Πριν λίγες ημέρες σας παρέπεμψα (ηλεκτρονικά) στο Αμερικάνικο περιοδικό Gourmet και στις ροζέ επιλογές του. Όποιος θέλει αυτή την πρωτομαγιά να απολαύσει ένα όμορφο ροζέ, όμως, δεν χρειάζεται να πάει τόσο μακριά...
Κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link, λοιπόν, μπορείτε να βρείτε κάποια κλασικά, αλλά και κάποια πολύ καινούρια ροζέ, που προτείνω στο τελευταίο μου άρθρο στο In2Life. Εύχομαι να χαρίσουν χρώμα στο τριήμερό σας. Στην υγειά μας!...
Ποιος δεν θυμάται εκείνη την αγγελία εργασίας που έκανε πάταγο προ καιρού; Ξέρετε ποια εννοώ, εκείνη που έψαχνε για τον τυχερό που θα έμενε σε ένα τροπικό νησί για 6 μήνες και θα πληρωνόταν για να κολυμπάει, να λιάζεται, να βγάζει φωτογραφίες και να σερφάρει... Πολλοί είχαν μπεί τότε στον πειρασμό να στείλουν ένα βιογραφικό, και αρκετοί το έκαναν. Δεν θυμάμαι αν έμαθα τι έγινε τελικά με αυτό, πάντως ως είδηση - ή μάλλον ως επικοινωνιακό εύρημα για το resort που το είχε οργανώσει - πέτυχε απόλυτα τους σκοπούς του.
Να όμως που εμφανίστηκε κάτι αντίστοιχο με επίκεντρο το κρασί, και για το οποίο δεν σας κρύβω ότι - όπως κάθε οινόφιλος άλλωστε - θα "ψηνόμουν" τρελλά! Περί τίνος πρόκειται; Το οινοποιείο Murphy-Goode, στη Sonoma της California, έχει προκηρύξει μία αντίστοιχη θέση εργασίας, καθώς προτίθεται να προσλάβει έναν οινόφιλο blogger. Η καθημερινότητα του τυχερού θα περιλαμβάνει την εις βάθος ενασχόληση με το κρασί στο αμπέλι και στο οινοποιείο, καθώς και την απόλυτη εξοικείωση με το κρασί και τη γαστρονομία της California. Υποχρέωσή του θα είναι να μοιράζεται όλες αυτές τις νέες του εμπειρίες με τον κόσμο μέσω του blog του, καθώς και των γνωστών social media, όπως το Facebook και το Twitter. Η θέση αφορά εξάμηνη απασχόληση με όλα τα έξοδα διαμονής και διαβίωσης πληρωμένα από το οινοποιείο. Α, παραλίγο να το ξεχάσω: επιπλέον όλων αυτών, η θέση πληρώνει και μισθό 10 χιλιάδες δολάρια μηνιαίως!
Χμμμ... Ξέρω κάποιους που όχι μόνο δεν θα τους ένοιαζε ο μισθός, αλλά θα πλήρωναν κι από πάνω για τη θέση αυτή. Γι αυτούς, αλλά και για όποιον έχει περιέργεια και θέλει να μάθει περισσότερα, αλλά και - γιατί όχι - να θέσει υποψηφιότητα, σε λίγες ώρες θα γίνουν γνωστές όλες οι σχετικές λεπτομέρειες από την ειδική ιστοσελίδα που το οινοποιείο έχει φτιάξει για την αγγελία αυτή, και που βρίσκεται στην (ιδιαίτερα ταιριαστή) ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.areallygoodejob.com!...
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κρύψω την χαρά μου, αλλά δεν το θέλω κιόλας... Βλέπετε εδώ και λίγες ημέρες είμαι μέλος του Circle of Wine Writers, της θρυλικής Βρετανικής ένωσης οινογράφων που δέχεται έναν μικρό αριθμό μελών εκτός Βρετανίας στις τάξεις της. Η λίστα των μελών του Circle of Wine Writers (που μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ) περιλαμβάνει τα μεγαλύτερα ονόματα της διεθνούς οινικής δημοσιογραφίας. Αν αναλογιστείτε μάλιστα ότι κάποιοι από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου, του Steven Spurrier, συνυπέγραψαν την υποψηφιότητά μου, καταλαβαίνετε γιατί αισθάνομαι τόσο χαρούμενος και υπερήφανος ταυτόχρονα.
Την άλλη εβδομάδα θα βρίσκομαι στο Λονδίνο, καθώς έχω κανονίσει ένα ταξίδι με απίστευτο πρόγραμμα οινικών επισκέψεων, συνεντεύξεων, εκδηλώσεων και γενικά εμπειριών. Στο πλαίσιο του ταξιδιού αυτού, μάλιστα, θα παραστώ στο ετήσιο δείπνο του Circle of Wine Writers, το theme του οποίου για φέτος είναι τα "νησιώτικα κρασιά" (island wines) από όλο τον κόσμο. Εκεί - ως ο μόνος οινογράφος από την Ελλάδα στο Circle - συνεργάστηκα με τους διοργανωτές, προκειμένου να συμπεριληφθούν και κρασιά από τα Ελληνικά νησιά στη λίστα αυτών που θα δοκιμαστούν κατά τη διάρκεια του δείπνου.
Το θέμα - τόσο του γεύματος όσο και του ταξιδιού γενικότερα - έχει απίστευτο ενδιαφέρον. Να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα σας κρατάω ενήμερους (αν όλα πάνε καλά) σε καθημερινή βάση!...
Δεν ξέρω αν, ποιοι και πόσοι το πήραμε χαμπάρι, αλλά ο Jamie Oliver, ο διάσημος Naked Chef, βρέθηκε αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Στόχος του να ανακαλύψει από κοντά την ομορφιά της Ελληνικής κουζίνας, την οποία και σκοπεύει να αναδείξει στην εκπομπή που κάνει στο Βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο Channel4.
Την Τετάρτη το βράδυ ο Jamie βρέθηκε στο Καφενείο, στην Πλάκα, του φίλου μου του Κώστα του Βερύκοκου, όπου έκανε γυρίσματα δοκιμάζοντας τους εξαιρετικούς μεζέδες του αγαπημένου αυτού Πλακιώτικου στεκιού. Ο Κώστας είχε την καλοσύνη να με καλέσει, εγώ δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερα λόγω μίας επείγουσας υποχρέωσης που μέχρι τελευταίας στιγμής δεν κατάφερα να αλλάξω.
Η απουσία μου πάντως δε σημαίνει τίποτα - και πάλι μαθαίνετε πρώτοι για την παρουσία του Jamie στη χώρα μας. Στη φωτογραφία τον βλέπετε με σύμπασα την οικογένεια Βερύκοκου στο τέλος του γυρίσματος (Κώστα ελπίζω ο μικρός να παρακολουθούσε προσεκτικά τον Jamie εν ώρα δημιουργίας, για να μαθαίνει από νωρίς τα μυστικά της κουζίνας...).
Χαίρομαι γιατί η επίσκεψη αυτή θα είναι σίγουρα μια καλή διαφήμιση για την Ελλάδα. Και χαίρομαι ακόμα περισσότερο γιατί ο Jamie και οι παραγωγοί του επέλεξαν το σωστό μέρος όχι μόνο για να δοκιμάσουν πεντανόστιμους μεζέδες και καλό κρασί, αλλά και για να γνωρίσουν την όμορφη εμπειρία της παραδοσιακής Αθηναϊκής εστίασης, που θα πάρουν μαζί τους φεύγοντας.
Υπενθυμίζω ότι το Καφενείο - που γίνεται ολοένα και πιο γνωστό εντός αλλά και εκτός συνόρων - βρίσκεται στην Πλάκα (Επιχάρμου 1 & Τριπόδων / 210-3246916 / www.tokafeneio.gr).
Το γεγονός ότι ο Sting έχει ταυτιστεί με την Τοσκάνη δεν αποτελεί είδηση. Μόλις τον προηγούμενο μήνα, σε μία συνέντευξή του, δήλωνε: "Μόνο από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα έχω γυρίσει τον κόσμο μιάμιση φορά! Χτες όμως, όταν προσγειώθηκα στη Φλωρεντία, ένιωσα ανακούφιση. Ένιωσα ότι είχα γυρίσει στο σπίτι μου. Αγαπώ αυτό το μέρος γιατί με βοηθάει να σκεφτώ και μου δίνει έμπνευση". "Το μέρος" δεν είναι άλλο από το Tenuta Il Palagio, το κτήμα στο οποίο ο Sting, η γυναίκα του, Trudie Styler, τα έξι παιδιά τους και ο σκύλος τους ζουν κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Το Κτήμα βρίσκεται στην περιοχή Figline Valdarno, 30 χιλιόμετρα νότια της Φλωρεντίας. Το Tenuta Il Palagio, εκτός από χώρος διδασκαλίας γιόγκα - με την οποία η Trudie ασχολείται εδώ και πολλά χρόνια, είναι και μία φάρμα με διάφορες καλλιέργειες και με παραγωγή εκλεκτού ελαιολάδου και μελιού (κυρίως καστανιάς και ακακίας), καθώς και μαρμελάδων και εκλεκτών αλλαντικών, που μοσχο-πωλούνται όλα στο εμπόριο. Βέβαια μην σπεύσετε να ζητήσετε τα προϊόντα παραγωγής του Sting με την ετικέτα Il Palagio στο τοπικό σας ντελικατέσεν, καθώς το μόνο μέρος όπου διατίθενται είναι το πολυτελές πολυκατάστημα Harrods στο Λονδίνο.Από το Σεπτέμβριο όμως, ο Sting γίνεται και επίσημα άνθρωπος του κρασιού. Το Κτήμα του περιλαμβάνει και αμπελώνα, στον οποίο καλλιεργείται κατά κύριο λόγο η τοπική ποικιλία Sangiovese. Σε λίγους μήνες λοιπόν αναμένεται να κυκλοφορήσουν οι δύο πρώτες ετικέτες Il Palagio, ένα Chianti κι ένα Super Tuscan, και οι δύο της εσοδείας 2007, που θα έχουν (μέχρι τότε) παλαιώσει στο βαρέλι για 2 χρόνια.Η ανάμιξη επωνύμων - όταν γίνεται για την ουσία και όχι για τα μάτια του κόσμου - είναι πολύ σημαντική για την διάδοση της οινικής κουλτούρας στο ευρύ κοινό. Και ο Sting δεν είναι ο μόνος, καθώς ανήκει στην ίδια λίστα με τον Gerard Depardieu, τον Mick Hucknall, τραγουδιστή των Simply Red, την Γαλλίδα ηθοποιό Carole Bouquet, και αρκετούς άλλους. Ο Sting ειδικά, ως γνωστός ακτιβιστής σε θέματα προστασίας του πλανήτη, έχει δώσει και μεγάλη έμφαση στην βιοδυναμική καλλιέργεια, έτσι ώστε η οινοπαραγωγική του δραστηριότητα να επιβαρύνει όσο το δυνατόν λιγότερο το περιβάλλον.Παρακάτω μπορείτε να δείτε ένα ενημερωτικό βιντεάκι για τις δραστηριότητες και την παραγωγή του Tenuta Il Palagio:
Στατιστικά στοιχεία σχετικά με την καταναλωτική συμπεριφορά ημών των οινόφιλων κυκλοφορούν πολλά και διάφορα, και κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποια από αυτά είναι ακριβή και προέρχονται από αξιόπιστες πηγές. Από τα πιο "κλασικά" που κυκλοφορούν είναι αυτό, σύμφωνα με το οποίο το 85% του κρασιού που αγοράζεται καταναλώνεται μέσα σε 3 ώρες από την αγορά του. Αν ισχύει - έστω και σε κάποιο βαθμό - το ποσοστό αυτό, τότε καταλαβαίνουμε πόσο λίγοι είναι εκείνοι που πραγματικά αγοράζουν κρασί με γνώμονα την παλαίωση, αλλά και πόση βάση έχουν τελικά οι συμβουλές ημών των οινογράφων περί παλαιωσιμότητας των διαφόρων κρασιών που δοκιμάζουμε και προτείνουμε.
Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό τις προάλλες που άνοιξα το εικονιζόμενο Pomino Rosso εσοδείας 1994 από τον οίκο Marchesi Frescobaldi στην Τοσκάνη. Όχι, μη φανταστείτε ότι εγώ το φύλαγα στη συλλογή μου 15 χρόνια τώρα για να το ανοίξω σε κάποια ιδιαίτερη στιγμή. Θα έλεγα ψέμματα αν υποστήριζα ότι είμαι τόσο υπομονετικός με τα κρασιά που συλλέγω... Αντιθέτως, η φιάλη αυτή περιήλθε στα χέρια μου πριν 2 χρόνια πάνω-κάτω (αν θυμάμαι καλά), όταν είχε συμπεριληφθεί σε κάποια παραγγελία μεμονωμένων παλαιών ετικετών που είχαν παραλάβει στο Wine Garage της Εκάλης (που είναι και αντιπρόσωπος των κρασιών Frescobaldi στην Ελλάδα), και οι φίλοι μου εκεί με είχαν πάρει τηλέφωνο να με ρωτήσουν αν και ποιες από αυτές με ενδιέφεραν.
Μη φανταστείτε ότι το Pomino Rosso είναι κάποιο σπάνιο, συλλεκτικό κρασί. Χωρίς να μπορώ να θυμηθώ το ακριβές ποσόν, δεν νομίζω ότι είχα δώσει πάνω από €20 για τη συγκεκριμένη φιάλη. Η οποία περίμενε καρτερικά τη στιγμή - λίγες μέρες πριν το Πάσχα - που θα καλούνταν να συνοδεύσει το νοστιμότατο και μαλακότατο μοσχαράκι κατσαρόλας της κουμπάρας μου. Και καθώς το πιάτο ήταν μαλακό και χωρίς έντονες γεύσεις ή κάποια "βαριά" στοιχεία, σκέφτηκα ότι το παλιό αυτό κρασί θα ήταν πλέον ιδανικά στρογγυλό και κομψό για να το συνοδεύσει. Και έπεσα "διάνα"!
Γιατί σας αναφέρω όλη αυτή την ιστορία; Για να σας τονίσω την αξία που έχουν (από κάθε άποψη) οι καλές σχέσεις που διατηρούμε εμείς οι οινόφιλοι με τις κάβες από τις οποίες προμηθευόμαστε τα κρασιά μας.
Βλέπετε άτι αντίστοιχο δύσκολα θα μπορούσε - εκ των πραγμάτων - να συμβεί σε ένα σούπερ μάρκετ. "Ό,τι βλέπετε κύριε", ήταν η απάντηση της υπαλλήλου στην κάβα μεγάλου σούπερ μάρκετ στα βόρεια προάστια πρόσφατα, όταν ρώτησα αν υπήρχε μία συγκεκριμένη ετικέτα λευκού κρασιού από τη Ρόδο, εσοδείας 08. Δεν την αδικώ, καθώς δεν είναι απίθανο η ίδια υπάλληλος να είχε την προηγούμενη ημέρα βάρδια στα προϊόντα καθαρισμού, οπότε μπορεί να μην είχε ιδέα περί τίνος μιλούσα. Δεν θέλω βέβαια επ' ουδενί να πιστέψετε ότι σας συμβουλεύω να μην αγοράζετε κρασί από το σούπερ μάρκετ. Κάθε άλλο: εγώ το κάνω πολύ τακτικά, αποκλειστικά όμως για κρασιά καθημερινής κατανάλωσης, που θα βρω μόνος μου και θα βάλω στο καρότσι μου χωρίς βοήθεια. Για οτιδήποτε πιο ψαγμένο, για συγκεκριμένες παραγγελίες, ή απλά για μια καλημέρα και γρήγορη ενημέρωση για τις καινούριες κυκλοφορίες, η καλή κάβα - για μένα - είναι μονόδρομος...
Το Pomino Rosso, παρεμπιπτόντως, για να μην αφήσουμε το θέμα σε εκκρεμότητα, προέρχεται από την ομώνυμη ζώνη DOC που βρίσκεται λίγο έξω από την Φλωρεντία, και είναι ένα κομψό χαρμάνι Sangiovese και Pinot Nero, με μία "σταγόνα" Merlot. Είναι ένα εύκολο κόκκινο κρασί για το τραπέζι (και με μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης, όπως αποδείχτηκε), που συνοδεύει κρέατα και πουλερικά στην κατσαρόλα, που μαγειρεύονται με κόκκινη σάλτσα ή απλά στο ζωμό τους.
Περισσότερα για το συγκεκριμένο κρασί θα μάθετε αν επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του οίκου Frescobaldi, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link. Και αν, με αυτά που θα διαβάσετε το Pomino Rosso σας κάνει εκείνο - αυτή τη φορά - κλικ, θα το βρείτε σε ένα από τα καταστήματα Wine Garage, στο Κολωνάκι, το Νέο Ψυχικό ή την Εκάλη. Δεν σας εγγυώμαι βέβαια ότι θα βρείτε φιάλες 15ετούς παλαίωσης, όπως αυτή της ιστορίας μας, αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς τι οινικούς θησαυρούς μπορεί να φέρει στο φως μία βόλτα σε μία καλή κάβα...
Μ' αυτά και μ' αυτά έφτασε το Πάσχα...
Ας ξεκουραστούμε λίγο αυτές τις Άγιες ημέρες και ας απολαύσουμε τις (ουκ ολίγες) γαστρονομικές απολαύσεις που μας επιφυλάσσει η κουζίνα και οι παραδόσεις μας. Ειδικά μετά τη νηστεία όλες αυτές οι γεύσεις φαντάζουν ακόμα πιο λαχταριστές...
Εμείς φέτος θα περάσουμε το Πάσχα στην Αθήνα, γι αυτό και ανανεώνω το ραντεβού μας σε αυτή τη σελίδα αμέσως μετά το Πάσχα με ενδιαφέροντα θέματα της Ελληνικής και διεθνούς οινικής επικαιρότητας.
Για μένα τα κρασοπότηρα του φετινού Πάσχα έχουν χρώμα ροζ - ή, για να ακριβολογούμε, ροζέ. Ετοιμάζω μάλιστα ένα μεγάλο αφιέρωμα στα ροζέ για τον επόμενο Οινοχόο, γι αυτό και στην πορεία έχω πολλά να σας πω σχετικά με νέες κυκλοφορίες στην αγορά, τις πρόσφατες νομοθετικές εξελίξεις στην ροζέ οινοποίηση, κλπ.
Στο μεταξύ, σας αφήνω με ένα όμορφο αφιέρωμα στα ροζέ που έκανε πρόσφατα η Αμερικάνα οινογράφος Tara Q. Thomas για λογαριασμό του περιοδικού Gourmet. Και μη μου πείτε ότι δεν βρίσκονται στην Ελληνική αγορά τα ροζέ στα οποία αναφέρεται καθώς και α) οι Ακακίες 08 του Κυρ-Γιάννη μια χαρά κυκλοφορούν παντού, αλλά και β) βλέπουμε στις μεγάλες κάβες όλο και περισσότερες ποιοτικές ροζέ ετικέτες από την Προβηγγία, τη Rioja και την Νότιο Αφρική. Το πολύ καλό αυτό άρθρο θα το βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
Εύχομαι Καλό Πάσχα σε όλους, με υγεία και χαρά!
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά την συντακτική ομάδα του περιοδικού BIG FISH, που κυκλοφορεί με την εφημερίδα Πρώτο Θέμα, και ειδικά τη Μπετίνα Παναγιωτάρα, η οποία συμπεριέλαβε το δικό μου Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού στο όμορφο άρθρο της με θέμα τα σεμινάρια που προσφέρουν γνώση και εμπειρία στο κρασί στην Αθήνα.
Όσοι ενδιαφέρονται να διαβάσουν το αφιέρωμα αυτό, που δημοσιεύτηκε την τελευταία Κυριακή 12 Απριλίου, μπορούν να το κατεβάσουν παρακάτω:
bigfish_120409_wine_seminars.pdf | File Size: | 245 kb | File Type: | pdf | Download File
Εγώ το λέω εδώ και καιρό ότι η κρίση θα έχει και κάποια πλεονεκτήματα για εμάς τους οινόφιλους... Και (άλλη) μία απόδειξη μας έρχεται από το Bordeaux και την φετινή καμπάνια en primeur των οινοποιών και των négociants της περιοχής.
Άρχισαν λοιπόν να ανακοινώνονται οι πρώτες τιμές των Bordeaux της εσοδείας 2008, και είναι πολύ αισθητά χαμηλότερες από τις αντίστοιχες περσινές. Μετά την αίσθηση που δημιούργησε η ανακοίνωση από το Château Angelus ότι το ομώνυμο κρασί για το 2008 τιμολογείται en primeur στα €59 (περυσινή αντίστοιχη τιμή: €94), ακολούθησε σήμερα η ανακοίνωση του Château Latour ότι το ομώνυμο 1er Grand Cru Classé θα βγει στην αγορά en primeur με τιμή €110 ανά φιάλη, όταν η αντίστοιχη περσινή τιμή ήταν €240.
Αυτό μάλιστα που έχει ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η δραστική κάθοδος στις τιμές οφείλεται καθαρά στην κρίση, αφού η εσοδεία κρίθηκε - σε πρώτη φάση - από τους ειδικούς που την δοκίμασαν en primeur ιδιαίτερα θετικά. Για το Château Latour 2008 μάλιστα, περί ου ο λόγος, ο Steven Spurrier έγραψε στο Decanter "The precision and depth of Latour was amazing". Αν βάλεις λοιπόν δίπλα-δίπλα την ποιότητα και την τιμή της εσοδείας 2008, μάλλον αξίζει οι φαν των ερυθρών του Bordeaux να αγοράσουν en primeur για να επωφεληθούν από τις θετικές επιρροές της κρίσης. Κι αυτό γιατί, όταν τα ίδια κρασιά βγουν στο εμπόριο σε 2-3 χρόνια - ειδικά αν μας έχει λυπηθεί ο Θεός και έχουμε βγει μέχρι τότε από την κρίση - οι τιμές λιανικής είναι πολύ πιθανό να είναι πολύ διαφορετικές.
Πάντως οι πρώτες ανακοινώσεις τιμών en primeur από το Bordeaux δείχνουν να έχουν "ξαφνιάσει" κάπως την υπόλοιπη κοινότητα, και οι υπόλοιποι φαίνονται να αναθεωρούν τις αρχικές σκέψεις τους, γι αυτό και αναμένονται καθυστερήσεις. Όποιοι πάντως ενδιαφέρονται να παρακολουθούν τις φετινές τιμές en primeur, όπως αυτές θα ανακοινώνονται, μπορούν να συμβουλεύονται την ανάλογη ιστοσελίδα του Liv-Ex, της κεφαλαιαγοράς των μεγάλων κρασιών της Γαλλίας και του κόσμου, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
Η Enoteca i Terzi είναι αυτό που θα λέγαμε στη νεο-ελληνική "το απόλυτο must" για κάθε οινόφιλο που επισκέπτεται την όμορφη πόλη της Σιένα, στην Τοσκάνη. Ο χώρος είναι όμορφος και ζεστός, το φαγητό καλομαγειρεμένο, προσεγμένο και νόστιμο, ενώ η λίστα των κρασιών με τις 1800 ετικέτες ανοίγει νέους ορίζοντες στους φίλους των κρασιών της Τοσκάνης (και όχι μόνο).
Στο τελευταίο ταξίδι, με την παρέα από το Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού, απολαύσαμε ένα σούπερ δείπνο στην Enoteca i Terzi, το οποίο μάλιστα "ήρθε κι έδεσε", μετά από μία γεμάτη μέρα με επισκέψεις σε εξαιρετικά οινοποιεία και δοκιμές αντιπροσωπευτικών κρασιών της περιοχής. Το δείπνο ξεκίνησε με μία μεγάλη ποικιλία από Τοσκανέζικα τυριά και αλλαντικά, συνεχίστηκε με ένα νοστιμότατο δεύτερο πιάτο ζυμαρικών με θυμάρι, κάστανο και πεκορίνο, και κορυφώθηκε με ένα φοβερό κύριο πιάτο, που είχε ως επίκεντρο το κρέας, και μάλιστα της φημισμένης ντόπιας ράτσας αγελάδας Chianina (γνωστή επειδή από το κρέας της προέρχεται η διάσημη Bistecca alla Fiorentina). Το γλυκό ήταν μία ντόπια τάρτα με κουκουνάρι και καραμέλα, ενώ το κρασί του γεύματος ήταν (επίτηδες) από μία οινοπαραγωγική περιοχή που δεν είχε συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα του ταξιδιού, του Chianti dei Colli Senesi (Κιάντι από τη ζώνη των Λόφων της Σιένα). Βέβαια αυτά που αξίζουν πιο πολύ απ' όλα στην Enoteca i Terzi είναι τα... εκτός προγράμματος, καθώς η λίστα της προσφέρεται - λόγω βάθους και τιμών - για μεγάλα παιχνίδια, κι έτσι, με τη βοήθεια του ιδιοκτήτη, του Sergio, ανοίξαμε και απολαύσαμε 2 Magnum από το φημισμένο super-tuscan Percarlo, εσοδείας 2003, σε τιμή-έκπληξη! Ήταν από κάθε άποψη μία όμορφη βραδιά που ελπίζω ότι θα επαναληφθεί με αντίστοιχα καλή παρέα και ακόμα καλύτερα κρασιά.
Περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες για την Enoteca i Terzi μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της, στη διεύθυνση http://www.enotecaiterzi.it. Στο βιντεάκι που ακολουθεί μπορείτε να δείτε μία εξίσου ενδοαφέρουσα οινική βραδιά που πέρασα στην αγαπημένη αυτή Enoteca τον Ιανουάριο, στο πλαίσιο του ταξιδιού στην Τοσκάνη που είχε οργανώσει η FIJEV, και στο οποίο συμμετείχα μαζί με συνάδελφους οινογράφους από όλο τον κόσμο. Το βίντεο γυρίστηκε από την διακεκριμένη δημοσιογράφο οίνου της Αμερικάνικης τηλεόρασης, Suzanne Mustacich και το συνεργείο της, που συμμετείχαν στην αποστολή.
|