Να λοιπόν αυτό που σας έλεγα χθες, στην πράξη:
Χρειάστηκαν α) ένα χοιρινό μπουτάκι στο φούρνο με πατάτες, β) ένα pyrex σπανάκι au gratin, γ) μια πλούσια χειμωνιάτικη σαλάτα και δ) ένα ταψί γαλακτομπούρεκο. Και περάσαμε μία όμορφη βραδιά με φίλους, πιο διασκεδαστικά και άνετα από οποιοδήποτε εστιατόριο.
Ήπιαμε: α) μία φιάλη από την πολύ ευγενή Σαμπάνια Brut Souverain του Οίκου Henriot, β) δύο φιάλες από την εικονιζόμενη Νάουσα Μπουτάρη του 90 που ο φίλος μου ο Νικόλας καιγόταν να ανοίξει (για να δει σε τι κατάσταση βρίσκονται), και μία φιάλη από τον φυσικώς γλυκύ Β&Β του Κτήματος Βιβλία Χώρα από Gewurztraminer που έκανε παρέα στο γαλακτομπούρεκο.
Πρέπει να πω ότι η Νάουσα διατηρήθηκε εντυπωσιακά καλά, παρά τα χρονάκια της, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι πέρασε αρκετά, και δεν παλαίωσε σε κελλάρι ή συντηρητή, όπως της άρμοζε. Δεν είναι πολλά τα Ελληνικά (και όχι μόνο) κρασιά που μπορούν να καυχηθούν μία καλή παλαίωση 18 γεμάτων ετών, και μάλιστα κάτω από μη ιδανικές συνθήκες... Και χαίρομαι που, ενώ είχα stand by στο αυτοκίνητο 2 φιάλες καλού (και πιο νέου) ερυθρού από το Pomerol, η Νάουσα "δε μάσησε" κι έτσι τις επέστρεψα στη θέση τους.
Οι συμβουλές μου σε περιπτώσεις που σκοπεύετε να ανοίξετε κρασιά κάποιας ηλικίας σε ένα τραπέζι είναι οι εξής:
1. Έχετε πάντα "back up" - κάποιο κρασί "ρεζέρβα", για την κατάσταση του οποίου είστε σίγουροι. Μετά από τόσα χρόνια είναι πολύ πιθανό ακόμα και ένα πολύ καλό και ακριβό κρασί να... μας έχει αφήσει χρόνους. Βεβαίως είναι πολύ απογοητευτικό όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά είναι ακόμα απογοητευτικότερο αν δεν έχουμε προνοήσει και απολαύσουμε ένα ωραίο γεύμα... ξεροσφύρι.
2. Δεδομένου ότι η φιάλη αναπαυόταν για πολύ καιρό σε ύπτια θέση, εναποθέστε την για τουλάχιστον 2-3 ώρες στην όρθια θέση πριν την ανοίξετε, έτσι ώστε το ίζημα που θα έχει δημιουργηθεί από την παλαίωση στην φιάλη να κατακαθίσει στον πάτο και να έρθει το κρασί στο τραπέζι όσο πιο διαυγές γίνεται.
3. Μεταγγίστε το κρασί σε καράφα και αφήστε το εκεί για τουλάχιστον 1 ώρα πριν το σερβίρετε. Αυτό είναι απαραίτητο, καθώς το οξυγόνο θα "ξεκλειδώσει" τα αρώματά που τόσο καιρό έμειναν κρυμμένα, αλλά και θα διώξει την όποια (δικαιολογημένη) αίσθηση κλεισούρας. Να ξέρετε μόνο ότι, από τη στιγμή που θα ανοίξει, ένα κρασί τέτοιας ηλικίας βρίσκεται σε αρκετά εύθραυστη κατάσταση και καλό θα είναι να καταναλωθεί κατά το γεύμα και να μη μείνει άλλο.
4. Μπορεί στα νειάτα του το κρασί αυτό να ήταν γεμάτο, τανικό και ατίθασο, μετά από τόσο μακρά παλαίωση όμως θα είναι πλέον πολύ πιο φίνο και κομψό. Καλό είναι λοιπόν να μη το συνδυάσετε με πολύ δυνατές γεύσεις ή βαριά κρέατα. Προτιμήστε μοσχάρι γάλακτος, χοιρινό ή κοτόπουλο, είτε στο φούρνο, είτε μαγειρεμένα με μία ελαφριά σάλτσα.
Ελπίζω σε πολλές τέτοιες όμορφες βραδιές με φίλους φέτος, στην υγειά της κρίσης!...
RSS Feed