 Χαράς Ευαγγέλια για όσους ζουν και δουλεύουν στο Μαρούσι. Ξέρετε τι εννοώ: τόσες εταιρείες, τόσα γραφεία και μαγαζιά από τη μία, και από την άλλη τόσο περιορισμένες καλές επιλογές για το lunch-break και το catering στο γραφείο...
Όλα αυτά όμως ανήκουν πια στο παρελθόν, τώρα που η γνωστή αλυσίδα ΙΤ επεκτάθηκε πλέον και στα Βόρεια, με νέο κατάστημα στο Μαρούσι, στην "καρδιά" των γραφειακών συγκροτημάτων της Κηφισίας (κοντά στα κεντρικά της WIND).
Σας έχω ξαναμιλήσει για τα ΙΤ. Πιστεύω ότι έχουν φέρει στην κατηγορία τους έναν "αέρα" που συναντάς σε αντίστοιχα καταστήματα στις μεγάλες μητροπόλεις του εξωτερικού. Τα προτιμώ, όχι μόνο για τη μεγάλη ποικιλία από ολόφρεσκα σάντουιτς και wraps και τις δροσερές σαλάτες. Επίσης όχι μόνο για τις νοστιμότατες σούπες - ζεστές και κρύες - που θεωρώ καινοτομία για τα Ελληνικά δεδομένα. Ούτε μόνο για τα γλυκά, τα αφράτα κρουασάν, τον μυρωδάτο καφέ και τους φρεσκοστιμένους χυμούς... Πάνω από όλα αυτά τα διαλεχτά προϊόντα στον κατάλογο, με ενθουσιάζει το γεγονός πως ό,τι μένει στο τέλος της ημέρας προσφέρεται σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και μη προνομιούχους συμπολίτες μας - αυτό το χειροκροτώ και ελπίζω να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όλους.
Όπως όλα τα ΙΤ, έτσι και το νέο κατάστημα του Αμαρουσίου προσφέρει delivery, αλλά και catering για γεύματα και συναντήσεις εργασίας. Η διεύθυνση του είναι Λ. Κηφισίας 64 (Polis Center) και τα τηλέφωνά του είναι 211-1820840 και 211-1820860. Για περισσότερες πληροφορίες για όλα τα καταστήματα ΙΤ της Αθήνας μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της εταιρείας, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.eatit.gr.
 Λοιπόν μπορεί ο καιρός να βρίσκεται σε denial και να αρνείται να το δεχτεί, αλλά η άνοιξη έχει μπει και επίσημα πλέον, και το καλοκαίρι ακολουθεί με γοργό δρασκελισμό. Έτσι το Σάββατο έκανα μία όμορφη βόλτα στην ηλιόλουστη Κηφισιά και δεν ήμουν ο μόνος. Πολύς ήταν ο κόσμος που πήρε τους δρόμους για να απολαύσει τον ήλιο και τον καλό καιρό, και είμαι σίγουρος ότι το καταδιασκέδασε.
Εγώ πάντως βρήκα την ευκαιρία να επισκεφτώ την Boutique Kayak, κάτι που σχεδίαζα από καιρό. Παρότι το κατάστημα είναι ανοικτό εδώ και κάποιο διάστημα, τώρα με τη λιακάδα "τραβιέται" πολύ περισσότερο. Ο χώρος είναι καλαίσθητος και φτιαγμένος με πολύ γούστο - boutique όνομα και πράγμα. Εσωτερικά δεσπόζουν οι καθαρές γραμμές, τα μοντέρνα υλικά και ο προσεκτικός φωτισμός, με στόχο να αναδεικνύονται τα γλυκά και τα παγωτά που κοσμούν τις λαμπερές προθήκες. Εξωτερικά, τραπεζάκια πάνω σε ξύλινο deck, προσφέρονται για καφεδάκι, γλυκάκι και κουβεντούλα στο πιο προνομιούχο σημείο της Κηφισιώτικης περατζάδας.
Για τα παγωτά της Kayak τι να πρωτοπώ; (Είμαι δηλωμένος φαν άλλωστε, το ξέρετε...) Ακούστε μόνο τις γεύσεις που δοκίμασα, και θα καταλάβετε: Πάβλοβα, Σοκολάτα με Grand Marnier, Lemongrass, Μαστίχα με Ροζ Πιπέρι (τέλειο!), Μέντα με Choco-chips, Πράσινο Τσάι, Τριαντάφυλλο με Σαμπάνια. Πώς σας ακούγονται; Και δεν είναι όλες, άφησα και μερικές για την επόμενη φορά... Σημειωτέον ότι το παγωτό μπορείτε να το φάτε εκεί, να το πάρετε στο χέρι, η και για το σπίτι (ή για δώρο) σε καινούριες, πολύ ντιζαϊνάτες συσκευασίες.
Κι αν δεν είστε σε mood για παγωτό, μην ανησυχείτε καθόλου. Πρόσφατα η Kayak ξεκίνησε συνεργασία με τον Pierre Hermé, τον κορυφαίο Γάλλο μαιτρ-ζαχαροπλάστη, τον οποίο το περιοδικό Vogue έχει χαρακτηρίσει "Πικάσο της ζαχαροπλαστικής". Αξίζει σίγουρα να δοκιμάσει κανείς τις δημιουργίες του Pierre Hermé, που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για το συγκεκριμένο κατάστημα. Αν και δεν είναι - ηθελημένα - πολλές στον αριθμό, υπάρχει κάτι για όλα τα γούστα, με λεπτές φρουτένιες γεύσεις και όχι μόνο: προτείνω ανεπιφύλακτα το αμαρτωλά απολαυστικό dome σοκολάτας, αλλά και την τριλογία βανίλιας, που παίζει όμορφα με τις διαφορετικές, φίνες γεύσεις του γλυκού μπαχαρικού.
Η Boutique Kayak βρίσκεται στο φινετσάτο Κηφισιώτικο νεοκλασσικό, στη γωνία των οδών Κυριαζή και Κασσαβέτη. Πιστέψτε με, αν την περάσετε, δεν θα την προσπεράσετε!...
 Κυριακή της Τυρινής μεθαύριο, και οι Χριστιανοί καταναλώνουν ό,τι μη-νηστίσιμο τρόφιμο υπάρχει στο νοικοκυριό πριν τη νηστεία της Σαρακοστής. Όχι, δεν είναι θρησκευτικό το θέμα μας σήμερα, απλά μία δικαιολογία για να μιλήσουμε για κάτι που αγαπώ πολύ: το τυρί.
Με ελάχίστες εξαιρέσεις, όλοι οι άνθρωποι που ξέρω, που ασχολούνται με τη γαστρονομία - είτε από την πλευρά της παραγωγής και της διάθεσης, είτε από την πλευρά της... κατανάλωσης - λατρεύουν το τυρί. Συμπεριλαμβάνω - προφανώς - και τον εαυτό μου, αν κι εγώ πλέον έχω περάσει εδώ και καιρό από το στάδιο της προτίμησης σε αυτό του... εθισμού...
Ίσως θυμάστε ότι προ μηνών είχα παραστεί σε ένα εξαιρετικό γεύμα που είχε παρατεθεί στο Cellier Le Bistrot του Συντάγματος, και το οποίο είχε επιμεληθεί ο διάσημος ελληνο-γαλλος chef Jean-Pierre Xiradakis, ιδιοκτήτης του θρυλικού εστιατορίου La Tupina, στο Bordeaux. Τότε λοιπόν ο chef, ο οποίος ήθελε να αποδώσει την κλασσική μαγειρική του μέσα από ελληνικές πρώτες ύλες και γεύσεις, είχε οργώσει την αγορά του κέντρου για να βρει τα τυριά με τα οποία θα συνόδευε τα πρωτοεμφανιζόμενα (στην Ελληνική αγορά) ερυθρά κρασιά προέλευσης Cotes de Bordeaux, και είχε επιλέξει ανάμεσα σε αυτά μία πεντανόστιμη Γραβιέρα Κρήτης. Ύστερα από επισταμένη έρευνα είχα πληροφορηθεί ότι το φοβερό αυτό τυρί, το είχε πάρει από του Ζαφόλια στη Σοφοκλέους.
Μπορεί να πέρασαν λίγοι μήνες αλλά δεν το ξέχασα. Έτσι βρέθηκα επί τούτου στο Κέντρο προχτές και επισκέφθηκα το κατάστημα τυροκομικών Ζαφόλια, το οποίο, ομολογώ, τόσα χρόνια είχα ταυτίσει με την παραδοσιακή Ελληνική φέτα, πολύ πριν στον κλάδο μπουν οι μεγάλες εταιρείες γαλακτοκομικών. Εκεί λοιπόν δοκίμασα και πήρα για το σπίτι αυτή την εξαιρετική Γραβιέρα Κρήτης (συγκεκριμένα Μυλοποτάμου) που σας έλεγα: γευστικότατη, σωστά πικάντικη, και παλαιωμένη όσο πρέπει για να βγάζει όμορφα γήινα αρώματα όσο προχωράμε από την καρδιά στην άκρη. Για κάτι διαφορετικό, δοκίμασα επίσης - και προτείνω - Βλαχοτύρι Μετσόβου. Πρόκειται για μία νόστιμη και τραγανή εκδοχή της κεφαλογραβιέρας, που παρασκευάζεται κυρίως από πρόβειο αλλά και λίγο κατσικίσιο γάλα (που δίνουν όμορφες γεύσεις ελληνικής υπαίθρου στο τυρί).
Αγαπητοί συν-τυρόφιλοι, είτε προ Τυρινής (προλαβαίνετε) είτε μετά, μία επίσκεψη στου Ζαφόλια αξίζει τον κόπο, ειδικά αν θέλετε καλή εξυπηρέτηση - όπως τον παλιό καιρό - χαμόγελο και καλές τιμές. Είναι σημείο αναφοράς στην προμήθεια των Αθηναϊκών νοικοκυριών από το 1916. Θα το βρείτε στην Οδό Σοφοκλέους, στον αριθμό 17 (τηλ. 210-3216931).
 Επειδή έρχεται βραδιά μεγάλου ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος (όπως καταλάβατε την πήρα την απόφασή μου...), αρκετοί - είμαι σίγουρος - θα το ρίξουν στις μπίρες και τα παρελκόμενά τους, έτσι δεν είναι;
Και εδώ λοιπόν σας έχω πρόταση. Και με ξέρετε, εγώ δεν μιλάω και δεν κάνω προτάσεις τυχαία. Αν ψάχνετε κάτι διαφορετικό, η Rolls-Royce των τσιπς ακούει στο όνομά Mama's Chips. Πρόκειται για τα πιο γευστικά πατατάκια που έχω δοκιμάσει ποτέ, και τα οποία μας έρχονται από την Κύπρο (και ποιος δεν γνωρίζει ότι οι Κυπριακές πατάτες είναι από τις εκλεκτότερες και γευστικότερες του κόσμου;)
Τα Mama's Chips μοιάζουν πραγματικά σαν να τα φρεσκο-τηγάνισε η μαμά λίγα λεπτά πριν ανοίξουμε το σακουλάκι. Τραγανιστά και πεντανόστιμα, το εννοώ όταν λέω ότι δεν υπάρχει κάτι ανάλογο στην αγορά.
Τα Mama's Chips κυκλοφορούν στις εξής γεύσεις: α) Θαλασσινό Αλάτι, β) Λιαστές Ντομάτες, Βασιλικός και Αρωματικά, και γ) Ρίγανη του Βουνού. Εκτός Ελλάδος κυκλοφορούν επιπλέον οι γεύσεις δ) Θαλασσινό Αλάτι και Ξύδι Balsamico και ε) Τυρί Cheddar και Κόκκινο Κρεμμύδι. Στην Ελλάδα θα τα βρείτε αποκλειστικά (προς το παρόν, τουλάχιστον) στα Σούπερ Μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος.
 Ελπίζω να είχατε μία Καλή Τσικνοπέμπτη. Δυστυχώς, (και έχει αρχίσει να μου τη δίνει...) κάποια σοβαρά τεχνικά προβλήματα έβγαλαν το blog αυτό νοκ-άουτ χτες όλη μέρα ("of all days", όπως θα 'λεγαν και στα μέρη μου...) οπότε η κρεατοφαγική πληροφόρηση που σας είχα ετοιμάσει είναι, πλέον, κομματάκι ετεροχρονισμένη. Ή μήπως όχι;...
Εδώ, βλέπετε, είναι Ελλάδα. Και η δική μας version της παγκοσμίως διάσημης Μεσογειακής Διατροφής το θέλει το κρεατάκι της το κόκκινο σε τακτική, αν όχι καθημερινή, βάση. Έτσι, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι συχνά μας φαίνεται ότι κάθε μέρα είναι και μία μικρή Τσικνοπέμπτη!... Οπότε ελπίζω ότι το θέμα αυτό δεν είναι ανεπίκαιρο αλλά, αντιθέτως, διαχρονικό.
Χτες λοιπόν, λόγω της ημέρας, οι φίλοι μου στο... νοστιμότατο blog "Hungry For Life" (http://hungryforhungry.blogspot.com/) μου έκαναν την τιμή να φιλοξενήσουν τον "Οδηγό του Επαγγελματία Ψήστη" που είχα προ καιρού δημοσιεύσει στο In2Life. Τους ευχαριστώ θερμά.
Εγώ όμως θέλω να σας πάω ένα βήμα πίσω στην όλη διαδικασία, παραπέμποντάς σας σε ένα ιδιαίτερα χρήσιμο και ενδιαφέρον άρθρο που δημοσίευσε την ίδια μέρα ο Αθήναιος, γνωστός και αγαπημένος αρθρογράφος του Γαστρονόμου της Καθημερινής, στην free-press εφημερίδα LIFO. Πρόκειται για εξαιρετικό άρθρο που αποκαλύπτει τα top χασάπικα στη Βαρβάκειο Αγορά αλλά και σε όλη την Αθήνα, όπου μπορούμε να βρούμε το πιο διαλεκτό κρέας. Γιατί, τί να το κάνεις να κατέχεις την τέχνη του ψησίματος καλά, αν δεν πρόκειται να ψήσεις καλό κρέας;... Θα το βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
Μην περιμένετε, λοιπόν, την Τσικνοπέμπτη για να τσικνήσετε. Με καλό κρέας, γνώση στο ψήσιμο και καλό κρασί, το μόνο που χρειάζεται είναι όρεξη (άντε, και λίγη προσοχή στη χοληστερίνη...)!
 Κακό μπελά, μου φαίνεται, έχουμε βρει με τα χιόνια... Δεν ξέρω για σας, αλλά εμείς εδώ στα Βου-Που από το Σάββατο δεν έχουμε κουνήσει ρούπι (τώρα βέβαια- θα την πω την αμαρτία μου - λες και χρειαζόμασταν ιδιαίτερη δικαιολογία για να το ρίξουμε στο coccooning και στο άραγμα...).
Εμένα πάντως πρέπει να με αγαπάει πολύ ο Θεός της Γαστρονομίας (ποιος είναι, να του ανάψω μία λαμπάδα στο μπόι μου;...). Κάθε φορά που αποκλείομαι από το χιόνι δεν με αφήνει χωρίς προμήθειες. Και αυτή τη φορά, η θεομηνία με βρήκε με γεμάτα ντουλάπια και ψυγείο, με ζυμαρικά από όλη την Ελλάδα, διάφορα κρέατα και αλλαντικά, νόστιμα τυριά, και, βέβαια, αρκετό κρασί για να με βγάλει για τρεις ζωές, όχι μόνο μία...
Τα περισσότερα από αυτά τα μάζεψα στις τελευταίες γαστρονομικές εξορμήσεις μου σε διάφορα σημεία της Ελλάδας (όπου, παρεμπιπτόντως, όσο βόρεια και ορεινά κι αν βρέθηκα φέτος το χειμώνα, χιόνι είδα ελάχιστο. Στην Κηφισιά μου την είχε στημένη το άτιμο...) Αν θέλετε κι εσείς κάτι αντίστοιχο αλλά με λιγότερα χιλιόμετρα, σας έχω ένα μέρος όπου θα βρείτε χίλια-δυο deli-καλούδια, είτε για άμεση κατανάλωση, είτε για μία περίπτωση αποκλεισμού από το χιονιά (που ξέρεις ποτέ, το global warming δεν σταματά να μας εκπλήσσει...)
Μόλις λοιπόν το χιόνι και ο παγετός μας το επιτρέψουν, συμβουλεύω να κατευθυνθείτε προς το delicatessen "Empire Taste" στη Ν. Ερυθραία (έξυπνο το όνομα, πάλι καλά που οι Δίδυμοι Πύργοι δεν προσφέρονταν για γαστρονομικά λογοπαίγνια...). Το κατάστημα είναι σχετικά καινούριο, και ο ιδιοκτήτης, ο οποίος είναι νέος και συμπαθέστατος, έχει μακρά προϋπηρεσία στο χώρο της γαστρονομίας, την οποία αποκόμισε δουλεύοντας για μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εισαγωγής και διάθεσης gourmet προϊόντων στην Ελλάδα.
Τι θα βρείτε εκεί: Παραδοσιακά ζυμαρικά από την Κρήτη αλλά και την Ιταλία, εκλεκτά λάδια, μέλια και ξύδια, διαφόρες σάλτσες, αποξηραμένα μανιτάρια διαφόρων ειδών που πωλούνται χύμα, χαβιάρι, σολωμό, αυγοτάραχο και τρούφα σε αρκετά λογικές τιμές. Επίσης κρασιά από την Ελλάδα και την Ιταλία, αλάτια διάφορα, πιπέρια και μπαχαρικά, καθώς και κάποια νωπά συσκευασμένα προϊόντα όπως φιλέτα πάπιας, μπουτάκια ορτυκιού και διάφορα αλλαντικά - εγχώρια και εισαγόμενα. Το κατάστημα διαθέτει επίσης ψυγείο με χύμα τυριά και αλλάντικά, το οποίο περιέχει εκλεκτά σαλάμια από την Ελλάδα και την Ιταλία, λουκάνικα από διάφορα κρέατα, μέχρι και κομματάκια κρέατος αγριογούρουνου για τηγανιά, κάτι που ακούγεται πολύ ενδιαφέρον... Τα τυριά είναι επίσης ιδιαίτερα λιμπιστικά - μάλιστα μία εξαιρετική παλαιωμένη γραβιέρα Κρήτης (υπάρχει καταγωγή από την πλευρά της συζύγου, όπως έμαθα) που αγόρασα, ήταν από τις καλύτερες που έχω δοκιμάσει. Α, πήρα και πολύ νόστιμο παστουρμά, συσκευασμένο αεροστεγώς, που προέρχεται από γνωστό Αρμένη προμηθευτή των Αθηνών.
Σταματάω εδώ, όχι μόνο γιατί νομίζω ότι αυτά θυμάμαι (δεν είναι και λίγα...) από την επίσκεψή μου στο συγκεκριμένο κατάστημα, αλλά και επειδή (όπως γίνεται πάντα) μου άνοιξε η όρεξη!... Αν το ίδιο συνέβη και σε σας, σπεύσατε στο Empire Taste - θα το βρείτε στη διεύθυνση Αναξαγόρα 21, στη Νέα Ερυθραία, και στο τηλέφωνο 210-6254993.
 Λοιπόν, δώστε βάση σας παρακαλώ οι φίλοι από τα Νότια Προάστια.
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, και δεν μπορώ να επιμείνω, καθώς εγώ ο ορκισμένος Βόρειος έχω μόλις ένα χρόνο καθημερινής παρουσίας στα Νότια (Βουλιαγμένη) λόγω δουλειάς. Έχω όμως την εντύπωση ότι από την ευρύτερη περιοχή έλειπε πάντα ένα καλό ζαχαροπλαστείο. Δε λέω, υπάρχουν κάμποσοι φούρνοι που φτιάχνουν γλυκά, αλλά νομίζω το κενό ήταν αισθητό.
Όλα αυτά όμως, φίλοι μου, ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Εδώ και ένα μήνα περίπου έχει ανοίξει στην περιοχή της Βάρκιζας το L' Atelier de Patisserie, το οποίο θα χαρακτήριζα boutique ζαχαροπλαστείο νέας γενιάς. Το επισκέφτηκα πρόσφατα και δοκίμασα αρκετά από τα γλυκά του.
Κατ'αρχάς πρέπει να σας πω ότι μου άρεσε το γεγονός ότι δεν διαθέτει απέραντες βιτρίνες με χιλιάδες γλυκά, κάτι που, ας μη κρυβόμαστε, θα έκανε τον πελάτη να αναρωτιέται πόσο καιρό βρίσκονται όλα αυτά εκεί... Αντιθέτως το Atelier διαθέτει μικρή γκάμα από γλυκά σε μικρές ποσότητες, τα οποία πραγματικά στολίζουν τις προθήκες του, με στόχο να αναπληρώνει συνέχεια κάθε γλυκό που πωλείται με φρέσκα κομμάτια που φτιάχνονται στο εργαστήριο που βρίσκονται στο πίσω μέρος του καταστήματος.
Δοκίμασα κάποια σοκολατένια (σοκολατόπιττα, brownie) και πρέπει να σας πω ότι είναι νοστιμότατα. Όσο για το προφιτερόλ, δεν διστάζω να σας πω, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των συναδέλφων στο γραφείο που το δοκιμάσαμε μαζί, ότι είναι ίσως από τα φρεσκότερα και νοστιμότερα της Αθήνας - και ξέρω ότι λέω βαριά κουβέντα... Δεν δοκίμασα γλυκά χωρίς σοκολάτα - δεν χανόμαστε, χώρια που όλοι στο γραφείο τη συγκεκριμένη μέρα είχαμε σύνδρομο στέρησης σοκολάτας, καταλαβαίνετε τι εννοώ - αλλά πρέπει να υπογραμμίσω κάτι που πραγματικά μου έμεινε: η Creme Brulee, που σερβίρεται σε ειδικό μπωλάκι, δεν έχει από πάνω το κλασσικό σιροπάκι του συνοικιακού μας ζαχαροπλαστείου - αλήθεια, πώς προέκυψε αυτή η ελληνική παρέμβαση στο συγκεκριμένο γλυκό; Αντιθέτως - και ευτυχώς - εκτίθεται σκέτη και, πριν συσκευαστεί για να πουληθεί στον πελάτη, περιχύνεται με χοντροκομμένη μαύρη ζάχαρη, η οποία εν συνεχεία καψαλίζεται για να δώσει την γνωστή και αγαπημένη σκληρή κρούστα καραμέλλας. Το σωστό, σωστό!...
Πρέπει επίσης να σας πω ότι ο χώρος είναι πολύ μοντέρνος και καλαίσθητος, η εξυπηρέτηση από το νεαρό ιδιοκτήτη ευγενικότατη, ενώ διατίθενται και κάποια κρασιά και λοιπά ποτά (γιατί συχνά παρουσιάζεται κάποια παράλληλη ανάγκη) σε, ομολογουμένως, πολύ καλές τιμές, που δεν θυμίζουν σε τίποτα την αντίστοιχη πρακτική πολλών ζαχαροπλαστείων να "χτυπούν" τις τιμές των οινοπνευματωδών, ακριβώς επειδή βρίσκουν τον πελάτη στην ανάγκη που λέγαμε...
Καλώς όρισε, λοιπόν, το L' Atelier στα Νότια Προάστια. Αν θέλετε κι εσείς να το προϋπαντήσετε και να δοκιμάσετε τα γλυκά του, θα το βρείτε στη Βάρκιζα, στις παρυφές της αγοράς και λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από την παραλία (Αφροδίτης 40 / 210-9844413).
 Ε λοιπόν θυμάμαι που η αδελφή μου κι εγώ ήμαστε ακόμη παιδάκια, και περιμέναμε πώς και πώς να ανέβει η μητέρα μας από το Παλαιό Φάληρο στο Κέντρο για δουλειές, γιατί ξέραμε ότι γυρνώντας θα μας έφερνε ολόφρεσκες και πεντανόστιμες τυρόπιττες από το Άριστον, του Λομποτέση! Αισθάνομαι ότι θυμάμαι τόσο έντονα και χαρακτηριστικά τη γεύση τους, λες και ήταν χτες...
... Μα τί λέω; Ήταν χτες! Βλέπετε, μπορεί να έχουν περάσει και 3 δεκαετίες έκτοτε, αλλά το Άριστον παραμένει εκεί που ήταν ακλόνητο, από το 1910. Και επειδή αρκετές φορές έχω βρεθεί στο Κέντρο απογευματάκι νηστικός (χτες, καλή ώρα...) λόγω συναντήσεων, έντονου προγράμματος, κλπ, προκειμένου να είμαι désagreable (όπως συμβαίνει πάντα όταν είμαι πεινασμένος) κάνω μία απαραίτητη πλην απολαυστικότατη στάση στο Άριστον.
Βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι πλέον δεν περιορίζομαι στις τυρόπιττες. Άλλωστε η επιλογή στις πίττες είναι τόσο μεγάλη που κάθε φορά δυσκολεύομαι να διαλέξω: Μπέικον-πιπεριά, μπιφτέκι με σάλτσα ντομάτα, διάφορα λαχανικά, αλλάντικά και λουκάνικα, διάφορα τυριά ή μανιτάρια... Όλες νοστιμότατες, φρεσκότατες και χορταστικότατες.
Αν λοιπόν βρεθείτε στην περιοχή και σας έρθει κάποια λιγούρα, ή ακόμα και για να ξανα-απολαύσετε γεύσεις που νομίζατε πως έχουν ξεχαστεί στα ανέμελα χρόνια της νιότης μας, κάντε μία στάση στο Άριστον του Λομποτέση και θα με θυμηθείτε... Ακολουθούν τα ακριβή στοιχεία:
 Μαίνεται ο πόλεμος της Τρούφας, ειδικά στην Ιταλία. Κι αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, προφανώς δεν μάθατε για τον άτυχο κύριο Pastore, έναν από τους πιο φημισμένους συλλέκτες άγριας τρούφας, ο οποίος έπεσε θύμα ληστείας μέρα μεσημέρι τις προάλλες, σε κάποια ορεινή περιοχή της Βόρειας Ιταλίας, ενώ ήταν στην ύπαιθρο με το σκύλο του και μάζευε τον πολύτιμο μύκητα. Οι ένοπλοι ληστές δεν ενδιαφέρθηκαν για τα λεφτά του, το αυτοκίνητο ή το ρολόι του, αλλά του αφαίρεσαν με τη βία 400 γραμμάρια λευκής τρούφας, τη σοδειά του, δηλαδή, της ημέρας. Καταλαβαίνετε ότι με τις τιμές του συγκεκριμένου εκλεκτού προϊόντος να κυμαίνονται μεταξύ πέντε και επτά χιλιάδων ευρώ το κιλό, η λεία των ληστών δεν ήταν και μικρή. Παρεμπιπτόντως, ο κύριος της φωτογραφίας δεν είναι το θύμα, αλλά κάποιος άλλος συνάδελφός του...
Η τρούφα λοιπόν είναι ένα πολύ ιδιόμορφο προϊόν. Υπάρχουν άνθρωποι που τη λατρεύουν (όπως ο γράφων) και άλλοι που τη μισούν, κι αυτό οφείλεται στη έντονη οσμή και γεύση της που... δεν είναι για όλα τα γούστα. Όσο για την τιμή της, αυτή είναι τόσο υψηλή λόγω της σπανιότητάς της. Η τρούφα, βλέπετε, δεν είναι εύκολο να καλλιεργηθεί και ως επί το πλείστον συλλέγεται άγρια, χρησιμοποιώντας ειδικά εκπαιδευμένα γουρούνια ή σκυλιά, από τις ρίζες συγκεκριμένων "μολυσμένων", ουσιαστικά, δέντρων.
Προσωπικά μου αρέσει απίστευτα στα ζυμαρικά, σε ριζότο ή πολέντα και στις περισσότερες γενικά συνταγές που την περιέχουν. Τρελλαίνομαι επίσης να την τρώω με τηγανητά αυγά, το οποίο είναι παραδοσιακότατο Βορειο-Ιταλικό πιάτο (που αρκετοί απολαμβάνουν για πρωινό...). Στην αλληνική αγορά κυκλοφορούν πολλά προϊόντα με άρωμα ή και ολόκληρη τρούφα: λάδι, ξύδι, μέλι με τρούφα, πάστα τρούφας για μακαρόνια και άλλες συνταγές, σάλτσες, ακόμα και ολόκληρα μανιταράκια σε βαζάκι. Σύντομα θα σας πω και για ένα delicatessen που βρήκα (στη γειτονιά μου μάλιστα) που πουλάει αρκετά και εκλεκτά προϊόντα με τρούφα, μέσα στην αρκετά μεγάλη και ενδιαφέρουσα ποικιλία προϊόντων που διαθέτει. Το ίδιο ισχύει επίσης και για τα Αθηναϊκά εστιατόρια που ανακάλυψαν την τρούφα σχετικά πρόσφατα και συχνά το παρακάνουν, περιλαμβάνοντάς την με κάθε ευκαιρία σε όλο και περισσότερα πιάτα.
Για το λόγο αυτό, εγώ εμπιστεύομαι μόνο μέρη που τρέχουν άνθρωποι με εμπειρία και εξοικείωση ετών (ή και ζωής) με το συγκεκριμένο προϊόν, και αυτά δεν είναι άλλα από τα καλά Ιταλικά εστιατόρια της Αθήνας. Όταν μιλώ για την κατηγορία αυτή, ουσιαστικά αναφέρομαι στο Sale & Pepe, για το οποίο σας είπα πρόσφατα, αλλά και για το Luna Rossa, στο οποίο αναφέρομαι συχνά καθώς είναι ένα από τα all-time αγαπημένα μου μέρη. Στο Luna Rossa μάλιστα, στην Καλλιθέα, μία από τις καλύτερες στιγμές είναι όταν παραγγέλνω το αγαπημένο μου Φιλέτο Bismark (τρυφερό μοσχαρίσιο φιλέτο σχάρας με ένα αυγό μάτι από πάνω), πάνω από το οποίο ο Danilo Petrini λεπτοκόβει επιτόπου την ευωδιαστή τρούφα, βάζοντας στο πιάτο την τελική (και πιο ουσιαστική) αρωματική/γευστική πινελιά. Σταματάω εδώ όμως, γιατί μου άνοιξε η όρεξη...
 Θέλω να σας μιλήσω για τα ζαχαροπλαστεία Fresh. Μη φανταστείτε βέβαια ότι θα σας πω για τις γεύσεις, την ποικιλία, τη νοστιμιά, κλπ, αυτά τόσα χρόνια τα γνωρίζει καλά όλος ο κόσμος...
Εγώ θέλω να σταθώ σε δύο πράγματα: την ποιότητα και το service. Σχετικά με το πρώτο, ξέρω καλά, από την πηγή, πόση έμφαση δίνεται στα αγνά και σωστά υλικά, την υγιεινή και τη φρεσκάδα, όλα αυτά σε σημείο μούρλας (χωρίς υπερβολή...).
Θεωρώ όμως την εξυπηρέτηση εξίσου σημαντικό παράγοντα στην επιτυχία και την αποδοχή από τον κόσμο. Στα συγκεκριμένα καταστήματα υπάρχει εντολή άνωθεν - την οποία βέβαια έχει ενστερνιστεί απόλυτα το προσωπικό - για επαγγελματισμό, ευγένεια και χαμόγελο. Όσο, βέβαια, για τη λεπτομέρεια να κερνούν τον πελάτη ένα γλυκάκι (ένα τρουφάκι, ένα ταρτάκι, κλπ) με το που μπαίνει στο κατάστημα, ανεξάρτητα από το αν και τι θα ψωνίσει, ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ πιο άμεσο και πιο... γλυκό τρόπο να τον κερδίσεις και να τον κάνεις να ξανάρθει... Μάλιστα γνωρίζω ότι υπάρχει ρητή πολιτική της εταιρείας που λέει ότι ο πελάτης πρέπει να κεραστεί οτιδήποτε γλυκό ζητήσει ή λιγουρευτεί τελοσπάντων μέσα από το κατάστημα, προκειμένου να το δοκιμάσει επιτόπου. Για το απλούστατο μεν, μεγαλοφυέστατο δε "touch" (όπως το λέμε στα μέρη μου) του κεράσματος έχω συγχαρεί τους ιδιοκτήτες που το σκέφτηκαν και το προσωπικό που το κάνει πράξη, θέλω όμως να το επαινέσω και δημόσια.
Το δικό μας κατάστημα Fresh, το... local μας κατά τη σύγχρονη νεοελληνική ορολογία, είναι αυτό της Νέας Ερυθραίας, το οποίο και δεν αλλάζουμε με τίποτα (η τάρτα gianduja δεν παλεύεται, όσο για το tiramisu, αυτό θα το παρομοίαζα με σκληρό πλην γλυκό ναρκωτικό, ώρες-ώρες...). Άλλα καταστήματα θα βρείτε στο Χαλάνδρι, το Ψυχικό, το Κολωνάκι, το Περιστέρι, το Παγκράτι, τη Ν.Σμύρνη, την Αργυρούπολη και τη Γλυφάδα. Δεν μπορεί, κάποιο απ'όλα αυτά θα είναι κοντά σας...
|
RSS Feed