Λέμε και ξαναλέμε για τη μία ή την άλλη οινοπαραγωγική περιοχή, σε κάποια περιοχή μακρινή ή κοντινή, όπου μπορείς να πας αυθημερόν ή πρέπει να κάνεις τουλάχιστον μία διανυκτέρευση, σε νησί, σε βουνό, στο εξωτερικό, και ούτω καθεξής... Πολύ συχνά όμως ξεχνάμε ότι εμείς οι ίδιοι (οι Αθηναίοι τουλάχιστον) βρισκόμαστε μία ανάσα από το μεγαλύτερο ενιαίο αμπελώνα της Ελλάδας, τον Αττικό Αμπελώνα.

Εντάξει, το ξέρω, δεν ακούγεται τόσο εξωτικό να κάνουμε οινοτουρισμό σε μέρη από τα οποία περνάμε καθημερινά για να πάμε στη δουλειά μας ή στο αεροδρόμιο, ή σε μέρη που βρίσκονται στην κυριολεξία "μέσα στα πόδια μας". Μήπως όμως είναι καλύτερα να δοκιμάσουμε ένα (και όχι μόνο) καλό κρασί από τον Αττικό Αμπελώνα, αντί να καθόμαστε να το σκεφτόμαστε, ή, ακόμα χειρότερα, να το σνομπάρουμε; Αναφέρομαι σε ένα καλό Σαββατιανό από τα Σπάτα, μία Μαλαγουζιά από την Κάντζα, ένα Cabernet Sauvignon από τη Σταμάτα ή ένα Syrah από το Καπανδρίτι. Ακόμα και μία Ρετσίνα από το Μαρκόπουλο, δηλαδή - έχετε συνειδητοποιήσει σε τι εξαιρετικό επίπεδο βρίσκεται η ποιοτική Ρετσίνα σήμερα;


Υποψιάζομαι ότι δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα απαντήσουν αρνητικά στα παραπάνω. Ευτυχώς η Ένωση των Οινοπαραγωγών του Αττικού Αμπελώνα (ΕΝ.Ο.Α.Α) τελευταία έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά δραστήρια και προσπαθεί, με τα όποια περιορισμένα μέσα έχει στη διάθεσή της, να διοργανώσει πρωτοβουλίες που θα φέρουν τον κόσμο κοντά στο Αττικό κρασί.


Μία από αυτές είναι και η εκδήλωση "Τρυγητός στην Αττική", που θα ξεκινήσει την Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει όλη εκείνη την εβδομάδα. Καθόλη την διάρκεια της εβδομάδας θα έχει γευσιγνωσίες και διάφορα happenings στην ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ στο Γκάζι, ενώ την Κυριακή κορυφώνεται με ένα πλούσιο πρόγραμμα με οινο-κεντρικές δραστηριότητες μέσα στον ίδιο τον Αττικό Αμπελώνα: με ειδικά πούλμαν όλοι οι οινόφιλοι θα ξεναγηθούν σε διάφορα οινοποιεία, θα παρακολουθήσουν ή και θα συμμετάσχουν στον τρύγο, θα κάνουν γευστικές δοκιμές κρασιών με φαγητό, μουσική, χορό, κλπ.


Χαίρομαι πολύ που γίνεται η εκδήλωση αυτή γιατί ελπίζω ότι α) θα μας αποδείξει ότι κάτι που είναι τόσο κοντά μας μπορεί να αξίζει να το εξερευνήσουμε εξίσου με κάτι άλλο που πρέπει να ταξιδέψουμε για να βρούμε και β) θα μας ξεκουνήσει από τα καβούκια μας και θα μας σπρώξει να γνωρίσουμε από κοντά τον όμορφο αμπελώνα που βλέπουμε ίσως και καθημερινά αλλά δεν προσέχουμε, όπως και τα εκλεκτά του προϊόντα.


Εγώ θα είμαι εκεί. Μάλιστα, την πρώτη μέρα, αυτή των εγκαινίων στο Γκάζι, έχω αναλάβει να κάνω και μία σύντομη παρουσίαση του Αττικού Αμπελώνα και των κρασιών του, για τους αμύητους.


Ελπίζω ότι θα ανταποκριθείτε στο κάλεσμα του Αττικού Αμπελώνα. Για όλες τις σχετικές πληροφορίες και το πλήρες πρόγραμμα, μπορείτε να κατεβάσετε το σχετικό έντυπο κάνοντας κλικ στο link που ακολουθεί:


trigitos_stin_attiki-programma.jpg.pdf
File Size: 757 kb
File Type: pdf
Download File

 

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το Wine Spectator δημοσίευσε τη λίστα των εστιατορίων με τις κορυφαίες λίστες κρασιών στις ΗΠΑ αλλά και όλο τον κόσμο. Η λίστα αριθμεί 4129 εστιατόρια και δημοσιεύτηκε στο τεύχος με ημερομηνία 31 Αυγούστου.

Εκτός βέβαια από τα ίδια τα εστιατόρια που συμπεριλαμβάνονται σε αυτήν, έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι 18000 οινόφιλοι που συνέβαλαν με τις απαντήσεις τους στη δημιουργία της λίστας αυτής εντοπίζουν 2 βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν την εμπειρία τους όταν επισκέπτονται ένα εστιατόριο: Την αξία (value) και την εξυπηρέτηση (service). Το οποίο σημαίνει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι στους χαλεπούς οινονομικά καιρούς που ζει ολόκληρος ο κόσμος σήμερα, ο πελάτης ψάχνει και επιβραβεύει τα εστιατόρια (και όχι μόνο) που σέβονται τον ίδιο αλλά και τα χρήματά του. Και αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα και για εμάς στην Ελλάδα, για τις τιμές του φαγητού αλλά και του κρασιού στα εστιατόριά μας...

Επιστρέφω στην περίφημη λίστα, στην οποία η Ελλάδα έχει παρουσία και φέτος. Όπως φαντάζεστε αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που τσέκαρα, για να διαπιστώσω με χαρά την δυναμική μας παρουσιά στις βραβεύσεις του Wine Spectator για άλλο ένα χρόνο. Μετά όμως συνειδητοποίησα (συγκρίνοντας με το αντίστοιχο post μου πέρυσι στις 22 Αυγούστου) ότι η εικόνα είναι σχεδόν ολόιδια με πέρυσι. Δηλαδή αν δεν είχε προστεθεί άλλο ένα εστιατόριο ξενοδοχείου στη λίστα, θα μπορούσα να είχα κάνει copy/paste το περσινό κείμενο παραμένοντας ωστόσο ακριβής...

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Για το 2008 με το απλό Award of Excellence (ένα ποτηράκι) βραβεύονται τα εστιατόρια Argonaut (Elounda Beach Hotel, Κρήτη), Thalassa (Elounda Bay Palace, Κρήτη) και Matsuhisa Mykonos (Belvedere Hotel, Μύκονος). Με Best of Award of Excellence (δύο ποτηράκια) βραβεύονται τα εστιατόρια Blue Lagoon (Elounda Beach Hotel, Κρήτη), Διόνυσος (Elounda Beach Hotel, Κρήτη) και Sale & Pepe (Κολωνάκι). Όπως και πέρυσι, έτσι και για το 2008 δεν βραβεύτηκε Ελληνικό εστιατόριο με το ανώτερο βραβείο, το Grand Award (τρία ποτηράκια).

Συγχαίρω για άλλη μία φορά τους βραβευθέντες, ειδικά καθώς κατάφεραν να διατηρήσουν σταθερή την εκτίμηση ενός έγκριτου διεθνούς περιοδικού όπως το Wine Spectator. Θα ήθελα όμως του χρόνου να δω κάποια από αυτά να "ανεβαίνουν κατηγορία", αλλά και κάποια καινούρια να συμπεριλαμβάνονται στην ιδιαίτερα τιμητική αυτή λίστα.

Παρεμπιπτόντως, αν θέλετε κι εσείς να αναζητήσετε τα εστιατόρια που βράβευσε το Wine Spectator στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, δεν έχετε παρά να κάνετε κλικ σε αυτό εδώ το link.


 

Πρέπει να σας πω ότι χτες, Κυριακή, πέρασα μία εκπληκτική μέρα στη Νεμέα, παρά την καυτή ζέστη του καλοκαιριού που δε λέει να το βάλει κάτω!

Χτες λοιπόν ήμουν φιλοξενούμενος του Χρήστου Αϊβαλή, στο κτήμα του, στο Πετρί της Νεμέας. Ξέρω ότι σας είχα μιλήσει για μία αποκλειστικότητα που θα έχει αυτή η εκδρομή, ωστόσο γύρισα όχι με μία, αλλά με τρεις!

Κατ' αρχάς είχα το προνόμιο να είμαι μπροστά τη στιγμή της παραλαβής του σταφυλιού από το περίφημο αμπελοτόπι Μονοπάτι, που θα δώσει την εσοδεία 08 της ομώνυμης ετικέτας. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, βλέπετε το σταφύλι που παραλαμβάνεται κατευθείαν από τον τρύγο, την πρώτη σύνθλιψη του καρπού και τον διαχωρισμό από κοτσάνια και φύλλα, αλλά και τη διαδρομή που κάνει για να βρεθεί στον ψυχόμενο οινοποιητή, όπου θα υποστεί εκχύλιση 30 περίπου ημερών. Όταν ολοκληρωθεί η ζύμωση, το κρασί (ο αλκοολικός τίτλος του οποίου θα ξεπερνάει το 14% abv) θα οδηγηθεί σε βαρέλια Αμερικάνικης δρυός, στα οποία θα μείνει για 2 χρόνια πριν εμφιαλωθεί.

Είχα τη χαρά να περιεργαστώ και να δοκιμάσω το φρούτο, το οποίο ήταν υγιέστατο και τέλεια ώριμο. Όπως γνωρίζετε, το Μονοπάτι προέρχεται από διαλεγμένο σταφύλι πολύ χαμηλής στρεμματικής απόδοσης, γι αυτό και η παραγωγή του είναι αυστηρά περιορισμένη. Πρόκειται πάντως - και δεν είμαι ο μόνος, βέβαια, που το λέει αυτό - για ένα από τα κορυφαία premium κρασιά που φέρουν την ταινία Νεμέα ΟΠΑΠ.

Η παρουσία μου κατά τη διαδικασία αυτή ήταν μία πολύ όμορφη στιγμή για μένα, την οποία ήθελα να μοιραστώ μαζί σας όσο πιο άμεσα είναι δυνατόν. Γι αυτό και, εκτός από τις φωτογραφίες, θα δείτε παρακάτω και ένα σύντομο βιντεάκι που τράβηξα για να απαθανατίσω την εμπειρία αυτή.


Η δεύτερη αποκλειστικότητα που μου επεφύλασσε ο Χρήστος ήταν η ευκαιρία να δοκιμάσω πριν από οποιονδήποτε άλλον (και μάλιστα πριν ακόμα εμφιαλωθούν) τα μεγάλα κρασιά του Κτήματος που αυτή τη στιγμή παλαιώνουν στα βαρέλια τους. Και βέβαια δεν τα δοκιμάσαμε "ξεροσφύρι", αλλά συνοδεύοντας ένα τρυφερότατο αρνάκι στο φούρνο, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι (ήταν) το μόνο που δικαιούται να ονομάζεται "εξοχικό", καθώς γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ελατόδασος του χωριού Εξοχή, σε μία πανέμορφη γωνιά της Πελοποννήσου.

Και σας πληροφορώ ότι τιμήσαμε το πεντανόστιμο αυτό κρέας δεόντως, πίνοντας μαζί το εξαιρετικό Μονοπάτι 07, την πολλά υποσχόμενη νέα ετικέτα "2" εσοδείας 06 (50% Cabernet Sauvignon και 50% Syrah), που έχει ήδη φανατικούς θαυμαστές στην Αμερικάνικη αγορά, αλλά βέβαια και το κορυφαίο, κατά τη γνώμη μου, "4" εσοδείας 05. Εκεί τα λόγια περιττεύουν. Απλά απόλαυσα το καταπληκτικό αυτό κρασί που έγινε ανάρπαστο φέτος όταν βγήκε για πώληση en primeur στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Μιλώντας για το 4, αμέσως μετά η εκδρομή μου έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, καθώς έγινα ο πρώτος δημοσιογράφος (πλην 2 Αμερικάνων, που είχαν αυτό το προνόμιο πριν από λίγα χρόνια) που πάτησε το πόδι του στο ιστορικό προ-φυλλοξηρικό αμπέλι του 4 και θαύμασε από κοντά το μεγαλείο της Νεμεάτικης γης, που περνάει σε αυτό το εξαιρετικό κρασί που λέγεται Αγιωργίτικο.

Είναι εντυπωσιακό, όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες που ακολουθούν, πως τα υπεραιωνόβια κλήματα του 4, με τις χοντρές ρίζες που μαρτυρούν την ηλικία τους, παραμένουν σφριγηλά και παραγωγικά ακόμα και στην κορύφωση ενός ιδιαίτερα ζεστού και ξηρού καλοκαιριού.

Και εκεί που πραγματικά ένιωσα δέος, ήταν όταν θαύμασα το Αγιωργίτικο στο φυσικό του περιβάλλον, στο "σπίτι" του, βλέποντάς το να ξεπροβάλλει μέσα από γέρικες, άγριες κληματίδες - όχι στο αμπέλι, αλλά ανάμεσα σε θάμνους ή σκαρφαλωμένο σε κορμούς δέντρων! Και σας πληροφορώ ότι, ακόμα και άγριο, ήταν τέλειο!...

Η περιήγηση ολοκληρώθηκε με επισκέψεις και σε άλλα αμπέλια, σε διάφορα σημεία της ζώνης της Νεμέας, δοκιμάζοντας το Αγιωργίτικο κατευθείαν από το κλήμα και παρατηρώντας πως το έδαφος αλλάζει και από αργιλλο-πηλώδες σε ένα σημείο γίνεται αυστηρά πετρώδες σε ένα άλλο, λίγο πιο κάτω. "Θαύμασα" επίσης το μνημείο όπου διατηρούνται ακόμα οι θρόνοι των βασιλέων των Αρχαίων Φλιασίων, το οποίο όμως πλέον χρησιμοποιείται ως βοσκότοπος από τους βοσκούς της περιοχής.

Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, που έδωσε το όνομά του στη Νεμέα και, βέβαια, στο σταφύλι της.


Στο λόφο της Τραγάνας, το έδαφος είναι πολύ διαφορετικό - εξαιρετικά πετρώδες...


... κι όμως, παρά το άγονο έδαφος και την ξηρασία του καλοκαιριού, αυτή η όμορφη τριανταφυλλιά είναι ανθισμένη και μοσχοβολάει!


Οι θρόνοι των αρχαίων βασιλέων της περιοχής μαρτυρούν μεγαλεία περασμένων εποχών...


Θυμάστε τις φωτογραφίες από τα πανέμορφα τοπία της Τοσκάνης σε προηγούμενά μου post; Στη φυσική ομορφιά πάμε κόντρα άνετα με τους Ιταλούς, από εκεί και μετά αρχίζει το πρόβλημα...


Δεν σας κρύβω ότι, από όλες τις επισκέψεις μου στη Νεμέα ως τώρα (και είναι πολλές...), αυτή ήταν η πιο επιμορφωτική και ενδιαφέρουσα, κι αυτό οφείλεται κατ' αποκλειστικότητα στη φιλοξενία (καθώς και τα εκλεκτά κρασιά) του Χρήστου Αϊβαλή.

Παρεμπιπτόντως, στο πλαίσιο των Μεγάλων Ημερών της Νεμέας, το Κτήμα Αϊβαλή θα παρουσιάσει το απόγευμα του Σαββάτου 6 Σεπτεμβρίου τα κρασιά που θα κυκλοφορήσουν στο εμπόριο φέτος. Όπως φαντάζεστε, θα είμαι εκεί!...

 

Όσοι με γνωρίζετε, έχετε σίγουρα ακούσει τα κολακευτικά λόγια με τα οποία μιλάω πάντα για τη γαστρονομία της Κρήτης. Για ακόμα μία φορά λοιπόν, η Μεγαλόνησος δεν μας απογοήτευσε από αυτή (ή οποιαδήποτε άλλη πλευρά) και έχω να πω ότι καθόλη την διάρκεια των διακοπών μας εκεί φάγαμε και ήπιαμε εξαιρετικά.


Εκτός από τα συγκεκριμένα μέρη που τιμήσαμε δεόντως - και τα οποία καταγράφω παρακάτω - έχω να δηλώσω ότι δεν υπήρξε φορά που να είχαμε το παραμικρό παράπονο στο φαγητό, όσο ήμασταν στην Κρήτη. Ακόμα και στα ταβερνάκια και τις καντίνες που υπάρχουν στην παραλία, φάγαμε φαγητό με γεύση, όψη και υφή σπιτική, προσεγμένο και φτιαγμένο από τις πεντανόστιμες πρώτες ύλες της ευλογημένης Κρητικής γης. Α, φανταστείτε ότι ούτε μία φορά δεν μας σέρβιραν "προκάτ" τηγανητές πατάτες - ξέρω, δεν θα' πρεπε κανονικά αυτό να μας εντυπωσιάζει, στις μέρες μας όμως δυστυχώς αποτελεί μεγάλο "ατού" σε ταβέρνες και εστιατόρια...

Και φέτος στην Κρήτη ακολουθήσαμε την πεπατημένη. Πήγαμε δηλαδή στα αγαπημένα μας μέρη, όχι τόσο για να ελέγξουμε την εξέλιξή τους στο χρόνο, αλλά κυρίως γιατί πλέον τα αισθανόμαστε "στέκια" μας.

Συγκεκριμένα, πήγαμε για ψάρι και θαλασσινά στου Αποστόλη, στην Παλιά Πόλη των Χανίων. Τα ορεκτικά τέλεια, το ψάρι (ένα φαγκρί τόοοοσο, με το συμπάθειο) φρεσκότατο και τέλεια ψημένο, και όσο για τα γλυκά... Δεν νοείται στου Αποστόλη να σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν σε κεράσουν φρέσκα φρούτα, τσικουδιά, μία μεγάλη ποικιλία γλυκών του κουταλιού με λαχταριστό πρόβειο γιαούρτι, καθώς και ζεστά καλιτσουνάκια με μυζήθρα και μέλι. Α, επίσης στου Αποστόλη δοκιμάσαμε την ντόπια βαρελίσια μπύρα Harma, για την οποία ήθελα αλλά δεν κατάφερα να μάθω περισσότερα...

Αρκετές φορές τιμήσαμε και
τη Νυχτερίδα, το εστιατόριο του καλού μου φίλου Μπάμπη Μαστορίδη, στις Κορακιές. Υποδειγματικός οικοδεσπότης ο Μπάμπης, μας εξήγησε τις καινούριες γεύσεις στο μενού, ενώ μας έδειξε και τη νέα επέκταση στον κήπο του με την απίστευτη θέα που βλέπει "πιάτο" τον κόλπο της Σούδας. Ό,τι κι αν φάγαμε στη Νυχτερίδα ήταν πεντανόστιμο και τέλεια παρουσιασμένο. Ξεχωρίζω βέβαια το ανεπανάληπτο γαμοπίλαφο που μας σέρβιραν με άγριο κατσίκι μαγειρεμένο και βραστό αλλά και τσιγαριστό, και ακόμα το θυμάμαι και μου τρέχουν τα σάλια. Πρέπει να αναφέρω επίσης ότι στη Νυχτερίδα - με την μεγάλη κάβα - πρωτοδοκίμασα κρασιά από το Κτήμα Ντουράκη, για τα οποία αξίζει να σας μιλήσω σε ξεχωριστό post εντός των ημερών - και έχω να σας πω πολλά, καθώς μέσω του Μπάμπη γνώρισα και τον ίδιο τον Ανδρέα Ντουράκη, έναν πραγματικά καταπληκτικό άνθρωπο.

Επισκεφτήκαμε το Ρέθυμνο επί τούτου, για να φάμε στην Αυλή, για την οποία έχουν γραφτεί πολλά και καλά σχόλια, όχι άδικα. Πρόκειται για πραγματική αυλή των θαυμάτων, καθώς περνάς την πόρτα, που βρίσκεται σε έναν πολυσύχναστο κεντρικό πεζόδρομο στην Παλιά Πόλη του Ρεθύμνου, και νομίζεις πως μπαίνεις σε ένα παραμύθι. Η... αυλή της Αυλής είναι από μόνη της μία όαση, και βέβαια το φαγητό και η εξυπηρέτηση δικαιώνουν κάθε υψηλή προσδοκία. Αν προσθέσουμε την εντυπωσιακή (σε μέγεθος, βάθος και design) οινοθήκη και τις πανέμορφες σουίτες, καταλαβαίνουμε γιατί μία (τουλάχιστον) επίσκεψη στην Αυλή επιβάλεται για όποιον βρεθεί στο Ρέθυμνο ή την ευρύτερη περιοχή. Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μία ματιά στην ιστοσελίδα της Αυλής (www.avli.gr) και θα πάρετε μία πρώτη ιδέα.

Last but not least, όπως λένε στα μέρη μου, το μοναδικό καινούριο μέρος που επισκεφτήκαμε σε αυτό το ταξίδι στην Κρήτη, μετά από συμβουλή του (Κρητικού) φίλου μου Μιχάλη. Αναφέρομαι στην ταβέρνα "Η Καλή Καρδιά", του Κώστα Αγαπηνάκη, που βρίσκεται στο χωριό Κουρνάς, μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνου και λίγο μετά την όμορφη Λίμνη Κουρνά. Πρόκειται για μία ταβέρνα βγαλμένη από μία άλλη εποχή, με τραπεζάκια έξω, στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Ο Αγαπηνάκης ψήνει και σερβίρει ο ίδιος και το μενού είναι απλό και εξαιρετικό: ανάμικτη σαλάτα, τυρί, πατάτες τηγανητές, χοιρινή μπριζόλα και παϊδάκια. Και καλή καρδιά! Όλα - και ιδίως τα παϊδάκια - είναι νοστιμότατα, αλλά δεν μπορώ να μην κάνω ειδική αναφορά στις θεϊκές τηγανητές πατάτες, καθώς δεν έχω ξαναδεί τη σύζυγο να αποδεκατίζει μία γαβάθα ολόκληρη με τέτοια μανία (like there's no tomorrow, όπως λέμε αγγλιστί...). Πριν με σκοτώσει, σπεύδω να διευκρινίσω ότι είναι χαρακτηριστικά λιτοδίαιτη και δύσκολη στο φαγητό, εξ ου και το αξιοσημείωτο της υπόθεσης!...

Για όλα τα παραπάνω - πλην του Αγαπηνάκη - θα βρείτε στοιχεία επικοινωνίας και λοιπές πληροφορίες στο άρθρο που είχα δημοσιεύσει στον ΟΙΝΟΧΟΟ προ διετίας για τα αγαπημένα μου εστιατόρια στην Κρήτη, και το οποίο θα βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link. Για τον Αγαπηνάκη αρκεί να ξέρετε ότι βρίσκεται στον Κουρνά και σας περιμένει με χαμόγελο. ΟΚ, για το τυπικό της υπόθεσης, το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι το 28250-96278, αν και δε νομίζω ότι δουλεύει με κρατήσεις...


 

Λοιπόν πριν αρχίσω να σας λέω τα περί Κρήτης - τα οποία έχουν μεγάλο ενδιαφέρον - προέχει να είμαστε όλοι ενημερωμένοι για τις φετινές Μεγάλες Ημέρες της Νεμέας.

Πρόκειται για μία εκδήλωση που πλέον έχει γίνει θεσμός. Φέτος μάλιστα την περιμένουμε όλοι ακόμα περισσότερο, καθώς πέρυσι είχε ακυρωθεί, από σεβασμό προς τα θύματα των μεγάλων πυρκαγιών στην Πελοπόννησο.


Στο πλαίσιο των Μεγάλων Ημερών της Νεμέας, που φέτος θα λάβουν χώρα το τριήμερο 5-6-7 Σεπτεμβρίου, τα περισσότερα οινοποιεία ανοίγουν τις πόρτες τους στο κοινό, ενώ παράλληλα διοργανώνουν και διάφορα ενδιαφέροντα happenings στον χώρο τους. Γνωρίζω, για παράδειγμα, ότι το Κτήμα Σκούρα το Σάββατο εκείνο φιλοξενεί έκθεση ζωγραφικής από νέους καλλιτέχνες αλλά και παρουσίαση του βιβλίου Οινομαγειρέματα της Νίκης Μηταρέα, όλα αυτά με φόντο τα όμορφα κρασιά του Κτήματος, φαγητό και live μουσική. Αντίστοιχα, το Domaine Helios της εταιρείας Σεμέλη διοργανώνει ένα σωρό δραστηριότητες. Ανάμεσά τους μία έκθεση κλασσικών αυτοκινήτων της δεκαετίας του 60, σεμινάρια γευσιγνωσίας, οργανωμένες ξεναγήσεις, καθώς και πολλές δραστηριότητες για την απασχόληση των παιδιών (εργαστήρια ζωγραφικής, κατασκευής κούκλας, θέατρο σκιών, κλπ). Για τους φανατικούς φίλους του Αγιωργίτικου, επίσης το Σάββατο 6/9, στις 10 το πρωί, ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW θα παρουσιάσει γευστική δοκιμή κρασιών από Αγιωργίτικο της Νεμέας. Η δοκιμή θα γίνει στο Φλιάσιο Μέλαθρο, στο Κέντρο της Νεμέας και - πιστέψτε με - κανείς οινόφιλος δεν πρέπει να τη χάσει...


Αυτά είναι μερικά από τα πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία που συνθέτουν τις φετινές Μεγάλες Ημέρες της Νεμέας. Για το πλήρες πρόγραμμα ή για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε απευθείας με την Ένωση Οινοποιών και Αμπελουργών Νεμέας (ΕΝΟΑΝ) τηλεφωνώντας στο 27460-20400 ή στέλνοντας email στην διεύθυνση [email protected]. Εναλλακτικά μπορείτε να απευθυνθείτε στα ίδια τα οινοποιεία της Νεμέας, στοιχεία επικοινωνίας για τα περισσότερα από τα οποία θα βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.


 

Καλησπέρα σας και Καλό Χειμώνα! Ναι, και μένα με στενοχωρεί που το λέω, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Χειμώνας - όπως και ο κολιός - χρεώνονται στον Αύγουστο.

Επανέρχομαι μπροστά στο πληκτρολόγιο αυτή την ιδιαίτερη μέρα, κατά τη διάρκεια της οποίας η Εθνική μας ομάδα στο μπάσκετ αποκλείστηκε από την τελική τετράδα των Ολυμπιακών Αγώνων, ο "κεραυνός" Bolt από τη Τζαμάικα έσπασε (και) στην κούρσα των 200μ τα χρονόμετρα, ενώ η Μαδρίτη θρηνεί μετά από ένα πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα που συνέβη στο αεροδρόμιό της. Βεβαίως, σε πείσμα όλων των παραπάνω, η πρώτη είδηση στο κεντρικό δελτίο του STAR σήμερα ήταν το γεγονός ότι η Νατάσα Θεοδωρίδου και η επώνυμη παρέα της καρδιοχτύπησαν στο σκάφος τους από τα μποφώρ του Αιγαίου...


Όπως καταλαβαίνετε προσπαθώ να μπω σιγά-σιγά στο κλίμα της συγγραφικής μου δραστηριότητας μετά από τις πιο χαλαρωτικές διακοπές των τελευταίων ετών, που πέρασα στην όμορφη Κρήτη. Εκεί, φάγαμε και ήπιαμε εξαιρετικά, και τα οινο-γαστρονομικά highlights των διακοπών θα σας τα εξιστορήσω στις επόμενες ημέρες, μαζί με διάφορα άλλα ενδιαφέροντα από την Ελληνική και ξένη επικαιρότητα του κρασιού και της γεύσης.


Όσοι βρίσκονται ακόμα σε διακοπές (ή θα φύγουν τώρα), αυτοί είναι από τους πιο τυχερούς, καθώς θα βρουν λιγότερη πολυκοσμία και καλύτερες τιμές εκεί που θα πάνε. Για μένα οι διακοπές τελείωσαν και ο Σεπτέμβριος αναμένεται ιδιαίτερα πολυάσχολος. Ήδη έχω προσκληθεί να μιλήσω σε μία ημερίδα για τον οινοτουρισμό στη Ρόδο στις αρχές του μήνα, ενώ το πρώτο Σαββατοκύριακο θα βρίσκομαι στη Νεμέα για να παραστώ (και να καλύψω δημοσιογραφικά) τις Μεγάλες Μέρες της Νεμέας που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον κάθε χρόνο. Αμέσως μετά, τη δεύτερη εβδομάδα του μήνα, θα συμμετάσχω σε εκδήλωση για τα κρασιά του Αττικού Αμπελώνα, τον οποίο δεν πρέπει να παίρνουμε ως δεδομένο επειδή βρίσκεται "μέσα στα πόδια μας"...

Και έπονται πολλές ακόμα εκδηλώσεις, παρουσιάσεις νέων κρασιών από εισαγωγείς και αντιπροσώπους, και πάει λέγοντας. Θα σας κρατήσω ενήμερους εγκαίρως για όλα αυτά, γιατί έχουν πολύ ενδιαφέρον και κανείς οινόφιλος δεν πρέπει να τα χάσει.


"Τα κεφάλια μέσα" λοιπόν, όπως λένε... Η νέα σεζόν για μας που αγαπάμε το κρασί και τη γεύση ξεκινάει!...


 

Έχω καλά νέα... Δεν ξέρω ποιος φούρνος γκρεμίστηκε, αλλά ο ιδιοκτήτης αυτού του blog, ο αδίστακτος και μέγας εκμεταλλευτής Κύριος Τελεγκουρμές, αποφάσισε φέτος να δώσει ολιγοήμερη άδεια (ανευ αποδοχών, βέβαια) σε όοοολο το πολυμελές επιτελείο που επιμελείται την κειμενογράφηση, την εικονογράφηση, την μηχανογράφηση και όλες τις λοιπές διαδικασίες των TeLeGourmet Chronicles!

Για να σοβαρευτούμε (εγώ δηλαδή), αποφάσισα για λίγες μέρες να κλείσω το laptop και να απολαύσω ειδυλλιακές διακοπές σε όμορφο νησί μετά της συζύγου και των κουμπάρων. Βεβαίως αυτό που ούτε η σύζυγος αλλά ούτε οι κουμπάροι γνωρίζουν, είναι ότι εκεί που θα είμαστε τα θέματα οινογαστρονομικού ενδιαφέροντος είναι άπειρα, και σιγά που θα τα αφήσω για να κάνω πλίτσι-πλίτσι σε κάποια παραλία...


Ραντεβού λοιπόν ξανά λίγο μετά τα μέσα του μήνα, οπότε και θα επανέλθω δριμύτερος με θέματα από τις διακοπές και την επικαιρότητα, αλλά και με μία καυτή αποκλειστικότητα (δεν υπερβάλλω) από τη Νεμέα, που θα βγει στο φως για πρώτη φορά μέσα από αυτήν τη σελίδα!...


Καλή ξεκούραση!...

 

Την Cantinetta di Rignana την άφησα ως τελευταίο κεφάλαιο (γι αυτή τη φάση) της επίσκεψης στην Τοσκάνη επίτηδες, αφού ήταν ένας πραγματικά απίθανος επίλογος στην όμορφη αυτή εμπειρία.

Το μέρος το είχα ανακαλύψει πριν από 3 χρόνια, συμπτωματικά, σε έναν αγγλόφωνο οδηγό της περιοχής, που το είχε κατατάξει ως το νούμερο 1 μέρος για να φάει κανείς αυθεντικά στο Chianti Classico. Κάτι μας είχε ωθήσει τότε να το δοκιμάσουμε πάση θυσία, παρότι δεν υπήρχαν ταμπέλες, ενώ ακόμα και οι ντόπιοι δεν ήξεραν πως να μας καθοδηγήσουν.


Όπως προδίδει το όνομά της, η Cantinetta βρίσκεται στη Rignana, σε ένα δασώδη λόφο πάνω από τη Greve. Η πρόσβαση γίνεται μέσα από ένα χωματόδρομο που διασχίζει το δάσος, και οδηγεί σε ένα σημείο που πραγματικά δίνει την αίσθηση (και όχι άδικα) ότι βρίσκεται "στη μέση του πουθενά". Θυμάμαι λοιπόν τότε ότι, μετά από όλη αυτή την "ασυνήθιστη" διαδρομή, μας είχε κάνει μεγάλη αίσθηση το γεγονός ότι φτάσαμε σε ένα μέρος που, ενώ εκ πρώτης όψεως έμοιαζε με ένα εγκαταλελειμένο αγροτόσπιτο στο βουνό, από κοντά ήταν μία ταβέρνα προφανώς γνωστή σε εκείνους που ξέρουν - γι αυτό και έσφυζε από ζωή και κέφι!


Σε αυτή την επίσκεψη τα πράγματα δεν είχαν αλλάξει σχεδόν καθόλου - ευτυχώς! Με μοναδική εξαίρεση το γεγονός ότι η σήμανση για να βρει κανείς το δρόμο είναι αισθητά καλύτερη, η Cantinetta di Rignana ήταν ακριβώς όπως τη θυμόμουν, γι αυτό και μας χάρισε μία αξέχαστη γαστρονομική εμπειρία.


Η Cantinetta είναι απλά μία εξοχική ταβέρνα. Χωρίς υπερβολές ή "φρου-φρου κι αρώματα", σερβίρει αυθεντικές ντόπιες γεύσεις με φόντο την ομορφιά της υπαίθρου της περιοχής. Εμείς παραγγείλαμε ως ορεκτικά (antipasti) σαλάμι από αγριογούρουνο με φρέσκια τρούφα, παλαιωμένο πεκορίνο με μέλι ακακίας, καθώς και μία πεντανόστιμη μπρουσκέτα που μοσχοβόλαγε από την ώριμη ντομάτα και το εκλεκτό αγουρέλαιο που τη στόλιζε. Τα πρώτα μας πιάτα (primi piatti) ήταν, ως είθισται, ζυμαρικά: ταλιατέλες με τρούφα, καθώς και παπαρδέλες με αγριογούρουνο σε κόκκινη σάλτσα και δενδρολίβανο. Εννοείται πως το κύριο πιάτο (secondo piato) μας ήταν μία ζουμερότατη, νοστιμότατη, τεραστίων διαστάσεων bistecca alla fiorentina. Για επιδόρπιο απολαύσαμε ένα εξαιρετικό tiramisu. Από την εξαιρετική λίστα κρασιών επιλέξαμε ένα Fontalloro 2004 από το ποιοτικό οινοποιείο Felsina, που βρίσκεται στο νότιο άκρο του Chianti Classico - όπως θα δείτε στις φωτογραφίες παρακάτω, η συλλογή κρασιών της Cantinetta είναι υποδειγματική.


Σε όποιον μου έχει ζητήσει συμβουλές και tips για το τι να κάνει και που να πάει κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Τοσκάνη, αναφέρω πάντα, με έμφαση, την Cantinetta di Rignana. Είναι για μένα το επιστέγασμα της όμορφης εμπειρίας που προσφέρει η παραμυθένια περιοχή της Τοσκάνης, γι αυτό και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να την επισκεφτείτε, έστω και αν ταλαιπωρηθείτε λιγάκι να την βρείτε.


Η Cantinetta di Rignana διαθέτει ιστοσελίδα με φωτογραφίες, μενού, αλλά και οδηγίες πρόσβασης που, στην προκειμένη περίπτωση, είναι απαραίτητες. Θα την βρείτε στη διεύθυνση www.lacantinettadirignana.it.

Όταν θα βρεθείτε εκεί, μη ξεχάσετε επίσης να ρωτήσετε για τα πανέμορφα δωμάτια που νοικιάζουν σε επίδοξους αγροτουρίστες, καθώς και για το νέο αδερφάκι της Cantinetta, το Ristoro L' Antica Scuderia, που άνοιξε πρόσφατα στην
γειτονική γραφική περιοχή Badia a Passignano - άκουσα ήδη γι αυτό πολύ καλά λόγια, γι αυτό και μπήκε στο πρόγραμμα για το επόμενο ταξίδι στην Τοσκάνη...

 

Η τέταρτη μέρα του ταξιδιού στην Τοσκάνη ξεκίνησε πιο χαλαρά. Μετά από το πρωινό και μία βόλτα στην τουριστική (και πανέμορφη) πόλη του San Gimignano, κατευθυνθήκαμε ακόμα πιο νότια, κάτω από τη Siena, για το περίφημο Montalcino. Όσο πιο νότια πηγαίναμε, και ειδικά φτάνοντας στο Montalcino, το τοπίο γινόταν όλο και πιο "ξερό", πιο Ελληνικό θα έλεγε κανείς, καθώς τίποτα δεν θύμιζε την καταπράσινη βλάστηση του Chianti Classico που είχαμε αφήσει πίσω μας.

Μου αρέσουν πολύ τα κρασιά του Montalcino, και ειδικά το ομώνυμο Brunello, ένα κρασί γεμάτο και δυνατό, για βαρύ χειμώνα και πλούσιο φαγητό. Βασίζεται στην ποικιλία Sangiovese Grosso, που στην περιοχή ονομάζεται Brunello, τόσο όμως το terroir του Montalcino, όσο και η συγκεκριμένη τεχνική οινοποίησης κάνουν το Brunello di Montalcino DOCG ένα πολύ ξεχωριστό κρασί.

Ομολογώ ότι δεν έχω δοκιμάσει ένα Brunello που πραγματικά να μη μου αρέσει, ακόμα και από παραγωγούς που θεωρούνται "εργοστάσια". Έχω όμως μία προτίμηση στα κρασιά του Poggio Antico, ενός σχετικά πιο νέου, boutique οινοποιείου της περιοχής, επειδή είναι δυνατά και τυπικά, χωρίς να είναι υπερβολικά "ρουστίκ". Γνωρίζω την ιδιοκτήτρια του Poggio Antico, την Paola Gloder, από παλιότερα, για αυτό και δεν έχασα την ευκαιρία να την επισκεφτώ στο οινοποιείο σε αυτό το ταξίδι.


Ο πρώτος τρύγος του Poggio Antico ήταν το 1976 - πολύ αργότερα από πολλά παλιά οινοποιεία της περιοχής, κάποια από τα οποία έχουν ακόμα φιάλες από τρύγους του 19ου αιώνα! Ο πατέρας της Paola, επιτυχημένος χρηματιστής από το Μιλάνο και μεγάλος λάτρης του κρασιού, συμβούλεψε τον πρώτο ιδιοκτήτη στην δημιουργία του Poggio Antico από την αρχή, και στη συνέχεια το αγόρασε και το έκανε δικό του, όταν ο πρώτος ιδιοκτήτης αποφάσισε να αποσυρθεί. Η Paola μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση σε ηλικία 20 ετών, και ενώ η ίδια είχε επίσης πάρει πορεία προς τα χρηματιστηριακά, μη έχοντας την παραμικρή σχέση με το αμπέλι, το σταφύλι ή το κρασί.


Σήμερα το Poggio Antico πάει από το καλό στο καλύτερο. Το οινοποιείο είναι πραγματικά υπερσύγχρονο και έχει τεράστια περιθώρια μέχρι να αποδώσει στο maximum των δυνατοτήτων του. Εξάγει το 85% της παραγωγής του σε 34 χώρες του κόσμου, διατηρεί ένα εξαιρετικό εστιατόριο στο χώρο του οινοποιείου, είναι συνειδητά επισκέψιμο 365 ημέρες το χρόνο (366 στα δίσεκτα έτη, όπως διευκρινίζει η Paola), ενώ είναι ιδιαίτερα ενεργό μέλος της τοπικής ένωσης παραγωγών, του Consorzio del Vino Brunello di Montalcino.
Πάνω απ' όλα - για να μην ξεχνιόμαστε - τα κρασιά του Poggio Antico είναι εξαιρετικά.

Μαζί δοκιμάσαμε τα εξής:

- Rosso di Montalcino 2006: πρόκειται για το "απλό" κρασί κάθε οινοποιείου που παράγει Brunello, από την άποψη ότι προέρχεται από σταφύλια νεώτερων ηλικιακά κλημάτων, ενώ έχει παλαιώσει λιγότερο, γι αυτό και κυκλοφορεί πιο γρήγορα στην αγορά. Το συγκεκριμένο έχει καλές ταννίνες, οξύτητα και μεγάλο βάθος. Ομολογώ, ωστόσο, ότι το δοκιμάσαμε πιο πολύ "για να μπούμε στο κλίμα", αφού τα καλύτερα ακολουθούσαν...

- Madre 2005: ένα Super Tuscan από χαρμάνι 50% Sangiovese και 50% Cabernet Sauvignon. Το βρήκα εντυπωσιακό, με πανέμορφες ταννίνες, πεντακάθαρη μύτη, φοβερή πολυπλοκότητα και μεγάλη διάρκεια. Αγόρασα αρκετό φεύγοντας...
- Brunello di Montalcino 2003: Μπορεί το 2003 να ήταν μία πολύ ζεστή χρονιά για την περιοχή, το συγκεκριμένο κρασί όμως το έσωσε το μεγάλο υψόμετρο του αμπελώνα και η προσοχή που του δόθηκε από το αμπέλι ως το μπουκάλι. Οι ταννίνες του είναι έξοχες, ενώ, σύμφωνα με τις σημειώσεις μου, "η φινέτσα συναντάει τη δύναμη"! Ήταν όπως ακριβώς το περίμενα και καλύτερο. Φεύγοντας πήρα το καθιερωμένο magnum για ενθύμιο.
- Altero 2003: Πρόκειται για ένα Brunello που έχει υποστεί διαφορετική παλαίωση από το προηγούμενο - 2 χρόνια σε μεγάλα (500 lt) Γαλλικά δρύινα βαρέλια και 2 χρόνια στο μπουκάλι. Είναι εμφανώς πιο κομψό και μαλακό, με περισσότερο ξύλο και μπαχαρικά σε μύτη και στόμα. Το βρίσκω ενδιαφέρον, όμως δηλώνω φαν του κλασσικού Brunello.


Σημειώστε ότι το Brunello di Montalcino DOCG, βάσει νομοθεσίας, διατίθεται στην αγορά 5 χρόνια μετά τον τρύγο. Το 2002, που ήταν μία παροιμιωδώς κακή χρονιά για την περιοχή, μόνο ελάχιστοι παραγωγή εμφιάλωσαν και πούλησαν Brunello, με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα.


Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου στο Montalcino έμαθα περισσότερα και για την πρόσφατη υπόθεση "νοθείας" του Brunello που σας είχα αναφέρει πρόσφατα. Θα σας τα πω όμως κάποια άλλη στιγμή. Στο μεταξύ, προτείνω να επισκεφτείτε την όμορφη και περιεκτικότατη ιστοσελίδα του Poggio Antico στη διεύθυνση www.poggioantico.com.