώ πολύ λογική, σε σχέση με την ποιότητα που "εισέπραξα". Το συνδύασα με ψητό χοιρινό (πανσέτα) και ποικιλία από κίτρινα τυριά από πρόβειο, κυρίως, γάλα. Και στις δύο περιπτώσεις ο συνδυασμός ήταν εξαιρετικός. Το συγκεκριμένο κρασί, βεβαίως, ως μη βαρελάτο, μπορείτε άνετα να το πιείτε και μόνο του (Στέφανε σημειώνεις;), αλλά και σε συνδυασμό με απλά καθημερινά πιάτα του σπιτιού όπως μία σαλάτα, μία πίτσα, μία ποικιλία από χειμωνιάτικα φρούτα.
Η συμβουλή μου είναι λοιπόν, όταν έχετε χρόνο, να ψάχνετε στα ράφια της πλησιέστερής σας καλής κάβας για τέτοιου είδους "διαμαντάκια" που και έχουν ενδιαφέρον, αλλά και παρουσιάζουν καλή σχέση ποιότητας/τιμής. Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο κρασί βρίσκεται επάνω (ή πολύ κοντά) στο peak του, καθώς δεν έχει περάσει από βαρέλι και ήδη βαδίζει προς τον έκτο του χρόνο. Είναι όμως πραγματικά απολαυστικό, με τα αρώματά του σε πλήρη ένταση, όπως ανέφερα. Το 2002 δεν θεωρείται από τις καλές χρονιές για την Τοσκάνη - το Vigna di Pallino εκείνης της εσοδείας φαίνεται να είναι από τις εξαιρέσεις της...
 Κυριακή της Τυρινής μεθαύριο, και οι Χριστιανοί καταναλώνουν ό,τι μη-νηστίσιμο τρόφιμο υπάρχει στο νοικοκυριό πριν τη νηστεία της Σαρακοστής. Όχι, δεν είναι θρησκευτικό το θέμα μας σήμερα, απλά μία δικαιολογία για να μιλήσουμε για κάτι που αγαπώ πολύ: το τυρί.
Με ελάχίστες εξαιρέσεις, όλοι οι άνθρωποι που ξέρω, που ασχολούνται με τη γαστρονομία - είτε από την πλευρά της παραγωγής και της διάθεσης, είτε από την πλευρά της... κατανάλωσης - λατρεύουν το τυρί. Συμπεριλαμβάνω - προφανώς - και τον εαυτό μου, αν κι εγώ πλέον έχω περάσει εδώ και καιρό από το στάδιο της προτίμησης σε αυτό του... εθισμού...
Ίσως θυμάστε ότι προ μηνών είχα παραστεί σε ένα εξαιρετικό γεύμα που είχε παρατεθεί στο Cellier Le Bistrot του Συντάγματος, και το οποίο είχε επιμεληθεί ο διάσημος ελληνο-γαλλος chef Jean-Pierre Xiradakis, ιδιοκτήτης του θρυλικού εστιατορίου La Tupina, στο Bordeaux. Τότε λοιπόν ο chef, ο οποίος ήθελε να αποδώσει την κλασσική μαγειρική του μέσα από ελληνικές πρώτες ύλες και γεύσεις, είχε οργώσει την αγορά του κέντρου για να βρει τα τυριά με τα οποία θα συνόδευε τα πρωτοεμφανιζόμενα (στην Ελληνική αγορά) ερυθρά κρασιά προέλευσης Cotes de Bordeaux, και είχε επιλέξει ανάμεσα σε αυτά μία πεντανόστιμη Γραβιέρα Κρήτης. Ύστερα από επισταμένη έρευνα είχα πληροφορηθεί ότι το φοβερό αυτό τυρί, το είχε πάρει από του Ζαφόλια στη Σοφοκλέους.
Μπορεί να πέρασαν λίγοι μήνες αλλά δεν το ξέχασα. Έτσι βρέθηκα επί τούτου στο Κέντρο προχτές και επισκέφθηκα το κατάστημα τυροκομικών Ζαφόλια, το οποίο, ομολογώ, τόσα χρόνια είχα ταυτίσει με την παραδοσιακή Ελληνική φέτα, πολύ πριν στον κλάδο μπουν οι μεγάλες εταιρείες γαλακτοκομικών. Εκεί λοιπόν δοκίμασα και πήρα για το σπίτι αυτή την εξαιρετική Γραβιέρα Κρήτης (συγκεκριμένα Μυλοποτάμου) που σας έλεγα: γευστικότατη, σωστά πικάντικη, και παλαιωμένη όσο πρέπει για να βγάζει όμορφα γήινα αρώματα όσο προχωράμε από την καρδιά στην άκρη. Για κάτι διαφορετικό, δοκίμασα επίσης - και προτείνω - Βλαχοτύρι Μετσόβου. Πρόκειται για μία νόστιμη και τραγανή εκδοχή της κεφαλογραβιέρας, που παρασκευάζεται κυρίως από πρόβειο αλλά και λίγο κατσικίσιο γάλα (που δίνουν όμορφες γεύσεις ελληνικής υπαίθρου στο τυρί).
Αγαπητοί συν-τυρόφιλοι, είτε προ Τυρινής (προλαβαίνετε) είτε μετά, μία επίσκεψη στου Ζαφόλια αξίζει τον κόπο, ειδικά αν θέλετε καλή εξυπηρέτηση - όπως τον παλιό καιρό - χαμόγελο και καλές τιμές. Είναι σημείο αναφοράς στην προμήθεια των Αθηναϊκών νοικοκυριών από το 1916. Θα το βρείτε στην Οδό Σοφοκλέους, στον αριθμό 17 (τηλ. 210-3216931).
|
RSS Feed