 Κυριακή της Τυρινής μεθαύριο, και οι Χριστιανοί καταναλώνουν ό,τι μη-νηστίσιμο τρόφιμο υπάρχει στο νοικοκυριό πριν τη νηστεία της Σαρακοστής. Όχι, δεν είναι θρησκευτικό το θέμα μας σήμερα, απλά μία δικαιολογία για να μιλήσουμε για κάτι που αγαπώ πολύ: το τυρί.
Με ελάχίστες εξαιρέσεις, όλοι οι άνθρωποι που ξέρω, που ασχολούνται με τη γαστρονομία - είτε από την πλευρά της παραγωγής και της διάθεσης, είτε από την πλευρά της... κατανάλωσης - λατρεύουν το τυρί. Συμπεριλαμβάνω - προφανώς - και τον εαυτό μου, αν κι εγώ πλέον έχω περάσει εδώ και καιρό από το στάδιο της προτίμησης σε αυτό του... εθισμού...
Ίσως θυμάστε ότι προ μηνών είχα παραστεί σε ένα εξαιρετικό γεύμα που είχε παρατεθεί στο Cellier Le Bistrot του Συντάγματος, και το οποίο είχε επιμεληθεί ο διάσημος ελληνο-γαλλος chef Jean-Pierre Xiradakis, ιδιοκτήτης του θρυλικού εστιατορίου La Tupina, στο Bordeaux. Τότε λοιπόν ο chef, ο οποίος ήθελε να αποδώσει την κλασσική μαγειρική του μέσα από ελληνικές πρώτες ύλες και γεύσεις, είχε οργώσει την αγορά του κέντρου για να βρει τα τυριά με τα οποία θα συνόδευε τα πρωτοεμφανιζόμενα (στην Ελληνική αγορά) ερυθρά κρασιά προέλευσης Cotes de Bordeaux, και είχε επιλέξει ανάμεσα σε αυτά μία πεντανόστιμη Γραβιέρα Κρήτης. Ύστερα από επισταμένη έρευνα είχα πληροφορηθεί ότι το φοβερό αυτό τυρί, το είχε πάρει από του Ζαφόλια στη Σοφοκλέους.
Μπορεί να πέρασαν λίγοι μήνες αλλά δεν το ξέχασα. Έτσι βρέθηκα επί τούτου στο Κέντρο προχτές και επισκέφθηκα το κατάστημα τυροκομικών Ζαφόλια, το οποίο, ομολογώ, τόσα χρόνια είχα ταυτίσει με την παραδοσιακή Ελληνική φέτα, πολύ πριν στον κλάδο μπουν οι μεγάλες εταιρείες γαλακτοκομικών. Εκεί λοιπόν δοκίμασα και πήρα για το σπίτι αυτή την εξαιρετική Γραβιέρα Κρήτης (συγκεκριμένα Μυλοποτάμου) που σας έλεγα: γευστικότατη, σωστά πικάντικη, και παλαιωμένη όσο πρέπει για να βγάζει όμορφα γήινα αρώματα όσο προχωράμε από την καρδιά στην άκρη. Για κάτι διαφορετικό, δοκίμασα επίσης - και προτείνω - Βλαχοτύρι Μετσόβου. Πρόκειται για μία νόστιμη και τραγανή εκδοχή της κεφαλογραβιέρας, που παρασκευάζεται κυρίως από πρόβειο αλλά και λίγο κατσικίσιο γάλα (που δίνουν όμορφες γεύσεις ελληνικής υπαίθρου στο τυρί).
Αγαπητοί συν-τυρόφιλοι, είτε προ Τυρινής (προλαβαίνετε) είτε μετά, μία επίσκεψη στου Ζαφόλια αξίζει τον κόπο, ειδικά αν θέλετε καλή εξυπηρέτηση - όπως τον παλιό καιρό - χαμόγελο και καλές τιμές. Είναι σημείο αναφοράς στην προμήθεια των Αθηναϊκών νοικοκυριών από το 1916. Θα το βρείτε στην Οδό Σοφοκλέους, στον αριθμό 17 (τηλ. 210-3216931).
 Έχω άλλη μία ημερομηνία για να σημειώσουν οι οινόφιλοι στις ατζέντες τους. Βεβαίως όσοι είναι μέλη του Cellier Wine Club ενδεχομένως να το έχουν πληροφορηθεί ήδη, ωστόσο πρόκειται για event ανοικτό στο κοινό και με μεγάλο ενδιαφέρον για όλους μας.
Λοιπόν, το Σάββατο 22 Μαρτίου, από τις 11 το πρωί, τα δύο καταστήματα Cellier του Κέντρου μας δίνουν την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τις επιλογές του Cellier Wine Club για το μήνα Μάρτιο. Πρόκειται για 6 πολύ αξιόλογα Ιταλικά κρασιά από διάφορες οινοπαραγωγικές περιοχές της χώρας. Τα 5 από αυτά είναι ερυθρά, ενώ το έκτο είναι ένα αφρώδες ημίξηρο Moscato d'Asti από το Piemonte. Όλα τα κρασιά είναι πολύ ενδιαφέροντα, αν και δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω το κομψό Pinot Nero 2004 του οίκου Antinori, και, προπάντων, το πραγματικά εξαιρετικό Ca'Marcanda Magari 2005, ένα "μεγάλο" Ιταλικό κρασί με απίστευτα καλή σχέση ποιότητας/τιμής, από έναν από τους κορυφαίους παραγωγούς της Ιταλίας (και του κόσμου), τον Angelo Gaja.
Τα καταστήματα Cellier που συμμετέχουν είναι αυτό του Συντάγματος (Κριεζώτου 1 / 210-3610040) και αυτό του Κολωνακίου (Π. Ιωακείμ 31 / 210-7298330), ενώ οι πληροφορίες μου λένε ότι τον άλλο μήνα μία αντίστοιχη πρωτοβουλία θα ακολουθήσουν και τα καταστήματα της Κηφισιάς και του Πειραιά.
Όσοι ενδιαφέρονται ή θέλουν κάποια περαιτέρω πληροφόρηση μπορούν να επικοινωνούν και απευθείας με το Cellier Wine Club (210-5278700), τα μέλη του οποίου έχουν ειδικές εκπτώσεις τόσο στα κρασιά του μήνα όσο και στις περισσότερες ετικέτες που κοσμούν τα ράφια των καταστημάτων Cellier.
 Επειδή έρχεται βραδιά μεγάλου ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος (όπως καταλάβατε την πήρα την απόφασή μου...), αρκετοί - είμαι σίγουρος - θα το ρίξουν στις μπίρες και τα παρελκόμενά τους, έτσι δεν είναι;
Και εδώ λοιπόν σας έχω πρόταση. Και με ξέρετε, εγώ δεν μιλάω και δεν κάνω προτάσεις τυχαία. Αν ψάχνετε κάτι διαφορετικό, η Rolls-Royce των τσιπς ακούει στο όνομά Mama's Chips. Πρόκειται για τα πιο γευστικά πατατάκια που έχω δοκιμάσει ποτέ, και τα οποία μας έρχονται από την Κύπρο (και ποιος δεν γνωρίζει ότι οι Κυπριακές πατάτες είναι από τις εκλεκτότερες και γευστικότερες του κόσμου;)
Τα Mama's Chips μοιάζουν πραγματικά σαν να τα φρεσκο-τηγάνισε η μαμά λίγα λεπτά πριν ανοίξουμε το σακουλάκι. Τραγανιστά και πεντανόστιμα, το εννοώ όταν λέω ότι δεν υπάρχει κάτι ανάλογο στην αγορά.
Τα Mama's Chips κυκλοφορούν στις εξής γεύσεις: α) Θαλασσινό Αλάτι, β) Λιαστές Ντομάτες, Βασιλικός και Αρωματικά, και γ) Ρίγανη του Βουνού. Εκτός Ελλάδος κυκλοφορούν επιπλέον οι γεύσεις δ) Θαλασσινό Αλάτι και Ξύδι Balsamico και ε) Τυρί Cheddar και Κόκκινο Κρεμμύδι. Στην Ελλάδα θα τα βρείτε αποκλειστικά (προς το παρόν, τουλάχιστον) στα Σούπερ Μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος.
Γύρισα πριν λίγο από μία όμορφη οινική εκδήλωση, που έλαβε χώρα στο Κτήμα Οινότρια Γη του Κώστα Λαζαρίδη. Η τελετή, στην οποία συμμετείχαν απίστευτα πολλοί εκπρόσωποι του κλάδου του κρασιού στην Ελλάδα, διοργανώθηκε για την απονομή των διπλωμάτων στους αποφοίτους των διαφόρων τμημάτων του WSPC, του Ελληνικού παραρτήματος του Βρετανικού (διεθνούς, μάλλον, αφού η παρουσία του είναι δυναμική σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου) Wine & Spirit Education Trust. Απόψε λοιπόν πήρα και τυπικά (στα χέρια μου) το πτυχίο Advanced Certificate in Wines and Spirits, και μάλιστα μετ' επαίνου (Pass with Distinction). Επιτρέψτε μου να το "κορνιζάρω" εδώ, για να το βλέπω και να το καμαρώνω...
 Αυτό κι αν είναι δίλημμα...
Την Τετάρτη που μας έρχεται, οι ποδοσφαιρόφιλοι ανάμεσά μας σίγουρα γνωρίζουν ότι η Chelsea φιλοξενεί τον Ολυμπιακό στο "σπίτι" της, στο Stamford Bridge, στα πλαίσια του Champions League. Την ίδια μέρα όμως, είμαι καλεσμένος στο Sale & Pepe που διοργανώνει άλλη μία γευστική δοκιμή, στα πλαίσια της Σειράς "Δρόμοι του Κρασιού" - τη συγκεκριμένη βραδιά με επίκεντρο ένα από τα πολύ αγαπημένα μου ερυθρά κρασιά της Βορείου Ιταλίας, το Brunello di Montalcino.
Δεν είμαι φανατικός του ποδοσφαίρου, τουναντίον θα έλεγα, ωστόσο είμαι μέλος της Chelsea εδώ και κοντά μία δεκαετία (από τα "πέτρινα" χρόνια της προ-Abramovich εποχής) και κάποτε δεν έχανα αγώνα - ειδικά όταν η απόσταση από το γραφείο μου στο γήπεδο "περπατιόταν". Δεν είναι μόνο αυτό όμως... Δεν μπορώ να "πουλήσω" την παρέα που θα μαζευτεί να δει τον αγώνα στου κουμπάρου μου, ούτε τα χοιρινά μπουτάκια στο φούρνο, για τα οποία έχει δεσμευτεί, που έρχονται απευθείας από τον σταθερό τροφοδότη-"μάστορα" χασάπη από την Κάρυστο. Απ' την άλλη, βεβαίως, δεν είναι μόνο τα Brunello που θα δοκιμαστούν στο Sale & Pepe - που σίγουρα θα είναι διαλεγμένα ένα κι ένα - αλλά και το μενού που θα ετοιμάσει ο Ivan Ottaviani για να συνοδεύσει τέτοια κρασιά. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι το δίλημμα είναι σοβαρό...
Εσείς τι λέτε να κάνω; Μέχρι την Τετάρτη, περιμένω να μου πείτε τι θα κάνατε στη θέση μου. Αν βέβαια εσείς δεν έχετε αντίστοιχες δεσμεύσεις, μη χάσετε τις βραδιές των Δρόμων του Κρασιού του Sale & Pepe. Μετά από την βραδιά των Brunello, αυτήν την Τετάρτη, ακολουθούν - τις υπόλοιπες Τετάρτες του μήνα - τα κρασιά του Pierre Morey από τη Βουργουνδία την Τετάρτη 12 Μαρτίου, αυτά του Carlo Hauner από τη Σικελία στις 19 Μαρτίου και το Κτήμα Planeta, επίσης από τη Σικελία, στις 26.
Τα στοιχεία επικοινωνίας με το Sale & Pepe - για κρατήσεις στους Δρόμους του Κρασιού και όχι μόνο - είναι γνωστά: Αριστίππου 34, Λυκαβηττός / 210-7234102. Αν τώρα θέλετε να μάθετε περισσότερα για το συγκεκριμένο εστιατόριο, μπορείτε να διαβάσετε την παρουσίαση του Sale & Pepe που δημοσίευσα στον τελευταίο ΟΙΝΟΧΟΟ. Θα την βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Το χτεσινό δείπνο στου Πέτρου και της Μαριάννας ήταν θεσπαίσιο - όχι ότι περίμενε κανείς κάτι λιγότερο... Καλή παρέα, καλό κρέας, καλό κρασί, τί άλλο να ζητήσει κανείς;...
Όταν λέω καλό κρέας, εννοώ ότι ξεκινήσαμε τσιμπολογώντας ένα απίστευτο χωριάτικο λουκάνικο Μάνης και συνεχίσαμε με ένα τρυφερό αρνάκι γάλακτος που χτες το πρωί ακόμα έβοσκε στα εύφορα λιβάδια της Αταλάντης, κάποια στιγμή συνέβη το μοιραίο και βρέθηκε να σιγο-ψήνεται στη σούβλα όλη μέρα, για να καταλήξει τελικά το βράδυ στα πιάτα μας. Νόστιμο; Ότι και να σας πω θα το αδικήσω. Αυτά βέβαια ήταν για το μεζέ, όχι το κύριο πιάτο. Γιατί εκείνο ήταν ένα ζουμερό και διαλεκτό μοσχαρίσιο φιλέτο (όλο το μπαστούνι), ψημένο στην εντέλεια και σερβιρισμένο με δύο διαφορετικές σάλτσες (κόκκινο κρασί και μανιτάρια). Πώς σας ακούγεται αυτή η κρεατοφαγία; (Γιατρούλη μου, εκεί ψηλά που είσαι και με βλέπεις, ξέρω ότι είσαι υπερήφανος που ακολουθώ το προγραμμά σου χωρίς να ενδίδω στους - πίστεψέ με, πολλούς - πλούσιους σε υδατάνθρακες πειρασμούς...)
Με τί τα συνοδέψαμε όλα αυτά; Α, εδώ είναι η μαγεία... Τα δύο ερυθρά που έπαιξαν ήταν ένα εκπληκτικό ζεύγος και δούλεψαν σκληρά για να γεφυρώσουν το χάσμα της διαμάχης παλαιού και νέου κόσμου. Από τον παλαιό, Lucente του 1996 από την Τοσκάνη, σύμπραξη του Μαρκήσιου Frescobaldi με τον πανταχού παρόντα Robert Mondavi: Κομψό, βελούδινο, με φίνα αρώματα γλυκών μπαχαρικών και όμορφη επίγευση. Από το νέο, Kenwood Cabernet Sauvignon του 1993 από την California σε magnum: Παρά τα χρονάκια του ήταν πληθωρικό, με έντονη αρωματικότητα, αλλά και όμορφα στρογγυλεμένο από το χρόνο. Το ένα καλύτερο απ' το άλλο! Με τα γλυκά ανοίξαμε ένα εξαιρετικό γλυκό Pedro Ximenez του 1971 από την Bodega Toro Albala στην Cordoba της Ισπανίας: Συμπυκνωμένο και μελάτο, με έντονα αρώματα που παρέπεμπαν σε καμένη καραμέλα, αλλά και πετιμέζι. Παρότι δεν τίμησα (δυστυχώς) τα γλυκά, μπορώ να φανταστώ - με διαβεβαίωσαν και οι υπόλοιποι - ότι το εκλεκτό αυτό επιδόρπιο κρασί ταίριαξε τέλεια και με την crème brulée, αλλά και με την τούρτα με mousse σοκολάτας.
Όπως καταλαβαίνετε, ζήσαμε άλλη μία οινο-γαστρονομική πανδαισία. Εν τω μεταξύ, σήμερα το πρόγραμμα έχει barbecue στους κουμπάρους. Δεν θα μείνουμε νηστικοί ούτε σήμερα... Σειρά όμως έχει ο Ελληνικός Αμπελώνας, που χτες τον παρακάμψαμε προσωρινά, οπότε έχω ήδη βγάλει στην άκρη μερικές φιάλες μίας καλής και πάντα ταιριαστής Νεμέας.
Καλή Κυριακή και καλή (μας) όρεξη!
 Το Κτήμα Κυρ-Γιάννη έκλεισε 10 χρόνια και γιορτάζει! Ήταν το 1997, όταν ο Γιάννης Μπουτάρης αποχώρησε από την οικογενειακή εταιρεία και προχώρησε στην ίδρυση της δικής του, του Κτήματος Κυρ-Γιάννη. Δέκα χρόνια, είμαι σίγουρος ότι συμφωνείτε, εξαιρετικής πορείας και δημιουργίας κρασιών που αγαπήθηκαν (και συνεχίζουν να αγαπιούνται) φανατικά.
Θυμάμαι τα Χριστούγεννα του 2006 είχαμε κάνει ρεβεγιόν στο σπίτι και ο φίλος μου ο Πέτρος είχε φέρει ένα 3λιτρο Syrah Κυρ-Γιάννη του 1997 (από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος τρύγος τρύγος του Κτήματος), το οποίο ήταν εξαιρετικό! Συμπτωματικά είμαστε καλεσμένοι στου Πέτρου και της Μαριάννας απόψε, για άλλο ένα από τα λουκούλεια δείπνα που πάντα μας επιφυλάσσουν στο σπίτι τους, όπου για άλλη μία φορά μας έχουν τάξει παλιό Κυρ-Γιάννη - αυτή τη φορά Ράμνιστα δεκαετίας, αν κατάλαβα καλά. Αυτό θα είναι ενδιαφέρον... Ωστόσο έχω σκοπό να συνεισφέρω κι εγώ το κατιτί μου, το οποίο προσπαθώ να αποφασίσω από χτες και αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα σε Ιταλία, Νότια Αφρική και Ουρουγουάη. Το τελευταίο, εκτός από πολύ καλό, θα είναι σίγουρα και πρωτόγνωρο για όλους αφού δεν έρχεται στην Ελλάδα (γενικά είναι πολύ περιορισμένη η διεθνής διάθεσή του), γι αυτό και είχαμε κάνει, μαζί με ένα φίλο, μία μικρή προσωπική εισαγωγή πέρυσι.
Α, μην το ξεχάσω: το Κτήμα Κυρ-Γιάννη προγραμματίζει μεγάλο εορτασμό των δέκατων γενεθλίων του στο Ζάππειο, στις 27 Μαρτίου. Όποιος θέλει να λάβει πρόσκληση για την εκδήλωση μπορεί να αποστείλει σχετικό email στη διεύθυνση: [email protected].
|
RSS Feed