The TeLeGourmet Chronicles

Αν σας αρέσουν, όπως κι εμένα, τα αβοκάντο, θα έχετε παρατηρήσει ότι εισάγονται από μακρινές, εξωτικές και ζεστές χώρες, ωστόσο για να μην φτάσουν υπερ-γινωμένα (επί το λαϊκότερον "νια-νια") στα ράφια του μανάβη μας, έρχονται επίτηδες όσο είναι ακόμα άγουρα και σκληρά.

Λοιπόν έμαθα (και εφάρμοσα) ένα έξυπνο, απλό και αποτελεσματικό τρικ για να επισπέυδουμε την ωρίμανση του αβοκάντο αφού το ψωνίσουμε και το φέρουμε στο σπίτι: Δεν έχουμε παρά να το τυλίξουμε στη χάρτινη σακούλα του μανάβη (προσοχή: ένα ανά σακούλα) και να το αφήσουμε από βραδίς σε ένα σκοτεινό ντουλάπι ή συρτάρι, μακριά από άλλα λαχανικά ή φρούτα, που δεν ανοίγει συχνά. Μέχρι την άλλη μέρα, και ειδικά το μεσημέρι που θα το χρειαστούμε για το γεύμα μας, θα είναι μαλακό και ώριμο, έτοιμο να μας δώσει νόστιμα ορεκτικά σε συνδυασμό με καβούρι, γαρίδα ή προσούτο, να ενσωματωθεί στη σαλάτα μας, να "πάρει επάνω του" ένα πικάντικο guacamole, ή και να αποτελέσει από μόνο του ένα γευστικό και δροσιστικό ορντέβρ, "ντυμένο" με μία κομψή βινεγκρέτ ή μία ελαφριά σάλτσα ροκφόρ.

Εν τω μεταξύ, αφού κόψουμε το αβοκάντο στα δύο κατά μήκος, συχνά δυσκολευόμαστε να βγάλουμε το μεγάλο κουκούτσι που έχει στη μέση. Το κόλπο εκεί είναι να πάρουμε ένα μεγάλο μαχαίρι σεφ, και, κρατώντας το οριζόντια και ψηλά πάνω από το κουκούτσι, να το κατεβάσουμε με δύναμη, βυθίζοντάς το βαθιά στην σφικτή του σάρκα. Σηκώνοντας το μαχαίρι από το αβοκάντο, θα πάρουμε μαζί και το κουκούτσι, αφήνοντας τον υπόλοιπο πεντανόστιμο αλλά και ιδιαίτερα ωφέλιμο για την υγεία καρπό έτοιμο προς χρήση. (Δεν θα το πίστέψετε, αλλά αυτό το κόλπο - που πιάνει πάντα - το είχα δει πριν πολλά χρόνια στην Αγγλική τηλεόραση, σε ένα πρόγραμμα όπου το επιδείκνυε ο γνωστός pop-star Boy George!)

Και αν, αφού πάρετε τα αβοκάντο και δοκιμάσετε το παραπάνω κόλπο για να διαπιστώσετε αν όντως θα ωριμάσουν "εν μία νυκτί", αναρωτηθείτε μετά τί να τα κάνετε, πάρτε την απλή πλην νόστιμη συνταγή "Πάστα με Αβοκάντο και Ricotta" από το τεύχος Ιανουαρίου του Αγγλικού περιοδικού TasteItalia, για να αξιοποιήσετε τα - ώριμα πλέον - αβοκάντο σας καταλλήλως...

Θα χρειαστούμε:
* 400 γραμμάρια ζυμαρικά σε σχήμα κοχύλι (conchiglie)
* 2 αβοκάντο, ξεφλουδισμένα και λιωμένα
* 7 κουταλιές της σούπας κρεμώδες Ιταλικό τυρί Ricotta
* 2 κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος
* 2 κουταλιές της σούπας φρέσκο κόλιανδρο, λεπτοκομμένο
* αλάτι και φρεσκοκομμένο πιπέρι
* χοντρο-τριμμένη παρμεζάνα κατά βούληση, στο σερβίρισμα

Βράζουμε τα conchiglie σε μπόλικο αλατισμένο νερό. Εν τω μεταξύ ανακατεύουμε τη Ricotta, το λιωμένο αβοκάντο και την κρέμα γάλακτος, δημιουργώντας μια βελούδινη, παχύρευστη σάλτσα. Αλατίζουμε και προσθέτουμε το κόλιανδρο, ανακατεύοντας . Σουρώνουμε τα ζυμαρικά, τα οποία επιστρέφουμε στην κατσαρόλα τους, προσθέτουμε την σάλτσα μας και ανακατεύουμε καλά. Τρίβουμε μαύρο πιπέρι και μεταφέρουμε σε ζεστό βαθύ μπωλ σερβιρίσματος. Γαρνίρουμε με τριμμένη παρμεζάνα και σερβίρουμε.

Κι αν θέλετε μία πρωτότυπη πρόταση κρασιού για να συνδυάσετε το πιάτο αυτό, σας προτείνω ένα φρέσκο Grüner Veltliner από την Αυστρία ή ένα αφρώδες και δροσιστικό Prosecco από την Ιταλία. Μμμ... in gusto perfetto, όπως θα'λεγε και ο Ακάκιος!

Λοιπόν, χωρίς να έχω καμία πρόθεση να κάνω διαφήμιση, θέλω να σας μιλήσω για το Ξυνό Νερό (το προϊόν), το οποίο και πρωτοδοκίμασα στο Ξυνό Νερό (το χωριό).

Χρόνια τώρα το βλέπω στα σούπερ μάρκετ (το ίδιο κι εσείς, είμαι σίγουρος), στο ράφι με τα ανθρακούχα νερά, αλλά κάτι δεν μου έκανε το "κλικ" να το δοκιμάσω. Θες το όνομα, θες η συσκευασία, θες ο ανταγωνισμός στις διπλανές θέσεις, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα...

Στο Ξυνό Νερό της Φλώρινας, όμως, όταν θέλησα κάτι ανθρακούχο μετά το φαγητό, θα ήταν ιεροσυλία (αλλά και φύσει αδύνατον) να πιω κάτι άλλο. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι είναι ιδιαίτερο, γευστικότατο, δροσιστικό, απόλυτα ξεδιψαστικό και απίστευτα χωνευτικό. Άσε που κάτι στη γεύση του λες και μου φέρνει στο μυαλό το όμορφο αυτό ορεινό χωριό με το τσουχτερό κρύο και τους ζεστούς ανθρώπους, τις λαχταριστές τοπικές λιχουδιές και τα όμορφα τοπία...

Οπότε τ'αποφάσισα: Τέρμα τα εισαγόμενα ανθρακούχα νερά από τα βουνά της Ιταλίας, τις Ελβετικές Άλπεις, κλπ, αλλά και τα trendy Ελληνικά αντίστοιχα προϊόντα. Από δω και πέρα στηρίζω τους φίλους μου στο Ξυνό Νερό της Φλώρινας και πίνω στην υγειά τους κάθε ποτήρι. Το βρίσκω ήδη στα σούπερ μάρκετ της περιοχής μου, και όπου δεν το βρίσκω θα το ζητάω. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε...

Την Παρασκευή που μας πέρασε, που λέτε, ήμουν στο Ξυνό Νερό, στη Φλώρινα. Πριν φύγω, συμπτωματικά, μία ιδιαίτερα αξιόπιστη πηγή μου είχε δώσει ένα πολύ γερό γαστρονομικό tip: ότι η περιοχή διαθέτει μία χαρακτηριστική λιχουδιά, τα Φύλλα. Πρόκειται, όπως διαπίστωσα, για νοστιμότατες πλατιές ταλιατέλες που φτιάχνονται με σιμιγδάλι ολικής αλέσεως, γάλα, αυγά και... ξυνό νερό.

Αφού τα έφαγα στην κορυφαία ταβέρνα του χωριού, τον Κοντοσώρο (θα σας πω άλλη στιγμή γι αυτήν), αποφάσισα να αναζητήσω την πηγή τους. Και έτσι βρήκα το εργαστήριο-φούρνο "Το Χωριό", που ανήκει σε ένα νέο άνθρωπο, το Θόδωρο Δούμκο. Ο συνονόματος πήρε τη σκυτάλη της οικογενειακής επιχείρησης από τον πατέρα του και μετέτρεψε τον παραδοσιακό φούρνο σε πρότυπη βιοτεχνία που από το 2003 παράγει μεγάλη ποικιλία παραδοσιακών ζυμαρικών με βάση παλιές συνταγές και υλικά της περιοχής: Τα Φύλλα, χυλοπίτες, ταλιατέλες, τραχανά, κριθαράκι, κλπ... Ό,τι δοκίμασα είναι πεντανόστιμο και αντανακλά την ομορφιά της περιοχής και τη νοστιμιά της κουζίνας της. Εμένα βέβαια δε μου το βγάζετε απ'το μυαλό ότι το ξυνό νερό που αναβλύζει από τις πηγές της φερώνυμης περιοχής έχει μεγάλο ποσοστό επιρροής στη χαρακτηριστική γεύση των ζυμαρικών αυτών...

Πίσω στα Φύλλα, τα οποία τρώγονται συνοδεύοντας πλούσια κρεατικά  - εγώ τα δοκίμασα με κεφτέδες στο φούρνο με σάλτσα, αλλά και με αγριογούρουνο (μμμ...). Βράζουν - ανάλογα το γούστο σας - για 7-10 λεπτά και... δεν λένε όχι σε μαύρο πιπέρι και τριμμένο τυράκι, όπως π.χ. μία ωραία ξερή μυζήθρα.

Το καλύτερο όμως σας το άφησα για το τέλος: Αν θέλετε να δοκιμάσετε τα Φύλλα ή τα υπόλοιπα εκλεκτά προϊόντα της οικογένειας Δούμκου, δε χρειάζετε να φτάσετε, όπως εγώ, μέχρι το Ξυνό Νερό. Θα τα βρείτε πολύ πιο κοντά, στο Παντοπωλείο "Επίλεκτο" στη Νέα Σμύρνη (Θ.Σοφούλη 65 και Ελ. Βενιζέλου 90 / 210-9357323 / www.epilekto.gr).

Stollen στο γιορτινό τραπέζι

Λοιπόν το Stollen που δοκίμασα στο φούρνο του Eric Kayser σήμερα είναι η πιο γλυκιά εορταστική γεύση που έχω δοκιμάσει φέτος τις Γιορτές.

Παραδοσιακά, το Stollen είναι ένα Γερμανικό κέικ φρούτων που τρώγεται τα Χριστούγεννα. Αυτό που δοκίμασα εγώ είναι πολύ κοντά στην παραδοσιακή συνταγή: είναι φτιαγμένο με ξύσμα πορτοκαλιού, σταφίδες, κανέλλα, αμυγδαλόπαστα και ρούμι. Είναι μαλακό και πασπαλισμένο από πάνω με ζάχαρη άχνη.

Θα το βρείτε στους φούρνους Eric Kayser στην Ν.Ερυθραία (Κηφισίας 328 / 210-8089105), στη Φιλοθέη (Καλλιγά 31 / 210-6841330) και στο Μαρούσι (Θησέως 23 & Διονύσου / 210-6121474). Ζυγίζει 900 γραμμάρια (θα στολίσει το τραπέζι και θα χορτάσει όλους γύρω του) και κοστίζει €12.

Όσοι ήσασταν στο Κέντρο χτες το απόγευμα, θα είδατε ότι γινόταν χαμός από Christmas Shoppers! Ε, τελευταίες μέρες πριν τις Γιορτές είναι, διευρυμένο και το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, δικαιολογημένο δεν είναι;

Εγώ πάντως, ανάμεσα στα ψώνια ρούχων, παιχνιδιών, gadgets, κλπ, έκανα και το απαραίτητο deli-shopping. Που; Στο Petit Gourmand στο Κολωνάκι, και μπορώ να σας πω ότι εκεί έκατσα πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μαγαζί, κατά την χτεσινή εξόρμηση.

Στο Petit Gourmand βρήκα (και δεν σας τα λέω όλα, για πρακτικούς λόγους):
* Τα προϊόντα Petrossian σε αποκλειστική εισαγωγή. Η γκάμα περιλαμβάνει φουα-γκρα, σολωμό, χαβιάρι, διάφορες σάλτσες και μους λαχανικών, τσάγια σοκολατάκια και άλλα
* Διάφορα πατέ - τρούφας, σαλιγκαριών, πιπεριάς, φουα-γκρα
* Τα εξαιρετικά αλλαντικά Saint Marcel από τη Νορμανδία
* Διάφορες σπεσιαλιτέ από την Προβηγγία - Bouillabaisse, λιαστή ντομάτα, μανιτάρια του δάσους
* Σούπες, λαχανικά, αρωματισμένα και "ψαγμένα" λάδια και ξύδια
* Μπαχαρικά, αλάτια και πιπέρια
* Διάφορα εκλεκτά γλυκά, μπισκότα, κέικ, σοκολατάκια, μαρμελάδες, μέλια, κομπόστες

Τέλος, μία αξιόλογη γκάμα από ξηρά και επιδόρπια κρασιά αποκλειστικής εισαγωγής, κατά κύριο λόγο από το Μπορντώ και τη Βουργουνδία, αλλά και Σαμπάνιες-διαμαντάκια από μικρούς οίκους της Καμπανίας που δεν βρίσκονται αλλού στην αγορά.

Προτείνω ανεπιφύλακτα σε εσάς τους (εξ ορισμού) gourmet αναγνώστες αυτού του blog να εντάξετε το Petit Gourmand στο "δρομολόγιο" του Christmas Shopping σας. Κι αυτό που σίγουρα σας προτείνω είναι να πρωτοτυπήσετε και, αντί για τετριμμένα καλάθια, λουλούδια και άλλα άχρηστα εταιρικά και προσωπικά δώρα, φέτος να στείλετε στους bon viveur φίλους μία καλαίσθητη και εκλεκτή σύνθεση από το Petit Gourmand, που σίγουρα θα εκτιμήσουν πολύ περισσότερο (hint-hint καλοί μου φίλοι...).

Το Petit Gourmand θα το βρείτε στην διεύθυνση Αναγνωστοπούλου 8, στο Κολωνάκι. Τηλέφωνο και φαξ για πληροφορίες και παραγγελίες είναι το 210-3614963.

Σήμερα, Κυριακή, δοκιμάσαμε, όπως κάθε χρόνο, το Πρωτόλαδο της Χρονιάς. Πρόκειται για το πρώτο ελαιόλαδο που βγαίνει στην κατανάλωση, φρέσκο και γευστικό, έχοντας παραχθεί μόλις τον περασμένο Οκτώβριο, από την εταιρεία ΣΤΑΤΗΡ.

Το συγκεκριμένο Πρωτόλαδο παράγεται στη Χαλκιδική από πράσινες (αλλά όχι άγουρες) ελιές από συγκεκριμένες ποικιλίες: από την Μεγαλόκαρπη Καρυδολιά της περιοχής, αλλά και την, λιγότερο γνωστή, Αθωνίτικη Πρασινολιά. Το λάδι έχει υποστεί έκθλιψη σε χαμηλή θερμοκρασία και εμφιαλώνεται αφιλτράριστο, διατηρώντας το πλούσιο και ζεστό θαμπό πράσινο χρώμα της ελιάς, αλλά και όλα τα πρωτογενή αρώματα και τις γεύσεις του ευλογημένου καρπού. Χρησιμοποιείται ωμό, για να ενδυναμώνει με τη γεύση του σαλάτες, ντιπς και άλλα κρύα ή ζεστά πιάτα και πρέπει να καταναλωθεί απαραίτητα μέσα σε λίγους μήνες από την παραγωγή του.

Η δοκιμή του Πρωτόλαδου της ΣΤΑΤΗΡ γίνεται κάθε χρόνο στον ίδιο χαρακτηριστικό χώρο στην Πλάκα και έχει πάντα έναν ιδιαίτερα παρεΐστικο χαρακτήρα, γιατί αποτελεί αφορμή για φίλους και γνωστούς να βρεθούν και να συζητήσουν, δοκιμάζοντας παράλληλα το λάδι αλλά και διάφορα εκλεκτά εδέσματα. Φέτος το Πρωτόλαδο πλαισίωναν πράσινες τσακιστές ελιές από τη Χαλκιδική, ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα Σουλτανίνας, μικρές μπάμιες τουρσί, ζυμωτό ψωμί, γαλέτες και παξιμάδια, καθώς και ένα αρωματικότατο απόσταγμα (Τσιπούρα λέγεται) από τα Κύθηρα.

Δεν γνωρίζω να σας πω αν και που μπορεί κανείς να βρει το Πρωτόλαδο. Έχω παρατηρήσει ότι μία μεγάλη ποσότητα αγοράζεται σταθερά από το εστιατόριο Milos του Ξενοδοχείου Athens Hilton, όπου προσφέρεται συνοδεύοντας την ποικιλία από ψωμάκια και κριτσίνια στην αρχή του γεύματος. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να έρθουν σε επαφή με την εταιρεία ΣΤΑΤΗΡ στο τηλέφωνο 210-7258394 ή να αναζητήσουν περισσότερες πληροφορίες στο site της, στη διεύθυνση www.greekartisans.gr.

Ε λοιπόν ξέρετε κάτι; Το θέμα "ξηρός καρπός" το έχουμε υποτιμήσει κάπως... Ίσως επειδή τους βρίσκουμε παντού εύκολα, σε σούπερ-μάρκετ, βενζινάδικα, μπαρ, μπουζούκια κλπ, δεν πάει ο νους μας  στην τέχνη και τη μαεστρία που χρειάζονται για να φτάσει μία χούφτα πραγματικά καλοί ξηροί καρποί στα χέρια, και τελικά στο στόμα μας...

Δεν σας κάνω τον έξυπνο... Έτσι ακριβώς σκεφτόμουν κι εγώ. Όχι πια, όμως. Τι άλλαξε, ρωτάτε; Έφαγα ξηρούς καρπούς από τον Ιορδάνη, στη Νέα Ιωνία, και ήταν σαν να τρώω ξηρούς καρπούς για πρώτη φορά!

Ο Ιορδάνης ήρθε από τη Μικρά Ασία, το '22, με τον μεγάλο ξεριζωμό. Βέβαια, ίσως να γνωρίζετε ότι, τότε πραγματικά, έστω και με αυτό τον βάναυσο τρόπο, χάρη στους Μικρασιάτες που βρέθηκαν στην Ελλάδα, η ελληνική κουζίνα άρχισε να απογειώνεται και να αποκτά τις γεύσεις, τα χρώματα και τα αρώματα που έχει σήμερα (όταν είναι στις καλές της...).

Τότε λοιπόν ήρθε και ο Ιορδάνης, άνοιξε το πρώτο ξηροκαρπάδικο στη Νέα Ιωνία και βάλθηκε να δείξει στον κόσμο τι εστί ξηρός καρπός. Χρησιμοποιώντας τις καλύτερες πρώτες ύλες, και καβουρντίζοντας μόνος του, πάντα σε λαμαρίνα και ποτέ στο τηγάνι, κατάφερε να αναδείξει την ομορφιά και την πολυπλοκότητα που πραγματικά έχει ο ξηρός καρπός, όταν είναι δουλεμένος σωστά.

Σήμερα, κάποιες γενιές αργότερα, οι ξηροί καρποί του Ιορδάνη συνεχίζουν να μπαίνουν στα καλύτερα σπίτια της Νέας Ιωνίας αλλά και ολόκληρης της Αθήνας, και να μας κάνουν παρέα στη μαγειρική, τη ζαχαροπλαστική, καθώς βέβαια και στο ποτό, την παρέα, το ξενύχτι. Και μπορεί το μαγαζί να άνοιξε, μεγαλύτερο, λίγο πιο πέρα, μπορεί να το τρέχουν τα εγγόνια του, μπορεί πλέον να πουλάει και άλλα είδη όπως καφέδες, κρασιά, ποτά, κλπ, ο Ιορδάνης παραμένει όμως η Μέκκα του ξηρού καρπού στην Αθήνα.

Δοκίμασα τραγανά φουντούκια, ξερά σύκα με μυρωδικά, νοστιμότατα φυστίκια Αιγίνης, εξαιρετικό φυστίκι αράπικο, καθώς και τα πιο απίστευτα αλμυρά αμύγδαλα. Όταν όμως έφτασα και στο σακουλάκι με τα Macadamia, εκεί έπαθα πραγματικά ζημιά και αναγκάστηκαν να μου τα κρύψουν για να μην τα τελειώσω όλα με τη μία!

Σας τρέχουν τα σάλια; Κι εμένα, και μόνο που γράφω γι αυτά. Μην περιμένετε, σπεύσατε! Και μην ξεχνάτε ότι οι ξηροί καρποί, εκτός από νοστιμότατοι, περιέχουν βιταμίνες, καλές πρωτεΐνες και αντιοξειδωτικά συστατικά, και θεωρούνται πλέον απαραίτητα στοιχεία της υγιεινής διατροφής.

Ο Ιορδάνης βρίσκεται στο νούμερο 230 της Λεωφόρου Ηρακλείου, στη Νέα Ιωνία. Το τηλέφωνο στο κατάστημα είναι το 210-2799733. Α, και μια συμβουλή: αν σκοπεύετε να πάτε προς τα εκεί για τις εορταστικές σας προμήθειες, μη το αφήσετε για τελευταία στιγμή... Τις Γιορτές στον Ιορδάνη γίνεται λαϊκό προσκύνημα και οι ουρές είναι μεγάλες...

Συχνάζω τακτικά στα διάφορα μέρη της Βαλαωρίτου όταν είμαι στο Κέντρο, είτε για καφέ, είτε για φαγητό, είτε για ένα γρήγορο ποτάκι με κάποιο φίλο.

Τώρα μάλιστα που βρήκα και νέο στέκι, θα πηγαίνω ακόμα συχνότερα. Μιλάω για το Sofia's Cafe, που είναι σχετικά καινούριο στην περιοχή. Μου αρέσει γιατί είναι μοντέρνο, φωτεινό και ασυνήθιστα ευρύχωρο - για την περιοχή. Μαζεύει νεαρό κόσμο, αν και δεν λείπουν οι γνωστές φάτσες παραγόντων (πραγματικών και wannabe) της πολιτικής και των ΜΜΕ.

Το μενού περιλαμβάνει καφέδες, γλυκά και αλμυρά σνακς, καθώς και νοστιμότατα σάντουιτς και σαλάτες. Αξίζει όμως να δώσει κανείς και με το μενού ημέρας, το οποίο συνήθως περιλαμβάνει καλοφτιαγμένα ζεστά πιάτα όπως ριζότο, πάστα, σούπες, αλλά και κάποια πιο ουσιώδη κύρια πιάτα κρεατικών. Το ριζότο λαχανικών και η σούπα κουνουπίδι που δοκιμάσαμε την τελευταία φορά που βρεθήκαμε εκεί, ήταν και τα δύο νόστιμα, σωστά παρασκευασμένα, και μας κράτησαν καλά για την υπόλοιπη, αρκετά κρύα Νοεμβριάτικη μέρα.

Αξίζει επίσης να σημειώσω το φιλικό και χαμογελαστό service, αλλά και το γεγονός ότι εκτός από τα προϊόντα που σερβίρει, το Sofia's Cafe πουλάει επίσης και μία μεγάλη ποικιλία από εκλεκτά deli προϊόντα όπως παραδοσιακά ζυμαρικά, ελαιόλαδα, κρασιά, σάλτσες, μαρμελάδες κλπ. Τέλος, μου αρέσει η λεπτομέρεια του μεγάλου τραπεζιού στο πίσω μέρος του καταστήματος (θα χωράει τουλάχιστον 12 άτομα) όπου μπορεί να καθίσει κανείς είτε επί τούτου, είτε επειδή δεν βρίσκει δικό του τραπέζι (και μπορεί στο κοινό μεγάλο τραπέζι να κάνει και ενδιαφέρουσες, απρόσμενες γνωριμίες...).

Έτσι λοιπόν, αν καμία μέρα βρίσκομαι στο Κέντρο για επαγγελματικά ραντεβού και με ψάχνετε, τώρα ξέρετε που θα με βρείτε... Τα στοιχεία του Sofia's Cafe θα τα βρείτε στην καρτούλα παραπάνω.

Χθες ήμουν στο Κέντρο για δουλειές. Κάποια στιγμή ήρθε η ώρα για καφεδάκι, το οποίο βεβαίως, ιδανικά, δεν πρέπει να απολαμβάνεται "ξεροσφύρι", χωρίς έστω και ένα μικρό γλυκό "κατιτί"... Χθες όμως ήθελα κάτι διαφορετικό, μία αλλαγή από τα συνηθισμένα κρουασάν, μπισκότα, βουτήματα κλπ...

Μια λοιπόν και ήμουν στην περιοχή, τί καλύτερο από ένα λαχταριστό κομμάτι Πατσαβουρόπιττα Λέρου; Που την βρήκα; Στο "Παραδοσιακό", στην Οδό Αμερικής. Εκεί, η Κυρία Νίκη Καρπαθάκη και η οικογένειά της φτιάχνουν και μας σερβίρουν τα πιο γλυκά στοιχεία της παράδοσης της Λέρου. Η Πατσαβουρόπιττα προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους έχουν αδυναμία στα γλυκά ταψιού, καθώς τα βασικά της συστατικά είναι το τραγανό φύλλο ("πατσαβουριασμένο", όπως προδίδει και το όνομα) και το σιρόπι. Διατίθεται με καρύδι ή χωρίς, ενώ στο Παραδοσιακό θα βρούμε επίσης λεμονόπιττα, πορτοκαλόπιττα, διάφορα σοκολατοειδή, καθώς και κάποια αλμυρά σφολιατοειδή και πιττάκια. Όλα σπιτικά, φτιαγμένα στο χέρι και νοστιμότατα.

Σας προτείνω να δοκιμάσετε Το Παραδοσιακό, είτε για να τσιμπήσετε κάτι στα πρόχειρα επιτόπου, είτε για να πάρετε στο σπίτι. Είναι τόσο κεντρικό που σίγουρα θα περάσετε απέξω κάποια μέρα που θα βρεθείτε στο Κέντρο. Η διεύθυνσή του είναι Αμερικής 7 και το τηλέφωνο είναι 210-3633482. Αν βέβαια βρεθείτε και στη Λέρο, ακόμα καλύτερα. Θα βρείτε Το Παραδοσιακό και εκεί, στην Αγία Μαρίνα, και στο τηλέφωνο 22470-25500.

Ψώνιζα χτες στον Θανόπουλο στη Ν. Ερυθραία, όπου βρίσκω διάφορα ψαγμένα προϊόντα, είτε από απευθείας εισαγωγές είτε από επιλεγμένους προμηθευτές σε διάφορα σημεία της Ελλάδας. Βρήκα λοιπόν εκεί τα εικονιζόμενα Χυλοπιτάκια με μανιτάρια Πίνδου, από την εταιρεία ΑΡΟΣΙΣ στην Καστοριά.

Φτάνοντας στο σπίτι, δεν κρατιόμουν να τα δοκιμάσω. Τα έβρασα σε μπόλικο αλατισμένο νερό για 4 λεπτά και, αφού τα σούρωσα, τα έκαψα με λίγο φρέσκο βούτυρο. Λίγο πριν τα σερβίρω, πρόσθεσα και μερικές σταγόνες λάδι με εσάνς μαύρης τρούφας, ίσα-ίσα για να αναδείξω τα αρώματα των μανιταριών περισσότερο. Μετά στο πιάτο, με φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και χοντρο-τριμμένο Πεκορίνο από πάνω. Μμμμ... Άλλο να σας το λέω και άλλο να το δοκιμάσετε...

H ΑΡΟΣΙΣ  έχει μία μεγάλη γκάμα από παραδοσιακά προϊόντα - όσπρια, ζυμαρικά, ρύζι, μανιτάρια, κλπ - που κλείνουν μέσα τους όλες τις μαγικές γεύσεις και τα αρώματα της ελληνικής γης. Τα βρίσκουμε πλέον σε αρκετά μοντέρνα παντοπωλεία και delicatessen της Αθήνας,  κάποια από τα οποία θα τα δούμε και εδώ μαζί στο μέλλον. Εν τω μεταξύ, μπορείτε να πληροφορηθείτε για την ιστορία και την πλήρη γκάμα των προϊόντων της στην ιστοσελίδα www.arosis.gr.