Τα κρασιά της Πελοποννήσου όλοι θεωρούμε ότι τα ξέρουμε. Ποιος δεν έχει δοκιμάσει Αγιωργίτικο από τη Νεμέα ή Μοσχοφίλερο από τη Μαντινεία, είτε στο σπίτι, είτε στο εστιατόριο;

Τι ξέρουμε όμως για τα κρασιά της Μονεμβασιάς; Για τον Ροδίτη της Αιγιαλείας; Για ποικιλίες όπως ο Αυγουστιάτης, η Κυδωνίτσα, για τα εκλεκτά ξηρά και γλυκά κρασιά της Πάτρας;

Για άλλη μία χρονιά, ευτυχώς, μία εκδήλωση ανοιχτή στο κοινό έρχεται για να μας βοηθήσει να γνωρίσουμε τα κρασιά της Πελοποννήσου από πρώτο χέρι. Η εκδήλωση "Οίνοι Πελοποννήσου, Φυσικά" θα διεξαχθεί αυτό το Σάββατο, 3 Νοεμβρίου και από τη μία ως τις οκτώ το βράδυ, στο Ξενοδοχείο Athens Hilton. Οικοδεσπότης της εκδήλωσης είναι η Ένωση Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Πελοποννήσου (ΕΝΟΑΠ) και διοργανώτρια η εταιρεία Vinetum.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, οι πιο γνωστοί οινοπαραγωγοί της Πελοποννήσου θα παρουσιάσουν τα κρασιά τους και θα συζητήσουν κάθε πτυχή της οινοπαραγωγικής διαδικασίας, αλλά και της φετινής εσοδείας. Παράλληλα, την ίδια μέρα και για μία ολόκληρη εβδομάδα, 30 επιλεγμένα εστιατόρια της Αθήνας θα φιλοξενούν από ένα διαφορετικό Πελοποννησιακό κρασί που θα παρουσιάζεται στην εκδήλωση. Με κάθε φιάλη του συγκεκριμένου κρασιού που θα παραγγέλνουμε, το εστιατόριο θα μας δίνει άλλη μία δωρεάν, είτε για επιτόπου κατανάλωση, είτε για το σπίτι.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εκδήλωση, αλλά και για τη λίστα των εστιατορίων που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία αυτή, μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Ένωσης, στη διεύθυνση
www.enoap.gr.

Για άλλη μία φορά λοιπόν, ας δώσουμε ένα ακόμα οινικό ραντεβού στις αίθουσες του Athens Hilton. Μην το χάσετε!


 

Ψώνιζα χτες στον Θανόπουλο στη Ν. Ερυθραία, όπου βρίσκω διάφορα ψαγμένα προϊόντα, είτε από απευθείας εισαγωγές είτε από επιλεγμένους προμηθευτές σε διάφορα σημεία της Ελλάδας. Βρήκα λοιπόν εκεί τα εικονιζόμενα Χυλοπιτάκια με μανιτάρια Πίνδου, από την εταιρεία ΑΡΟΣΙΣ στην Καστοριά.

Φτάνοντας στο σπίτι, δεν κρατιόμουν να τα δοκιμάσω. Τα έβρασα σε μπόλικο αλατισμένο νερό για 4 λεπτά και, αφού τα σούρωσα, τα έκαψα με λίγο φρέσκο βούτυρο. Λίγο πριν τα σερβίρω, πρόσθεσα και μερικές σταγόνες λάδι με εσάνς μαύρης τρούφας, ίσα-ίσα για να αναδείξω τα αρώματα των μανιταριών περισσότερο. Μετά στο πιάτο, με φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και χοντρο-τριμμένο Πεκορίνο από πάνω. Μμμμ... Άλλο να σας το λέω και άλλο να το δοκιμάσετε...

H ΑΡΟΣΙΣ  έχει μία μεγάλη γκάμα από παραδοσιακά προϊόντα - όσπρια, ζυμαρικά, ρύζι, μανιτάρια, κλπ - που κλείνουν μέσα τους όλες τις μαγικές γεύσεις και τα αρώματα της ελληνικής γης. Τα βρίσκουμε πλέον σε αρκετά μοντέρνα παντοπωλεία και delicatessen της Αθήνας,  κάποια από τα οποία θα τα δούμε και εδώ μαζί στο μέλλον. Εν τω μεταξύ, μπορείτε να πληροφορηθείτε για την ιστορία και την πλήρη γκάμα των προϊόντων της στην ιστοσελίδα
www.arosis.gr.


 

Ήμουν προχτές στο Cellier Le Bistrot του Συντάγματος, το οποίο είναι κλασσικό στέκι για business lunch στο Κέντρο, ως γνωστόν. Δεν μπορώ να μην σας πώ για τα Σκιουφιχτά Μακαρονάκια με Κομματάκια Μοσχαράκι στη Γάστρα που έφαγα, γιατί ήταν πραγματικά σαν σπιτικά! Ακόμα τα θυμάμαι...

Ο Σεφ του Cellier, ο Μιχάλης Κουτσαντωνάκης, είναι ιδιαίτερα άξιος. Πρόσφατα μάλιστα παρασημοφορήθηκε από τον Σύνδεσμο της Γαστρονομίας του Bordeaux, και μάλιστα όχι από κάποιον τυχαίο, αλλά από τον ίδιο τον Jean-Pierre Xiradakis, τον διάσημο ιδιοκτήτη και σεφ του La Tupina, του πολυβραβευμένου bistrot του Bordeaux που πρόσφατα ψηφίστηκε ένα από τα 50 καλύτερα εστιατόρια του κόσμου! Ο Jean-Pierre βρέθηκε στην Ελλάδα καλεσμένος του Cellier Wine Club, προκειμένου να μας μαγειρέψει με τον δικό του μοναδικό τρόπο ένα εξαιρετικό μενού, με στόχο να αναδείξει τα πρωτοεμφανιζόμενα στην Ελλάδα κρασιά των παραποτάμιων περιοχών Cotes de Bordeaux.

Τα φαγητά ήταν, όπως αναμενόταν, λαχταριστά, με αποκορύφωμα ένα ζουμερότατο, σιγοψημένο αρνίσιο κότσι. Όσο για τα κρασιά, ήταν και αυτά μία αποκάλυψη, καθώς ήταν όλα αξιόλογα και σε ιδιαίτερα λογικές τιμές. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό, για ένα κοινό που αγαπάει το καλό κρασί, είτε ντόπιο είτε εισαγόμενο, αλλά - αναπόφευκτα, στις μέρες μας - σκέφτεται και την τσέπη του, να μπορεί να προμηθευτεί ποιοτικό Γαλλικό κρασί σε τιμές που κυμαίνονται γύρω στα 12 Ευρώ!

Αξίζουν συγχαρητήρια οι συχνές και αξιόλογες προσπάθειες του Cellier Wine Club που μας φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στα κρασιά από όλο τον κόσμο και την υψηλή γαστρονομία. Αξίζουν συγχαρητήρια και σ' εσάς αν είστε μέλη του. Αν δεν είστε, σπεύσατε να γραφτείτε και δεν θα το μετανιώσετε:
www.cellier.gr.

ΥΓ: Θυμήστε μου κάποια στιγμή να σας πω και για το μικρό αδελφάκι του Cellier Le Bistrot, το νέο Cellier στη Μαρίνα της Ζέας, στον Πειραιά. Αξίζει...


 

Διανύουμε μέρες ποδοσφαίρου, και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Ολυμπιακός προηγείται της Ρεάλ Μαδρίτης με 2-1! Για κάποιον που έχει ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό, όπως εγώ, αναξάρτητα με την ομάδα που υποστηρίζει, μία νίκη του Ολυμπιακού μέσα στη Μαδρίτη θα είναι μεγάλος θρίαμβος και την εύχομαι ολόψυχα.

Εγώ υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό, που αυτή την εβδομάδα παίζει εντός έδρας με τη Σκωτσέζικη Aberdeen. Ωστόσο, εγώ επέλεξα να μην βρίσκομαι στο γήπεδο να υποστηρίξω την ομάδα μου, καθώς έχω [σημαντικότερο] αγώνα αύριο... Βλέπετε αυτή την Πέμπτη, 25 του μηνός, το εστιατόριο Luna Rossa στην Καλλιθέα φιλοξενεί την μεγάλη κάθετη δοκιμή της ερυθρής ετικέτας "Μαγικό Βουνό" του Νίκου Λαζαρίδη, ενός από τα ελάχιστα ελληνικά κρασιά που αξίζουν μία τέτοια δοκιμή σε βάθος χρόνου με τόση μεγαλοπρέπεια.

Η δοκιμή θα περιλάβει τις χρονιές 1998-1999-2000-2001-2002. Κάθε κρασί θα συνοδεύεται και από ένα πιάτο-σπεσιαλιτέ του Danilo Petrini, ειδικά για την περίσταση. Απ'όσο γνωρίζω, κεντρικό πρόσωπο της βραδιάς θα είναι ο αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του οινοποιείου, Φεδερείκος Λαζαρίδης.

Αν δεν έχετε κλείσει ακόμα τη θέση σας, αξίζει να κάνετε μία ύστατη προσπάθεια (210 9423777 / 6944 395246) αν και οι θέσεις είναι πολυ περιορισμένες - σε άλλες "Μαγικές Βραδιές" που το κόστος είναι πολύ υψηλότερο, πάντως, "δεν πέφτει καρφίτσα"... Πόσο μάλλον στην αυριανή που είναι αφιερωμένη σε ελληνικό κρασί και η τιμή εισόδου των €150 είναι ιδιαίτερα συμφέρουσα...

Όπως και να΄χει το πράγμα πάντως, ελπίζω να σας δω εκεί....


Περισσότερες πληροφορίες γι αυτήν αλλά και τις υπόλοιπες προγραμματισμένες Μαγικές Βραδιές του Luna Rossa θα βρείτε στην ιστοσελίδα του εστιατορίου, www.lunarossa.gr.



 

Για το συγκεκριμένο μέρος σας έχω ξαναπεί, το ξέρω... Υπάρχει λόγος που επαναλαμβάνομαι όμως, οπότε συγχωρήστε με... Βλέπετε, πραγματικά λατρεύω τα Κυριακάτικα μεσημεριανά που περνάμε στο Ψάριστον, στο Νέο Ηράκλειο.

Είχαμε καιρό να πάμε, από το καλοκαίρι, αλλά τώρα που "ξαναμαζευτήκαμε" δεν έπαιρνε άλλη αναβολή. Το εξαιρετικό ψάρι και η χαμογελαστή εξυπηρέτηση σταθερή αξία, όπως πάντα. Υπήρχαν όμως και κάποιες εκπλήξεις που ανανέωσαν τη σχέση μας με το Ψάριστον: Νέος, "ντιζαϊνάτος" κατάλογος, καινούρια κρασιά από την Ελλάδα αλλά και εισαγωγής, αλλά και κάποια πολύ εκλεκτά amuse-bouches με το καλωσόρισμα που δεν περιμένει κανείς να βρει σε ψαροταβέρνα: Ceviche τόνου με χοντρό θαλασσινό αλάτι και κοκτέιλ μυρωδικών με κυρίαρχο το εστραγκόν, καθώς και ζεστά μπλίνις με αυγοτάραχο και παρμεζάνα! Είπατε κάτι;...

Η συνέχεια γνωστή: Η 28η Οκτωβρίου έφτασε νωρίτερα στο τραπέζι μας, γιατί παρέλασαν από τα πιάτα μας νοστιμότατο ψητό καλαμάρι, πετροσωλήνες μαγειρεμένοι σε μία όμορφα ξινή σάλτσα μουστάρδας, γυαλιστερές στα κάρβουνα, πικάντικες γαρίδες σαγανάκι. Μαζί και κάποια πιο "συμβατικά" πιάτα, όπως φάβα, κολοκυθοκεφτέδες, φρέσκιες πατάτες τηγανητές και δροσερές σαλάτες, όλα όμως φτιαγμένα με έναν πολύ οικεία σπιτίσιο τρόπο... Όσο για το ψάρι που φάγαμε ως κύριο πιάτο (φαγκρί - και μη ρωτήσετε αν βγαίνει και σε άλλα χρώματα, έχει παλιώσει πια το αστείο...) ήταν ολόφρεσκο, τέλεια ψημένο και λαχταριστό. Όλα τα παραπάνω συνοδεύτηκαν από κάμποσες φιάλες δροσερή Ρομπόλα Κεφαλληνίας 2006 Gentilini και αρωματικό Viognier Cuvee Larsinos 2006 του Γιώργου Σκούρα.

Α, και κάτι πολύ σημαντικό: το τέλος του όμορφου αυτού γεύματος δεν έγινε πιο γλυκό (μόνο) από την ολόφρεσκη καρυδόπιττα με παγωτό καϊμάκι και το Καζάν-Ντιπί, αλλά από το ποσό του λογαριασμού, το οποίο - όπως πάντα - δεδομένων των όσων φάγαμε και ήπιαμε, ήταν λογικό, τίμιο και σωστό.

Φτάσαμε στο Ψάριστον μεσημέρι και φύγαμε νωρίς το απόγευμα. Κι αυτό όχι λόγω του trademarked πια χαλαρού service του (το οποίο να μη σας πω ότι μου φάνηκε και πιο σβέλτο αυτή τη φορά...), αλλά επειδή περνάγαμε τόσο ωραία που δεν ξεκολλάγαμε από τις καρέκλες μας...

Το Ψάριστον βρίσκεται σε ένα απόμερο δρομάκι στο Νέο Ηράκλειο, στο νούμερο 16 της Οδού Καλαβρύτων. Το τηλέφωνο για να κάνετε (οπωσδήποτε) κράτηση είναι 210-2850746. Αν μάλιστα δεν έχετε ξαναπάει, καλό θα είναι να πάρετε πριν ξεκινήσετε για να σας δώσουν οδηγίες...


 

Το Ασύρτικο της Σαντορίνης, λοιπόν, είναι ένα από τα κρασιά μας για τα οποία μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι - για να χρησιμοποιούμε και την ορολογία της εποχής - "κάνουν διεθνή καριέρα". Αυτό τεκμηριώνεται και από τη ζήτηση και τις πωλήσεις των κρασιών της Σαντορίνης στο εξωτερικό, αλλά και από τις τακτικές, διθυραμβικές ως επί το πλείστον, αναφορές του ξένου τύπου σε αυτά.

Βέβαια, ίσως βοηθάει και λίγο το γεγονός ότι η Σαντορίνη είναι από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο, όπως και ο μύθος γύρω από το διάσημο ηφαίστειό της, την χαμένη Ατλαντίδα, κλπ. Όπως και να’χει το πράγμα πάντως, το όμορφο Αιγαιοπελαγίτικο νησί με το εκλεκτό κρασί από τα αμπέλια που μεγαλώνουν στο ιδιόμορφο ηφαιστειογενές του έδαφος, αξίζει όλη αυτή την επιτυχία με το παραπάνω.

Όλα αυτά τα θυμήθηκα πίνοντας Θαλασσίτη 2006 (που βραβεύτηκε στον τελευταίο διαγωνισμό του Decanter στο Λονδίνο), αλλά και διαβάζοντας το άρθρο με τίτλο "Greek Island Idyll" του Peter Liem, στο τεύχος του Οκτωβρίου του Αμερικάνικου περιοδικού Wine and Spirits (να’ναι καλά αυτά τα παιδιά, μας μνημονεύουν με κάθε ευκαιρία).

Βέβαια η καλύτερη δημοσιότητα για το Ασύρτικο και τη Σαντορίνη τον τελευταίο καιρό ήρθε από την πένα (ή τελοσπάντων το πληκτρολόγιο) του διακεκριμένου οινογράφου Andrew Jefford, στους Financial Times, τον Αύγουστο. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το αυθεντικό κείμενο στα Αγγλικά κάνοντας κλικ εδώ, ή σε ελέυθερη απόδοση στα Ελληνικά κάνοντας κλικ εδώ.

Οι παραγωγοί της Σαντορίνης είναι όλοι πραγματικά διαλεκτοί: ΓΑΙΑ, Σιγάλας, Μπουτάρης, Χατζηδάκης, Ρούσσος, Αργυρός, Santo (Συνεταιρισμός), Γαβαλάς... Απ’ ότι λένε οι ίδιοι, η εσοδεία 2007 μας επιφυλάσσει συνταρακτικές Σαντορίνες. Εμείς απλά ανυπομονούμε...


 

Σήμερα, Δευτέρα, στις 7 μμ, ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, Καθηγητής Οινολογίας και συν-ιδρυτής της εταιρείας ΓΑΙΑ Οινοποιητική, θα κάνει παρουσίαση των οινοποιείων της ΓΑΙΑ στη Νεμέα και στη Σαντορίνη, καθώς και των κρασιών τους (Κτήμα ΓΑΙΑ, Θαλασσίτης, 14-18h, Ρητινίτης Nobilis, κ.α.), στην Αίθουσα Γευσιγνωσίας της Κάβας Ανθίδη στο Μαρούσι.

Η παρουσίαση δεν είναι ανοικτή για το κοινό, καθώς γίνεται αποκλειστικά και μόνο για όσους παρακολουθούν τα Σεμινάρια Οινογνωσίας για Ερασιτέχνες και Χομπίστες που παρουσιάζω στον ίδιο χώρο, σε συνεργασία με την εταιρεία Ανθίδης. Ωστόσο, επειδή η παρουσίαση αυτή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και χρήσιμη, αν κάποιος από τους - εξ ορισμού οινόφιλους - αναγνώστες αυτού του blog επιθυμεί να την παρακολουθήσει, θα πρέπει να επικοινωνήσει μαζί μου με email στη διεύθυνση
[email protected], με τα στοιχεία του/της, για να κανονίσω να μπορέσει να συμμετάσχει.


 

Κυκλοφόρησε ο ετήσιος οδηγός Wine Report 2008, που εκδίδεται υπό την επιμέλεια του διάσημου οινο-κριτικού Tom Stevenson.

Στις σελίδες του όλοι οι οινόφιλοι θα βρούμε τις κυριότερες εξελίξεις στον διεθνή αμπελώνα τη χρονιά που μας πέρασε, πληροφορίες και νέες ανακαλύψεις σχετικά με το κρασί και την υγεία, το κρασί ως επένδυση, και άλλα ενδιαφέροντα θέματα.

Όπως σε κάθε έκδοση, μία ομάδα από ειδικούς ανά τον κόσμο παρουσιάζουν τις μεγάλες, αλλά και τις ανερχόμενες οινοπαραγωγικές περιοχές του πλανήτη: την τελευταία εσοδεία, την εξέλιξη κάποιων πρόσφατων εσοδειών, τους μεγαλύτερους παραγωγούς, τα πιο συναρπαστικά κρασιά της χρονιάς, κλπ.

Την Ελλάδα, όπως κάθε χρόνο, παρουσιάζει ο Νίκος Μάνεσης, ο βραβευμένος Έλληνας οινογράφος, οι πληροφορίες και οι προτάσεις του οποίου έχουν πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Το Wine Report 2008 κυκλοφορεί στα μεγάλα βιβλιοπωλεία που έχουν ξενόγλωσσα βιβλία, και προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους παρακολουθούν το κρασί σε διεθνές επίπεδο. Η τιμή του, απ' ότι πληροφορήθηκα, είναι κοντά στα €13.


 

Μπορεί ο καιρός να φόρεσε για τα καλά τα φθινοπωρινά του, βλέπω με χαρά όμως ότι πολλοί από σας δεν το βάζουν κάτω (ακόμα...). Διακρίνω λοιπόν μία διάθεση για απόδραση από την πόλη αυτό το Σαββατοκύριακο. Μάλιστα πολλοί με ρωτάτε που και πως μπορείτε να συνδυάσετε καλό κοψίδι, καλό κρασί και εξοχή, χωρίς όμως να απομακρυνθείτε πάρα πολύ από την πόλη.

Ακούστε λοιπόν: για σας που ήδη κάνετε τέτοια σχέδια, υπάρχει ένας μονόδρομος: Αυτός που ξεκινάει από την Αθήνα (μέσω Αττικής Οδού) και καταλήγει στην Κανδύλα της Αρκαδίας. Μη το σκέφτεστε, μία ευθεία είναι! Τι θα βρείτε εκεί; Το Χάνι της Κανδύλας, ένα οινομαγειρείο γνωστό σε όλη την ευρύτερη περιοχή, με νοστιμότατες τοπικές λιχουδιές, και κατά πάσα πιθανότητα τα κορυφαία παϊδάκια της επικράτειας! Παρεμπιπτόντως, η Κανδύλα είναι ένα χωριό έξω από το Λεβίδι, κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου και στο δρόμο για τον Αρχαίο Ορχομενό.

Το Χάνι της Κανδύλας είναι ανοιχτό από τις 12.30 το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Αν αποφασίσετε να πάτε, καλό είναι να κλείσετε ένα τραπέζι εκ των προτέρων, και μην απορήσετε αν φτάσετε και το μεγάλο πάρκινγκ στην πίσω αυλή είναι γεμάτο πολυτελή αυτοκίνητα με Αθηναϊκές πινακίδες... Με μία δοκιμή θα καταλάβετε γιατί το μέρος είναι στέκι καλοφαγάδων που έρχονται από πολύ μακριά για να απολαύσουν την παραδοσιακή κουζίνα του.

Αν βέβαια θέλετε τη συμβουλή μου, το ιδανικό θα είναι να περάσετε όλο το Σαββατοκύριακο στην περιοχή. Η Αρκαδία έχει τόσες φυσικές ομορφιές, αλλά και τόσα πράγματα να δει και να κάνει κανείς (από extreme sports μέχρι αρχαία μνημεία), που σίγουρα δεν θα προλάβετε να τα δείτε όλα και θα ξαναπάτε, και θα ξαναπάτε... Και επειδή ξέρω ότι προβληματίζεστε για το που θα μείνετε για να τα κάνετε όλα αυτά, μη στενοχωριέστε, σας έχω και γι αυτό λύση! Τσεκάρετε το εξαιρετικό Αρχοντικό Καλτεζιώτη στη μαγευτική Κάψια. Πληροφορίες θα βρείτε κάνοντας κλικ εδώ.

Και για τους οινόφιλους ανάμεσά μας, υπενθυμίζω ότι αν πάτε μέχρι εκεί, θα βρίσκεστε στην ζώνη ΟΠΑΠ της Μαντινείας (Welcome to Moschofilero country). Ευκαιρία να επισκεφτείτε τα οινοποιεία της περιοχής (Τσέλεπος, Σπυρόπουλος, Νασιάκος), όπου, αν είστε τυχεροί, μπορεί και να είστε από τους πρώτους που θα δοκιμάσουν Μοσχοφίλερο από την εσοδεία του 2007. Άντε, κι αν πάτε πιείτε και ένα ποτηράκι στην υγειά μας!...


 

Είστε από αυτούς που όταν διαβάζουν κάποιες ιδιαίτερα εκλεκτές λίστες κρασιών σε καλά εστιατόρια τους πιάνει πονοκέφαλος με τις τσιμπημένες τιμές; Αν ναι, τότε καλύτερα να αποφύγετε να δειπνήσετε στο εστιατόριο του Ξενοδοχείου Claridge's την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στο Λονδίνο.

Διαβάζω στο decanter.com ότι το Claridge's λοιπόν, αγαπημένο ξενοδοχείο των γαλαζοαίματων, των σταρ του Hollywood και γενικά των διεθνών jet-setters, λανσάρισε πρόσφατα στο εστιατόριό του μία νέα λίστα, όχι κρασιών αυτή τη φορά, αλλά εμφιαλωμένων νερών. Γιατί σας το αναφέρω με τόσο ενδιαφέρον, θα αναρωτιέστε... Μα γιατί η εν λόγω λίστα "βάζει τα γυαλιά" σε πολλές λίστες κρασιών, αφού περιλαμβάνει εμφιαλωμένα νερά από τα πιο απίστευτα μέρη του κόσμου, και σε τιμές που κυμαίνονται από 7 Λίρες Αγγλίας (κάτι παραπάνω από 10 Ευρώ) ως και 50 Λίρες Αγγλίας (περίπου 72 Ευρώ) το λίτρο!

Ακούστε κάποια από αυτά: Το Ιταλικό νερό Fiugi κοστίζει 9 Λίρες Αγγλίας το λίτρο και υποτίθεται ότι είναι το αγαπημένο του Πάπα. Το Γιαπωνέζικο Fine κοστίζει 21 Λίρες το λίτρο και θεωρείται ιδανικό για να συνοδεύει sushi. Το Ουαλέζικο Llanllyr's είναι το φτηνότερο στον κατάλογο με 7 Λίρες το λίτρο και πωλείται ως ιδανικό για να συνοδεύει σαλάτες λόγω της μαλακής γεύσης του. Η λίστα διαθέτει επίσης ένα νερό από τη Δανία που λέγεται ότι προέρχεται από λιωμένους πάγους της τελευταίας εποχής των παγετώνων (μωρέ μπας και είναι κομματάκι πολυκαιρισμένο και το πληρώσουμε άδικα, λέω εγώ...). Τέλος, το 420 Volcanic από τη Νέα Ζηλανδία είναι το ακριβότερο, κοστίζει 50 Λίρες το λίτρο και υπόσχεται μία αξέχαστη εμπειρία φρεσκάδας στον τυχερό ουρανίσκο που θα το απολαύσει...

Βεβαίως η λίστα διαθέτει και νερό από τη βρύση σε καράφα, που δεν χρεώνεται. Και θέλετε να ακούσετε το καλύτερο; Το 1999 το περιοδικό Decanter είχε πραγματοποιήσει τυφλή δοκιμή διαφόρων νερών όπως τα παραπάνω, και το νερό της βρύσης του Λονδίνου είχε βγει πρώτο με μεγάλη διαφορά!

Γι αυτό προσοχή τι νερό παραγγέλνετε και που από δω και στο εξής. Είπαμε ότι κάποια στιγμή θα πούμε το νερό νεράκι, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας...