Το Ασύρτικο της Σαντορίνης, λοιπόν, είναι ένα από τα κρασιά μας για τα οποία μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι - για να χρησιμοποιούμε και την ορολογία της εποχής - "κάνουν διεθνή καριέρα". Αυτό τεκμηριώνεται και από τη ζήτηση και τις πωλήσεις των κρασιών της Σαντορίνης στο εξωτερικό, αλλά και από τις τακτικές, διθυραμβικές ως επί το πλείστον, αναφορές του ξένου τύπου σε αυτά.
Βέβαια, ίσως βοηθάει και λίγο το γεγονός ότι η Σαντορίνη είναι από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο, όπως και ο μύθος γύρω από το διάσημο ηφαίστειό της, την χαμένη Ατλαντίδα, κλπ. Όπως και να’χει το πράγμα πάντως, το όμορφο Αιγαιοπελαγίτικο νησί με το εκλεκτό κρασί από τα αμπέλια που μεγαλώνουν στο ιδιόμορφο ηφαιστειογενές του έδαφος, αξίζει όλη αυτή την επιτυχία με το παραπάνω.
Όλα αυτά τα θυμήθηκα πίνοντας Θαλασσίτη 2006 (που βραβεύτηκε στον τελευταίο διαγωνισμό του Decanter στο Λονδίνο), αλλά και διαβάζοντας το άρθρο με τίτλο "Greek Island Idyll" του Peter Liem, στο τεύχος του Οκτωβρίου του Αμερικάνικου περιοδικού Wine and Spirits (να’ναι καλά αυτά τα παιδιά, μας μνημονεύουν με κάθε ευκαιρία).
Βέβαια η καλύτερη δημοσιότητα για το Ασύρτικο και τη Σαντορίνη τον τελευταίο καιρό ήρθε από την πένα (ή τελοσπάντων το πληκτρολόγιο) του διακεκριμένου οινογράφου Andrew Jefford, στους Financial Times, τον Αύγουστο. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το αυθεντικό κείμενο στα Αγγλικά κάνοντας κλικ εδώ, ή σε ελέυθερη απόδοση στα Ελληνικά κάνοντας κλικ εδώ.
Οι παραγωγοί της Σαντορίνης είναι όλοι πραγματικά διαλεκτοί: ΓΑΙΑ, Σιγάλας, Μπουτάρης, Χατζηδάκης, Ρούσσος, Αργυρός, Santo (Συνεταιρισμός), Γαβαλάς... Απ’ ότι λένε οι ίδιοι, η εσοδεία 2007 μας επιφυλάσσει συνταρακτικές Σαντορίνες. Εμείς απλά ανυπομονούμε...
RSS Feed