Η Enoteca Italiana στη Σιένα είναι ένας μαγικός χώρος. Για να είμαι πιο ακριβής, είναι ένας πολυχώρος αφιερωμένος στο κρασί, όχι μόνο της Τοσκάνης, αλλά ολόκληρης της Ιταλίας. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία μεγαλοπρεπή και εξαιρετικά φτιαγμένη μόνιμη έκθεση των καλύτερων Ιταλικών κρασιών.
Ο χώρος στον οποίο στεγάζεται η Enoteca Italiana, βεβαίως, συμβάλλει σημαντικά στην αξία και τη φήμη της. Βλέπετε η Enoteca βρίσκεται στο εξωτερικό μέρος της παλιάς πόλης και στεγάζεται στην Βορειοδυτική πτέρυγα του Κάστρου των Μεδίκων, που βρίσκεται εκεί από τον 16ο αιώνα. Διατηρώντας την αυθεντική αρχιτεκτονική της εποχής, και με προσεκτικές πινελιές στη διακόσμηση και το φωτισμό, είναι ένας χώρος ατμοσφαιρικός, ιστορικός και ρομαντικός ταυτόχρονα, που αποτυπώνει τέλεια την αίγλη και τη μαγεία του Ιταλικού κρασιού.
Στις προθήκες της Enoteca Italiana, στα υπόγεια κελάρια του κάστρου, φιλοξενούνται 1500 ετικέτες από όλη την Ιταλία. Πρόκειται για κρασιά που εκπροσωπούν κάθε ονομασία προέλευσης της χώρας, και τα οποία είναι προσεκτικά και αυστηρά επιλεγμένα από μία επιτροπή που τα δοκιμάζει, τα κρίνει και τα βαθμολογεί αποκλειστικά γι αυτό το λόγο. Βέβαια, χαρακτηριστικό της ταξινόμησης των κρασιών στα ράφια της Enoteca Italiana δεν είναι μόνο η καλαισθησία, είναι και η υψηλή τεχνολογία. Κάθε κρασί φέρει το δικό του barcode, το οποίο ο επισκέπτης διαβάζει με το ειδικό scanner με το οποίο εφοδιάζεται στην είσοδο, προκειμένου να προβάλει σε ειδική οθόνη πληροφορίες και συμβουλές για το κρασί ή τα κρασιά που του έκαναν εντύπωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι, πέρα από την ξενάγηση των επισκεπτών της, η Enoteca Italiana διοργανώνει γευσιγνωσίες, συνέδρια, βραδιές τέχνης, και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις.
Μια επίσκεψη στην Enoteca Italiana, όμως, δεν έχει μόνο εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Η Enoteca διαθέτει ένα εξαιρετικό εστιατόριο, το Ristorante Millevini, η εκλεκτή κουζίνα του οποίου υποστηρίζεται από 1000 (όπως μαρτυράει το όνομά του) ετικέτες κρασιών από όλη την Ιταλία. Επιπλέον, η Enoteca Italiana διαθέτει ένα όμορφο μπαρ που μένει ανοιχτό μέχρι αργά και σερβίρει τεράστια ποικιλία ποτών, κοκτέιλς, αλλά και κρασιών που συνοδεύονται από ποικιλίες και κρύα πιάτα. Τέλος, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να αγοράσει κρασιά από την Enoteca Italiana, και μάλιστα σε πολύ καλές τιμές και με πολλές δυνατότητες αποστολής οπουδήποτε στην Ιταλία ή και εκτός. Προτείνω ανεπιφύλακτα μία (και όχι μόνο) επίσκεψη στην Enoteca Italiana σε κάθε οινόφιλο που θα βρεθεί στην πανέμορφη πόλη της Σιένα. Σε πρώτη φάση, πάντως, πληροφορίες και πολλά στοιχεία θα βρείτε στην ιστοσελίδα της, που βρίσκεται στη διεύθυνση www.enoteca-italiana.it.
Το ομολογώ... Ο καιρός ήταν τέλειος, το τοπίο φανταστικό, η παρέα εξαιρετική, για το φαγητό και το κρασί δεν το συζητάμε - με λίγα λόγια, ούτε που το άνοιξα το laptop για να "ποστάρω" κάποια ενημέρωση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην Τοσκάνη που μόλις (χτες) ολοκληρώθηκε.
Περάσαμε - όπως αναμενόταν - καταπληκτικά, για όλους τους παραπάνω λόγους. Επιστροφή πλέον (από χτες το βράδυ) στην πραγματικότητα, με θέματα από το ταξίδι, αλλά και την εγχώρια και από τη διεθνή επικαιρότητα, οι οποίες τρέχουν - και οι δύο - ασταμάτητα.
Μέχρι να οργανώσω σκέψεις, σημειώσεις και εικόνες, σας δίνω μία πρώτη γεύση με τις φωτογραφίες που ακολουθούν:
Επιστροφή στη θεματολογία από το πρόσφατο ταξίδι-αστραπή που έκανα στην Κεφαλονιά, τη δεύτερη μέρα του οποίου την πέρασα στο οινοποιείο Gentilini. Το οινοποιείο βρίσκεται στην περιοχή Μηνιές, πολύ κοντά στο αεροδρόμιο, και αποτελεί, τόσο λόγω γεωγραφικής θέσης, όσο όμως και θέσης του ονόματός του στην αγορά, απαραίτητο οινο-τουριστικό σταθμό του νησιού.
Η μέρα ήταν ιδιαίτερα ζεστή και βρήκα στο οινοποιείο το πιο ευχάριστο και δροσερό καταφύγιο. Είναι αλήθεια ότι το να δοκιμάζεις όμορφα κρασιά κάτω από τη σκιά των μεγάλων δέντρων, απολαμβάνοντας το απαλό χάδι της αύρας που έρχεται από τη θάλασσα, λίγο πιο πέρα, είναι μια όμορφη εμπειρία που πραγματικά δεν θες να τελειώσει...
Οι δοκιμές ξεκίνησαν όμως στο κελάρι με τα βαρέλια, μαζί με το τηλεοπτικό συνεργείο του ALTER που είχε έρθει στο οινοποιείο για να κάνει ένα ειδικό αφιέρωμα στα κρασιά του. Στη συνέχεια οι δραστηριότητες μεταφέρθηκαν στον όμορφο εξωτερικό χώρο που σας είπα και πριν, αλλά με... διευρυμένο αντικείμενο: στην παρέα μας προστέθηκε ο Ευρυβιάδης Σκλάβος, από τους γνωστούς οινοποιούς της Κεφαλονιάς, μαζί με μία επιλογή από όλα τα κρασιά του.
(α-δ): Π. Μαρκαντωνάτος-Ε. Σκλάβος Το οινοποιείο Σκλάβου βρίσκεται στο Ληξούρι και ειδικεύεται στις ντόπιες ποικιλίες, ενώ έχει και μία ξεκάθαρη κλίση προς τα ευφάνταστα χαρμάνια, αλλά και αντίστοιχα πρωτότυπα ονόματα για τις ετικέτες του. Ο συμπαθέστατος Ευρυβιάδης (ή Βλάδης) Σκλάβος είναι, μεταξύ άλλων, πρωτοπόρος της βιοδυναμικής καλλιέργειας στην Κεφαλονιά, αλλά και στην Ελλάδα γενικότερα.
Στην (οινική) ουσία τώρα: για τα κρασιά του Gentilini σας έχω μιλήσει πολλές φορές, τα ξέρω καλά, η Ρομπόλα του αποτελεί δεδηλωμένη μου αδυναμία και δεν λείπει ποτέ από το σπίτι μου, οπότε δεν θα επαναλάβω τα ίδια. Θα σας πω όμως ότι το φετινό Gentilini Rosé είναι σε "μεγάλη φόρμα", επιδεικνύοντας μία αρωματική πολυπλοκότητα και ένα βάθος που δεν έχουμε συνηθίσει στα γνωστά ροζέ που υπάρχουν στην αγορά. Θα σταθώ επίσης στο γεγονός ότι εντυπωσιάστηκα από την μονοποικιλιακή Μαυροδάφνη που είχαμε δοκιμάσει κατευθείαν από το βαρέλι με το τηλεοπτικό συνεργείο λίγο νωρίτερα. Όταν εμφιαλωθεί - και από ότι καταλαβαίνω θα είναι μία πολύ περιορισμένη και ειδική εμφιάλωση - θα είναι ένα εξαιρετικά ευγενές, γεμάτο και ασυνήθιστο κρασί. Μιλώντας για το κρασί αυτό στην κάμερα, αφιέρωσα αρκετή ώρα για να διαλύσω οποιαδήποτε πιθανότητα παρεξήγησης της ξηρής Μαυροδάφνης - που είναι ένα γεμάτο κρασί φαγητού - με την γλυκιά Μαυροδάφνη Πατρών, που είναι ένα δυνατό επιδόρπιο κρασί που συνοδεύει σοκολατένια γλυκά.
Τα κρασιά του Οινοποιείου Σκλάβου αξίζουν επίσης την προσοχή μας, γιατί είναι πολύ ιδιαίτερα, απίστευτα φιλικά, καλοφτιαγμένα, και σε πολύ καλές τιμές. Τα δοκιμάσαμε όλα, αλλά θα ξεχωρίσω το λευκό Ευφράνωρ 2008, ένα αρωματικότατο χαρμάνι από Μοσχατέλα και το ντόπιο Βοστυλίδι, που πίνεται άνετα και ανέμελα ως απεριτίφ ένα όμορφο καλοκαιρινό απόγευμα. Στον ροζέ Αλχυμικό 2008 έχουμε ένα πρωτότυπο χαρμάνι, στο οποίο συναντάμε για πρώτη φορά (αν δεν απατώμαι) Μαυροδάφνη σε ροζέ οινοποίηση (οι άλλες δύο ποικιλίες που συμμετέχουν στο χαρμάνι είναι το Μοσχάτο και η Μοσχατέλα). Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο ροζέ που ξεχειλίζει από ευχάριστα αρώματα καλοκαιρινών φρούτων. Δεν μπορώ να μη μιλήσω για την ετικέτα Οργίων, με την οποία ο Σκλάβος αποτελεί point of reference για την ξηρή Μαυροδάφνη παγκοσμίως, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Εμείς δοκιμάσαμε την Εσοδεία 06 της ετικέτας αυτής σε δύο διαφορετικές εκδοχές: τη συμβατική και τη βιοδυναμική. Και οφείλω να πω ότι, παρότι και τα δύο ήταν πολύ αξιόλογα κρασιά, το δεύτερο ειδικά παρουσίασε μία πολυεπίπεδη αρωματικότητα που, σε συνδυασμό με τις καλοδουλεμένες τανίνες και την σωστή οξύτητα, δημιουργούν ένα πραγματικά εντυπωσιακό και σπάνιο ερυθρό κρασί.
Τα κρασιά και των δύο οινοποιείων κυκλοφορούν ευρέως στην Αθηναϊκή αγορά, και αξίζει πραγματικά να τα δοκιμάσετε. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στις ιστοσελίδες τους, που βρίσκονται στις διευθύνσεις www.gentilini.gr και www.sclavoswines.gr.
Θεωρώ το branding τεράστιο κεφάλαιο στο κρασί και βασικό παράγοντα επιτυχίας για μία ετικέτα ή ένα οινοποιείο, ειδικά στη σύγχρονη αγορά. Για να εξηγούμαι, δεν αναφέρομαι στο οινικό branding θεωρώντας ότι αυτό περιορίζεται στο design της ετικέτας ή στο όνομα του κρασιού - και τα δύο είναι παράγοντες που δεν παίζουν πάντα και απαραίτητα τον πρώτο ρόλο στο κρασί. Αναφερόμενος στο branding του κρασιού συμπεριλαμβάνω κάτω από την ομπρέλα του όλες τις αξίες που η "μάρκα" του κουβαλάει, και όλους τους συσχετισμούς που ο καταναλωτής κάνει με το κρασί ή και (πολύ συχνά) με τον παραγωγό του, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας που λαμβάνει χώρα μέχρι να αποφασίσει να το αγοράσει ή όχι.
Στο χώρο του κρασιού, όλοι έχουμε ταυτίσει παραγωγούς ή ετικέτες με θετικά στοιχεία όπως η ποιότητα, η εμπιστοσύνη, η καινοτομία, ο σεβασμός στην παράδοση ή το περιβάλλον, αλλά και με αρνητικά όπως η αστάθεια, η υπερβολή ή η κακή σχέση ποιότητας-τιμής. Σε περιπτώσεις που κάτι μας είναι τελείως άγνωστο ή καινούριο, είναι πολύ πιθανό να επηρεαστούμε από την ετικέτα ή την φιάλη, ειδικά όταν κοιτάζουμε ένα κρασί που βρίσκεται σε ένα ράφι κάβας ή σούπερ μάρκετ, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα παρόμοια ή διαφορετικά μπουκάλια. Ποιος λοιπόν είναι ο ρόλος του branding, και ποια είναι τα όριά του;...
Το περιοδικό Marketing Week, απαραίτητο εβδομαδιαίο ανάγνωσμα των επαγγελματιών του marketing, της διαφήμισης και της επικοινωνίας, έκανε στο τελευταίο τεύχος του (που κυκλοφόρησε χτες, Δευτέρα 22/6) ένα εκτενές αφιέρωμα στο branding. Στο πλαίσιο του αφιερώματος αυτού μου έκανε την τιμή να μου ζητήσει να γράψω την άποψή μου για τη σημασία του branding στο κρασί - ένα κάλεσμα στο οποίο ανταποκρίθηκα με ιδιαίτερη χαρά και ενθουσιασμό.
Θέλω να ευχαριστήσω τον αρχισυντάκτη του Marketing Week, Μάνο Γαϊτάνο, που επέλεξε και ενέταξε το κρασί στο ενδιαφέρον αυτό αφιέρωμα στο branding, και για την ευκαιρία που μου έδωσε να αναπτύξω την άποψή μου και να την παρουσιάσω στους συναδέλφους μου.
Αν θέλετε να διαβάσετε το άρθρο μου με θέμα "Το branding και η προστιθέμενη υπεραξία του στο κρασί", μπορείτε να το κατεβάσετε ακριβώς παρακάτω:
marketing_week_wine_branding.pdf | File Size: | 403 kb | File Type: | pdf | Download File
H Laetitia Bléger, κριτής στο διαγωνισμό Féminalise Η καλλονή που βλέπετε στη φωτογραφία (και σε αυτές που ακολουθούν, βέβαια) είναι η Laetitia Bléger, η οποία το 2004 είχε ανακηρυχτεί Μις Γαλλία. Στη συνέχεια όμως, μία απερισκεψία, και συγκεκριμένα μία γυμνή φωτογράφηση για το PLAYBOY,της στέρησε τον τίτλο, διαλύοντάς της έτσι, ουσιαστικά, κάθε πιθανή προοπτική για καριέρα στο μόντελινγκ.
Η Laetitia βέβαια δεν τα εβαψε μαύρα και κινήθηκε γρήγορα, με αποτέλεσμα ό,τι έχασε η πασαρέλα να το κερδίσει το κρασί. Κι αυτό γιατί οι γονείς της είναι ιδιοκτήτες του οινοποιείου Domaine du Windmuehl στο Saint-Hippolyte της Αλσατίας, όπου η Laetitia εργάζεται πλέον ως διευθύντρια μάρκετινγκ, και μάλιστα έχει συμβάλει σημαντικά στην εμπορική και επικοινωνιακή ανάπτυξη του οινοποιείου. Όχι, μη φανταστείτε ότι όλα οφείλονται στην ομορφιά της και στον (τελικά προσωρινό) τίτλο της. Απλά η Laetitia αποφάσισε να "χτίσει" πάνω στη δημοσιότητά της και έχει λανσάρει καινούρια εικόνα για τα κρασιά του οικογενειακού οινοποιείου, συμπεριλαμβανομένου και του εικονιζόμενου "Precieux by Laetitia", ενός λευκού blend με βάση το Gewurztraminer που γίνεται ανάρπαστο σε κάθε ράφι που εμφανίζεται!
Παρεμπιπτόντως, η Laetitia έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του κλάδου, καθώς από πέρυσι είναι Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού Féminalise, κατά τον οποίον 250 αυστηρά επιλεγμένες γευσιγνώστριες αξιολογούν σχεδόν 1800 ετικέτες από 700 παραγωγούς από όλη τη Γαλλία και βραβεύουν τις καλύτερες!
Το οινοποιείο του Claude Bléger, πατέρα της Laetitia, παράγει μία αρκετά μεγάλη γκάμα κρασιών από τις τυπικές ποικιλίες της Αλσατίας, όπως το Riesling, το Gewurztraminer, το Pinot Noir, το Pinot Gris, κ.α. Επιπλέον διαθέτει εστιατόριο, wine bar και ξενώνα. Όλη δε αυτή η ιστορία ξεκίνησε επειδή έκανα έρευνα για οινοποιεία προς επίσκεψη και ξενώνες προς διαμονή στο πλαίσιο επικείμενου ταξιδιού στην Αλσατία. Όπως καταλαβαίνετε, η έρευνά μου μόλις ολοκληρώθηκε!...
Αν κι εσείς αισθάνεστε ξαφνικά μία ανεξήγητη επιθυμία να επισκεφτείτε την Αλσατία και το Domaine du Windmuehl, μπορείτε να ξεκινήσετε την έρευνά σας κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
Θα σας είχα ενημερώσει νωρίτερα, αλλά δυστυχώς αυτό δεν κατέστη δυνατό, αφ' ενός λόγω τεχνικών δυσκολιών, κι αφ' ετέρου γιατί όταν αυτές λύθηκαν εγώ ήμουν πλέον εκτός Αθηνών...
Όπως και να έχει το πράγμα πάντως, ελπίζω ότι κανείς οινόφιλος δεν θα χάσει τον 7ο Οινομαραθώνιο της Κάβας Λίθοινον στην Σαρωνίδα, που ξεκίνησε χτες, Παρασκευή. Πρόκειται για πραγματικά μαραθώνια δοκιμή 100 λευκών κρασιών, τα οποία προέρχονται από 60 οινοποιεία από όλη την Ελλάδα. Όπως πάντα, κάθε μέρα παρουσιάζεται και μία διαφορετική (μεγάλη) ζώνη της οινοπαραγωγικής Ελλάδας.
Ο 7ος Οινομαραθώνιος είναι πάντα μία καλή ιδέα για τους οινόφιλος μέσα στο καλοκαίρι, καθώς μπορεί εύκολα και ευχάριστα να συνδυαστεί με μία εξόρμηση προς τα νότια για μπάνιο, φαγητό, κλπ, και ειδικά αφού οι πόρτες θα είναι ανοιχτές μέχρι (τουλάχιστον) τα μεσάνυχτα σήμερα και αύριο, οπότε και ολοκληρώνεται.
Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ στην εικόνα/πρόσκληση, ή επικοινωνήστε απευθείας με τον Γιάννη Βασιλειάδη στην κάβα Λίθοινον (Λεωφόρος Σαρωνίδας 122 / 22910-60257).
Καλημέρα σας από την όμορφη Κεφαλονιά, όπου γίνεται μια σοβαρή και συντονισμένη προσπάθεια στήριξης του τοπικού κρασιού, με την εμπλοκή και συνεργασία όλων των φορέων και κλάδων που το επηρεάζουν αλλά και επηρεάζονται από αυτό.Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, που έχουν επιστημονικό, επιμορφωτικό, αλλά και κοινωνικό χαρακτήρα, διοργανώνονται παρουσιάσεις και workshops, γευσιγνωσίες και επισκέψεις σε οινοποιεία, δοκιμές προϊόντων της τοπικής κουζίνας και ενδιαφέρουσες συζητήσεις που αφορούν όλες τις πτυχές του κρασιού, από το αμπέλι μέχρι το ποτήρι.
Μέρος μάλιστα των εκδηλώσεων λαμβάνει χώρα και στο Ληξούρι, όχι μόνο για λόγους... ενδο-Κεφαλονίτικους, αλλά επειδή και εκεί υπάρχει έντονη οινοποιητική δραστηριότητα, αλλά και μία ζωντανή κοινότητα με ξενοδοχεία, εστιατόρια και μπαρ που πρέπει να είναι αρωγός του Κεφαλονίτικου κρασιού. Οι εργασίες ξεκίνησαν χτες, Πέμπτη, με ένα πολύ ενδιαφέρον workshop για τους αμπελουργούς του νησιού, κατά τη διάρκεια του οποίου είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν από ειδικούς γεωπόνους για τις αρρώστιες και τα προβλήματα του κλήματος στο αμπέλι και τους τρόπους καταπολέμησής τους. Πρέπει να σας πω ότι εντυπωσιάστηκα από τη συμμετοχή του ακροατηρίου - φάνηκε ότι το θέμα τους "καίει" και άδραξαν την ευκαιρία να συζητήσουν τα προβλήματά τους με τους προσκεκλημένους επιστήμονες.
Στη συνέχεια ακολούθησε γευστική δοκιμή των κρασιών των οινοποιείων Μεταξά και Μελισσινού. Ο (εικονιζόμενος κάτω δεξιά) Γιάνγκος Μεταξάς μας έκανε μία όμορφη παρουσίαση των κρασιών του έξω από το χώρο των εργασιών του workshop, καθώς το όμορφο οινοποιείο του στα Μαυράτα είναι ομολογουμένως μακριά και η μετακίνηση εκείνη την ώρα δεν θα ήταν ενδεδειγμένη. Η Ρομπόλα Μεταξά 08, η οποία δοκιμάστηκε από όλους και απέσπασε πολύ θετικά σχόλια, εμφιαλώθηκε μόλις πριν 1 περίπου μήνα. Έχοντας "ξεκουραστεί" στην δεξαμενή τόσο καιρό μετά την οινοποίηση, παρουσίασε εντυπωσιακή ωριμότητα και μεστότητα, πλούσια αρωματικότητα και πολύ καλή γενική δομή και ισοροπία.
Το βράδυ σειρά είχε το Ληξούρι και ο οινοτουρισμός - αγαπημένο μου θέμα και (δυστυχώς) τόσο πονεμένο για την Ελλάδα. Οι τοπικές αρχές μου είχαν κάνει την τιμή να με προσκαλέσουν να παρουσιάσω τις απόψεις μου για το θέμα, παίρνοντας ως παράδειγμα την οινοτουριστική μου εμπειρία από την Τοσκάνη. Στη συνέχεια, συμμετέχοντας σε ένα πάνελ μαζί με τον Γιώργο Μακρή, Ερευνητή Οίνου και οινογράφο (γνωστό στους διαδικτυωμένους οινόφιλους ως Wine Surveyor) και την οινολόγο Ηλιάνα Σιδηροπούλου, κάναμε μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση με το κοινό, με επίκεντρο τη σημασία της συνεργασίας όλων των εμπλεκόμενων φορέων (ξενοδοχείων, εστιατορίων, οινοποιείων, καταστημάτων τοπικών προϊόντων, κλπ) στην επιτυχία του στοιχήματος του οινοτουρισμού κατά τα ξένα πρότυπα. Οι εργασίες συνεχίζονται και σήμερα, Παρασκευή, με περαιτέρω δραστηριότητες που έχουν ως επίκεντρο τους επαγγελματίες της εστίασης στην Κεφαλονιά, γευστικές δοκιμές, επισκέψεις σε οινοποιεία, κλπ. Θα σας κρατήσω ενήμερους...
Γοητευμένη δηλώνει η διάσημη Jancis Robinson MW, παγκόσμια αυθεντία στο οινικό στερέωμα, από τα κρασιά της Τουρκίας. Σε εκτενείς παρουσιάσεις που έκανε πρόσφατα τόσο στην εβδομαδιαία στήλη της στους Financial Times, όσο και στην δημοφιλή συνδρομητική ιστοσελίδα της, μιλάει με τα καλύτερα λόγια για την εκκολαπτόμενη οινική κουλτούρα στην σύγχρονη Τουρκία, καθώς και για τα ενδιαφέροντα κρασιά που προκύπτουν από ντόπιες ποικιλίες που (σε μένα τουλάχιστον) φαίνεται αδύνατο να προφέρει κανείς, εκτός ίσως από την σαφώς πιο "ευκολο-πρόφερτη" για εμάς ποικιλία Vasilaki (χμμμ...).
Μη παρεξηγήσετε το ύφος και το σκοπό μου σας παρακαλώ. Δεν βλέπω το πράγμα εθνικιστικά, και δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλλω την αξία των Τούρκικων κρασιών, τη στιγμή που την επιβεβαιώνει μία τόσο διακεκριμένη οινογράφος. Απεναντίας, θεωρώ αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι μπορεί να αναπτυχθεί οινική κουλτούρα σε ένα (ενίοτε) αυστηρό Μουσουλμανικό κράτος, ειδικά όταν η ίδια η Κυβέρνηση επιβάλλει (αν καταλαβαίνω καλά από το άρθρο της Jancis) ειδικό φόρο 63% στο κρασί και επιπλέον ΦΠΑ, κάνοντας την τιμή του σχεδόν απαγορευτική. Χώρια που δεν αποκλείεται ο ανταγωνισμός (ειδικά αν βρίσκεται τόσο κοντά μας και είναι ουσιαστικός) να μας κάνει ακόμα καλύτερους.
Ο μόνος λόγος που έχω ένα μικρό παράπονο από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι - αν δεν κάνω λάθος - η τελευταία φορά που βρέθηκε η Jancis στην Ελλάδα ήταν το 2004. Το ότι έχει ένα απίστευτα φορτωμένο πρόγραμμα είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, αναρωτιέμαι όμως κατά πόσο την έχουμε ξαναπροσκαλέσει έκτοτε, προκειμένου να διαπιστώσει και να σχολιάσει την τεράστια εξέλιξη του Ελληνικού κρασιού την τελευταία 5ετία. Έχω προσωπική άποψη για την δεδομένη και μεγάλη συμπάθεια της Jancis για τα κρασιά μας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, τη στιγμή που όλες (στην κυριολεξία) οι οινοπαραγωγικές χώρες του κόσμου ανταγωνίζονται η μία την άλλη για την προσοχή του αντιπάλου (από αυτή την πλευρά του Ατλαντικού) δέους του Robert Parker, φοβάμαι ότι όσο αδρανούμε, τόσο θα διατρέχουμε τον κίνδυνο να επαληθεύσουμε τη λαϊκή σοφία που λέει ότι "μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται"...
Αν θέλετε να διαβάσετε το πρόσφατο άρθρο που έγραψε η Jancis στους Financial Times για την πρώτη της εμπειρία με τα κρασιά της Τουρκίας, με τίτλο The New Ottoman Emperors (Οι Νέοι Οθωμανοί Αυτοκράτορες), μπορείτε να κάνετε κλικ σε αυτό εδώ το link.
Για όσους τώρα θα ήθελαν πρώτα να γνωρίσουν την ίδια τη Jancis Robinson MW λίγο καλύτερα και να κατανοήσουν τη σχέση της με το Ελληνικό κρασί, μπορούν να διαβάσουν την μοναδική ως τώρα συνέντευξη που έχει δώσει σε Ελληνικό μέσο, κάνοντας κλικ εδώ, αλλά και εδώ.
Και πάνω που όλοι είχαμε απελπιστεί και περιμέναμε την τυπική ανακοίνωση της απόφασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με την μέθοδο οινοποίησης των ροζέ κρασιών, οι Βρυξέλλες έκαναν την έκπληξη! Μόλις τη Δευτέρα που μας πέρασε (08/06) λοιπόν, αρκετές ημέρες πριν την ημερομηνία που είχε οριστεί για την επίσημη ανακοίνωση της απόφασης, η Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε πίσω, και το ανακοίνωσε δια στόματος της Επιτρόπου Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης, Mariann Fischer Boel.
Συγκεκριμένα, η Δανέζα Επίτροπος έκανε την εξής δήλωση στα ειδησεογραφικά πρακτορεία: "Είναι σημαντικό να συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες των Ευρωπαίων οινοπαραγωγών σχετικά με τις νομοθετικές μας μεταρρυθμίσεις. Τις τελευταίες εβδομάδες κατέστη εμφανές ότι η πλειονότητα του Ευρωπαϊκού οινικού κλάδου πίστευε ότι η άρση της απαγόρευσης της ανάμιξης κρασιών θα έκανε ζημιά στην εικόνα του παραδοσιακού ροζέ κρασιού".
Εγώ, δηλωμένος φίλος του ροζέ και φοβερά θορυβημένος από την προοπτική της μεταρρύθμισης, είχα μιλήσει με αρκετούς παραγωγούς ροζέ κρασιού, που μου είχαν εκφράσει με σκληρά λόγια την αντίθεσή τους στα απαράδεκτα αυτά σχέδια. Και θέλω να πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε όσους κατάφεραν να πιέσουν τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών (γιατί δεν νομίζω ότι πιστεύει κανείς ότι η Ε.Ε. έκανε πίσω από ξαφνική έκρηξη ευαισθησίας απέναντι στους προβληματισμούς των μικρών οινοποιών) και να σταματήσουν αυτή τη μεταρρύθμιση που μόνο κακό θα έκανε στον ευρύτερο κλάδο. Ελπίζω όμως το θέμα να έκλεισε μία για πάντα, και η Ευρωπαϊκή Ένωση να βρει κάποιο άλλο θέμα για να ασχολείται, από αυτά τα σημαντικά και φλέγοντα που της αρέσουν, όπως π.χ. το ενδεδειγμένο μήκος της μπανάνας, και τόσα άλλα αντίστοιχα...
Στο μεταξύ, εσείς μπορείτε να διαβάσετε τις τοποθετήσεις κάποιων γνωστών Ελλήνων οινοποιών που αποδεδειγμένα αγαπούν και σέβονται το καλό ροζέ κρασί, όπως τις δημοσίευσα στο Γαλλικό blog MTonVin, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
Σήμερα, με ένα γκρουπ από συναδέλφους δημοσιογράφους οίνου αλλά και σομελιέ, κάναμε μία μονοήμερη εκδρομή στο Δομοκό για να επισκεφτούμε ένα (σχετικά) νέο οινοποιείο, που ονομάζεται Ευάμπελος Γη.
Ο Δομοκός, στον οποίον φτάνει κανείς σε κάτι παραπάνω από δύο ώρες, έχει - ή μάλλον είχε - μακρά παράδοση στο αμπέλι και το κρασί στο παρελθόν. Ωστόσο στα μέσα της δεκαετίας του 50 η φυλλοξήρα αφάνισε σχεδόν ολόκληρο τον - μέχρι τότε - πλούσιο αμπελώνα του, ενώ ακόμα και όταν αυτός ξαναφυτεύθηκε με Αμερικάνικα υποκείμενα, η εσωτερική αλλά και η εξωτερική μετανάστευση περιόρισε κατά πολύ την αμπελοοινική δραστηριότητα της περιοχής.
Σήμερα το Κτήμα Ευάμπελος Γη κάνει μία πολύ σοβαρή προσπάθεια, η οποία έχει όλα τα φόντα να επιτύχει. Επενδύει στη γη και την σωστή καλλιέργειά της, καθώς και σε εξειδικευμένο προσωπικό και τεχνολογία. Τα αμπέλια της βρίσκονται σε υψόμετρο 380 μέτρων, σε μία προνομιούχα περιοχή με υπέδαφος πλούσιο σε ασβέστιο, ήπιο κλίμα χωρίς ακραία καιρικά φαινόμενα (παγετούς, χαλαζοπτώσεις, κλπ) και ευεργετικά σημαντικές διαφοροποιήσεις της θερμοκρασίας μέσα στην ημέρα, αλλά και ανάμεσα στις εποχές. Το δε οινοποιείο είναι υπό κατασκευή και αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Θα είναι πλήρως επισκέψιμο, καθώς θα διαθέτει ξενώνες, υποδομή για γευσιγνωσίες και άλλες οινοτουριστικές δραστηριότητες.
Η Ευάμπελος Γη καλλιεργεί και οινοποιεί έναν αρκετά μεγάλο αριθμό ποικιλιών, οι οποίες είναι στην πλειονότητά τους ξένες. Εξαιρούνται το Ασύρτικο, το Ξινόμαυρο (που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο) και η ντόπια ποικιλία Γιάμπολη, η οποία επίσης "δουλεύεται" σε επίπεδο πειραματικών μικρο-οινοποιήσεων. Μικροί θύλακες του τοπικού αμπελώνα που ήταν φυτεμένοι με την ποικιλία αυτή κατάφεραν και σώθηκαν από το μένος της φυλλοξήρας επειδή βρίσκονταν σε μία συγκεκριμένη περιοχή με υπερβολική υγρασία. Οι άνθρωποι του Κτήματος Ευάμπελος Γη έχουν αναλάβει την διάσωση και αποκατάσταση της ποικιλίας Γιάμπολη στο φυσικό της οικοσύστημα και ελπίζουν ότι στα επόμενα χρόνια θα καταφέρουν να πραγματοποιήσουν ποιοτικές οινοποιήσεις βασισμένες σε αυτήν. Αξίζει επίσης να πούμε ότι ένα μικρό (προς το παρόν) τμήμα των αμπελιών του Κτήματος είναι φυτεμένο με Ασύρτικο, το οποίο καλλιεργείται με βάση τις αρχές της βιο-δυναμικής καλλιέργειας από την οινολόγο του κτήματος που έχει σπουδές στη Γερμανία και πλούσια εμπειρία πάνω στην βιο-δυναμική καλλιέργεια σε χώρες όπως η Γερμανία, η Αλσατία και η Αυστρία.
Η Ευάμπελος Γη διαθέτει 2 βασικές ετικέτες: την ετικέτα Φιλοκτήτης, που περιλαμβάνει πολυποικιλιακές οινοποιήσεις σε λευκό, ροζέ και ερυθρό κρασί, καθώς και την φερώνυμη ετικέτα Ευάμπελος Γη, που περιλαμβάνει τα μονοποικιλιακά λευκά και ερυθρά. Τις δοκιμάσαμε όλες, και πρέπει να πω ότι σε καθεμία έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Ξεχώρισα το φίνο, φρέσκο Ευάμπελος Γη Sauvignon Blanc 2008, το όμορφο Φιλοκτήτης Ροζέ 2008 από χαρμάνι Grenache Rouge και (λίγο) Syrah, καθώς και το ακόμα πειραματικό μονοποικιλιακό Cabernet Franc 2008 που δείχνει να έχει πολλές και συναρπαστικές δυνατότητες. Επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, κατά τη γνώμη μου, το γλυκό Ασύρτικο από σταφύλι προσβεβλημένο από Βοτρύτη, πουέδωσε ένα πολύ ιδιαίτερο και περίτεχνο αποτέλεσμα.
Τα κρασιά του Κτήματος Ευάμπελος Γη έχουν αρχίσει να διατίθενται στην αγορά εδώ και λίγο καιρό από την εταιρεία Deals και, όπως θα διαπιστώσετε όσοι αποφασίσετε να τα δοκιμάσετε, παρουσιάζουν ιδιαίτερα καλή σχέση ποιότητας-τιμής.
|