Τι νομίζω ότι πρέπει να μας μείνει από την χτεσινή εκδήλωση στο Hilton, "Οίνοι Πελοποννήσου, φυσικά";
- Ότι η Μαλαγουζιά μπορεί να γίνει η ποικιλία που θα απογειώσει το Ελληνικό κρασί. Δοκίμασα μία εξαιρετική, την Επιλογή 2006, από το Κτήμα Παναγιωτόπουλου στη Μεσσηνία.
- Ότι ο Ροδίτης, που θεωρείται ταπεινός και παρεξηγημένος, όταν προέρχεται από ορεινά αμπελοτόπια και οινοποιείται σωστά, μπορεί να γίνει "διαμάντι". Πάρτε για παράδειγμα την ετικέτα Δροσαλίς 2006 (Πάτρα ΟΠΑΠ) της Οινοποιίας Παρπαρούση.
- Ότι (και) φέτος θα πιούμε εξαιρετική Ρομπόλα. Αν κρίνω από τα πρώτα δείγματα που δοκίμασα από τις δεξαμενές (ακόμα) του αγαπημένου μου Κεφαλονίτικου οινοποιείου Gentilini...
- Ότι το ροζέ έχει αρχίσει και ξαναμπαίνει στη ζωή μας. Επιτέλους, λέω εγώ! Δοκίμασα το Ροζέ 2006 από το Κτήμα Ρεπάνη (Αγιωργίτικο-Syrah) και ενθουσιάστηκα.
- Ότι αξίζει να δώσουμε λίγο προσοχή στις λιγότερο γνωστές και εμπορικές ελληνικές ποικιλίες, όπως η δροσιστική λευκή Κυδωνίτσα από την ευρύτερη περιοχή που περικλείει Μάνη, Σπάρτη, κλπ (Κτήμα Θεοδωρακάκου) ή ο κομψός ερυθρός Αυγουστιάτης από την περιοχή της Ηλείας (Κτήμα Μπριντζίκη)
- Ότι μία απο τις πιο αρωματικές ετικέτες Νεμέα ΟΠΑΠ που κυκλοφορούν στην αγορά εξακολουθεί να είναι η Άργιλος Γη από το Κτήμα Χαρλαύτη.
- Ότι όσο υπάρχουν οινοπαραγωγοί που "γουστάρουν" να πειραματίζονται και να μη μένουν στα ίδια, τόσο εμείς θα πίνουμε συνεχώς καλύτερο και πιο ενδιαφέρον κρασί. Παίρνω παράδειγμα τον Γιώργο τον Σκούρα και την εξαιρετική ολοκαίνουρια ετικέτα Σύνορο 2005, ένα χαρμάνι από Cabernet Franc, Merlot και Αγιωργίτικο.
Καλή εβδομάδα!
RSS Feed