 H Laetitia Bléger, κριτής στο διαγωνισμό Féminalise Η καλλονή που βλέπετε στη φωτογραφία (και σε αυτές που ακολουθούν, βέβαια) είναι η Laetitia Bléger, η οποία το 2004 είχε ανακηρυχτεί Μις Γαλλία. Στη συνέχεια όμως, μία απερισκεψία, και συγκεκριμένα μία γυμνή φωτογράφηση για το PLAYBOY,της στέρησε τον τίτλο, διαλύοντάς της έτσι, ουσιαστικά, κάθε πιθανή προοπτική για καριέρα στο μόντελινγκ.
Η Laetitia βέβαια δεν τα εβαψε μαύρα και κινήθηκε γρήγορα, με αποτέλεσμα ό,τι έχασε η πασαρέλα να το κερδίσει το κρασί. Κι αυτό γιατί οι γονείς της είναι ιδιοκτήτες του οινοποιείου Domaine du Windmuehl στο Saint-Hippolyte της Αλσατίας, όπου η Laetitia εργάζεται πλέον ως διευθύντρια μάρκετινγκ, και μάλιστα έχει συμβάλει σημαντικά στην εμπορική και επικοινωνιακή ανάπτυξη του οινοποιείου. Όχι, μη φανταστείτε ότι όλα οφείλονται στην ομορφιά της και στον (τελικά προσωρινό) τίτλο της. Απλά η Laetitia αποφάσισε να "χτίσει" πάνω στη δημοσιότητά της και έχει λανσάρει καινούρια εικόνα για τα κρασιά του οικογενειακού οινοποιείου, συμπεριλαμβανομένου και του εικονιζόμενου "Precieux by Laetitia", ενός λευκού blend με βάση το Gewurztraminer που γίνεται ανάρπαστο σε κάθε ράφι που εμφανίζεται!
Παρεμπιπτόντως, η Laetitia έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του κλάδου, καθώς από πέρυσι είναι Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού Féminalise, κατά τον οποίον 250 αυστηρά επιλεγμένες γευσιγνώστριες αξιολογούν σχεδόν 1800 ετικέτες από 700 παραγωγούς από όλη τη Γαλλία και βραβεύουν τις καλύτερες!
Το οινοποιείο του Claude Bléger, πατέρα της Laetitia, παράγει μία αρκετά μεγάλη γκάμα κρασιών από τις τυπικές ποικιλίες της Αλσατίας, όπως το Riesling, το Gewurztraminer, το Pinot Noir, το Pinot Gris, κ.α. Επιπλέον διαθέτει εστιατόριο, wine bar και ξενώνα. Όλη δε αυτή η ιστορία ξεκίνησε επειδή έκανα έρευνα για οινοποιεία προς επίσκεψη και ξενώνες προς διαμονή στο πλαίσιο επικείμενου ταξιδιού στην Αλσατία. Όπως καταλαβαίνετε, η έρευνά μου μόλις ολοκληρώθηκε!...
Αν κι εσείς αισθάνεστε ξαφνικά μία ανεξήγητη επιθυμία να επισκεφτείτε την Αλσατία και το Domaine du Windmuehl, μπορείτε να ξεκινήσετε την έρευνά σας κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Καλημέρα σας από την όμορφη Κεφαλονιά, όπου γίνεται μια σοβαρή και συντονισμένη προσπάθεια στήριξης του τοπικού κρασιού, με την εμπλοκή και συνεργασία όλων των φορέων και κλάδων που το επηρεάζουν αλλά και επηρεάζονται από αυτό.Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, που έχουν επιστημονικό, επιμορφωτικό, αλλά και κοινωνικό χαρακτήρα, διοργανώνονται παρουσιάσεις και workshops, γευσιγνωσίες και επισκέψεις σε οινοποιεία, δοκιμές προϊόντων της τοπικής κουζίνας και ενδιαφέρουσες συζητήσεις που αφορούν όλες τις πτυχές του κρασιού, από το αμπέλι μέχρι το ποτήρι.
Μέρος μάλιστα των εκδηλώσεων λαμβάνει χώρα και στο Ληξούρι, όχι μόνο για λόγους... ενδο-Κεφαλονίτικους, αλλά επειδή και εκεί υπάρχει έντονη οινοποιητική δραστηριότητα, αλλά και μία ζωντανή κοινότητα με ξενοδοχεία, εστιατόρια και μπαρ που πρέπει να είναι αρωγός του Κεφαλονίτικου κρασιού. Οι εργασίες ξεκίνησαν χτες, Πέμπτη, με ένα πολύ ενδιαφέρον workshop για τους αμπελουργούς του νησιού, κατά τη διάρκεια του οποίου είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν από ειδικούς γεωπόνους για τις αρρώστιες και τα προβλήματα του κλήματος στο αμπέλι και τους τρόπους καταπολέμησής τους. Πρέπει να σας πω ότι εντυπωσιάστηκα από τη συμμετοχή του ακροατηρίου - φάνηκε ότι το θέμα τους "καίει" και άδραξαν την ευκαιρία να συζητήσουν τα προβλήματά τους με τους προσκεκλημένους επιστήμονες.
Στη συνέχεια ακολούθησε γευστική δοκιμή των κρασιών των οινοποιείων Μεταξά και Μελισσινού. Ο (εικονιζόμενος κάτω δεξιά) Γιάνγκος Μεταξάς μας έκανε μία όμορφη παρουσίαση των κρασιών του έξω από το χώρο των εργασιών του workshop, καθώς το όμορφο οινοποιείο του στα Μαυράτα είναι ομολογουμένως μακριά και η μετακίνηση εκείνη την ώρα δεν θα ήταν ενδεδειγμένη. Η Ρομπόλα Μεταξά 08, η οποία δοκιμάστηκε από όλους και απέσπασε πολύ θετικά σχόλια, εμφιαλώθηκε μόλις πριν 1 περίπου μήνα. Έχοντας "ξεκουραστεί" στην δεξαμενή τόσο καιρό μετά την οινοποίηση, παρουσίασε εντυπωσιακή ωριμότητα και μεστότητα, πλούσια αρωματικότητα και πολύ καλή γενική δομή και ισοροπία.
Το βράδυ σειρά είχε το Ληξούρι και ο οινοτουρισμός - αγαπημένο μου θέμα και (δυστυχώς) τόσο πονεμένο για την Ελλάδα. Οι τοπικές αρχές μου είχαν κάνει την τιμή να με προσκαλέσουν να παρουσιάσω τις απόψεις μου για το θέμα, παίρνοντας ως παράδειγμα την οινοτουριστική μου εμπειρία από την Τοσκάνη. Στη συνέχεια, συμμετέχοντας σε ένα πάνελ μαζί με τον Γιώργο Μακρή, Ερευνητή Οίνου και οινογράφο (γνωστό στους διαδικτυωμένους οινόφιλους ως Wine Surveyor) και την οινολόγο Ηλιάνα Σιδηροπούλου, κάναμε μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση με το κοινό, με επίκεντρο τη σημασία της συνεργασίας όλων των εμπλεκόμενων φορέων (ξενοδοχείων, εστιατορίων, οινοποιείων, καταστημάτων τοπικών προϊόντων, κλπ) στην επιτυχία του στοιχήματος του οινοτουρισμού κατά τα ξένα πρότυπα. Οι εργασίες συνεχίζονται και σήμερα, Παρασκευή, με περαιτέρω δραστηριότητες που έχουν ως επίκεντρο τους επαγγελματίες της εστίασης στην Κεφαλονιά, γευστικές δοκιμές, επισκέψεις σε οινοποιεία, κλπ. Θα σας κρατήσω ενήμερους...
 Λαμβάνω καθημερινά πολλά emails για το περίφημο ταξίδι στην Τοσκάνη που κάναμε με ένα μέρος της παρέας από το Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού πριν 2 μήνες. Τι να πω, έχετε δίκιο να με ρωτάτε γι αυτό το ταξίδι... Ήταν μια απίστευτη εμπειρία ζωής, που όλοι όσοι συμμετείχαμε θα θυμόμαστε για πολύ καιρό.Προσωπικά αυτό το ταξίδι το χάρηκα τόσο πολύ, που αποφάσισα να το ξανακάνω! Έτσι, στα τέλη του Ιουνίου αναχωρούμε ξανά για την Τοσκάνη, η οποία μάλιστα αυτή τη φορά θα είναι ακόμα πιο καταπράσινη και ζωντανή!Σε αυτό το ταξίδι λοιπόν δεν θα σας αφήσω, εσάς τους αναγνώστες του blog μου, παραπονεμένους. Έχω κρατήσει κάποιες θέσεις για εσάς και θα χαρώ πολύ να σας έχω μαζί μου. Το ταξίδι είναι προγραμματισμένο για αναχώρηση την Παρασκευή 26 Ιουνίου και επιστροφή την Τρίτη 30 Ιουνίου (4 διανυκτερεύσεις). Έχω σχεδιάσει το πρόγραμμα αυτού του ταξιδιού ο ίδιος, με βάση τις προσωπικές μου εμπειρίες, επαφές και… αδυναμίες στη συγκεκριμένη περιοχή. Σκοπός μας θα είναι να ανακαλύψουμε τους οινο-γαστρονομικούς θησαυρούς τριών διάσημων Ιταλικών οινοπαραγωγικών περιοχών: του Montalcino, του Montepulciano, και βέβαια του Chianti Classico. Θα μείνουμε 2 νύχτες σε ένα σύγχρονο ξενοδοχείο στο ιστορικό κέντρο της ατμοσφαιρικής Μεσαιωνικής Siena, και άλλες 2 νύχτες σε ένα πανέμορφο εξοχικό ξενοδοχείο, μέσα στους καταπράσινους λόφους του Chianti Classico.
Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα έχει ως εξής:
* Την Παρασκευή 26 Ιουνίου θα συναντηθούμε πρωί-πρωί στο Ελευθέριος Βενιζέλος, για να πετάξουμε για Ρώμη. Εκεί θα μας περιμένει πούλμαν, που θα μας μεταφέρει στην όμορφη καστρούπολη Montalcino, πατρίδα του φημισμένου Brunello. Αφού φάμε μέσα στην πόλη, θα επισκεφτούμε ένα από τα πολύ αγαπημένα μου οινοποιεία στην περιοχή, όπου θα μας κάνουν οργανωμένη ξενάγηση και δοκιμή των πιο τυπικών κρασιών τους, καθώς και του εξαιρετικού ελαιόλαδου του κτήματος. Όταν τελειώσουμε, το πούλμαν θα μας μεταφέρει στη Σιένα για να κάνουμε check-in στο ξενοδοχείο και βόλτα στην πόλη. Το βράδυ θα φάμε σε ένα από τα πιο φημισμένα στέκια των οινοφίλων, στο Κέντρο της πόλης.
* Το Σάββατο 27 Ιουνίου, αφού πάρουμε πρωινό, θα πάμε στην γραφική Pienza, πατρίδα του Τοσκανέζικου pecorino. Εκεί, σε ένα παραδοσιακό τυροκομείο, θα μάθουμε τα μυστικά του πεντανόστιμου αυτού τυριού, και θα κάνουμε οργανωμένη γευσιγνωσία των διαφορετικών του τύπων. Αμέσως μετά, θα μεταφερθούμε στο κοντινό Montepulciano, όπου και θα επισκεφτούμε το κορυφαίο οινοποιείο της ζώνης. Εκεί θα κάνουμε ξενάγηση των πανέμορφων εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, και θα φάμε μεσημεριανό, κατά τη διάρκεια του οποίου κάθε πιάτο θα συνοδεύεται και από διαφορετικό κρασί του οινοποιείου (θα δοκιμάσουμε μάλιστα - επειδή το έχω ζητήσει κατ' εξαίρεση - και ένα κρασί επιλεγμένο που δεν συνηθίζουν να σερβίρουν σε όλους τους επισκέπτες). Στη συνέχεια θα επιστρέψουμε νωρίς στη Σιένα για φρεσκάρισμα, ενώ το βραδάκι μας περιμένει επίσκεψη στην πιο φημισμένη Enoteca της Σιένα, έναν πολυχώρο που συνδυάζει τη γνώση με την απόλαυση του κρασιού. Εκεί θα κάνουμε οργανωμένη ξενάγηση και γευσιγνωσία κρασιών από ζώνες της Τοσκάνης που δεν συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα του ταξιδιού μας, και μετά θα απολαύσουμε το δείπνο μας στο φημισμένο εστιατόριο που βρίσκεται μέσα στην Enoteca. Όποιος θέλει και αισθάνεται ξεκούραστος, μπορεί μετά να συνεχίσει τη βραδιά του στο μπαρ της Enoteca, που κρύβει πολλούς οινικούς και οινοπνευματώδεις θησαυρούς.
* Την Κυριακή 28 Ιουνίου αποχαιρετούμε τη Σιένα και οδεύουμε προς την καταπράσινη ενδοχώρα της Τοσκάνης, με τα τοπία που βλέπουμε σε έργα και καρτ-ποστάλ. Πρώτος μας σταθμός ένα από τα φημισμένα οινοποιεία στην Gaiole, στην καρδιά του Chianti Classico, που στεγάζεται σε ένα Μεσαιωνικό μοναστήρι, στην κορυφή ενός πανέμορφου λόφου. Θα κάνουμε ξενάγηση στους ατμοσφαιρικούς χώρους του οινοποιείου, καθώς και στους απίστευτους κήπους του, ενώ θα φάμε και μεσημεριανό στο εξαιρετικό του εστιατόριο. Με την ολοκλήρωση της επίσκεψης αυτής θα μεταφερθούμε σε ένα γειτονικό χωριό, στην Castellina, όπου θα επισκεφτούμε από τα πιο παραδοσιακά οινοποιεία της περιοχής, για να περιηγηθούμε τους χώρους του και να δοκιμάσουμε τα κρασιά του. Στην συνέχεια θα πάμε στο ξενοδοχείο μας για check-in, όπου θα έχουμε και χρόνο για χαλάρωση και περίπατο στην καταπράσινη Τοσκανέζικη ύπαιθρο, μέσα στα αμπέλια. Το βράδυ μας περιμένει μία κρεατοφαγική extravaganza σε μία απίστευτη εξοχική ταβέρνα που βρίσκεται στη μέση του πουθενά, μέσα στο δάσος, στην κορυφή ενός λόφου. Εκεί, μεταξύ (των πολλών) άλλων, θα απολαύσουμε και την φημισμένη ντόπια μπριζόλα Bistecca alla Fiorentina, για την οποία το μέρος φημίζεται!
* Η Δευτέρα 29 Ιουνίου ξεκινάει με επίσκεψη στο κορυφαίο αμπελοτόπι του Chianti Classico, την πανέμορφη "Χρυσή Πεδιάδα" (Conca d' Oro). Το οινοποιείο που θα επισκεφτούμε εκεί βρίσκεται στο Panzano είναι από τα πιο διακεκριμένα της Τοσκάνης. Παράγει εξαιρετικά κρασιά, τα οποία και θα δοκιμάσουμε, αφού βεβαίως ξεναγηθούμε στους χώρους του. Αμέσως μετά, το πρόγραμμα προβλέπει επίσκεψη στο χωριό Castello di Fonterutoli, όπου βρίσκεται ένα από τα πιο εντυπωσιακά και υπερσύγχρονα οινοποιεία της Τοσκάνης. Η επίσκεψη περιλαμβάνει ξενάγηση και δοκιμή κρασιών στο οινοποιείο, περιήγηση στο πανέμορφο και γραφικό χωριουδάκι στο οποίο βρίσκεται, καθώς και μεσημεριανό στο εξαιρετικό εστιατόριο των ιδιοκτητών του οινοποιείου, στην είσοδο του χωριού. Όταν τελειώσουμε όλα αυτά, επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για φρεσκάρισμα και ξεκούραση, και το βράδυ μεταφερόμαστε στο γειτονικό χωριουδάκι Passignano, στο οποίο βρίσκεται ένας αμπελώνας και ένα παλιό μοναστήρι-οινοποιείο. Εκεί θα ξεναγηθούμε στους όμορφους χώρους του παλιού οινοποιείου, ενώ στη συνέχεια θα απολαύσουμε ένα αξέχαστο δείπνο στο εστιατόριο του μοναστηριού, το οποίο είναι το μοναδικό στην Τοσκανέζικη ύπαιθρο που έχει διακριθεί με ένα αστέρι Michelin!
* Την Τρίτη 30 Ιουνίου θα είμαστε όλοι φοβερά στενοχωρημένοι, γιατί θα είναι η μέρα της αναχώρησής μας από την Τοσκάνη. Για να μη μας πάρει από κάτω όμως, το πρόγραμμα λέει ότι, μετά το check-out από το ξενοδοχείο, θα επισκεφτούμε την παραμυθένια πόλη του San Gimignano, που είναι γνωστή για τους Μεσαιωνικούς της πύργους. Εκεί θα έχουμε χρόνο για βόλτα, καφέ, κλπ, ενώ θα φάμε και το αποχαιρετιστήριο μεσημεριανό μας σε ένα από τα πιο ονομαστά εστιατόρια του San Gimignano. Το εστιατόριο είναι μέρος ενός παλιού ξενοδοχείου που είναι χτισμένο στην άκρη του γκρεμού, στα φυσικά τείχη της πόλης, και έχει απίστευτη θέα σε όλο τον Τοσκανέζικο κάμπο από κάτω. Φεύγοντας από εκεί, επόμενός μας σταθμός θα είναι το αεροδρόμιο Fiumicino της Ρώμης, για να πάρουμε την πτήση της επιστροφής.
Αρχηγός του ταξιδιου και συνοδός του γκρουπ θα είμαι εγώ. Όπως σας είπα, το παραπάνω πρόγραμμα το έχω επιμεληθεί ο ίδιος και περιλαμβάνει μέρη που αξίζει να δει κανείς για να πάρει μία πλήρη (πρώτη) εικόνα της Τοσκάνης, και στα οποία με γνωρίζουν προσωπικά - γι αυτό και θα κάνουμε πράγματα που δεν περιλαμβάνονται συνήθως σε απλά τουριστικά πακέτα. Τα ξενοδοχεία είναι ελεγμένα, όπως και τα εστιατόρια, στα οποία τα μενού και τα κρασιά είναι προκαθορισμένα και επιλεγμένα από εμένα προσωπικά, για να δοκιμάσουμε τις τυπικές γεύσεις της Τοσκανέζικης κουζίνας, συνοδεύοντάς τις, βεβαίως, με τα κρασιά της. Στόχος μου είναι να είμαστε μία όμορφη παρέα και να περάσουμε αξέχαστα τρώγοντας και πίνοντας εξαιρετικά! Πώς σας φαίνεται;
Το κόστος του ταξιδιού είναι €1250 κατ' άτομο. Αυτό περιλαμβάνει ΟΛΑ τα παραπάνω - αεροπορικά, διαμονή, όλα τα γεύματα (μεσημέρι-βράδυ), επισκέψεις και γευσιγνωσίες στα οινοποιεία, μετακινήσεις με δικό μας πούλμαν, όλους τους φόρους, καθώς και ασφάλεια αστικής ευθύνης. Το μόνο δηλαδή που θα χρειαστεί κανείς να πληρώσει έξτρα είναι η κατανάλωση που ενδέχεται να κάνει στα mini-bar των ξενοδοχείων, καθώς και προσωπικά έξοδα (ψώνια, κλπ). Προσοχή όμως: όπως σε όλα τα ταξίδια αυτού του τύπου, αν κάποιος θέλει διαμονή σε μονόκλινο δωμάτιο, υπάρχει έξτρα χρέωση.
Επειδή οι θέσεις είναι πολύ περιορισμένες, όποιος επιθυμεί να δηλώσει συμμετοχή, θα πρέπει να επικοινωνήσει ΑΜΕΣΑ με την Κυρία Μαρίνα Σπανού στο ταξιδιωτικό πρακτορείο Altair Travel, στο τηλέφωνο 210-9410910 ή στο email: [email protected]. Εκείνη θα σας καθοδηγήσει σχετικά με τον τρόπο πληρωμής και όλα τα απαραίτητα διαδικαστικά. Το πρακτορείο, με το οποίο έχω εξαιρετική συνεργασία εδώ και πολλά χρόνια, έχει αναλάβει την διοργάνωση του ταξιδιού. Μάλιστα, όπως θα σας ενημερώσει η Κυρία Σπανού, προσφέρει τη δυνατότητα πληρωμής της συμμετοχής στο ταξίδι σε 4 άτοκες δόσεις με πιστωτική κάρτα, για όποιον προτιμάει τη μέθοδο αυτή.
Σας περιμένω!...
 Σήμερα ξεκίνησα την ημέρα μου πολύ όμορφα... Πέρασα ένα ηλιόλουστο πρωινό ξεναγούμενος σε ένα πανέμορφο αμπελώνα, στη μέση της καταπράσινης υπαίθρου, στη συνέχεια περιηγήθηκα στα άδυτα ενός οινοποιείου που ακολουθεί την περίφημη Méthode Champenoise, ενώ τελείωσα δοκιμάζοντας τρία εξαιρετικά, χρονολογημένα αφρώδη κρασιά.
Όχι, μη φανταστείτε ότι τα παράτησα όλα και "την έκανα" για την Καμπανία. Αν και πολύ θα το' θελα, επέλεξα την αμέσως επόμενη διαθέσιμη εναλλακτική: επισκέφτηκα το οινοποιείο Nyetimber στο West Sussex της Αγγλίας, που εδώ και κάποια χρόνια παράγει το πιο ονομαστό Αγγλικό αφρώδες κρασί.
Δεν ξέρω πόσος κόσμος γνωρίζει ότι η Αγγλία παράγει αφρώδες κρασί, και μάλιστα αξιώσεων. Το Nyetimber, συγκεκριμένα, έχει κατ' επανάληψη σαρώσει τα βραβεία και τις διακρίσεις σε διαγωνισμούς και τυφλές δοκιμές ανά τον κόσμο. Έτσι λοιπόν, οι λάτρεις του καλού αφρώδους κρασιού οφείλουν να το έχουν στα υπόψη. Εγώ είχα δοκιμάσει την τρέχουσα χρονιά που κυκλοφορεί στο εμπόριο (2001), σήμερα όμως είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω το Blanc de Blancs της ίδιας χρονιάς, καθώς και το πολυβραβευμένο - και εντυπωσιακό - Blanc de Blancs εσοδείας 1998. Δεν θα σας πω παραπάνω σε αυτή τη φάση, γιατί σκοπεύω να γράψω ένα ολοκληρωμένο άρθρο για το Nyetimber σε ένα από τα επόμενα τεύχη του ΟΙΝΟΧΟΟΥ. Θα σας πω όμως ότι φέρνω κάποιες φιάλες Nyetimber για να προστεθούν σε αυτές που ήδη έχω στη συλλογή μου - κάποια στιγμή οι μαθητές του Σεμιναρίου Απόλαυσης του Κρασιού θα έχουν την ευκαιρία να το δοκιμάσουν κι εκείνοι... Όποιος εν τω μεταξύ ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για το Nyetimber, μπορεί να επισκεφτεί την ιστοσελίδα του οινοποιείου, που βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.nyetimber.com.
 Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθώ στο Λονδίνο και να μην επισκεφτώ το αγαπημένο μου Κινέζικο, το Four Seasons (καμία - μα καμία - σχέση με την πολυτελή αλυσίδα ξενοδοχείων) στο Bayswater. Το πάθος μου για το συγκεκριμένο εστιατόριο το έχω αποκτήσει εδώ και χρόνια (μιλάμε για 15 τουλάχιστον), πολύ πριν ανακαλύψω ότι το Four Seasons φιγουράρει σε όλους τους έγκριτους οδηγούς γεύσεις της πόλης.
Κι ενώ είναι διάσημο για την ψητή πάπια του (ένας από τους πιο γνωστούς κριτικούς εστιατορίων είχε γράψει γι αυτήν "Για να βρείτε καλύτερη ψητή πάπια θα πρέπει μάλλον να ταξιδέψετε μέχρι το Πεκίνο!...), εμένα μου αρέσει η όλη εμπειρία: η τελείως λιτή διακόσμηση, τα γκαρσόνια που καμιά φορά είναι (ή το παίζουν) λιγάκι απότομα με τους πελάτες, και βέβαια το φαγητό. Εν τω μεταξύ είναι ενδεικτικό ότι από τότε που το θυμάμαι (ως και σήμερα, Παρασκευή βράδυ) σε ώρες αιχμής η ουρά φτάνει μέχρι έξω, τη στιγμή που τα περισσότερα άλλα (εν μέσω κρίσης) υπολειτουργούν, ενώ και κάμποσα έχουν "κατεβάσει ρολλά". Ένα άλλο πολύ σημαντικό "συν" για εμένα είναι ότι κάθε φορά σταθερά, οι πελάτες του σε συντριπτικό ποσοστό που πρέπει να ξεπερνάει το 90% είναι Κινέζοι (αυτό από μόνο του νομίζω πως λέει πολλά...).
Στο δια ταύτα τώρα: Ξεκίνησα με την αγαπημένη μου σούπα με καβούρι και καλαμπόκι (δείτε την καλύτερα κάνοντας κλικ στη φωτ. 1), την οποία ακολούθησαν τα ψωμάκια τηγανησμένα με πάστα γαρίδας και σουσάμι (φωτ. 2) και τα dumplings (σα να λέμε Κινέζικα κρεατοπιττάκια) με χοιρινό και σάλτσα με ξύδι και ginger (φωτ. 3).
Για κυρίως εννοείται ότι πήρα την περίφημη ψητή πάπια (φωτ. 1), η οποία είναι ζουμερή από μέσα και ξεροψημένη με την καραμελωμένη πετσούλα της απ' έξω, και σερβίρεται "ξαπλωμένη" σε Κινέζικο λάχανο και ρύζι στον ατμό και μπόλικη σάλτσα. Συνοδεύτηκε από κορφούλες του Κινέζικου λαχανικού Choi Sum (φωτ. 2), που ήταν βραστό και περιχυμένο με σάλτσα από στρείδια. Ομολογώ ότι δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον στη υποτυπώδη λίστα κρασιών του Four Seasons, αλλά ουδόλως προβληματίστηκα, καθώς αύριο (σήμερα πλέον, Σάββατο) με περιμένει μία ολόκληρη μέρα δοκιμών μερικών από τα κορυφαία κρασιά του Νέου Κόσμου. Έτσι συμβιβάστηκα με την απολαυστικότατη (και πανάλαφρη) Κινέζικη μπίρα Tsing Tao (φωτ. 1). Εννοείται ότι στο τέλος δεν υπήρχε χώρος για επιδόρπιο, αν και ποτέ δεν υπήρξα φαν των Κινέζικων επιδορπίων (που είναι μάλλον Δυτικές επιννοήσεις). Δεν ξέρω αν αυτό είναι Κινέζικο έθιμο, με το λογαριασμό, πάντως, στο Four Seasons φέρνουν και φρέσκο πορτοκάλι (φωτ. 2), τα οξέα του οποίου καθαρίζουν το στόμα, και ίσως "ενθαρρύνουν" την πέψη, για να αρχίσει λίγο συντομότερα. Παρεμπιπτόντως, ο λογαριασμός μου για το λουκούλλειο αυτό γεύμα ανήλθε στις 38 λίρες Αγγλίας ή 43 Ευρώ (με δύο μπίρες και μαζί με το φιλοδώρημα), αν και πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι δεν έφαγα απλά την ποσότητα που θα έτρωγε ένας μέσος άνθρωπος σε ένα ζευγάρι ή μία παρέα. Όπως καταλαβαίνετε, συνιστώ το Four Seasons ανεπιφύλακτα σε κάθε φίλο της Κινέζικης κουζίνας που επισκέπτεται το Λονδίνο. Και να σας παραξενεύει το γεγονός ότι ένα τόσο αυθεντικό Κινέζικο εστιατόριο βρίσκεται σε μία τόσο τουριστική περιοχή, που δεν φημίζεται ακριβώς για τους γαστρονομικούς της θησαυρούς, σας διαβεβαιώ ότι με μία μόνο δοκιμή θα πειστείτε και θα γίνετε φανατικοί, σαν κι εμένα!...
 Η ιδέα να πάμε τριήμερο χαλάρωσης ανάμεσα στο Πάσχα και την Πρωτομαγιά ήταν πραγματικά εξαιρετική. Η εκδρομή μας χαρακτηρίστηκε από μηδαμινή κίνηση, καλές τιμές, ηρεμία και απόλυτη ξεκούραση.
Ως λάτρεις της Πελοποννήσου από κάθε άποψη (φύση, οινο-γαστρονομία, κοντινή απόσταση, κ.α.), επιλέξαμε την Αμπελιώνα Μεσσηνίας, μία περιοχή στην οποία θέλαμε από καιρό να πάμε. Η επιλογή μας δικαίωσε, καθώς πρόκειται για μέρος από το οποίο δεν θέλαμε να φύγουμε. Εκτός του ότι χαλαρώσαμε πραγματικά, περάσαμε τέλεια, και ιδού οι λόγοι:
Μείναμε
Στον Ξενώνα Εποχές, ένα εκπληκτικό ξενοδοχείο στην Αμπελιώνα. Μπορεί να ανήκει σε έναν μεγάλο όμιλο ξενοδοχειακών επιχειρήσεων (Aldemar), ωστόσο είναι ξεκάθαρα ένας ξενώνας όπου ο πελάτης αισθάνεται φιλοξενούμενος. Όμορφα, άνετα δωμάτια, διακοσμημένα στο στυλ της περιοχής, ζεστοί κοινόχρηστοι χώροι, εξαιρετική καθαριότητα και περιποίηση. Στο δωμάτιο με το που φτάσαμε μας περίμενε τσίπουρο, κάστανο γλυκό του κουταλιού και καρύδια, ενώ στο εστιατόριο τα βράδια (που δεν θέλαμε να πολυ-κυκλοφορήσουμε εκτός χωριού) τρώγαμε σπιτικό φαγητό από αγνά, αυστηρά βιολογικά προϊόντα. Όσο για το πλούσιο πρωινό, περιλαμβάνει φρέσκα ντόπια προϊόντα, καφέ διαφόρων ειδών και - το κυριότερο - φρεσκοστιμμένο χυμό πορτοκάλι (και ξέρετε πόση σημασία δίνω στο συγκεκριμένο στοιχείο...). Το μόνο που θα σας πω ακόμα είναι ότι έχουμε ήδη κλείσει για το επόμενο Πάσχα, καθώς οι Πασχαλινοί εορτασμοί στις Εποχές είναι το κάτι άλλο.
Στην Αμπελιώνα
Το χωριό περιβάλλεται από απίστευτη φύση, με επίκεντρο το προστατευόμενο Καστανόδασος. Με μία βόλτα στο δάσος ηρεμείς αυτόματα και ξεχνάς την Αθήνα, τις έγνοιες και το καυσαέριο. Το χωριό καθαυτό είναι εξαιρετικά φροντισμένο, με όμορφα σπίτια, καινούριους δρόμους, μέχρι και Κέντρο Υγείας με 2 μόνιμους γιατρούς. Βασικό σημείο συνάντησης στο χωριό είναι το Μαγαζάκι του Σπύρου, που είναι καφενείο, ταβερνάκι, παντοπωλείο και γενικώς στέκι, όλα σε ένα. Λίγο πιο έξω
Η φύση στην ευρύτερη περιοχή είναι εκπληκτική, και αυτό δεν είναι περίεργο, καθώς υπάρχει παντού πολύ νερό. Κεντρικός υδάτινος όγκος της ο Ποταμός Νέδα (ο μοναδικός ποταμός γένους θηλυκού στην Ελλάδα, όπως με ενημέρωσε ο φίλος μου ο Γιάννης), ενώ πηγές, ρυάκια, παραποταμάκια, κλπ συναντώνται παντού. Επισκεφτήκαμε
Την Καρύταινα και την Ανδρίτσαινα, αρκετά συμπαθητικά χωριά και τα δύο, χωρίς ιδιαίτερες υποδομές όμως, παρότι αρκετά τουριστικά. Οι βασικοί προορισμοί όμως που επισκεφτήκαμε και προτείνουμε είναι:
*(φωτ. 1) Οι καταράκτες της Παναγίας, που αξίζουν "με τα χίλια", αλλά απαιτούν καλό πρωινό, 4x4 με λάστιχα εκτός δρόμου και παπούτσια πεζοπορίας (ή hardcore αθλητικά)
*(φωτ. 2) Ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, ένας μινι-Παρθενώνας που κτίστηκε από τον Ικτίνο τον 5ο αιώνα Προ Χριστού. Εδώ και χρόνια βρίσκεται σε διαδικασία αναστήλωσης, κάτω από ειδικό υπόστεγο για προστασία από την υγρασία και τα νερά της βροχής
*(φωτ. 3) Η εκκλησία της Αγίας Θεοδώρας, που θεωρείται θαυματουργή επειδή έχουν φυτρώσει δέντρα στη σκεπή της (τα οποία - θεωρητικά - δεν έχουν ρίζες). Έχει ενδιαφέρον, δεν θα πρότεινα όμως να την επισκεφτεί κανείς Κυριακή ή ημέρα αργίας, καθώς αποτελεί αγαπημένο προορισμό προσκυνητών που συρρέουν από όλη την Ελλάδα με πούλμαν, ακολουθούμενοι από μικροπωλητές εικονισμάτων, φυλακτών, κλπ - καταλαβαίνετε τι εννοώ... Φάγαμε
Όμορφες και πλούσιες τοπικές γεύσεις, από τις οποίες ξεχωρίζω:
*(φωτ. 1) Την χαρακτηριστική ομελέτα με παστό χοιρινό, στην πλατεία του χωριού Πλατάνια. Πλούσια, πικάντικη, τέλεια. Γίνεται και με φρέσκια ντομάτα, και ονομάζεται Καγιανάς
*(φωτ. 2) Το ελάφι κοκκινιστό με μανιτάρια, στα Παπάκια, έξω από την Καρύταινα. Το συγκεκριμένο μέρος είναι "must" στην περιοχή. Σερβίρει, εκτός από τα κλασσικά της ώρας και το ελάφι, φασιανό, αγριογούρουνο, κόκκορα και στρουθοκάμηλο
*(φωτ. 3) Το φημισμένο γαλακτομπούρεκο της Μεγαλόπολης, στου Σιαμπάνη (αξίζει, κι ας συστεγάζεται με βενζινάδικο) ή στην ΑΣΤΟΡΙΑ. Στη φωτό το βλέπετε ζεστό και ολόφρεσκο. Νομίζω ότι οποιοδήποτε περαιτέρω σχόλιο περιττεύει... Μη με ρωτήσετε για κρασί στην περιοχή. Για να βλέπετε ότι τόση ώρα δεν αναφέρω τίποτα, θα υπάρχει σοβαρός λόγος. Πράγματι, παρότι τα κρασιά της Μαντινείας και της Νεμέας παράγονται αρκετά κοντά για να θεωρούνται "ντόπια", όπου κι αν βρέθηκα το κρασί που βρήκα ήταν χύμα απροσδιορίστου προέλευσης. Σε μία περίπτωση μάλιστα δοκίμασα (γιατί το κάνω πάντα) και ήταν τόσο υπερ-θειωμένο που ακόμα και η ελάχιστη αυτή ποσότητα της δοκιμής με έκανε να ξυπνήσω με φρικτό πονοκέφαλο το άλλο πρωί. Οπότε, τα περισσότερα γεύματά μας στην εκδρομή αυτή συνοδεύτηκαν από αναψυκτικά, νερό ή μπίρα. Όσα λοιπόν έχουμε συζητήσει και αναλύσει κατά καιρούς περί οινοτουρισμού στην Ελληνική ύπαιθρο... Μύθος (ε, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο πειρασμό του λογοπαίγνιου...).
Όπως καταλαβαίνετε η εκδρομή στην Αμπελιώνα με όλα τα παραπάνω προτείνεται ανεπιφύλακτα. Εμείς θα την ξανακάνουμε γιατί δεν την χορτάσαμε (και το πολύ-πολύ θα φέρω μαζί το κρασί μου). Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την όμορφη ιστοσελίδα του Ξενώνα Εποχές. Θα την βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.epohes.gr.
 Η Enoteca i Terzi είναι αυτό που θα λέγαμε στη νεο-ελληνική "το απόλυτο must" για κάθε οινόφιλο που επισκέπτεται την όμορφη πόλη της Σιένα, στην Τοσκάνη. Ο χώρος είναι όμορφος και ζεστός, το φαγητό καλομαγειρεμένο, προσεγμένο και νόστιμο, ενώ η λίστα των κρασιών με τις 1800 ετικέτες ανοίγει νέους ορίζοντες στους φίλους των κρασιών της Τοσκάνης (και όχι μόνο).
Στο τελευταίο ταξίδι, με την παρέα από το Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού, απολαύσαμε ένα σούπερ δείπνο στην Enoteca i Terzi, το οποίο μάλιστα "ήρθε κι έδεσε", μετά από μία γεμάτη μέρα με επισκέψεις σε εξαιρετικά οινοποιεία και δοκιμές αντιπροσωπευτικών κρασιών της περιοχής. Το δείπνο ξεκίνησε με μία μεγάλη ποικιλία από Τοσκανέζικα τυριά και αλλαντικά, συνεχίστηκε με ένα νοστιμότατο δεύτερο πιάτο ζυμαρικών με θυμάρι, κάστανο και πεκορίνο, και κορυφώθηκε με ένα φοβερό κύριο πιάτο, που είχε ως επίκεντρο το κρέας, και μάλιστα της φημισμένης ντόπιας ράτσας αγελάδας Chianina (γνωστή επειδή από το κρέας της προέρχεται η διάσημη Bistecca alla Fiorentina). Το γλυκό ήταν μία ντόπια τάρτα με κουκουνάρι και καραμέλα, ενώ το κρασί του γεύματος ήταν (επίτηδες) από μία οινοπαραγωγική περιοχή που δεν είχε συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα του ταξιδιού, του Chianti dei Colli Senesi (Κιάντι από τη ζώνη των Λόφων της Σιένα). Βέβαια αυτά που αξίζουν πιο πολύ απ' όλα στην Enoteca i Terzi είναι τα... εκτός προγράμματος, καθώς η λίστα της προσφέρεται - λόγω βάθους και τιμών - για μεγάλα παιχνίδια, κι έτσι, με τη βοήθεια του ιδιοκτήτη, του Sergio, ανοίξαμε και απολαύσαμε 2 Magnum από το φημισμένο super-tuscan Percarlo, εσοδείας 2003, σε τιμή-έκπληξη! Ήταν από κάθε άποψη μία όμορφη βραδιά που ελπίζω ότι θα επαναληφθεί με αντίστοιχα καλή παρέα και ακόμα καλύτερα κρασιά.
Περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες για την Enoteca i Terzi μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της, στη διεύθυνση http://www.enotecaiterzi.it. Στο βιντεάκι που ακολουθεί μπορείτε να δείτε μία εξίσου ενδοαφέρουσα οινική βραδιά που πέρασα στην αγαπημένη αυτή Enoteca τον Ιανουάριο, στο πλαίσιο του ταξιδιού στην Τοσκάνη που είχε οργανώσει η FIJEV, και στο οποίο συμμετείχα μαζί με συνάδελφους οινογράφους από όλο τον κόσμο. Το βίντεο γυρίστηκε από την διακεκριμένη δημοσιογράφο οίνου της Αμερικάνικης τηλεόρασης, Suzanne Mustacich και το συνεργείο της, που συμμετείχαν στην αποστολή.
 Δύσκολα θα βρεθεί άνθρωπος που αγαπάει τα κίτρινα τυριά και δεν είναι φαν του πεκορίνο. Επειδή εμείς, η παρέα του ταξιδιού της Τοσκάνης, αποδειχτήκαμε όλοι φίλοι του φημισμένου αυτού πρόβειου Ιταλικού τυριού, το επισκεφτήκαμε στην πατρίδα του, την όμορφη Pienza. Πρόκειται για μία αναγεννησιακή πόλη που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο διάσημες για τα κρασιά τους πόλεις της Τοσκάνης, το Montalcino και το Montepulciano. Περιτριγυρισμένη από καταπράσινα λιβάδια και βοσκοτόπια, η Pienza θεωρείται η πατρίδα του πεκορίνο της Τοσκάνης (Pecorino Toscano).
 Οικοδεσπότες μας στην επίσκεψη γνωριμίας με το πεκορίνο της Τοσκάνης ήταν σε αυτό το ταξίδι οι ιδιοκτήτες του τυροκομείου Gugusi, που είναι μικρό και παραδοσιακό, αλλά από τα πιο φημισμένα της περιοχής. Το τυροκομείο αυτό έχει δικά του πρόβατα και βοσκοτόπια και παράγει πεκορίνο διαφόρων στυλ, καθώς και Ricotta, το λευκό μαλακό Ιταλικό τυρί που μοιάζει (αλλά κατ' εμέ είναι πολύ πιο γευστικό) στο cottage cheese. Το τυροκομείο Gugusi ιδρύθηκε το 1960 και μέχρι σήμερα φημίζεται για την ποιότητα αλλά και τη γεύση των τυριών του.
 Μαζί με τους ιδιοκτήτες δοκιμάσαμε 5 διαφορετικούς τύπους πεκορίνο, τα οποία συνοδεύσαμε με κρασί, καθώς και με ειδικές μαρμελάδες και confit. Ξεκινήσαμε με το φρέσκο πεκορίνο (Il Fresco), ένα απίστευτα γευστικό μαλακό κίτρινο τυρί με πικάντικη γευση. Το φρέσκο πεκορίνο δεν εξάγεται, καθώς έχει διάρκεια ζωής κάτι παραπάνω από μία εβδομάδα. Ωριμάζει για 15 ημέρες και τρώγεται σκέτο με λευκό κρασί ή ελαφρά ψημένο, πάνω σε ψωμί. Συνεχίσαμε με το ημι-παλαιωμένο πεκορίνο (Il Semistagionato), το οποίο ωριμάζει για 2-3 μήνες. Χαρακτηριστική είναι η "φλούδα" του, η οποία έχει περαστεί με πηχτό πελτέ ντομάτας, για αυτό και, όχι μόνο τρώγεται, αλλά είναι και ιδιαίτερα γευστική. Εμείς μάλιστα την δοκιμάσαμε μαζί με ένα απίστευτα νόστιμο confit από γλυκό κόκκινο κρεμμύδι και ήταν απλά μαγικό! Στη συνέχεια δοκιμάσαμε το Pecorino Gran Riserva, που οι ίδιοι οι παραγωγοί αποκαλούν τον "Πρίγκηπα" των τυριών. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά νόστιμο τυρί που παλαιώνει για περίπου 2 χρόνια, ωστόσο η φλούδα του περνιέται τακτικά με ελαιόλαδο για να μη χάνει την ελαστικότητά της. Με τον τρόπο αυτό το τυρί, παρότι μακράς παλαίωσης, παραμένει όμορφα νωπό στο κέντρο του. Εν τω μεταξύ, πρέπει να σας πω ότι η βελούδινη μαρμελάδα αχλάδι με την οποία το συνδυάσαμε το απογείωσε! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν και τα 2 "ζυμωμένα" πεκορίνι (I Pecorini Fermentati) που δοκιμάσαμε. Τα τυριά αυτά λέγονται έτσι επειδή κατά τους τελευταίους μήνες της ωρίμανσής τους κλείνονται σε ένα μεγάλο πήλινο κιούπι, όπου και ζυμώνονται. Η διαδικασία αυτή δίνει μία ιδιαίτερη, πικάντικη νότα στη γεύση του τυριού. Εμείς δοκιμάσαμε ένα πεκορίνο ζυμωμένο σε φύλλα καρυδιάς - και αυτό το "nuttiness" έβγαινε εμφανώς στο στόμα - καθώς και ένα άλλο που ζυμώθηκε σε οινολάσπες από το περίφημο κρασί της ευρύτερης περιοχής Vino Nobile de Montepulciano, και αυτός είναι ο λόγος που ονομάζεται Ubriaco, δηλαδή "μεθυσμένο"!...
Δοκιμάσαμε όμως και τη Ricotta του τυροκομείου. Το τυρί αυτό παράγεται από το τυρόγαλο που περισσεύει από την παρασκευή του πεκορίνο, μία πρώτη ύλη που μέχρι πρότινος - πριν η Ricotta γίνει μόδα - θεωρούνταν "απομεινάρι" και πετιόταν. Εγώ οφείλω να ομολογήσω ότι στο παρελθόν δεν είχα την Ricotta σε ιδιαίτερη εκτίμηση, καθώς την θεωρούσα άνοστη. Οι Gugusi όμως μου άλλαξαν πανηγυρικά τη γνώμη, και από εδώ και πέρα θα την αναζητώ. Δεν ξέρω βέβαια αν στην εντύπωσή μου αυτή έπαιξε ρόλο το όλο ειδυλλιακό σκηνικό, η γενικότερη καλή διάθεση της παρέας κατά την διάρκεια της επίσκεψης και της γευσιγνωσίας, ή ο συνδυασμός της Ricotta με την "άπαιχτη" μαρμελάδα δαμάσκηνο που παράγει η περιοχή, από την γηγενή ποικιλία δαμάσκηνου Coscia di Monaca, που σημαίνει... το μπούτι της καλόγριας!...
 Η επίσκεψή μας στο τυροκομείο Gugusi ήταν ενδιαφέρουσα και άκρως απολαυστική, γι αυτό και κανείς στο τέλος δεν ήθελε να φύγει! Για να μπείτε λίγο στο πνεύμα της παραγωγής, αλλά και της γευσιγνωσίας του Pecorino Toscano και των διαφορετικών του μορφών, μπορείτε να δείτε το παρακάτω βιντεάκι, που οι Gugusi είχαν την καλοσύνη να μου δώσουν. Βεβαια είναι στα Ιταλικά, αλλά είμαι σίγουρος ότι - ακόμα και για όσους δεν κατέχουν τη γλώσσα - οι εικόνες μιλούν από μόνες τους!...
 Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που γυρνάς από ένα αξέχαστο ταξίδι και σε πιάνει μελαγχολία, σε σημείο που τελικά αναρωτιέσαι πώς βρήκες το κουράγιο να φύγεις...
Το τελευταίο ταξίδι στην Τοσκάνη ήταν κάπως έτσι. Κι αυτό όχι μόνο επειδή περιελάμβανε πανέμορφα μέρη και τοπία, επισκέψεις σε απίστευτα οινοποιεία, δοκιμές ορισμένων από τα κορυφαία κρασιά του (παλαιού) κόσμου, και γεύματα σε εξαιρετικά εστιατόρια με πρωτόγνωρες γεύσεις. Όχι, το κύριο συστατικό της επιτυχίας αυτού του ταξιδιού ήταν η παρέα, η οποία ήταν εκπληκτική.
Επειδή λοιπόν υπάρχει πολύς κόσμος που ξέρω (και ακόμα περισσότερος που δεν ξέρω) που θέλει να ζήσει μία αξέχαστη οινοτουριστική εμπειρία στην Τοσκάνη, έκατσα και σχεδίασα ένα ταξιδιωτικό πρόγραμμα από την πλευρά του οινοτουρίστα και (φανατικού) οινόφιλου, και ζήτησα από την τελευταία τάξη του Σεμιναρίου Απόλαυσης του Κρασιού (συν τους συνοδούς τους και κάποιους ακόμα φίλους) να συμμετάσχουν πιλοτικά στην παρθενική του διεξαγωγή.
Όσο κι αν προσπαθούσα να σας το περιγράψω, νομίζω ότι θα αδικούσα την εμπειρία που ζήσαμε. Βλέπετε "μοιράσαμε" τη διαμονή μας ανάμεσα στην πανέμορφη μεσαιωνική Σιένα και στην αυθεντική ύπαιθρο του Chianti Classico, επισκεφτήκαμε μία μεγάλη γκάμα οινοποιείων της ευρύτερης περιοχής - από το πιο παραδοσιακό ως το πιο υπερσύγχρονο - μάθαμε πως γίνεται το τοπικό Pecorino Toscano στην πατρίδα του, την Pienza, και κάναμε γευσιγνωσία σε διάφορους τύπους του, σε ένα από τα πιο γνωστά τυροκομεία της περιοχής, και βέβαια φάγαμε εξαιρετικά - άλλες φορές μέσα στα ίδια τα οινοποιεία, άλλες φορές σε μοντέρνες Enoteche, άλλες φορές σε εξοχικές ταβέρνες στο πουθενά, και μία φορά και σε ένα εστιατόριο με ένα αστέρι Michelin, έτσι για αλλαγή. Αλλά πάνω από όλα γελάσαμε και το ευχαριστηθήκαμε πραγματικά... Μέσα στις επόμενες ημέρες θα ασχοληθώ αρκετά και σε βάθος με κάποια από τα πράγματα που είδαμε και γνωρίσαμε στο ταξίδι αυτό. Σε πρώτη φάση όμως θέλω να σας βάλω στο κλίμα της παρέας μας με μερικές πρώτες φωτογραφίες.
Το ταξίδι αυτό θα επαναληφθεί. Όπως είπαμε, μου το έχει ζητήσει πολύς κόσμος επανειλημένως. Το μόνο που εύχομαι είναι να περνάμε κάθε φορά καλύτερα από την προηγούμενη!...
 ... θα ήταν μία αφελής ερώτηση που θα μπορούσε να μου κάνει κάποιος. Ε, λοιπόν όχι, δεν την βαριέμαι με τίποτα την Τοσκάνη, και δεν νομίζω ότι θα μπορούσα ποτέ να την βαρεθώ!
Για του λόγου το αληθές, ξαναφεύγω αύριο, για ένα ταξίδι-προσκύνημα στα βασικά "λημέρια" του αγαπημένου μου Sangiovese - στο Montalcino, στο Chianti Classico και στο Montepulciano.
Θα έχω, βεβαίως, μαζί μου laptop, κάμερες, κλπ, αλλά δεν υπόσχομαι για ενημέρωση αυτής της σελίδας, καθότι το πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα φορτωμένο (με την καλή έννοια όμως, δεν παραπονιέμαι κιόλας...). Όπως φαντάζεστε πάντως, θα επιστρέψω με μπόλικο (και ελπίζω όπως πάντα καλό) υλικό.
Σας αφήνω με τις ευχές μου για την αυριανή εθνική επέτειο, και με τις οινικές μου προτάσεις για το Ανοιξιάτικο τραπέζι, όπως δημοσιεύτηκαν σήμερα στο In2Life, που θα βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
|
RSS Feed