Η μπριζόλα, έχω παρατηρήσει, είναι ένα από τα πράγματα στα οποία "το μέγεθος μετράει". Απόδειξη ότι στα κρεατο-κεντρικά εστιατόρια, τόσο στην Ελλάδα όσο και εκτός, η ονομασία που δίνεται στην μεγάλη μπριζόλα επιλέγεται προσεκτικά, έτσι ώστε να αποπνέει κύρος, αίγλη, δέος. Μάλιστα συναντάμε συχνά μεγάλες μπριζόλες που έχουν πάρει το όνομά τους από τον τρόπο κοψίματος (βλ. T-Bone), από το κομμάτι του ζώου από το οποίο προέρχονται (βλ. Porterhouse, Rump), ή απλά από το μέγεθος (βλ. Jumbo). Τώρα μόλις θυμήθηκα ότι κάπου έχω ένα δίπλωμα (γιατί ήταν επίτευγμα, άσχετα αν δεν το κορνιζάρισα ποτέ) για το γεγονός ότι κατάφερα να φάω ολόκληρο ένα Rump Steak βάρους 900 γραμμαρίων (32 ounces) σε ένα από τα μέλη της αλυσίδας "The Big Steak Pubs" στην Αγγλία...
Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε επινοήσει την "Σταβλίσια" μπριζόλα. Δεν ξέρω σε ποιον πιστώνεται η ονομασία αυτή, πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι είναι εύστοχη. Έχει κάτι το "μπρουτάλ", όπως λέμε στη νεοελληνική, με αποτέλεσμα όταν την παραγγέλνουμε να δημιουργούμε συνειρμούς στο μυαλό μας με τον ταβερνιάρη να εισβάλει με τον μπαλτά στο χέρι μέσα στο στάβλο (βέβαια εγώ ήξερα ότι οι αγελάδες κατοικούν σε στάνες...) και να βγαίνει μετά από λίγο με το μεγαλύτερο και ζουμερότερο κομάτι κρέας που κατάφερε να κόψει!
Και έρχομαι στο ψητό - ή μάλλον στο βραστό, γιατί περί ου ο λόγος: Ο φίλος μου ο Στάθης από καιρό μου έλεγε να πάμε ένα βράδυ στο "Βραστό", στο Χαλάνδρι, για σταβλίσιες και όχι μόνο. Χτες το βράδυ τελικά καταφέραμε να συντονιστούμε και να βρούμε το χρόνο να το κάνουμε.
Το Βραστό λοιπόν είναι μία ήσυχη οικογενειακή ταβέρνα στο Χαλάνδρι, όπου το κρέας έχει τον πρώτο λόγο. Τα κρεατικά (όπως και αρκετά άλλα υλικά) προέρχονται από την Κάρυστο της Εύβοιας, η οποία φημίζεται για τα ζώα και, κατ'επέκταση, το κρέας της. Σπεσιαλιτέ του μέρους είναι η σταβλίσια, καθώς και το ομώνυμο βραστό (σε σουπίτσα), το οποίο ειδικά το χειμώνα θα τραβιέται και τέλεια ζεστό. Τόσο όμως τα άλλα κρεατικά (μπιφτέκια, ψαρονέφρι, κλπ), όσο και τα υπόλοιπα πιάτα στον μικρό και συμμαζεμένο κατάλογο (σαλάτες, κεφτεδάκια, τυροπιτάκια) είναι αγνά, σπιτικά και νοστιμότατα. Από κρασάκι διατίθεται χύμα ή εμφιαλωμένο, και στις 2 περιπτώσεις εκ Καρύστου.
Αυτό όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι οι παρέες (ουκ ολίγες για ένα αδιάφορο βράδυ Τρίτης) φάνηκαν να γνωρίζονται μεταξύ τους, και οι ιδιοκτήτες και οι σερβιτόροι να ξέρουν σχεδόν κάθε πελάτη προσωπικά. Κατάλαβα δηλαδή ότι το μέρος είναι "στέκι" (αυτό που στο χωριό μου αποκαλούν "the local"), και αυτό είναι κάτι που έχει αρχίσει να λείπει τόσο πολύ από τη σύγχρονη Αθήνα... Σε όλα αυτά προσθέστε το πολύ καθαρό περιβάλλον (το μέρος είναι πρόσφατα ανακαινισμένο), τη φιλική εξυπηρέτηση και τις λογικές τιμές.
Θα ξαναπάω σίγουρα στο Βραστό. Αν θέλετε να πάτε κι εσείς, θα βρείτε τις σχετικές πληροφορίες παρακάτω:
RSS Feed