 Ίσως θυμάστε ότι πριν λίγο καιρό βρέθηκα στη Βαρκελώνη, μία από τις πιο αγαπημένες μου πόλεις στον κόσμο. Ο λόγος αυτού του ταξιδιού-αστραπή ήταν εξω-οινικός (πώς λέμε "εξωσχολικός";), παρά λίγο όμως να είναι και αμιγώς εξω-οινικός και ο χαρακτήρας του ταξιδιού!... Βλέπετε κάτι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις που δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό, κάτι μία ξαφνική αδιαθεσία (μάλλον λόγω αϋπνίας και κούρασης) και προς στιγμήν φάνηκε ότι θα φύγω από τη Βαρκελώνη - αυτή τη Μέκκα της Μεσογειακής οινογαστρονομίας - ουσιαστικά νηστικός...
Ο καλός Θεός Διόνυσος όμως δεν με άφησε έτσι... Είχε προνοήσει και δίπλα στο κτίριο όπου έμενα (τι δίπλα δηλαδή, μεσοτοιχία με την είσοδο ήταν) υπήρχε ένα ωραιότατο εστιατόριο που σέρβιρε ντόπια κουζίνα, επ' ονόματι "La Clara".
Το La Clara, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, είναι ένα καλό εστιατόριο με τίμια, ντόπια κουζίνα με μεγάλη ποικιλία, πολύ καλή λίστα εγχώριων κρασιών και αρκετά καλές τιμές. Επιπλέον, το περιβάλλον είναι όμορφο και το σέρβις έμπειρο και φιλικό. Τέλος, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε πολύ κεντρικό σημείο - γύρω στα 500 μέτρα από την Fira Montjuïc, το μεγάλο συνεδριακό κέντρο της πόλης και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης - δεν είναι "τουριστικό" από καμία άποψη.
Το γεύμα μου, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες παρακάτω (που δεν είναι και πολύ καθαρές λόγω φωτισμού και κάμερας κινητού) ήταν κατά βάση ψαροφαγικό. Ξεκίνησα με το αγαπημένο μου pamb ad tomaquet (απλός αλλά πεντανόστιμος μεζές με ψωμί, σκόρδο και ντομάτα στον οποίον έχω αναφερθεί ξανά στο παρελθόν), καθώς και με ανάμικτα ψητά λαχανικά. Τα τελευταία σερβίρονται με την εξαιρετική ντόπια σάλτσα "Romesco", που γίνεται με κόκκινη πιπεριά και ψητά αμύγδαλα (αν σας ενδιαφέρει, θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες και μία καλή συνταγή εδώ). Συνέχισα με μικρές τηγανητές κροκετούλες μπακαλιάρου, ενώ το κύριο πιάτο μου ήταν φρέσκες γαρίδες ψημένες με ελαιόλαδο, σκόρδο και πιπεριά τσίλι. Τα ορεκτικά συνοδεύτηκαν από την δροσερή cava του καταστήματος, ενώ το κύριο πιάτο από ένα πολύ κομψό ροζέ από το Penedès.
Αν βρεθείτε στη Βαρκελώνη (ειδικά αν επισκεφτείτε κάποια διεθνή έκθεση στη Fira), το La Clara είναι μία καλή και αξιόπιστη λύση για φαγητό, είτε μεσημέρι είτε βράδυ. Θα το βρείτε στη διεύθυνση Gran via de les corts Catalanes 442. Το τηλέφωνο για κρατήσεις είναι το +34 93 289 34 60, ενώ το εστιατόριο διαθέτει και ιστοσελίδα (με δυνατότητα virtual visit παρακαλώ) στην διεύθυνση www.laclararestaurant.com.
Παρεμπιπτόντως γύρισα από τη Βαρκελώνη με μπόλικα ψώνια - το αγαπημένο μου τυρί Manchego, jamon, chorizo, και κάμποσες φιάλες κρασί. Έχω υποσχεθεί στους μαθητές μου ένα ειδικό tasting/masterclass με κρασιά από τις λιγότερο γνωστές (σε εμάς) οινοπαραγωγικές ζώνες της Ισπανίας, το οποίο πλέον δεν θα αργήσει να γίνει πραγματικότητα...
 Ξεκίνησα να σας λέω λοιπόν για το Τσικνοπεμπτιάτικο δείπνο που απολαύσαμε μετά την κάθετη γευσιγνωσία των κρασιών του Κτήματος Γεροβασιλείου. Το γεύμα έλαβε χώρα, όπως και η γευσιγνωσία, στο εστιατόριο Milos, στο Ξενοδοχείο Athens Hilton, και νομίζω ήταν το πιο ανορθόδοξο δείπνο Τσικνοπέμπτης που θυμάμαι, τουλάχιστον τα τελευταία (αρκετά) χρόνια. Κι αυτό κυρίως γιατί ήταν ιδιαίτερα πολιτισμένο και υψηλής αισθητικής και γεύσης, είχε αρκετά μη-κρεατικά στοιχεία, και τα κρεατικά του ήταν πιο σπάνια και όχι ακριβώς οι γεύσεις της Ελληνικής υπαίθρου που απολαμβάνουμε συνήθως τέτοια μέρα σε κάποια χασαποταβέρνα... Συγκεκριμένα:
Το γεύμα ξεκίνησε με carpaccio από λαβράκι με ρόκα και ξύσμα λεμονιού, και συνέχισε με ταρτάρ σολωμού με μπρικ και τζίντζερ. Το τρίτο πιάτο ήταν ένα ωραιότατο καπνιστό χέλι με ρεβύθια. Μια και είχαμε την ευκαιρία να διαλέξουμε οποιοδήποτε κρασί δοκιμάσαμε στην τυφλή γευσιγνωσία για να συνοδεύσουμε τα πιάτα του δείπνου, για αυτά τα τρία πιάτα ξεκίνησα με τον υπερ-φρέσκο και αρωματικό (σχεδόν νεο-κοσμίτικο) λευκό Όβηλο 08, και συνέχισα με τον Όβηλο 07, που ήταν ένα κρασί που διατηρούσε όμορφα τη φρεσκάδα του, αλλά είχε κάποια πιο ήρεμα και εξελιγμένα αρωματικά στοιχεία. Εδώ εν τω μεταξύ η ζύμωση στο βαρέλι ήταν πιο αισθητή και έτσι ταίριαξε καλύτερα με την καπνιστή γεύση που είχε το χέλι, ενώ η σταθερά τονισμένη οξύτητά του δάμασε αποτελεσματικά τη λιπαρότητα του ψαριού.
Το επόμενο πιάτο ήταν ριζότο με παλαιώμένη παρμεζάνα και μαύρη τρούφα Κατερίνης. Συνόδευσα το πιάτο αυτό με τον λευκό Όβηλο 03, η αρωματική εξέλιξη του οποίου έδεσε πολύ καλά με τα ιδιαίτερα αρώματα του μανιταριού. Και μετά μπήκαμε στο κρέας... Το οποίο ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο ribeye steak από μοσχαρίσιο κρέας της εκλεκτής ράτσας Hereford. Το κρέας ήταν σιτεμένο για 6 εβδομάδες και προερχόταν από ειδικό εκτροφείο στην Σουηδία. Σερβιρίστηκε με πουρέ πατάτας και λαχανικά σωτέ, ενώ για να δοθεί μία ακόμα πιο έντονη νότα Τσικνοπέμπτης άρχισαν να κυκλοφορούν στα τραπέζια πιατέλες με αρνίσια παϊδάκια, επίσης Σκανδιναβικής προέλευσης. Με το μοσχαρίσιο κρέας, που είχε πιο εξευγενισμένη και λιγότερο έντονη γεύση, συνόδευσα το Κτήμα Γεροβασιλείου 98, το οποίο φάνηκε από τη γευσιγνωσία ότι ήταν ένα πολύ κομψό και όμορφα εξελιγμένο στο χρόνο ερυθρό κρασί. Με την έντονη γεύση του αρνιού που ακολούθησε, όμως, στράφηκα προς την εσοδεία 2003 της ίδιας ετικέτας, που, εκτός από την πιο έντονη και πικάντική αρωματικότητά του, είχε και πολύ πιο σφικτές τανίνες, που ήταν επιβεβλημένες για να "κάνουν καλά" το παΐδι. Το γεύμα ολοκληρώθηκε με κίτρινα τυριά (παλαιωμένη γραβιέρα Κρήτης και Σαν Μιχάλη) που συνοδεύτηκαν με γλυκό του κουταλιού και αποξηραμένο σύκο γεμιστό με καρύδι, καθώς και επιδόρπιο ζεστής σοκολάτας με παγωτό κάρδαμο.
Ήταν ένα πολύ εκλεκτό δείπνο γεμάτο με διαφορετικές και ενδιαφέρουσες γεύσεις. Τσικνοπέμπτη σε παραδοσιακή ψησταριά από του χρόνου πάλι!...
 Το concept του brunch, ακριβώς όπως το εννοούν οι Αγγλοσάξωνες δεν έπιασε ποτέ (ή τουλάχιστον ακόμα) στην Ελλάδα. Ίσως επειδή εμείς τα Σαββατοκύριακα ξυπνάμε, σηκωνόμαστε από το κρεβάτι αλλά και τρώμε μεσημεριανό λίγο πιο αργά έτσι κι αλλιώς, ίσως επειδή μας αρέσει να κρατάμε τα γεύματά μας ξεχωριστά (ποιος ο λόγος να συνδυάσουμε 2 σε 1 όταν μπορούμε να απολαύσουμε 2;), ίσως δε υπάρχει και κάποιος άλλος λόγος που εγώ δεν γνωρίζω.
Όπως και να έχει όμως το πράγμα, είναι ωραία να απολαμβάνεις ένα πλούσιο, νόστιμο, αλλά συνάμα νωχελικό και... χαλαρό μεσημεριανό την Κυριακή, ειδικά αν έχεις ξενυχτήσει, είτε θες να το αποκαλέσεις brunch, είτε lunch (στη σημειολογία θα κολλήσουμε τώρα;...).
Αυτό ακριβώς απολαύσαμε την Κυριακή που μας πέρασε στο Καφε-Εστιατόριο "Αμμωνίτες", που βρίσκεται στη νέα πτέρυγα ΓΑΙΑ του Μουσείου Γουλανδρή στην Κηφισιά. Ομολογώ ότι στο Μουσείο Γουλανδρή τελευταία φορά πήγα παιδάκι, σε εκπαιδευτική εκδρομή με το σχολείο (μπορεί να έχουν περάσει και 3 δεκαετίες από τότε...). Μου φαίνεται όμως ότι από εδώ και πέρα οι πεταλούδες και τα απολιθώματα θα με βλέπουν (να τρώω δίπλα τους) πιο συχνά.
Οι Αμμωνίτες τελούν πλέον υπό την εκμετάλλευση της εταιρείας ΠΛΑΤΗΣ. Ως εκ τούτου, το Κυριακάτικο brunch περιλαμβάνει πλούσιο μπουφέ με σαλάτες, ζυμαρικά και ένα εξαιρετικό ριζότο με άγρια μανιτάρια, λαχανικά, 2 είδη κρέατος σε carving station, τουλάχιστον ένα πιάτο ψαριού, διάφορες γαρνιτούρες, και βέβαια μπόλικα γλυκά. Το περιβάλλον είναι όμορφο, άνετο και ξεκούραστο, και μάλιστα ειδικά φιλικό προς τα παιδιά. Μοναδική ίσως παραφωνία (τουλάχιστον προχτές) ήταν οι κύριοι και (φευ!) οι κυρίες που δυστυχώς κυκλοφορούν ακόμα ανάμεσά μας (και κοντά στα παιδιά τους...) με πούρα και πουράκια στο χέρι ακόμα και στο brunch (άμα έχεις μεγαλώσει μες στα πούρα δύσκολα αλλάζεις...) - που θα πάει όμως, λίγοι μήνες έχουν μείνει...
Πρέπει να σας πω ότι οι ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ έχουν και μία αρκετά πλούσια λίστα κρασιών από την Ελλάδα και όχι μόνο, σε αρκετά λογικές τιμές. Το σέρβις είναι επαγγελματικό και αποτελεσματικό, όπως αρμόζει σε ένα format Κυριακάτικου μπουφέ. Η τιμή του Κυριακάτικου brunch στους ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ (χωρίς το κρασί) είναι €45 το άτομο. Πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η πτέρυγα ΓΑΙΑ διαθέτει για τους πελάτες του εστιατορίου υπόγειο πάρκινγκ χωρίς χρέωση.
Οι ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ βρίσκονται στην Κηφισιά, Λεβίδου και Όθωνος 10 (όπου και η είσοδος). Το τηλέφωνο για κρατήσεις είναι το 210-8015112. Ο μπουφές του brunch ανοίγει στη 1.30 το μεσημέρι της Κυριακής και κλείνει γύρω στις 4.30. Τις Παρασκευές και τα Σάββατα σερβίρεται και δείπνο (βάσει μενού που αλλάζει κάθε εβδομάδα), από δημιουργίες του νέου Γάλλου σεφ του εστιατορίου, Olivier Campanha.
Αν θέλετε μπορείτε να κατεβάσετε το αρχείο που ακολουθεί, και το οποίο περιλαμβάνει το μενού του brunch, καθώς και αυτό του δείπνου του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε. Για το νέο μενού, μπορείτε να τηλεφωνήσετε και να ζητήσετε να σας το στείλουν.
 Πηγαίνω κάθε χρόνο στο Μήνα Κρασιού που διοργανώνει Το Καφενείο στην Πλάκα. Το κάνω (και το συνιστώ) επειδή έχει μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπει κανείς τις δυνατότητες που έχει το χύμα κρασί, όταν βέβαια προέρχεται από ελεγμένες και σωστές πηγές, αλλά και όταν κανείς το συντηρεί και το μεταχειρίζεται σωστά. Επιπλέον, μου αρέσει η ζεστή ατμόσφαιρα, τρελλαίνομαι για τους πολύ νόστιμους μεζέδες, και γενικά πιστεύω ότι μία επίσκεψη στο Καφενείο, ειδικά κατά τη διάρκεια του Μήνα Κρασιού, είναι μία καλή δικαιολογία για να κατέβει ένας Βόρειος σαν κι εμένα στην Πλάκα.
Πρέπει να σας πω όμως ότι, ενώ ο θεσμός ξεκίνησε ως Μήνας Κρασιού σε Καράφα για το Καφενείο, πιστεύω ότι έχει εξελιχθεί σε Μήνα Αγάπης για το Κρασί, αφού πλέον περιλαμβάνει, εκτός από μία τεράστια ποικιλία χύμα κρασιών από όλη την Ελλάδα, κρασιά που παρουσιάζονται πρώτη φορά σε καράφα, καθώς και κάποιες ειδικές οινοποιήσεις που πραγματοποίησε Το Καφενείο και θα σερβίρει για πρώτη φορά στους πελάτες του.
Ο 5ος Μήνας Κρασιού στο Καφενείο ξεκινάει λοιπόν αυτή την Κυριακή, 19 Ιανουαρίου, και θα διαρκέσει ως την Καθαρά Δευτέρα, δηλαδη ως τις 3 Μαρτίου. Το Καφενείο βρίσκεται στη διεύθυνση Επιχάρμου 1 & Τριπόδων, και είναι ανοιχτό από τις 12 το μεσημέρι ως τη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Το τηλέφωνο για κρατήσεις και πληροφορίες είναι το 210-3246916, ενώ πλήρη και λεπτομερή ενημέρωση (μέχρι και συνταγές για κάποιους από τους λαχταριστούς μεζέδες που σερβίρει) θα βρείτε στην ιστοσελίδα του, στη διεύθυνση www.tokafeneio.gr.
 Καθώς το υλικό από το ταξίδι στο Παρίσι δεν έχει εξαντληθεί ακόμα, στο In2Life σήμερα δημοσιεύεται μία παρουσίασή μου για το απίστευτο εστιατόριο Il Vino. Πρόκειται για ένα δημιούργημα του παγκοσμίως φημισμένου sommelier Enrico Bernardo, στο οποίο πήγα συστημένος από έναν άλλο κορυφαίο sommelier, τον φίλο μου Γιώργο Λούκα.
Παρακάτω σας παρουσιάζω με φωτογραφίες (ελπίζοντας στην κατανόησή σας για την ποιότητά τους καθώς τις τράβηξα με το κινητό μου) τα εκπληκτικό πιάτα που στόλισαν το δείπνο μας.
Στην πρώτη ομάδα λοιπόν έχουμε το menu dégustation τρούφας που επέλεξα εγώ: (Από αριστερά) ξεκίνησε με Εσκαλόπ από φουα γκρα ελαφρώς ψημένο πάνω σε χειμωνιάτικα λαχανικά με τριμμένη μαύρη τρούφα (συνδυάστηκε με ένα εξαιρετικό Pouilly Fuissé του 07), συνεχίστηκε με αυγό τηγανητό πάνω σε πουρέ πατάτας με παρμεζάνα, διακοσμημένο με flakes λευκής τρούφας (συνδυάστηκε με ένα ζωηρό Barbaresco του 04), και ολοκληρώθηκε με ένα τρυφερότατο φιλέ μινιόν με ριζότο και φρεσκοτριμμένη μαύρη τρούφα (συνδυάστηκε με ένα ιδιαίτερα φίνο ερυθρό Grand Cru Classé του 03 από το Saint Emilion του Bordeaux).
Στην δεύτερη ομάδα έχουμε το πραγματικά απίστευτο μοσχαρίσιο φιλέτο που παρήγγειλε η σύζυγος, και το οποίο γαρνιρίστηκε με αυτές τις νοστιμότατες αλλά και εντυπωσιακές πατάτες που βλέπετε από πάνω (συνοδεύτηκε από ένα όμορφο Αυστραλέζικο Shiraz του 06), καθώς και τα επιδόρπιά μας: Τάρτα σοκολάτα με demi-glace καφέ από τον Παναμά και φύλλα χρυσού, καθώς και γλυκό κάστανο με φρούτα του δάσους. Και τα δύο επιδόρπια συνοδεύτηκαν από ένα πραγματικά μοναδικό Trockenbeerenauslese no 7 του (αείμνηστου) Kracher, από μία επιβλητική φιάλη double magnum που άνοιξε για χάρη μας! Η εμπειρία Il Vino προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους οινόφιλους που αγαπούν το καλό φαγητό (έννοιες που βεβαίως πηγαίνουν χέρι με χέρι...). Μπορείτε να διαβάσετε την πλήρη παρουσίαση και να βρείτε στοιχεία επικοινωνίας με το Il Vino κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Είχα την τύχη να είμαι παρών όταν παρελήφθη η εικονιζόμενη τρούφα 600 γραμμαρίων στο L' Abreuvoir στο Κολωνάκι. Απ' ότι με ενημερώνουν πρόκειται για τη μεγαλύτερη τρούφα που έχει βρεθεί επί Ελληνικού εδάφους. Ναι, καλά διαβάσατε, η συγκεκριμένη τρούφα "κατάγεται" από μία ορεινή περιοχή έξω από την Κατερίνη. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να την φωτογραφήσω.
Πρόκειται για μαύρη τρούφα (tuber melanosporum), όπως άλλωστε φάνηκε και από τη χαρακτηριστική μυρωδιά της, που πλημμύρισε ευχάριστα τον χώρο. Αν κάνετε κλικ στις φωτογραφίες που ακολουθούν, θα δείτε ότι σε μέγεθος είναι σαν ένα μικρό κουνουπίδι (δείτε την σε σχέση με ένα πορτοκάλι). Η συγκεκριμένη αφέθηκε αδιαμαρτύρητα στις κολακείες και τον θαυμασμό μας, καθώς και στα χάδια του φωτογραφικού μου φακού, ώσπου μας αποχαιρέτησε, για να πάρει το δρόμο για την κουζίνα. Λίγα λεπτά αργότερα επανήλθε για να αρχίσει να τρίβεται με λαγνεία πάνω από ένα λιμπιστικό λαβράκι μαγειρεμένο με σπαράγγια.
Οι Ελληνικές τρούφες πληθαίνουν καθημερινά στο εμπόριο, κι αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Έχω ακούσει (και δοκιμάσει) για τρούφες στην Κρήτη, την Κοζάνη, τη Χαλκιδική, και τώρα και στην Πιερία. Μπορεί μία Ελληνική μαύρη τρούφα να μην είναι απευθείας συγκρίσιμη σε ποιότητα και αρωματική ισχύ με την αντίστοιχη Γαλλική από το Perigord, η διαφορά ωστόσο στην τιμή είναι τεράστια. Σκεφτείτε ότι στο πρόσφατο ταξίδι μου στο Παρίσι βρήκα την Γαλλική μαύρη τρούφα σε τιμή €2500/κιλό, ενώ η εικονιζόμενη θα "παίξει" (χάρη όμως και στο μέγεθός της) μέχρι τα €1500/κιλό.
Παρεμπιπτόντως θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ένα εστιατόριο με υψηλή Γαλλική κουζίνα, όπως το L' Abreuvoir, εμπιστεύεται τις πρώτες ύλες που δίνει η Ελληνική γη ακόμα και σε κάτι τόσο ιδιαίτερο, όπως η τρούφα. Το συγκεκριμένο εστιατόριο το προτιμώ για την εξαιρετική ποιότητα που κρατάει σταθερά σε πολύ υψηλό επίπεδο εδώ και παραπάνω από τέσσερις δεκαετίες. Επιπλέον, θεωρώ την λίστα των κρασιών του υποδειγματική, όπως θεωρώ και πολύ έξυπνο το γεγονός ότι οι ετικέτες των Γαλλικών κρασιών μεταφράζονται και στα Ελληνικά, ώστε ο πελάτης να μπορεί να προφέρει σωστά το κρασί της επιλογής του. Δεν σας λέω παραπάνω για το L' Abreuvoir, πάντως, γιατί είμαι σίγουρος ότι τα ξέρετε καλύτερα από μένα. Κι αν χρειάζεστε απλά κάτι για να σας φρεσκάρει τη μνήμη, μπορείτε να ρίξετε μία ματιά στο αφιέρωμα που του έκανα στο τελευταίο τεύχος του ΟΙΝΟΧΟΟΥ, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Έχουμε πλέον πάει μπόλικες φορές για φαγητό στον Κρίθαμο, στο Νέο Ψυχικό, και μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητος ότι τον έχω πετύχει σε όλες τις δυνατές του "φάσεις", π.χ. μεσημέρι, βράδυ, με πολύ κόσμο, πιο ήρεμα, κλπ. Όπως επίσης μπορώ να πω με μεγάλη δόση σιγουριάς ότι έχω δοκιμάσει (κάποιες φορές και από πιάτα φίλων) ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των φαγητών που έχει στον κατάλογο. Και με βάση όλα τα παραπάνω, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε τακτικά με μεγάλη ευχαρίστηση.
Ο Κρίθαμος είναι ουσιαστικά μία σύγχρονη ταβέρνα με μεσογειακό προσανατολισμό (και μάλιστα με κλίση προς το Νότιο Αιγαίο). Η κουζίνα του έχειει μπόλικη φαντασία και χρησιμοποιεί αμιγώς Ελληνικές πρώτες ύλες με πολύ καλά αποτελέσματα. Φοβάμαι ότι θα σας ανοίξω την όρεξη απαριθμώντας σας κάποια από τα πιάτα που ξεχωρίζω... Θα το κάνω όμως, έτσι κι αλλιώς. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ξεκινάμε με κανταΐφι με 4 τυριά και γλυκιά σάλτσα από σταφύλι, πιττάκια (στον κατάλογο τα λένε "κοπέλες")γεμιστά με χορταρικά, νόστιμους ντοματοκεφτέδες, τάρτα με τυρί Ταλαγάνι (λευκό τυρί που μοιάζει σε χαλούμι ή και φορμαέλα) και ντοματάκια Cherry, καθώς και σαγανάκι επίσης με Ταλαγάνι και σουσάμι πάνω σε πίττα. Επίσης πολύ καλή (καινούρια) προσθήκη στο μενού είναι τα λεγόμενα "παλικάρια" (γίγαντες) με παστουρμά, που έχουν βουτηχτεί σε κουρκούτι και έχουν τηγανιστεί.
Από τα κύρια πιάτα ξεχωρίζω το (θηριώδες) μοσχαρίσιο κότσι που έχει σιγοψηθεί με γλυκιά σάλτσα και "λιώνει" στο πηρούνι (προσοχή όμως, θρέφει δυο-τρεις, ακόμα και στα δικά μου κυβικά), αλλά και τις νοστιμότατες Κορτεζίνες (στα μέρη μου τις λέμε Spare Ribs), που έχουν ψηθεί με μέλι και θυμάρι. Επίσης πολύ καλή επιλογή (σε κάτι πιο απλό) τα μπιφτέκια με μανιτάρια και το φιλέτο κοτόπουλο σχάρας. Αν πάτε κι εσείς στον Κρίθαμο θα συμφωνήσετε, νομίζω, ότι οι τηγανητές του πατάτες είναι ότι πιο κοντινό υπάρχει σε σπιτικές.
Για τις σαλάτες, αν και ξέρετε ότι δεν με πολυ-απασχολούν, μπορώ να σας πω ότι είναι αρκετά προσεγμένες και περιεκτικές, και σίγουρα θεωρώ το βραστό σταμναγκάθι (που σερβίρεται με χοντρό θαλασσινό αλάτι και λεμόνι) πολύ ωραίο συνοδευτικό για κάθε πιάτο. Συμπαθητικά και τα γλυκά (αν και σπάνια μένει χώρος), τα οποία δεν ακολουθούν πιστά την "Μεσογειακότητα" της κουζίνας, με εξαίρεση τα (πολύ καλά) μυζηθροπιτάκια με μέλι, που σερβίρονται με παγωτό.
Η λίστα των κρασιών είναι αυστηρά Ελληνική και περιλαμβάνει αρκετές και καλές επιλογές σε λογικές τιμές. Το service είναι καλό και σχετικά σβέλτο, αν και λίγο απρόσωπο. Το περιβάλλον όμορφο, καθαρό και προσεγμένο. Πολύ βασικό το γεγονός ότι (αν και ο χώρος δεν χωρίζεται σε καπνιζόντων και μη) δεν υπάρχει πρόβλημα κάπνας, και η διαρρύθμιση είναι αρκετά άνετη. Κάτι βασικό είναι ότι χρειάζεται λίγο προσοχή στο parking, γιατί η περιοχή είναι κάπως προβληματική, οπότε είναι πολύ τυχερός όποιος βρίσκει και παρκάρει σχετικά κοντά. Τέλος, υπολογίστε ότι για να φάει κανείς καλά (με κρασί και γλυκό) στον Κρίθαμο, θα πληρώσει πάνω-κάτω €45.
Νομίζω σας τα είπα όλα. Ο Κρίθαμος προτείνεται ανεπιφύλακτα. Θα τον βρείτε στο Νέο Ψυχικό, στις βόρειες παρυφές του, κοντά στο Πεντάγωνο (Μπουμπουλίνας & Ν. Παρίτση / 210-6728790-1).
 Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν τον Joël Robuchon τον πρώτο μεγάλο σύγχρονο Γάλλο chef. Με εστιατόρια σε 12 πόλεις του κόσμου που μοιράζονται 18 αστέρια Michelin μεταξύ τους, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχει βραβευτεί πολλάκις, έχει ονομαστεί "Chef του 20ου αιώνα", και έχει εκπαιδεύσει μερικούς από τους πιο διάσημους νεότερους chef, όπως ο Gordon Ramsay και πολλοί άλλοι.
 Και μπορεί σήμερα, στα 63 του, να ζει τον περισσότερο καιρό στο Las Vegas και στην Ασία (όπου βρίσκονται τα πιο πρόσφατα διεθνή του projects), ωστόσο έχει αφήσει σ' εμάς στην Ευρώπη ένα εξαιρετικό concept, το οποίο επιβάλλεται να επισκεφτεί (για να μην πω "στο οποίο επιβάλλεται να προσκυνήσει") κάθε λάτρης της σύγχρονης οινο-γαστρονομίας. Αναφέρομαι στο concept του "Atelier", δηλαδή σε μία open plan σάλα-κουζίνα, όπου οι επισκέπτες δεν κάθονται σε τραπέζια αλλά δίπλα-δίπλα, γύρω από την μπάρα που περιβάλλει την κουζίνα, ώστε να συμμετέχουν - ουσιαστικά - στη δημιουργία των εδεσμάτων τους. Και βέβαια έχει φοβερό ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς τους εξαιρετικά επαγγελματίες μάγειρες, μαιτρ, σερβιτόρους και σομελιέ να κάνουν τα πάντα πίσω από τη μπάρα για να ευχαριστήσουν τους πελάτες που βρίσκονται μπροστά από αυτήν.
 Εμείς λοιπόν είχαμε κάνει την κράτησή μας στο Atelier de Joël Robuchon πριν καν φύγουμε από την Ελλάδα - ευτυχώς, γιατί το μέρος ήταν "φίσκα" μεσημέρι/βράδυ, εκτός της παραμονής των Χριστουγέννων, που ήταν κλειστό. Και θα ήταν πραγματικά μεγάλη απογοήτευση αν δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε θέση, καθώς το Atelier ήταν στην κυριολεξία "μεσοτοιχία" με το ξενοδοχείο μας...
 Στο προκείμενο: το δείπνο στο Atelier de Joël Robuchon ήταν μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσω, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναπάω (και η οποία ελπίζω να μην αργήσει). Το μενού χωρίζεται σε μικρά πιατάκια/ορεκτικά που έχουν ως σκοπό να χαρίσουν στον πελάτη πρώτες ενδιαφέρουσες γεύσεις, πριν από τα κύρια πιάτα. Υπάρχουν αρκετές και πολύ ενδιαφέρουσες επιλογές σε κάθε επίπεδο, και το δύσκολο είναι να συγκρατηθεί κανείς και να μην τα πάρει όλα!... Επιπλέον, η λίστα των κρασιών είναι πολύ προσεγμένη, με πολύ καλές επιλογές από τον Γαλλικό αμπελώνα αλλά όχι μόνο, και βέβαια - όπως στα περισσότερα μέρη στο Παρίσι - όλες οι επιλογές είναι διαθέσιμες και σε ποτήρι, αλλά και σε μπουκάλι (με έμφαση στο πρώτο, ώστε να διευκολύνεται η εναλλαγή κρασιών με κάθε πιάτο).
Εμείς ξεκινήσαμε με ένα ποτήρι Σαμπάνια Bruno Paillard Premiere Cuvée από ένα magnum που μόλις είχε ανοίξει και ήταν ένα εξαιρετικό welcome-πρελούδιο για το τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Η σύζυγος ξεκίνησε με millefeuille μελιτζάνας με βασιλικό και μοτσαρέλα, που συνδυάστηκε με ένα αρωματικό Traminer του 06 από την Ιταλία. Εγώ ξεκίνησα με φρέσκο, χειροποίητο ραβιόλι γεμιστό με καραβίδα και σάλτσα μαύρης τρούφας, καθώς και με πατάτα σιγοψημένη στο χυμό της, με φρεσκοτριμμένη τρούφα από πάνω. Και τα δύο ήταν εξαιρετικά, και συνοδεύτηκαν από ένα εξαίσιο Condrieu 07, όπου το όμορφα βαρελάτο Viognier έκανε πολύ καλή παρέα με την έντονη γεύση της τρούφας.
Clickable gallery below: Η σύζυγος συνέχισε με μοσχαρίσιο τουρνεντό με κρούστα από μαύρο πιπέρι Malabar. Το δοκίμασα κι εγώ και - παρότι είχε ζητήσει πιο καλό ψήσιμο από το ενδεδειγμένο - ήταν απίστευτο! Αναδείχθηκε δε τέλεια (τόσο το κρέας όσο και τα πιπέρια του) από το πολύ καλό Crozes-Hermitage 05 του εκλεκτού παραγωγού του Ροδανού Paul Jaboulet Aine. Εγώ προτίμησα (και πόσο καλή επιλογή έκανα!) ορτύκι γεμιστό με φουα γκρα, συνοδευόμενο από πουρέ πατάτας με λευκή τρούφα. Εδώ πρέπει να σας πω ότι ο πουρές πατάτας είναι σπεσιαλιτέ του καταστήματος, και πιστέψτε με είναι βελούδινος, μοσχοβολιστός, και από τα πράγματα που ακόμα κι εγώ τρώω σιγά με την ελπίδα ότι θα τελειώσει λίγο πιο αργά... Για το κύριο πιάτο μου ήθελα ένα καλό Pinot Noir, γι αυτό επέλεξα το πολύ φίνο Vosne-Romanée 06 του Domaine David Duband.
Clickable gallery below: Τα επιδόρπια τα μοιραστήκαμε: επιλέξαμε μους κάστανο λεπτοσχηματισμένη σε vermicelli, με μαρένγκα και Kirsch, καθώς και το λεγόμενο "Chocolat Sensation", με εναλλαγές σοκολατένιων γεύσεων, πάνω σε κρέμα από την εξαιρετική σοκολάτα Valrhona Grand Cru Araguani.
Clickable gallery below: Δε νομίζω ότι μπορώ ή χρειάζεται να σας πω κάτι παραπάνω. Το σέρβις, το περιβάλλον και η όλη προσέγγιση ήταν απλά υποδειγματικά. Οι τιμές σίγουρα δεν είναι χαμηλές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αισθάνεται κανείς την ανάγκη να "κλάψει" τα λεφτά του - το αντίθετο θα έλεγα! Για ένα γεύμα σαν κι αυτό που σας περιέγραψα υπολογίστε ότι θα πληρώσετε γύρω στα €150 το άτομο, μαζί με το κρασί και το φιλοδώρημα. Υπάρχει και η δυνατότητα ενός menu dégustation με διάφορες γεύσεις και αρκετά πιάτα, το οποίο κοστίζει €140 το άτομο και δεν περιλαμβάνει κρασί.
Το Atelier de Joël Robuchon βρίσκεται σε πολύ κεντρικό σημείο στο Παρίσι. Η ακριβής διεύθυνση είναι 5, rue de Montalembert, Paris 7th arrondissement. Το τηλέφωνο είναι + (33) 1 42 22 56 56.
Παρεμπιπτόντως, για όσους το Λονδίνο εξυπηρετεί περισσότερο, υπάρχει και εκεί Atelier de Joël Robuchon (13-15 West Street, London WC2H 9NE / (+44) 207 010 8600) που σίγουρα αξίζει να επισκεφτείτε.
Τέλος, συγχωρήστε με για την όχι τόσο καλή ποιότητα των φωτογραφιών των πιάτων μας, αλλά δεν είχα κάμερα μαζί μου, οπότε αναγκαστικά χρησιμοποίησα αυτήν του κινητού. Να είστε σίγουροι όμως ότι ακόμα και η πιο επαγγελματική φωτογραφία δεν θα μπορούσε με τίποτα να αποτυπώσει τις εξαιρετικές γεύσεις που απολαύσαμε!
 Όπως σας είχα πει, υπάρχουν αρκετά ακόμη μέρη που θα χαρούν να περάσουν τις Γιορτές με τους πελάτες τους χωρίς να τους κοιτάζουν στην τσέπη. Επειδή λοιπόν πολύς κόσμος αναζητά τα εορταστικά μενού της φετινής σεζόν για να κάνει την επιλογή του, σας έχω άλλες τέσσερις προτάσεις. Είναι οι ακόλουθες:
- Το ΜΑΝΗΜΑΝΗ (Φαλήρου 10, Κουκάκι / 210 9218180) μας υποδέχεται με ένα ποτήρι Σαμπάνια και μας προτείνει ένα πλούσιο μενού με Μανιάτικα εδέσματα στο δικό του στυλ - παραδοσιακά αλλά και δημιουργικά ταυτόχρονα! Και για τα δύο ρεβεγιόν, το κόστος κατ' άτομο χωρίς το κρασί είναι €45.
- Το Luna Rossa (Σωκράτους 213, Καλλιθέα / 210-9423777) μας επιφυλάσσει για την παραμονή αλλά και για ανήμερα των Χριστουγέννων ένα εκλεκτό Menu Natale έξι πιάτων που περιλαμβάνει τυριά και γλυκό. Το κόστος, χωρίς το κρασί, είναι €90. Για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς ισχύει το κανονικό a la carte μενού του εστιατορίου.
- Το Μαρουσάκι (Π. Τσαλδάρη 8, Μαρούσι / 210-6127100) μας καλωσορίζει με ένα ποτήρι Kir Royal (την παραμονή των Χριστουγέννων) ή Σαμπάνια (την παραμονή της Πρωτοχρονιάς). Και για τις δύο βραδιές έχει ετοιμάσει ένα πλούσιο μενού μοντέρνας δημιουργικής κουζίνας, με όμορφες εορταστικές γεύσεις. Χωρίς το κρασί, το κόστος κατ' άτομο είναι €45 για το πρώτο ρεβεγιόν και €50 για το δεύτερο.
- Το Le Petit Sommelier (Ζαΐμη 6, Π. Φάληρο / 210-9842344) διοργανώνει ρεβεγιόν Χριστουγέννων με live μουσική και ένα ευφάνταστο μενού που συνδυάζει ανάλαφρες γεύσεις της θάλασσας (αφού βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από αυτήν...) στην αρχή, με πιο χειμωνιάτικα κρεατοφαγικά στοιχεία στη συνέχεια. Το κόστος κατ' άτομο είναι €80 χωρίς το κρασί, ή €120 με επιλογές των σομελιέ του εστιατορίου.
Όπως και όπου και να περάσει κανείς τις όμορφες και γιορτινές ημέρες, αυτό που προέχει είναι να υπάρχει υγεία και αγάπη. Μαζί με τις θερμότερες ευχές μου για τα Χριστούγεννα, σας δίνω ραντεβού σε αυτή τη σελίδα το ερχόμενο Σαββατοκύριακο με λαχταριστές οινο-γαστρονομικές εντυπώσεις από το Παρίσι...
 Πολλοί μου ζητάτε προτάσεις για τα εορταστικά μενού αυτής της σεζόν, και ομολογώ ότι είναι ένα θέμα που με απασχολεί αρκετά. Βλέπετε έχω πάρει κάποια δελτία τύπου με ανακοινώσεις μενού τελευταία, οι τιμές των οποίων με έχουν πραγματικά σοκάρει. Αυτό που λέω αφορά στα μεγάλα κεντρικά ξενοδοχεία, τα οποία έχουν δημιουργήσει - ομολογουμένως - πλούσια και εκλεκτά μενού, οι τιμές των οποίων όμως (χωρίς το κρασί, βεβαίως...) ανέρχονται σε πραγματικά τρελλά ποσά κατ' άτομο. Στη δεδομένη εποχή - και με τις συγκεκριμένες συνθήκες που επικρατούν - θεωρώ αυτό το πράγμα παράλογο, ειδικά όταν με τα ίδια χρήματα (άντε, συν το κρασί) ένα ζευγάρι μπορεί, αντί για μία βόλτα μέχρι το Σύνταγμα, να περάσει ένα διήμερο σε μία Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όπου και θα φάει και θα πιεί καλύτερα, και θα περάσει αξέχαστα γενικότερα.
Εγώ λοιπόν τα μενού αυτά τα έχω ήδη σβήσει από τη λίστα μου, και επικεντρώνομαι σε εκείνα που πιστεύω ότι προσφέρουν καλό value, από εστιατόρια που γνωρίζω και προτιμώ για την σωστή έμφαση που δίνουν στο φαγητό, το κρασί, αλλά και την σχέση ποιότητας-τιμής που προσφέρουν στον πελάτη. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
- Το Sale & Pepe (Αριστίππου 34 Κολωνάκι–Λυκαβηττός / 210-7234102) προσφέρει ένα κρεατοφαγικό και ένα ψαροφαγικό μενού τεσσάρων πιάτων για τα Χριστούγεννα, που συμπεριλαμβάνει και ένα ποτήρι Prosecco στην αρχή. Για την Πρωτοχρονιά το μενού διαθέτει έξι πιάτα (μαζί με τα τυριά και το γλυκό). Χωρίς το κρασί τα μενού και στα δύο ρεβεγιόν κοστίζουν €88 το άτομο.
- Το Cellier Le Bistrot στο Σύνταγμα (Πανεπιστημίου 10 / 210-3638525) προσφέρει δύο εκλεκτά εορταστικά μενού πέντε πιάτων για τις δύο μεγάλες βραδιές, τα οποία ξεκινούν με ένα ποτήρι σαμπάνια Ayala. Και στα δύο ρεβεγιόν θα υπάρχει ζωντανή μουσική. Η τιμή κατ' άτομο και στις δύο περιπτώσεις είναι €80.
- Τέλος το Bizart (Λεωφ. Κηφισίας 70 Μαρούσι / 210-6144202) προσφέρει και για τα δύο βράδια ένα πλούσιο μενού έξι πιάτων που ξεκινάει με σαμπάνια Mumm Cordon Rouge και περιλαμβάνει πολλές επιλογές και στα ορεκτικά και στα κύρια, ανάλογα με τις επιθυμίες του πελάτη (κρέας, ψάρι, πουλερικό, κυνήγι, κλπ). Επιπλέον το μενού περιλαμβάνει το κρασί (όχι σε περιορισμένη ποσότητα αλλά κατά βούληση) από μία προσεγμένη λίστα με επιλεγμένες Ελληνικές ετικέτες, καθώς και ζωντανή μουσική. Η τιμή κατ' άτομο για όλα αυτά είναι €95.
Έτσι μάλιστα. Νομίζω ότι και στις γιορτές (όπως και γενικότερα από εδώ και πέρα) θα πρέπει να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί όσον αφορά στο τί παίρνουμε για τα ουκ ολίγα χρήματα που δίνουμε. Δε συμφωνείτε;...
|
RSS Feed