Με όλα τα τραγικά τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών στην Πελοπόννησο, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, η Ένωση Οινοπαραγωγών και Αμπελουργών Νεμέας αποφάσισε να αναστείλει την διεξαγωγή της ετήσιας εκδήλωσης "Οι Μεγάλες Μέρες της Νεμέας", που θα γινόταν αυτό το Σαββατοκύριακο, σε ένδειξη συμπαράστασης στον ανθρώπινο πόνο που η μεγάλη καταστροφή έχει προκαλέσει. Επιπλέον, η Ένωση αναφέρει σε σχετικό δελτίο τύπου ότι αποφάσισε την διάθεση του ποσού των €10.000 ως ελάχιστη συμμετοχή στην υποστήριξη των πληγέντων.
Παρότι αναφέρθηκαν κάποια μέτωπα φωτιάς στη Νεμέα τις τελευταίες μέρες, με ενημερώνουν ότι τελικά οι ζημιές ήταν πολύ μικρές και απλά προκάλεσαν μικρο-καταστροφές σε αμπελοκαλλιέργειες που, μπροστά στην συνολική τραγωδία, φαντάζουν ανάξιες λόγου.
Μιλώντας για αμπέλια και φωτιές, ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW είχε την καλωσύνη να μου στείλει χτες ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σχετικό άρθρο από επιστημονικό περιοδικό, που μόνο αισιοδοξία δεν με γεμίζει... Το άρθρο αφορά σε μία έρευνα που έγινε σε σταφύλια που καλλιεργήθηκαν σε αμπελώνες που βρίσκονταν σε περιοχές της Νότιας Αυστραλίας όπου σημειώθηκαν μεγάλες πυρκαγιές, το 2003 και το 2004. Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, παρατηρήθηκε ότι η στάχτη από τις πυρκαγιές επικάθεται και ουσιαστικά ενσωματώνεται με τον φλοιό του σταφυλιού ενώ αυτό ωριμάζει. Κατά την διαδικασία αυτή παράγεται μία τοξική ουσία, η Γουαϊακόλη (Guaiacol), η οποία δεν φεύγει ούτε με το πιο διεξοδικό πλύσιμο του φρούτου. Παρότι δεν είναι επικίνδυνη για την υγεία του ανθρώπου, η Γουαϊακόλη επιδρά αρνητικά στα αρώματα και την γεύση του κρασιού, προσδίνοντάς του οσμές που παραπέμπουν σε στάχτη, αποκαΐδια, τασάκι, σαλάμι, καπνιστό σολωμό.
Εγώ τι να προσθέσω; Μακριά από εμάς να είναι όλα αυτά. Για πόσο ακόμα όμως;...