 Λοιπόν είμαι πανευτυχής γιατί εδώ και λίγο καιρό διανέμεται και στην Ελλάδα το Ιταλικό περιοδικό Gambero Rosso, και μάλιστα και στην Αγγλική του έκδοση. Για όσους δεν γνωρίζουν, το Gambero Rosso (που σημαίνει "κόκκινη γαρίδα" - πρωτότυπο όνομα για περιοδικό) είναι η βίβλος της Ιταλικής οινογαστρονομίας. Κάθε τεύχος παρουσιάζει πρώτες ύλες, εστιατόρια, περιοχές, κρασιά αλλά και συνταγές που αντικατοπτρίζουν την γεύση της Ιταλίας από άκρη σε άκρη. Το Gambero Rosso κυκλοφορεί στα περίπτερα που φέρνουν συνήθως ξένα περιοδικά κρασιού και γαστρονομίας, καθώς και στα βιβλιοπωλεία και τα newsstands Ελευθερουδάκης. Το αγγλόγλωσσο Gambero Rosso κυκλοφορεί κάθε τρεις μήνες και κάθε τεύχος κοστίζει €6,90.
 Αυτό βέβαια που δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να βρει στην Ελλάδα είναι ο ετήσιος οδηγός οίνου Vini d' Italia που εκδίδει κάθε χρόνο το Gambero Rosso, και ο οποίος αποτελεί το απόλυτο εργαλείο κάθε φίλου του Ιταλικού κρασιού. Στις σελίδες του αναλύονται και βαθμολογούνται οινοποιεία και κρασιά από όλη σχεδόν την Ιταλία (η τελευταία έκδοση περιλαμβάνει 2.250 παραγωγούς και 18.000 ετικέτες). Κάθε χρόνο όλη η Ιταλία περιμένει ποια κρασιά θα λάβουν την ανώτατη τιμητική διάκριση του Gambero Rosso - τα φημισμένα 3 ποτήρια (tre bicchieri), για να πάρουν τη θέση τους ανάμεσα στην αφρόκρεμα του Ιταλικού κρασιού.
Ο οδηγός του 2009, τον οποίο προμηθεύτηκα στην Ιταλία κατά το τελευταίο μου ταξίδι, περιλαμβάνει 339 ετικέτες που έλαβαν 3 ποτήρια από το Gambero Rosso. Προφανώς είναι πολλές για να σας τις απαριθμήσω όλες, μπορώ όμως εύκολα να σας πω, για παράδειγμα, ποια είναι τα Τοσκανέζικα κρασιά που έλαβαν tre bicchieri φέτος και (υπό ιδανικές συνθήκες) τα οποία οι φίλοι του Ιταλικού κρασιού μπορούν να προμηθευτούν και στην Ελλάδα από μεγάλες κάβες και ειδικευμένους εισαγωγείς (αναγράφονται όπου είναι συγκεκριμένοι). Πρόκειται για τις ετικέτες: Sassicaia 05, Ornellaia 05 (Οινόκοσμος/ΚΥΛΙΞ), Camartina 05 από το οινοποιείο Querciabella (Qualité, Πλατεία Μαβίλη), Riserva Ducale Oro 04 από το Κτήμα Tenimenti Ruffino, Fontalloro 05 από το κορυφαίο οινοποιείο Fattoria di Felsina, I Sodi di San Nicolo 04 από το οινοποιείο Castellare di Castellina (ΑΙΟΛΟΣ), Mormoreto 05 από τον Marchesi de Frescobaldi (ΔΗΜΗΤΕΡ/Wine Garage), Pietradonice 05 από το οινοποιείο Casanova di Neri, Rocca di Frassinello 06 (ΑΙΟΛΟΣ), Siepi 05 από το Castello di Fonterutoli (Οινόκοσμος/ΚΥΛΙΞ), και Tignanello 05 από τον Marchesi Antinori (ΓΕΝΚΑ/Cellier).
Το Gambero Rosso πάντως έχει και πολύ καλή παρουσία στο Internet, την οποία αξίζει να παρακολουθείτε και να συμβουλεύεστε τακτικά. Θα την βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.gamberorosso.it.
 Στο πλαίσιο των Διονυσίων, όπως είναι λογικό, πολλοί οινοπαραγωγοί από ολόκληρη την Ελλάδα βρέθηκαν στην Αθήνα, είτε ως εκθέτες, είτε και ως επισκέπτες. Και σκέφτηκαν (πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου) να αξιοποιήσουν το χρόνο τους και εκτός Διονυσίων, κάνοντας επαφές, γνωρίζοντας κόσμο, διοργανώνοντας κάποιες παράλληλες εκδηλώσεις.
Κάπως έτσι είχα τη χαρά να γνωρίσω και να συμφάγω με μία ομάδα εκπροσώπων του Δικτύου Οινοποιών Νομού Ηρακλείου το προηγούμενο Σάββατο σε εστιατόριο του Κέντρου. Πέρασα εξαιρετικά γιατί μιλήσαμε σε βάθος και εφ' όλης της ύλης, ανταλλάξαμε απόψεις για το πως μπορούν να κάνουν τα κρασιά τους πιο γνωστά στο Αθηναϊκό κοινό, και βέβαια φάγαμε και ήπιαμε βασιλικά! Δεν σας κρύβω ότι αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν το γεγονός ότι όλοι τους - ο Νίκος Μηλιαράκης, ο Γιάννης Στυλιανού, ο Βαρθολομαίος Λυραράκης, η Μαρία και ο Μανούσος Ταμιωλάκης, καθώς και ο Νίκος και η Κατερίνα Δουλουφάκη - ήρθαν σαν μια παρέα. Και φάνηκε ότι και πίσω στην Κρήτη, είτε όταν βγάινουν έξω για να φάνε και να πιουν, είτε όταν συνεδριάζουν για να αποφασίσουν για τις δραστηριότητες του Δικτύου, συμπεριφέρονται με την ίδια καλή διάθεση - πράγμα αρκετά σπάνιο στον κλάδο του κρασιού στην Ελλάδα.
Θέλω επίσης να σας πω ότι μου άρεσε το γεγονός ότι όλοι έχουν μία πολύ μοντέρνα προσέγγιση στην αισθητική αλλά και τη γεύση των κρασιών τους, είτε αυτά προκύπτουν από γηγενείς ποικιλίες του νησιού, όπως το Βιδιανό, η Βηλάνα, το Θραψαθήρι και το Κοτσιφάλι, είτε όταν προκύπτουν από χαρμάνια με διεθνείς ποικιλίες όπως το Syrah, το Merlot, το Cabernet Sauvignon.
Όπως ξέρετε, αγαπώ πολύ την Κρήτη και τα κρασιά της και έχω μία αρκετά καλή εικόνα του Κρητικού κρασιού στο Νομό Χανίων και γύρω από αυτόν. Με αφορμή την πρώτη αυτή συνάντηση, πιστεύω ότι σύντομα θα διευρύνω την εικόνα μου αυτή και στο Νομό Ηρακλείου. Θα σας κρατήσω ενήμερους!...
 Ξεκίνησα να σας λέω λοιπόν για το Τσικνοπεμπτιάτικο δείπνο που απολαύσαμε μετά την κάθετη γευσιγνωσία των κρασιών του Κτήματος Γεροβασιλείου. Το γεύμα έλαβε χώρα, όπως και η γευσιγνωσία, στο εστιατόριο Milos, στο Ξενοδοχείο Athens Hilton, και νομίζω ήταν το πιο ανορθόδοξο δείπνο Τσικνοπέμπτης που θυμάμαι, τουλάχιστον τα τελευταία (αρκετά) χρόνια. Κι αυτό κυρίως γιατί ήταν ιδιαίτερα πολιτισμένο και υψηλής αισθητικής και γεύσης, είχε αρκετά μη-κρεατικά στοιχεία, και τα κρεατικά του ήταν πιο σπάνια και όχι ακριβώς οι γεύσεις της Ελληνικής υπαίθρου που απολαμβάνουμε συνήθως τέτοια μέρα σε κάποια χασαποταβέρνα... Συγκεκριμένα:
Το γεύμα ξεκίνησε με carpaccio από λαβράκι με ρόκα και ξύσμα λεμονιού, και συνέχισε με ταρτάρ σολωμού με μπρικ και τζίντζερ. Το τρίτο πιάτο ήταν ένα ωραιότατο καπνιστό χέλι με ρεβύθια. Μια και είχαμε την ευκαιρία να διαλέξουμε οποιοδήποτε κρασί δοκιμάσαμε στην τυφλή γευσιγνωσία για να συνοδεύσουμε τα πιάτα του δείπνου, για αυτά τα τρία πιάτα ξεκίνησα με τον υπερ-φρέσκο και αρωματικό (σχεδόν νεο-κοσμίτικο) λευκό Όβηλο 08, και συνέχισα με τον Όβηλο 07, που ήταν ένα κρασί που διατηρούσε όμορφα τη φρεσκάδα του, αλλά είχε κάποια πιο ήρεμα και εξελιγμένα αρωματικά στοιχεία. Εδώ εν τω μεταξύ η ζύμωση στο βαρέλι ήταν πιο αισθητή και έτσι ταίριαξε καλύτερα με την καπνιστή γεύση που είχε το χέλι, ενώ η σταθερά τονισμένη οξύτητά του δάμασε αποτελεσματικά τη λιπαρότητα του ψαριού.
Το επόμενο πιάτο ήταν ριζότο με παλαιώμένη παρμεζάνα και μαύρη τρούφα Κατερίνης. Συνόδευσα το πιάτο αυτό με τον λευκό Όβηλο 03, η αρωματική εξέλιξη του οποίου έδεσε πολύ καλά με τα ιδιαίτερα αρώματα του μανιταριού. Και μετά μπήκαμε στο κρέας... Το οποίο ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο ribeye steak από μοσχαρίσιο κρέας της εκλεκτής ράτσας Hereford. Το κρέας ήταν σιτεμένο για 6 εβδομάδες και προερχόταν από ειδικό εκτροφείο στην Σουηδία. Σερβιρίστηκε με πουρέ πατάτας και λαχανικά σωτέ, ενώ για να δοθεί μία ακόμα πιο έντονη νότα Τσικνοπέμπτης άρχισαν να κυκλοφορούν στα τραπέζια πιατέλες με αρνίσια παϊδάκια, επίσης Σκανδιναβικής προέλευσης. Με το μοσχαρίσιο κρέας, που είχε πιο εξευγενισμένη και λιγότερο έντονη γεύση, συνόδευσα το Κτήμα Γεροβασιλείου 98, το οποίο φάνηκε από τη γευσιγνωσία ότι ήταν ένα πολύ κομψό και όμορφα εξελιγμένο στο χρόνο ερυθρό κρασί. Με την έντονη γεύση του αρνιού που ακολούθησε, όμως, στράφηκα προς την εσοδεία 2003 της ίδιας ετικέτας, που, εκτός από την πιο έντονη και πικάντική αρωματικότητά του, είχε και πολύ πιο σφικτές τανίνες, που ήταν επιβεβλημένες για να "κάνουν καλά" το παΐδι. Το γεύμα ολοκληρώθηκε με κίτρινα τυριά (παλαιωμένη γραβιέρα Κρήτης και Σαν Μιχάλη) που συνοδεύτηκαν με γλυκό του κουταλιού και αποξηραμένο σύκο γεμιστό με καρύδι, καθώς και επιδόρπιο ζεστής σοκολάτας με παγωτό κάρδαμο.
Ήταν ένα πολύ εκλεκτό δείπνο γεμάτο με διαφορετικές και ενδιαφέρουσες γεύσεις. Τσικνοπέμπτη σε παραδοσιακή ψησταριά από του χρόνου πάλι!...
 Την (Τσικνο)Πέμπτη που μας πέρασε, το Κτήμα Γεροβασιλείου οργάνωσε μία κάθετη γευσιγνωσία από αυτές που σπάνια διοργανώνονται - εκ των πραγμάτων - από Ελληνικά οινοποιεία. Η εκδήλωση, πέρα από δοκιμή δύο πολύ καλών λευκών και ερυθρών ετικετών δια χειρός Γεροβασιλείου (και Τσακτσαρλή), ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία για να διαπιστώσουμε την πραγματική δυναμική παλαίωσης του ποιοτικού Ελληνικού κρασιού. Οικοδεσπότης της βραδιάς ήταν ο ίδιος ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου, ο οποίος ήταν κατατοπιστικότατος πάνω σε οτιδήποτε είχε να κάνει με την οινοποίηση και την εξέλιξη των κρασιών του, και ζούσε πραγματικά και εκείνος την εμπειρία της ανακάλυψης της συμπεριφοράς των συγκεκριμένων κρασιών στο βάθος του χρόνου.
Στην κάθετη γευσιγνωσία δοκιμάσαμε 6 χρονιές της λευκής ετικέτας Όβηλος, ξεκινώντας από την πιο τελευταία, αυτή του 2008, καθώς και 10 χρονιές της ερυθρής ετικέτας Κτήμα Γεροβασιλείου, ξεκινώντας από το 2003 και φτάνοντας ως το 1992. Τα ερυθρά ήταν εμφιαλώσεις σε φιάλες magnum, γεγονός που έκανε τη δοκιμή ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Ακολούθησε δείπνο αφιερωμένο (και) στην Τσικνοπέμπτη με πολυ εκλεκτά εδέσματα, για το οποίο θα σας πω (με φωτογραφίες) σε ξεχωριστό post.
Η αρκετά λεπτομερής αφήγησή μου σχετικά με την πολύ σημαντική αυτή κάθετη γευσιγνωσία έχει αναρτηθεί (στα Αγγλικά) στο περίφημο Γαλλικό blog MTonVin (λογοπαίγνιο που σημαίνει "Αγάπα το Κρασί σου"), που αποτελεί εδώ και χρόνια την εξαιρετική δουλειά μίας ομάδας διακεκριμένων οινογράφων από τη Γαλλία και τον υπόλοιπο κόσμο - ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ο φίλος μου και έγκριτος Γάλλος οινογράφος Daniel Berger. Όταν μίλησα στον Daniel - ο οποίος αγαπά ιδιαίτερα την Ελλάδα και το Ελληνικό κρασί - για την εκδήλωση αυτή, μου έκανε τη μεγάλη τιμή να μου ζητήσει να αναρτήσω τις εντυπώσεις μου στο φοβερά ενδιαφέρον blog της ομάδας του. Η τιμή για μένα είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς μου έχει ζητηθεί να συμμετέχω τακτικά στην ομάδα, στέλνοντας ανταποκρίσεις και νέα από την Ελλάδα και το Ελληνικό κρασί.
Για να διαβάσετε την ανάρτησή μου στο MTonVin σχετικά με την κάθετη γευσιγνωσία της περασμένης Πέμπτης από το Κτήμα Γεροβασιλείου, μπορείτε να κάνετε κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Μπορεί να μην τον είδαμε με stand στα φετινά Διονύσια, είμαι πεπεισμένος όμως ότι ο Ανδρέας Ντουράκης και τα κρασιά του θα μας απασχολήσουν πολύ (με την καλή έννοια) στο μέλλον.
Εγώ τον γνώρισα το καλοκαίρι που μας πέρασε στα Χανιά, και εκτός από τα κρασιά του και τα υπόλοιπα προϊόντα του, εκτίμησα την αγάπη του για τη φύση και τα ζώα, αλλά και την γνήσια Κρητική φιλοξενία που περιμένει τον επισκέπτη στο οινοποιείο του.
Αν σας ενδιαφέρει μία πρώτη γνωριμία με το Κτήμα Ντουράκη από τον Αλίκαμπο Χανίων, κάντε κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Δεύτερη μέρα μου στα φετινά Διονύσια, αυτή τη φορά αφιερωμένη στα ερυθρά. Πρέπει να πω ότι βρήκα πολλά αξιόλογα Ελληνικά ερυθρά, νομίζω όμως ότι σε απόλυτα νούμερα τα καλά λευκά κρασιά που παράγουμε ως χώρα είναι περισσότερα από τα ερυθρά. Αυτό βέβαια εξηγείται κάλλιστα από το κλίμα μας - τόσο σε επίπεδο αμπελουργίας, όσο σε επίπεδο τρόπου ζωής - την κουζίνα μας, που είναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό, θαλασσινή και καλοκαιρινή, και βέβαια το γεγονός ότι λόγω της παρατεταμένης ηλιοφάνειας κατά τη διάρκεια του χρόνου περνάμε αρκετό καιρό τρώγοντας και γενικά διασκεδάζοντας στη ζεστή ύπαιθρο.
Ας δούμε όμως ποια κρασιά ξεχώρισα εγώ από τα ερυθρά που παρουσίασαν οι Έλληνες οινοπαραγωγοί (και όχι μόνο) στα Διονύσια:
Τα ερυθρά του Château Nico Lazaridi είναι φέτος σε μεγάλη φόρμα. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και το Syrah 2007, που έχει περάσει μόλις 4 μήνες από βαρέλι για να διατηρήσει τον πρωτογενή χαρακτήρα της ποικιλίας, αλλά και το Merlot 2007 που είναι πολύ όμορφο σε μύτη και στόμα, αν και αρκετά κομψό (κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει και θηλυπρεπές) για τα γούστα μου. Στέκομαι όμως στα δύο premium κρασιά του Κτήματος, ξεκινώντας από το Perpetuus 2004. Το κρασί αυτό λοιπόν, παρότι αντιμετωπίστηκε με επιφυλακτικότητα στην αρχή από την αγορά (ως ένα μεγάλο βαθμό για την super premium τιμή του), δείχνει να βρίσκει το δρόμο του. Με 60% Sangiovese και 40% Cabernet Sauvignon και αλκοολικό τίτλο 13%, παρουσιάζει μία παραδειγματική ισορροπία ανάμεσα στην κομψότητα των αρωμάτων και την δύναμη των τανινών. Όσο για το Μαγικό Βουνό 2004, σε αυτή (ή μάλλλον, από αυτή) την εσοδεία παίρνει τη μορφή ενός πιο αυστηρού Bordeaux Blend, καθώς απαλάσσεται από το Merlot και εστιάζει στα δύο Cabernet, με ένα πολύ μικρό ποσοστό Petit Verdot. Το αποτέλεσμα είναι ένα κρασί σοβαρό και "αντρίκειο" στη μύτη, με εντυπωσιακές τανίνες και πολύ καλή διάρκεια στο στόμα. Όσο μένει στο ποτήρι και αερίζεται, ξεδιπλώνει και νέα, πρωτότυπα αρώματα. Πιστεύω ότι η χρονιά 2004 για το Μαγικό Βουνό θα είναι από τις μεγάλες στην ιστορία του.
Τα κρασιά του Κτήματος ΑΛΦΑ τα γνωρίζω καλά, τα αγαπώ και τα δοκιμάζω πολύ τακτικά - με τελευταία φορά στα ΒορΟινά. Χτες όμως δοκίμασα ξανά (μετά το Λονδίνο τον περασμένο Νοέμβριο) την ετικέτα Axia 2006, η οποία δεν προορίζεται - για το προσεχές μέλλον, τουλάχιστον - για την Ελληνική αγορά. Φιλτραρισμένο, με χαρμάνι 60% Ξινόμαυρο και 40% Syrah, αλκοολικό τίτλο 14% και τιμή η οποία "παίζει" γύρω στα €10, η ετικέτα αυτή είναι ένας κομψός και κοσμοπολίτικος "Δούρειος Ίππος" που θα ανοίξει τις αγορές του εξωτερικού για το Κτήμα. Η Axia εξάγεται ήδη στο Βέλγιο, την Ολλανδία, την Αυστρία και την Ελβετία, ενώ σύντομα θα πάει και στην Αγγλία και την Αμερική. Ίσως σε κανένα χρόνο να τη δούμε και στην Ελλάδα. Της εύχομαι καλή επιτυχία!
Ήταν η πρώτη φορά που σταμάτησα στο stand του Κτήματος Σκούρα για να δοκιμάσω μόνο ερυθρά (τα λευκά τα αγαπώ πολύ και δεν λείπουν ποτέ από το σπίτι). Δοκίμασα όμως με χαρά το Σύνορο 2006, που στη δεύτερη χρονιά του δείχνει σημάδια ωριμότητας που δεν είχε δείξει από την αρχή στην πρώτη. Είναι ευγενές στη μύτη, με όμορφα spicy αρώματα σε μύτη και στόμα, πολύ καλή οξύτητα και σφιχτές (ακόμα) τανίνες που θα του δώσουν πολύ και καλό δρόμο μπροστά του. Ο αλκοολικός του τίτλος είναι στο 14%. Ο Γιώργος Σκούρας, επίσης, πειραματίζεται ξανά, όπως ξέρω ότι του αρέσει - αυτή τη φορά με το Syrah. Δοκίμασα μία πρώτη οινοποίηση της ποικιλίας αυτής, στην οποία συνυπάρχουν - εμφανώς - το Γαλλικό και το Αμερικάνικο βαρέλι. Όταν και τα δύο αυτά παντρευτούν πλήρως και "κάτσουν" νομίζω ότι το Syrah 2007 Σκούρα θα είναι ένα κρασί που θα συνδυάζει τα πικάντικα αρώματα της ποικιλίας με τα αρώματα καβουρδισμένων ξηρών καρπών από το βαρέλι και θα είναι ιδιαίτερα απολαυστικό.
Στο stand της εταιρείας ΑΙΟΛΟΣ δοκίμασα 5 πολύ ωραία ξένα ερυθρά - Το Château Chantalouette 2005 από το Pomerol, το Château de Pez 2004, ένα Cru Bourgeois Exceptionnel από το St. Estephe, το Geyserville 2003, ένα χαρμάνι "χτισμένο" γύρω από το Zinfandel, από το εξαιρετικό οινοποιείο Ridge Vineyards στην Santa Cruz της Καλιφόρνια, το Cabernet Sauvignon Max Reserva 2006 από το οινοποιείο Viña Errazuriz στη Χιλή, καθώς και το Keyneton Estate Euphonium 2002 από το κορυφαίο οινοποιείο Henschke στην Αυστραλία. Το τελευταίο, ένα χαρμάνι Shiraz, Cabernet Sauvignon και Merlot με αλκοολικό τίτλο 14.5%, ήταν από τα κορυφαία ερυθρά που δοκίμασα φέτος στα Διονύσια! Σταμάτησα στο stand του οινοποιείου Καριπίδη από τη Λάρισα επειδή ήθελα να δοκιμάσω το τελευταίο Sangiovese του, αλλά δεν το βρήκα. Δοκίμασα όμως το Primitivo 2007, το οποίο βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Η μύτη βγάζει πρώτα μία φυτικότητα που εμένα μου θύμισε σπανάκι, και στη συνέχεια (όσο μένει) κάποια botanicals όπως ο γλυκάνισος. Στο στόμα είναι κομψό με ευγενείς τανίνες και όμορφη διάρκεια. Ο αλκοολικός του τίτλος είναι 14.5% και η τιμή του "στο ράφι" βγαίνει γύρω στα €15.
Μιλώντας για τιμές, βρήκα εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής στη σειρά Κτήμα Μέγα Σπήλαιο της οινοποιίας Cavino από το Αίγιο. Δοκίμασα το Cabernet Sauvignon 2004 καθώς και το Syrah 2004, τα οποία βρήκα πεντακάθαρα στη μύτη, πολύ καλά ισορροπημένα στο στόμα και με εμφανώς καλή χρήση του δρύινου βαρελιού. Και τα δύο έχουν προτεινόμενη λιανική τιμή €11. Έκανα όμως και μία μίνι-κάθετη γευστική δοκιμή στην ομώνυμη ετικέτα "Κτήμα Μέγα Σπήλαιο", η οποία βασίζεται σε χαρμάνι δύο γηγενών ποικιλιών της περιοχής, που είναι η Μαυροδάφνη και το Μαύρο Καλαβρυτινό. Είναι πολύ ενδιαφέρον αρωματικά και με σωστή δομή - είναι ένα τίμιο και σωστό κρασί φαγητού. Πολύ σημαντικό βρήκα το γεγονός ότι και στις 4 χρονιές του που δοκίμασα (από το τρέχον 2004 μέχρι τα ακυκλοφόρητα 2006 και 2007) βρήκα μία παραδειγματική σταθερότητα και συνέπεια στην αρωματικότητα αλλά και τα γενικότερα χαρακτηριστικά του κρασιού, που δείχνει σοβαρότητα και σεβασμό στο κρασί κατά την οινοποίηση και όχι μόνο. Η λιανική τιμή της συγκεκριμένης ετικέτας είναι €12. Θεωρώ επίσης σημείο άξιο συγχαρητηρίων των έλεγχο της αλκοολικής περιεκτικότητας όλων των κρασιών της συγκεκριμένης ετικέτας, που δεν ξεπερνάει σε καμία περίπτωση το 13.5%.
Και κλείνω την (ερυθρή) αφήγησή μου από τα Διονύσια με τα κρασιά του Κτήματος Αϊβαλή από τη Νεμέα. Ξέρετε καλά ότι έχω μία αδυναμία στα κρασιά αυτά, και δεν διστάζω να το πω ανοιχτά, καθώς έχω υπάρξει φανατικός πελάτης και καταναλωτής τους, πολύ πριν ο Χρήστος Αϊβαλής γίνει φίλος μου. Έχω να πω λοιπόν ότι η Νεμέα Αϊβαλή 2007 είναι η πρώτη μου επιλογή σε "απλή" Νεμέα που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην αγορά, ενώ το Μονοπάτι 2007, παρότι υπερβολικά νεαρό ακόμα, έχει έκδηλη τη "στόφα" της premium Νεμέας, που θα κερδίσει τους φίλους των κρασιών της συγκεκριμένης περιοχής, αλλά όχι μόνο. Το δε "4" του 2005, όποιος το πρόλαβε φέτος θα απολαμβάνει ένα εξαιρετικό ερυθρό κρασί για πολλά χρόνια ακόμα... Και το Merlot Αϊβαλή 2006 πάντως, παρότι ξέρετε ότι δεν είμαι φαν της ποικιλίας, έχει αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά που ισορροπούν τέλεια και δίνουν ένα κρασί για μεγάλες κρεατοφαγικές στιγμές!...
Πρώτη μέρα για τα Διονύσια σήμερα, και ομολογώ ότι υπήρχε πολύ περισσότερο "θέμα" απ' ότι φανταζόμουν... Σήμερα λοιπόν, εκ των πραγμάτων, ασχολήθηκα μόνο με τα λευκά και τα ροζέ. Για την ώρα λοιπόν, οι πρώτες λευκές και ροζέ εντυπώσεις μου είναι οι εξής:
Το ότι το Κτήμα Μερκούρη κάνει εξαιρετική δουλειά δεν είναι είδηση. Δοκίμασα όμως δύο λευκά που ομολογώ ότι δεν γνώριζα, και τα οποία μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση. Πρόκειται αφ' ενός για το Coma Verenices 2008, ένα κομψό και αρωματικό λευκό από 100% Viognier με αλκοολικό τίτλο 13%, καθώς και την ετικέτα Καλλιστώ 2008, έναν Τοπικό Οίνο Ηλείας που προκύπτει από το πρωτότυπο (εγώ τουλάχιστον δεν το έχω ξανακούσει) χαρμάνι 60% Ασύρτικο και 40% Ρομπόλα. Με αλκοολικό τίτλο 12.5%, είναι ένα όμορφο λευκό με ντροπαλά αρώματα στη μύτη, τα οποία όμως μεταμορφώνονται, ή μάλλον εκρήγνυνται στο στόμα, υποβοηθούμενα και από μία πολύ καλή οξύτητα. Με λιανική τιμή γύρω στα €8, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή είναι σχετικά περιορισμένη, το θεωρώ μία πολύ καλή επιλογή για τη φετινή σεζόν.
Τα ξηρά Μοσχάτα του ΕΟΣ Σάμου είναι πολύ αρωματικά και φίνα κρασιά, που θα ενθουσιάσουν τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους. Δοκίμασα και τα τρία, ξεχωρίζω όμως την ετικέτα Ψηλές Κορφές 2008, ένα μυρωδάτο λευκό που πίνεται άνετα σαν απεριτίφ, αλλά συνοδεύει κάλλιστα αρωματικά τυριά ή φαγητά με φρέσκα μυρωδικά. Οι Ψηλές Κορφές προκύπτουν από σταφύλι που καλλιεργείται σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων, και με σχετικά χαμηλή στρεμματική απόδοση. Έχουν δε αλκοολικό τίτλο 12% και κάποια ελάχιστα παραπάνω αζύμωτα σάκχαρα που δίνουν μία ακόμα πιο μεθυστική γλύκα στην τελική εμπειρία.
Πολύ δυνατή η παρουσία της Ρόδου στα φετινά Διονύσια. Τα μεν Villaré και Gran Rosé της Emery παρουσιάστηκαν με νέες, πιο εντυπωσιακές ετικέτες. Εγώ όμως είχα άχτι να δοκιμάσω το φετινό Αθήρι Βουνοπλαγιάς, που είναι από τα αγαπημένα μου Ελληνικά λευκά. Το δοκίμασα, άρτι αφιχθέν από τη Ρόδο (ούτε καν ετικέτα δεν είχε) και είχα δίκιο. Προσεγμένο αλκοόλ στα 13.2%, διακριτικά φρέσκα αρώματα στη μύτη, εκρηκτική οξύτητα και πολύ καλή διάρκεια στο στόμα. Λίγο πιο πέρα η CAIR, με διάφορες νέες παρουσίες, από τις οποίες ξεχώρισα την καινούρια ετικέτα Selections, ένα όμορφο χαρμάνι από Μαλαγουζιά και Sauvignon Blanc, γεμάτο όμορφη φρεσκάδα σε μύτη και στόμα, και αλκοολικό τίτλο 12%. Μου άρεσε δε που είχαν μαζί και τα αφρώδη τους, από τα οποία ξεχωρίζω το Velvet, μία πολύ ποιοτική αφρώδη οινοποίηση από χαρμάνι Chardonnay και Αθήρι. Οι Φεγγίτες από το Οινοποιείο Οινογένεσις του πολύ καλού οινολόγου Μπάκη Τσάλκου στη Δράμα, ήταν πέρυσι από τα αδιαφιλονίκητα best-seller της χρονιάς. Φέτος επιστρέφουν με ένα όμορφο λευκό, πάντα από χαρμάνι Ασύρτικο-Sauvignon Blanc με αλκοόλ 13%, το οποίο θα κυκλοφορήσει στα μέσα του Μαρτίου, αλλά και με ένα νέο, τελείως διαφορετικό ροζέ. Η διαφορά είναι ότι φέτος οι Φεγγίτες Ροζέ δεν είναι μονοποικιλιακή ετικέτα, αλλά χαρμάνι 60% Cabernet Sauvignon και 40% Grenache Rouge, που έχει προκύψει από προσεκτική κρυοεκχύλιση. Είναι ένα ροζέ απίστευτα αρωματικό στη μύτη, που στο στόμα όμως εξελίσσεται με νεύρο και ένταση. Ο αλκοολικός του τίτλος είναι 12% και θα βρίσκεται στην αγορά κατά τα τέλη του Μαρτίου.
Δυναμική είσοδο στα φετινά Διονύσια κάνει η Κύπρος, εκπροσωπούμενη από το Κτήμα Χατζηαντωνά, από τη Λεμεσό. Το Chardonnay 2008, το οποίο έχει περάσει λίγο και από (μάλλον Αμερικάνικο) βαρέλι, είναι όμορφο και κομψό - ένα πολύ ωραίο, καλοκαιρινό κρασί φαγητού. Εν τω μεταξύ το ημίγλυκο λευκό από Σουλτανίνα έχει εξάψει την περιέργειά μου, και αύριο θα πάω οπωσδήποτε να το δοκιμάσω.
Το Κτήμα Καραδήμου, που έκανε την εμφάνισή του πέρυσι στο προσκήνιο και πήρε και ένα Χρυσό Βραβείο στον Διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης, έχει να μας δείξει μερικά πολύ αξιόλογα λευκά, επιπλέον της φετινής Παλαιοκάστρας (Ασύρτικο-Μαλαγουζιά), την οποία πρωτοδοκιμάσαμε πέρυσι. Από αυτά ξεχωρίζω την ετικέτα Χείλια Σταφύλια 2008, ένα αρωματικό και κομψό χαρμάνι από Μαλαγουζιά και Sauvignon Blanc με αλκοολικό τίτλο 13%.
Οι Αμπελώνες Ζαχαριά έφεραν όλα τα φετινά τους λευκά να παρουσιάσουν στα Διονύσια. Όλα έχουν ενδιαφέρον και εξαιρετική σχέση ποιότητας τιμής, εγώ όμως θα σταθώ στο Λευκό εις το Τετράγωνο 2008, ένα χαρμάνι από Ασύρτικο και Σκλάβα, το οποίο πλέον δεν περνάει από βαρέλι. Το δοκίμασα - είναι ζωντανό και ισορροπημένο με πολύ καλή οξύτητα. Πολύ ποιοτικά, όπως αναμενόταν άλλωστε, τα φετινά λευκά από το Chateau Nico Lazaridi. Τα δοκίμασα όλα, στέκομαι όμως στο Μαγικό Βουνό 2008, ένα πικάντικο και φίνο Sauvignon Blanc με όμορφη οξύτητα, το οποίο πιστεύω ότι βρίσκεται σε πολύ μεγάλη χρονιά. Θα ξαναπεράσω αύριο για να δοκιμάσω (εννοείται) και το ερυθρό Μαγικό Βουνό 2004, καθώς και για κάτι άλλες εκπλήξεις που μου επιφυλάσσει ο φίλος μου Θόδωρος Παναγόπουλος, οινολόγος του Κτήματος.
Μία νέα και πολύ αξιόλογη προσπάθεια είναι αυτή από το Κτήμα Μουσών στη Θήβα. Δοκίμασα 2 λευκά, το "9" από Ασύρτικο και Ροδίτη και τον Χρυσόλιθο από Chardonnay, καθώς και ένα ροζέ. Ξεχωρίζω το τελευταίο, καθώς είναι χαρμάνι από 90% Syrah και 10% Cabernet Sauvignon, το οποίο ξεχωρίζει και αρωματικά και γευστικά, κάνοντας το κρασί πιο μεστό και γεμάτο - ένα ροζέ για καλοκαιρινή κρεατοφαγία, με λίγα λόγια...
Ανακάλυψα με χαρά ένα νέο οινοποιείο από την Κρήτη - το Οινοποιείο Στραταριδάκη από το Ηράκλειο. Όλα τα λευκά του που δοκίμασα ήταν πολύ φινετσάτα, μου άρεσε όμως ιδιαίτερα η Χρυσαφίς 2008, μία φρέσκια Βηλάνα με 10% Μοσχάτο για να αναδεικνύει τα αρώματα του κρασιού, καθώς και το Μοσχάτο Σπίνας 2008, μία πολύ όμορφη αρωματική πρόταση με πολύ καλή οξύτητα, διάρκεια και αλκοολικό τίτλο 13%.
Μένω στην Κρήτη, γιατί έχουμε νέα ετικέτα από το Κτήμα Μανουσάκη, και μάλιστα ροζέ! Πρόκειται για το Nostos Pink, ένα δυνατό ροζέ από χαρμάνι Grenache Rouge και Syrah, με φρέσκια πιπεράτη μύτη, εντυπωσιακό χρώμα, καλή οξύτητα, κάποιες πολύ διακριτικές τανίνες, και αλκοόλ στο 14%. Το οινοποιείο Gentilini από την Κεφαλονιά παρουσίασε την πλήρη γκάμα των κρασιών του, από τα οποία ξεχώρισα (γιατί ήταν το μόνο που ήταν τόσο καινούριο ώστε δεν το είχα δοκιμάσει) το Rosé 2008. Το φετινό έχει ενδιαφέρον γιατί στο υπερισχύον Μοσχοφίλερο προστέθηκε και μία μικρή ποσότητα Αγιωργίτικο, το οποίο έδωσε μία πιο σοβαρή, "αντρίκεια" νότα.
Την όμορφη Μονεμβασιά, τέλος, εκπροσώπησε το Οινοποιείο Βατίστα - και πρόκειται για άξια εκπροσώπηση. Δοκίμασα ένα συμπαθέστατο πολυποικιλιακό λευκό από τέσσερις ντόπιες ποικιλίες, ωστόσο βρήκα πιο εντυπωσιακά τα δύο μονοποικιλιακά λευκά του κτήματος: την όμορφη και φιλική Κυδωνίτσα 2008, καθώς και την γεμάτη καλοκαιρινά αρώματα αλλά και τονισμένη οξύτητα Μαλαγουζιά 2008. Και τα δύο κρασιά έχουν αλκοολικό τίτλο 13.5%. Αυτά (τα ολίγα...) για σήμερα. Συνεχίζουμε αύριο με μερικά πολύ ενδιαφέροντα ερυθρά και γλυκά κρασιά από όλη την Ελλάδα...
 "Το κρασί καταστρέφει το σηκώτι", έτσι δεν μαθαίνουμε από μικροί; Κι όμως, να που για άλλη μία φορά η επιστήμη τα βάζει με τον ίδιο της τον εαυτό και παρουσιάζει νέα στοιχεία που ενδέχεται τελικά να καταρρίψουν (και) αυτό το μύθο...
Σύμφωνα λοιπόν με πρόσφατη δημοσίευση στο American Journal of Physiology-Gastrointestinal and Liver Physiology από ομάδα επιστημόνων στην Αμερική, το μυστικό μάλλον βρίσκεται στο Resveratol, μία ουσία που απαντάται στο κόκκινο κρασί, τα σταφύλια, τους ξηρούς καρπούς και τα βατόμουρα. Το Resveratol, με βάση την έρευνα αυτή, όχι μόνο μειώνει την δημιουργία νέου λιπώδους ιστού στο σηκώτι, αλλά και αυξάνει τον ρυθμό με τον οποίο το σηκώτι διασπάει το λίπος που ήδη υπάρχει σε αυτό. Όπως πάντα, βεβαίως, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι οι μελέτες αυτές (που ως συνήθως βασίζονται σε πειράματα που έγιναν πάνω σε δύσμοιρα ποντίκια) έχουν ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να δώσουν τελικά αποτελέσματα με ουσιαστική εφαρμογή στον ανθρώπινο οργανισμό.
Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι το κόκκινο κρασί, κεντρικό στοιχείο της περίφημης Μεσογειακής διατροφής, για άλλη μία φορά συσχετίζεται με την προστασία του οργανισμού του ανθρώπου από τα μύρια δεινά που του επιφυλάσσει η καθημερινότητά του.
Σε κάποια εφημερίδα πάντως πρόσφατα πήρε το μάτι μου μία διαφήμιση σκευασμάτων Resveratol που πωλούνται ως συμπληρώματα διατροφής, με την υπόσχεση της μακροζωίας. Για να είμαι ειλικρινής, αν και συχνά αναφέρομαι - χαριτολογώντας - στο σηκώτι μου ως "φουα γκρα", δεν έχω σκοπό να σπεύσω να αγοράσω Resveratol σε κάψουλες. Τώρα όμως που διάβασα την έρευνα αυτή, θα (συνεχίσω να) πίνω καλό κόκκινο κρασί με διπλή χαρά!...
 Σήμερα βγήκα έξω νωρίς για να αγοράσω τον ΟΙΝΟΧΟΟ, αλλά και για να πάρω λουλούδια για την καλή μου.
Καθότι Σάββατο, βέβαια, και ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αρκετοί από εσάς φαντάζομαι ότι σηκωθήκατε από το κρεβάτι λίγο πιο αργά - και πολύ καλά κάνατε. Αν λοιπόν δεν είχατε την ευκαιρία να ακούσετε τις οινικές μου συμβουλές για την αποψινή βραδιά στο πρωινό μαγκαζίνο του Ant1 Radio, με χαρά θα σας παραπέμψω σε άλλους ειδικούς:
- Αφ' ενός λοιπόν στην δημοφιλή ιστοσελίδα οινογαστρονομίας Epicurious.com, και στο άρθρο του James Oliver Cury με συμβουλές για την επιλογή κρασιού στο εστιατόριο απόψε, έτσι ώστε να μη βλάψετε ούτε την εικόνα σας, αλλά ούτε και την τσέπη σας. Τα 5 top tips του James, λοιπόν, θα τα μάθετε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
- Αφ' ετέρου στον Mark Phillips, που είχα γνωρίσει προσωπικά το καλοκαίρι που μας πέρασε. Ο Mark ξεκίνησε από χόμπυ ένα μικρό club οινοφίλων στο Σικάγο πριν από χρόνια, το οποίο πλέον έχει δώσει τη θέση του στην ένωση Wine Tasting Association, ένα πολύ ισχυρό wine club με παρουσία σε πολλά σημεία των ΗΠΑ. Στο video που ακολουθεί, ο Mark περιγράφει με το δικό του τρόπο (και με το απίστευτο χιούμορ του) τη σωστή μέθοδο ανοίγματος μίας φιάλης αφρώδους οίνου. Απόψε, μέρα που είναι, είμαι σίγουρος ότι οι συμβουλές του θα σας είναι χρήσιμες. Όσοι με ξέρουν βέβαια - και ειδικά όσοι έχουν περάσει από το Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού - γνωρίζουν καλά τι πιστεύω για την ανάδευση του ποτηριού της Σαμπάνιας, θα το αντιπαρέλθω για την ώρα όμως, λόγω του εορταστικού χαρακτήρα της ημέρας.
Χρόνια Πολλά σε όλους!...
 Και μια και μιλάμε για τον Άγιο Βαλεντίνο και τους ερωτευμένους, να σας πω και κάτι που θα ενδιαφέρει όλους όσους είναι ερωτευμένοι με το καλό κρασί και την ποιότητα ζωής με την οποία είναι ταυτισμένο...
Επειδή λοιπόν θα έχετε σίγουρα καταλάβει ότι εμείς οι άνθρωποι του ΟΙΝΟΧΟΟΥ είμαστε ρομαντικές ψυχές, το πρώτο τεύχος για το 2009 θα κυκλοφορήσει αυτό το Σάββατο, 14 Φεβρουαρίου (και μη νομίζετε ότι είναι σύμπτωση...)!
Και μπορεί, απ' ότι με πληροφόρησαν, αυτό το τεύχος να είναι σχετικά μικρό (όλοι άλλωστε χρειαζόμαστε λίγη δίαιτα μετά τις Γιορτές...), είμαι σίγουρος όμως ότι θα βρείτε πολλά και ενδιαφέροντα θέματα στις σελίδες του.
Καλή ανάγνωση!...
|
RSS Feed