 Ειλικρινά με όλα αυτά που έγιναν χτες τη νύχτα και συνεχίζονται ακόμα (ποιος ξέρει μέχρι πότε...), και δεν έχω όρεξη και δεν είμαι σίγουρος ότι αρμόζει στην κατάσταση να καταπιαστώ με κάποιο από τα πολλά θέματα οινογαστρονομίας που θέλω να σας αναφέρω.
Γι αυτό σήμερα θα αρκεστώ στο να σας υπενθυμίσω ότι αυτό το Σάββατο, 13 Δεκεμβρίου, θα κυκλοφορήσει, μαζί με την Καθημερινή, ο εορταστικός ΟΙΝΟΧΟΟΣ. Θα είναι ένα πλούσιο τεύχος με ενδιαφέροντα θέματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό και πολλές επίκαιρες συμβουλές αγοράς και... κατανάλωσης.
Καλή ανάγνωση!...
 Χθες, Κυριακή, συνειδητοποίησα ότι είχα πολύ καιρό να πάω για φαγητό στον Χρύσανθο, στην Πεντέλη. Τόσο πολύ, που η τελευταία μου ανάμνηση - εκτός από τα ζουμερότατα μπριζολίδια, βεβαίως βεβαίως - από εκεί ήταν ο πολύ απλός και λιτός χώρος κλασικής εξοχικής χασαποταβέρνας, με την αυλή με το χαλίκι, κλπ.
Αυτά όμως, όπως ανακάλυψα χτες, ανήκουν στο παρελθόν. Ο Χρύσανθος έχει μετακομίσει σε νέο, πιο μοντέρνο χώρο, όπου η έμφαση δίνεται στην άπλα, το φως, το απλό αλλά ταιριαστό ντεκόρ. Με λίγα λόγια έχουν αλλάξει τα πάντα - εκτός από το φαγητό. Αυτό παραμένει νοστιμότατο (ειδικά για κάτι σαρκοφάγα πλάσματα σαν κι εμένα) και πολύ ποιοτικό.
Για όσους δεν έχουν τιμήσει (ακόμα) τον Χρύσανθο, πρέπει να πούμε ότι το μενού είναι σύντομο και απλό. Ξεκινάει με σαλάτες (χωριάτικη, λάχανο/καρότο, χόρτα), φέτα, πατάτες, τζατζίκι και χωριάτικο λουκάνικο. Τα κύρια πιάτα μονοπωλούνται από το εξαιρετικό μοσχαρίσιο κρέας σε τρεις εκδοχές: Μπριζόλα γάλακτος, σταβλίσια και φιλέτο - ψημένα όπως τα θέλει ο πελάτης, είναι πραγματικά το ένα καλύτερο από το άλλο. Αν υπάρχει χώρος στο τέλος (κάτι που θα χαρακτήριζα "άθλο" ακόμη και για μένα...) παίζουν και σπιτικά γλυκάκια στον κατάλογο - εμείς δεν τα καταφέραμε, αλλά αν θυμάμαι καλά πρόκειται για γαλακτομπούρεκο και καρυδόπιττα.
Στα προς πόσιν, υπάρχει η επιλογή ανάμεσα σε αναψυκτικό, μπύρα, χύμα κρασί αλλά και 1-2 επιλογές εμφιαλωμένου σε πολύ λογική τιμή (Κατώγι Αβέρωφ στα €18).
Αν συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω με το γρήγορο και φιλικό σέρβις και την καθαριότητα, με το Χρύσανθο έχουμε μία πολύ καλή επιλογή για μία οικογενειακή κρεατοφαγική έξοδο.
Last but not least, όπως λέμε στη Νεο-Ελληνική, το κόστος: Υπολογίστε ότι θα φάτε καλά, με κρασί και γλυκάκι, και ο λογαριασμός θα "παίζει" γύρω στα €25 το άτομο.
Ο Χρύσανθος βρίσκεται στα Άνω Βριλήσσια (Μεταμορφώσεως & Κολοκοτρώνη 10 / 210-8043342) - πολύ κοντά στο παλιό του μέρος, αν έχετε κι εσείς καιρό να πάτε, σαν κι εμένα. Μπορείτε να πάρετε τηλέφωνο για οδηγίες, αν και ανεβαίνοντας την Λεωφ. Πεντέλης, περνώντας την διαστάυρωσή της με την Αναπαύσεως, θα δείτε λίγο μετά στο δεξί σας χέρι ταμπέλα που θα σας οδηγήσει στην πόρτα του.
Καλή Όρεξη!
 Για το Αγγλικό σούπερ-μάρκετ Waitrose σας έχω ξαναμιλήσει στο παρελθόν - και σίγουρα θα σας ξαναμιλήσω στο μέλλον. Κι αυτό γιατί - ειδικά σε θέματα τροφίμων και κρασιού - δεν έχει καμία σχέση με τα σούπερ μάρκετ όπως τα ξέρουμε, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα. Το (ξανα)θυμήθηκα τώρα που ήμουν στο Λονδίνο και ψώνισα από τα εντυπωσιακά ράφια της κάβας του...
Έτσι λοιπόν και ο φετινός Χριστουγεννιάτικος κατάλογος του Waitrose δεν θυμίζει σε τίποτα εορταστικό κατάλογο σούπερ μάρκετ - δηλαδή κάποιο φυλλάδιο που να περιλαμβάνει προσφορές τύπου στα 3 μπουκάλια το ένα δώρο, εκπτωτικά κουπόνια και διάφορα τέτοιου είδους πράγματα.
Ο κατάλογος. βλέπετε, έχει γραφτεί από τους 7 ειδικούς του κρασιού που εργάζονται στο Waitrose, τρεις από τους οποίους είναι Masters of Wine, ενώ (και) οι υπόλοιποι έχουν τεράστια πείρα στο κρασί, τα αποστάγματα και την οινογαστρονομία. Ίσως γι αυτό ο φετινός Χριστουγεννιάτικος κατάλογος του Waitrose διανεμήθηκε με το Decanter του Δεκεμβρίου και αποτελεί "must" για όσους ετοιμάζουν εορταστικά τραπέζια, καλέσματα και δεξιώσεις.
Η ύλη του καταλόγου βασίζεται σε πολύ ενδιαφέρουσα και εκτενή αρθρογραφία, και μόνο στα περιθώρια των σελίδων ή σε συγκεκριμένα, διακριτικά σημεία εμφανίζονται προϊόντα προς πώληση. Όσο για τα άρθρα, αυτά είναι απόλυτα χρηστικά και προσεγγίζουν ενδιαφέροντα θέματα όπως "Τα κρασιά του γιορτινού τραπεζιού", "Συμβουλές για το τέλειο πάρτυ", "Διαφορετικά κοκτέιλ για διαφορετικούς τύπους καλεσμένων (από γκρινιάρηδες και gourmet τύπους μέχρι κουλτουριάρηδες και οικολόγους)", "Οι Σαμπάνιες και τα αφρώδη της παραμονής", αλλά και "Συμβουλές των ειδικών" σε ερωτήσεις πελατών του σούπερ μάρκετ σχετικά με το budget των κρασιών στα καλέσματα που ετοιμάζουν, τα δώρα που θέλουν να χαρίσουν στις γιορτές, καθώς και τους συνδυασμούς με τα εδέσματα του εορταστικού τραπεζιού.
Ενδιαφέρον όμως έχει το τελευταίο, τρισέλιδο άρθρο του βραβευμένου οινογράφου Anthony Rose με τίτλο "Άγνωστες Απολαύσεις" (Unknown Pleasures). Το άρθρο εστιάζει στα κρασιά από τις λιγότερο γνωστές (εμπορικά) για την Αγγλική αγορά οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης: την Πορτογαλία, την Αγγλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Σικελία, την Ουγγαρία και (πάνω που ήμουν έτοιμος να παραπονεθώ ότι ολόκληρος κατάλογος δεν λέει ούτε λέξη για εμάς) την Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι για την Αγγλική αγορά, που είναι από τις πιο δυνατές και αξιόλογες του κόσμου, το Ελληνικό κρασί είναι ακόμα άγνωστο - ευτυχώς, γιατί τόσα χρόνια κάποιοι επιτήδειοι στα νησιά μας έχουν καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να δυσφημίσουν το κρασί μας στους Άγγλους τουρίστες... Σας μεταφράζω πιστά το κείμενο του Anthony Rose για την Ελλάδα:
"Οι οινόφιλοι που επισκέπτονται τα Ελληνικά νησιά σήμερα έχουν καταλάβει ότι οι μέρες της Ρετσίνας, του ρετσινάτου Ελληνικού κρασιού του παρελθόντος, έχουν περάσει. Ανάμεσα στα ονόματα που οι νέοι ναοί της γαστρονομίας σερβίρουν στους κοσμοπολίτες πελάτες τους υπάρχει το ξηρό λευκό κρασί που γίνεται από το σταφύλι Ρομπόλα, στην Κεφαλονιά του Λοχαγού Κορέλι. Και τα ψηλά, πεζουλάτα αμπελοτόπια της Σάμου, που βρίσκεται απέναντι από την Τουρκία, το μυρωδάτο Μοσχάτο έχει μεταμορφωθεί σε ένα ακαταμάχητο, πλούσιο, γλυκό νέκταρ. Φανταστείτε ότι διασχίζετε το Αιγαίο με σκάφος και μπροστά σας εμφανίζεται το ηφαιστειογενές νησί της Σαντορίνης. Η Σαντορίνη, η οποία ανήκει στις Κυκλάδες, είναι η πατρίδα του Ασύρτικου, ενός αρχαίου λευκού σταφυλιού, τα κλήματα του οποίου μεγαλώνουν στο αφιλόξενο έδαφος του νησιού. Το Ασύρτικο, μία αρωματική ποικιλία που συγγενεύει με το Semillon και το Riesling, συχνά επιδεικνύει ένα χαρακτηριστικό γαργαλιστικό λεμονάτο χαρακτήρα, αλλά και την ικανότητα να παλαιώνει καλά χωρίς τη βοήθεια της δρυός.
Περισσότερο από κάθε άλλο οινοποιό, ο Χαρίδημος Χατζηδάκης καλλιεργεί το ηφαιστειογενές αμπέλι του και παράγει το μεταλλικό του Ασύρτικο που θυμίζει Chablis. Στην εσοδεία του 2007 οι ποικιλίες Αϊδάνι και Αθήρι παίζουν επίσης μικρούς ρόλους στο μοντέρνο αυτό Ελληνικό δραματικό αριστούργημα". Ακολουθεί μία υποσημείωση που μας υπενθυμίζει διακριτικά ότι η Σαντορίνη ΟΠΑΠ 2007 του Κτήματος Χατζηδάκη κοστίζει £9.19 (ή €10.60) και διατίθεται από τα πιο μεγάλα καταστήματα Waitrose.
Δυστυχώς δε νομίζω ότι ο Χριστουγεννιάτικος οδηγός του Waitrose υπάρχει στο Internet. Ωστόσο, η ιστοσελίδα του έχει μία πολύ πλούσια ενότητα αφιερωμένη στα Χριστούγεννα. Αξίζει να τη δείτε, όχι μόνο για να καταλάβετε την προσέγγιση του Waitrose στην οινογαστρονομία και τις Γιορτές, αλλά και επειδή διαθέτει πλούσια ύλη με συνταγές και tips για το Εορταστικό τραπέζι. Θα την βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Ο Ελληνικός Οινικός Κλάδος τελευταία είναι ιδιαίτερα ενεργός και δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον σχετικά με τις απόψεις και τις αντιλήψεις του Έλληνα αλλά και του ξένου καταναλωτή ως προς το Ελληνικό κρασί.
Αυτές τις μέρες διενεργεί μία έρευνα που αποσκοπεί στο να πιάσει τον παλμό του Έλληνα αγοραστή/καταναλωτή κρασιού. Η έρευνα γίνεται online σε συνεργασία με το in2life και η συμπλήρωσή της ισοδυναμεί αυτομάτως με συμμετοχή σε κλήρωση με δώρο μία δωροεπιταγή €300 για αγορά κρασιών από το κατάστημα Βανίλια-Κανέλα στους Αμπελοκήπους.
Νομίζω ότι εσείς οι αναγνώστες των TeLeGourmet Chronicles είστε το ιδανικό κοινό για να συμμετάσχετε στην σημαντική αυτή έρευνα. Θα την βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Και μιας και περί Σαμπάνιας ο λόγος, αξίζει να βάλουμε μία ημερομηνία στα ημερολόγιά μας, γιατί πρόκειται για μία εκδήλωση που δεν πρέπει να χάσει κανείς φίλος τους ευγενούς αυτού αφρώδους οίνου.
Σωστά καταλάβατε, αναφέρομαι στην εκδήλωση "Αφρός & Φυσαλλίδες", που διοργανώνεται φέτος για τρίτη χρονιά, και είναι αφιερωμένη στο ποιοτικό αφρώδες κρασί. Συνολικά στην έκθεση θα παρουσιαστούν πάνω από 100 αφρώδεις οίνοι, και φυσικά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος θα βρίσκονται οι Σαμπάνιες από μικρά και μεγάλα "σπίτια". Ωστόσο οι πολλοί και αξιόλογοι αφρώδεις οίνοι από τη Γαλλία, την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο αναμένεται να εντυπωσιάσουν τους οινόφιλους.
Όπως κάθε χρόνο, εγώ θα βρίσκομαι στο stand της Moët & Chandon, μαζί με τις απαραίτητες αιθέριες υπάρξεις, για να σας εξηγήσω τη φιλοσοφία του οίκου και την γευστική προσέγγιση των προϊόντων του, και να σας βάλω να δοκιμάσετε και κάτι όμορφο και γιορτινό - μέρες που (θα) είναι...
Η εκδήλωση "Αφρός & Φυσαλλίδες" γίνεται (και) φέτος στο Ξενοδοχείο King George, στην Πλατεία Συντάγματος, το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου. Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 12 το μεσημέρι και θα κλείσουν στις 8 το βράδυ. Η τιμή εισόδου κατ' άτομο είναι €10.
Αν ενδιαφέρεστε για τον πλήρη κατάλογο εκθετών και προϊόντων που συμμετέχουν στην έκθεση, μπορείτε να τον κατεβάσετε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 "Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια", λέει το τραγούδι, αλλά κρατάει δεκαετίες η αγάπη του θρυλικού υπερ-πράκτορα James Bond με τη Σαμπάνια Bollinger. Μια αγάπη που ξεκίνησε στο Live and Let Die το 1973, και συνεχίζεται με την ίδια ένταση μέχρι και το τελευταίο Quantum of Solace.
Στη συζήτηση που είχα με τον Πρόεδρο του Οίκου Bollinger στο Λονδίνο, είχα σκοπό να τον ρωτήσω για τη σχέση του Οίκου με τα έργα James Bond, αλλά με πρόλαβε εκείνος! Εντυπωσιάστηκα λοιπόν όταν έμαθα ότι δεν πρόκειται για αυτό που ονομάζουμε στο marketing "product placement", δηλαδή την επί πληρωμή εμφάνιση/χρήση ενός προϊόντος σε μία ταινία. Αντιθέτως, συμβαίνουν τα εξής εντυπωσιακά: Αφ' ενός οι ίδιοι οι παραγωγοί της ταινίας ζήτησαν από την Bollinger να γίνει η "επίσημη" Σαμπάνια του James Bond. Αφ' ετέρου, η Bollinger δεν πληρώνει το παραμικρό σε χρήμα για τη συμφωνία αυτή (για μερικές κάσες Σαμπάνια βεβαίως, ούτε λόγος...).
Ο λόγος που ο James Bond επέλεξε την Bollinger είναι αρκετά προφανής... Είναι luxury brand Σαμπάνια, αλλά προτιμάται από τους connaisseurs, και όχι απλά από εκείνους που θέλουν να εντυπωσιάσουν ανοίγοντας κάτι ακριβό... Επιπλέον η Bollinger έχει από το 1884 την επίσημη "βούλα" του Βρετανικού θρόνου, και έτσι είναι ταγμένη και αυτή, όπως και ο James, στην υπηρεσία του Στέμματος... Παρεμπιπτόντως, επειδή ρώτησα και για την προέλευση του ονόματος Bollinger, πρέπει να σας πω ότι είναι Γερμανική, γιατί αυτή ήταν η καταγωγή του ιδρυτή του Οίκου, το 1829. Έτσι, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί πρέπει να το αποδίδουμε με Γερμανική προφορά (δηλαδή Μπόλινγκερ). Ωστόσο είναι εξίσου σωστό να χρησιμοποιήσουμε Αγγλο-Σαξωνική (Μπόλιντζερ) ή και Γαλλική (Μπολανζέ) προφορά. Για μεγαλύτερη ευκολία, βέβαια, οι φίλοι της την φωνάζουν απλά "Bolly" και το θέμα τελειώνει εκεί.
Τέλος, για να γιορτάσει την 25ετή επέτειό της με τον James Bond, η Bollinger κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα Magnum της La Grande Année 1999 σε ειδική επετειακή συσκευασία από μέταλλο, στο σχήμα της σφαίρας του αγαπημένου όπλου του James, του Walther PPK. Η σφαίρα ανοίγει και βγαίνει από μέσα η φιάλη, από ένα ειδικά διαμορφωμένο "συρτάρι". Αφού καταναλωθεί η Σαμπάνια, η συσκευασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μία πολύ κομψή μπιζουτιέρα - δύσκολα θα την πετάξει κάποιος άλλωστε, αφού για να την αποκτήσει θα έχει πληρώσει €3500 περίπου. Αξίζει να πούμε βέβαια ότι μόλις 200 τέτοιες "σφαίρες" έχουν κατασκευαστεί, και έχουν σχεδόν όλες πλέον εξαντληθεί. Οι ελάχιστες που έχουν απομείνει θα πωλούνται πλέον κατά καιρούς σε δημοπρασίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς...
clickable photos:
|
RSS Feed