 Οι οινικές γευσιγνωστικές εκδηλώσεις συνεχίζονται, και δεν σας κρύβω ότι η χαρά μου δεν περιγράφεται.
Τη σκυτάλη παίρνει τώρα η καλή κάβα στα νότια προάστια Le Palais du Vin, η οποία ξεκίνησε 3ήμερα γευσιγνωσίας κρασιών από διαφορετικούς παραγωγούς και προελεύσεις από τα μέσα του Οκτώβρη μέχρι και τα τέλη του Νοέμβρη.
Από το πρόγραμμα που κρατώ στα χέρια μου, σας προτείνω οπωσδήποτε να αρπάξετε τη σχετικά σπάνια ευκαιρία να δοκιμάσετε ξηρή Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας (γεια σου πατρίδα!) από έναν από τους ελάχιστους παραγωγούς πανελληνίως που την δουλεύουν μονοποικιλιακά με καλά αποτελέσματα, τον Ευρυβιάδη Σκλάβο. Η δοκιμή των κρασιών του οινοποιείου Σκλάβου έχει προγραμματιστεί για το 3ήμερο μεταξύ της Πέμπτης 8 και του Σαββάτου 10 Νοεμβρίου.
Επίσης, την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου και για όλο εκείνο το 3ήμερο, το Palais du Vin σας δίνει την ευκαιρία να φωνάξετε δυνατά "Le Beaujolais Nouveau est arrivé!"
Οι γευσιγνωσίες του Palais du Vin είναι ανοικτές για το κοινό. Για να προμηθευτείτε το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων, αλλά και για να δηλώσετε συμμετοχή, μπορείτε να τηλεφωνείτε στα 210-8953356 και 210-8952866 ή να επικοινωνήσετε με email στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected]. Η διεύθυνση της κάβας είναι Λεωφ. Αθηνάς 20 στη Βουλιαγμένη. Alons-y, alors!...
 "Εσείς που ασχολείστε με το κρασί τρώτε καλά!" μου λέει και μου ξαναλέει ένας φίλος... Εγώ τι να του πω; Ότι έχει άδικο; Θα πέσει φωτιά και θα με κάνει κάρβουνο!...
Πάρτε για παράδειγμα το Σάββατο το βράδυ. Μία μεγάλη αποστολή από δημοσιογράφους οίνου και γεύσης βρεθήκαμε στη Δράμα, καλεσμένοι του Νίκου Λαζαρίδη, στο ομώνυμο οινοποιείο / chateau του, που φέτος συμπληρώνει 20 χρόνια λειτουργίας. Αφού περιηγηθήκαμε τις εγκαταστάσεις, τα κελάρια, κλπ, καθίσαμε να φάμε. Αντί κάποιου catering της περιοχής, ο ιδιοκτήτης και μάγειρας της φημισμένης ταβέρνας "Ορεινό" από το χωριό Κορυφές της Δράμας, ήρθε μαζί με όλη την ομάδα του και μας μαγείρεψε επιτόπου. Στήθηκε λοιπόν στην πινακοθήκη του Chateau Nico Lazaridi ένα φαγοπότι άνευ προηγουμένου. Τι καλά φάγαμε; Εκπληκτικούς τζιγεροσαρμάδες με χοντρό σπιτικό κους-κους, λαχανοντολμάδες, νοστιμότατες μελιτζάνες κοκκινιστές με τυρί (με βάση μία παλιά Χιώτικη συνταγή), Χουνγκιάρ Μπεγεντί με έξτρα καπνισμένες τις μελιτζάνες του πουρέ, καθώς και ψαρονέφρι γεμιστό με καπνιστό τυρί της περιοχής. Η αποκάλυψη όμως, που μας άφησε όλους με ανοιχτό το στόμα, ήταν οι χειροποίητες χοντρές ταλιατέλες με φρεσκομαζεμένα άγρια μανιτάρια από το δάσος! Δεν σας λέω τίποτα άλλο για το πιάτο αυτό γιατί θα το αδικήσω... Αν ποτέ βρεθείτε στην περιοχή, πάντως, θυμηθείτε το "Ορεινό". Το τηλέφωνο στην κάρτα που πήρα φεύγοντας είναι το 2510-611634.
Όλα τα παραπάνω, όπως καταλαβαίνετε, δεν πήγαν κάτω ξεροσφύρι... Τα κρασιά του γεύματος ήταν το Μαγικό Βουνό Λευκό 2006 και το Μαγικό Βουνό Ερυθρό 2003, το οποίο δοκιμάσαμε πρώτοι, αφού αυτές τις μέρες αναμένεται να κυκλοφορήσει στην αγορά.
Οι φίλοι της θρυλικής αυτής σειράς κρασιών του Νίκου Λαζαρίδη θα γνωρίζουν ότι κάθε ετικέτα χαρακτηρίζεται από ένα πίνακα ζωγραφικής της μεγάλης συλλογής της οικογένειας. Όλοι οι πίνακες φυλάσσονται στην Πινακοθήκη "Μαγικό Βουνό" του Chateau Nico Lazaridi, εκεί δηλαδή που απολαύσαμε το εξαιρετικό δείπνο που σας περιέγραψα λίγο παραπάνω. Σήμερα έχετε την ευκαιρία να δείτε πρώτοι (sneak preview το λέμε στα μέρη μου...) τους δύο πίνακες, στο δεξί και στο κάτω μέρος αυτού του άρθρου, του Ιταλού ζωγράφου Risola, που θα κοσμούν την ετικέτα Μαγικό Βουνό Λευκό 2007, που θα κυκλοφορήσει την Άνοιξη του 2008, καθώς και την ετικέτα Μαγικό Βουνό Ερυθρό 2004, που θα κυκλοφορήσει το Φθινόπωρο του 2008!
 Είδατε πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός λοιπόν;... Αύριο, Σάββατο 13/10, μαζί με την Καθημερινή, κυκλοφορεί ο ΟΙΝΟΧΟΟΣ του φθινοπώρου με πολύ πλούσια και ενδιαφέρουσα θεματολογία. Μην τον χάσετε!...
 «Μετρημένες οι Μέρες των Κριτικών Εστιατορίων» είναι ο τίτλος ενός από τα κεντρικά άρθρα του τεύχους Σεπτεμβρίου του περιοδικού γαστρονομίας Waitrose Food Illustrated. Το μάτι μου έπεσε αμέσως στην πρόταση αυτή και με έκανε να το αγοράσω...
Ανοίγω μία γρήγορη παρένθεση για να σας πω ότι το εν λόγω περιοδικό ξεκίνησε τη ζωή του ως το περιοδικό για τους πελάτες του Αγγλικού σούπερ μάρκετ Waitrose, εξελίχθηκε όμως σε ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα και βραβευμένα περιοδικά για θέματα γαστρονομίας και ευζωίας σε όλο τον κόσμο. Αν το πετύχετε σε κάποιο περίπτερο με ξένα περιοδικά σας προτείνω να το αγοράσετε και να το διαβάσετε διεξοδικά. Θα εκτιμήσετε το όμορφο και καθαρό layout του, την εξαιρετική φωτογραφία του, τις φοβερές συνταγές και την άκρως ενδιαφέρουσα θεματολογία του, έστω και αν στενοχωρηθείτε επειδή κάποια από τα εκλεκτά προϊόντα που προτείνει δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Κλείνοντας αυτό τον διθύραμβο, αξίζει να σας πω ότι τα σούπερ μάρκετ Waitrose, μέλος του Ομίλου John Lewis στην Αγγλία, συνεργάζονται με κορυφαίους σεφ, ενώ οι υπεύθυνοι για τις επιλογές κρασιών και διαχείριση της κάβας του ομίλου κατέχουν τον ανώτατο τίτλο του Master of Wine!
Το άρθρο λοιπόν λέει ότι σήμερα, στην εποχή του Internet και των blogs (καλή ώρα...) ο κόσμος έχει κουραστεί από τις φανφάρες των υποτιθέμενων ειδικών σχετικά με τα καλά και τα στραβά του κάθε εστιατορίου, και αποζητά την γνώμη είτε φίλων και γνωστών, είτε και αγνώστων, που ωστόσο επισκέπτονται και εξετάζουν ένα εστιατόριο καθαρά από την πλευρά του πελάτη, και κοινοποιούν τα «πορίσματα» της έρευνάς τους σε ελεύθερα προσβάσιμους τόπους στο Internet.
Το άρθρο αυτό μου άρεσε πολύ, και μου δίνει την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας το δικό μου σκεπτικό βάσει του οποίου παρουσιάζω ένα εστιατόριο σε κάποιο από τα άρθρα μου:
1. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η εμπειρία του να τρώω «έξω» με συναρπάζει. Παρότι μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω και λέγεται ότι το κάνω καλά, η επίσκεψη σε ένα νέο εστιατόριο με συγκινεί πολύ περισσότερο.
2. Είχα τη χαρά κατά τη διάρκεια της ζωής μου να επισκεφτώ ή και να ζήσω σε πόλεις που φημίζονται για τα εστιατόριά τους (Λονδίνο, Παρίσι, Μιλάνο, Ρώμη, Βαρκελώνη, Νέα Υόρκη, Σαν Φρανσίσκο, Λος Άντζελες, κ.α.). Δεν άφησα λεπτό ανεκμετάλλευτο!
3. Επειδή γοητεύομαι από γεύσεις, χρώματα, αλλά και τη γενικότερη εμπειρία του εστιατορίου, έχω μάθει να δοκιμάζω τα πάντα. Έτσι, έχω φάει σε «περίεργα» μέρη που κάποιος θα φοβόταν να μπει, αλλά έχω φάει και σε εστιατόρια που παίζουν τα αστέρια Michelin στα δάχτυλα. Κάθε διαφορετικό μέρος έχει να σου προσφέρει κάτι.
4. Παρότι, όπως όλοι μας, έχω κάποια σταθερά «στέκια», προτιμώ να δοκιμάζω κάθε φορά καινούρια μέρη. Αυτό κάποιες φορές δημιουργεί προβλήματα και καθυστερήσεις στην παρέα, όταν αναλαμβάνω την επιλογή του μέρους, ωστόσο οι φίλοι μου με έχουν μάθει και προσπαθούν να δείχνουν κατανόηση.
5. Ως δημοσιογράφος, δεν κάνω κριτικές εστιατορίων. Κάνω προτάσεις. Αυτό σημαίνει ότι για να γράψω για ένα μέρος θα πρέπει να είμαι διατεθειμένος να το προτείνω υπεύθυνα. Ως εκ τούτου, αν κάποιο μέρος με ικανοποιήσει, θα το παρουσιάσω. Αν όχι, δεν θα το «θάψω» - απλά θα το αγνοήσω. Επιπλέον, δεν θα το ξαναεπισκεφτώ, και ούτε πρόκειται να το προτείνω σε οποιονδήποτε εμπιστεύεται τη γνώμη μου.
6. Ποτέ δεν θα κάνω παρουσίαση ενός εστιατορίου με την πρώτη επίσκεψη – εκτός αν απλά γράψω μία πρώτη εντύπωση, το οποίο και θα ξεκαθαρίσω. Μία φορά έκανα το λάθος να παρασυρθώ και να προτείνω με πολύ ενθουσιασμό ένα μέρος το οποίο είχα επισκεφτεί μόνο μία φορά, και σύντομα συνειδητοποίησα ότι είχα πέσει τραγικά έξω...
7. Οι καλύτερες παρουσιάσεις μου αφορούν σε μέρη που έχω επισκεφτεί πολλές φορές ως πελάτης, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, ώσπου κάποια στιγμή αποφάσισα να βγάλω τις εντυπώσεις μου παραέξω...
8. Ποτέ δεν κλείνω τραπέζι ανώνυμα. Χρησιμοποιώ πάντα το όνομα και την δημοσιογραφική μου ιδιότητα εκ των προτέρων. Μπορεί αυτό να σημαίνει ότι ένας ιδιοκτήτης ή μαιτρ μπορεί να κάνει μία έξτρα προσπάθεια για μένα, προτιμώ όμως αυτό από το να θεωρηθώ από αυτούς που πηγαίνουν κάπου στα μουλωχτά για να βρουν ψεγάδια...
9. Ομοίως, πληρώνω πάντα ο ίδιος το λογαριασμό, εκτός αν ανταποκρίνομαι σε συγκεκριμένη πρόσκληση ή πρόκειται για εκδήλωση. Όταν κάνω παρουσίαση π.χ. για τον ΟΙΝΟΧΟΟ, το κόστος του γεύματος το πληρώνει η Καθημερινή. Όταν δοκιμάζω ένα μέρος «για την πάρτη» μου, πληρώνω πάντα ο ίδιος.
10. Η προσέγγισή μου είναι πάντα αυτή του πελάτη. Με ενδιαφέρει η εξυπηρέτηση, η ατμόσφαιρα, η γενική εμπειρία. Στο φαγητό καμιά φορά είμαι πιο ελαστικός, γιατί είναι κατά μεγάλο βαθμό υποκειμενικό και εξαρτάται από χίλιους δύο παράγοντες της στιγμής. Στην εξυπηρέτηση και στην καθαριότητα όμως, ποτέ.
11. Θεωρώ αντικειμενικότατο μάρτυρα της όλης προσέγγισης του εστιατοριου τις τουαλέτες του. Η κατάσταση της τουαλέτας μπορεί να ανεβάσει ένα μέτριο εστιατόριο ή και να χαντακώσει ένα – κατά τ’ άλλα - πολύ καλό. Όποτε μπορώ, για τους ίδιους λόγους, επισκέπτομαι και την κουζίνα.
12. Τέλος, εξετάζω το κόστος όχι σαν απόλυτο νούμερο, αλλά σε σχέση με αυτό που μου προσφέρει. Έτσι, κριτήριό μου καθαρά είναι η αξία (value).
Αυτά έχω να σας πω όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζω την παρουσίαση ενός εστιατορίου. Όπως λέει και στο άρθρο του Waitrose Food Illustrated που σας έλεγα πιο πάνω, ο μόνος τρόπος για να καταλάβουμε αν η προσέγγιση ενός δημοσιογράφου γεύσης μας «πάει» είναι να τον παρακολουθήσουμε σε βάθος χρόνου και να τσεκάρουμε αυτά που λέει σε σχέση με τις δικές μας εντυπώσεις. Εγώ προσωπικά με χαρά θα ακούσω τα σχόλια και τις εντυπώσεις σας πάνω σε όλα τα θέματα που θίγω, είτε αυτά είναι θετικά είτε είναι αρνητικά, αρκεί βεβαίως να είναι αιτιολογημένα.
Παρεμπιπτόντως, το Waitrose Food Illustrated θα το βρειτε σε κεντρικά περίπτερα και πρακτορεία ξένου τύπου, αλλά και στο Internet, στη διεύθυνση www.waitrose.com/wfi.
 Η τιμή του ελληνικού κρασιού συχνά αποτελεί θέμα συζήτησης. Είναι γεγονός ότι τα κρασιά μας δεν είναι τόσο φτηνά όσο πολλά αντίστοιχα ξένα κρασιά, αυτό όμως δικαιολογείται - ως ένα μεγάλο βαθμό - από τη δύσκολη τοπολογία του ελληνικού αμπελώνα, τα ακριβά εργατικά χέρια, και αρκετούς ακόμα παράγοντες.
Γι αυτό και είναι καλό να μην κοιτάμε τόσο την τιμή ενός κρασιού ως απόλυτο μέγεθος, αλλά να την εξετάζουμε σε σχέση με την ποιότητα του κρασιού που μας εξασφαλίζει. Με άλλα λόγια, αυτό που ονομάζουμε "σχέση ποιότητας/τιμής", ουσιαστικά αφορά όχι στο κόστος, αλλά στην πραγματική αξία του κρασιού μας.
Προς τι όλη αυτή η εισαγωγή; Επειδή όλα αυτά μου (ξανα)ήρθαν στο μυαλό τις προάλλες που δοκίμασα το "Λευκό εις το Τετράγωνο 2006" από τους Αμπελώνες Ζαχαριά, που βρίσκονται στη Νεμέα. Πρόκειται για ένα απολαυστικότατο λευκό βαρελάτο κρασί που προκύπτει από το πάντρεμα του γνωστού μας Ασύρτικου, που κατάγεται από τη Σαντορίνη, με την σπάνια και ελάχιστα διαδεδομένη λευκή ποικιλία της Κορινθίας, τη Σκλάβα. Έχοντας μείνει στο βαρέλι όσο ακριβώς χρειάζεται για να εμπλουτίσει τα αρώματα και την προσωπικότητά του, χωρίς όμως να κινδυνεύει να καπελωθεί από αυτό, το κρασί αυτό είναι δροσιστικό, απολαυστικό και σίγουρα όχι συνηθισμένο.
Και δεν το λέω μόνο εγώ: Το Λευκό εις το Τετράγωνο έχει ήδη σαρώσει τα βραβεία σε μεγάλους διαγωνισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό - Θεσσαλονίκη, Prowein, International Wine Challenge, Wine & Spirits Competition! Και θέλετε να ακούσετε και το καλύτερο; Η λιανική του τιμή δεν ξεπερνάει τα €9.50! Η σχέση ποιότητας/τιμής που λέγαμε πριν, σε όλο της το μεγαλείο.
Ένα όμορφα και προσεγμένα βαρελάτο λευκό κρασί (όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν καλά ότι με τη συγκεκριμένη κατηγορία είμαι πολύ "παράξενος") σαν το Λευκό εις το Τετράγωνο μπορείτε να το συνδυάσετε τέλεια με ψάρι στα κάρβουνα, αλλά και κάποια ψητά λευκά κρέατα - θα δείτε μάλιστα ότι με τέτοιους συνδυασμούς, το κρασί μεταμορφώνεται και δένει εντυπωσιακά με το φαγητό.
Αξίζει τον κόπο να στηρίξουμε τις προσπάθειες οινοποιείων όπως οι Αμπελώνες Ζαχαριά, που κάνουν πολύ καλή δουλειά με μικρές παραγωγές, δεν διστάζουν να πειραματιστούν με σπάνιες ελληνικές ποικιλίες, και ταυτόχρονα σέβονται τα χρήματα του καταναλωτή, γι αυτό και τιμολογούν προσεκτικά και τίμια. Το Λευκό εις το Τετράγωνο θα πρέπει να προσπαθήσετε αρκετά για να το βρείτε, κυρίως σε μεγάλες κάβες με ευρεία γκάμα προϊόντων. Μπορείτε ωστόσο να επικοινωνήσετε κατευθείαν με τους Αμπελώνες Ζαχαριά. Στοιχεία επικοινωνίας θα βρείτε στην ιστοσελίδα www.zacharias.com.gr.
 Φέτος το καλοκαίρι είχα τη χαρά να γνωρίσω το Γιάννη Γκελντή, τον γνωστό σε όλους μας σεφ με τις συχνές εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές.
Ο Γιάννης λοιπόν είναι ένας άνθρωπος με φαντασία και δημιουργικότητα, αλλά και πολύ ευχάριστος στην παρέα και στο τραπέζι. Εκτός από τις γνώσεις του στην μαγειρική, που τις ξέρουμε όλοι, με εντυπωσίασε η τεχνογνωσία του όσον αφορά στο υγιεινό μαγείρεμα, καθώς και η θεωρία του ότι μπορεί κανείς να αδυνατίσει τρώγοντας. Μάλιστα τον ζήλεψα πολύ γιατί κατάφερε να χάσει πολλά κιλά χωρίς - προφανώς - να χάσει την επαφή του με το φαγητό και την κουζίνα (άντε και στα δικά μας...). Για να φανταστείτε έχει μείνει μισός από όπως τον βλέπετε στην φωτογραφία εδώ, απλά δεν είχα μία πιο πρόσφατη...
Το τελευταίο από τα πολλά βιβλία του Γιάννη έχει ως θέμα τη Φέτα, την οποία εξετάζει ιστορικά και γαστρονομικά, ενώ παραθέτει και πολλές συνταγές (κάποιες γνωστές, άλλες πολύ ψαγμένες) γύρω από το παραδοσιακό μας αυτό τυρί.
Το πιο συναρπαστικό νέο του, όμως, είναι η στενότερη συνεργασία του με τα super market Βερόπουλος, για τα οποία έχει σχεδιάσει μία μεγάλη γκάμα από συσκευασμένα, έτοιμα γεύματα, τα οποία δεν θα είναι μόνο νόστιμα, αλλά θα είναι υγιεινά και σε επίπεδο παρασκευής, αλλά και σε επίπεδο θερμίδων.
Για περισσότερες πληροφορίες αλλά και συνταγές, μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του, στη διεύθυνση www.gelntis.com.
 Κι όμως, υπάρχουν ελπίδες για να κάνει διεθνή καριέρα το ελληνικό κρασί. Και ακόμα περισσότερες είναι οι ελπίδες των οινοποιών που τολμούν και πρωτοπορούν!
Πεδίον δόξης λαμπρόν φαίνεται να ανοίγεται για τους 2 συντελεστές του Κτήματος Βιβλία Χώρα, του Βαγγέλη Γεροβασιλείου και του Βασίλη Τσακτσαρλή, οι οποίοι, μαζί με τον δαιμόνιο επιχειρηματία Τάκη Σολδάτο - δύναμη στο εμπόριο του Ελληνικού κρασιού εκτός συνόρων - πήραν των οματιώνε τους και κίνησαν προς Νότιο Αφρική μεριά. Εκεί λοιπόν, και μάλιστα στην προνομιούχο περιοχή του Stellenbosch, αγόρασαν εκτάσεις και ξεκίνησαν ένα νέο οινοποιείο, το Escapades Winery. Το σκέφτηκαν πολύ έξυπνα. Στις νεκρές, αμπελοοινικά, περιόδους της Ελλάδας, ο Γεροβασιλείου και ο Τσακτσαρλής θα βρίσκονται στη Νότιο Αφρική. Παράλληλα, ο Σολδάτος θα βάλει όλες του τις δυνάμεις και τα contacts του για να μπει σε μεγάλες διεθνείς αγορές με το νέο brand.
Τις προάλλες είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε σε avant-premiere τα πρώτα δείγματα των κρασιών που θα κυκλοφορήσουν με την ετικέτα Escapades. Το Sauvignon Blanc 2007 είναι ένα φρέσκο και δροσιστικό λευκό με απολαυστικά φυτικά αρώματα σε μύτη και στόμα, που οι φίλοι του λευκού Βιβλία Χώρα θα ερωτευθούν από την πρώτη κιόλας γουλιά. Όσο για τα ερυθρά της σειράς, πρόκειται για μονοποικιλιακά Cabernet Sauvignon, Merlot, Pinotage και Shiraz. Όλα δείχνουν ήδη πολύ καλά στοιχεία, ωστόσο επειδή δοκιμάσαμε τις τελευταίες εμφιαλώσεις (2006), είναι πολύ νωρίς ακόμα για να βγάλουμε συμπεράσματα.
Από τα κρασιά του portfolio του Escapades, μόνο μία πολύ μικρή ποσότητα από το Sauvignon Blanc 2007 θα διατεθεί στην Ελληνική αγορά - σε τιμή που θα κυμαίνεται γύρω στα €16, από την εισαγωγική εταιρεία ΟΙΝΟΚΟΣΜΟΣ και την Κάβα ΚΥΛΙΞ (Κολωνάκι), από τις αρχές του Νοεμβρίου. Τα ερυθρά, σύμφωνα τουλάχιστον με την υφιστάμενη ενημέρωση, προορίζονται αποκλειστικά για μεγάλες διεθνείς αγορές όπου τα κρασιά της Ν.Αφρικής έχουν μεγάλη ζήτηση.
Συγχαρητήρια στην προσπάθεια και ευχές για κάθε επιτυχία - η οποία θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη για οποιαδήποτε προσπάθεια/πρωτοβουλία αναλαμβάνουν και οι 3 συνιδρυτές του Escapades, κάθε ένας από τους οποίους έχει το δικό του "άγγιγμα του Μίδα"....
 Εμένα λοιπόν η μόδα των αρωματικών καφέδων δε με άγγιξε ποτέ. Το αντίθετο μάλιστα. Είμαι φανατικός λάτρης του καφέ, γι αυτό ακριβώς και αναζητώ πάντα τα αυθεντικά του αρώματα και τη γεμάτη γεύση του, χωρίς παρεμβάσεις που αλλοιώνουν αυτήν ακριβώς την αυθεντικότητά του, με "ξένα" κατά τη γνώμη μου, αρώματα, όπως φουντούκι, βανίλια, καραμέλα, κλπ...
Βεβαίως υπάρχει ένα είδος αρωματισμένου καφέ που εξαιρώ από όλα τα παραπάνω. Πρόκειται για τον Αραβικό καφέ, που είναι κατά βάση καφές Arabica, παρεμφερής με τον δικό μας, Ελληνικό καφέ, αρωματισμένος με την προσθήκη κάρδαμου. Τελευταία φορά που τον είχα απολαύσει ήταν πριν από κάποια χρόνια, σε αυθεντικά καφέ στα σοκάκια του Αμμάν, στην Ιορδανία, συνοδευόμενο από παραδοσιακό ναργιλέ. Στο τέλος εκείνου του ταξιδιού είχα πάρει Αραβικό καφέ για να φέρω πίσω μαζί μου από ένα τυπικό καφεκοπτείο, όπου μάλιστα μπροστά μου ο καφεκόπτης είχε προσθέσει το κάρδαμο ανάλογα με το γούστο μου και στη συνέχεια τον είχε αλέσει.
Από τότε απολαμβάνω Αραβικό καφέ όταν πηγαίνω για φαγητό σε Λιβανέζικο εστιατόριο είτε στην Αθήνα είτε στο εξωτερικό, και πάντα κάθε γουλιά του μου φέρνει στο μυαλό όμορφες αναμνήσεις από εκείνο το ωραίο ταξίδι, που ελπίζω ότι δε θ'αργήσω να επαναλάβω.
Πρόσφατα όμως βρήκα εξαιρετικό Αραβικό καφέ στα Καφεκοπτεία Λουμίδη στην Ομόνοια. Είναι προϊόν της Samba Cafe, και είναι πραγματικά αυθεντικός Αραβικός καφές με την χαρακτηριστική μερακλιδικη γεύση της ποικιλίας Arabica και την ιδιαίτερη βοτανική ευωδία του κάρδαμου.
Στα Καφεκοπτεία Λουμίδη, βέβαια, πηγαίνω έτσι κι αλλιώς συχνά, γιατί από εκεί προμηθεύομαι ελληνικό καφέ που φρεσκοκόβεται μπροστά μου, με αποτέλεσμα να έχει έντονα αρώματα που διαρκούν, σε αντίθεση με οποιοδήποτε καφέ του εμπορίου. Από εκεί παίρνω επίσης καλοκαβουρδισμένο Espresso, ολόκληρο σε κόκκο, που αλέθω στο σπίτι, καθώς και ένα σωρό όμορφα παρελκόμενα όπως φλυτζανάκια, κουλουράκια και βουτήματα, μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού, αλλά και εκλεκτά και σπάνια είδη τσαγιού.
Αν είστε λάτρης του Ελληνικού καφέ, αξίζει να επενδύσετε σε σωστά αξεσουάρ για την παρασκευή του, όπως είναι το σωστό μπακιρένιο μπρίκι με το στενό λαιμό που κρατάει τα αρώματα και δεν τα αφήνει να δραπετεύσουν, καθώς και το αντίστοιχο αναδευτήρι που ανακατεύει τον καφέ πολύ καλύτερα από το κλασσικό κουταλάκι. Μάλιστα, αν έχετε το χώρο, το χρόνο και τα χρήματα (όχι βέβαια ότι πρόκειται πια για καμία τόσο σοβαρή επένδυση) μπορείτε να αγοράσετε και μία χόβολη, που σιγο-ψήνει τον καφέ και τον κάνει τόσο μα τόσο καλύτερο από οποιοδήποτε ηλεκτρικό μάτι ή γκαζάκι.
Όπως και να'χει το πράγμα, ο πραγματικός λάτρης του Ελληνικού καφέ ξέρει ότι το καλό καφεδάκι που θα απολαύσει έχει τη δική του διαδικασία και τελετουργία, χωρίς ζόρια και βιασύνες. Ο πραγματικός λάτρης του Ελληνικού καφέ, επίσης, μποϋκοτάρει κάθε ασυνείδητο καφετζή που νομίζει ότι φτιάχνει Ελληνικό καφέ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, χρησιμοποιώντας τον ατμοπαρασκευαστή για το αφρόγαλα της μηχανής του καπουτσίνο...
Τα Καφεκοπτεία Λουμίδη θα τα βρείτε στο Κέντρο της Αθήνας (Πανεπιστημίου 69 και Αιόλου, λίγα μέτρα από τον σταθμό του ηλεκτρικού της Ομόνοιας), στον Πειραιά (Τσαμαδού 10), στη Θεσσαλονίκη (Κομνηνών 22), καθώς και σε 33 ακόμα επιλεγμένα σημεία σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Επιπλέον, μπορούμε να βρούμε τόσο Ελληνικό καφέ, όσο και Espresso Λουμίδη στα super market ΑΒ Βασιλόπουλος, όπου πωλούνται σε ειδικές αεροστεγείς συσκευασίες με προστατευτική βαλβίδα, σε ολόκληρους κόκκους, που είτε θα μας αλέσουν μπροστά μας είτε θα αλέσουμε μόνοι στο σπίτι μας, αν έχουμε ειδικό ηλεκτρικό ή μηχανοκίνητο μύλο.
 Ο χορός των οινικών εκδηλώσεων και παρουσιάσεων, όπως σας έλεγα, καλά κρατεί. Σας έχω άλλη μία λοιπόν που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τα Eλληνικά αλλά και για τα ξένα οινοποιεία που αντιπροσωπεύει η οικοδέσποινα εταιρεία.
Πρόκειται για την παρουσίαση του portfolio της εταιρείας Αίολος, μίας πραγματικής δύναμης στο χώρο του κρασιού, η οποία από το 1991 εισάγει και διακινεί στην αγορά μία μεγάλη γκάμα από τα ποιοτικότερα ξένα κρασιά που έρχονται στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα όμως, αντιπροσωπεύει και μία επίλεκτη ομάδα από ποιοτικά ελληνικά οινοποιεία με μεγάλη προσφορά στο ελληνικό κρασί.
Όποιος επισκεφτεί την εκδήλωση, θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει κρασιά από το Κτήμα Νίκου Λαζαρίδη από το Δράμα, από το Οινοποιείο Σκούρα στη Νεμέα και το Κτήμα Χατζηδάκη στη Σαντορίνη, αλλά και από την Οινοποιία Αργατία, μία νέα συνεργασία που εγκαινίασε πρόσφατα ο Αίολος. Επιπλέον, θα συναντήσετε και τους ίδιους τους οινοποιούς - αποκλείεται να χάσετε τον αγαπητό μου και αεικίνητο Γιώργο Σκούρα που δεν χάνει ευκαιρία να παρουσιάσει τα κρασιά του, να συναντήσει παλιούς φίλους και να γνωρίσει καινούριους, και βέβαια να μιλήσει για ένα από τα αγαπημένα του θέματα: την ΑΕΚ και την πορεία της στο πρωτάθλημα και την Ευρώπη.
Θα είναι σίγουρα μεγάλη ευκαιρία για όλους, επίσης, να γνωρίσουν και τον Κωνσταντίνο Λαζαράκη MW, αδιαμφισβήτητα τον κορυφαίο σε γνώσεις και εμπειρία άνθρωπο του κρασιού στην Ελλάδα, ο οποίος είναι Διευθυντής Εισαγωγών στον Αίολο.
Όσο για τους οινόφιλους που θα ενδιαφερθούν να δοκιμάσουν καλά κρασιά από το διεθνή αμπελώνα, αυτοί σίγουρα δεν θα απογοητευτούν. Σας παραθέτω ενδεικτικά κάποιους από τους οίκους του εξωτερικού που αντιπροσωπεύει ο Αίολος:
- Από τη Γαλλία γενικά: William Fevre (Chablis), Meo-Camuzet (Vosne-Romanee), Domaine Ostertag (Alsace), Jean-Pierre Moueix (Pomerol)
- Από την Καμπανία: Gosset, Billecart-Salmon
- Από το Cognac: Leopold Gourmel
- Από την Ιταλία: Pio Cesare, Ceretto, Castellare di Castellina, Casanova di Neri
- Από την Ισπανία: Bodegas Vega Sicilia, Bodegas Alion, Bodegas Alejandro Fernandez
- Από την Πορτογαλία: Fonseca Porto
- Από την Αυστρία: Weingut Brundlmayer
- Από την Αυστραλία: Henschke, Yalumba, Heggie's Vineyard
- Από τη Νέα Ζηλανδία: Villa Maria
- Από την Καλιφόρνια: Ridge Vineyards, Dominus (Jean-Pierre Moueix)
Η εκδήλωση θα γίνει τη Δευτέρα 8 Οκτωβρίου (την επομένη του GENKA Wine Fair που λέγαμε), στην Aίθουσα "Αθήναιον" του Ξενοδοχείου INTERCONTINENTAL (Λ. Συγγρού 89-93), και θα διαρκέσει από τις 12 το μεσημέρι ως τις 8 το βράδυ.
Θα τα πούμε εκεί. Άντε στην υγειά μας!
 Το έχετε καταλάβει ότι η εποχή αυτή του χρόνου ανήκει στις εταιρείες που εισάγουν και εμπορεύονται κρασιά από την Ελλάδα και το εξωτερικό, και τα οποία παρουσιάζουν σε αλλεπάλληλες εκδηλώσεις και γευσιγνωσίες, έτσι;...
Το πραγματικά ευχάριστο όμως είναι ότι φέτος αρκετές από αυτές δεν διεξάγουν τις εκδηλώσεις αυτές "κεκλεισμένων των θυρών" αποκλειστικά για εμάς τους επαγγελματίες του κλάδου. Αντιθέτως, οι πόρτες τους είναι ανοιχτές για το ευρύ(-τατο) οινόφιλο κοινό.
Η επόμενη από αυτές είναι προγραμματισμένη για αυτή την Κυριακή, 7 Οκτωβρίου, και σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα. Διοργανώνεται από την εταιρεία ΓΕΝΚΑ, που εισάγει και διαθέτει στην Ελληνική αγορά μία μεγάλη γκάμα από τις πλέον ποιοτικές διεθνείς ετικέτες. Επιπλέον, στην ΓΕΝΚΑ ανήκουν τα καταστήματα και εστιατόρια Cellier στην Αθήνα, τον Πειραιά, την Κηφισιά και τη Μύκονο. Αξίζει επίσης να γνωρίζετε ότι στο τιμόνι της ΓΕΝΚΑ βρίσκεται η οικογένεια Καρακώστα, η οποία έχει ταυτίσει το όνομά της με το καλό κρασί στην Ελλάδα. Εκτός από όλα τα παραπάνω, η οικογένεια Καρακώστα είναι και η ψυχή του Κτήματος Μοντοφώλι, ενός πανέμορφου κτήματος που βρίσκεται σε έναν μαγευτικό και καταπράσινο λόφο στην Κάρυστο της Εύβοιας, απ'όπου μας έρχεται και το ομώνυμο, εκλεκτό γλυκό κρασί "Κτήμα Μοντοφώλι".
Γιατί λοιπόν να πάει κανείς στο GENKA Wine Fair την Κυριακή; Ακούστε ποιοι παραγωγοί από όλο τον κόσμο θα βρίσκονται εκεί, και θα καταλάβετε. Έχουμε και λέμε:
- Από τη Γαλλία γενικά: Baron Phillippe de Rothschild, Hugel & Fils, Dourthe, Georges Duboeuf, Bouchard Pere & Fils, Faiveley, J. Moreau & Fils
- Από την Καμπανία: Bollinger, Ayala
- Από το Cognac: Delamain
- Από την Ιταλία: Gaja, Antinori, Feudi di San Gregorio, Zonin, Pellegrino
- Από την Ισπανία: Marques de Caceres, Valdespino, Torres
- Από την Αυστραλία: Penfolds
- Από τη Νέα Ζηλανδία: Coopers Creek
- Από την Καλιφόρνια: Joseph Phelps, Robert Mondavi
Όλα αυτά, με ελεύθερη δοκιμή όλων των κρασιών, ενημερωτικό υλικό, κουβεντούλα με τους εκπροσώπους των οινοποιείων και τους άλλους οινόφιλους, μεζεδάκι και κληρώσεις, μας υπόσχονται μία πραγματικά απολαυστική Κυριακή.
Κάντε λοιπόν σημείωση από τώρα στις ατζέντες σας (είτε τις χάρτινες, είτε τις ηλεκτρονικές): Κυριακή 7/10, από τις 11πμ ως τις 9μμ, στην αίθουσα "Εσπερίδες" του Ξενοδοχείου Athens Hilton. Να είστε όλοι εκεί!
Για περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με την εταιρεία ΓΕΝΚΑ και τα καταστήματα Cellier, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα τους, www.cellier.gr.
|
RSS Feed