Ξέρω, αυτό που θα σας πω δεν έχει να κάνει με το κρασί ή τη γαστρονομία. Είναι όμως βασικός παράγοντας για την ποιότητα της ζωής μας και, εκτός των άλλων, κάπου πρέπει να ξεσπάσω...
Γύρισα από τις ωραιότερες διακοπές μου των τελευταίων ετών σε μία πύρινη κόλαση, που έφτασε μόλις λίγα μέτρα από το σπίτι μου. Κάποιοι δεν ήταν τόσο τυχεροί: έχασαν σπίτια, περιουσίες... Όλοι όμως ανεξαιρέτως χάσαμε μία πολύτιμη, τελευταία, ανάσα πρασίνου...
Δυστυχώς αυτή την ασχήμια την έχω ξαναζήσει το '81, με την άλλη, ακόμα πιο μεγάλη φωτιά της Πεντέλης. Τότε μάλιστα η φωτιά είχε περάσει από το πατρικό μου σπίτι και είχε κάψει τεράστια δασική έκταση, που μόλις τώρα, 26 χρόνια μετά, αρχίζει να ξαναπρασινίζει...
Και θέλω μόνο να κάνω μία ερώτηση: ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΑΛΗΤΕΣ; ΓΙΑΤΙ;...
RSS Feed