Λοιπόν, έχω να σας κάνω μία εξαιρετική πρόταση, ειδικά αν "ψήνεστε" για ψησταριά, ταβέρνα, τελοσπάντων παραδοσιακή κρεατοφαγία αυτό το Σαββατοκύριακο.

Χτες το βράδυ πήγα για πολλοστή φορά στην Ταβέρνα "Κρητικός", στην Κάντζα. Βεβαίως, ο συμπαθέστατος Σταύρος, ο ιδιοκτήτης, επανειλημένως μου έχει ζητήσει να μην του κάνω διαφήμιση, κι αυτό όχι για άλλο λόγο, απλά επειδή ο "Κρητικός" έχει ήδη σταθερά μεγάλη πελατεία σε συνεχή βάση, που δεν θέλει να αυξηθεί ανεξέλεγκτα, γι αυτό και δεν διαφημίζεται γενικώς. Εγώ όμως θα σας το σκάσω το μυστικό, κι ας με κυνηγάει...

Ο λόγος για τον οποίο προτείνω τον Κρητικό τόσο θερμά, είναι γιατί εκεί πάντα τρώω ΚΑΛΑ - τέλος! Τα ορεκτικά που κάνει η μητέρα των παιδιών είναι σταθερά κορυφαία (ειδικά το τυροπιτάκι-μπουκίτσα τηγανητό να γλείφεις τα δάχτυλά σου), τα κρέατα που ψήνει ο αδερφός του Σταύρου είναι της καλύτερης ποιότητας που έχω δοκιμάσει, πεντανόστιμα και τέλεια ψημένα (σπεσιαλιτέ τα μοσχαρίσια φιλετάκια στα κάρβουνα), ενώ η εξυπηρέτηση από τον ίδιο το Σταύρο και το προσωπικό είναι γρήγορη, αποτελεσματική, και πάντα φιλική. Όσο για το κρασί τους, εκεί δεν θα πιείτε τα κλασικά χύμα της μέσης ταβέρνας, αλλά κρασιά που οινοποιούν και εμφιαλώνουν οι ίδιοι, με γνώση και μεράκι, και συγκεκριμένα ένα απίθανο ροζέ από πρόρωγο Merlot, καθώς και ένα κόκκινο Cabernet Sauvignon που πάει τέλεια με το κρέας και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από πολλά εμφιαλωμένα κόκκινα του εμπορίου.

Δεν σας λέω τίποτα άλλο (τί άλλο έμεινε δηλαδή;). Πρότείνω ανεπιφύλακτα να βάλετε τον Κρητικό στα πλάνα σας άμεσα. Η διεύθυνση της ταβέρνας είναι Αιόλου 49, Κάντζα, ενώ το τηλέφωνο είναι 210-6659061. Να πάρετε οπωσδήποτε πριν πάτε, και για να κλείσετε τραπέζι, αλλά κυρίως για να σας δώσουν οδηγίες για να το βρείτε, γιατί είναι λίγάκι μπερδεμένο.

Καλή Όρεξη!


 

Δοκίμασα τις προάλλες δύο ιδιαίτερα ενδιαφέροντα κρασιά (ένα λευκό και ένα κόκκινο) από την Νότια Ιταλία, τα οποία ήρθαν πολύ πρόσφατα στην Ελλάδα. Για να μάθετε λεπτομέρειες για το ποια είναι, που θα τα βρείτε, με τι θα τα συνδυάσετε, πόσο κοστίζουν, κλπ, πατήστε εδώ!


 

Με όλα τα τραγικά τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών στην Πελοπόννησο, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, η Ένωση Οινοπαραγωγών και Αμπελουργών Νεμέας αποφάσισε να αναστείλει την διεξαγωγή της ετήσιας εκδήλωσης "Οι Μεγάλες Μέρες της Νεμέας", που θα γινόταν αυτό το Σαββατοκύριακο, σε ένδειξη συμπαράστασης στον ανθρώπινο πόνο που η μεγάλη καταστροφή έχει προκαλέσει. Επιπλέον, η Ένωση αναφέρει σε σχετικό δελτίο τύπου ότι αποφάσισε την διάθεση του ποσού των €10.000 ως ελάχιστη συμμετοχή στην υποστήριξη των πληγέντων.

Παρότι αναφέρθηκαν κάποια μέτωπα φωτιάς στη Νεμέα τις τελευταίες μέρες, με ενημερώνουν ότι τελικά οι ζημιές ήταν πολύ μικρές και απλά προκάλεσαν μικρο-καταστροφές σε αμπελοκαλλιέργειες που, μπροστά στην συνολική τραγωδία, φαντάζουν ανάξιες λόγου.

Μιλώντας για αμπέλια και φωτιές, ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW είχε την καλωσύνη να μου στείλει χτες ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σχετικό άρθρο από επιστημονικό περιοδικό, που μόνο αισιοδοξία δεν με γεμίζει... Το άρθρο αφορά σε μία έρευνα που έγινε σε σταφύλια που καλλιεργήθηκαν σε αμπελώνες που βρίσκονταν σε περιοχές της Νότιας Αυστραλίας όπου σημειώθηκαν μεγάλες πυρκαγιές, το 2003 και το 2004. Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, παρατηρήθηκε ότι η στάχτη από τις πυρκαγιές επικάθεται και ουσιαστικά ενσωματώνεται με τον φλοιό του σταφυλιού ενώ αυτό ωριμάζει. Κατά την διαδικασία αυτή παράγεται μία τοξική ουσία, η Γουαϊακόλη (Guaiacol), η οποία δεν φεύγει ούτε με το πιο διεξοδικό πλύσιμο του φρούτου. Παρότι δεν είναι επικίνδυνη για την υγεία του ανθρώπου, η Γουαϊακόλη επιδρά αρνητικά στα αρώματα και την γεύση του κρασιού, προσδίνοντάς του οσμές που παραπέμπουν σε στάχτη, αποκαΐδια, τασάκι, σαλάμι, καπνιστό σολωμό.

Εγώ τι να προσθέσω; Μακριά από εμάς να είναι όλα αυτά. Για πόσο ακόμα όμως;...


 

Λόγω ενός λάθους του τμήματος συνδρομών του περιοδικού Decanter, το τεύχος του Αυγούστου μου ήρθε δύο φορές.

Το συγκεκριμένο είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον τεύχος αφού, εκτός από τις ειδήσεις και την επικαιρότητα του καλοκαιριού, έχει δύο εξαιρετικά ουσιαστικά αφιερώματα: Το πρώτο, με τίτλο "Instant Wine Know-How", περιλαμβάνει πρακτικές συμβουλές για όλους όσους θέλουν να διαλέγουν και να αγοράζουν κρασιά σαν ειδικοί. Το δεύτερο, το "Tuscan Special" είναι αφιερωμένο στα (αγαπημένα μου) ερυθρά της Τοσκάνης, το Chianti και το Brunello di Montalcino. Χώρια το φωτο-ρεπορτάζ για το θρυλικό Domaine de la Romanee-Conti στην Βουργουνδία, αλλά και το άρθρο της φίλης μου Fiona Beckett για τα κρασιά που ταιριάζουν με το Barbecue. Ενδιαφέρον τεύχος πραγματικά...

Όπως σας είπα, το τεύχος αυτό πλέον το έχω διπλό και το χαρίζω (ειδικά καθότι δεν κυκλοφορεί πλέον, αφού στα μέρη που πωλούν ξένα περιοδικά κυκλοφορεί ήδη το τεύχος του Σεπτεμβρίου). Αν κάποιος θα ήθελε να το αποκτήσει, δεν έχει παρά να μου στείλει με ένα email (στο
[email protected]) το όνομα και την διεύθυνσή του, και με χαρά θα του το στείλω ταχυδρομικώς. Αν έχω παραπάνω από ένα αιτήματα, το περιοδικό θα κατακυρωθεί στον πρώτο που θα επικοινωνήσει μαζί μου.

Καλή ανάγνωση!


 

Έχοντας ζήσει για πολλά χρόνια στο εξωτερικό, και έχοντας δοκιμάσει Κινέζικο φαγητό στα 4 σημεία του ορίζοντα, έχω μία ιδιαίτερη αδυναμία στη συγκεκριμένη κουζίνα. Το είχα λοιπόν παράπονο που, από τότε που είχα γυρίσει στην Ελλάδα, είχα βρει μόνο μέτρια ή και (κυρίως) κακά εστιατόρια που υποστήριζαν ότι ήταν Κινέζικα.

Και τότε ανακάλυψα το Cook Art, στη Νέα Ερυθραία. Μπορεί το όνομα να μη σας λέει πολλά (συνήθως τα Κινέζικα εστιατόρια έχουν εξωτικά ονόματα με δράκους, τίγρεις, φίδια, κλπ), πιστέψτε με όμως, το φαγητό θα σας τα πει όλα.

Οι Ασιάτες σεφ του Cook Art έχουν μεγάλη προϋπηρεσία στο τμήμα της Κινέζικης κουζίνας του Ecali Club (αυτό από μόνο του λέει πολλά). Οι γεύσεις είναι πραγματικά αυθεντικές, σωστές και δεν προσπαθούν να κρυφτούν, ως συνήθως, κάτω από βαριές σάλτσες. Στο Cook Art τρώω εξαιρετική Κινέζικη πάπια, τέλεια γλυκόξινα πιάτα (sweet & sour), σούπες, ρύζια και noodles όπως ΠΡΕΠΕΙ να είναι. Στους λάτρεις των πικάντικων γεύσεων συνιστώ το "Πικάντικο πιάτο κοτόπουλου με τσίλι και κρεμμύδια".

Το περιβάλλον είναι απλό και λιτό, το service είναι ευγενικό και φιλικό. Οι τιμές δεν είναι οι χαμηλότερες της αγοράς, όταν κανείς τρώει καλά όμως και το ευχαριστιέται, τα δίνει με την καρδιά του. Η λίστα κρασιών του Cook Art είναι μικρή αλλά νομίζω ότι θα μεγαλώνει σταθερά. Θα βρείτε σίγουρα ένα καλό λευκό ή ροζέ κρασί να συνοδέψετε το φαγητό σας, αν και, προσωπικά, εγώ συνήθως προτιμώ μία παγωμένη Κινέζικη μπύρα TSINGTAO. Α, και για όσους κατοικούν στις γύρω περιοχές, το Cook Art κάνει και delivery τα βράδια.

Αυτά από μένα. Την πιο εις βάθος ανάλυση των γεύσεων του Cook Art προτείνω να την κάνετε οι ίδιοι, προσωπικά.

Το Cook Art βρίσκεται στην Ν.Ερυθραία, στο εμπορικό κέντρο ΚΑΜΑΡΕΣ (Χαρ. Τρικούπη). Το τηλέφωνο είναι 210-8000640. Καλή όρεξη!


 

Το focus για σήμερα είναι η Σαμπάνια, και μάλιστα η χρονολογημένη, η λέγόμενη και Vintage ή Millessime. Όπως γνωρίζουμε, μία καλή Vintage Σαμπάνια είναι από τα λίγα κρασιά που μπορούν να συνοδεύσουν ένα μεγάλο γεύμα σε όλα του τα στάδια, από το ορεκτικό μέχρι το γλυκό και ακόμα παραπέρα! Για να δούμε όμως τι καινούριο υπάρχει ή έρχεται σύντομα στην αγορά...

Κυκλοφόρησε πρόσφατα στην ελληνική αγορά η Moet & Chandon Grand Vintage 2000. Το 2000 ήταν μία πολύ καλή χρονιά για τον συγκεκριμένο οίκο και ο 67ος τρύγος του τη χρονιά εκείνη κρίθηκε εξαιρετικός, έτσι ώστε να μπορέσει να "σηκώσει" στις πλάτες του μία vintage Σαμπάνια. Η Grand Vintage 2000 φέρει την υπογραφή του Benoit Gouez, του chef de Cave της Moet.

Χαρακτηρίζεται από πολύπλοκα αρώματα σε μύτη και στόμα, ενώ ο αφρισμός της επιδεικνύει απαράμιλλη κομψότητα. Η Moet & Chandon Grand Vintage 2000 πίνεται άνετα τώρα, αλλά έχει δυναμική παλαίωσης αρκετών δεκαετιών μπροστά της.

Διατίθεται σε επιλεγμένα σημεία, στην ενδεικτική τιμή των €43.


Ενδιαφέροντα νέα έχουμε όμως και από τον οίκο Bollinger (ξέρετε, αυτόν που παράγει την αγαπημένη Σαμπάνια του James Bond!...).

Η Bollinger λοιπόν έκρινε ότι το 2003 ήταν μία χρονιά που προσέφερε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και ασυνήθιστα χαρακτηριστικά στο κρασί της, και έτσι αποφάσισε να κυκλοφορήσει, κατ'εξαίρεση, μία Σαμπάνια Vintage 2003.

Η "2003 by Bollinger", όπως θα λέγεται, δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στην Ελλάδα. Μαρτυρίες ξένων δοκιμαστών, ωστόσο, λένε ότι, παρότι δεν πρόκειται για μία τυπική Vintage Σαμπάνια Bollinger, η 2003 είναι φοβερά ενδιαφέρουσα.

Οι αγαπητοί μου φίλοι στην εταιρεία ΓΕΝΚΑ, που αντιπροσωπεύει τον οίκο Bollinger στην Ελλάδα, με ενημερώνουν ότι περιμένουν την 2003 by Bollinger γύρω στον Οκτώβριο, οπότε και θα είναι διαθέσιμη, πρωτίστως, από τα καταστήματα Cellier και το Cellier Wine Club. Τιμή ή οποιοδήποτε άλλο στοιχείο δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή διαθέσιμο. Εγώ θα έχω το νου μου πάντως και θα σας κρατήσω ενήμερους...


 

Δεν έχω σκοπό να κάνω διαφήμιση. Απλά τα δύο αυτά κρασιά συνόδεψαν τέλεια τις όμορφες διακοπές μου το φετινό καλοκαίρι. Θέλετε να τα δείτε;

Ξεκινάμε, όπως πρέπει, με το λευκό. Είναι το Gentilini Aspro 2006, χαρμάνι από τις εξής 3 λευκές ποικιλίες: Ρομπόλα Κεφαλληνίας, Τσαούσι, Sauvignon Blanc. Ο συνδυασμός τους δίνει άρωμα, ζωηράδα, ξεδιψαστική απόλαυση. Ένα όμορφο και δροσερό λευκό ξηρό κρασί που συντροφεύει τέλεια κάθε καλοκαιρινή νοστιμιά, όχι μόνο τα κλασσικά ψάρια και θαλασσινά, αλλά μακαρονάδες, ριζότα, σαλάτες, λαδερά, κλπ.


Το δεύτερο είναι ένα εξαιρετικό ροζέ, ο Λαμπαδίας 2006 από το Κτήμα Μερκούρη. Ένα ευρηματικό χαρμάνι από τις ποικιλίες Grenache Rouge και Sangiovese με όμορφη οξύτητα και σπιρτόζικη επίγευση. Επειδή εμείς οι Έλληνες το καλοκαίρι το τρώμε το κρεατάκι μας, ο Λαμπαδίας θα συνοδέψει τα κρεατικά του καλοκαιριού (ψητά, μαγειρευτά, κλπ) με απολαυστική επιδεξιότητα.


Και τα δύο κρασιά θα τα βρείτε στις μεγάλες κάβες της Αθήνας. Επειδή ο καιρός δεν φαίνεται να θέλει να δροσίσει για πολύ ακόμα, έχετε μπόλικο χρόνο να τα απολαύσετε.

'Οσο για κόκκινα κρασιά, μη με ρωτάτε τι ήπια και τι προτείνω από τώρα... Ολόκληρο χειμώνα έχουμε μπροστά μας, ο Θεός να βάλει το χέρι του να'χουμε χρόνο και όρεξη να δοκιμάζουμε κόκκινα!...

 

Τι σας έχω σήμερα!... Είμαι φοβερά ενθουσιασμένος γιατί ανακάλυψα ένα εκπληκτικό Ιταλικό deli στη γειτονιά μου!

Το Botteghino (ελληνιστί η αποθηκούλα) άνοιξε στην Νέα Ερυθραία πριν από ένα μήνα περίπου. Είχα ακούσει πολύ καλά λόγια από φίλους και μόλις γύρισα από τις διακοπές το επισκέφτηκα.

Τι βρήκα εκεί; Ου, και τί δεν βρήκα... Ιταλικά αλλαντικά, τυριά - και ανάμεσά τους μία θεϊκή ξερή Παρμεζάνα από βουβαλίσιο γάλα - σάλτσες και λάδι με τρούφα και άλλα μυρωδικά, ένα εξαιρετικό pesto, καθώς και άλλες σάλτσες για φαγητά και μακαρόνια, τα εκπληκτικά Ναπολιτάνικα ζυμαρικά Garofalo σε μεγάλη ποικιλία, απίθανα Ιταλικά μέλια και αρωματισμένα ξύδια balsamico, και, τέλος, λευκά, ερυθρά και αφρώδη κρασιά από όλη την Ιταλία.

Ουφ, θέλετε κι άλλα; Ε λοιπόν, από Σεπτέμβριο οι ευγενέστατοι Ιταλικής καταγωγής ιδιοκτήτες του Botteghino με ενημερώνουν ότι η γκάμα των προϊόντων τους θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο!

Στους φίλους των γκουρμέ Ιταλικών προϊόντων προτείνω μία επίσκεψη στο Botteghino ΑΜΕΣΑ! Αν μη τι άλλο, θα έχετε την ευκαιρία να πιείτε έναν ωραιότατο espresso από φρεσκοκομμένο κόκκο αλλά και να φάτε ένα τέλειο panino με prosciutto ή ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σας.

Το Botteghino βρίσκεται στην Οδό Αγίου Φανουρίου, στον αριθμό 2 (πρόκειται για τον πεζόδρομο που ξεκινάει από τον κεντρικό της Ν. Ερυθραίας, στο ύψος του καταστήματος της WIND). Το τηλέφωνο είναι 210-8003065.


 

Α, ξέχασα να σας πω... Το τελευταίο μου άρθρο για το In2Life πριν φύγω για διακοπές είχε θέμα όχι το κρασί, αλλά ένα άλλο μεγάλο μου πάθος, το Barbecue! Στο άρθρο αυτό αποκαλύπτω όλα τα μυστικά του επαγγελματία ψήστη, δοκιμασμένα σε βάθος χρόνου με μεγάλη επιτυχία.

Αν είστε κι εσείς φαν, τώρα ακόμα που ο καιρός το τραβάει, μάθετέ τα κάνοντας κλικ
εδώ.


 

Στο τελευταίο του τεύχος, το Αμερικάνικο περιοδικό οίνου Wine Spectator είναι αφιερωμένο στα Καλύτερα Εστιατόρια για Κρασί στον Κόσμο. Σχεδόν 4000 "Best Restaurants for Wine" βραβεύονται από το περιοδικό, και 5 από αυτά είναι στην Ελλάδα. Ας τα δούμε:

 - Στην κατώτατη κατηγορία (Award of Excellence), με ένα ποτηράκι βραβεύονται τα 3131 εστιατόρια στον κόσμο που διαθέτουν λίστα τουλάχιστον 100 ετικέτες, ευρεία γκάμα από ετικέτες και παραγωγούς, και σωστή αντιστοίχιση των κρασιών με τα πιάτα του μενού, σε διαφορετικές κατηγορίες τιμών. Στην κατηγορία αυτή λοιπόν το ένα ποτηράκι παίρνουν το εστιατόριο Θάλασσα στο ξενοδοχείο Elounda Bay Palace, στην Κρήτη, και το εστιατόριο Matsuhisa Mykonos, στο ξενοδοχείο Belvedere, στη Μύκονο.

- Στη μεσαία κατηγορία (Best of Award of Excellence), με δύο ποτηράκια βραβεύονται τα 748 εστιατόρια στον κόσμο που προσφέρουν πάνω από 400 ετικέτες, με έμφαση στην σωστή παρουσίαση και ιδιαίτερο βάθος σε χρονιές, παραγωγούς και οινοπαραγωγικές περιοχές ανά τον κόσμο. Στην κατηγορία αυτή, τα δύο ποτηράκια λαμβάνουν το εστιατόριο Blue Lagoon, στο ξενοδοχείο Elounda Beach Hotel, το εστιατόριο Διόνυσος, επίσης στο ξενοδοχείο Elounda Beach Hotel (μπράβο η Κρήτη!...), και το εστιατόριο Sale & Pepe στο Κολωνάκι.

- Στην υψηλότερη κατηγορία (Grand Award) με τρία ποτηράκια βραβεύονται τα 76 εστιατόρια στον κόσμο που επιδεικνύουν απαράμιλλο πάθος και αφοσίωση στην ποιότητα και την παρουσίαση του κρασιού, η λίστα τους διαθέτει πάνω από 1500 ετικέτες, προσφέρουν φιάλες μεγαλύτερων μεγεθών (πχ Magnum) και η κάλυψή τους σε βάθος εσοδειών, παραγωγών, ποικιλιών, αλλά και γευστικών συνδυασμών με το μενού θεωρείται κορυφαία. Στην κατηγορία αυτή δεν υπάρχουν (ακόμα) Ελληνικές συμμετοχές.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη υπάρχουν πολλά ακόμα εστιατόρια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στον κόσμο, που θα μπορούσαν να φιγουράρουν στις λίστες των βραβείων του Wine Spectator. Δυστυχώς όμως δεν είμαι (ακόμα) στην κριτική επιτροπή... Έτσι, δεν έχω παρά να συγχαρώ τους βραβευθέντες και να τους ευχηθώ "και σ'ανώτερα"! Και να ευχηθώ και σε όλα τα (πολλά) ελληνικά εστιατόρια που ξέρω ότι αγαπούν και προσέχουν το κρασί, να βρεθούν σύντομα στην λίστα του Wine Spectator και όχι μόνο.

Για όσους ενδιαφέρονται να μελετήσουν την πλήρη λίστα, αυτή βρίσκεται στην ιστοσελίδα του περιοδικού, στο link
www.winespectator.com/restaurants.