Σήμερα σας έχω μία λαχταριστή συνταγή για ψάρι: Λαβράκι Μεντιτερανέ. Η συνταγή προέρχεται από το πρόγραμμα του BBC, "Good Food", εγώ όμως την έφαγα από τα χεράκια του φίλου μου του Πέτρου στην Κεφαλονιά, που είναι Master Gourmet σε όλα τα επίπεδα. Περιττό να σας πω ότι όλη η παρέα στο τέλος έγλειφε τα δάχτυλά της. Πάρτε λοιπόν μολύβι και χαρτί (ή απλά πατήστε "print"), γιατί ξεκινάμε!





Θα χρειαστείτε:

- 2 λαβράκια συνολικού βάρους γύρω στο 1.5 κιλό, καλά καθαρισμένα


- 800 γραμμάρια (έως ένα κιλό) πατάτες

- 6 σκελίδες σκόρδο, ολόκληρες

- Μισό κιλό ώριμα ντοματάκια, κομμένα στη μέση

- 100 γραμμάρια ελιές Καλαμών (χωρίς το κουκούτσι)

- Κάπαρη (περίπου μία κουταλιά της σούπας)

- 1 ποτήρι ξηρό λευκό κρασί

- 4 κουταλιές της σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο

- Ρίγανη (κατά βούληση)

1. Χαράζουμε τα ψάρια μας διαγωνίως και τα αλατοπιπερώνουμε καλά. Παράλληλα προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 200 βαθμούς (180 αν είναι αερόθερμος).

2. Χοντροκόβουμε τις πατάτες και τις σιγοβράζουμε για 6 λεπτά σε αλατισμένο νερό, μέχρι να αρχίσουν να μαλακώνουν. Στη συνέχεια τις σουρώνουμε και τις τοποθετούμε σε ταψί ή pyrex αρκετά μεγάλο για να χωρέσει αργότερα και τα ψάρια. Προσθέτουμε τις σκελίδες του σκόρδου, το μισό ελαιόλαδο, αλατοπίπερο και τις ανακατεύουμε καλά.

3. Τις ψήνουμε στο φούρνο μας για μισή ώρα. Στη συνέχεια τις αποσύρουμε και τοποθετούμε τα ψάρια από πάνω τους στο ταψί. Σκορπίζουμε παντού τα ντοματάκια, τις ελιές και την κάπαρη. Περιχύνουμε με το κρασί και το υπόλοιπο ελαιόλαδο. Επιστρέφουμε το ταψί στο φούρνο και ψήνουμε το φαγητό για μισή ώρα ακόμα.

4. Σερβίρουμε το ψάρι ζεστό, πλαισιωμένο από τις ψημένες πατάτες με τη ντομάτα, τις ελιές και την κάπαρη. Γαρνίρουμε με πράσινη σαλάτα από αντίδια με μία ελαφριά βινεγκρέτ.

Η συνταγή μας αυτή είναι για όλο το χρόνο. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη ή μπελαλίδικη, εκτός βέβαια από το καθάρισμα των ψαριών, το οποίο όμως ιδανικά θα το έχει αναλάβει ο καλός μας ψαράς.

Το πιάτο αυτό είναι υγιεινό και ισορροπημένο. Προορίζεται για να φάνε άνετα 4 άτομα.

Στο τραπέζι συνδυάστε το τέλεια με ένα ξηρό λευκό κρασί, όχι βαρελάτο. Προτείνω ανεπιφύλακτα το Αθήρι Βουνοπλαγιάς της Οινοποιίας EMERY από τη Ρόδο, ένα από τα πιο κομψά και απολαυστικά ελληνικά λευκά κρασιά.

Καλή Όρεξη!


 

Ξεφυλλίζω τον κατάλογο της δημοπρασίας Fine and Rare Wines που διεξήγαγε ο οίκος Bonhams στο Λονδίνο προχτές... Είναι πραγματικά μαγικό να βλέπει κανείς κρασιά που με κόπο και προσοχή κάποιος διαφύλαξε για χρόνια, να αλλάζουν χέρια για πραγματικά εντυπωσιακά ποσά.

Το μάτι μου πέφτει, για παράδειγμα, σε μία εξάδα Chateau Latour του '59 που αναμένεται να "πιάσει" πάνω από €4000, αλλά και σε μία φιάλη Romanée Conti του 1970 που θα ξεπεράσει τα €3500! Πάντα, σε περιπτώσεις τόσο παλαιών κρασιών, ο κατάλογος αναγράφει υποχρεωτικά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η φιάλη, δηλαδή αν η ετικέτα η το καψύλιο έχουν αλλοιωθεί από την υγρασία, αν το κρασί διατίθεται στο αυθεντικό του κουτί, καθώς βέβαια και σε τι ύψος κυμαίνεται η στάθμη του κρασιού μέσα στο φιάλη (μετά από τόσα χρόνια, φυσικό είναι να υπάρχει κάποια απώλεια...)

Βεβαίως αν κάποιος θέλει να γίνει συλλέκτης ή επενδυτής στο χώρο του κρασιού δεν είναι απαραίτητο να περιοριστεί σε τόσο παλιά και εξωτικά "κομμάτια". Διαβάζω σήμερα στο Αμερικάνικο περιοδικό Wine Spectator ότι το Tignanello 2004 του οίκου Antinori από την Τοσκάνη έλαβε φέτος την υψηλότερη βαθμολογία του τα τελευταία χρόνια από τους αξιολογητές του περιοδικού, και συγκεκριμένα έλαβε βαθμό 95/100! Την τελευταία φορά που ένα Tignanello είχε λάβει τόσο υψηλό βαθμό ήταν για την εσοδεία του 1997, το οποίο πρωτοβγήκε στην Αμερικάνικη αγορά στην αρχική τιμή των 75 δολλαρίων και σήμερα πωλείται στα 125!

Αν και δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα, πληροφορούμαι ότι το Tignanello 2004 είναι εντυπωσιακό. Στην ετικέτα Tignanello αναγνωρίζεται μεγάλο μερίδιο συμβολής στην επανάσταση των κρασιών Super-Tuscan στην Τοσκάνη, η οποία σήμανε τον εκσυγχρονισμό των οινοποιητικών πρακτικών της περιοχής μέσω της ανάμιξης τοπικών με διεθνείς ποικιλίες, αλλά και τη γενικότερη ανανέωση ως προς το στυλ, το ύφος και το χαρακτήρα των Τοσκανέζικων κρασιών.

Το Tignanello Antinori είναι χαρμάνι Sangiovese, Cabernet Sauvignon και Cabernet Franc. Είναι ένα ιδιαίτερα κομψό και αριστοκρατικό κρασί, φτιαγμένο για να συνοδεύει ξεχωριστά πιάτα με κόκκινο κρέας ή κυνήγι, σε πολύ ιδιαίτερες περιστάσεις. Θα το βρείτε στις καλές κάβες της Αθήνας. Να είστε όμως προετοιμασμένοι να πληρώσετε γύρω στα €75 για τις πιο πρόσφατες χρονιές, και περισσότερο για τις παλαιότερες.

Ο δοκιμαστής του Wine Spectator αναφέρει ότι το Tignanello 2004 θα είναι ιδανικό για κατανάλωση μετά το 2012. Ωστόσο, αν εσείς πετύχετε φιάλες του 2001 ή του 2003 (που ήταν μία ιδιαίτερα ζεστή χρονιά στην Τοσκάνη και τα σταφύλια τρυγήθηκαν υπερ-ώριμα) αγοράστε τις και καταναλώστε τις άμεσα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό!


 

Όπως έχουμε πει, η περίοδος αυτή που διανύουμε είναι γεμάτη από οινικά events (γευσιγνωσίες, παρουσιάσεις, εκθέσεις, κλπ), που μας δίνουν πολλούς και ευχάριστους λόγους να ασχοληθούμε με το κρασί.

Σήμερα σας έχω άλλον ένα: όλη την ερχόμενη εβδομάδα (από Δευτέρα 1η μέχρι Κυριακή 7η Οκτωβρίου), η Κάβα Σταφιλίνα στη Νέα Σμύρνη μας υποδέχεται με χαμόγελο (πάντα), και επιπλέον με ένα ποτήρι από την κομψότατη Σαμπάνια Deutz Rosé Brut Classic, χωρίς - βεβαίως - καμία υποχρέωση αγοράς.

Η Κάβα Σταφιλίνα είναι από τις παλαιότερες και πιο ονομαστές της Αθήνας, με πλούσια ποικιλία σε κρασιά από τον ελληνικό και ξένο αμπελώνα, οινοπνευματώδη και λικέρ. Ο οινόφιλος επισκέπτης θα βρει σίγουρα κάτι του γούστου του, είτε για τον ίδιο, είτε για δώρο. Με ένα ποτήρι Deutz Rosé στο χέρι, μάλιστα, η περιήγηση γύρω από τα ράφια της Σταφιλίνας θα είναι σίγουρα ακόμα πιο ευχάριστη.

Θα τη βρείτε στη διεύθυνση Αιγαίου 17 Νέα Σμύρνη, και στο τηλέφωνο 210-9335870.


 

Άντε να δούμε τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας... Τώρα, λέει, κυκλοφορεί στο Βέλγιο κρασί σε συσκευασία Tetra Pak, με καλαμάκι! Και μάλιστα όχι οποιοδήποτε κρασί, αλλά μία καθόλα αξιόλογη σειρά από λευκό, ροζέ και ερυθρό κρασί από το Bordeaux, με ετικέτα που υπογράφει ο οίκος Cordier, ένας γνωστός Γάλλος negociant που διακινεί - μεταξύ άλλων - και το πανάκριβο και εκλεκτό Chateau Lafite!...

Οι υπέρμαχοι του οινικού αυτού νεωτερισμού υποστηρίζουν ότι σε μία τέτοια συσκευασία, το κρασί γίνεται πιο εύκολα αποδεκτό και προσιτό σε "χαλαρές" καταστάσεις, εκεί δηλαδή που κάποιος νέος θα έπινε μία μπύρα ή ένα alco-pop, και έτσι θα μπει σιγά-σιγά στην αγορά του κρασιού.

Οι επικριτές του, από την άλλη, υποστηρίζουν ότι το να προσελκύεις τους νέους στο αλκοόλ καμουφλάροντας το κρασί σε συσκευασία χυμού δεν είναι και ό,τι πιο ηθικό, σωστό και υπεύθυνο...

Η εταιρεία υποστηρίζει ότι το έχει ψάξει πολύ το θέμα, σε σημείο που το καλαμάκι έχει 4 ειδικές περιμετρικές τρύπες, έτσι ώστε να δίνει στον καταναλωτή την (ψευδ)αίσθηση της γεμάτης γουλιάς του κρασοπότηρου... Ανακοινώνει επίσης ότι οι πωλήσεις έχουν φτάσει ήδη τα 1000 κομμάτια εβδομαδιαίως στη Βελγική αγορά, ενώ από το νέο έτος έχει σκοπό να εξάγει το προϊόν στη Γαλλία και τον Καναδά.

Εμένα πάντως δεν θα με δείτε ούτε νεκρό να πιάνω ένα τέτοιο τερατούργημα στα χέρια μου. Αν δεν βγαίνει από γυαλί, τους το χαρίζω. Καλό το Tetra Pak, ακόμα πιο καλή η Βίκυ Καγιά που το διαφημίζει, αλλά ας βολευτεί με τους χυμούς, τα γάλατα, τις σούπες και τα MILKO...


 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους έσπευσαν να εγγραφούν στο Σεμινάριο Οινογνωσίας για Ερασιτέχνες, που ξεκινάει στις αρχές του Οκτώβρη.

Οι θέσεις έχουν πλέον κλείσει, ειδικά καθώς είχαμε υπερκάλυψη, όπως θα έλεγαν κάποιοι χρηματιστές φίλοι μας.

Όσους πρόλαβαν και γράφτηκαν, θα χαρώ να τους δω από κοντά την Τετάρτη 3/10 και ώρα 7.30μμ, στην Αίθουσα Γευσιγνωσίας της Κάβας Ανθίδη στο Μαρούσι. Όσους δεν πρόλαβαν αυτή τη φορά, ελπίζω να τους δω στον τρίτο, πλέον, κύκλο, που θα ξεκινήσει, αν όλα πάνε καλά, από το Νέο Έτος.


 

Θυμάστε που σας έλεγα για τις 2 νέες συνεργασίες αντιπροσώπευσης που εξασφάλισε πρόσφατα η εταιρεία Ανθίδης για την Ελληνική αγορά; Λοιπόν, ήρθε η ώρα "να το πάρει το ποτάμι":

Η πρώτη αφορά στο οινοποιείο Montes, ένα από τα πιο ανερχόμενα οινικά brands, από τη Χιλή. Διαθέτει ευρεία και ιδιαίτερα ποιοτική γκάμα κρασιών. Θα σας έχω περισσότερα σύντομα...

Η δεύτερη αφορά στο Κτήμα Αβαντίς, το πολυ-βραβευμένο οινοποιείο από την Εύβοια. Δοκίμασα πρόσφατα το νέο τους κρασί της σεζόν, την ετικέτα "Αγιος Χρόνος", ένα χαρμάνι Syrah-Viognier, πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα γι αυτό, κάντε κλικ εδώ.


 

Το μάθατε ότι το παλιό Deal's στο Ψυχικό ξανάνοιξε και λειτουργεί κανονικά;
Βέβαια τώρα πλέον λέγεται Patron και λειτουργεί υπό άλλη διεύθυνση, αν εξαιρέσουμε όμως αυτά τα 2 στοιχεία, είναι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Παραμένει ένα πολύ καλό στέκι για καφέ, business lunch, ποτό, κλπ, με καλό service και την γνωστή πελατεία που περιλαμβάνει celebs, πολιτικούς και δημοσιογράφους, αλλά και γενικά μία όμορφη μερίδα του Αθηναϊκού coffee/shopping/lunch break generation.

Το μενού εξακολουθεί να έχει αρκετές και καλές επιλογές πιάτων για κάθε περίσταση (σαλάτες, pasta, risotti, κυρίως πιάτα και γλυκά). Δοκιμάσαμε κάτι και από τα τρία πρώτα σήμερα και μας κάλυψαν απόλυτα. Αν προσθέσει κανείς την καλή ατμόσφαιρα και τις λογικές τιμές, συνθέτει μία θετικότατη εικόνα.

Ξέρω τι θα με ρωτήσετε: ε λοιπόν, όχι, δεν είδα τη λίστα των κρασιών και δικαιολογούμαι: ήταν γεύμα εργασίας και τη βγάλαμε με εμφιαλωμένο νερό και αναψυκτικά. Έτσι όμως έχω λόγο να ξαναπάω για να έχω πιο σφαιρική εικόνα, και τότε θα σας πω.

Αν θέλετε να το επισκεφτείτε εν τω μεταξύ τα στοιχεία του Patron είναι: Λεωφ. Δ. Βασιλείου 10 & Περικλέους 13, Ν. Ψυχικό, τηλ. 2130-200 000.


 

Με ενημερώνουν ότι το Luna Rossa, το αγαπημένο Ιταλικο εστιατόριο των καλοφαγάδων (και οινόφιλων), άνοιξε με ανανεωμένο μενού για τη νέα σεζόν. Η είδηση όμως δεν είναι αυτή... Έφτασε στα χέρια μου και το πρόγραμμα "Μαγικές Νύχτες 2007-8" που έχει καταρτίσει ο αξεπέραστος σεφ/σομελιέ/μαιτρ του Luna Rossa, Danilo Petrini.

Οι Μαγικές Νύχτες, για όσους δεν είχαν τη χαρά ως τώρα, είναι βραδιές όπου λαμβάνει χώρα μία μεγάλη, συνήθως κάθετη, δοκιμή ενός σημαντικού κρασιού, με τη συνοδεία ενός ειδικού gourmet menu. Είναι τόσο μαγικές οι νύχτες αυτές όσο ακούγονται, και ακόμα περισσότερο. Μόνο που έχω την εντύπωση ότι φέτος θα είναι ακόμα μαγικότερες. Πώς γίνεται αυτό; Δείτε παρακάτω τι έχει το πρόγραμμα:

25/10/2007 - Μαγικό Βουνό

22/11/2007 - Tenute Nuove, Brunello di Montalcino

13/12/2007 - Romanee Conti

24/01/2008 - Amarone Quintarelli

21/02/2008 - Chateau d'Yquem

20/03/2008 - Barolo Sandrone

23/10/2008 - Ξινόμαυρο

20/11/2008 - Sassicaia

18/12/2008 - Chateau Lafite

Χρειάζεται να σχολιάσω εγώ κάτι από τα παραπάνω; Φαντάζομαι οι φανατικοί φίλοι των μεγάλων κρασιών ψάχνουν αυτή τη στιγμή για τα υπογλώσσια!... Ηρεμήστε, το μόνο που χρειάζεστε είναι να κάνετε ένα τηλέφωνο στο 210-9423777 για να κλείσετε θέση στη βραδιά που θέλετε, γιατί οι θέσεις είναι ομολογουμένως περιορισμένες και φεύγουν εν ριπή οφθαλμού.

Εν τω μεταξύ, κάνοντας κλικ εδώ, μπορείτε να μοιραστείτε τη θεϊκή εμπειρία που έζησα τον περασμένο Μάρτιο στο Luna Rossa, όταν σε μία - κυριολεκτικά - μαγική βραδιά δοκιμάσαμε 7 χρονιές Chateau Margaux (η πιο πρόσφατη ήταν το 1998 και η πιο παλιά το 1959!), συντροφιά με την Ελληνικής καταγωγής ιδιοκτήτρια του Chateau, Corinne Mentzelopoulos.

Περαιτέρω πληροφορίες για το Luna Rossa στο www.lunarossa.gr


 

Χτες το βράδυ η εταιρεία ΑΜΒΥΞ, εισαγωγέας εκλεκτών οινοπνευματωδών στην Ελλάδα, έκανε ένα πολύ όμορφο - και αυστηρά πριβέ - πάρτυ στο Ecali Club. Επίκεντρο της εκδήλωσης η Dom Perignon Rosé, μία πραγματικά εξαιρετική και δυσεύρετη σαμπάνια.

Για το πάρτυ έχω να πω τα καλύτερα: όμορφος χώρος, κεφάτη ατμόσφαιρα, ενώ οι προσκεκλημένοι ήταν, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, αυτό που λέμε "beautiful people": μοντέλα, ηθοποιοί και άνθρωποι της τηλεόρασης, εκδότες, καναλάρχες, μόδιστροι, επιχειρηματίες και λοιποί κοσμικοί. Όλοι ιδιαίτερα χαρούμενοι και κοινωνικοί, πότε συνομιλώντας, πότε παρακολουθώντας τα διάφορα κεφάτα χάπενινγκς, πάντα όμως απολαμβάνοντας παγωμένη Dom Perignon.

Για τη σαμπάνια βέβαια, τι να πω; Δεν έχω λόγια... Μιλάμε για την Dom Perignon Rosé Vintage 1996, μία σαμπάνια τόσο κομψή και αριστοκρατική, όσο και πολύπλοκη και απολαυστική. Χρώμα ροζ με μπρούτζινες νότες, αρώματα γλυκόριζας και καραμέλας στη μύτη και φρεσκοκομμένου πράσινου μήλου στο στόμα, ο τέλειος αφρισμός, και βέβαια μία δροσερή, απολαυστική μεταλλική επίγευση στο τέλος με μεγάλη διάρκεια...

Η Dom Perignon Rosé Vintage 1996 διατίθεται σε περιορισμένες ποσότητες από επιλεγμένα σημεία. Αν έχετε ήδη κάποιες φιάλες, ή σκέπτεστε να αγοράσετε, θα μπορούσα να σας πω να την φυλάξετε, καθώς έχει μπροστά της αρκετά χρόνια παλαίωσης... Δεν θα σας το πω όμως! Απεναντίας, επειδή μια ζωή την έχουμε, σας συμβουλεύω να την ανοίξετε άμεσα με καλή παρέα και να την απολαύσετε συνοδεύοντάς την είτε με εκλεκτά (όπως της αρμόζει άλλωστε) εδέσματα με εξωτικές γεύσεις της Κινέζικης ή της Πολυνησιακής κουζίνας, είτε με γλυκές δημιουργίες που περιέχουν καραμελωμένα φρούτα ή τζίντζερ. Η τιμή της κυμαίνεται γύρω στα €300.


 

Η μπριζόλα, έχω παρατηρήσει, είναι ένα από τα πράγματα στα οποία "το μέγεθος μετράει". Απόδειξη ότι στα κρεατο-κεντρικά εστιατόρια, τόσο στην Ελλάδα όσο και εκτός, η ονομασία που δίνεται στην μεγάλη μπριζόλα επιλέγεται προσεκτικά, έτσι ώστε να αποπνέει κύρος, αίγλη, δέος. Μάλιστα συναντάμε συχνά μεγάλες μπριζόλες που έχουν πάρει το όνομά τους από τον τρόπο κοψίματος (βλ. T-Bone), από το κομμάτι του ζώου από το οποίο προέρχονται (βλ. Porterhouse, Rump), ή απλά από το μέγεθος (βλ. Jumbo). Τώρα μόλις θυμήθηκα ότι κάπου έχω ένα δίπλωμα (γιατί ήταν επίτευγμα, άσχετα αν δεν το κορνιζάρισα ποτέ) για το γεγονός ότι κατάφερα να φάω ολόκληρο ένα Rump Steak βάρους 900 γραμμαρίων (32 ounces) σε ένα από τα μέλη της αλυσίδας "The Big Steak Pubs" στην Αγγλία...

Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε επινοήσει την "Σταβλίσια" μπριζόλα. Δεν ξέρω σε ποιον πιστώνεται η ονομασία αυτή, πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι είναι εύστοχη. Έχει κάτι το "μπρουτάλ", όπως λέμε στη νεοελληνική, με αποτέλεσμα όταν την παραγγέλνουμε να δημιουργούμε συνειρμούς στο μυαλό μας με τον ταβερνιάρη να εισβάλει με τον μπαλτά στο χέρι μέσα στο στάβλο (βέβαια εγώ ήξερα ότι οι αγελάδες κατοικούν σε στάνες...) και να βγαίνει μετά από λίγο με το μεγαλύτερο και ζουμερότερο κομάτι κρέας που κατάφερε να κόψει!

Και έρχομαι στο ψητό - ή μάλλον στο βραστό, γιατί περί ου ο λόγος: Ο φίλος μου ο Στάθης από καιρό μου έλεγε να πάμε ένα βράδυ στο "Βραστό", στο Χαλάνδρι, για σταβλίσιες και όχι μόνο. Χτες το βράδυ τελικά καταφέραμε να συντονιστούμε και να βρούμε το χρόνο να το κάνουμε.

Το Βραστό λοιπόν είναι μία ήσυχη οικογενειακή ταβέρνα στο Χαλάνδρι, όπου το κρέας έχει τον πρώτο λόγο. Τα κρεατικά (όπως και αρκετά άλλα υλικά) προέρχονται από την Κάρυστο της Εύβοιας, η οποία φημίζεται για τα ζώα και, κατ'επέκταση, το κρέας της. Σπεσιαλιτέ του μέρους είναι η σταβλίσια, καθώς και το ομώνυμο βραστό (σε σουπίτσα), το οποίο ειδικά το χειμώνα θα τραβιέται και τέλεια ζεστό. Τόσο όμως τα άλλα κρεατικά (μπιφτέκια, ψαρονέφρι, κλπ), όσο και τα υπόλοιπα πιάτα στον μικρό και συμμαζεμένο κατάλογο (σαλάτες, κεφτεδάκια, τυροπιτάκια) είναι αγνά, σπιτικά και νοστιμότατα. Από κρασάκι διατίθεται χύμα ή εμφιαλωμένο, και στις 2 περιπτώσεις εκ Καρύστου.

Αυτό όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι οι παρέες (ουκ ολίγες για ένα αδιάφορο βράδυ Τρίτης) φάνηκαν να γνωρίζονται μεταξύ τους, και οι ιδιοκτήτες και οι σερβιτόροι να ξέρουν σχεδόν κάθε πελάτη προσωπικά. Κατάλαβα δηλαδή ότι το μέρος είναι "στέκι" (αυτό που στο χωριό μου αποκαλούν "the local"), και αυτό είναι κάτι που έχει αρχίσει να λείπει τόσο πολύ από τη σύγχρονη Αθήνα... Σε όλα αυτά προσθέστε το πολύ καθαρό περιβάλλον (το μέρος είναι πρόσφατα ανακαινισμένο), τη φιλική εξυπηρέτηση και τις λογικές τιμές.

Θα ξαναπάω σίγουρα στο Βραστό. Αν θέλετε να πάτε κι εσείς, θα βρείτε τις σχετικές πληροφορίες παρακάτω: