The TeLeGourmet Chronicles

Ξαναπήγα στα Κιούπια, σας το είπα; Είπαμε, με μία φορά (και μάλιστα όταν ένα μέρος έχει πρωτοανοίξει) δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα.

Πρέπει να σας πω λοιπόν ότι κάποιες μικρο-ατέλειες της αρχής έχουν σαφώς βελτιωθεί. Όσο για το service, αν και προς στιγμήν ήταν λίγο "μουδιασμένο" τελικά "ρόλλαρε" μία χαρά. Καθ'όλη τη διάρκεια της βραδιάς μας, πάντως, ήταν φιλικό, χαμογελαστό και απόλυτα επαγγελματικό.

Ήμασταν μεγάλο τραπέζι (ήταν επαγγελματική η περίσταση) με διάφορες ηλικίες, κάποιους ξένους προσκεκλημένους, αλλά και κάποιους επώνυμους. Όλοι έκαναν θετικότατα σχόλια και πιστεύω πραγματικά ότι πέρασαν καλά. Φάγαμε καλά και πολύ, κατά το γνωστό μοντέλο που πρωτο-λανσάρανε τα Κιούπια, όπου δεν παραγγέλνεις, αλλά τρως ένα γενναιόδωρο μενού με τιμή φιξ. Πρέπει να πω ότι τα φαγητά εκτός από μπόλικα ήταν και πολύ καλά παρουσιασμένα, και οι γεύσεις αρκετά πρωτότυπες. Δικό μου φαβορί πάντως παραμένει η σπεσιαλιτέ Μελιτζανοσαλάτα του καταστήματος. Κάτι τελευταίο: πήγαμε νωρίς, κατά τις 8 γιατί είχαμε και ξένους, και το μέρος είχε ήδη κόσμο. Στην πορεία, παρότι καθημερινή, γέμισε και ξαναγέμισε. Α, και επειδή καλό είναι να τα γνωρίζετε όλα, η φιξ τιμή του μενού είναι €52 κατ'άτομο. Περιλαμβάνει αρκετά πρώτα πιάτα, ποικιλία ψητών κρεάτων για κυρίως και ποικιλία γλυκών στο τέλος. Με λογική κατανάλωση κρασιού - από την αρκετά περιεκτική, αυστηρά Ελληνική και με εύλογη έμφαση στον Ροδίτικο αμπελώνα λίστα - πρέπει να υπολογίζετε τελικό λογαριασμό κοντά στα €70 το "κεφάλι".

Επειδή όμως σας είπα για τη φοβερή αυτή μελιτζανοσαλάτα - από τις ατραξιόν του μαγαζιού είναι ότι φτιάχνεται μπροστά σας - βρήκα σε ένα blog τη συνταγή της και σας την παραθέτω παρακάτω. Και παρότι υποτίθεται ότι λείπει επίτηδες κάποιο μυστικό συστατικό της, φαίνεται, παρά ταύτα, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα:

ΣΠΕΣΙΑΛΙΤΕ ΜΕΛΙΤΖΑΝΟΣΑΛΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΙΟΥΠΙΑ

ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΤΕ:
1 μεγάλη μελιτζάνα
1 κόκκινη πιπεριά Φλώρινας
1 μικρό κομμάτι φέτας
1 λεπτή ροδέλα σκόρδου
Λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό
Λίγο βούτυρο
1 κουταλιά του γλυκού γιαούρτι
1 κουταλιά του γλυκού λευκό ξύδι
1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
Και λίγο αλάτι

ΟΔΗΓΙΕΣ
* Ψήνετε στα κάρβουνα μια μεγάλη μελιτζάνα μέχρι να μαλακώσει αρκετά και μέχρι το χρώμα της φλούδας της μελιτζάνας να δείχνει σαν να είναι ελαφρώς καμένο.
* Ψήνετε στα κάρβουνα και μια κόκκινη πιπεριά Φλώρινας και την ξεφλουδίζετε.
* Επίσης στα κάρβουνα ψήνετε τυλιγμένη σε αλουμινόχαρτο ένα μικρό κομμάτι τυρί φέτα, 1 λεπτή ροδέλα σκόρδου, λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό, την ψημένη πιπεριά και λίγο βούτυρο για να μην κολλήσει το τυρί στο αλουμινόχαρτο.
* Αφού ψηθεί η μελιτζάνα, χρησιμοποιείτε 2 κουτάλια, την ανοίγετε στη μέση, αφαιρείτε το εσωτερικό της και την βάζετε σε ένα βαθύ πιάτο.
* Βάζετε την ψημένη φέτα και πιπεριά στο ίδιο πιάτο, προσθέτετε 1 κουταλιά του γλυκού γιαούρτι, 1 κουταλιά του γλυκού λευκό ξύδι, 1 κουταλιά του γλυκού της μυστικής σάλτσας *, 1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο και λίγο αλάτι.
* Με τα 2 κουτάλια ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί, κόβοντας παράλληλα την μελιτζάνα (με τα κουτάλια) σε μικρά κομμάτια.
[* Αυτή τη μυστική σάλτσα δεν αποκαλύπτουν πως την φτιάχνουν! Μην ανησυχείτε όμως, η μελιτζανοσαλάτα σας θα είναι εύγευστη και χωρίς αυτήν έτσι και αλλιώς.]

Και κάποιες συμβουλές…
* Καλό είναι όταν ψήνετε την μελιτζάνα να την τρυπήσετε με ένα πιρούνι να βγει ο αέρας της έξω και να μην σκάσει, αλλιώς κάνει μια εντυπωσιακή έκρηξη που μπορεί να σας κάψει.
* Μπορείτε επίσης την μελιτζάνα να την ακουμπήσετε και πάνω στα κάρβουνα ή τα ξύλα στο τζάκι και όχι απαραίτητα πάνω σε σχάρα, δεν παθαίνει τίποτα.
* Εάν δεν θέλετε να τυλίξετε το τυρί και τα υπόλοιπα σε αλουμινόχαρτο μπορείτε να τα βάλετε σε ένα τηγάνι και να τα ζεστάνετε μέχρι να μαλακώσουν πάνω στη σχάρα (όχι στο γκάζι).
* Μπορείτε αν σας αρέσει η γεύση, να προσθέσετε μέσα στο πιάτο που ανακατεύετε την μελιτζανοσαλάτα λίγη από την καμένη φλούδα της μελιτζάνας.
Για να μην ξεχνιόμαστε, Τα Κιούπια βρίσκονται ψηλά στο Κολωνάκι, στη διεύθυνση Δεινοκράτους & Αν. Πολέμου 22. Το τηλέφωνο για κρατήσεις είναι το 210-7400150

Αν και, απ' ότι με ενημερώνουν, οι θέσεις είχαν σχεδόν συμπληρωθεί πριν καν αυτή η ανακοίνωση κυκλοφορήσει, σας την παραθέτω σε περίπτωση που σας ενδιαφέρει να παρακολουθήσετε το σεμινάριο οινογνωσίας που παρουσιάζω και υπάρχει ακόμα διαθεσιμότητα. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, κυρίως γιατί σε κάθε κύκλο σεμιναρίων περνάμε πραγματικά καλά! Από πέρυσι τέτοιο καιρό που το ξεκινήσαμε, πέρα από τη γνώση και την εμπειρία που το σεμινάριο προσφέρει, τόσο από μένα όσο και από οινοποιούς και άλλους ανθρώπους του χώρου που τακτικά φιλοξενούμε, έχουμε όλοι πλέον γίνει μία καλή παρέα και έχουμε αρχίσει σιγά-σιγά και φτιάχνουμε ένα όμορφο club για να δοκιμάζουμε ακόμα πιο ευχάριστες οινο-κεντρικές εμπειρίες μαζί.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΟΙΝΟΓΝΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΧΟΜΠΙΣΤΕΣ

Η εταιρεία «Έκθεση Οίνων & Ποτών - Ανθίδης» έχει την χαρά να ανακοινώσει την έναρξη του πρώτου κύκλου σεμιναρίων με τίτλο «Οινογνωσία για Ερασιτέχνες και Χομπίστες» για το 2008.

Κατά τη διάρκεια του 2007, ολοκληρώθηκαν δύο κύκλοι σεμιναρίων με μεγάλη επιτυχία. Οι οινοφίλοι που συμμετείχαν απέκτησαν σφαιρική γνώση για το ξηρό, το γλυκό αλλά και το αφρώδες κρασί, τις διαφορές και τις ομοιότητες ανάμεσα στα κρασιά του Ελληνικού και του διεθνούς αμπελώνα, τους τρόπους συνδυασμού του κάθε κρασιού στο τραπέζι με διάφορες ομάδες τροφίμων, καθώς και πολλά άλλα ενδιαφέροντα. Επιπλέον, δοκίμασαν και σχολίασαν δεκάδες διαφορετικές ετικέτες ελληνικού και εισαγόμενου κρασιού, γνώρισαν από κοντά γνωστούς και βραβευμένους Έλληνες οινοποιούς, ενώ είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν γνωστά οινοποιεία στην Αττική και τη Νεμέα.

Ο πρώτος κύκλος του 2008 ξεκινάει την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου στις 7.30 το απόγευμα και περιλαμβάνει 2 ξεχωριστά επίπεδα:
- Το επίπεδο Α περιλαμβάνει τις θεματικές ενότητες: Εισαγωγή στο κρασί, πλήρης ανάλυση του ελληνικού αμπελώνα, εισαγωγή στον διεθνή αμπελώνα, τυφλή δοκιμή κρασιού.
- Το επίπεδο Β περιλαμβάνει τις θεματικές ενότητες: Γαλλία και Ιταλία, ο υπόλοιπος παλαιός κόσμος, νέος κόσμος, γλυκά και αφρώδη κρασιά, αρμονία φαγητού και κρασιού.

Κάθε επίπεδο θα ολοκληρωθεί σε 5 εβδομαδιαίες συναντήσεις την ίδια μέρα και ώρα, με επιπλέον παρουσιάσεις από οινοποιούς, καθώς και επισκέψεις σε οινοποιεία. Τα σεμινάρια διεξάγονται στην αίθουσα γευσιγνωσίας της Κάβας Ανθίδης (Κηφισίας 76 Μαρούσι, 1ος Όροφος). Το κόστος συμμετοχής είναι €150 για κάθε επίπεδο.

Εισηγητής των σεμιναρίων είναι ο Θόδωρος Λέλεκας, οινογνώστης και συντάκτης οίνου και οινο-γαστρονομίας στο περιοδικό «ΟΙΝΟΧΟΟΣ» της Καθημερινής και στο διαδικτυακό περιοδικό In2Life.gr.

Για πληροφορίες και εγγραφές: Κα Μαρίνα Αποστολίδου, τηλ. 210-9690234.

Ε λοιπόν θυμάμαι που η αδελφή μου κι εγώ ήμαστε ακόμη παιδάκια, και περιμέναμε πώς και πώς να ανέβει η μητέρα μας από το Παλαιό Φάληρο στο Κέντρο για δουλειές, γιατί ξέραμε ότι γυρνώντας θα μας έφερνε ολόφρεσκες και πεντανόστιμες τυρόπιττες από το Άριστον, του Λομποτέση! Αισθάνομαι ότι θυμάμαι τόσο έντονα και χαρακτηριστικά τη γεύση τους, λες και ήταν χτες...

... Μα τί λέω; Ήταν χτες! Βλέπετε, μπορεί να έχουν περάσει και 3 δεκαετίες έκτοτε, αλλά το Άριστον παραμένει εκεί που ήταν ακλόνητο, από το 1910. Και επειδή αρκετές φορές έχω βρεθεί στο Κέντρο απογευματάκι νηστικός (χτες, καλή ώρα...) λόγω συναντήσεων, έντονου προγράμματος, κλπ, προκειμένου να είμαι désagreable (όπως συμβαίνει πάντα όταν είμαι πεινασμένος) κάνω μία απαραίτητη πλην απολαυστικότατη στάση στο Άριστον.

Βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι πλέον δεν περιορίζομαι στις τυρόπιττες. Άλλωστε η επιλογή στις πίττες είναι τόσο μεγάλη που κάθε φορά δυσκολεύομαι να διαλέξω: Μπέικον-πιπεριά, μπιφτέκι με σάλτσα ντομάτα, διάφορα λαχανικά, αλλάντικά και λουκάνικα, διάφορα τυριά ή μανιτάρια... Όλες νοστιμότατες, φρεσκότατες και χορταστικότατες.

Αν λοιπόν βρεθείτε στην περιοχή και σας έρθει κάποια λιγούρα, ή ακόμα και για να ξανα-απολαύσετε γεύσεις που νομίζατε πως έχουν ξεχαστεί στα ανέμελα χρόνια της νιότης μας, κάντε μία στάση στο Άριστον του Λομποτέση και θα με θυμηθείτε... Ακολουθούν τα ακριβή στοιχεία:

Σήμερα το απόγευμα πέρασα μία βόλτα από τη Μεγάλη Βρετανία, που φιλοξενούσε τα ΒορΟινά 2008. Μη με κακίσετε που δεν σας είχα πει τίποτα για την σταθερά καλή αυτή ετήσια εκδήλωση / παρουσίαση των κρασιών της Βόρειας Ελλάδας - φέτος, λόγω κάποιου μπερδέματος από την πλευρά των οργανωτών ενημερώθηκα μόλις χτες και τελευταία στιγμή βρήκα το χρόνο για να πάω έστω και για λίγο...

Καλά έκανα και πήγα όμως. Συνάντησα πολλούς καλούς φίλους με τους οποίους μοιραζόμαστε την αγάπη για το κρασί. Φίλους οινοποιούς, από τη Βόρεια Ελλάδα αλλά όχι μόνο, φίλους από το εμπόριο, φίλους δημοσιογράφους του χώρου, φίλους που χαίρομαι να συναντάω κάθε φορά σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.

Θα σας εκπλήξω, αλλά αυτή τη φορά δοκίμασα μόνο λευκά κρασιά. Αφ'ενός γιατί δεν είχα χρόνο να δοκιμάσω και τα ροζέ και τα ερυθρά και αφ'ετέρου επειδή η άνοιξη δεν είναι πολύ μακριά (κι ας χιονίζει έξω απόψε...) και δεν αργεί ο καιρός που θα μου ζητάτε προτάσεις για νέα και ενδιαφέροντα λευκά κρασιά που πίνονται κρύα και απολαυστικά στον κήπο, στη βεράντα, στα "τραπεζάκια έξω" της ταβέρνας, κλπ. Χώρια που το κρύο και τα υψόμετρα του Βορειοελλαδίτικου αμπελώνα δίνουν απίστευτα αρώματα και εκρηκτικές οξύτητες στα λευκά κρασιά του...

Στα φετινά ΒορΟινά, λοιπόν, "γιόρταζε" η Μαλαγουζιά. Δεν προλάβαινα να απολαμβάνω τα όμορφα και χαρούμενα αρώματά της σε κρασιά που θα κάνουν φέτος εκπληκτική παρέα σε πιάτα με όμορφες Μεσογειακές αλλά και εξωτικές μυρωδιές που θα στολίσουν τα τραπέζια μας... Το ευχάριστο δε είναι ότι εντυπωσιάστηκα από την πολύ καλή δουλειά που κάνουν με τη Μαλαγουζιά οινοποιεία που, δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ πρώτη φορά άκουγα. Για παράδειγμα δοκίμασα μία πολύ κομψή και μυρωδάτη Μαλαγουζιά από το Κτήμα της Claudia Παπαγιάννη στη Χαλκιδική, την οποία όμως εμφιαλώνει και πολυποικιλιακά, μαζί με Ασύρτικο και Chardonnay. Κάτι αντίστοιχο κάνουν και στο λευκό του Κτήματος Αργατία στη Νάουσα, στο οποίο η Μαλαγουζιά χαρμανιάζεται με Ασύρτικο και Αθήρι, των οποίων όμως υπερισχύει αρωματικά. Μιλώντας για αρώματα, εντυπωσιάστηκα περισσότερο από κάθε άλλη φορά με τα λευκά του Στέλιου Κεχρή από τη Θεσσαλονίκη. Πέρα από το σταθερά αγαπημένο μου Sauvignon Blanc από την προσωπική του συλλογή, το Μυστικό 2007 (το 60% είναι Μοσχάτο ξηρό, το υπόλοιπο είναι... μυστικό) με πλημμύρισε με αρώματα που ακόμα θυμάμαι. Και βέβαια το φετινό Δάκρυ του Πεύκου από το ίδιο οινοποιείο, η... Rolls Royce της Ρετσίνας (μην αμφιβάλετε, υπάρχει και τέτοιο πράγμα) δείχνει ήδη εξαιρετικά στοιχεία. Λίγο πιο κάτω, στο stand του Κτήματος Ζανδέ από το Βελβεντό, δοκίμασα ένα όμορφο λευκό με εντυπωσιακή μύτη και διάρκεια (και 12.5% αλκοόλ, thank you very much...) από χαρμάνι Chardonnay και Malvasia Aromatica.

Βεβαίως εμείς οι Έλληνες έχουμε αδυναμία στα αρωματικά λευκά κρασιά (μη ξεχνάμε ότι το Μοσχοφίλερο είναι ποικιλία-best seller στην εγχώρια αγορά). Ωστόσο έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να εξετάσουμε επίσης και κάποια οινοποιεία που επιτυγχάνουν εξαιρετικά αποτελέσματα με λιγότερο αρωματικές και συχνά πιο... ταπεινές ποικιλίες, όπως π.χ. ο Ροδίτης. Το έχω ξαναπεί, όταν έχουμε καλό Ροδίτη, καλλιεργημένο σε ορεινό υψόμετρο και οινοποιημένο σωστά, μπορούμε να περιμένουμε... θαύματα. Αναφέρομαι, για παράδειγμα, στον Ροδίτη της Οινοποιίας Ντούγκου στη Λάρισα - είτε τον μονοποικιλιακό που ζυμώνεται και ωριμάζει σε βαρέλια από ξύλο ακακίας, είτε το χαρμάνι με Ασύρτικο. Και στις δύο περιπτώσεις με εντυπωσίασαν τα ευγενικά αρώματα που έχουν όμορφη διάρκεια και αφήνουν μία μακρά, γλυκιά και ευχάριστη επίγευση.

Κλείνοντας, θέλω να αναφέρω το πολύ καλοδουλεμένο χαρμάνι Sauvignon Blanc - Ροδίτη από το Κτήμα Στεργίου στην Καστοριά, το πολύ αξιόλογο μονοποικιλιάκο Sauvignon Blanc από το Κτήμα Μάγγελ που επίσης βρίσκεται στην Καστοριά, αλλά και το σίγουρα ενδιαφέρον χαρμάνι από Riesling και Ξινόμαυρο (λευκής οινοποίησης) από το Κτήμα Παύλου στη Φλώρινα. Τέλος, να σας προτείνω ανεπιφύλακτα, για την επόμενη φορά που θα κάνετε κέφι ένα ειλικρινές και ανεπιτήδευτο λευκό αφρώδες κρασί , να ανοίξετε μία αφρώδη Ζίτσα από την ομώνυμη περιοχή των Ιωαννίνων, που η μοσχοβολιά της αντανακλά το Ηπειρώτικο terroir - δεν υπάρχει περίπτωση να σας απογοητεύσει...

Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για τους Δρόμους του Κρασιού της Βορείου Ελλάδος, ώστε να κινηθούν με κατεύθυνση... ΒορΟινή, υπάρχει η ηλεκτρονική διεύθυνση www.wineroads.gr.

Θέλω να ανοίξετε όλοι τις ατζέντες σας και να τσεκάρετε αν έχετε σημειώσει κάποια υποχρέωση για το τριήμερο 28-30 Μαρτίου 2008. Και αν όντως έχετε κάτι εκείνες τις μέρες, ΑΚΥΡΩΣΤΕ ΤΟ!

Βλέπετε, το τριήμερο 28-30 Μαρτίου γίνεται το ΟΙΝΟΡΑΜΑ 2008, η μεγαλύτερη εκδήλωση για το κρασί στην Ελλάδα. Απευθύνεται σε επαγγελματίες αλλά και απλούς φίλους του κρασιού, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα προϊόντα (κρασιά, αποστάγματα κλπ) των περισσότερων Ελλήνων παραγωγών, αρκετοί από τους οποίους θα είναι και οι ίδιοι εκεί. Το φετινό ΟΙΝΟΡΑΜΑ αναμένεται να είναι το μεγαλύτερο ως τώρα, με πάνω από 250 εκθέτες και με πολλούς επισκέπτες από το εξωτερικό.

Πρέπει να ξέρετε ότι το ΟΙΝΟΡΑΜΑ γίνεται κάθε 2 χρόνια (εναλάσσεται με τα Διονύσια). Φέτος θα διεξαχθεί στο εκθεσιακό κέντρο MEC, στην Παιανία, το οποίο έχει αρκετό χώρο για να φιλοξενήσει τους 15.000 επισκέπτες που η εκδήλωση αναμένεται να προσελκύσει!

Η είσοδος για το κοινό κοστίζει €15. Αν όμως κάνετε προεγγραφή στην ιστοσελίδα της εκδήλωσης μέχρι τις 17/3, θα λάβετε με email έναν ειδικό κωδικό που θα σας εξασφαλίσει δωρεάν είσοδο. Η διεύθυνση, για την προεγγραφή αλλά και όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, είναι www.oenorama.com. Ραντεβού, λοιπόν, στο ΟΙΝΟΡΑΜΑ 2008. Να είστε όλοι εκεί!

Μαίνεται ο πόλεμος της Τρούφας, ειδικά στην Ιταλία. Κι αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, προφανώς δεν μάθατε για τον άτυχο κύριο Pastore, έναν από τους πιο φημισμένους συλλέκτες άγριας τρούφας, ο οποίος έπεσε θύμα ληστείας μέρα μεσημέρι τις προάλλες, σε κάποια ορεινή περιοχή της Βόρειας Ιταλίας, ενώ ήταν στην ύπαιθρο με το σκύλο του και μάζευε τον πολύτιμο μύκητα. Οι ένοπλοι ληστές δεν ενδιαφέρθηκαν για τα λεφτά του, το αυτοκίνητο ή το ρολόι του, αλλά του αφαίρεσαν με τη βία 400 γραμμάρια λευκής τρούφας, τη σοδειά του, δηλαδή, της ημέρας. Καταλαβαίνετε ότι με τις τιμές του συγκεκριμένου εκλεκτού προϊόντος να κυμαίνονται μεταξύ πέντε και επτά χιλιάδων ευρώ το κιλό, η λεία των ληστών δεν ήταν και μικρή. Παρεμπιπτόντως, ο κύριος της φωτογραφίας δεν είναι το θύμα, αλλά κάποιος άλλος συνάδελφός του...

Η τρούφα λοιπόν είναι ένα πολύ ιδιόμορφο προϊόν. Υπάρχουν άνθρωποι που τη λατρεύουν (όπως ο γράφων) και άλλοι που τη μισούν, κι αυτό οφείλεται στη έντονη οσμή και γεύση της που... δεν είναι για όλα τα γούστα. Όσο για την τιμή της, αυτή είναι τόσο υψηλή λόγω της σπανιότητάς της. Η τρούφα, βλέπετε, δεν είναι εύκολο να καλλιεργηθεί και ως επί το πλείστον συλλέγεται άγρια, χρησιμοποιώντας ειδικά εκπαιδευμένα γουρούνια ή σκυλιά, από τις ρίζες συγκεκριμένων "μολυσμένων", ουσιαστικά, δέντρων.

Προσωπικά μου αρέσει απίστευτα στα ζυμαρικά, σε ριζότο ή πολέντα και στις περισσότερες γενικά συνταγές που την περιέχουν. Τρελλαίνομαι επίσης να την τρώω με τηγανητά αυγά, το οποίο είναι παραδοσιακότατο Βορειο-Ιταλικό πιάτο (που αρκετοί απολαμβάνουν για πρωινό...). Στην αλληνική αγορά κυκλοφορούν πολλά προϊόντα με άρωμα ή και ολόκληρη τρούφα: λάδι, ξύδι, μέλι με τρούφα, πάστα τρούφας για μακαρόνια και άλλες συνταγές, σάλτσες, ακόμα και ολόκληρα μανιταράκια σε βαζάκι. Σύντομα θα σας πω και για ένα delicatessen που βρήκα (στη γειτονιά μου μάλιστα) που πουλάει αρκετά και εκλεκτά προϊόντα με τρούφα, μέσα στην αρκετά μεγάλη και ενδιαφέρουσα ποικιλία προϊόντων που διαθέτει. Το ίδιο ισχύει επίσης και για τα Αθηναϊκά εστιατόρια που ανακάλυψαν την τρούφα σχετικά πρόσφατα και συχνά το παρακάνουν, περιλαμβάνοντάς την με κάθε ευκαιρία σε όλο και περισσότερα πιάτα.

Για το λόγο αυτό, εγώ εμπιστεύομαι μόνο μέρη που τρέχουν άνθρωποι με εμπειρία και εξοικείωση ετών (ή και ζωής) με το συγκεκριμένο προϊόν, και αυτά δεν είναι άλλα από τα καλά Ιταλικά εστιατόρια της Αθήνας. Όταν μιλώ για την κατηγορία αυτή, ουσιαστικά αναφέρομαι στο Sale & Pepe, για το οποίο σας είπα πρόσφατα, αλλά και για το Luna Rossa, στο οποίο αναφέρομαι συχνά καθώς είναι ένα από τα all-time αγαπημένα μου μέρη. Στο Luna Rossa μάλιστα, στην Καλλιθέα, μία από τις καλύτερες στιγμές είναι όταν παραγγέλνω το αγαπημένο μου Φιλέτο Bismark (τρυφερό μοσχαρίσιο φιλέτο σχάρας με ένα αυγό μάτι από πάνω), πάνω από το οποίο ο Danilo Petrini λεπτοκόβει επιτόπου την ευωδιαστή τρούφα, βάζοντας στο πιάτο την τελική (και πιο ουσιαστική) αρωματική/γευστική πινελιά. Σταματάω εδώ όμως, γιατί μου άνοιξε η όρεξη...

Θέλω να σας μιλήσω για τα ζαχαροπλαστεία Fresh. Μη φανταστείτε βέβαια ότι θα σας πω για τις γεύσεις, την ποικιλία, τη νοστιμιά, κλπ, αυτά τόσα χρόνια τα γνωρίζει καλά όλος ο κόσμος...

Εγώ θέλω να σταθώ σε δύο πράγματα: την ποιότητα και το service. Σχετικά με το πρώτο, ξέρω καλά, από την πηγή, πόση έμφαση δίνεται στα αγνά και σωστά υλικά, την υγιεινή και τη φρεσκάδα, όλα αυτά σε σημείο μούρλας (χωρίς υπερβολή...).

Θεωρώ όμως την εξυπηρέτηση εξίσου σημαντικό παράγοντα στην επιτυχία και την αποδοχή από τον κόσμο. Στα συγκεκριμένα καταστήματα υπάρχει εντολή άνωθεν - την οποία βέβαια έχει ενστερνιστεί απόλυτα το προσωπικό - για επαγγελματισμό, ευγένεια και χαμόγελο. Όσο, βέβαια, για τη λεπτομέρεια να κερνούν τον πελάτη ένα γλυκάκι (ένα τρουφάκι, ένα ταρτάκι, κλπ) με το που μπαίνει στο κατάστημα, ανεξάρτητα από το αν και τι θα ψωνίσει, ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ πιο άμεσο και πιο... γλυκό τρόπο να τον κερδίσεις και να τον κάνεις να ξανάρθει... Μάλιστα γνωρίζω ότι υπάρχει ρητή πολιτική της εταιρείας που λέει ότι ο πελάτης πρέπει να κεραστεί οτιδήποτε γλυκό ζητήσει ή λιγουρευτεί τελοσπάντων μέσα από το κατάστημα, προκειμένου να το δοκιμάσει επιτόπου. Για το απλούστατο μεν, μεγαλοφυέστατο δε "touch" (όπως το λέμε στα μέρη μου) του κεράσματος έχω συγχαρεί τους ιδιοκτήτες που το σκέφτηκαν και το προσωπικό που το κάνει πράξη, θέλω όμως να το επαινέσω και δημόσια.

Το δικό μας κατάστημα Fresh, το... local μας κατά τη σύγχρονη νεοελληνική ορολογία, είναι αυτό της Νέας Ερυθραίας, το οποίο και δεν αλλάζουμε με τίποτα (η τάρτα gianduja δεν παλεύεται, όσο για το tiramisu, αυτό θα το παρομοίαζα με σκληρό πλην γλυκό ναρκωτικό, ώρες-ώρες...). Άλλα καταστήματα θα βρείτε στο Χαλάνδρι, το Ψυχικό, το Κολωνάκι, το Περιστέρι, το Παγκράτι, τη Ν.Σμύρνη, την Αργυρούπολη και τη Γλυφάδα. Δεν μπορεί, κάποιο απ'όλα αυτά θα είναι κοντά σας...

Αν σας αρέσουν, όπως κι εμένα, τα αβοκάντο, θα έχετε παρατηρήσει ότι εισάγονται από μακρινές, εξωτικές και ζεστές χώρες, ωστόσο για να μην φτάσουν υπερ-γινωμένα (επί το λαϊκότερον "νια-νια") στα ράφια του μανάβη μας, έρχονται επίτηδες όσο είναι ακόμα άγουρα και σκληρά.

Λοιπόν έμαθα (και εφάρμοσα) ένα έξυπνο, απλό και αποτελεσματικό τρικ για να επισπέυδουμε την ωρίμανση του αβοκάντο αφού το ψωνίσουμε και το φέρουμε στο σπίτι: Δεν έχουμε παρά να το τυλίξουμε στη χάρτινη σακούλα του μανάβη (προσοχή: ένα ανά σακούλα) και να το αφήσουμε από βραδίς σε ένα σκοτεινό ντουλάπι ή συρτάρι, μακριά από άλλα λαχανικά ή φρούτα, που δεν ανοίγει συχνά. Μέχρι την άλλη μέρα, και ειδικά το μεσημέρι που θα το χρειαστούμε για το γεύμα μας, θα είναι μαλακό και ώριμο, έτοιμο να μας δώσει νόστιμα ορεκτικά σε συνδυασμό με καβούρι, γαρίδα ή προσούτο, να ενσωματωθεί στη σαλάτα μας, να "πάρει επάνω του" ένα πικάντικο guacamole, ή και να αποτελέσει από μόνο του ένα γευστικό και δροσιστικό ορντέβρ, "ντυμένο" με μία κομψή βινεγκρέτ ή μία ελαφριά σάλτσα ροκφόρ.

Εν τω μεταξύ, αφού κόψουμε το αβοκάντο στα δύο κατά μήκος, συχνά δυσκολευόμαστε να βγάλουμε το μεγάλο κουκούτσι που έχει στη μέση. Το κόλπο εκεί είναι να πάρουμε ένα μεγάλο μαχαίρι σεφ, και, κρατώντας το οριζόντια και ψηλά πάνω από το κουκούτσι, να το κατεβάσουμε με δύναμη, βυθίζοντάς το βαθιά στην σφικτή του σάρκα. Σηκώνοντας το μαχαίρι από το αβοκάντο, θα πάρουμε μαζί και το κουκούτσι, αφήνοντας τον υπόλοιπο πεντανόστιμο αλλά και ιδιαίτερα ωφέλιμο για την υγεία καρπό έτοιμο προς χρήση. (Δεν θα το πίστέψετε, αλλά αυτό το κόλπο - που πιάνει πάντα - το είχα δει πριν πολλά χρόνια στην Αγγλική τηλεόραση, σε ένα πρόγραμμα όπου το επιδείκνυε ο γνωστός pop-star Boy George!)

Και αν, αφού πάρετε τα αβοκάντο και δοκιμάσετε το παραπάνω κόλπο για να διαπιστώσετε αν όντως θα ωριμάσουν "εν μία νυκτί", αναρωτηθείτε μετά τί να τα κάνετε, πάρτε την απλή πλην νόστιμη συνταγή "Πάστα με Αβοκάντο και Ricotta" από το τεύχος Ιανουαρίου του Αγγλικού περιοδικού TasteItalia, για να αξιοποιήσετε τα - ώριμα πλέον - αβοκάντο σας καταλλήλως...

Θα χρειαστούμε:
* 400 γραμμάρια ζυμαρικά σε σχήμα κοχύλι (conchiglie)
* 2 αβοκάντο, ξεφλουδισμένα και λιωμένα
* 7 κουταλιές της σούπας κρεμώδες Ιταλικό τυρί Ricotta
* 2 κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος
* 2 κουταλιές της σούπας φρέσκο κόλιανδρο, λεπτοκομμένο
* αλάτι και φρεσκοκομμένο πιπέρι
* χοντρο-τριμμένη παρμεζάνα κατά βούληση, στο σερβίρισμα

Βράζουμε τα conchiglie σε μπόλικο αλατισμένο νερό. Εν τω μεταξύ ανακατεύουμε τη Ricotta, το λιωμένο αβοκάντο και την κρέμα γάλακτος, δημιουργώντας μια βελούδινη, παχύρευστη σάλτσα. Αλατίζουμε και προσθέτουμε το κόλιανδρο, ανακατεύοντας . Σουρώνουμε τα ζυμαρικά, τα οποία επιστρέφουμε στην κατσαρόλα τους, προσθέτουμε την σάλτσα μας και ανακατεύουμε καλά. Τρίβουμε μαύρο πιπέρι και μεταφέρουμε σε ζεστό βαθύ μπωλ σερβιρίσματος. Γαρνίρουμε με τριμμένη παρμεζάνα και σερβίρουμε.

Κι αν θέλετε μία πρωτότυπη πρόταση κρασιού για να συνδυάσετε το πιάτο αυτό, σας προτείνω ένα φρέσκο Grüner Veltliner από την Αυστρία ή ένα αφρώδες και δροσιστικό Prosecco από την Ιταλία. Μμμ... in gusto perfetto, όπως θα'λεγε και ο Ακάκιος!

Ακούστε κάτι που έχει ενδιαφέρον και ενδεχομένως να μην το ξέρετε: Το Sale & Pepe του Κολωνακίου διαθέτει parking! Ναι, σωστά διαβάσατε. Έχουν κάνει deal με το parking του τελεφερίκ του Λυκαβηττού και εξυπηρετεί και τα αυτοκίνητα των πελατών του εστιατορίου.

Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι απίστευτο πλεονέκτημα, καθώς το εν λόγω εστιατόριο βρίσκεται ψηλά στο Κολωνάκι, στους πρόποδες του Λυκαβηττού, εκεί που [υπό Κ.Σ.] δεν βρίσκεις να παρκάρεις ούτε ποδήλατο!... Χαράς ευαγγέλια για τους θαμώνες και fans του παλιού Ιταλικού οινοεστιατορίου (που δεν είναι λίγοι...)

Οι αμύητοι μη με ρωτήσετε αν αξίζει τον κόπο να γίνει κανείς θαμών του Sale & Pepe... Εκτός του συνεχώς εμπλουτιζόμενου υψηλού μενού, 1408 ετικέτες - μετρημένες, η μία καλύτερη απ'την άλλη - περιλαμβάνει η μυθική του λίστα. Θα μας ρωτήσουν κάποτε τα εγγόνια μας πόσες από αυτές δοκιμάσαμε στη ζωή μας και τότε τί θα τους απαντήσουμε; Ε;...

Για περισσότερες λεπτομέρειες για το Sale & Pepe και νέες εξελίξεις, κάντε λίγη υπομονή μέχρι τον ΟΙΝΟΧΟΟ του Φεβρουαρίου, που κυκλοφορεί το Σάββατο 9/2 (change of plans στην παρουσίαση εστιατορίου, για όσους παρακολουθούν, λόγω ανωτέρας βίας...)

Sale & Pepe: Αριστίππου 34, Λυκαβηττός / 210-7234102

Λοιπόν, χωρίς να έχω καμία πρόθεση να κάνω διαφήμιση, θέλω να σας μιλήσω για το Ξυνό Νερό (το προϊόν), το οποίο και πρωτοδοκίμασα στο Ξυνό Νερό (το χωριό).

Χρόνια τώρα το βλέπω στα σούπερ μάρκετ (το ίδιο κι εσείς, είμαι σίγουρος), στο ράφι με τα ανθρακούχα νερά, αλλά κάτι δεν μου έκανε το "κλικ" να το δοκιμάσω. Θες το όνομα, θες η συσκευασία, θες ο ανταγωνισμός στις διπλανές θέσεις, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα...

Στο Ξυνό Νερό της Φλώρινας, όμως, όταν θέλησα κάτι ανθρακούχο μετά το φαγητό, θα ήταν ιεροσυλία (αλλά και φύσει αδύνατον) να πιω κάτι άλλο. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι είναι ιδιαίτερο, γευστικότατο, δροσιστικό, απόλυτα ξεδιψαστικό και απίστευτα χωνευτικό. Άσε που κάτι στη γεύση του λες και μου φέρνει στο μυαλό το όμορφο αυτό ορεινό χωριό με το τσουχτερό κρύο και τους ζεστούς ανθρώπους, τις λαχταριστές τοπικές λιχουδιές και τα όμορφα τοπία...

Οπότε τ'αποφάσισα: Τέρμα τα εισαγόμενα ανθρακούχα νερά από τα βουνά της Ιταλίας, τις Ελβετικές Άλπεις, κλπ, αλλά και τα trendy Ελληνικά αντίστοιχα προϊόντα. Από δω και πέρα στηρίζω τους φίλους μου στο Ξυνό Νερό της Φλώρινας και πίνω στην υγειά τους κάθε ποτήρι. Το βρίσκω ήδη στα σούπερ μάρκετ της περιοχής μου, και όπου δεν το βρίσκω θα το ζητάω. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε...