Η πρακτική της πώλησης κρασιού en primeur (δηλαδή πριν ακόμα εμφιαλωθεί) δεν μας είναι άγνωστη στην Ελλάδα. Δεν είναι λίγοι οι Έλληνες οινόφιλοι που κάνουν κάθε χρόνο παραγγελίες στα μεγάλα κρασιά του Bordeaux όταν είναι ακόμα στο βαρέλι, για να τα παραλάβουν κάποια χρόνια αργότερα. Οι βασικοί λόγοι για να κάνει κανείς κάτι τέτοιο είναι α) ότι επιτυγχάνουν καλύτερες τιμές, β) γιατί εξασφαλίζουν ποσότητες από κρασιά που μόλις διατεθούν θα γίνουν ανάρπαστα και γ) γιατί έχει και μία "γλύκα" να έχεις πρόσβαση σε κάτι τόσο εκλεκτό πριν από τον πολύ κόσμο.

Το Cellier Wine Club ξέρει και χειρίζεται καλά το en primeur - τόσο καλά, που αποφάσισε να το εφαρμόσει και σε ένα από τα κρασιά που αντιπροσωπεύει απευθείας - το θρυλικό "4" εσοδείας 2005 από το Κτήμα Αϊβαλή. Και έχω τη χαρά να σας πω ότι το εγχείρημα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία!


Το "4" είναι μία γεμάτη, δυνατή Νεμέα, που προκύπτει από το Αγιωργίτικο ενός επιλεγμένου προ-φυλλοξηρικού αμπελώνα 4 στρεμμάτων, που βρίσκεται σε ένα απόκρημνο κομμάτι της αμπελουργικής ζώνης της Νεμέας. Τα αμπέλια είναι αυτόριζα, ηλικίας 120 ετών, και πλέον έχουν σκάψει καλά το υπέδαφος του αμπελιού για να βρουν ό,τι καλύτερο μπορεί να δώσει το ευλογημένο χώμα της περιοχής. Όλα αυτά τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους τα κλήματα θα τα δώσουν, με τη σειρά τους, στον λίγο αλλά εξαιρετικό καρπό τους, ο οποίος θα χαρίσει το μούστο που θα οινοποιηθεί με μεγάλη και πλούσια συμπύκνωση και θα ωριμάσει για 36 μήνες σε καινούρια δρύινα βαρέλια, προτού εμφιαλωθεί και καταλήξει στους τυχερούς που θα το εξασφαλίσουν. Και λέω τυχερούς όχι μόνο επειδή πρόκειται για ένα πολύ ειδικό κρασί, αλλά επειδή το 4 εμφιαλώνεται σε μόλις 580 αριθμημένες φιάλες ετησίως!


Φέτος λοιπόν, οι άνθρωποι του Cellier Wine Club το δοκίμασαν εγκαίρως και πίστεψαν τόσο πολύ στο κρασί αυτό, ώστε αποφάσισαν να το διαθέσουν στα μέλη τους και σε περιορισμένο αριθμό ενδιαφερομένων en primeur. Με ενημερώνουν ότι έγινε ανάρπαστο, από αγοραστές τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να εξαντληθεί η ποσότητα που προοριζόταν γι αυτό τον σκοπό. Πλέον έχει απομείνει μία μικρή ποσότητα που προορίζεται για εστιατόρια, κάβες, αλλά και παλαίωση από την ίδια την εταιρεία που το διαθέτει. Σημειώνω ότι η τιμή προ-πώλησης
του 4 είναι €55, η οποία είναι ήδη χαμηλότερη από την τιμή που θα έχει στο ράφι από την πρώτη μέρα της επίσημης του διάθεσης. Η ημερομηνία παράδοσης για όσους παραγγείλουν en primeur έχει οριστεί για το Νοέμβριο του 2008.

Μου αρέσει πολύ αυτή η κίνηση και την υποστηρίζω ένθερμα. Όχι μόνο από πλευράς marketing, επειδή είναι έξυπνη, δημιουργική και δημιούργησε κίνητρα σε Έλληνες και ξένουν οινόφιλους να κινητοποιηθούν προκειμένου να αποκτήσουν ένα πολύ καλό Ελληνικό κρασί, αλλά και από πλευράς ουσίας, γιατί τέτοιου είδους κινήσεις φέρνουν τους σωστούς ανθρώπους πιο κοντά στα καλά μας κρασιά, και "μπήγουν" λίγο πιο βαθιά την πινέζα που σηματοδοτεί στον παγκόσμιο οινικό χάρτη όχι μόνο κάποιες συγκεκριμένες Ελληνικές ετικέτες, αλλά το Ελληνικό κρασί γενικότερα.


Εγώ πρόλαβα και έκανα την παραγγελία μου. Αν αποφασίσετε να αγοράσετε το "4" en primeur, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το Cellier Wine Club στο 210-5278700 ή στο [email protected]. Μπορεί η διαδικασία να έχει ολοκληρωθεί πλέον, λόγω υπερβολικής ζήτησης, πιστεύω όμως ότι αν τους το ζητήσετε ευγενικά (και τους πείτε και από που το πληροφορηθήκατε) δεν νομίζω ότι θα σας αφήσουν παραπονεμένους...


 

Σήμερα η παρέα των μαθητών και αποφοίτων του Σεμιναρίου Απόλαυσης του Κρασιού που παρουσιάζω, μαζί με φίλους, συζύγους, συγγενείς, κλπ - με λίγα λόγια το group που εγώ ονομάζω The WineThusiasts - πήγαμε μία όμορφη εκδρομή στη Νεμέα. Περάσαμε μία αξέχαστη μέρα, με περιηγήσεις στα οινοποιεία Παλυβού και Domaine Helios (Σεμέλη), με φαγητό, πολύ κρασί και καλή παρέα.

Θα μπορούσα να σας περιγράψω την εκδρομή μας αυτή με κάθε λεπτομέρεια. Όμως, μια και λένε ότι μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, ακολουθούν μερικές χιλιάδες λέξεις παρακάτω:

 

Λοιπόν εγώ το έχω ξαναπεί και με χαρά το ξαναλέω: τους συναδέλφους στο Αμερικάνικο περιοδικό Wine & Spirits πραγματικά να τους έχει ο Θεός καλά! Όχι μόνο γιατί έχουν ένα πολύ καλό και ουσιαστικό περιοδικό κρασιού ευρείας διεθνούς κυκλοφορίας, αλλά και επειδή δεν χάνουν ευκαιρία να αναδεικνύουν τα κρασιά μας και τις γεύσεις μας.

Ξεφυλλίζοντας το τεύχος του Ιουνίου, "έπεσα" σε ένα μεγάλο άρθρο με τίτλο "GREAT GREEK CHEESES αnd wines to match". Το άρθρο παρουσιάζει μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά μας τυριά, αναλύοντας την καταγωγή αλλά και την πολυπλοκότητα της γεύσης τους, αλλά δεν περιορίζεται μόνο εκεί: προχωράει σε προτάσεις συνδυασμών με κρασιά, και μάλιστα με αρκετή φαντασία, όπως π.χ. Φέτα με το ροζέ 14-18h από το Κτήμα ΓΑΙΑ, Κεφαλογραβιέρα με Κυδωνίτσα Βατίστα από την Μονεμβασιά, Βλαχοτύρι με Fumé Blanc Γεροβασιλείου, Μανούρι με γλυκό Μοσχάτο Σάμου, και πάει λέγοντας!...


Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι όλο αυτό ξεκίνησε από μία πρωτοβουλία του ιδιοκτήτη του Milos Restaurant (στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο και την Αθήνα), Κώστα Σπηλιάδη, που κάλεσε τους δημοσιογράφους στο εστιατόριό του στη Νέα Υόρκη για να τους δείξει στην πράξη την δυναμική των Ελληνικών τυριών, αλλά και την συνδυασιμότητά τους με τα κρασιά μας. Διαβάζω μάλιστα στο ίδιο άρθρο ότι ο Σπηλιάδης σχεδιάζει να ανοίξει εντός του καλοκαιριού στην καρδιά του Μανχάταν το Milos Marqueta, ένα delicatessen με επιλεγμένες Ελληνικές γεύσεις.


Το τεύχος Ιουνίου του Wine & Spirits κυκλοφορεί σε επιλεγμένα περίπτερα και πρακτορεία ξένου τύπου αυτές τις μέρες. Μπορείτε πάντως να πάρετε μία γεύση από το συγκεκριμένο άρθρο (όχι όμως πολύ περισσότερο, αν δεν είστε συνδρομητές) κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.

 

Ξέρετε πόσο κόσμο ακούω αυτές τις μέρες να πηγαίνει ταξίδι στην Τοσκάνη; Και γιατί όχι άλλωστε; Είναι από τα πραγματικά λίγα μέρη όπου μπορεί να συνδυάσει κανείς πανέμορφα τοπία, εκπληκτική αρχιτεκτονική, επαγγελματική φιλοξενία, εξαιρετική οινο-γαστρονομία, ατέλειωτες δραστηριότητες με επίκεντρο την τέχνη, την ιστορία, τη φύση, τον πολιτισμό, το κρασί, τις ντόπιες γεύσεις, κλπ... Και επιπλέον διαθέτει τεράστια γκάμα από χώρους διαμονής, από φάρμες και μικρά οινοποιεία, μέχρι κάποια από τα πολυτελέστερα ξενοδοχεία και spa του κόσμου! Εν τω μεταξύ, αν σκεφτεί κανείς ότι και το κόστος της μετάβασης - είτε με αεροπλάνο είτε με πλοίο - είναι αρκετά λογικό, πραγματικά το ταξίδι στην Τοσκάνη αξίζει τον κόπο να το κάνει κάθε οινόφιλος, τουλάχιστον μία φορά, αν όχι σε τακτικά διαστήματα. Α, και κάτι ακόμα: όποιος θέλει να αγοράσει κάποιες φιάλες κρασιού φεύγοντας, αφ' ενός θα τα βρει σε πολύ μεγαλύτερη ποικιλία, αφ' ετέρου θα τα αγοράσει σε τιμή κατά περίπου 50% φτηνότερη από την αντίστοιχη λιανική στην Ελλάδα!

Έχετε καταλάβει ότι μπορώ να γεμίσω σελίδες επί σελίδων για το συγκεκριμένο θέμα, έτσι; Πάντως, για να γνωρίσει κανείς την περιοχή σωστά, πρέπει να την "οδηγήσει", και μάλιστα από τους "μέσα" δρόμους και όχι από τους αυτοκινητόδρομους... Θα μου πείτε, βέβαια, πώς θα ξέρει κανείς ποιες είναι οι καλύτερες διαδρομές; Και, ακόμα, πώς συνδυάζεται οδήγηση σε άγνωστους και μικρούς δρόμους με δοκιμή κρασιού; Και γι αυτό, όμως σας έχω λύση...

Όχι απλά λύση - σας έχω δικό μας άνθρωπο να αναλάβει την αποστολή αυτή: Ο Γιώργος Φρόνιμος πήγε για πρώτη φορά στην Τοσκάνη πριν από 15 χρόνια και έμεινε εκεί. Έχοντας εργαστεί σε οινοποιεία και εταιρείες κρασιού για μεγάλο διάστημα, ξεκίνησε κάποια στιγμή τη δική του εταιρεία, την Real Chianti, που έχει ως αντικείμενο τον σχεδιασμό και την διεξαγωγή οργανωμένων εκδρομών στα οινοποιεία της περιοχής του Chianti Classico. Κανονίζει ακριβώς στα μέτρα του πελάτη ημερήσια τουρ σε οινοποιεία - από μικρά και παραδοσιακά ως μεγάλα και οργανωμένα. Διαθέτει δικό του πολυτελές mini-bus (αλλά μπορεί να εξασφαλίσει και μεγαλύτερο μέσο για πιο μεγάλες παρέες) και βαθιά γνώση του Chianti Classico, καθώς και σχέσεις με ανθρώπους - κλειδιά στην περιοχή.

Ένα τυπικό τουρ του Γιώργου στο Chianti Classico περιλαμβάνει επισκέψεις σε τουλάχιστον 3 οινοποιεία της περιοχής, με ενδιάμεση στάση για μεσημεριανό. Μία τέτοια ημερήσια εκδρομή για μία 6μελή παρέα ξεκινάει από τον χώρο διαμονής τους γύρω στις 10 το πρωί και ολοκληρώνεται με την επιστροφή τους στο ίδιο μέρος γύρω στις 6 το απόγευμα. Το κόστος είναι €270 και περιλαμβάνει την ξενάγηση και όλα τα μεταφορικά. Δεν περιλαμβάνονται το μεσημεριανό (που μπορεί να είναι πικ-νικ, σάντουιτς και σνακς ή πλήρες γεύμα σε κάποια τοπική osteria), καθώς και το κόστος εισόδου/δοκιμής που κάποια οινοποιεία χρεώνουν.

Για να επικοινωνήσει κανείς με τον Γιώργο Φρόνιμο και την εταιρεία του, αρκεί να επισκεφτεί την ιστοσελίδα του, που βρίσκεται στη διεύθυνση www.realchianti.com. Και αν αυτή τη στιγμή η σελίδα βρίσκεται υπο (ανα)κατασκευή, εκεί θα βρείτε σίγουρα την διεύθυνση του email του Γιώργου, με το οποίο, αν επικοινωνήσετε μαζί του, να είστε σίγουροι ότι θα σας απαντήσει έγκαιρα και τυπικότατα.


 
 

Χτες το απόγευμα έκανα "ποδαρικό" στον Λευκό Οινομαραθώνιο της Κάβας Λίθοινον (ελπίζω να τους φέρω γούρι, μη μου βγει και τ' όνομα δηλαδή...)

Ήμουν ο πρώτος που έφτασε και
που ουσιαστικά ξεκίνησε την δοκιμή, που περιλάμβανε 24 ετικέτες από τη νησιωτική Ελλάδα. Όπως φαντάζεστε κυριαρχούσε η Σαντορίνη και το Ασύρτικο, αλλά και η Κεφαλονιά με τη Ρομπόλα, όπως και η Κρήτη με τη Βηλάνα "έπαιζαν" δυνατά. Παρούσα και η Κως, η οποία, το'χω ξαναπεί, δείχνει να έχει μεγάλες οινικές δυνατότητες. Από κοντά και η Σάμος, η Λήμνος και η Μύκονος!

Η δοκιμή περιλάμβανε και γνωστές ετικέτες αλλά ακόμα ακυκλοφόρητες στην τελευταία χρονιά, αλλά και κάποιες λιγότερο γνωστές. Μου άρεσε η Άνασσα 2005, μία βαρελάτη Βηλάνα της Mediterra Οινοποιητική, το Κτήμα Αργυρού Αϊδάνι 2007, με τα πετρώδη (flinty) αρώματα και την όμορφη οξύτητά του, αλλά και η φρέσκια και ευωδιαστή Μαλαγουζιά 2007 από το Κτήμα Τριανταφυλλοπούλου στην Κω. Όπως θα καταλάβατε - και ίσως θυμάστε - η χτεσινή μέρα του Οινομαραθωνίου ήταν αφιερωμένη στα κρασιά της Νησιωτικής Ελλάδας. Και είναι γεγονός ότι τα νησιά μας έχουν τεράστιο οινικό πλούτο που πρέπει όλοι να γνωρίσουμε.


Σήμερα και αύριο ο Οινομαραθώνιος περιλαμβάνει Κεντρική & Βόρεια Ελλάδα, και Αττική & Πελοπόννησο αντίστοιχα. Κοιτώντας τους καταλόγους και των δύο ημερών, ξεχωρίζω πολλούς οινικούς λόγους για να περάσετε μία βόλτα και να δοκιμάσετε όμορφα Ελληνικά λευκά κρασιά που μπορεί να μην γνωρίζετε. Προτείνω να το κάνετε όπως το κάνουν οι "παλιοί" του θεσμού: μαγιώ, σαγιονάρα, ένα πέρασμα μετά το μπάνιο και πριν το φαγητό, και άλλο ένα, για το τελείωμα, πριν την επιστροφή. Τι καλύτερο μπορεί κανείς να σκεφτεί για μία όμορφη, ηλιόλουστη μέρα αυτού του Σαββατοκύριακου στα Νότια Προάστια; Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο Οινομαραθώνιος του Λίθοινον δεν είναι μία στημένη, επαγγελματική γευσιγνωσία. Αντιθέτως, είναι μία ευκαιρία για να βρεθούν παλιοί και νέοι φίλοι του κρασιού σε έναν όμορφο χώρο και να δοκιμάσουν τις (λευκές) ομορφιές του Ελληνικού αμπελώνα.


Μην κάθεστε, οι πόρτες σήμερα (και αύριο) ανοίγουν στις 12.00 το μεσημέρι και κλείνουν... όταν φύγει κι ο τελευταίος! Συντεταγμένες: Λεωφ. Σαρωνίδας 122 / 22910-60257. 

 

Καμιά φορά εμείς που ασχολούμαστε - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - με τη γεύση, ψάχνουμε το καινούριο και το διαφορετικό, και ξεχνάμε κάποιες παλιές μεν, σταθερές δε αξίες.

Πριν λίγο καιρό, για παράδειγμα, γιορτάσαμε τα γενέθλια της συζύγου στο Balthazar. Κλασσικό και αγαπημένο στέκι, ειδικά το καλοκαίρι με τον όμορφο κήπο-όαση μέσα στο τσιμέντο της Αθήνας, το Balthazar αποδείχθηκε για άλλη μία φορά "λίρα εκατό". Γιατί; Θα σας πω: το μενού είναι σταθερά πολύ καλό, με ουσία και όχι περιττή έμφαση στο "περιτύλιγμα", με πιάτα νόστιμα, φρέσκα και πολύ καλά παρουσιασμένα, από τα ορεκτικά ως το γλυκό. Η λίστα κρασιών έχει βάθος, φαντασία και ποικιλία. Το service πάντα επαγγελματικό και προσεγμένο, ενώ και οι τιμές είναι λογικές, σε σχέση με την προσφερόμενη ποιότητα και εξυπηρέτηση. Πολύ σημαντικό επίσης είναι ότι το περιβάλλον είναι ευχάριστο και πολύ καλαίσθητο. Χώρια που κάποιος μπορεί χωρίς τον παραμικρό δισταγμό να πει για το Balthazar την καθιερωμένη έκφραση, ότι δηλαδη "το μέρος μαζεύει πολύ καλό κόσμο" (πολύ σημαντικό...).

Αν έπρεπε να βρω πάση θυσία ένα "ψεγάδι", αυτό θα ήταν το γεγονός ότι έλειπε ο φίλος μου ο Χρόνης, ο οποίος, εκτός από ικανότατος επί της εξυπηρέτησης και του σερβιρίσματος, είναι και τέως μαθητής μου στο Σεμινάριο, οπότε θα τα λέγαμε και περί κρασιών λίγο παραπάνω. Πληροφορήθηκα όμως με χαρά ότι σύντομα επιστρέφει στο δυναμικό του καταστήματος.

Το Balthazar είναι μία πολύ καλή λύση στο Κέντρο της Αθήνας για το καλοκαίρι, είτε στο μπαρ, είτε για φαγητό. Μην εκπλαγείτε αν με δείτε αυτό το weekend εκεί - ειδικά καθότι τα πλάνα μου για εκδρομή στη λεβεντογέννα Κρήτη ματαιώθηκαν άδοξα.

Σιγά και μη δεν τα ξέρετε μετά από τόσα χρόνια, αλλά εγώ έχω την υποχρέωση να σας δώσω τα στοιχεία επικοινωνίας του Balthazar, τα οποία είναι: Τσόχα 27 / 210-6441215. Προτείνω όμως να επισκεφτείτε και την ιστοσελίδα του, στην οποία θα βρείτε πληροφορίες για το μέρος, τα ανανεωμένα μενού, διάφορα events, happenings, κλπ. Η διεύθυνση είναι
www.balthazar.gr.


 

Χτες το βράδυ στο σεμινάριο το πρόγραμμα είχε, μεταξύ άλλων, Ισπανία. Ως τώρα, η δοκιμή Ισπανικού κρασιού στη συγκεκριμένη ενότητα εντοπιζόταν στην περιοχή της Rioja, που μας είναι πλέον γνωστή για τα όμορφα, αρωματικά ερυθρά της κρασιά με βάση το Tempranillo, αλλά και κάποια (πολύ λιγότερα) ενδιαφέροντα λευκά από την ντόπια ποικιλία Viura (Macabeo).

Αυτή τη φορά όμως επεφύλαξα στους "μαθητές" μου μία σπέσιαλ έκπληξη. Κάναμε μία αρκετά μεγάλη στάση στην γοργά ανερχόμενη περιοχή του Priorat, που πλέον αποτελεί το "φετίχ" των φαν του Ισπανικού κρασιού, και που πλέον θα μας απασχολεί (με την καλή έννοια) όλο και περισσότερο. Το κρασί της δοκιμής για τη συγκεκριμένη ενότητα ήταν η πρώτη ετικέτα από το Priorat που ήρθε στην Ελλάδα, το Salmos 2005 από τον οίκο Torres. Το συγκεκριμένο ήταν ευγενική προσφορά της καλής μου φίλης Ελένης Καρακώστα του Cellier Wine Club.

Μπορώ να σας πω υπεύθυνα ότι πρόκειται για εξαιρετικό ερυθρό κρασί, ένα από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει τελευταία. Είναι ένα όμορφο χαρμάνι από Syrah, Garnacha Tinta και Cariñena, τέλεια παλαιωμένο σε Γαλλικά δρύινα βαρέλια, με αλκοολικό τίτλο 14.5%. Το χρώμα του είναι πυκνό και έντονο πορφυρό, τα αρώματά του είναι φινετσάτα και πεντακάθαρα, με έμφαση στο ώριμο κόκκινο φρούτο και το βαρέλι να συμπληρώνει χωρίς να κυριαρχεί, ενώ στο στόμα έχει πλούσιο σώμα, ισορροπία και τέλειες ταννίνες ("σιδηρογροθιά σε βελούδινο γάντι" θα τις χαρακτήριζα...). Έχει όμορφη και μακρά διάρκεια και αποπνέει ποιότητα και στιβαρότητα. Δεν είναι για τώρα, ομολογουμένως, είναι ένα κρασί για το χειμώνα, που συνδυάζεται με πλούσια πιάτα με βάση το κόκκινο κρέας.

Το Salmos είναι μία πολύ αξιόλογη προσπάθεια σε μία φοβερά εκλεκτή περιοχή, από ένα μεγάλο οίκο. Προέρχεται από σταφύλια από αυστηρά επιλεγμένα αμπελοτόπια στους λόφους του Priorat και αποτυπώνει όμορφα την δυναμική της περιοχής, που πραγματικά εντυπωσιάζει. Το 2005 μάλιστα, η πιο τελευταία εσοδεία του Priorat που αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί στο εμπόριο, είναι από τις κορυφαίες των τελευταίων ετών.

Όπως σας έχω ξανα-αναφέρει, ελπίζω (και σχεδιάζω) να έχουμε και άλλες ποιοτικές παρουσίες από το Priorat στην Ελληνική αγορά στο μέλλον. Για την ώρα όμως, συμβουλεύω να προμηθευτείτε το Salmos 2005 και να το ανοίξετε το χειμώνα (που θα έχει κλείσει πλέον τα 3 του χρόνια), όπου και θα πρωταγωνιστήσει όμορφα στις κρεατο-γαστρονομικές σας βραδιές.

Το Salmos έρχεται στην Ελλάδα από την εταιρεία ΓΕΝΚΑ, που αντιπροσωπεύει τον οίκο Torres και όλα του τα προϊόντα. Θα το βρείτε στην ιδιαίτερα λογική (σε σχέση με την εξαιρετική του ποιότητα) τιμή των €24, στα καταστήματα Cellier, στις περισσότερες μεγάλες κάβες, αλλά και στο Cellier Wine Club, τα μέλη του οποίου δικαιούνται και μία έκπτωση της τάξεως του 10% επί της αρχικής του τιμής.

Παρεμπιπτόντως, η ονομασία και η όλη εικόνα του Salmos παραπέμπει, τιμής ένεκεν, στους θαρραλέους μοναχούς που ουσιαστικά δημιούργησαν τον αμπελώνα του Priorat στις αρχές του 11ου αιώνα. Με αφορμή τον ενδιαφέροντα μύθο που περιβάλλει αυτή την ετικέτα, ο οίκος Torres έχει δημιουργήσει ένα σύγχρονο κυνήγι θησαυρού, στο μοτίβο του "Κώδικα Da Vinci", που ξεκινάει από το site της εταιρείας. Όσοι θέλουν να συμμετάσχουν, μπορούν να κάνουν κλικ στη διεύθυνση
http://www.secretsalmos.es/.


 

Εντάξει, μη μου πείτε ότι επειδή η Εθνική μας δεν τα πήγε και τόσο καλά στο Euro θα σταματήσετε να τρώτε πίτσα. Ας μη ξεχνάμε ότι απομένουν αρκετοί αγώνες ακόμα (οι καλύτεροι μάλιστα) για τους φαν του ποδοσφαίρου, αλλά και δύο(ελπίζω) ακόμα τελικοί ΝΒΑ για τους φανατικούς του μπάσκετ.

Όπως και να'χει το πράγμα, εγώ είχα τάξει ένα κρυμμένο θησαυρό για τους φίλους της πίτσας και δεν πρόκειται να αθετήσω την υπόσχεσή μου.

Θυμάστε (οι παλαιότεροι ίσως) μία εποχή που οι πιτσαρίες ήταν συνοικιακές, και όχι καταστήματα ή franchise πολυεθνικών, 9 φορές στις 10 ονομάζονταν Portofino, και τα πιο δημοφιλή συστατικά τους δεν ήταν το καλαμπόκι, ο ανανάς και η barbeque sauce, αλλά η πιπεριά, το μπέικον, άντε και το σουτζούκι;... Μη με παρεξηγήσετε, είμαι πολύ καλός πελάτης των μεγάλων pizza chains στην Ελλάδα, όπως έχω υπάρξει και σε Αγγλία, Αμερική και άλλα σημεία του πλανήτη. Όταν όμως έχω επιλογή, η νοσταλγική γεύση της "Ελληνικής" πίτσας είναι για μένα μονόδρομος.

Μετά από αυτή την μακρόσυρτη εισαγωγή λοιπόν, σας παρουσιάζω την Pizza Park στη Νέα Ερυθραία. Το περιβάλλον, οι συσκευασίες, αλλά πάνω από όλα η γεύση, μοιάζουν να έχουν γυρίσει από τα παιδικά μου χρόνια. Κάθε παραγγελία είναι, όπως θα λέγαμε στα μέρη μου, και ένα trip down memory lane...

Στην Pizza Park αξίζει να παραγγείλετε την κλασσική πια πίτσα ζαμπόν-πιπεριά, αλλά και την απόλυτη "σπέσιαλ", μία από τις διάφορες μακαρονάδες που ψήνονται (όπως τότε) στο φούρνο, αλλά και μία χορταστική σαλάτα (προσωπική αδυναμία - ποια άλλη; - η σεφ). Αν κατοικείτε στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη Νέα Ερυθραία, κάντε απόψε μία παραγγελία και θα με θυμηθείτε. Με Lakers εναντίον Celtics στην τηλεόραση, θα αισθανθείτε σαν να ταξιδέψατε πίσω στον χρόνο, στην τελευταία φορά που οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι είχαν βρεθεί αντιμέτωποι σε τελικό - δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν, το σίγουρο όμως είναι ότι είχα πολύ περισσότερα μαλλιά απ' όσα έχω σήμερα...

Όπως ίσως μπορείτε να διαβάσετε και στο παραδοσιακό χαρτονένιο κουτάκι στην πάνω φωτό, η Pizza Park βρίσκεται στη διεύθυνση Ηρώων Πολυτεχνείου 24 στη Ν.Ερυθραία. Το τηλέφωνο για παραγγελίες είναι το 210-8001193.


Σημείωση: Όπως καταλαβαίνετε, το θέμα "παραδοσιακή Ελληνική πίτσα" με ενδιαφέρει. Οποιοδήποτε tip για αντίστοιχη old school πιτσαρία σε άλλο σημείο της Αθήνας θα είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτο...


 

Toscanity Toscanitá, κατά το Felicitá) είναι μία λέξη που έμαθα πρόσφατα και μου άρεσε πολύ. Αποτυπώνει όλη τη μαγεία αυτής της απίστευτης περιοχής που ονομάζεται Τοσκάνη, στη Βόρεια Ιταλία, και που κάνει το κάθε τι εκεί πέρα μοναδικό και ιδιαίτερο, ακόμα και ανάμεσα σε όμοια πράγματα.

Στην κατηγορία αυτή ανήκει και η Ξένια Λαιμού, η οποία θα μπορούσε να φέρει τον ιδιαίτερα μυθιστορηματικό (για να μην πω κινηματογραφικό) τίτλο "Μια Ελληνίδα στην Τοσκάνη". Η Ξένια ζει στην περιοχή πολλά χρόνια και είναι ιδιοκτήτρια της Casetta, ενός πανέμορφου μικρού ξενώνα στην καρδιά της μυθικής περιοχής του Chianti Classico.


Η φιλοσοφία της βασίζεται στην αρχή ότι όσοι μένουν στην Casetta είναι φιλοξενούμενοι και όχι πελάτες. Εκτός από όμορφα διακοσμημένα δωμάτια και έναν εκπληκτικό χώρο μέσα σε ένα πραγματικά παραμυθένιο τοπίο, η Ξένια οργανώνει για τους καλεσμένους της ένα σωρό δραστηριότητες με επίκεντρο το κρασί, το ελαιόλαδο και την τοπική γαστρονομία, ενώ παρέχει βοήθεια και πληροφορίες για επισκέψεις σε οινοποιεία και άλλα αξιοθέατα της περιοχής, όμορφες διαδρομές για αυτοκίνητο, ποδήλατο, ιππασία και πεζοπορία, και πάει λέγοντας.


Πολλοί φίλοι συχνά με ρωτούν σχετικά με ξενοδοχεία και άλλους χώρους διαμονής στην Τοσκάνη. Από εδώ και στο εξής προτείνω φανατικά Casetta, γιατί πιστεύω ότι εκεί θα έχει κανείς την ευκαιρία να ζήσει τον αυθεντικό Τοσκανέζικο τρόπο ζωής, με την φιλική καθοδήγηση της Ξένιας και των ανθρώπων της.


Εγώ θα είμαι εκεί στα τέλη του Ιουλίου, οπότε θα σας μεταφέρω εμπειρίες, εντυπώσεις και εικόνες από πρώτο χέρι. Στο μεταξύ εσείς μπορείτε να επισκεφτείτε και να επικοινωνήσετε απευθείας με την Casetta, ξεκινώντας από την ιστοσελίδα της, που βρίσκεται στη διεύθυνση www.casetta.net.