Picture
Ειλικρινά ελπίζω να μη διαβάζει ο διαιτολόγος μου ο Δημήτρης αυτό το αφιέρωμα, γιατί ποιος τον ακούει αν μάθει ότι όλο το μεσημέρι χθες δοκίμαζα τυριά!...

Πώς να αντισταθώ στον πειρασμό όμως; Βλέπετε κατέβηκα επί τούτου στο Provence στη Γλυφάδα και ήμουν σαν το μικρό παιδάκι σε ζαχαροπλαστείο... Γι αυτό και δοκίμασα (σχεδόν) τα πάντα!

Το Provence, που άνοιξε το 2006, ειδικεύεται στα σπάνια και χειροποίητα τυριά Γαλλικής (κυρίως) προέλευσης. Μάλιστα, όσο περνάει ο καιρός, ο αριθμός των τυριών που θα διαθέτει όλο και θα αυξάνεται. Το κατάστημα συνεργάζεται με πολύ συγκεκριμένα και αυστηρά επιλεγμένα τυροκομεία σε περιοχές που φημίζονται για τα τυριά τους όπως η Σαβοΐα, ο Λίγηρας, η Νορμανδία, κλπ. Τα περισσότερα τυριά που διαθέτει είναι προστατευόμενης προέλευσης (AoC), ενώ αρκετά από αυτά είναι τόσο σπάνια που ακόμα και στη Γαλλία δεν είναι διαθέσιμα παντού.

Βεβαίως το Provence δεν διαθέτει μόνο τυριά. Πρέπει να σας πω ότι δοκιμάσαμε μαζί με τον ιδιοκτήτη του, τον Γιώργο Κυριακόπουλο, εξαιρετικά αλλαντικά όπως η (εικονιζόμενη παραπάνω) μοσχαρίσια Cecina de Leon από την Ισπανία, όπως επίσηες και ένα απίστευτα γευστικό foie gras (σκέτο και με σύκο) από ψαγμένο Γάλλο προμηθευτή, καθώς και το εκλεκτό βούτυρο Sevre & Belle από τη Νορμανδία, που χρωστάει τη βελούδινη υφή του και τον κομψό χαρακτήρα του στο γεγονός ότι παρασκευάζεται εδώ και αιώνες με το χέρι, χρησιμοποιώντας παραδοσιακές ξύλινες καρδάρες. Επιπλέον στο Provence βρίσκουμε θαλασσινά, τρούφα (ολόκληρο μανιτάρι αλλά και όλα του τα παράγωγα), καρυκεύματα, μαρμελάδες, μέλια και confit, μουστάρδες, ξύδια, ελαιόλαδα, αποστάγματα, καθώς και κρασιά: συγκεκριμένα, πάνω από 200 ετικέτες λευκών, ροζέ, ερυθρών αλλά και γλυκών κρασιών από τη Γαλλία, την Ελλάδα και τον υπόλοιπο οινικό κόσμο (σε αρκετές περιπτώσεις διατίθενται παραπάνω από μία διαφορετικές εσοδείες της ίδιας ετικέτας), καθώς και 25 επιλεγμένες ετικέτες Σαμπάνιας.

Εν τω μεταξύ πληροφορήθηκα με χαρά ότι το Provence σχεδιάζει επέκταση στα Βόρεια, οπότε θα έρθει πιο κοντά σε εμάς από εδώ, ενώ πρόκειται επίσης να λανσάρει και ένα ηλεκτρονικό κατάστημα για παραγγελίες μέσω Internet. Επειδή όμως τα σχέδια αυτά δεν είναι ιδιαίτερα άμεσα, προς το παρόν εκτός από το ίδιο το κατάστημα που βρίσκεται στη Γλυφάδα (Βασ. Γεωργίου ή αλλιώς Ποσειδώνος 81 / 210-8981435), τα περισσότερα είδη του (και κυρίως τα τυριά του) τα βρίσκουμε σε καταστήματα όπως τα Antonia's Privé, Platis και Salumaio στα Βόρεια και Βασιλόπουλος Delicatessen και Κουκάς στο Κέντρο. Επίσης σε εστιατόρια όπως η Σπονδή, το Abreuvoir, το Tartar, το Petit Sommelier και άλλα.

Ωχ, μ' αυτά και μ' αυτά δεν σας είπα τίποτα για τα απίστευτα τυριά που δοκίμασα στο Provence: ανάμεσά τους το Pont d' Yeu, το Valencay, το Pont L' Eveque, το Morbier, το αγαπημένο μου Tomme de Chevre, και βέβαια τα σπάνια Brie και Camembert από φρέσκο, απαστερίωτο γάλα. Δεν πειράζει όμως, θα αφήσω τον ίδιο τον Γιώργο Κυριακόπουλο να μας κάνει εκείνος την ξενάγηση σε κάποια από τα τυριά της δοκιμής που κάναμε, στο βίντεο που ακολουθεί:
 

Στατιστικά στοιχεία σχετικά με την καταναλωτική συμπεριφορά ημών των οινόφιλων κυκλοφορούν πολλά και διάφορα, και κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποια από αυτά είναι ακριβή και προέρχονται από αξιόπιστες πηγές. Από τα πιο "κλασικά" που κυκλοφορούν είναι αυτό, σύμφωνα με το οποίο το 85% του κρασιού που αγοράζεται καταναλώνεται μέσα σε 3 ώρες από την αγορά του. Αν ισχύει - έστω και σε κάποιο βαθμό - το ποσοστό αυτό, τότε καταλαβαίνουμε πόσο λίγοι είναι εκείνοι που πραγματικά αγοράζουν κρασί με γνώμονα την παλαίωση, αλλά και πόση βάση έχουν τελικά οι συμβουλές ημών των οινογράφων περί παλαιωσιμότητας των διαφόρων κρασιών που δοκιμάζουμε και προτείνουμε.

Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό τις προάλλες που άνοιξα το εικονιζόμενο Pomino Rosso εσοδείας 1994 από τον οίκο Marchesi Frescobaldi στην Τοσκάνη. Όχι, μη φανταστείτε ότι εγώ το φύλαγα στη συλλογή μου 15 χρόνια τώρα για να το ανοίξω σε κάποια ιδιαίτερη στιγμή. Θα έλεγα ψέμματα αν υποστήριζα ότι είμαι τόσο υπομονετικός με τα κρασιά που συλλέγω... Αντιθέτως, η φιάλη αυτή περιήλθε στα χέρια μου πριν 2 χρόνια πάνω-κάτω (αν θυμάμαι καλά), όταν είχε συμπεριληφθεί σε κάποια παραγγελία μεμονωμένων παλαιών ετικετών που είχαν παραλάβει στο Wine Garage της Εκάλης (που είναι και αντιπρόσωπος των κρασιών Frescobaldi στην Ελλάδα), και οι φίλοι μου εκεί με είχαν πάρει τηλέφωνο να με ρωτήσουν αν και ποιες από αυτές με ενδιέφεραν.

Μη φανταστείτε ότι το Pomino Rosso είναι κάποιο σπάνιο, συλλεκτικό κρασί. Χωρίς να μπορώ να θυμηθώ το ακριβές ποσόν, δεν νομίζω ότι είχα δώσει πάνω από €20 για τη συγκεκριμένη φιάλη. Η οποία περίμενε καρτερικά τη στιγμή - λίγες μέρες πριν το Πάσχα - που θα καλούνταν να συνοδεύσει το νοστιμότατο και μαλακότατο μοσχαράκι κατσαρόλας της κουμπάρας μου. Και καθώς το πιάτο ήταν μαλακό και χωρίς έντονες γεύσεις ή κάποια "βαριά" στοιχεία, σκέφτηκα ότι το παλιό αυτό κρασί θα ήταν πλέον ιδανικά στρογγυλό και κομψό για να το συνοδεύσει. Και έπεσα "διάνα"!

Γιατί σας αναφέρω όλη αυτή την ιστορία; Για να σας τονίσω την αξία που έχουν (από κάθε άποψη) οι καλές σχέσεις που διατηρούμε εμείς οι οινόφιλοι με τις κάβες από τις οποίες προμηθευόμαστε τα κρασιά μας.

Βλέπετε άτι αντίστοιχο δύσκολα θα μπορούσε - εκ των πραγμάτων - να συμβεί σε ένα σούπερ μάρκετ. "Ό,τι βλέπετε κύριε", ήταν η απάντηση της υπαλλήλου στην κάβα μεγάλου σούπερ μάρκετ στα βόρεια προάστια πρόσφατα, όταν ρώτησα αν υπήρχε μία συγκεκριμένη ετικέτα λευκού κρασιού από τη Ρόδο, εσοδείας 08. Δεν την αδικώ, καθώς δεν είναι απίθανο η ίδια υπάλληλος να είχε την προηγούμενη ημέρα βάρδια στα προϊόντα καθαρισμού, οπότε μπορεί να μην είχε ιδέα περί τίνος μιλούσα. Δεν θέλω βέβαια επ' ουδενί να πιστέψετε ότι σας συμβουλεύω να μην αγοράζετε κρασί από το σούπερ μάρκετ. Κάθε άλλο: εγώ το κάνω πολύ τακτικά, αποκλειστικά όμως για κρασιά καθημερινής κατανάλωσης, που θα βρω μόνος μου και θα βάλω στο καρότσι μου χωρίς βοήθεια. Για οτιδήποτε πιο ψαγμένο, για συγκεκριμένες παραγγελίες, ή απλά για μια καλημέρα και γρήγορη ενημέρωση για τις καινούριες κυκλοφορίες, η καλή κάβα - για μένα - είναι μονόδρομος...


Το Pomino Rosso, παρεμπιπτόντως, για να μην αφήσουμε το θέμα σε εκκρεμότητα, προέρχεται από την ομώνυμη ζώνη DOC που βρίσκεται λίγο έξω από την Φλωρεντία, και είναι ένα κομψό χαρμάνι Sangiovese και Pinot Nero, με μία "σταγόνα" Merlot. Είναι ένα εύκολο κόκκινο κρασί για το τραπέζι (και με μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης, όπως αποδείχτηκε), που συνοδεύει κρέατα και πουλερικά στην κατσαρόλα, που μαγειρεύονται με κόκκινη σάλτσα ή απλά στο ζωμό τους.

Περισσότερα για το συγκεκριμένο κρασί θα μάθετε αν επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του οίκου Frescobaldi, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link. Και αν, με αυτά που θα διαβάσετε το Pomino Rosso σας κάνει εκείνο - αυτή τη φορά - κλικ, θα το βρείτε σε ένα από τα καταστήματα Wine Garage, στο Κολωνάκι, το Νέο Ψυχικό ή την Εκάλη. Δεν σας εγγυώμαι βέβαια ότι θα βρείτε φιάλες 15ετούς παλαίωσης, όπως αυτή της ιστορίας μας, αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς τι οινικούς θησαυρούς μπορεί να φέρει στο φως μία βόλτα σε μία καλή κάβα...

 

Λοιπόν, όσοι με καλούν στο σπίτι τους για φαγητό (το λέω γιατί δεν ξέρεις ποτέ...) πρέπει να γνωρίζουν ότι, εκτός των κρασιών, με τα οποία μου αρέσει πάντα να "ντύνω" το γεύμα - εφόσον ο οικοδεσπότης ή η οικοδέσποινα δεν έχουν πρόβλημα, βεβαίως - έχω και μία μανία με τα τυριά. Συχνά μάλιστα, σχεδιάζω και επιμελούμαι ενός ολοκληρωμένου "cheese & wine session" (κατά τα Αγγλοσαξωνικά πρότυπα) ένα στάδιο πριν το επιδόρπιο, ταιριάζοντας διαφορετικά τυριά με ξηρά αλλά και ημίξηρα ή γλυκά κρασιά.

Τις δύο τελευταίες φορές που έγινε αυτό περάσαμε πολύ ωραία (όχι μόνο λόγω των τυριών και των κρασιών μου, εννοείται...). Η πιο πρόσφατη, απ' όπου και η φωτογραφία, ήταν ένα εξαιρετικό dinner στο σπίτι του φίλου και μαθητή στο τελευταίο Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού Νικόλα, στην Πολιτεία. Το πλατώ τυριών που βλέπετε περιλαμβάνει το αγαπημένο μου Pecorino stagionato από τη Σαρδηνία, μία γλυκιά και φοβερά ασυνήθιστη Ιταλική Παρμεζάνα από βουβαλίσιο γάλα, μία πικάντικη ημι-παλαιωμένη γραβιέρα από το Ρέθυμνο, το εκπληκτικό (γι αυτό και πολυ-βραβευμένο) σκληρό Μανούρι αέρος από τη Βλάστη, καθώς και το πεντανόστιμο ελαφρά καπνιστό Tomme de Chevre. Τα κρασιά που συνόδευσαν αυτή την πανδαισία ήταν, εκτός από το τέλειο Château Palmer 1998 του κυρίου πιάτου, δύο Ελληνικά γλυκά: Το Ηλίου Τέχνη (Αγιωργίτικο) από το Κτήμα Παλυβού και η πανέμορφη Espera (Gewurztraminer) από τη Σεμέλη Οινοποιητική.

Η αμέσως προηγούμενη μάζωξη που είχα την ευκαιρία να "ντύσω" με τυριά και κρασιά είχε και ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον στοιχείο: ήταν το δεύτερο δείπνο που διοργανώναμε τρεις bloggers που γίναμε φίλοι μέσα από την κοινή μας ενασχόληση στη μπλογκόσφαιρα, αλλά και την αγάπη μας για το καλό φαγητό, το καλό κρασί και την καλή παρέα: η Ιωάννα (γνωστή και ως Foodjunkie), ο Μπαμπάκης με τα Οινομαγειρέματά του, κι εγώ (και οι σύζυγοί μας, εννοείται). Η δεύτερη αυτή συνάντηση έγινε στο σπίτι του Μπαμπάκη στου Παπάγου, και τα τυριά ήταν σχεδόν τα ίδια με τα παραπάνω, με τη διαφορά ότι αντί για μανούρι και παρμεζάνα βουβαλίσια, το πλατώ εδώ περιελάμβανε ένα απαλό Brie και ένα κομψότατο Comté. Τα δε κρασιά που τα συνόδευσαν ήταν, εκτός από τις 5 εσοδείες της κάθετης δοκιμής Ράμνιστας που είχε ετοιμάσει ο Μπαμπάκης για το κύριο πιάτο, το απίστευτα ευγενές Passito (Malvasia delle Lipari) του Hauner από τη Σικελία, καθώς και ο εντυπωσιακά αρωματικός Μελίτης (Μοσχάτο) από το Κτήμα Αβαντίς. Από το όμορφο αυτό γεύμα δεν έχω φωτογραφίες των τυριών να σας δείξω, κι αυτό γιατί, όταν θυμηθήκαμε να τραβήξουμε φωτογραφίες, είχαμε ήδη καταβροχθίσει τα τυριά, ενώ τα κρασιά είχαν σχεδόν "στερέψει"! Σας έχω όμως κάτι καλύτερο: links στα blogs της Ιωάννας και του Μπαμπάκη (καθώς συντονίσαμε τις δημοσιεύσεις μας επί τούτου), όπου θα βρείτε φωτογραφίες, περιγραφές, αλλά και (ίσως το σημαντικότερο) συνταγές από τα εξαιρετικά εδαίσματα του δείπνου.

Παρεμπιπτόντως, και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, προμηθεύτηκα τα τυριά από μερικά από τα εξαιρετικά μέρη που μπορεί κανείς να βρει ποιοτικά Ελληνικά και ξένα τυριά εδώ στα Βόρεια - καθότι εμείς εδώ πάνω δεν έχουμε, δυστυχώς, Provence... Τα καταστήματα λοιπόν που εγώ προτιμώ για τυριά στην ευρύτερη περιοχή είναι το Botteghino (για εξαιρετικά Ιταλικά τυριά και όχι μόνο) και το Εmpire Taste (για Κρητικά τυριά αλλά επίσης όχι μόνο) στη Νέα Ερυθραία, καθώς και το Antonia's Privé (για εκλεκτά Γαλλικά τυριά, κάποια από τα οποία προμηθεύεται από το Provence) στην Πολιτεία.

Παιδιά, το επόμενο δείπνο θα είναι σε εμάς, και σύντομα!...


 

Σήμερα μπορεί ο καιρός να μην είναι ο πιο ιδανικός για βόλτα, αρκετοί όμως από εσάς θα πεταχτείτε μέχρι το περίπτερο για τις Κυριακάτικες εφημερίδες (κάποιοι μάλιστα μπορεί να πάτε και στα μαγαζιά, που θα είναι κατ' εξαίρεση ανοιχτά...).

Όπως κι αν έχει το πράγμα, ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι εδώ και λίγες ημέρες κυκλοφορεί ο Οδηγός Οίνου 09, από τη συντακτική ομάδα του Οινοχόου της Καθημερινής. Είναι η πρώτη προσπάθεια αυτού του είδους που κάνουμε, και έγινε αγώνας για να κυκλοφορήσει γύρω στις Γιορτές, οπότε θα είναι και πιο απαραίτητος.

Ο Οδηγός Οίνου 09 περιλαμβάνει όλες τις επιλογές κρασιών που έχουν δημοσιευτεί στις τελευταίες σελίδες του Οινοχόου την τελευταία χρονιά, και πολλές ακόμα που αφορούν σε κρασιά που εμφανίστηκαν στην πορεία και αξίζουν της προσοχής μας. Περιλαμβάνει επίσης και άρθρα με πληροφορίες και συμβουλές για την αγορά κρασιού, τον συνδυασμό του με φαγητό και την παραγγελία του σε ένα εστιατόριο.

Επιπλέον των επιλογών από Ελληνικά κρασιά που έκανα σε διάφορα τεύχη του Οινοχόου μέσα στο χρόνο, για τον Οδηγό Οίνου 09 επιμελήθηκα όλων των επιλογών κρασιών του ξένου αμπελώνα, καθώς και αυτών που αφορούν στις Σαμπάνιες και τα αφρώδη κρασιά από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επιπλέον, όσοι με διαβάζετε θα αναγνωρίσετε το στυλ της γραφής μου στο άρθρο "Σπάστε τον κώδικα της λίστας κρασιών", ένα θέμα που με έχει απασχολήσει αρκετά, καθώς έχω παρατηρήσει ότι στην Ελλάδα η "πλοήγηση" σε μία λίστα κρασιών - όπου αυτή υπάρχει - δεν είναι πάντα εύκολη για τον μέσο πελάτη.

Ο Οδηγός Οίνου διατίθεται στα περίπτερα και σε επιλεγμένα σημεία διανομής και η τιμή του είναι €9,90. Ελπίζω ότι θα σας φανεί χρήσιμος και θα σας κρατήσει καλή συντροφιά μέχρι τον επόμενο. Καλή ανάγνωση!


 

Καλημέρα σας και Χρόνια Πολλά!

Γύρισα από Παρίσι με πολλά και ενδιαφέροντα θέματα, τα οποία με χαρά θα μοιραστώ μαζί σας τις επόμενες ημέρες.

Για σήμερα ξεκινάω με ένα από τα πολύ αγαπημένα μου θέματα, το τυρί. Όσοι ξέρουν από Παρίσι καταλαβαίνουν ότι εκεί, όπως και η Γαλλία γενικότερα, είναι ο παράδεισος ενός "τυρά" όπως εγώ. Φανταστείτε ότι για καλό και για κακό, είχα πάντα μαζί μου τον εικονιζόμενο οδηγό τυριών, που περιλαμβάνει πάνω από 350 διαφορετικά είδη, ανάμεσα στα οποία και τα 44 τυριά με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (AOC).


Βεβαίως, για να είμαι ειλικρινής, ο οδηγός δεν μου χρειάστηκε όσο θα περίμενα, κι αυτό γιατί πρόσφατα είχα ασχοληθεί με το θέμα των εκλεκτών τυριών της Γαλλίας, χάρη σε μία ειδική παρουσίαση-γευσιγνωσία που διοργάνωσε στην Αθήνα ο Γιώργος Κυριακόπουλος, ιδιοκτήτης του delicatessen Provence. Στην παρουσίαση, που επιμελήθηκε η Carmela Lepore, εκπρόσωπος μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες που διαθέτει επώνυμα Γαλλικά τυριά σε όλο τον κόσμο, δεν δοκίμασα μόνο φοβερές γεύσεις, αλλά έμαθα και ενδιαφέροντα στοιχεία για τα τυριά της Γαλλίας, που δεν γνώριζα.

Για παράδειγμα έμαθα ότι η νομοθεσία προστασίας της Ονομασίας Προέλευσης ενός Γαλλικού τυριού ορίζει από τα πιο απλά στοιχεία (χρόνος παλαίωσης, όρια περιοχής προέλευσης, κλπ) ως τα πιο σύνθετα, όπως τη ράτσα του ζώου που θα δώσει το γάλα για ένα συγκεκριμένο τυρί, ή ακόμα και το πόση έκταση λιβαδιού βοσκής πρέπει να αντιστοιχεί σε κάθε ζώο. Έμαθα ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία λαογραφικού χαρακτήρα, όπως το γεγονός ότι όσο πιο ορεινή είναι μία παραγωγός περιοχή, τόσο τα τυριά της είναι πιο σκληρά και παλαιωμένα, και διατίθενται σε μεγάλα κεφάλια. Ο λόγος ανάγεται σε περασμένες εποχές, όταν οι μετακινήσεις ήταν πολύ δύσκολες και ορεινές πόλεις και χωριά αποκλείονταν από τα χιόνια για όλο τον χειμώνα. Ακριβώς γι αυτό το τυρί έπρεπε να μπορεί να διατηρηθεί για μεγάλο διάστημα, αλλά και να μεταφέρεται με τις άμαξες εύκολα και σε στίβες, χωρίς να υπάρχει φόβος να χυθεί.

Έμαθα επίσης ότι οι Γάλλοι χρωστούν το λατρεμένο τους κατσικίσιο τυρί στους Άραβες εισβολείς που τους ταλαιπώρησαν πριν από πολλούς αιώνες. Οι ορδές των Αράβων κατακτητών κουβαλούσαν μαζί τους τις κατσίκες τους, οι οποίες μέχρι τότε δεν υπήρχαν στη Γαλλία, για να έχουν κρέας και γάλα. Όταν οι Άραβες έφυγαν από τη Γαλλία οι κατσίκες έμειναν, και έτσι σήμερα ο κόσμος απολαμβάνει τα φημισμένα τυριά Chevre! Τέλος, έμαθα το μύθο του Roquefort, που λέει ότι επινοήθηκε χάρη σε ένα νεαρό βοσκό, πριν από περίπου χίλια χρόνια, ο οποίος παράτησε το ψωμοτύρι που έτρωγε για κολατσιό μέσα σε μία σπηλιά, για να φλερτάρει μία όμορφη βοσκοπούλα που πέρασε από μπροστά του. Όταν πλέον το ξαναθυμήθηκε, μετά από αρκετές εβδομάδες, το τυρί είχε μουχλιάσει, αλλά ήταν ιδιαίτερα γευστικό... Και ούτω εγένετο το Ροκφόρ! Σήμερα οι παραγωγοί τυριού Roquefort AOC είναι πραγματικά ελάχιστοι. Για να είναι αυθεντικό, το τυρί πρέπει να ωριμάζει (και να αποκτά την χαρακτηριστική του μούχλα) μέσα σε συγκεκριμένες σπηλιές εντός της αντίστοιχης ζώνης.



Τα τυριά που δοκίμασα εκείνη την ημέρα ήταν πραγματικά εξαιρετικά. Ξεχώρισα το όμορφο κατσικίσιο Valencay (προφέρεται Βαλενσέ) με την χαρακτηριστική κρούστα στάχτης, το απίστευτο Camembert (από τα λίγα αυθεντικά που κυκλοφορούν στην αγορά από φρέσκο, και όχι παστεριωμένο γάλα, που δίνει όλη τη γεύση), το ευγενές Comté, ένα πιο σκληρό κίτρινο τυρί με πολύ φίνα γεύση, το κρεμώδες και πικάντικο Epoisse, καθώς και το αξέχαστο Munster με τα φοβερά αρώματα (με το συμπάθειο)... ποδαρίλας, αλλά την εκπληκτική πικάντικη γεύση που αποζητάει αρωματικά κρασιά για να "δέσει". Και βέβαια ένα εξαιρετικό Roquefort, όμορφα λιπαρό, ισορροπημένα αλμυρό, με τέλεια και μακρά επίγευση.


Τώρα στις Γιορτές, μία καλή ποικιλία τυριών μπορεί να αποτελέσει από μόνη της αφορμή καλέσματος (οι Αγγλοσάξωνες το ονομάζουν "Cheese & Wine Party"), αλλά και να ολοκληρώσει τέλεια ένα όμορφο γεύμα. Εγώ προμηθεύτηκα μπόλικα τυριά στη Γαλλία, με το που θα τελειώσουν όμως θα τρέξω στο Provence, που έχει απίστευτη γκάμα, ποιότητα, αλλά και σωστές τιμές. Α, μη το ξεχάσω... Αν διοργανώνετε μεγάλο κάλεσμα, αξίζει να παραγγείλετε το (εικονιζόμενο αριστερά) Stilton au Porto, ένα ολόκληρο κεφάλι Βρετανικού μπλε τυριού Stilton, στο οποίο έχει αδειάσει μία ολόκληρη φιάλη Port, και έχει μείνει για τρεις εβδομάδες μέχρι να "ποτίσει" καλά. Το αποτέλεσμα τρώγεται με το κουτάλι με ψωμί ή κράκερς και είναι απλά θεϊκό (πιστέψτε με, κλέβει την παράσταση)!

Το Provence βρίσκεται στη Γλυφάδα (Βασ. Γεωργίου Β' 81 / 210-8981435). Και να είστε σίγουροι ότι δεν θα χρειαστείτε τον οδηγό τυριών που αγόρασα από τη Γαλλία - ο Γιώργος θα σας εξυπηρετήσει με γνώση, άποψη και ευγένεια. Αν όμως θέλετε να πάρετε μία πρόγευση (μη μου ζητάτε όμως μετά τα ρέστα αν σας τρέχουν τα σάλια...) από τα τυριά που θα βρείτε εκεί, μαζί με ιδέες, συνταγές, κλπ, μπορείτε παρακάτω να κατεβάσετε την παρουσίαση που μου έστειλε η Carmela από τη Γαλλία, όταν επέστρεψε στο γραφείο της.


fromage_francais.pdf
File Size: 1958 kb
File Type: pdf
Download File

 

Με τα πρόσφατα (υπερβολικά) μέτρα ασφαλείας που ισχύουν για τα αεροπορικά ταξίδια, απαγορεύεται κανείς να κουβαλάει υγρά στην χειραποσκευή του, εκτός κι αν τα έχει προμηθευτεί από τα Duty Free Shops του αεροδρομίου, τα οποία πλέον συσκευάζουν τα πάντα σε ειδικές σφραγιζόμενες διαφανείς σακκούλες.

Στην περίπτωση του κρασιού τα Duty Free δεν είναι πάντα η καλύτερη επιλογή, καθώς τα περισσότερα πωλούν λίγες, και συνήθως τις πιο εμπορικές/τουριστικές ετικέτες μίας χώρας. Αυτό σημαίνει αναγκαστικά ότι οποιαδήποτε "ψαγμένη" οινική αγορά πρέπει να έχει γίνει εκ των προτέρων και να έχει συσκευαστεί με ασφάλεια στην αποσκευή που θα τσεκάρουμε στο αεροδρόμιο πριν την αναχώρηση. Το θέμα της συσκευασίας όμως δεν είναι ό,τι πιο εύκολο, καθώς κανείς δεν ξέρει τι μαρτύρια περνάει μία βαλίτσα από τη στιγμή που τη χάνουμε από τα μάτια μας στον ιμάντα του check-in, μέχρι τη στιγμή που την ξαναβρίσκουμε στον άλλον ιμάντα, αυτόν της παραλαβής αποσκευών. Ποιος μας εγγυάται λοιπόν ότι το κρασί μας θα φτάσει σώο και αβλαβές στον προορισμό μας, έστω και αν το έχουμε τυλίξει ανάμεσα σε ρούχα/κάλτσες/άπλυτα, κλπ;...

Εγώ επειδή θα λείψω τα Χριστούγεννα, και μάλιστα θα πάω σε μέρος που θεωρείται (δικαιωματικά) η μητρόπολις της αγοράς καλών και ακριβών κρασιών, δεν έχω σκοπό να το ρισκάρω. Γι αυτό και θα έχω μαζί μου  - όπως πάντα - τις πιστές μου θήκες Houdini που βλέπετε στη φωτογραφία. Έχουν χωρητικότητα μίας ή δύο φιαλών (η μονή βολεύεται πιο εύκολα μέσα σε μια γεμάτη βαλίτσα) και είναι φτιαγμένες από χοντρό neoprene, που είναι το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι στολές των δυτών. Κάθε θήκη Houdini αγκαλιάζει σφιχτά το μπουκάλι και το προστατεύει από χτυπήματα και κραδασμούς. Εγώ έχω εμπιστευτεί στις Houdini όλα τα εκλεκτά κρασιά που έχω φέρει από τα ταξίδια μου με 100% (να χτυπήσω ξύλο...) επιτυχία ως τώρα. Παρεμπιπτόντως, λόγω της σύνθεσης και της υφής του neoprene, οι Houdini είναι χρήσιμες και σε εκδρομές ή μικρές μετακινήσεις, γιατί διατηρούν την εσωτερική θερμοκρασία του κρασιού στο μπουκάλι, σε περιπτώσεις που πρέπει να μεταφέρουμε ένα κρύο κρασί για άμεση κατανάλωση.

Οι θήκες Houdini έχω δει να πωλούνται σε αρκετές μεγάλες κάβες. Εγώ, ωστόσο, έχω πάρει τις δικές μου - όπως και πολλά άλλα παρεμφερή είδη - από το κατάστημα του Στέλιου Ευτυχιάδη στο Παλαιό Φάληρο, που είναι ο παράδεισος των οινικών αξεσουάρ κάθε λογής. Θα βρείτε τον πλήρη κατάλογο των προϊόντων του καταστήματος, καθώς και στοιχεία επικοινωνίας, στην ιστοσελίδα του, που βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.eftihiadis.gr.


 

Για το Αγγλικό σούπερ-μάρκετ Waitrose σας έχω ξαναμιλήσει στο παρελθόν - και σίγουρα θα σας ξαναμιλήσω στο μέλλον. Κι αυτό γιατί - ειδικά σε θέματα τροφίμων και κρασιού - δεν έχει καμία σχέση με τα σούπερ μάρκετ όπως τα ξέρουμε, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα. Το (ξανα)θυμήθηκα τώρα που ήμουν στο Λονδίνο και ψώνισα από τα εντυπωσιακά ράφια της κάβας του...

Έτσι λοιπόν και ο φετινός Χριστουγεννιάτικος κατάλογος του Waitrose δεν θυμίζει σε τίποτα εορταστικό κατάλογο σούπερ μάρκετ - δηλαδή κάποιο φυλλάδιο που να περιλαμβάνει προσφορές τύπου στα 3 μπουκάλια το ένα δώρο, εκπτωτικά κουπόνια και διάφορα τέτοιου είδους πράγματα.

Ο κατάλογος. βλέπετε, έχει γραφτεί από τους 7 ειδικούς του κρασιού που εργάζονται στο Waitrose, τρεις από τους οποίους είναι Masters of Wine, ενώ (και) οι υπόλοιποι έχουν τεράστια πείρα στο κρασί, τα αποστάγματα και την οινογαστρονομία. Ίσως γι αυτό ο φετινός Χριστουγεννιάτικος κατάλογος του Waitrose διανεμήθηκε με το Decanter του Δεκεμβρίου και αποτελεί "must" για όσους ετοιμάζουν εορταστικά τραπέζια, καλέσματα και δεξιώσεις.

Η ύλη του καταλόγου βασίζεται σε πολύ ενδιαφέρουσα και εκτενή αρθρογραφία, και μόνο στα περιθώρια των σελίδων ή σε συγκεκριμένα, διακριτικά σημεία εμφανίζονται προϊόντα προς πώληση. Όσο για τα άρθρα, αυτά είναι απόλυτα χρηστικά και προσεγγίζουν ενδιαφέροντα θέματα όπως "Τα κρασιά του γιορτινού τραπεζιού", "Συμβουλές για το τέλειο πάρτυ", "Διαφορετικά κοκτέιλ για διαφορετικούς τύπους καλεσμένων (από γκρινιάρηδες και gourmet τύπους μέχρι κουλτουριάρηδες και οικολόγους)", "Οι Σαμπάνιες και τα αφρώδη της παραμονής", αλλά και "Συμβουλές των ειδικών" σε ερωτήσεις πελατών του σούπερ μάρκετ σχετικά με το budget των κρασιών στα καλέσματα που ετοιμάζουν, τα δώρα που θέλουν να χαρίσουν στις γιορτές, καθώς και τους συνδυασμούς με τα εδέσματα του εορταστικού τραπεζιού.

Ενδιαφέρον όμως έχει το τελευταίο, τρισέλιδο άρθρο του βραβευμένου οινογράφου Anthony Rose με τίτλο "Άγνωστες Απολαύσεις" (Unknown Pleasures). Το άρθρο εστιάζει στα κρασιά από τις λιγότερο γνωστές (εμπορικά) για την Αγγλική αγορά οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης: την Πορτογαλία, την Αγγλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Σικελία, την Ουγγαρία και (πάνω που ήμουν έτοιμος να παραπονεθώ ότι ολόκληρος κατάλογος δεν λέει ούτε λέξη για εμάς) την Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι για την Αγγλική αγορά, που είναι από τις πιο δυνατές και αξιόλογες του κόσμου, το Ελληνικό κρασί είναι ακόμα άγνωστο - ευτυχώς, γιατί τόσα χρόνια κάποιοι επιτήδειοι στα νησιά μας έχουν καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να δυσφημίσουν το κρασί μας στους Άγγλους τουρίστες... Σας μεταφράζω πιστά το κείμενο του Anthony Rose για την Ελλάδα:

"Οι οινόφιλοι που επισκέπτονται τα Ελληνικά νησιά σήμερα έχουν καταλάβει ότι οι μέρες της Ρετσίνας, του ρετσινάτου Ελληνικού κρασιού του παρελθόντος, έχουν περάσει. Ανάμεσα στα ονόματα που οι νέοι ναοί της γαστρονομίας σερβίρουν στους κοσμοπολίτες πελάτες τους υπάρχει το ξηρό λευκό κρασί που γίνεται από το σταφύλι Ρομπόλα, στην Κεφαλονιά του Λοχαγού Κορέλι. Και τα ψηλά, πεζουλάτα αμπελοτόπια της Σάμου, που βρίσκεται απέναντι από την Τουρκία, το μυρωδάτο Μοσχάτο έχει μεταμορφωθεί σε ένα ακαταμάχητο, πλούσιο, γλυκό νέκταρ. Φανταστείτε ότι διασχίζετε το Αιγαίο με σκάφος και μπροστά σας εμφανίζεται το ηφαιστειογενές νησί της Σαντορίνης. Η Σαντορίνη, η οποία ανήκει στις Κυκλάδες, είναι η πατρίδα του Ασύρτικου, ενός αρχαίου λευκού σταφυλιού, τα κλήματα του οποίου μεγαλώνουν στο αφιλόξενο έδαφος του νησιού. Το Ασύρτικο, μία αρωματική ποικιλία που συγγενεύει με το Semillon και το Riesling, συχνά επιδεικνύει ένα χαρακτηριστικό γαργαλιστικό λεμονάτο χαρακτήρα, αλλά και την ικανότητα να παλαιώνει καλά χωρίς τη βοήθεια της δρυός.

Περισσότερο από κάθε άλλο οινοποιό, ο Χαρίδημος Χατζηδάκης καλλιεργεί το ηφαιστειογενές αμπέλι του και παράγει το μεταλλικό του Ασύρτικο που θυμίζει Chablis. Στην εσοδεία του 2007 οι ποικιλίες Αϊδάνι και Αθήρι παίζουν επίσης μικρούς ρόλους στο μοντέρνο αυτό Ελληνικό δραματικό αριστούργημα". Ακολουθεί μία υποσημείωση που μας υπενθυμίζει διακριτικά ότι η Σαντορίνη ΟΠΑΠ 2007 του Κτήματος Χατζηδάκη κοστίζει £9.19 (ή €10.60) και διατίθεται από τα πιο μεγάλα καταστήματα Waitrose.

Δυστυχώς δε νομίζω ότι ο Χριστουγεννιάτικος οδηγός του Waitrose υπάρχει στο Internet. Ωστόσο, η ιστοσελίδα του έχει μία πολύ πλούσια ενότητα αφιερωμένη στα Χριστούγεννα. Αξίζει να τη δείτε, όχι μόνο για να καταλάβετε την προσέγγιση του Waitrose στην οινογαστρονομία και τις Γιορτές, αλλά και επειδή διαθέτει πλούσια ύλη με συνταγές και tips για το Εορταστικό τραπέζι. Θα την βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.


 

Είναι από τις αγαπημένες μου κάβες και την παρακολουθώ - και ως πελάτης και ως δημοσιογράφος - από τότε που άνοιξε το κατάστημα της Εκάλης. Παρότι αυτό θα συνεχίσει να είναι το κατάστημα της επιλογής μου, λόγω κοντινής απόστασης από το σπίτι μου, χαίρομαι που η οικογένεια των Wine Garage αποκτάει άλλο ένα αδελφάκι.

Το τρίτο Wine Garage λοιπόν έρχεται να μοιράσει την απόσταση μεταξύ των δύο παλαιότερων καταστημάτων, γι αυτό και ανοίγει μεταξύ Βορείων Προαστίων και Κέντρου, στο Ψυχικό. Θα ακολουθήσει το ίδιο πρωτοποριακό design εσωτερικά, ενώ θα διαθέτει τις εξαιρετικές επιλογές από τον Ελληνικό και (κυρίως) τον διεθνή αμπελώνα σε πολύ λογικές τιμές, κατά την πάγια πολιτική της εταιρείας.

Εγώ θα περάσω σίγουρα από τα εγκαίνια για να ευχηθώ την (δεδομένη) καλή επιτυχία. Θα γίνουν αυτό το Σάββατο, 15 Νοεμβρίου, από τις 12 το μεσημέρι και μετά. Είναι ανοιχτά για κάθε οινόφιλο.

Το νέο κατάστημα βρίσκεται στην διεύθυνση Λεωφ. Κηφισίας 340 (στο δεξί μας χέρι ανεβαίνοντας, στο ύψος των φαναριών της Αγίας Βαρβάρας), και απαντάει στο τηλέφωνο 210-6771120. Η ηλεκτρονική διεύθυνση για όλα τα Wine Garage είναι www.winegarage.gr.


 

Χαράς ευαγγέλια για εμάς τους Ο.Β.Π. (Οινόφιλους Βορείων Προαστίων)! Δύο ιδιαίτερα αξιόλογες κάβες με ιστορία και προσφορά στο Ελληνικό κρασί πήραν την απόφαση να ανηφορίσουν προς τα Βόρεια και να ρίξουν άγκυρα στη Νέα Ερυθραία.

Για τα μεν καταστήματα Cellier το βήμα δεν είναι τόσο μεγάλο, αφού είχαν ήδη παρουσία εδώ και χρόνια στην Κηφισιά. Απλά το κατάστημα αυτό αντικαθίσταται με ένα νέο στην είσοδο της Νέας Ερυθραίας (αριστερά ανεβαίνοντας την Κηφισίας, διαγωνίως απέναντι από το ΑΒ Βασιλόπουλος), το οποίο και θα αποτελέσει τη νέα βάση της εταιρείας στα Βόρεια.

Για την Kazakos Drink Bank όμως το βήμα είναι αξιοσημείωτο, σε σχέση με το γνωστό κατάστημα στην Πλατεία Βικτωρίας. Η νέα κάβα Καζάκος θα βρίσκεται στην άλλη άκρη της Ερυθραίας, στην έξοδο δηλαδή προς Καστρί (στο δεξί μας χέρι ανεβαίνοντας την Ελευθερίου Βενιζέλου, λίγο πριν το παρκάκι).

Ακριβείς λεπτομέρειες δεν έχω, αλλά και οι δύο εταιρείες με ενημέρωσαν ότι η έναρξη της λειτουργίας των νέων τους καταστημάτων θα γίνει μέσα στις πολύ επόμενες εβδομάδες. Χαίρομαι πάντως γιατί οι δύο νέες κάβες έρχονται να συναντήσουν τις ήδη υπάρχουσες στα Βόρεια Wine Garage στην Εκάλη και Cava Vinifera στην Κηφισιά, παρέχοντας πλέον ό,τι μπορεί να χρειαστεί ή να επιθυμήσει ο οινόφιλος του Βορά χωρίς να χρειαστεί να απομακρυνθεί από τη βάση του.

Αν δεν κρατιέστε και θέλετε πιο αναλυτικές πληροφορίες, μπορείτε να μιλήσετε απευθείας με τους ανθρώπους των Cellier (στο 210-5278700) και της Kazakos Drink Bank (στο 210-8235740).
Όταν πάντως έχω ενημέρωση για τις ημερομηνίες των εγκαινίων, θα είστε οι πρώτοι που θα πληροφορήσω!


 

Με μία βόλτα στα σούπερ μάρκετ διαπιστώνει κανείς πόσες διαφορετικές χρήσεις έχει το κοτόπουλο στη σύγχρονη διατροφή μας, ειδικά για όσους προσέχουν θέματα χοληστερίνης, λιπαρών, κλπ.

Εγώ δηλώνω άφοβα "κοτοπουλάς", και ξέρω ότι δεν είμαι μόνος... Από καιρό λοιπόν θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα φοβερό tip για όσους - είτε λόγω γεύσης είτε λόγω ανάγκης - δηλώνουν φαν του κοτόπουλου. Πρόκειται για το Chicken's Farm, που εξειδικεύεται στο κοτόπουλο, με το οποίο φτιάχνει τεράστια ποικιλία πιάτων, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο δημιουργικά. Όλα τα προϊόντα έχουν εγγυημένη ποιότητα, αφού παράγονται από κοτόπουλα ημέρας, που εκτρέφονται σε ιδιόκτητη φάρμα στα Μεσόγεια.


Στο Chicken's Farm βρίσκουμε, εκτός από κοτόπουλα ολόκληρα ή σε κομμάτια, μπιφτέκια, ρολλά (απλά ή γεμιστά), λουκάνικα, σουβλάκια, σνίτσελ, μαγειρευτά, πίττες, σουτζουκάκια, και χίλια δυο άλλα είδη από κοτόπουλο. Επίσης, διατίθεται φιλέτο ή φτερούγες κοτόπουλου Κινέζικου... προσανατολισμού (sweet & sour), ενώ τα Χριστούγεννα θα βρούμε γαλοπούλες γεμιστές, γέμιση, καθώς και παραδοσιακά γεμιστά ρολλά.


Εγώ που είμαι πάλι σε δίαιτα (όχι που θα τη γλίτωνα...), πήρα σήμερα τα καθιερωμένα light μπιφτέκια, τη συνταγή των οποίων έχει επιμεληθεί η γνωστή διαιτολόγος Κα Παπαδοπούλου. Τα συγκεκριμένα, πρότι χαμηλά σε λιπαρά και αρκετά λιτά στη σύνθεσή τους, σας διαβεβαιώ ότι είναι πεντανόστιμα!


Το καλύτερο το είπα; Το Chicken's Farm κάνει και delivery στο σπίτι, και μάλιστα εντός μόλις ολίγων ωρών από την τηλεφωνική παραγγελία. Η οποία παραγγελία φτάνει στο σπίτι μας κάτω από τις σωστές συνθήκες νωπής συντήρησης, και με ακριβείς οδηγίες ψησίματος για όποιον χρειάζεται βοήθεια.


Το κοντινότερο Chicken's Farm σε εμάς είναι το κατάστημα του Χαλανδρίου (Κολοκοτρώνη 15 / 210-6851244), αλλά βλέπω στον κατάλογο ότι υπάρχουν καταστήματα και στο Κολωνάκι (Δεινοκράτους 27 / 210-7254798), καθώς και στη Νέα Ιωνία (28ης Οκτωβρίου / 210-2759999).


Α, και για όποιον αναρωτιέται σχετικά με το ποιο κρασί συνδυάζεται καλύτερα με το κοτόπουλο, η απάντηση έχει να κάνει με τα υλικά της γενικότερης συνταγής στην οποία το συναντάμε, καθώς και στον τρόπο ψησίματος. Ασφαλείς επιλογές πάντως θα χαρακτήριζα ένα Chardonnay (βαρελάτο αν το κοτόπουλο είναι ψημένο στα κάρβουνα), αλλά και ένα Pinot Noir για τους φανατικούς των ερυθρών κρασιών.