 Πετώντας στο γυρισμό, που λέτε, από τη Φλωρεντία μέσω Ζυρίχης, σκεφτόμουν πόσο έχουν αλλάξει οι καιροί, και το αεροπορικό ταξίδι έχει "καθημερινοποιηθεί" πλήρως. Από την εποχή δηλαδή (και δεν πάμε τόσο μακριά), που η πτήση καθαυτή ήταν μέρος της μαγείας του ταξιδιού, στη σημερινή, στην οποία η πτήση είναι μία (ακόμη) μετακίνηση.
Δεν είναι βέβαια πάντοτε έτσι... Έχω μπροστά μου τη λίστα των κρασιών που σερβιρίστηκαν κατά την παρθενική πτήση του νέου (τεράστιου) Airbus A380 της αεροπορικής εταιρείας Emirates. Μαζί λοιπόν με τα γεύματά τους, που είχε επιμεληθεί ο chef της εταιρείας, οι τυχεροί επιβάτες απόλαυσαν Σαμπάνια Dom Pérignon Oenothèque 1985 για απεριτίφ, και επιλογή ερυθρών κρασιών με το γεύμα από τα Château Cheval Blanc 1982 (μυθικό ερυθρό του St. Émilion σε μυθική χρονιά), Château Latour 1982 (πρωτοκλασάτο ερυθρό του Bordeaux στη χρονιά που θεωρείται ότι έδωσε την εσοδεία του αιώνα στην περιοχή), αλλά και το συλλεκτικό Harlan Estate 2004 από την Καλιφόρνια με τους 98 βαθμούς του Parker, για τους πιο νεοκοσμίτικους ουρανίσκους. Για τα επιδόρπια, υπήρχε η επιλογή (αν και, γιατί να μη δοκιμάσει κανείς και τα δύο;) μεταξύ Château d' Yquem 1946 καθώς και Taylor's Port 1963. Βεβαίως, όλα αυτά για τους επιβάτες Πρώτης Θέσης του δρομολογίου Νέα Υόρκη (ή Λονδίνο) προς Ντουμπάι, αν και η λίστα κρασιών και για τις πτήσεις που ακολούθησαν την παρθενική, και για τις υπόλοιπες θέσεις (εκτός της πρώτης) δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες, και... βάζουν κάτω ακόμα και λίστες μεγάλων εστιατορίων.
Μη με ρωτήσετε για το κόστος του εισιτηρίου όσων απόλαυσαν τα παραπάνω κρασιά, ειλικρινά δεν το γνωρίζω. Μπορώ όμως με ασφάλεια να υποθέσω ότι ήταν σημαντικά ακριβότερο από αυτό που πλήρωσα εγώ για την οικονομική θέση στο δρομολόγιο Ζυρίχη-Αθήνα με τη Swiss (κατά το οποίο, βέβαια, απόλαυσα αντίστοιχα ένα σάντουιτς με κοτόπουλο και μία coca-cola light). Γυρνώντας όμως από ένα wine tour στην Τοσκάνη, το τελευταίο πράγμα που σε νοιάζει είναι το κρασί που σερβίρουν στο αεροπλάνο, ό,τι κι αν είναι αυτό...
 Είχα την τύχη να είμαι παρών όταν παρελήφθη η εικονιζόμενη τρούφα 600 γραμμαρίων στο L' Abreuvoir στο Κολωνάκι. Απ' ότι με ενημερώνουν πρόκειται για τη μεγαλύτερη τρούφα που έχει βρεθεί επί Ελληνικού εδάφους. Ναι, καλά διαβάσατε, η συγκεκριμένη τρούφα "κατάγεται" από μία ορεινή περιοχή έξω από την Κατερίνη. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να την φωτογραφήσω.
Πρόκειται για μαύρη τρούφα (tuber melanosporum), όπως άλλωστε φάνηκε και από τη χαρακτηριστική μυρωδιά της, που πλημμύρισε ευχάριστα τον χώρο. Αν κάνετε κλικ στις φωτογραφίες που ακολουθούν, θα δείτε ότι σε μέγεθος είναι σαν ένα μικρό κουνουπίδι (δείτε την σε σχέση με ένα πορτοκάλι). Η συγκεκριμένη αφέθηκε αδιαμαρτύρητα στις κολακείες και τον θαυμασμό μας, καθώς και στα χάδια του φωτογραφικού μου φακού, ώσπου μας αποχαιρέτησε, για να πάρει το δρόμο για την κουζίνα. Λίγα λεπτά αργότερα επανήλθε για να αρχίσει να τρίβεται με λαγνεία πάνω από ένα λιμπιστικό λαβράκι μαγειρεμένο με σπαράγγια.
Οι Ελληνικές τρούφες πληθαίνουν καθημερινά στο εμπόριο, κι αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Έχω ακούσει (και δοκιμάσει) για τρούφες στην Κρήτη, την Κοζάνη, τη Χαλκιδική, και τώρα και στην Πιερία. Μπορεί μία Ελληνική μαύρη τρούφα να μην είναι απευθείας συγκρίσιμη σε ποιότητα και αρωματική ισχύ με την αντίστοιχη Γαλλική από το Perigord, η διαφορά ωστόσο στην τιμή είναι τεράστια. Σκεφτείτε ότι στο πρόσφατο ταξίδι μου στο Παρίσι βρήκα την Γαλλική μαύρη τρούφα σε τιμή €2500/κιλό, ενώ η εικονιζόμενη θα "παίξει" (χάρη όμως και στο μέγεθός της) μέχρι τα €1500/κιλό.
Παρεμπιπτόντως θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ένα εστιατόριο με υψηλή Γαλλική κουζίνα, όπως το L' Abreuvoir, εμπιστεύεται τις πρώτες ύλες που δίνει η Ελληνική γη ακόμα και σε κάτι τόσο ιδιαίτερο, όπως η τρούφα. Το συγκεκριμένο εστιατόριο το προτιμώ για την εξαιρετική ποιότητα που κρατάει σταθερά σε πολύ υψηλό επίπεδο εδώ και παραπάνω από τέσσερις δεκαετίες. Επιπλέον, θεωρώ την λίστα των κρασιών του υποδειγματική, όπως θεωρώ και πολύ έξυπνο το γεγονός ότι οι ετικέτες των Γαλλικών κρασιών μεταφράζονται και στα Ελληνικά, ώστε ο πελάτης να μπορεί να προφέρει σωστά το κρασί της επιλογής του. Δεν σας λέω παραπάνω για το L' Abreuvoir, πάντως, γιατί είμαι σίγουρος ότι τα ξέρετε καλύτερα από μένα. Κι αν χρειάζεστε απλά κάτι για να σας φρεσκάρει τη μνήμη, μπορείτε να ρίξετε μία ματιά στο αφιέρωμα που του έκανα στο τελευταίο τεύχος του ΟΙΝΟΧΟΟΥ, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Να λοιπόν αυτό που σας έλεγα χθες, στην πράξη:
Χρειάστηκαν α) ένα χοιρινό μπουτάκι στο φούρνο με πατάτες, β) ένα pyrex σπανάκι au gratin, γ) μια πλούσια χειμωνιάτικη σαλάτα και δ) ένα ταψί γαλακτομπούρεκο. Και περάσαμε μία όμορφη βραδιά με φίλους, πιο διασκεδαστικά και άνετα από οποιοδήποτε εστιατόριο.
Ήπιαμε: α) μία φιάλη από την πολύ ευγενή Σαμπάνια Brut Souverain του Οίκου Henriot, β) δύο φιάλες από την εικονιζόμενη Νάουσα Μπουτάρη του 90 που ο φίλος μου ο Νικόλας καιγόταν να ανοίξει (για να δει σε τι κατάσταση βρίσκονται), και μία φιάλη από τον φυσικώς γλυκύ Β&Β του Κτήματος Βιβλία Χώρα από Gewurztraminer που έκανε παρέα στο γαλακτομπούρεκο.
Πρέπει να πω ότι η Νάουσα διατηρήθηκε εντυπωσιακά καλά, παρά τα χρονάκια της, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι πέρασε αρκετά, και δεν παλαίωσε σε κελλάρι ή συντηρητή, όπως της άρμοζε. Δεν είναι πολλά τα Ελληνικά (και όχι μόνο) κρασιά που μπορούν να καυχηθούν μία καλή παλαίωση 18 γεμάτων ετών, και μάλιστα κάτω από μη ιδανικές συνθήκες... Και χαίρομαι που, ενώ είχα stand by στο αυτοκίνητο 2 φιάλες καλού (και πιο νέου) ερυθρού από το Pomerol, η Νάουσα "δε μάσησε" κι έτσι τις επέστρεψα στη θέση τους.
Οι συμβουλές μου σε περιπτώσεις που σκοπεύετε να ανοίξετε κρασιά κάποιας ηλικίας σε ένα τραπέζι είναι οι εξής:
1. Έχετε πάντα "back up" - κάποιο κρασί "ρεζέρβα", για την κατάσταση του οποίου είστε σίγουροι. Μετά από τόσα χρόνια είναι πολύ πιθανό ακόμα και ένα πολύ καλό και ακριβό κρασί να... μας έχει αφήσει χρόνους. Βεβαίως είναι πολύ απογοητευτικό όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά είναι ακόμα απογοητευτικότερο αν δεν έχουμε προνοήσει και απολαύσουμε ένα ωραίο γεύμα... ξεροσφύρι.
2. Δεδομένου ότι η φιάλη αναπαυόταν για πολύ καιρό σε ύπτια θέση, εναποθέστε την για τουλάχιστον 2-3 ώρες στην όρθια θέση πριν την ανοίξετε, έτσι ώστε το ίζημα που θα έχει δημιουργηθεί από την παλαίωση στην φιάλη να κατακαθίσει στον πάτο και να έρθει το κρασί στο τραπέζι όσο πιο διαυγές γίνεται.
3. Μεταγγίστε το κρασί σε καράφα και αφήστε το εκεί για τουλάχιστον 1 ώρα πριν το σερβίρετε. Αυτό είναι απαραίτητο, καθώς το οξυγόνο θα "ξεκλειδώσει" τα αρώματά που τόσο καιρό έμειναν κρυμμένα, αλλά και θα διώξει την όποια (δικαιολογημένη) αίσθηση κλεισούρας. Να ξέρετε μόνο ότι, από τη στιγμή που θα ανοίξει, ένα κρασί τέτοιας ηλικίας βρίσκεται σε αρκετά εύθραυστη κατάσταση και καλό θα είναι να καταναλωθεί κατά το γεύμα και να μη μείνει άλλο.
4. Μπορεί στα νειάτα του το κρασί αυτό να ήταν γεμάτο, τανικό και ατίθασο, μετά από τόσο μακρά παλαίωση όμως θα είναι πλέον πολύ πιο φίνο και κομψό. Καλό είναι λοιπόν να μη το συνδυάσετε με πολύ δυνατές γεύσεις ή βαριά κρέατα. Προτιμήστε μοσχάρι γάλακτος, χοιρινό ή κοτόπουλο, είτε στο φούρνο, είτε μαγειρεμένα με μία ελαφριά σάλτσα.
Ελπίζω σε πολλές τέτοιες όμορφες βραδιές με φίλους φέτος, στην υγειά της κρίσης!...
 Καλημέρα σας και Καλή Χρονιά!
Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν καλά ότι μπορεί να είμαι πολλά πράγματα, πάντως απαισιόδοξος δεν είμαι. Και ούτε έχω σκοπό να γίνω... Γι αυτό και ξεκινάω το 2009 γράφοντας για ένα θέμα που σίγουρα δεν είναι ευχάριστο, έχει όμως κι αυτό - όπως και κάθε τι στη ζωή - την θετική του πλευρά.
Αναφέρομαι στην πολυσυζητημένη "κρίση", όπως αυτή φαίνεται στην εστίαση... Την κρίση, την οποία νομίζουμε ότι τη ζούμε εδώ στην Ελλάδα, σας διαβεβαιώ όμως ότι αυτό που βλέπουμε εδώ δεν είναι τίποτα μπροστά στα όσα συμβαίνουν στις μεγάλες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Σε πόλεις, λοιπόν, που βρίσκονται μεγάλες χρηματαγορές του κόσμου, εκεί που μέχρι τώρα βασίλευαν οι εταιρικές πιστωτικές κάρτες χωρίς πιστωτικά όρια, τα λουκούλλεια business lunches, οι χλιδάτες δεξιώσεις και τα μεγάλα εταιρικά events, η κρίση έχει δείξει τα δόντια της πολύ πιο απειλητικά. Κι αυτό γιατί όλα όσα σας προανέφερα έχουν κοπεί "μαχαίρι", δίνοντας τη θέση τους σε άδεια τραπέζια, άδεια βιβλία κρατήσεων, και τηλέφωνα που δεν χτυπούν. Στα τελευταία μου ταξίδια στο Λονδίνο και στο Παρίσι πήγα σε εστιατόρια που κάποτε δεν είχαν ελεύθερο τραπέζι για μήνες τώρα να δέχονται κρατήσεις αυθημερόν με ανακούφιση, και άλλα που παλαιότερα δεν δέχονταν καν κρατήσεις, τώρα να τις επιβεβαιώνουν δύο και τρεις φορές για να μη χάσουν τον πελάτη. Και βέβαια υπήρξαν φορές που έφαγα σε ονομαστά εστιατόρια που είτε είχαν ελάχιστα τραπέζια εκτός ημών, είτε άδειασαν νωρίς και δεν ξαναγέμισαν ποτέ (κόπηκαν δηλαδή τα πολλαπλά "seatings" στην ίδια βραδιά).
Στην Αθήνα ακούω από πολλούς επιχειρηματίες και εστιάτορες ότι τα πράγματα είναι σκούρα και στενοχωριέμαι - αφ' ενός γιατί πρόκειται για ανθρώπους (και μέρη) που συμπαθώ και είναι κρίμα να υπολειτουργούν, και αφ' ετέρου επειδή για εμάς τους Έλληνες η έξοδος για φαγητό είναι πολύ βασικός τρόπος διασκέδασης, και συνήθως αυτός που κόβεται τελευταίος. Όταν λοιπόν κόβεται κι αυτός, σημαίνει ότι τα πράγματα είναι όντως άσχημα... Βέβαια εγώ επιμένω ότι, στο μεγαλύτερο ποσοστό, τα αίτια της κρίσης στην Ελλάδα είναι (τουλάχιστον προς το παρόν) ψυχολογικά και όχι ουσιαστικά, αλλά δεν είναι ούτε ο χώρος ούτε η στιγμή για οικονομικές αναλύσεις.
Αρκετά με τη μιζέρια όμως! Όπως λένε και οι Αγγλοσάξωνες, every cloud has a silver lining, και αυτό ισχύει και στην περίπτωσή μας. Πιστέυω λοιπόν πραγματικά ότι η κρίση θα έχει και κάποια θετικά αποτελέσματα, τα οποία μάλιστα είχαμε ανάγκη εδώ και πολύ καιρό... Ποια είναι αυτά:
1. Ότι επιτέλους θα προσέχουμε λίγο περισσότερο τα χρήματά μας, αναζητώντας (και επιβραβεύοντας ως πελάτες/καταναλωτές) τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που προσφέρουν την καλύτερη σχέση ποιότητας-τιμής. Για κανέναν τα χρήματα δεν βγαίνουν εύκολα τη σήμερον ημέρα. Πολλοί όμως εξακολουθούν να το ξεχνούν αυτό, και να ψάχνουν ευκαιρία να αισχροκερδίσουν εις βάρος του πελάτη, ταυτόχρονα προσφέροντας αμφίβολη ποιότητα ή/και χαμηλό επίπεδο εξυπηρέτησης. Αυτά όμως κομμένα! Ως εδώ!... Θα μου πείτε "ήταν ανάγκη να επέλθει παγκόσμια οικονομική κρίση για να αρχίσουμε να σεβόμαστε περισσότερο τα χρήματά μας, αλλά και να απαιτούμε περισσότερο σεβασμό γι αυτά από τους άλλους"; Ίσως τελικά η απάντηση να είναι ναι, μόνο έτσι θα ταρακουνηθούμε και θα βάλουμε μυαλό... Εγώ πάντως δεσμεύομαι να δίνω (ακόμα μεγαλύτερη) έμφαση στα προϊόντα, τα κρασιά, και βέβαια τα εστιατόρια που σέβονται την τσέπη σας. Και να ξέρετε πως δεν είναι λίγα, απλά είναι λίγο πιο δυσεύρετα...
2. Ότι - λογικά - θα γίνουμε λίγο πιο "δημιουργικοί" ως πελάτες και ως καταναλωτές. Αυτό σημαίνει ότι θα "ψάχνουμε" παραπάνω, θα προτιμάμε το ψαγμένο από το απλά ακριβό, και θα προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε σε όλα εναλλακτικές λύσεις. Η προσφορά στην αγορά είναι - σε όλα τα επίπεδα - υπερπολλαπλάσια της ζήτησης, και οι επιλογές ατελείωτες. Ε, τώρα θα επενδύσουμε λίγο περισσότερο χρόνο για να τις ανακαλύψουμε. Διάβαζα σε ένα ξένο περιοδικό ότι στην Ιταλική κουζίνα υπάρχει μία ολόκληρη εποχή, αυτή της "κουζίνας της φτώχειας" (La Cucina Povera), κατά την οποία η φτώχεια ανάγκασε νοικοκυρές και μάγειρες να γίνουν πιο δημιουργικοί, δίνοντας έτσι στην ανθρωπότητα μερικές από τις πιο γνωστές και δημοφιλείς λιχουδιές: χαρακτηριστικά αναφέρω την πίτσα (φτηνός τρόπος να χορτάσει κανείς με μπόλικο απλό ζυμάρι, ψημένο με λίγη ντομάτα και τυράκι από πάνω), τα ζυμαρικά (μία πάστα που κόβεται σε περίεργα και διασκεδαστικά σχήματα για να σε κάνει να ξεχάσεις ότι το μόνο που έχεις τη δυνατότητα να φας είναι αλεύρι και νερό βρασμένα) και οι κεφτέδες (έξυπνος τρόπος για να "αυγατίσει" λίγο κρέας σε κιμά με μπόλικο ψωμί). Έχω ξαναγράψει ότι και η Ελληνική κουζίνα έχει πάμπολλα αντίστοιχα παραδείγματα, γι αυτό και η παράδοσή μας κυριαρχείται από τακτικές νηστείες και βρίθει συνταγών με όσπρια και χορταρικά. Χωρίς να καταφεύγουμε σε υπερβολές και ακρότητες, καλό είναι να ξαναβρούμε τις αυθεντικές Ελληνικές γεύσεις και να ψάξουμε για νέους τρόπους να τις αναδείξουμε, γιατί πολύ "ρόκα-παρμεζάνα" είχε πέσει τελευταία...
3. Ότι θα μαζευτούμε περισσότερο στα σπίτια μας. Και λέγοντας να "μαζευτούμε", το εννοώ κυριολεκτικά. Τι πιο ωραίο από το να μαγειρεύει κανείς και να ανοίγει και ένα καλό κρασί με φίλους; Εγώ δεν το συγκρίνω ούτε με το καλύτερο εστιατόριο. Όλοι οι δημοσιογράφοι γεύσης και κρασιού ανά τον κόσμο συμφωνούμε: "Staying in is the new going out!...". Ας το αξιοποιήσουμε λοιπόν. Είτε υπάρχει συγκεκριμένη περίσταση είτε όχι, είτε έχουμε σκοπό να φτιάξουμε μία πολύπλοκη συνταγή, ένα δείπνο 6 πιάτων ή απλά μία μακαρονάδα, δύσκολα θα περάσουμε καλύτερα από το σπίτι, είτε το δικό μας είτε των ανθρώπων που αγαπάμε. Αρχίστε να ξεσκονίζετε παλιές συνταγές (ή να ψάχνετε νέες), να φτιάχνετε λίστες με ψώνια για το χασάπη, το μανάβη, το σούπερ μάρκετ και (βέβαια) την κάβα, και απολαύστε την θαλπωρή της παρέας, χωρίς ταλαιπωρία, χωρίς κίνηση, χωρίς υπερ-φουσκωμένους λογαριασμούς.
Θέλω μόνο να πω κάτι τελευταίο: μην χρησιμοποιήσουμε την κρίση ως δικαιολογία για να πιούμε φτηνό, κακό κρασί... Δυστυχώς η αγορά είναι γεμάτη από κακό κρασί που πωλείται σε χίλια-δυο σημεία (από συνοικιακά μαγαζάκια μέχρι εκπτωτικά σούπερ μάρκετ), και φοβάμαι ότι τα κρούσματα θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο την ερχόμενη περίοδο. Το Ελληνικό κρασί βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο από ποτέ. Τώρα είναι η ευκαιρία να το απολαύσουμε, με τους φίλους, την οικογένεια, στο τραπέζι, κλπ. Όσοι έχετε κάβα ή συλλογή με κρασιά, ήρθε η ώρα να τους "βάλετε χέρι".΄Σκεφτείτε το σαν ευκαιρία για να κάνετε λίγο χώρο για τα καλύτερα, που έρχονται... Κι αν πάλι δεν έχετε απόθεμα, επιλέξτε με γνώμονα την ποιότητα, την προέλευση, το όνομα και τη φήμη του παραγωγού, όχι μόνο το χαμηλό κόστος. Αν ψάξετε λίγο πιο επισταμένα, θα βρείτε πολύ αξιόλογα κρασιά από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο σε αρκετά λογικές τιμές.
Και κλείνω λέγοντας αυτό: Το κακό και το φτηνό κρασί, είτε το χρησιμοποιήσουμε στην κουζίνα, είτε το ανοίξουμε στο τραπέζι, τελικά θα μας προδώσει. Μπορεί να μην ξέρει όλος ο κόσμος να ξεχωρίζει το καλό κρασί, όλοι όμως μπορούν να καταλάβουν το κακό κρασί.
Καλή μας Χρονιά! Να δείτε που, αν αξιοποιήσουμε την κρίση σωστά, και θα φάμε, και θα πιούμε, και θα περάσουμε τελικά καλύτερα!...
 Σήμερα μπορεί ο καιρός να μην είναι ο πιο ιδανικός για βόλτα, αρκετοί όμως από εσάς θα πεταχτείτε μέχρι το περίπτερο για τις Κυριακάτικες εφημερίδες (κάποιοι μάλιστα μπορεί να πάτε και στα μαγαζιά, που θα είναι κατ' εξαίρεση ανοιχτά...).
Όπως κι αν έχει το πράγμα, ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι εδώ και λίγες ημέρες κυκλοφορεί ο Οδηγός Οίνου 09, από τη συντακτική ομάδα του Οινοχόου της Καθημερινής. Είναι η πρώτη προσπάθεια αυτού του είδους που κάνουμε, και έγινε αγώνας για να κυκλοφορήσει γύρω στις Γιορτές, οπότε θα είναι και πιο απαραίτητος.
Ο Οδηγός Οίνου 09 περιλαμβάνει όλες τις επιλογές κρασιών που έχουν δημοσιευτεί στις τελευταίες σελίδες του Οινοχόου την τελευταία χρονιά, και πολλές ακόμα που αφορούν σε κρασιά που εμφανίστηκαν στην πορεία και αξίζουν της προσοχής μας. Περιλαμβάνει επίσης και άρθρα με πληροφορίες και συμβουλές για την αγορά κρασιού, τον συνδυασμό του με φαγητό και την παραγγελία του σε ένα εστιατόριο.
Επιπλέον των επιλογών από Ελληνικά κρασιά που έκανα σε διάφορα τεύχη του Οινοχόου μέσα στο χρόνο, για τον Οδηγό Οίνου 09 επιμελήθηκα όλων των επιλογών κρασιών του ξένου αμπελώνα, καθώς και αυτών που αφορούν στις Σαμπάνιες και τα αφρώδη κρασιά από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επιπλέον, όσοι με διαβάζετε θα αναγνωρίσετε το στυλ της γραφής μου στο άρθρο "Σπάστε τον κώδικα της λίστας κρασιών", ένα θέμα που με έχει απασχολήσει αρκετά, καθώς έχω παρατηρήσει ότι στην Ελλάδα η "πλοήγηση" σε μία λίστα κρασιών - όπου αυτή υπάρχει - δεν είναι πάντα εύκολη για τον μέσο πελάτη.
Ο Οδηγός Οίνου διατίθεται στα περίπτερα και σε επιλεγμένα σημεία διανομής και η τιμή του είναι €9,90. Ελπίζω ότι θα σας φανεί χρήσιμος και θα σας κρατήσει καλή συντροφιά μέχρι τον επόμενο. Καλή ανάγνωση!
 Ακυρώθηκε, σύμφωνα με δελτίο τύπου της διοργανώτριας εταιρείας Vinetum που εστάλη πριν λίγο, η εκδήλωση "Αφρός & Φυσαλλίδες". Ο λόγος είναι προφανής, και αφορά στα πρόσφατα γεγονότα στην Αθήνα και γενικότερα την Ελλάδα. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, επειδή η εκδήλωση εξ ορισμού και αντικειμένου είναι συνυφασμένη με τις Γιορτές, δεν αναβάλλεται απλά, αλλά ακυρώνεται, για να ξαναγίνει την αντίστοιχη εποχή του 2009.
Δεν νομίζω ότι οι ταραχές είναι τελείως ανεξάρτητες από την γενικότερη κρίση, και διαβάζω - όχι συμπτωματικά - ότι οι πωλήσεις της Σαμπάνιας γνωρίζουν ήδη μία κάμψη της τάξης του 20% σε όλες τους τις αγορές - και την Γαλλική, αλλά και αυτές του εξωτερικού - ειδικά για την Ευρώπη οι εξαγωγές έχουν μειωθεί κατά 24%, ενώ στις νέες (για τη Σαμπάνια) αγορές όπως η Ιαπωνία, η Ρωσία και η Κίνα η μείωση αγγίζει το 23%.
Όπως πολύ εύστοχα σχολίασε εκπρόσωπος μίας από τις πιο μεγάλες εταιρείες διανομής Σαμπάνιας στην Ευρώπη, "η Σαμπάνια είναι ταυτισμένη με τη γιορτή και τη χαρά σε ολόκληρο τον κόσμο. Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό οι λόγοι τόσο των ιδιωτών όσο και των εταιρικών μας πελατών για να είναι χαρούμενοι είναι όλο και λιγότεροι..."
Εγώ δεν έχω να σχολιάσω κάτι παραπέρα. Απλά στενοχωριέμαι γιατί ανυπομονούσα (όπως πολλοί άλλοι φαντάζομαι) να περάσω ένα όμορφο Σάββατο με μπόλικο αφρό και φυσαλλίδες...
 Ο Ελληνικός Οινικός Κλάδος τελευταία είναι ιδιαίτερα ενεργός και δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον σχετικά με τις απόψεις και τις αντιλήψεις του Έλληνα αλλά και του ξένου καταναλωτή ως προς το Ελληνικό κρασί.
Αυτές τις μέρες διενεργεί μία έρευνα που αποσκοπεί στο να πιάσει τον παλμό του Έλληνα αγοραστή/καταναλωτή κρασιού. Η έρευνα γίνεται online σε συνεργασία με το in2life και η συμπλήρωσή της ισοδυναμεί αυτομάτως με συμμετοχή σε κλήρωση με δώρο μία δωροεπιταγή €300 για αγορά κρασιών από το κατάστημα Βανίλια-Κανέλα στους Αμπελοκήπους.
Νομίζω ότι εσείς οι αναγνώστες των TeLeGourmet Chronicles είστε το ιδανικό κοινό για να συμμετάσχετε στην σημαντική αυτή έρευνα. Θα την βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον και την έψαχνα παντού. Ήμουν έτοιμος να την παραγγείλω σε φίλους από τη Γαλλία ή το Βέλγιο γιατί ήθελα να την δοκιμάσω. Τελικά την βρήκα στην έκθεση Premium Stories χτες, και έμαθα ότι εισάγεται στην Ελλάδα.
Αναφέρομαι στη μπύρα Deus, την περίφημη Brut des Flandres - την πιο exclusive μπύρα που κυκλοφορεί στην αγορά - η οποία αποκαλείται (καταλαβαίνουμε όλοι γιατί) η "Dom Perignon" της μπύρας.
Η Deus είναι Βέλγικη. Ξεκινάει τη ζωή της ως ζύθος στο Βέλγιο, αλλά δεν μένει εκεί. Μεταφέρεται σε δεξαμενή στη Γαλλία, και συγκεκριμένα στο Epernay της Καμπανίας, όπου εμφιαλώνεται σε φιάλες Σαμπάνιας και υφίσταται δεύτερη ζύμωση (και όλα όσα έπονται) κατά την παραδοσιακή μέθοδο οινοποίησης της Σαμπάνιας. Όπως καταλαβαίνετε η εκτενής ζύμωση (διάρκειας ενός μηνός) και η προσεκτική αυτή διαδικασία παραγωγής της δίνουν άλλον αέρα και την διαφοροποιούν από οποιαδήποτε συνηθισμένη μπύρα.
Αρωματικά και γευστικά η Deus έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Στη μύτη εγώ διέκρινα πολύπλοκα spicy αρώματα που παραπέμπουν στο ginger και μου θύμισαν ακόμα και το γλυκό και ιδιαίτερο άρωμα της Worcestershire Sauce. Στο στόμα είναι έντονη και αυστηρή, με αφρισμό που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη Σαμπάνια και τη μπύρα, και με ευχάριστες ψημένες και καραμελωμένες σκούρες γεύσεις.
Θα σέρβιρα την Deus παγωμένη (στους 2-4 βαθμούς Κελσίου) σε ποτήρι τύπου flute της Σαμπάνιας σαν απεριτίφ, και θα είχα μεγάλη περιέργεια να δω τις αντιδράσεις των καλεσμένων μου. Σε γεύμα θα τη συνδύαζα με πικάντικες Ασιατικές γεύσεις ή με ποικιλία αλλαντικών από την Ισπανία ή την Πορτογαλία (αυτά που έχουν έντονο το κόκκινο πιπέρι).
Θα βρείτε τη Deus σε επιλεγμένες κάβες ανά την Αθήνα. Η λιανική της τιμή "παίζει" κάπου ανάμεσα στα €25 και τα €28 - αν σας φαίνεται ακριβή, υπενθυμίζω ότι εμφιαλώνεται σε φιάλες Σαμπάνιας των 750ml. Α, και σε περίπτωση που η ασυνήθιστή της γεύση σας παρασύρει σε καταχρήσεις και μετά μου φωνάζετε, σας εφιστώ την προσοχή: Η Deus έχει αλκοολικό τίτλο 11.5%, ποσοστό υπερδιπλάσιο από αυτό που έχουν οι καθημερινές μπύρες του εμπορίου!
 Ποιος είπε ότι οι κριτικοί οίνου δεν ασκούν σημαντική επιρροή στους καταναλωτές, αλλά και στις εταιρείες που προμηθεύουν με κρασί τις κάβες και τα εστιατόρια; Εγώ προσωπικά παρακολουθώ έναν συγκεκριμένο, τον Γιαπωνέζο Shizuku Kanzaki, ο οποίος παίζει στην κυριολεξία την ασιατική αγορά του κρασιού στα δάχτυλα!
Ο Shizuku λοιπόν, από το 2004 μέχρι σήμερα... λύνει και δένει στην Άπω Ανατολή. Πρόσφατα έκανε μία απλή αναφορά σε ένα Νεοζηλανδέζικο Riesling του 2006 και μέσα σε λίγες ώρες οι διανομείς του συγκεκριμένου κρασιού στην Ιαπωνία έσπασαν κάθε ιστορικό ρεκόρ πωλήσεων! Κάποια άλλη φορά δοκίμασε ένα κρασί από μία άγνωστη για την Ασιατική αγορά Appellation της Γαλλίας, και μέσα σε χρόνο μηδέν όλες οι ετικέτες της συγκεκριμένης περιοχής εξαφανίστηκαν από τα ράφια της Taiwan!
Ποτέ ξανά στα χρονικά των Ασιατικών αγορών ένας μόνο κριτικός δεν έχει ασκήσει τέτοια επιρροή, ουσιαστικά αναγκάζοντας εταιρείες εισαγωγής, μπαρ, εστιατόρια, μέχρι και αεροπορικές εταιρείες να προσαρμόζουν τις οινικές τους επιλογές σύμφωνα με τα δικά του γούστα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στην Κορέα το κρασί πριν την εμφάνιση του Shizuku Kanzaki αντιπροσώπευε με το ζόρι το 30% του τζίρου των καταστημάτων οινοπνευματωδών - το ποσοστό αυτό στην μετά-Shizuku εποχή έχει πλέον ξεπεράσει το 80%! Όλα αυτά τα φαινόμενα μάλιστα αναμένεται να ενταθούν ακόμα περισσότερο καθώς η ζωή του Shizuku Kanzaki πρόκειται σύντομα να μεταφερθεί στον κινηματογράφο αλλά και στην τηλεόραση, ενώ οι πιο λαμπροί ζεν-πρεμιέ της έβδομης τέχνης στην Ασία... σφάζονται για να πάρουν τον ρόλο του πρωταγωνιστή.
Υπάρχει βέβαια μία λεπτομέρεια που δεν σας έχω πει ακόμα... Ο Shizuku Kanzaki δεν ζει... στον κόσμο των ζωντανών, ανάμεσά μας, αλλά σε ένα κόμικ manga εβδομαδιαίας κυκλοφορίας! Ο (εικονιζόμενος) δισδιάστατος οινοκριτικός και σομελιέ είναι πνευματικό τέκνο δύο δημιουργικών σκιτσογράφων στην Ιαπωνία (δύο αδέλφια που είναι γνωστά μόνο με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Tadashi Agi). Ο ήρωας του καρτούν έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει τους "12 Αποστόλους" αλλά και τις "Σταγόνες του Θεού", δεκατρία μυθικά κρασιά τα οποία αναφέρονται στη διαθήκη του κορυφαίου οινογνώστη πατέρα του. Και κάθε εβδομάδα, ενώ το ψάξιμό του συνεχίζεται χωρίς σταματημό, δοκιμάζει διάφορα κρασιά τα οποία οι αναγνώστες και θαυμαστές του σπεύδουν να αγοράσουν, για να μπουν έτσι - έστω και για μερικές στιγμές (μερικές γουλιές, καλύτερα...) στη ζωή του cult αυτού ειδώλου.
Περιττό να πούμε ότι ειδικά το γυναικείο φύλο δείχνει μία ιδιαίτερη αδυναμία στις περιπέτειες του ωραίου και μοιραίου Shizuku Kanzaki, και απαρτίζει την πλειονότητα του fan club του. Μάλιστα οι θέσεις στις σχολές σομελιέ και τα σεμινάρια οινογνωσίας στην Ιαπωνία έχουν εξαντήθεί εδώ και καιρό λόγω της μεγάλης προσέλευσης από γυναίκες κυρίως, και οι λίστες αναμονής έχουν αρχίσει να γεμίζουν...
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε ένα αντίστοιχο φαινόμενο να πάρει τέτοιες διαστάσεις στον Δυτικό κόσμο όπου το comic culture είναι αρκετά διαφορετικό. Δεν φαντάζομαι λοιπόν ότι ο μεγάλος Robert Parker έχει άμεσα σχέδια για τη δημιουργία κόμικ γύρω από τις δοκιμές του, προκειμένου να αυξήσει την ήδη μεγάλη επιρροή του ακόμα περισσότερο. Εγώ πάντως σκέφτομαι πως ό,τι φέρνει τον κόσμο πιο κοντά στο κρασί, ακόμα κι αν αυτό είναι ένα κόμικ, δεν μπορεί παρά να είναι καλό. Διαφωνείτε;
Για τους περίεργους, τους φαν των κόμικς Manga, αλλά και τους επίδοξους Έλληνες φαν του Shizuku Kanzaki, τα τεύχη του κόμικ "Les Gouttes de Dieu" (Οι Σταγόνες του Θεού) πωλούνται σε τόμους από το Γαλλικό Amazon. Θα τους βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Πιστός στο ραντεβού μου με το οινόφιλο κοινό (αν και με μία μικρή καθυστέρηση) επανέρχομαι δριμύτερος με ημερομηνίες και λεπτομέρειες του φθινοπωρινού κύκλου του Σεμιναρίου Απόλαυσης του Κρασιού που παρουσιάζω εδώ και περίπου δύο χρόνια.
Το σεμινάριο μεταφέρεται πλέον σε νέα στέγη, στο κελάρι του Bizart στο Μαρούσι (Κηφισίας 70). Ο νέος χώρος προσφέρεται από κάθε άποψη αφού, εκτός των άλλων, θα μου επιτρέψει να πραγματοποιήσω διάφορες ιδέες που έχω με στόχο τη μεγιστοποίηση της απόλαυσης του κρασιού σε συνδυασμό με εκλεκτές γεύσεις, τόσο για τους τωρινούς συμμετέχοντες, όσο και για τους παλαιότερους "απόφοιτους" και τους φίλους τους.
Ο φθινοπωρινός κύκλος ξεκινάει τη Δευτέρα 20 Οκτωβρίου στις 7.30μμ και θα ολοκληρωθεί σε 8 εβδομαδιαίες συναντήσεις την ίδια μέρα και ώρα. Το κόστος συμμετοχής είναι €250.
Θα δέχομαι προσωπικά οποιαδήποτε επικοινωνία για πληροφορίες και εγγραφές στην ειδική ηλεκτρονική διεύθυνση: [email protected]. Οι θέσεις είναι περιορισμένες.
Ακολουθεί η επίσημη ανακοίνωση:
 | telegourmet_course_oct2008c.doc | | File Size: | 67 kb | | File Type: | doc |
Download File
|
RSS Feed