"Είχα έρθει κάποια στιγμή πριν από είκοσι χρόνια για ψαροντούφεκο, και μου άρεσε τόσο πολύ που τελικά έμεινα για πάντα!"

Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία του Πέτρου Χατζηγεωργίου, εξαιρετικά ποιοτικού οινοποιού της Λήμνου. Το γλυκό Μοσχάτο του είναι για μένα το καλύτερο που κυκλοφορεί στην Αθηναϊκή αγορά, γι αυτό και είναι από τα κρασιά που ανοίγω πάντα στο γνωστό Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού, στην ενότητα περί Ελληνικών επιδόρπιων οίνων.


Ο Πέτρος είναι αποφασιστικός και ανήσυχος, και έχει ουκ ολίγα σχέδια για το μέλλον. Στο οινοποιείο του στο Καρπάσι της Λήμνου αρχίζει εντός των ημερών ένας κατασκευαστικός οργασμός, από πλευράς υποδομών όχι μόνο στην παραγωγή, αλλά και στην γενικότερη φιλοξενία - ξενώνες, gourmet ταβέρνα και βλέπουμε. Κι αυτά, κυρίως για να περνάει καλά μαζί με τους φίλους του, όχι για καθαρά εμπορικούς σκοπούς!


Στο οινοποιείο Χατζηγεωργίου δοκιμάσαμε όλα τα κρασιά του (δύο από αυτά στη φωτό πάνω δεξιά) - ξηρά και γλυκά, φρέσκα αλλά και πιο παλαιωμένα. Όλα ξεχωριστά και καλοφτιαγμένα, αποδίδουν πολύ σωστά την ομορφιά και της δυνατότητες του Μοσχάτου της Λήμνου.


Αυτό όμως που ήταν πραγματικά εντυπωσιακό  ήταν το συμπύκνωμα μούστου Μοσχάτου
(φωτό κάτω) που φτιάχνει με δικό του, ειδικό τρόπο - εν ψυχρώ αφυδάτωση του σταφυλιού. Εκείνος το ονομάζει "Βασιλικό Πολτό από Μοσχάτο", και δεν έχει άδικο. Σκεφτείτε ότι από ένα τόνο σταφύλι δεν παράγεται ποσότητα μεγαλύτερη των 250 λίτρων! Το απίστευτο αυτό "σιρόπι" - το οποίο δεν είναι αλκοολικό, καθώς είναι απλά πολύ συμπυκνωμένος και παχύρευστος χυμός που δεν έχει υποστεί καμία ζύμωση - συγκεντρώνει όλα τα αρώματα και τη γλύκα του Μοσχάτου. Πέρα όμως από την απίστευτη γεύση του, περιέχει απίστευτη ενέργεια (διόλου παράξενο, με τόσα σάκχαρα...). Φανταστείτε ότι από την ταλαιπωρία της ημέρας αλλά και της πολύ πρωινής πτήσης πραγματικά "κουτούλαγα"... Μετά όμως από δύο ποτηράκια από το φοβερό αυτό ελιξήριο ήμουν ικανός να γυρίσω πίσω στο ξενοδοχείο τρέχοντας (λέμε τώρα...)!

Το συγκεκριμένο ποτό το απόλαυσα σκέτο με ένα παγάκι, ενώ ήταν πραγματικά "απογειωτικό" όταν αναμίξαμε μία μικρή ποσότητα με ένα δυνατό απόσταγμα Μοσχάτου. Μπορώ όμως να το φανταστώ να συνοδεύει μία ώριμη γραβιέρα ή ένα ελαφρά ψημένο κομμάτι foie-gras και μου τρέχουν τα σάλια... Θα επιδιώξω να πάρω λίγο μαζί μου επιστρέφοντας για να πειραματιστώ, και θα σας κρατήσω ενήμερους.


Έχουμε κάνει μία όμορφη παρέα εδώ στο νησί, οι δύο Πέτροι (Χατζηγεωργίου και Μαρκαντωνάτος), η φίλη και συνάδελφος δημοσιογράφος από το ΒΗΜΑ Gourmet Μίνα Κακανιά, και ο γράφων. Η επόμενη γαστρονομική μας εξόρμηση θα είναι, καλώς εχόντων των πραγμάτων, σε φημισμένη ψαροταβέρνα της περιοχής, όπου έχουμε ήδη κάνει κράτηση σε κάτι ψαράκια και αστακουδάκια και μας περιμένουν. Αναμείνατε στην οθόνη σας!...


6/7/2008 06:52:57 pm

Και ο Γιώργας στα Σπάτα βγάζει έναν καλό χυμό σταφυλιού, αλλά μάλλον αναφέρεστε σε κάτι διαφορετικό.

Reply
Nassos
6/7/2008 08:19:50 pm

Μόλις χθες το βράδυ επέστρεψα από Βουδαπέστη...
Και θυμήθυκα τα μαθήματά σας για το Tokai..
Και πήρα διάφορα έτη (1997,2001-βραβευμένο από Decanter,2003) που έχουν μείνει στο βαρέλι για 6 χρόνια (ακριβούτσικα ομολογώ)..
Το μόνο αλκοολούχο που βρήκα με ελληνικές ρίζες ήταν το Metaxa.
Βέβαια, δεν ξέρω αν θα δούμε κάποια στιγμή σε αντίστοιχη κάβα της Βουδαπέστης, Μοσχάτο Λήμνου δίπλα σε Tokai...
Όμως σίγουρα την εξαιρετική γευση του Μοσχάτου δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα την φθάσουν τα Τοkai..

Υ.Γ. Πολύ καλά και τα κρασιά Τοkai.

Reply
6/8/2008 06:52:29 pm

@ Gianni:
Γνωρίζω το προϊόν του Γεώργα, αλλά όντως καμία σχέση. Το συγκεκριμένο είναι πραγματικό "ελιξήριο" - παχύρευστο, έντονα αρωματικό, αμαρτωλά γλυκό... Γύρισα με μία μπουκάλα ενθύμιο (με προσωπικά αφιερωμένη ετικέτα) και σκοπεύω να τη φυλλάξω σαν κόρη οφθαλμού...

ΥΓ1: Παρεμπιπτόντως, έχετε δοκιμάσει το γλυκό κρασί του Γεώργα από Σαββατιανό; Το κάτι άλλο!
ΥΓ2: Τα θερμά μου χαιρετίσματα στον αγαπητό θείο σας! Παρακαλώ καλωσορίστε τον, εκ μέρους μου, στην σφαίρα των ιστολογίων!... :-)


@Nassos:
Welcome back! Τα Tokaj έχουν όντως εξαιρετικό ενδιαφέρον. Από πλευράς αρωματικότητας, βέβαια, δύσκολα να συγκριθούν με ένα καλό Μοσχάτο... Πόσα puttonyos είναι τα κρασιά που πήρες; Α, και κάτι άλλο: Tokaj ξηρό δοκίμασες; Αυτό κι αν έχει ενδιαφέρον...

Reply
Nassos
6/8/2008 07:32:36 pm

Καλώς σας βρήκα, κε καθηγητά!
Όντως από πλευράς αρωματικότητας δεν συγκρίνονται με ένα καλό μοσχάτο, αλλά ολόκληρη Ουγγαρία δεν έχει και πολλά αναγνωρίσιμα κρασιά οπότε και ρίχνουν όλη τους την τέχνη στην παρασκευή και προώθηση ενός και μόνον κρασιού.
Το ξηρό με εντυπωσίασε!!
(το δοκίμασα μέσα στο αεροπλάνο της επιστροφής-είχα ήδη αγοράσει κάποιες φιάλες για το σπίτι-με μόνη διαφορά ότι μετά την απόλαυσή του έσβησαν οι μηχανές του αεροπλάνου λόγω κάποιου τεχνικού προβλήματος, και παρατρίχα να μην το χωνέψω...).
Ευτυχώς ο Θεός (και οι προσευχές μας) θα μου επιτρέψουν να το απολαύσω εν καιρώ...

Reply
6/8/2008 09:15:09 pm

Ο "θείος μου" σας ευχαριστεί για το έξυπνο καλωσόρισμα :)
Ναι έχω δοκιμάσει το γλυκό του Γιώργα και μου αρέσει ιδιαίτερα χωρίς να είμαι των γλυκών κρασιών. Είμαι πιο πολύ των αποσταγμάτων για το τέλος.
Εκτιμώ πως θα τα πούμε στο Λίθοινο.

Reply
6/8/2008 10:51:27 pm

@ Nassos:
Καρδιοχτυπήσατε δηλαδή στο γυρισμό, ε;… Αφού τελικά πήγαν όλα ΟΚ, άνοιξε τα tokaj και πιες στην καλή σου τύχη (και για να ξεχάσεις αυτό που έγινε…). Θα σε δούμε απόψε στην παρουσίαση του Παρασκευόπουλου;

@ Gianni:
Ευχαρίστησίς μου, θα τον τιμώ τακτικά τον θείο…

Είναι αλήθεια ότι κάθε γεύμα απαιτεί το δικό της τέλος. Και οι επιλογές είναι πολλές… Ένα καλό γλυκό κρασί, ένα απόσταγμα, ένα καλό port ή ένα malt με ένα καλό πούρο…

Indeed, οψόμεθα εις Λίθοινον!...

Reply



Leave a Reply.