Η ιδέα να πάμε τριήμερο χαλάρωσης ανάμεσα στο Πάσχα και την Πρωτομαγιά ήταν πραγματικά εξαιρετική. Η εκδρομή μας χαρακτηρίστηκε από μηδαμινή κίνηση, καλές τιμές, ηρεμία και απόλυτη ξεκούραση.
Ως λάτρεις της Πελοποννήσου από κάθε άποψη (φύση, οινο-γαστρονομία, κοντινή απόσταση, κ.α.), επιλέξαμε την Αμπελιώνα Μεσσηνίας, μία περιοχή στην οποία θέλαμε από καιρό να πάμε. Η επιλογή μας δικαίωσε, καθώς πρόκειται για μέρος από το οποίο δεν θέλαμε να φύγουμε. Εκτός του ότι χαλαρώσαμε πραγματικά, περάσαμε τέλεια, και ιδού οι λόγοι:
Μείναμε
Στον Ξενώνα Εποχές, ένα εκπληκτικό ξενοδοχείο στην Αμπελιώνα. Μπορεί να ανήκει σε έναν μεγάλο όμιλο ξενοδοχειακών επιχειρήσεων (Aldemar), ωστόσο είναι ξεκάθαρα ένας ξενώνας όπου ο πελάτης αισθάνεται φιλοξενούμενος. Όμορφα, άνετα δωμάτια, διακοσμημένα στο στυλ της περιοχής, ζεστοί κοινόχρηστοι χώροι, εξαιρετική καθαριότητα και περιποίηση. Στο δωμάτιο με το που φτάσαμε μας περίμενε τσίπουρο, κάστανο γλυκό του κουταλιού και καρύδια, ενώ στο εστιατόριο τα βράδια (που δεν θέλαμε να πολυ-κυκλοφορήσουμε εκτός χωριού) τρώγαμε σπιτικό φαγητό από αγνά, αυστηρά βιολογικά προϊόντα. Όσο για το πλούσιο πρωινό, περιλαμβάνει φρέσκα ντόπια προϊόντα, καφέ διαφόρων ειδών και - το κυριότερο - φρεσκοστιμμένο χυμό πορτοκάλι (και ξέρετε πόση σημασία δίνω στο συγκεκριμένο στοιχείο...). Το μόνο που θα σας πω ακόμα είναι ότι έχουμε ήδη κλείσει για το επόμενο Πάσχα, καθώς οι Πασχαλινοί εορτασμοί στις Εποχές είναι το κάτι άλλο.
Στην Αμπελιώνα
Το χωριό περιβάλλεται από απίστευτη φύση, με επίκεντρο το προστατευόμενο Καστανόδασος. Με μία βόλτα στο δάσος ηρεμείς αυτόματα και ξεχνάς την Αθήνα, τις έγνοιες και το καυσαέριο. Το χωριό καθαυτό είναι εξαιρετικά φροντισμένο, με όμορφα σπίτια, καινούριους δρόμους, μέχρι και Κέντρο Υγείας με 2 μόνιμους γιατρούς. Βασικό σημείο συνάντησης στο χωριό είναι το Μαγαζάκι του Σπύρου, που είναι καφενείο, ταβερνάκι, παντοπωλείο και γενικώς στέκι, όλα σε ένα.
Λίγο πιο έξω
Η φύση στην ευρύτερη περιοχή είναι εκπληκτική, και αυτό δεν είναι περίεργο, καθώς υπάρχει παντού πολύ νερό. Κεντρικός υδάτινος όγκος της ο Ποταμός Νέδα (ο μοναδικός ποταμός γένους θηλυκού στην Ελλάδα, όπως με ενημέρωσε ο φίλος μου ο Γιάννης), ενώ πηγές, ρυάκια, παραποταμάκια, κλπ συναντώνται παντού. Επισκεφτήκαμε
Την Καρύταινα και την Ανδρίτσαινα, αρκετά συμπαθητικά χωριά και τα δύο, χωρίς ιδιαίτερες υποδομές όμως, παρότι αρκετά τουριστικά. Οι βασικοί προορισμοί όμως που επισκεφτήκαμε και προτείνουμε είναι:
*(φωτ. 1) Οι καταράκτες της Παναγίας, που αξίζουν "με τα χίλια", αλλά απαιτούν καλό πρωινό, 4x4 με λάστιχα εκτός δρόμου και παπούτσια πεζοπορίας (ή hardcore αθλητικά)
*(φωτ. 2) Ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, ένας μινι-Παρθενώνας που κτίστηκε από τον Ικτίνο τον 5ο αιώνα Προ Χριστού. Εδώ και χρόνια βρίσκεται σε διαδικασία αναστήλωσης, κάτω από ειδικό υπόστεγο για προστασία από την υγρασία και τα νερά της βροχής
*(φωτ. 3) Η εκκλησία της Αγίας Θεοδώρας, που θεωρείται θαυματουργή επειδή έχουν φυτρώσει δέντρα στη σκεπή της (τα οποία - θεωρητικά - δεν έχουν ρίζες). Έχει ενδιαφέρον, δεν θα πρότεινα όμως να την επισκεφτεί κανείς Κυριακή ή ημέρα αργίας, καθώς αποτελεί αγαπημένο προορισμό προσκυνητών που συρρέουν από όλη την Ελλάδα με πούλμαν, ακολουθούμενοι από μικροπωλητές εικονισμάτων, φυλακτών, κλπ - καταλαβαίνετε τι εννοώ...
Φάγαμε
Όμορφες και πλούσιες τοπικές γεύσεις, από τις οποίες ξεχωρίζω:
*(φωτ. 1) Την χαρακτηριστική ομελέτα με παστό χοιρινό, στην πλατεία του χωριού Πλατάνια. Πλούσια, πικάντικη, τέλεια. Γίνεται και με φρέσκια ντομάτα, και ονομάζεται Καγιανάς
*(φωτ. 2) Το ελάφι κοκκινιστό με μανιτάρια, στα Παπάκια, έξω από την Καρύταινα. Το συγκεκριμένο μέρος είναι "must" στην περιοχή. Σερβίρει, εκτός από τα κλασσικά της ώρας και το ελάφι, φασιανό, αγριογούρουνο, κόκκορα και στρουθοκάμηλο
*(φωτ. 3) Το φημισμένο γαλακτομπούρεκο της Μεγαλόπολης, στου Σιαμπάνη (αξίζει, κι ας συστεγάζεται με βενζινάδικο) ή στην ΑΣΤΟΡΙΑ. Στη φωτό το βλέπετε ζεστό και ολόφρεσκο. Νομίζω ότι οποιοδήποτε περαιτέρω σχόλιο περιττεύει...
Μη με ρωτήσετε για κρασί στην περιοχή. Για να βλέπετε ότι τόση ώρα δεν αναφέρω τίποτα, θα υπάρχει σοβαρός λόγος. Πράγματι, παρότι τα κρασιά της Μαντινείας και της Νεμέας παράγονται αρκετά κοντά για να θεωρούνται "ντόπια", όπου κι αν βρέθηκα το κρασί που βρήκα ήταν χύμα απροσδιορίστου προέλευσης. Σε μία περίπτωση μάλιστα δοκίμασα (γιατί το κάνω πάντα) και ήταν τόσο υπερ-θειωμένο που ακόμα και η ελάχιστη αυτή ποσότητα της δοκιμής με έκανε να ξυπνήσω με φρικτό πονοκέφαλο το άλλο πρωί. Οπότε, τα περισσότερα γεύματά μας στην εκδρομή αυτή συνοδεύτηκαν από αναψυκτικά, νερό ή μπίρα. Όσα λοιπόν έχουμε συζητήσει και αναλύσει κατά καιρούς περί οινοτουρισμού στην Ελληνική ύπαιθρο... Μύθος (ε, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο πειρασμό του λογοπαίγνιου...).
Όπως καταλαβαίνετε η εκδρομή στην Αμπελιώνα με όλα τα παραπάνω προτείνεται ανεπιφύλακτα. Εμείς θα την ξανακάνουμε γιατί δεν την χορτάσαμε (και το πολύ-πολύ θα φέρω μαζί το κρασί μου). Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την όμορφη ιστοσελίδα του Ξενώνα Εποχές. Θα την βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.epohes.gr.
RSS Feed