Μαίνεται ο πόλεμος της Τρούφας, ειδικά στην Ιταλία. Κι αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, προφανώς δεν μάθατε για τον άτυχο κύριο Pastore, έναν από τους πιο φημισμένους συλλέκτες άγριας τρούφας, ο οποίος έπεσε θύμα ληστείας μέρα μεσημέρι τις προάλλες, σε κάποια ορεινή περιοχή της Βόρειας Ιταλίας, ενώ ήταν στην ύπαιθρο με το σκύλο του και μάζευε τον πολύτιμο μύκητα. Οι ένοπλοι ληστές δεν ενδιαφέρθηκαν για τα λεφτά του, το αυτοκίνητο ή το ρολόι του, αλλά του αφαίρεσαν με τη βία 400 γραμμάρια λευκής τρούφας, τη σοδειά του, δηλαδή, της ημέρας. Καταλαβαίνετε ότι με τις τιμές του συγκεκριμένου εκλεκτού προϊόντος να κυμαίνονται μεταξύ πέντε και επτά χιλιάδων ευρώ το κιλό, η λεία των ληστών δεν ήταν και μικρή. Παρεμπιπτόντως, ο κύριος της φωτογραφίας δεν είναι το θύμα, αλλά κάποιος άλλος συνάδελφός του...
Η τρούφα λοιπόν είναι ένα πολύ ιδιόμορφο προϊόν. Υπάρχουν άνθρωποι που τη λατρεύουν (όπως ο γράφων) και άλλοι που τη μισούν, κι αυτό οφείλεται στη έντονη οσμή και γεύση της που... δεν είναι για όλα τα γούστα. Όσο για την τιμή της, αυτή είναι τόσο υψηλή λόγω της σπανιότητάς της. Η τρούφα, βλέπετε, δεν είναι εύκολο να καλλιεργηθεί και ως επί το πλείστον συλλέγεται άγρια, χρησιμοποιώντας ειδικά εκπαιδευμένα γουρούνια ή σκυλιά, από τις ρίζες συγκεκριμένων "μολυσμένων", ουσιαστικά, δέντρων.
Προσωπικά μου αρέσει απίστευτα στα ζυμαρικά, σε ριζότο ή πολέντα και στις περισσότερες γενικά συνταγές που την περιέχουν. Τρελλαίνομαι επίσης να την τρώω με τηγανητά αυγά, το οποίο είναι παραδοσιακότατο Βορειο-Ιταλικό πιάτο (που αρκετοί απολαμβάνουν για πρωινό...). Στην αλληνική αγορά κυκλοφορούν πολλά προϊόντα με άρωμα ή και ολόκληρη τρούφα: λάδι, ξύδι, μέλι με τρούφα, πάστα τρούφας για μακαρόνια και άλλες συνταγές, σάλτσες, ακόμα και ολόκληρα μανιταράκια σε βαζάκι. Σύντομα θα σας πω και για ένα delicatessen που βρήκα (στη γειτονιά μου μάλιστα) που πουλάει αρκετά και εκλεκτά προϊόντα με τρούφα, μέσα στην αρκετά μεγάλη και ενδιαφέρουσα ποικιλία προϊόντων που διαθέτει. Το ίδιο ισχύει επίσης και για τα Αθηναϊκά εστιατόρια που ανακάλυψαν την τρούφα σχετικά πρόσφατα και συχνά το παρακάνουν, περιλαμβάνοντάς την με κάθε ευκαιρία σε όλο και περισσότερα πιάτα.
Για το λόγο αυτό, εγώ εμπιστεύομαι μόνο μέρη που τρέχουν άνθρωποι με εμπειρία και εξοικείωση ετών (ή και ζωής) με το συγκεκριμένο προϊόν, και αυτά δεν είναι άλλα από τα καλά Ιταλικά εστιατόρια της Αθήνας. Όταν μιλώ για την κατηγορία αυτή, ουσιαστικά αναφέρομαι στο Sale & Pepe, για το οποίο σας είπα πρόσφατα, αλλά και για το Luna Rossa, στο οποίο αναφέρομαι συχνά καθώς είναι ένα από τα all-time αγαπημένα μου μέρη. Στο Luna Rossa μάλιστα, στην Καλλιθέα, μία από τις καλύτερες στιγμές είναι όταν παραγγέλνω το αγαπημένο μου Φιλέτο Bismark (τρυφερό μοσχαρίσιο φιλέτο σχάρας με ένα αυγό μάτι από πάνω), πάνω από το οποίο ο Danilo Petrini λεπτοκόβει επιτόπου την ευωδιαστή τρούφα, βάζοντας στο πιάτο την τελική (και πιο ουσιαστική) αρωματική/γευστική πινελιά. Σταματάω εδώ όμως, γιατί μου άνοιξε η όρεξη...