 Αυτά είναι... Διαβάζω στη χτεσινή Sun ότι ο γνωστός άσσος της μπάλλας David Beckham ξόδεψε πρόσφατα ένα επταψήφιο ποσό (σε δολλάρια φαντάζομαι) προκειμένου να αγοράσει ένα οινοποιείο στη Napa Valley της California, ως δώρο γενεθλίων για τη σύζυγό του! Το ζεύγος, λέει, γνώρισε το καλό κρασί κατά τη διάρκεια της θητείας του David στην Ισπανία με τη Ρεάλ Μαδρίτης, και έκτοτε "ψάχνονταν" για να ασχοληθούν με το κρασί.
Διαβάζω ότι ο David και η Victoria έχουν ήδη προσλάβει επαγγελματικό team για να τρέχει το οινοποιείο και να παράγει το κρασί τους, το οποίο θα εμφιαλώνεται μεν, αλλά θα χρησιμοποιείται μόνο για τις δικές τους ανάγκες - δεν θα πωλείται. Όλα αυτά τα ανακοίνωσαν κατά τη διάρκεια πρόσφατου δείπνου με φίλους στο σπίτι τους στο Los Angeles - ανάμεσά τους ο Tom Cruise και η Katie Holmes, η Heidi Klum και ο Seal, η Kate Beckinsale μετά του συζύγου, και άλλοι.
Εδώ κάπου είναι που συνήθως αρχίζουμε τα σχόλια του τύπου "έπρεπε κι εγώ να μάθω να κλωτσάω μία μπάλλα αντί να φάω τα χρόνια μου σπουδάζοντας" κλπ - ει δυνατόν όμως, εν προκειμένω, ας το αποφύγουμε. Ο συγκεκριμένος κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύει ότι εκτός από απίστευτος παίκτης με πολύ δυνατό στρατηγικό μυαλό στο γήπεδο (τον είχα θαυμάσει ουκ ολίγες φορές με τα ματάκια μου στα Αγγλικά γήπεδα, πριν ακόμα γίνει über-celebrity), είναι και δαιμόνιος επιχειρηματίας. Ξέρει να διαχειρίζεται σωστά το brand που αντιπροσωπεύει το όνομά του και έχει φροντίσει (με το παραπάνω) ώστε "να μην πεινάσει" όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο...
Με βάση τα δεδομένα που ως τώρα έχουμε για την υπόθεση, δεν μπορώ να δεσμευτώ (ούτε στον εαυτό μου, ούτε - πολύ περισσότερο - σ' εσάς) ότι κάποια στιγμή θα δοκιμάσω το Chateaû Beckham, ή όπως τελοσπάντων θα λέγεται το κρασί του φίλου David. Οπότε, όπως λένε στα μέρη μου, let's not hold our breath... Μιλώντας για Ισπανία και καλό Ισπανικό κρασί, όμως, μπορώ να σας πω ότι πιθανολογείται μία μεγάλη άφιξη από την Ιβηρική Χερσόνησο. Και αναφέρομαι σε ένα οινοποιείο-θρύλο μίας από τις πιο ανερχόμενες περιοχές της χώρας... Για όσους δεν καταλάβετε ήδη, δεν μπορώ ακόμα να πω περισσότερα... Απλά, watch this space...
 Ε λοιπόν ένα πράγμα που εμείς οι φίλοι του κρασιού δεν είμαστε (ή, τουλάχιστον, δεν πρέπει να είμαστε) είναι ρατσιστές. Και δεν μιλάω για φυλετικό, θρησκευτικό, κοινωνικό ρατσισμό και τα τοιαύτα - μακριά από μας αυτά. Αναφέρομαι στον ρατσισμό εις βάρος της μπύρας.
Ναι, το ξέρω, όταν η οινική κουλτούρα στην Ελλάδα ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη, η μπύρα βασίλευε και η "ζημιά" της αυτή εις βάρος του κρασιού είναι αισθητή ακόμα. Επίσης το ξέρω - όλοι μας νομίζω, άλλωστε - ότι η μπύρα (κακά τα ψέμματα) δεν έχει ούτε την ιστορία, ούτε την αίγλη, ούτε το βάθος και την πολυπλοκότητα που έχει το κρασί...
Το ξέρετε όμως ότι είναι πολλά τα καλά εστιατόρια ανά τον κόσμο που επενδύουν χρόνο και χρήμα στην δημιουργία μίας λίστας μπύρας με αξιώσεις; Και να σας πω και κάτι άλλο; Σε χώρες σαν την Ελλάδα, με ήλιο, ζέστη και τραπεζάκια έξω, υπάρχουν στιγμές που πραγματικά κανείς "θα σκότωνε άνθρωπο" για μία παγωμένη μπύρα. Δεν συμφωνείτε;
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ένα ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι σε ένα όμορφο παραθαλάσσιο ταβερνάκι στην Ύδρα. Η σύζυγος απολάμβανε το μπάνιο της στην παραλία που βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά μου, κι εγώ στο κλασσικό ξύλινο τραπεζάκι ταβέρνας (που συνδυάζεται πάντα απαραιτήτως με καρέκλα με ψάθινο "ποπό"), με ψιλό αθερινάκι τηγανητό, βλήτα βραστά με μπόλικο λαδολέμονο, φέτα, και μία παγωμένη μπύρα. Εκείνη τη στιγμή ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο, με διαφορά από τον δεύτερο...
Ικανή και αναγκαία συνθήκη, βεβαίως, για να ισχύουν όλα τα παραπάνω, είναι να μεταχειρίζεται κανείς τη μπύρα ως συνοδευτικό φαγητού. Αν σας έρχονται στο μυαλό εικόνες Άγγλων χούλιγκαν να κατεβάζουν τις μπύρες με την εξάδα - και με όλες τις "ομορφιές" που ακολουθούν - παρακαλώ πατήστε αμέσως delete.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Είναι ένας (ομολογουμένως παρατεταμένος, ας όψονται οι αναμνήσεις...) πρόλογος της ανακοίνωσης ότι ενδιαφέρομαι να συμμετάσχω στο φεστιβάλ “Ο κόσμος του Ζύθου ΣΤΑ ΚΙΟΥΠΙΑ”, που τρέχει ως τα τέλη του Ιουνίου. Συγκεκριμένα κάθε Τρίτη μέχρι τις 24 Ιουνίου θα παρουσιάζονται στο εστιατόριο επιλεγμένες μπύρες, που θα συνοδεύονται από 19 διαφορετικές Ελληνικές γεύσεις α λα ΚΙΟΥΠΙΑ. Την προσεχή Τρίτη, 3 Ιουνίου, στο επίκεντρο θα είναι οι μπύρες KONIG PILSENER & CHIMAY ΜΠΛΕ 9%, στις 10 Ιουνίου οι ERDINGER WEISS & CHIMAY ΚΟΚΚΙΝΗ 8%, στις 17 Ιουνίου οι AMSTEL & AMSTEL BOCK, ενώ το φεστιβάλ ολοκληρώνεται στις 24 Ιουνίου 2008 με τις μπύρες FISCHER & MC FARLAND. Κάθε βραδιά θα ξεκινάει με γευσιγνωσία των αντίστοιχων ζύθων, που θα ακολουθείται από γεύμα με το ειδικά σχεδιασμένο μενού 19 πιάτων. Το κόστος συμμετοχής είναι €35,00/άτομο. Κάθε μενού γευσιγνωσίας μπύρας θα είναι διαθέσιμο και την υπόλοιπη εβδομάδα για όσους ενδιαφέρονται να το δοκιμάσουν.
Υπενθυμίζω ότι ΤΑ ΚΙΟΥΠΙΑ βρίσκονται στο Κολωνάκι - Δεινοκράτους & Αναπήρων Πολέμου 22 / 210-7400150. Διαθέτουν και blog, που βρίσκεται στη διεύθυνση http://takioupia.blogspot.com.
 Δεν θυμάμαι αν σας το είχα πει, αλλά το ταξίδι μου στη Βαρκελώνη έγινε μετά από πρόσκληση της Freixenet, της πολυεθνικής εταιρείας που είναι γνωστή για την Cava της, αλλά έχει τόσες πολλές επιπλέον δραστηριότητες στην Ισπανία και τον υπόλοιπο κόσμο.
Η φιλοξενία της Freixenet ήταν εξαιρετική από κάθε άποψη. Όσο για την εμπειρία της επίσκεψης στο οινοποιείο της Cava στο Penedes, αυτή ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Αλήθεια, τι γνώμη έχετε για την Cava; Το φίνο αυτο αφρώδες κρασί, τώρα το καλοκαιράκι που τρώμε πιο ελαφρά πιάτα και θαλασσινά, τραβιέται πολύ. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι είναι μία αξιοπρεπέστατη (και αισθητά οικονομικότερη) εναλλακτική της Σαμπάνιας.
Αν σας ενδιαφέρει να μάθετε περισσότερα για την Cava γενικά, αλλά και για την Freixenet πιο ειδικά, read all about it κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Το θέμα ήταν γνωστό από καιρό στους επαγγελματικούς κύκλους, ωστόσο το επίσημο δελτίο τύπου κυκλοφόρησε μόλις χτες. Το γεγονός λοιπόν είναι ότι τα κρασιά του Κτήματος Αϊβαλή στη Νεμέα διανέμονται πλέον αποκλειστικά από την εταιρεία ΓΕΝΚΑ Εμπορική (ναι, αυτή που έχει και τα Cellier).
Θεωρώ την είδηση πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και ευχάριστη, επειδή πιστεύω ότι πλέον τα κρασιά του Κτήματος Αϊβαλή θα έχουν καλή τοποθέτηση σε κάβες και εστιατόρια, όπως τους αξίζει.
Πρέπει να σας πω ότι τρέφω μεγάλη συμπάθεια στον Χρήστο Αϊβαλή, (φωτο) τον ιδρυτή - και κινητήρια δύναμη - του Κτήματος. Ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που γνώρισα όταν πρωτοκατέβηκα στη Νεμέα, όπου και με κέρδισε με την φιλοξενία του, αλλά και με την αυθεντικότητά του.
Έκτοτε παρακολουθώ τα κρασιά του ανελλιπώς, σε επαγγελματικό επίπεδο. Σε προσωπικό επίπεδο, μία Νεμέα Αϊβαλή δεν λείπει ποτέ από το σπίτι. Δεν σας κρύβω μάλιστα ότι, όταν πρέπει να πάω δώρο κρασί σε κάποιον φίλο ή γνωστό που ξέρω ότι θα εκτιμήσει μία καλή Νεμέα, το πιο πιθανό είναι ότι θα επιλέξω ένα από τα πιο αγαπημένα μου κρασιά γενικώς: το "Μονοπάτι" Αϊβαλή.
Επιπλέον, η "απλή" Νεμέα του Κτήματος είναι από τις καλύτερες, κατά τη γνώμη μου, της κατηγορίας, ενώ το θρυλικό "4" είναι ένα από τα πιο δυνατά και αξιομνημόνευτα Ελληνικά κόκκινα κρασιά που μπορεί να δοκιμάσει κανείς - κι όποιος μάλιστα γνωρίζει πώς προκύπτει το συγκεκριμένο κρασί, δεν σοκάρεται από το γεγονός ότι είναι ένα από τα ακριβότερα στην αγορά.
Εν τω μεταξύ ήξερα ότι το Κτήμα πειραματίζεται και με διεθνείς ποικιλίες όπως το Cabernet Sauvignon, το Tannat και το Syrah. Και μπορώ με χαρά να σας πω ότι κάποια πρώτα δείγματα που δοκίμασα στο πρόσφατο Οινόραμα μου φάνηκαν πολλά υποσχόμενα...
Εύχομαι κάθε επιτυχία στην καινούρια αυτή συνεργασία!...
 Ο συμπαθέστατος κύριος στη φωτογραφία είναι ο Μαρκήσιος Frescobaldi, ένας ζωντανός θρύλος του Ιταλικού και όχι μόνο κρασιού (δίπλα του ο εγγονός του). Το γεγονός ότι τόσο ο ίδιος όσο και το όνομά του συνθέτουν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα Ιταλικά οινικά brands δεν τον εμπόδισε να βρίσκεται ο ίδιος στο περίπτερο του οινοποιείου του στην πρόσφατη έκθεση Decanter Great Italian Fine Wine Encounter, που έγινε στο Λονδίνο, όπου σέρβιρε κρασί, συζητούσε με τον κόσμο, ζητούσε τη γνώμη του κοινού για τα κρασιά του, κλπ.
Τον συνάντησα και πιάσαμε αμέσως την κουβέντα, ξεκινώντας με το εγκώμιο που έπλεξα για το wine bar που φέρει το όνομά του στο Αεροδρόμιο Fiumicino της Ρώμης, το οποίο, όπως ίσως θυμάστε από προηγούμενο post, τίμησα δεόντως ταξιδεύοντας (μέσω Ρώμης) για τη Βαρκελώνη. Στη συνέχεια του είπα τις (θετικότατες) εντυπώσεις μου από ένα κρασί του, το Lucente του 96, το οποίο είχαμε διαπιστώσει ότι είχε παλαιώσει τέλεια, σε μία όμορφη χειμωνιάτικη συμμάζωξη στο σπίτι της Μαριάννας και του Πέτρου (ίσως το θυμάστε επίσης από σχετικό περασμένο post).
Ο Μαρκήσιος με ευχαρίστησε για τα καλά μου λόγια, αφού προφανώς κολακεύτηκε, ωστόσο άρπαξε την ευκαιρία να μου μιλήσει με πάσα ειλικρίνεια, και αποδίδω τα λόγια του όσο πιο πιστά μπορώ:
"Είναι ωραίο να παλαιώνουμε τα κρασιά μας, και χαίρομαι που τα δικά μου έχουν αυτή τη δυνατότητα, φοβάμαι όμως ότι τελικά κάπου το παρακάνουμε... Δηλαδή, όταν έχεις μπροστά σου ένα ωραίο, ζουμερό, δυνατό κομμάτι κόκκινο κρέας, όπως ας πούμε μια bistecca (σ.σ. Fiorentina), θες ένα κρασί δυνατό, γεμάτο, ταννικό, να μπορεί να τα βάλει μαζί της. Αν το κρασί έχει παρα-κομψύνει από την παλαίωση, τι να το κάνεις; Γι αυτό εγώ χαίρομαι να ακούω τις διηγήσεις όσων παλαιώνουν τα κρασιά τους για χρόνια και χρόνια, στο δικό μου το τραπέζι όμως θέλω το κρασί να είναι σχετικά νεαρό, για να διατηρεί τη ζωντάνια και τη δύναμή του στο έπακρον!"
Να το σχολιάσω; Μα ποιος είμαι εγώ να μιλήσω, όταν τάδε έφη ο ίδιος ο Μαρκήσιος Frescobaldi; Απλά, συμφωνώ και επαυξάνω! Εσείς;...
Μπορεί να έχει περάσει λίγος καιρός από τότε, δεν μπορώ όμως να μην αφιερώσω ένα post-φωτορεπορτάζ σε ένα από τα πιο πολύχρωμα και ενδιαφέροντα γαστρονομικά αξιοθέατα της Βαρκελώνης - και αναφέρομαι στην Κεντρική της Αγορά, την Mercat de la Boqueria.
Μην βάλετε με το νου σας μία απλή υπαίθρια αγορά, όπως π.χ. η δική μας Βαρβάκειος. Η συγκεκριμένη είναι, εκτός από χώρος για τις καθημερινές προμήθειες των ντόπιων, ένα τουριστικό αξιοθέατο με όλη τη σημασία της λέξεως. Τα χρώματα, οι ήχοι, οι γεύσεις και τα αρώματα προσελκύουν καθημερινά χιλιάδες τουρίστες που δοκιμάζουν, φωτογραφίζουν και, βεβαίως, ψωνίζουν.
Η Boqueria διαθέτει ό,τι καλύτερο ντόπιο (και όχι μόνο) προϊόν ποθεί η ψυχή του επισκέπτη: τυριά, αλλαντικά, φρούτα, λαχανικά, ψάρια και θαλασσινά, κρέατα, μπαχαρικά, γλυκά, και πάει λέγοντας. Επίσης, για όσους θέλουν να πάνε απλά για χάζι, ή για τους shoppers που θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα, διαθέτει μερικά από τα πιο αυθεντικά και φημισμένα tapas bar-κιόσκια της Βαρκελώνης.
Οι τιμές είναι καλύτερες από τα μαγαζιά της πόλης, ενώ για τους ξένους που θέλουν να ψωνίσουν και να πάρουν πίσω στη χώρα τους κάποιο γευστικό σουβενίρ (όπως εγώ, που τίμησα τυριά και αλλαντικά δεόντως), κάθε κιόσκι έχει και το δικό του ειδικό μηχάνημα συσκευασίας τροφίμων σε κενό αέρος!
Δεν θέλω να σας πω τίποτα άλλο, γιατί οι φωτογραφίες τα λένε όλα με το παραπάνω. Αν βρεθείτε στη Βαρκελώνη και θέλετε να επισκεφθείτε την Boqueria, θα την βρείτε χαμηλά στην διάσημη λεωφόρο Las Ramblas, με κατεύθυνση προς τη θάλασσα, στο δεξί σας χέρι.
Διαθέτει και ιστοσελίδα, η οποία βρίσκεται στη διεύθυνση www.boqueria.info.
 Τώρα που πήραμε φόρα με τα events, θέλω να σας ενημερώσω και για άλλο ένα που προμηνύεται γεμάτο γεύσεις, αρώματα, μουσική και χρώματα!
Πρόκειται για το 7ο Φεστιβάλ Αφρικάνικου Φαγητού, Μουσικής και Λαϊκής Τέχνης. Παίρνουν μέρος οι Πρεσβείες της Ν. Αφρικής, της Αλγερίας, της Αιγύπτου, της Νιγηρίας, της Τυνησίας, της Μαδαγασκάρης, και γενικά όλες οι πρεσβείες των χωρών της Αφρικανικής ηπείρου που βρίσκονται στη χώρα μας. Το φεστιβάλ θα περιλαμβάνει ζωντανή μουσική, τοπικούς μεζέδες, κρασί, εκθέσεις βιβλίου, εθνικών φορεσιών, και πολλά άλλα ενδιαφέροντα happenings.
Η όμορφη αυτή γιορτή θα λάβει χώρα αύριο Σάββατο 24/5 και μεθαύριο Κυριακή 25/5, από τις 11 το πρωί ως τις 10 το βράδυ, στο Άλσος της Κηφισιάς (εκεί, πάνω από τον σταθμό του ΗΣΑΠ). Η είσοδος κοστίζει €1 και όλα τα έσοδα θα διατεθούν υπέρ της UNICEF. Όποιος χρειάζεται περισσότερες πληροφορίες, μπορεί να τηλεφωνεί στο 210-9681142.
Εγώ θέλω εδώ και πολλά χρόνια να πάω στο ετήσιο αυτό Αφρικάνικο φεστιβάλ (ως τώρα γινόταν στην Πρεσβεία της Ν. Αφρικής) αλλά δεν τα έχω καταφέρει. Φέτος όμως δεν το χάνω με τίποτα!
 Έχω άλλο ένα οινικό event για τις ατζέντες σας: Πρόκειται για την Γεύση Νεμέας, μία εκδήλωση αφιερωμένη στο Αγιωργίτικο και στα κρασιά της Νεμέας, της αγαπημένης όλων μας wine country της Πελοποννήσου.
Η εκδήλωση θα διεξαχθεί στην Αίθουσα Θάλεια του Ξενοδοχείου Athens Hilton, το Σάββατο 24 Μαΐου, από τις 16.00 ως τις 20.00 το απόγευμα/βράδυ. Θα λάβουν μέρος τα περισσότερα οινοποιεία της Νεμέας, όπως και ο Αμπελοοινικός Συνεταιρισμός της περιοχής.
Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τους παραγωγούς, καθώς και να δοκιμάσουν τα κρασιά τους. Επίσης, κατά τη διάρκεια της ημέρας θα διεξαχθεί και το "1ο Κύπελλο Νεμέας", το οποίο και θα απονεμηθεί στον παραγωγό που θα στεφθεί "Κυπελλούχος".
Το εισιτήριο εισόδου στην εκδήλωση κοστίζει €5.
 Διακόπτω την διεθνή μου θεματολογία των τελευταίων ημερών, για να μοιραστώ μαζί σας μία είδηση που θεωρώ πολύ σημαντική.
Διοργανώθηκε λοιπόν από την ΔΗΩ (τον Οργανισμό Ελέγχου και Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων) πριν από 10 μέρες ο 3ος Διαγωνισμός Κρασιού από σταφύλια βιολογικής γεωργίας, ο οποίος ανέδειξε τα κορυφαία Ελληνικά βιολογικά κρασιά.
Το θέμα του βιολογικού κρασιού είναι λίγο περίπλοκο στην Ελλάδα, φοβάμαι. Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο το οινόφιλο κοινό γνωρίζει τι σημαίνει κρασί από βιολογικό σταφύλι, σίγουρα όμως η συγκεκριμένη κατηγορία δεν απολαμβάνει αντίστοιχης φήμης και προτίμησης όπως σε πιο προχωρημένες αγορές του εξωτερικού. Γι αυτό και είναι σημαντικό να γίνονται εκδηλώσεις και διαγωνισμοί όπως αυτός, αρκεί να ενημερώνεται σχετικά ο κόσμος, σωστά και εγκαίρως.
Δράττομαι της ευκαιρίας να συγχαρώ όλα τα οινοποιεία που συμμετείχαν και, βέβαια, τους νικητές. Ανάμεσά τους τον φίλο Θάνο Ντούγκο, έναν νέο και ιδιαίτερα δραστήριο οινοποιό, που απέσπασε το Μεγάλο Χρυσό, ως επιβράβευση όχι μόνο της ποιότητας των κρασιών του, αλλά και της γενικότερης φιλοσοφίας του.
Μπορείτε να κατεβάσετε τον κατάλογο με όλα τα κρασιά που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό, κάνοντας κλικ στο παρακάτω link:
 Αυτό το ταξίδι στο Λονδίνο το απόλαυσα πραγματικά. Ήταν 4 γεμάτες ημέρες, που είχαν απ' όλα: εστιατόρια, shopping, βόλτες, φίλους, και - βέβαια - μία ολόκληρη μέρα (το Σάββατο, από το πρωί ως το βράδυ και κυριολεκτώ...) γεμάτη από ό,τι καλύτερο παράγει ο Ιταλικός αμπελώνας!
Τα επιμέρους έχουν πολύ ενδιαφέρον, και σύντομα θα σας τα διηγηθώ με λεπτομέρεια. Σήμερα όμως θέλω να σας πω για τα κρασιά που αγόρασα και έφερα πίσω. Ακόμα βέβαια δεν ξέρω πως γλίτωσα το υπέρβαρο (και τη μέση μου...) αλλά ακόμα και αυτό θα άξιζε τον κόπο. Τι αγόρασα, αναρωτιέστε, και είμαι τόσο ενθουσιασμένος; Πρόκειται για κάποιες φιάλες από τα εξής όμορφα:
- Pinot Noir από την Τασμανία (το συγκεκριμένο νησί στη Νότια Αυστραλία είναι το "next big thing" για την κομψή αυτή ερυθρή ποικιλία)
- Sauvignon Blanc από τη Νότια Ζηλανδία, και μάλιστα single-vineyard, από ένα από τα κορυφαία αμπελοτόπια του Marlborough
- Το εξαιρετικο αφρώδες κρασί Nyetimber από την Νότια Αγγλία, το οποίο κάποτε, σε τυφλή δοκιμή, είχε ξεπεράσει ακόμα και ακριβές ετικέτες Σαμπάνιας. Το συγκεκριμένο είναι εσοδείας 2001
- Τέλος, το Pelorus, το εκλεκτό και δυσεύρετο αφρώδες κρασί του θρυλικού οινοποιείου Cloudy Bay στη Νέα Ζηλανδία
Και αν αναρωτιέστε που προμηθεύτηκα όλα αυτά τα κρασιά που δεν μπορεί κανείς να βρει στην Ελλάδα, μην πάει το μυαλό σας σε "ψαγμένες" κάβες ή περίεργες συλλογές. Τα βρήκα στα ράφια του σούπερ μάρκετ Waitrose που βρίσκεται στην γνωστή και σικάτη King's Road!
Εκπλαγήκατε; Δεν πρέπει. Για όσους δεν γνωρίζουν, το Waitrose είναι μία από τις βασικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ της Αγγλίας. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς το εκπτωτικό σούπερ μάρκετ για τον πολύ κόσμο, δεν παύει όμως να είναι ένα σούπερ μάρκετ στο οποίο ο κόσμος κάνει τις βασικές του καθημερινές προμήθειες για το σπίτι και όχι μόνο. Η βασική του διαφορά είναι ότι δεν έχει καταστήματα παντού, αλλά σε λιγάκι πιο επιλεγμένες περιοχές.
Όσο για το κρασί; Στην περίπτωση του Waitrose, ξεχάστε ότι ξέρατε ή πιστεύατε για την αγορά κρασιού από σούπερ μάρκετ! Αρκεί να σας πω ότι ο επικεφαλής αγορών και διαχείρισης του κρασιού του Waitrose είναι Master of Wine, ενώ την γκάμα των κρασιών του θα την ζήλευαν πολλές μεγάλες κάβες που ξέρουμε, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Παρεμπιπτόντως, το Waitrose εκδίδει σε μηνιαία βάση ένα περιοδικό, το Waitrose Food Illustrated. Το συγκεκριμένο, αν και ξεκίνησε ως ένα ακόμη περιοδικό σούπερ μάρκετ, στην πορεία απέσπασε βραβεία για το design, την ύλη του και, βέβαια, τις φοβερές συνταγές που δημοσιεύουν στις σελίδες του επώνυμοι και μη σεφ από την Αγγλία και όλο τον κόσμο.
Το Waitrose Food Illustrated είναι ένα εξαιρετικό περιοδικό για όσους αγαπούν το φαγητό, το κρασί και όλα τα παρελκόμενά τους. Με χαρά μπορώ να σας πω ότι μπορούμε να το βρούμε και στην Ελλάδα, σε πρακτορεία και περίπτερα που πωλούν ξένα περιοδικά. Ακόμα καλύτερα, ωστόσο, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να το επισκεφτείτε στο Internet. Θα το βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
|
RSS Feed