 Για την Ξένια Λαιμού και τον ξενώνα της, την Casetta, σας μίλησα πρόσφατα. Ξανανοίγω το θέμα όμως γιατί ένα ωραίο απόγευμα της προηγούμενης εβδομάδας, την 3η μέρα του ταξιδιού στο Chianti Classico, επισκέφτηκα την Ξένια στην Casetta και έζησα για λίγο από κοντά την εμπειρία που ζουν οι καλεσμένοι της.
Η Casetta λοιπόν, βρίσκεται στο San Vincenzo a Torri, λίγο έξω από το San Casciano. Για να φτάσουμε παίρνουμε έναν όμορφο εξοχικό δρόμο που διασχίζει ένα καταπράσινο δάσος, το οποίο είναι προστατευόμενο καταφύγιο θηραμάτων - γι αυτό και εκεί μέσα κατοικούν φασιανοί, λαγοί (τους είδα με τα μάτια μου), ελάφια, ακόμα και αγριογούρουνα. Η τοποθεσία βολεύει γιατί είναι και πολύ κοντά στη Φλωρεντία, αλλά και έχει άμεση πρόσβαση στα οινοποιεία και τα λοιπά οινο-γαστρονομικά αξιοθέατα του Chianti Classico.
Ο χώρος είναι πολύ καλαίσθητος και προσεγμένος, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Η προσέγγιση θυμίζει φοβερά ένα καλό bed & breakfast στην Αγγλική εξοχή - όσοι έχουν ζήσει ή ταξιδέψει στην Αγγλία θα καταλάβουν τι εννοώ. Τα 5 δωμάτια (καθένα από τα οποία φέρει και το όνομα ενός χαρακτηριστικού αρωματικού φυτού της περιοχής) είναι διακοσμημένα κατά το στυλ της περιοχής, παράλληλα όμως διαθέτουν και όλες τις σύγχρονες ανέσεις. Όλα έχουν το δικό τους μπάνιο και πρόσβαση στους όμορφους εσωτερικούς και εξωτερικούς κοινόχρηστους χώρους.
Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, αξίζει να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Casetta (www.casetta.net) για να κρίνετε από πρώτο χέρι την εμπειρία που υπόσχεται. Εγώ το μόνο που θα πω, έχοντας πλέον βρεθεί εκεί, είναι ότι ένιωσα ο ίδιος την χαρακτηριστική "ζεστασιά" της, που είναι αποτέλεσμα της φιλοξενίας και της γενικότερης προσωπικής φιλοσοφίας της Ξένιας Λαιμού. Μπορώ να φανταστώ λοιπόν ότι, ακόμα και αν στα 5 δωμάτια της Casetta κατοικούν 5 διαφορετικά άτομα/ζευγάρια, σύντομα θα γίνουν όλοι μία καλή παρέα! Όλο αυτό, με φόντο το πανέμορφο Τοσκανέζικο τοπίο, νομίζω ότι είναι μία εμπειρία που αξίζει να ζήσει κανείς.
 Το ίδιο βράδυ, φάγαμε με την Ξένια στην τοπική ταβέρνα Fiore, στην γειτονική Marciola. Πρόκειται για ένα μέρος που [αυστηρά] εκ πρώτης όψεως θα το παραλλήλιζε κανείς με μία από τις χασαποταβέρνες της Σταμάτας: άσπρη πλαστική καρέκλα, τραπέζια έξω κάτω από τα δέντρα, μενού με έμφαση στο ψητό κρέας, και κυρίως στη φημισμένη Μπριζόλα της Φλωρεντίας (Bistecca Fiorentina), κάτι σαν τη δική μας "σταβλίσια".
Δυστυχώς (για εμάς) οι ομοιότητες σταματούν εκεί - και γι αυτό σας αναφέρω την εμπειρία. Δεν θα σταθώ στα εξαιρετικά κρύα και ζεστά ορεκτικά που φάγαμε (διάφορα τοπικά αλλαντικά, crostini με πεκορίνο και τρούφα, μανιτάρια porcini, κλπ), ούτε στην καταπληκτική και ζουμερότατη bistecca. Θα σταθώ όμως στη λίστα των κρασιών της ταβέρνας (επαναλαμβάνω, για να μην ξεχνιόμαστε), που περιείχε πολύ καλά δείγματα από όλες τις γύρω βασικές οινοπαραγωγικές περιοχές, σε τιμές συχνά χαμηλότερες της λιανικής στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια πιάσαμε κουβέντα με τον ταβερνιάρη για τις διάφορες χρονιές, καθώς και για τις διαφορές μεταξύ των κρασιών των παράκτιων και των πιο ηπειρωτικών αμπελοοινικών περιοχών της Τοσκάνης. Όταν εν τέλει παρήγγειλα ένα Le Serre Nuove 2005 από τον Οίκο Ornellaia (στην ταβέρνα, ξαναλέω, για να μην ξεχνιόμαστε...), ήρθε μία σερβιτόρα που έχει πάρει ειδίκευση (και δίπλωμα) sommelier και μας έκανε επαγγελματική μετάγγιση (δείτε φωτο) για να το απολαύσουμε καλύτερα. Δεν επαναλαμβάνω ότι ήμασταν σε ταβέρνα, για να μη γίνω κουραστικός...
Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο μπορεί ή και πρέπει να γίνει στην Ελληνική χασαποταβέρνα, π.χ. της Σταμάτας. Οι μαθητές μου στο σεμινάριο θυμούνται την διασκεδαστική ιστορία (που πάντα διηγούμαι) από την τελευταία φορά που ήμουν με "οινική" παρέα (Παρασκευόπουλος, Μαρκαντωνάτος κ.α.) σε ταβέρνα στη Σταμάτα και ζητήσαμε [απλά] εμφιαλωμένο κρασί (θα σας πω άλλη φορά τι μας ήρθε τελικά...). Ξέρω όμως ότι είναι άλλο ένα παράδειγμα από τα πολλά που συνέλλεξα στο ταξίδι αυτό της χαώδους διαφοράς στην οινική κουλτούρα μεταξύ ημών και των γειτόνων μας των Ιταλών.
Α, και κάτι τελευταίο - to add insult to injury, όπως λένε στα μέρη μου: Η χασαποταβέρνα Fiore διαθέτει δική της ετικέτα κρασιού και ελαιολάδου, καθώς και ιστοσελίδα (www.ristorantefiore.it)!...
Το Castello di Nipozzano ανήκει στην οικογένεια Frescobaldi, που είναι από τις παλαιότερες, μεγαλύτερες και σημαντικότερες στο Ιταλικό κρασί. Ήθελα να το επισκεφτώ όχι μόνο γιατί είναι πανέμορφο και ιστορικό, αλλά έπίσης επειδή είναι αντιπροσωπευτικό της ζώνης του Chianti Rufina, του αντιπάλου δέους του Chianti Classico και μίας πολύ σημαντικής από τις επτά συνολικά ζώνες του Chianti.
Το Castello di Nipozzano βρίσκεται σε έναν πανέμορφο, καταπράσινο λόφο, σε απόσταση 30 περίπου χιλιομέτρων από τη Φλωρεντία, και έχει υψόμετρο γύρω στα 400 μέτρα. Η ιστορία του ξεκινάει από τα Ρωμαϊκά χρόνια, ενώ κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα χρησίμευε ως οχυρό για την αντιμετώπιση των επιδρομών των βαρβάρων. Στα χέρια της οικογένειας Frescobaldi πέρασε στα μέσα του 19ου αιώνα.
Το Castello είναι ένα από τα 6 Κτήματα των Frescobaldi στην Τοσκάνη, και αυτό που θεωρούν ως το επίκεντρο της επικοινωνίας τους με το οινόφιλο κοινό. Για την επίσκεψη και περιήγησή μου στο χώρο επιστρατεύτηκε η Tiziana Frescobaldi, η οποία είναι μέλος του ΔΣ του Οίκου και υπεύθυνη για θέματα επικοινωνίας.
Ο χώρος είναι εξίσου επιβλητικός από έξω όσο κι από μέσα. Εξωτερικά, το Castello δεσπόζει σε μία απέραντη έκταση από αμπέλια και ελιές, και τα κτίσματα είναι πέτρινα και ακολουθούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής. Εσωτερικά ο χώρος αποπνέει την ευγενή καταγωγή των Frescobaldi, των προγόνων τους, αλλά και των προηγούμενων ιδιοκτητών του Κάστρου ανα τους αιώνες. Είναι διακοσμημένος με αναγεννησιακά έργα τέχνης και βαριά έπιπλα εποχής, ενώ σε διάφορα σημεία κρέμεται περήφανα ο θυρεός της οικογένειας των Frescobaldi.
Το Κτήμα παράγει 3 ετικέτες κρασιού, ενώ συμμετέχει και στον ελαιοπαραγωγικό συνεταιρισμό Laudemio. Πριν δοκιμάσουμε τα ερυθρά του Κτήματος, ξεκινήσαμε με το λευκό Castello di Pomino 2007, ένα Pomino Bianco DOC από Chardonnay και Pinot Bianco. Το κρασί αυτό παράγεται στο ομώνυμο Castello di Pomino της οικογένειας που βρίσκεται λίγο βόρεια της Φλωρεντίας. Πρόκειται για ένα παχύ και ευχάριστο βαρελάτο λευκό κρασί με απλή μύτη και καλή οξύτητα. Μπαίνοντας στα ερυθρά ξεκινήσαμε με το Nipozzano Riserva 2005, ένα Chianti Rufina DOCG που προκύπτει από χαρμάνι 90% Sangiovese και 10% άλλες ποικιλίες (Merlot, Colorino, Malvasia Nera). Ως Chianti Rufina είναι εμφανώς πιο δυνατό και πλούσιο από ένα αντίστοιχο Chianti Classico, με παχιές ταννίνες και έντονη οξύτητα. Συνεχίσαμε με το Montesodi Riserva 2005, το premium Chianti Rufina DOCG του Κτήματος. Πρόκειται για ένα πολύ πλούσιο και γεμάτο κρασί με απίστευτες ταννίνες και υψηλό αλκοολικό τίτλο (14.5%), το οποίο όμως είναι ιδιαίτερα ισορροπημένο και εξαιρετικά καλά δομημένο. Ολοκληρώσαμε με το Mormoreto 2005, ένα Super Tuscan (Toscana IGT) από 60% Cabernet Sauvignon, 25% Merlot και 15% Cabernet Franc. Πρόκειται για ένα πραγματικά εντυπωσιακό ερυθρό κρασί χωρίς το παραμικρό ψεγάδι σε μύτη και στόμα.
Η επίσκεψη στο Castello di Nipozzano ολοκληρώθηκε με μία (παρατεταμένη) στάση στο wine shop του Κτήματος, το οποίο πουλάει κρασιά και προϊόντα από όλα τα Κτήματα των Frescobaldi στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι δεν έχασα την ευκαιρία να αγοράσω (και) ένα magnum Lucente 2006, που είναι ένα από τα αγαπημένα μου Super Tuscan από το Κτήμα Tenuta Luce Della Vite που διατηρούν οι Frescobaldi έξω από το Montalcino, στην ευρύτερη περιοχή της Siena.
Η τρίτη μέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στο Tenuta Tignanello, το Κτήμα όπου παράγεται ένα από τα πολύ αγαπημένα μου κρασιά (για το οποίο ξέρω ότι σας έχω μιλήσει κατ' επανάληψιν...). Το Κτήμα βρίσκεται στο Montefiridolfi, στην ευρύτερη περιοχή του San Casciano. Πρόκειται για ένα πανέμορφο Κτήμα σε ένα μοναδικό τοπίο με όμορφους λόφους και καλοφροντισμένα αμπέλια. Εκτός από το ομώνυμο Tignanello, το Κτήμα παράγει και ένα από τα πολύ premium κρασιά του οίκου Antinori, το Solaia - ένα φίνο χαρμάνι από Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc και Sangiovese.
Το Tenuta Tignanello δεν είναι επισκέψιμο για το κοινό, γι αυτό και είχα το προνόμιο ενός προσωπικού τουρ από ειδικό άτομο που ήρθε επί τούτου από τα κεντρικά της εταιρείας στην Φλωρεντία. Η επίσκεψη ξεκίνησε με δοκιμή τριών ερυθρών κρασιών Antinori στο ισόγειο της βίλας του Μαρκησίου Antinori στο Κτήμα. Η δοκιμή ήταν απλά για να μπούμε στο κλίμα και περιελάμβανε το Villa Antinori 2005, το entry-level ερυθρό Super Tuscan από σταφύλια διαφόρων αμπελιών του οίκου στην Τοσκάνη, το Marchese Antinori Chianti Classico Riserva 2004, το οποίο είναι τυπικό της περιοχής και φέρει το όνομα του ιδρυτή του οίκου, και το Tignanello 2005. Καμία έκπληξη, όπως φαντάζεστε. Το πρώτο κρασί δείχνει το πόσο καλή δουλειά κάνει ο οίκος ακόμα και σε ένα φτηνό κρασί (νομίζω η λιανική του τιμή στην Ελλάδα είναι γύρω στα €11), ενώ το δεύτερο είναι ένα πολύ εκλεκτό δείγμα του τυπικού κρασιού της περιοχής, του Chianti Classico - το συγκεκριμένο είναι Riserva, και γι αυτό το λόγο έχει παλαιώσει λιγάκι περισσότερο από ένα "απλό" Chianti Classico (εν προκειμένω 14 μήνες στο βαρέλι και 12 στη φιάλη) πριν διατεθεί στο εμπόριο. Για το Tignanello 2005 τα έχουμε ξαναπεί επανειλημένως. Απλά θα πω ότι, μπορεί να ήταν η ιδέα μου ή να ήμουν συνεπαρμένος από την όλη εμπειρία, αλλά το να το δοκιμάζω "μέσα στο σπίτι του" το έκανε ακόμα πιο εντυπωσιακό...
Η επίσκεψη συνεχίστηκε σε ολόκληρο το Κτήμα, από τα αμπέλια, όπου είδα από κοντά την τριμμένη άσπρη πέτρα του Κτήματος (που σας είχα αναφέρει σε προηγούμενο post) σκορπισμένη στις ρίζες των κλημάτων, μέχρι τις κάβες παλαίωσης των μεγάλων κρασιών του Κτήματος. Μεγάλη στιγμή η αποκλειστική επίσκεψη στο νέο οινοποιείο του Solaia που είναι υπό κατασκευή και προμηνύεται υπερ-σύγχρονο...
Στη συνέχεια επισκέφτηκα το ξενοδοχείο του Κτήματος, το Fonte de' Medici (η Πηγή των Μεδίκων). Πρόκειται για ένα όμορφο ξενοδοχείο, όμορο με το Κτήμα, που μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 90 επισκέπτες. Διαθέτει πισίνα, γήπεδα τέννις και γυμναστήριο, εστιατόριο, ένα μικρό συνεδριακό κέντρο, καθώς και όμορφα δωμάτια με τυπική διακόσμηση της περιοχής, που φέρουν τα ονόματα των ποικιλιών σταφυλιού που οινοποιεί ο Οίκος Antinori σε όλη την Ιταλία.
Λίγο πιο πέρα, στη βάση ενός διπλανού λόφου (5 λεπτά με το αυτοκίνητο) βρίσκεται το παλιό Μοναστήρι Badia di Passignano, που είναι πανέμορφο και πλούσιο σε ιστορία και παράδοση (μέχρι και ο Γαλιλαίος δίδαξε εκεί το 1587). Τα αμπέλια της Μονής είναι ονομαστά εδώ και αιώνες, και σήμερα ανήκουν στον Οίκο Antinori. Στον ευρύτερο χώρο της Μονής λειτουργεί σήμερα ένα από τα εστιατόρια των Antinori, η Osteria di Passignano. Η Osteria προσφέρει τυπικές γεύσεις της περιοχής σε ένα πολύ όμορφο περιβάλλον. Τον Ιανουάριο που μας πέρασε, η Osteria di Passignano κέρδισε το πρώτο της αστέρι Michelin. Παρά ταύτα διατηρεί τις τιμές της αρκετά λογικές - για παράδειγμα, το μενού γευσιγνωσίας, το οποίο περιλαμβάνει 5 πιάτα, καθένα από τα οποία συνοδεύεται και από ένα ποτήρι κρασί του οίκου (περιλαμβάνει και Tignanello και Solaia), κοστολογείται στα €100 κατ' άτομο. Αξίζει επίσης να σας πω ότι στον ίδιο όμορφο χώρο λειτουργεί και σχολή μαγειρικής για όσους θέλουν να μάθουν από πρώτο χέρι την Τοσκανέζικη κουζίνα.
Στην άλλη πλευρά του κτιρίου βρίσκεται η Bottega, το πρατήριο όλων των κρασιών Antinori από τα γύρω κτήματα. Αφού χάζεψα αρκετή ώρα και συζήτησα με τον υπεύθυνο για τις διάφορες εσοδείες που διαθέτουν από κάθε ετικέτα, έφυγα (μεταξύ αρκετών άλλων) και με ένα magnum Tignanello 2005, το οποίο πωλείται εκεί στην τιμή των €130.
Η σημερινή μέρα, όπως αναμενόταν, ήταν τέλεια. Μετά από ένα απίστευτο πρωινό που απολαύσαμε με φόντο την εκπληκτική θέα από την ταράτσα του ξενοδοεχίου, πήραμε τους δρόμους!
Το δρομολόγιο ξεκίνησε με σύντομες στάσεις σε μερικές από τις μικρές πόλεις που συνθέτουν το Chianti Classico: την Greve, την Radda, την Castellina και το Panzano. Στο τελευταίο μείναμε περισσότερο, προκειμένου να επισκεφτούμε δύο ιδιαίτερα αξιόλογα οινοποιεία: την Villa Cafaggio και το Fontodi.
Και τα δύο οινοποιεία βρίσκονται στην ιδιαίτερα προνομιούχα περιοχή της Χρυσής Κοιλάδας (Conca d' Oro). Στη Villa Cafaggio η γλυκύτατη Ελίζα μας έκανε μία πλήρη ξενάγηση, ενώ οργάνωσε για εμάς και μία δοκιμή τεσσάρων χαρακτηριστικών κρασιών: του Chianti Classico 2006 και του Chianti Classico Riserva 2005 του κτήματος, καθώς και των 2 Super Tuscans τους: του San Martino 2000 (από 100% Sangiovese) και του Cortaccio 2003 (από 100% Cabernet Sauvignon). Τα δύο πρώτα ήταν πολύ όμορφα και τυπικά, το συγκεκριμένο San Martino ωστόσο, χωρίς να είναι κακό, δεν ήταν "στη χρονιά του". Το Cortaccio όμως ήταν χωρίς αμφιβολία ένα από τα καλύτερα Cabernet Sauvignon που έχω δοκιμάσει τελευταία. Όποιος προτιμάει ερυθρά κρασιά με σώμα, ένταση και ταννίνες "στο Θεό" καλά θα κάνει να το αναζητήσει.
Στο Fontodi τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το οινοποιείο έχει μία πολύ πιο "boutique" προσέγγιση, ενώ μας φρόντισε προσωπικά ο ιδιοκτήτης, ο εξαιρετικός Giovanni Manetti. Μαζί του δοκιμάσαμε 3 απίστευτα κρασιά του: το πολύ καλό και μυώδες Chianti Classico 2006, το πανέμορφο Vigna del Sorbo Chianti Classico Riserva 2004 που πρόσφατα απέσπασε 95 βαθμούς από τον Αμερικάνο guru Robert Parker, αυτό όμως που ήταν η αποκάλυψη ήταν το Flaccianello della Pieve 2005: το Τοσκανέζικο Sangiovese στα καλύτερά του. Το συγκεκριμένο κρασί έχει θέσει ήδη υποψηφιότητα για τον τίτλο του κορυφαίου κρασιού αυτού του ταξιδιού!
Έπεται συνέχεια. Τόσο σήμερα το βράδυ, από τους οικοδεσπότες μας στο οινοποιείο Capannelle, όσο και αύριο, με επισκέψεις στο Tenuta Tignanello (που λέγαμε...) και το Castello di Nipozzano της οικογένειας Frescobaldi. Ανυπομονώ!...
Φτάσαμε αργούτσικα στην Τοσκάνη - τοπική ώρα 7.00 το απόγευμα. Η οδήγηση από Ανκόνα μας πήρε λίγο παραπάνω γιατί σταματήσαμε σε μία όμορφη ταβέρνα στα μισά της διαδρομής για φαγητό.
Οι πρώτες εντυπώσεις από το μέρος που θα μείνουμε είναι για όλους φοβερές. Προς το παρόν βολευόμαστε και φρεσκαριζόμαστε, γιατί το βράδυ θα ακολουθήσει δείπνο μετά γευσιγνωσίας. Εγώ, όπως φαντάζεστε, τραβάω φωτογραφίες σαν μανιακός.
Ακολουθούν λοιπόν παρακάτω οι πρώτες φωτογραφίες με διάφορες απόψεις από την Villa San Michele, το ξενοδοχείο του φημισμένου οινοποιείου Capannelle στο Chianti Classico, που μας φιλοξενεί:
 Λοιπόν, όπως ο Πρωινός Καφές τα καλοκαίρια μετακομίζει στο Λαγονήσι ή τη Μύκονο, έτσι και τα Telegourmet Chronicles αυτή την εβδομάδα θα εκπέμπουν από την Τοσκάνη!
Συντονιστείτε λοιπόν από Τετάρτη και μετά - πρώτα ο Θεός - για καθημερινές ανταποκρίσεις και φωτορεπορτάζ από τις οινογαστρονομικές περιπλανήσεις της παρέας στην παραμυθένια περιοχή του Chianti Classico...
 Λοιπόν, όσοι περιμένουν τον Αύγουστο για να φύγουν για διακοπές, έχουν μία καλή δικαιολογία για εκδρομή την άλλη Κυριακή.
Σύμφωνα με την πρόσκληση που έλαβα, οι «Δρόμοι του Κρασιού της Βορείου Ελλάδος» μας προσκαλούν στην έκθεση της «Διαδρομής του κρασιού των θεών του Ολύμπου» που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 27 Ιουλίου, από τις 18:00 έως τις 23:00, στο Κέντρο Μεσογειακών Ψηφιδωτών, στο Δίον Πιερίας. Στην εκδήλωση, η είσοδος στην οποία είναι ελεύθερη για το κοινό, οι φίλοι του κρασιού θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν τα μέλη του οινοτουριστικού δικτύου που ανήκουν στη «Διαδρομή των θεών του Ολύμπου», δηλαδή τα επισκέψιμα οινοποιεία, τους ξενώνες, τα εστιατόρια και τα εργαστήρια τοπικών προϊόντων.
Εκπροσωπώντας το κρασί, στην εκδήλωση λαμβάνουν μέρος το Κτήμα Κατσαρού από την Κρανιά Λάρισας, η Οινοποιία Ντούγκος από την Ιτέα Τεμπών Λάρισας, καθώς και η εταιρεία Τσάνταλη από την Ραψάνη Λάρισας.
Παράλληλα, στο Κέντρο Μεσογειακών Ψηφιδωτών φιλοξενείται στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ολύμπου και η έκθεση 185 έργων του Γιάννη Τσαρούχη με ελεύθερη είσοδο, ενώ την ίδια μέρα, Κυριακή 27 Ιουλίου, πραγματοποιείται στο αρχαίο θέατρο του Δίου η θεατρική παράσταση «Το Φιόρο του Λεβάντε» με τον Σπύρο Παπαδόπουλο σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου.
Εγώ εκείνο το απόγευμα θα βρίσκομαι, αν όλα πάνε καλά, στο δρόμο του γυρισμού από την Τοσκάνη. Λίγο διαφορετικό να ήταν το timing, δεν θα έχανα με τίποτα μία τόσο ενδιαφέρουσα αλλά και... νόστιμη αφορμή για απόδραση από την Αθήνα.
Η Διαδρομή των θεών του Ολύμπου είναι το νοτιότερο άκρο, η είσοδος για την υπόλοιπη Ελλάδα, της ευρύτερης οινοπαραγωγικής ζώνης της Βορείου Ελλάδος. Η εκδήλωση αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα κρασιά, αλλά και τον συνολικό οινο-γαστρονομικό πλούτο της περιοχής.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν και άλλες εκδηλώσεις των Δρόμων του Κρασιού της Βορείου Ελλάδος, μπορούμε να αποτανθούμε στην Ένωση Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος (ΕΝΟΑΒΕ), στο τηλέφωνο 2310-281617 ή στην ιστοσελίδα www.wineroads.gr.
 Ζέστη έπιασε πάλι, ε; Να 'χαμε τώρα ένα δροσερό κρασάκι από μία καινούρια και εξωτική οινοπαραγωγό χώρα... Ας πούμε από την... Σουηδία!...
Εσείς μπορεί να γελάτε, εγώ όμως σοβαρολογώ! Διαβάζω στο Decanter του Αυγούστου ένα μίνι-προφίλ του Σουηδού οινοποιού Göran Amnegård, ο οποίος όχι μόνο διατηρεί το βορειότερο οινοποιείο στον κόσμο, αλλά παράγει και κρασιά που κερδίζουν βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς! Εκεί λοιπόν, στην μικρή πόλη της Flen, λίγο έξω και νοτιότερα της Στοκχόλμης, το οινοποιείο Blaxsta Vingård αξιοποιεί στο έπακρον το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, λειτουργώντας σε θερινές θερμοκρασίες που κυμαίνονται γύρω στους 16 Βαθμούς Κελσίου, με παρατεταμένη ηλιοφάνεια κατά τους μήνες της ωρίμανσης του σταφυλιού, αλλά και απολαμβάνοντας ένα σερί από ιδιαίτερα ήπιους χειμώνες τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για συνθήκες, με άλλα λόγια, που θα ζήλευαν άλλες διάσημες βόρειες οινοπαραγωγικές περιοχές, όπως π.χ. η Καμπανία!
Μάλιστα μπορεί το άρθρο του Decanter να εστιάζει στο βραβευμένο Eiswein του Blaxsta Vingård, εγώ όμως διαβάζω στο site του οινοποιείου ότι παράγει και Chardonnay, αλλά και Merlot, το οποίο όμως το "ταράζουν" οι σφίγγες με το που ωριμάζει. Αναρωτιέμαι τι αλκοολικό τίτλο να έχουν τα κρασιά αυτά, και πραγματικά με τρώει η περιέργεια να τα δοκιμάσω...
Όσο βέβαια για το Eiswein του οινοποιείου, αυτό είναι περιζήτητο, αφού η μισή ποσότητα εξάγεται στο Χονγκ Κονγκ, την Αγγλία και τη Βραζιλία, ενώ η άλλη μισή διατίθεται από πολύ επιλεγμένα εστιατόρια στη Σουηδία. Διαβάζω πάντως ότι η ζήτηση για το Σουηδέζικο Eiswein αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα, ειδικά καθώς το κλίμα στη Γερμανία, την παραδοσιακή μεγάλη δύναμη στην παγκόσμια παραγωγή Eiswein, έχει πάψει πλέον να είναι αρκούντως ψυχρό!...
Έχετε καταλάβει, φαντάζομαι, ότι ο φάκελος "Σουηδέζικο κρασί" μόλις άνοιξε για μένα, και μου έχει κεντρίσει αφάνταστα το ενδιαφέρον. Δεσμέυομαι λοιπόν να μάθω λοιπόν περισσότερα και θα επανέλθω...
Χτες το βράδυ οι WineThusiasts μαζευτήκαμε στο Τηλέμαχος Barbecue Club στην Κάτω Κηφισιά για ένα όμορφο δείπνο πριν φύγουμε για διακοπές.
Το μενού - που φτιάχτηκε ειδικά για εμάς - περιελάμβανε τα εξής:
Γλώσσα μοσχαρίσια
Ταρτάρ από μοσχάρι
Ντολμάδες αμπελόφυλλο
Καβουρμάς (από βοδινό και βουβαλίσιο κρέας)
Χειροποίητα λουκάνικα BBQ (από μοσχαρίσιο και βοδινό κρέας)
Ριζότο γαμοπίλαφο
Σαλάτα BBQ
Φιλετάκια από ζυγούρι
Μοσχαρίσια μπιφτέκια
Πατάτες στον ξυλόφουρνο
Φιλετάκια βουβαλίσια με ψητά λαχανικά
Μοσχαροκεφαλή στη γάστρα
Χτένι μοσχαρίσιο με σάλτσα από λεμόνι και chardonnay
Γλυκό cheesecake ή σουφλέ σοκολάτας
Καφές
Εννοείται, βεβαίως, ότι όλα αυτά δεν κατέβηκαν κάτω "ξεροσφύρι". Συνοδεύτηκαν λοιπόν με τα παρακάτω Νοτιοαφρικάνικα διαμάντια:
Saxenburg Chardonnay
Κlein Constantia Rosé (Merlot, Cabernet Sauvignon)
Bouchard Finlayson Hannibal (Pinot Noir, Sangiovese, Shiraz, Barbera)
Raka Biography (Shiraz)
Raka Quinary (Cabernet Sauvignon, Merlot, Cabernet Franc, Petit Verdot, Malbec)
Επιδόρπιος Οίνος: Jonkheer Muscatheer
Όπως καταλαβαίνετε - και όπως προδίδουν οι φωτογραφίες - φάγαμε, ήπιαμε και περάσαμε... βασιλικά. Άντε λοιπόν τώρα, ανανεώνουμε με το καλό το ραντεβού μας για το Σεπτέμβρη, ενδεχομένως και σε... διεθνές έδαφος!...
 Σας έλεγα τις προάλλες για τα Ιταλικά κρασιά και πώς τα σύγχρονα "θαύματα" της Τοσκάνης προέκυψαν παραβιάζοντας την τότε παράλογη οινική νομοθεσία της περιοχής. Ανέτρεξα λοιπόν στις σημειώσεις μου από τη τελευταία κάθετη δοκιμή Tignanello Antinori στην οποία είχα παρευρεθεί πριν λίγους μήνες. Και εστιάζω στο Tignanello επειδή ήταν το πρώτο κρασί που σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης. Και αν όλα πάνε καλά, θα το επισκεφτώ στα "λημέρια" του, στην Tenuta Tignanello, στην καρδιά του Chianti Classico, την άλλη εβδομάδα.
Το Tignanello, λοιπόν, είναι: α) το πρώτο κρασί που χρησιμοποίησε Sangiovese παλαιωμένο σε βαρέλι, β) το πρώτο κρασί της περιοχής που βασίστηκε σε χαρμάνι με ξένες ποικιλίες όπως το Cabernet Sauvignon, γ) και ένα από τα πρώτα ερυθρά κρασιά του Chianti στα οποία δεν συμμετείχαν λευκές ποικιλίες. Καταλαβαίνετε λοιπόν την ιστορική σημασία του κρασιού αυτού, πέρα από την αδιαμφισβήτη ποιότητά του.
Το Tignanello είναι χαρμάνι Sangiovese, Cabernet Sauvignon και Cabernet Franc. Όλα τα σταφύλια προέρχονται από το ίδιο το κτήμα, που βρίσκεται λίγο έξω (νότια) από τη Φλωρεντία. Όπως είναι αναμενόμενο, στο χαρμάνι πρωτοστατεί το Sangiovese (που από το 2001 και μετά συμμετέχει με ποσοστό 85%), ενώ το Cabernet Sauvignon και το Cabernet Franc συμμετέχουν με ποσοστά 10% και 5% αντίστοιχα. Όπως συμβαίνει με κάθε πραγματικά ποιοτικό κρασί, το Tignanello παράγεται και διατίθεται στο εμπόριο μόνο εφόσον η χρονιά είναι εξαιρετική. Για το λόγο αυτό, τα τελευταία 35 χρόνια έχει "πηδήξει" 6 εσοδείες, με πιο πρόσφατη αυτήν του καταραμένου (για την ευρύτερη περιοχή) 2002.
Για όσους ενδιαφέρονται να δούν το Tignanello κάθετα, οι σημειώσεις μου λένε τα εξής:
- το 1997 θεωρείται η εσοδεία του αιώνα για την Τοσκάνη. Πράγματι, το κρασί, που είναι πλέον 11 ετών, παρουσιάζει μία όμορφη και πολύπλοκη μύτη με νότες από δέρμα και καπνό, καθώς και κρέας κοκκινιστό. Στο στόμα διατηρεί δυνατές ταννίνες, εξαιρετική οξύτητα και πολύ καλή διάρκεια.
- Το 1999 ήταν πιο ψυχρή χρονιά, και φαίνεται. Η μύτη είναι πιο πιπεράτη και άγρια, ενώ το φρούτο πιο διακριτικό. Στο στόμα το κρασί είναι γεμάτο και δυνατό, οι ταννίνες πιο διακριτικές, ενώ η οξύτητα πολύ πιο έντονη.
- Το 2000 η μύτη είναι πράσινη, με αρώματα όπως ραπανάκι και horseradish να συνυπάρχουν με φρούτα και λουλούδια. Το στόμα είναι εντυπωσιακό με αρώματα από καφέ, δέρμα και πιπεριά, δυνατές ταννίνες, σωστή οξύτητα και μεγάλη διάρκεια.
- Το 2001 ήταν από τις πιο καλές τελευταίες χρονιές, ειδικά για το Sangiovese, γι αυτό και η συμμετοχή του στο χαρμάνι αυξήθηκε από 80% σε 85%. Η μύτη είναι γλυκιά και μυρωδάτη, με έντονα τα στοιχεία των γλυκών μπαχαρικών και του καπνού. Στο στόμα το κρασί είναι δεξιοτεχνικά ισορροπημένο, με το φρούτο να παίρνει την γευστική πρωτοκαθεδρία. Η διάρκειά του είναι γλυκιά και μεγάλη, ωστόσο φαίνεται ότι ακόμα θέλει αρκετό χρόνο για να "ανοίξει" καλά.
- Το 2005 πήρε από εμένα την υψηλότερη βαθμολογία. Όπως έμαθα, τη χρονιά εκείνη μάζεψαν τις πέτρες του αμπελιού, τις έτριψαν και την χοντρή άμμο/σκόνη που δημιούργησαν την σκόρπισαν στο χώμα του ίδιου του αμπελιού, για να εντείνουν την αποτύπωση του terroir στον καρπό και το κρασί. Επιπλέον, με αυτή την τεχνική πέτυχαν και καλύτερη ωρίμανση, λόγω της δυνατότερης αντανάκλασης του ήλιου πάνω στην πετρώδη άμμο του αμπελιού. Η μύτη σε αυτό το κρασί είναι α-πί-στευ-τη. Το φρούτο είναι σκούρο, γλυκό και γεμάτο (θυμίζει μία νόστιμη κομπόστα). Στο στόμα τα φρούτα είναι όμορφα και σκούρα, ενώ οι ταννίνες είναι απλά ιδανικές, όπως και η οξύτητά του. Το Tignanello 05 αφήνει μία γλυκιά, εξαιρετική επίγευση που παρακαλάς να μην τελειώσει. Είναι προφανές ότι το συγκεκριμένο κρασί θέλει ακόμα χρόνο, ωστόσο εγώ το απόλαυσα στο έπακρον και ξέρω ότι αν το έχω στη συλλογή μου δύσκολα θα συγκρατηθώ για πολύ.
Μιλώντας για συλλογές, νομίζω (έχω αποφασίσει δηλαδή) ότι το Tignanello 05 θα είναι το κρασί που θα φέρω, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, γυρνώντας από το ταξίδι μου στα τέλη του μηνός. Έχει έρθει ήδη, βεβαίως, εδώ, ωστόσο στην Ιταλία η duty free τιμή του είναι €48, ενώ στην Ελλάδα, αν δεν κάνω λάθος, η λιανική του ξεπερνάει τα €80. Οπότε, δέχομαι παραγγελίες!...
Μάλιστα αναρωτιέμαι (θα μάθουμε απόψε, φαντάζομαι) αν ο Νάσος ακολούθησε τη συμβουλή μου και "φόρτωσε", τώρα που ήταν στο Μιλάνο...
|
RSS Feed