Πρέπει να σας πω ότι χτες, Κυριακή, πέρασα μία εκπληκτική μέρα στη Νεμέα, παρά την καυτή ζέστη του καλοκαιριού που δε λέει να το βάλει κάτω!
Χτες λοιπόν ήμουν φιλοξενούμενος του Χρήστου Αϊβαλή, στο κτήμα του, στο Πετρί της Νεμέας. Ξέρω ότι σας είχα μιλήσει για μία αποκλειστικότητα που θα έχει αυτή η εκδρομή, ωστόσο γύρισα όχι με μία, αλλά με τρεις!
Κατ' αρχάς είχα το προνόμιο να είμαι μπροστά τη στιγμή της παραλαβής του σταφυλιού από το περίφημο αμπελοτόπι Μονοπάτι, που θα δώσει την εσοδεία 08 της ομώνυμης ετικέτας. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, βλέπετε το σταφύλι που παραλαμβάνεται κατευθείαν από τον τρύγο, την πρώτη σύνθλιψη του καρπού και τον διαχωρισμό από κοτσάνια και φύλλα, αλλά και τη διαδρομή που κάνει για να βρεθεί στον ψυχόμενο οινοποιητή, όπου θα υποστεί εκχύλιση 30 περίπου ημερών. Όταν ολοκληρωθεί η ζύμωση, το κρασί (ο αλκοολικός τίτλος του οποίου θα ξεπερνάει το 14% abv) θα οδηγηθεί σε βαρέλια Αμερικάνικης δρυός, στα οποία θα μείνει για 2 χρόνια πριν εμφιαλωθεί.
Είχα τη χαρά να περιεργαστώ και να δοκιμάσω το φρούτο, το οποίο ήταν υγιέστατο και τέλεια ώριμο. Όπως γνωρίζετε, το Μονοπάτι προέρχεται από διαλεγμένο σταφύλι πολύ χαμηλής στρεμματικής απόδοσης, γι αυτό και η παραγωγή του είναι αυστηρά περιορισμένη. Πρόκειται πάντως - και δεν είμαι ο μόνος, βέβαια, που το λέει αυτό - για ένα από τα κορυφαία premium κρασιά που φέρουν την ταινία Νεμέα ΟΠΑΠ.
Η παρουσία μου κατά τη διαδικασία αυτή ήταν μία πολύ όμορφη στιγμή για μένα, την οποία ήθελα να μοιραστώ μαζί σας όσο πιο άμεσα είναι δυνατόν. Γι αυτό και, εκτός από τις φωτογραφίες, θα δείτε παρακάτω και ένα σύντομο βιντεάκι που τράβηξα για να απαθανατίσω την εμπειρία αυτή.
Η δεύτερη αποκλειστικότητα που μου επεφύλασσε ο Χρήστος ήταν η ευκαιρία να δοκιμάσω πριν από οποιονδήποτε άλλον (και μάλιστα πριν ακόμα εμφιαλωθούν) τα μεγάλα κρασιά του Κτήματος που αυτή τη στιγμή παλαιώνουν στα βαρέλια τους. Και βέβαια δεν τα δοκιμάσαμε "ξεροσφύρι", αλλά συνοδεύοντας ένα τρυφερότατο αρνάκι στο φούρνο, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι (ήταν) το μόνο που δικαιούται να ονομάζεται "εξοχικό", καθώς γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ελατόδασος του χωριού Εξοχή, σε μία πανέμορφη γωνιά της Πελοποννήσου.
Και σας πληροφορώ ότι τιμήσαμε το πεντανόστιμο αυτό κρέας δεόντως, πίνοντας μαζί το εξαιρετικό Μονοπάτι 07, την πολλά υποσχόμενη νέα ετικέτα "2" εσοδείας 06 (50% Cabernet Sauvignon και 50% Syrah), που έχει ήδη φανατικούς θαυμαστές στην Αμερικάνικη αγορά, αλλά βέβαια και το κορυφαίο, κατά τη γνώμη μου, "4" εσοδείας 05. Εκεί τα λόγια περιττεύουν. Απλά απόλαυσα το καταπληκτικό αυτό κρασί που έγινε ανάρπαστο φέτος όταν βγήκε για πώληση en primeur στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μιλώντας για το 4, αμέσως μετά η εκδρομή μου έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, καθώς έγινα ο πρώτος δημοσιογράφος (πλην 2 Αμερικάνων, που είχαν αυτό το προνόμιο πριν από λίγα χρόνια) που πάτησε το πόδι του στο ιστορικό προ-φυλλοξηρικό αμπέλι του 4 και θαύμασε από κοντά το μεγαλείο της Νεμεάτικης γης, που περνάει σε αυτό το εξαιρετικό κρασί που λέγεται Αγιωργίτικο.
Είναι εντυπωσιακό, όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες που ακολουθούν, πως τα υπεραιωνόβια κλήματα του 4, με τις χοντρές ρίζες που μαρτυρούν την ηλικία τους, παραμένουν σφριγηλά και παραγωγικά ακόμα και στην κορύφωση ενός ιδιαίτερα ζεστού και ξηρού καλοκαιριού.
Και εκεί που πραγματικά ένιωσα δέος, ήταν όταν θαύμασα το Αγιωργίτικο στο φυσικό του περιβάλλον, στο "σπίτι" του, βλέποντάς το να ξεπροβάλλει μέσα από γέρικες, άγριες κληματίδες - όχι στο αμπέλι, αλλά ανάμεσα σε θάμνους ή σκαρφαλωμένο σε κορμούς δέντρων! Και σας πληροφορώ ότι, ακόμα και άγριο, ήταν τέλειο!...
Η περιήγηση ολοκληρώθηκε με επισκέψεις και σε άλλα αμπέλια, σε διάφορα σημεία της ζώνης της Νεμέας, δοκιμάζοντας το Αγιωργίτικο κατευθείαν από το κλήμα και παρατηρώντας πως το έδαφος αλλάζει και από αργιλλο-πηλώδες σε ένα σημείο γίνεται αυστηρά πετρώδες σε ένα άλλο, λίγο πιο κάτω. "Θαύμασα" επίσης το μνημείο όπου διατηρούνται ακόμα οι θρόνοι των βασιλέων των Αρχαίων Φλιασίων, το οποίο όμως πλέον χρησιμοποιείται ως βοσκότοπος από τους βοσκούς της περιοχής.
Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, που έδωσε το όνομά του στη Νεμέα και, βέβαια, στο σταφύλι της.
Στο λόφο της Τραγάνας, το έδαφος είναι πολύ διαφορετικό - εξαιρετικά πετρώδες...
... κι όμως, παρά το άγονο έδαφος και την ξηρασία του καλοκαιριού, αυτή η όμορφη τριανταφυλλιά είναι ανθισμένη και μοσχοβολάει!
Οι θρόνοι των αρχαίων βασιλέων της περιοχής μαρτυρούν μεγαλεία περασμένων εποχών...
Θυμάστε τις φωτογραφίες από τα πανέμορφα τοπία της Τοσκάνης σε προηγούμενά μου post; Στη φυσική ομορφιά πάμε κόντρα άνετα με τους Ιταλούς, από εκεί και μετά αρχίζει το πρόβλημα...
Δεν σας κρύβω ότι, από όλες τις επισκέψεις μου στη Νεμέα ως τώρα (και είναι πολλές...), αυτή ήταν η πιο επιμορφωτική και ενδιαφέρουσα, κι αυτό οφείλεται κατ' αποκλειστικότητα στη φιλοξενία (καθώς και τα εκλεκτά κρασιά) του Χρήστου Αϊβαλή.
Παρεμπιπτόντως, στο πλαίσιο των Μεγάλων Ημερών της Νεμέας, το Κτήμα Αϊβαλή θα παρουσιάσει το απόγευμα του Σαββάτου 6 Σεπτεμβρίου τα κρασιά που θα κυκλοφορήσουν στο εμπόριο φέτος. Όπως φαντάζεστε, θα είμαι εκεί!...
RSS Feed