 Κυκλοφόρησε ο οδηγός Zagat 2009 για τα εστιατόρια του Λονδίνου. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο οδηγός Zagat είναι μία κατά κύριο λόγο Αμερικάνικη έκδοση, η οποία όμως, εκτός από τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία των μεγάλων πόλεων των ΗΠΑ, εκδίδει ετησίως ειδικούς οδηγούς για την Ευρώπη γενικά, καθώς και για συγκεκριμένες πρωτεύουσές της ειδικότερα. Το βασικό χαρακτηριστικό των οδηγών Zagat είναι ότι βασίζονται στις κριτικές των ίδιων των πελατών των εστιατορίων ή ξενοδοχείων, και όχι σε κάποια ειδική ομάδα επαγγελματιών κριτικών.
Σύμφωνα λοιπόν με τον άρτι κυκλοφορήσαντα οδηγό Zagat 2009 London Restaurants Guide, η κορυφαία κουζίνα στις προτιμήσεις των Λονδρέζων είναι η Ιταλική. Ωστόσο, το πρώτο εστιατόριο στις προτιμήσεις τους είναι για φέτος το εικονιζόμενο Gordon Ramsay (68 Royal Hospital Road, Chelsea), Μοντέρνας Γαλλικής Κουζίνας, το οποίο κατέλαβε την πρώτη θέση και στην κατηγορία "φαγητό", αλλά και στην (εξίσου, αν όχι πιο σημαντική) κατηγορία "εξυπηρέτηση". Αποδεικνύεται λοιπόν ότι το άστρο του Θεού Gordon παραμένει λαμπρότατο - και δικαίως - σε πείσμα αυτών που τον κατακρίνουν ότι έχει ανοιχτεί πολύ (με projects ανά τον κόσμο, τηλεοπτικές εμφανίσεις, κλπ) και κινδυνεύει να "χάσει τη μπάλλα"...
Από το φετινό οδηγό Zagat για το Λονδίνο, όμως, προκύπτει και μία πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία: Ότι, ενώ η μέση τιμή ενός γεύματος σε εστιατόριο στο Λονδίνο αυξάνεται σταθερά (για φέτος αγγίζει τα €51/άτομο χωρίς το κρασί και το service, έχοντας αυξηθεί κατά 3.7% από πέρυσι), η αύξηση - και γενικά οι δύσκολοι καιροί που ζούμε - δεν φαίνεται να αποθαρρύνουν τους Λονδρέζους από το αγαπημένο τους χόμπυ του να τρώνε έξω. Μάλιστα σε έρευνα που έκανε ο οδηγός Zagat, το 82% όσων απάντησαν δηλώνει ευθαρσώς ότι σήμερα βγαίνουν έξω για φαγητό τουλάχιστον το ίδιο, αν όχι περισσότερο, σε σχέση με πριν από δύο χρόνια!
Αναρωτιέμαι ποια να είναι η κατάσταση στην Αθήνα σήμερα... Κι αυτό γιατί όλοι οι εστιάτορες και επιχειρηματίες που ξέρω μιλούν για συνεχώς μειούμενη κίνηση, ακόμα και από καλούς, σταθερούς πελάτες.
Χμμμ... Νά μία ιδέα για ένα επίκαιρο ηλεκτρονικό γκάλοπ. Θα επανέλθω!...
 Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το Wine Spectator δημοσίευσε τη λίστα των εστιατορίων με τις κορυφαίες λίστες κρασιών στις ΗΠΑ αλλά και όλο τον κόσμο. Η λίστα αριθμεί 4129 εστιατόρια και δημοσιεύτηκε στο τεύχος με ημερομηνία 31 Αυγούστου.
Εκτός βέβαια από τα ίδια τα εστιατόρια που συμπεριλαμβάνονται σε αυτήν, έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι 18000 οινόφιλοι που συνέβαλαν με τις απαντήσεις τους στη δημιουργία της λίστας αυτής εντοπίζουν 2 βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν την εμπειρία τους όταν επισκέπτονται ένα εστιατόριο: Την αξία (value) και την εξυπηρέτηση (service). Το οποίο σημαίνει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι στους χαλεπούς οινονομικά καιρούς που ζει ολόκληρος ο κόσμος σήμερα, ο πελάτης ψάχνει και επιβραβεύει τα εστιατόρια (και όχι μόνο) που σέβονται τον ίδιο αλλά και τα χρήματά του. Και αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα και για εμάς στην Ελλάδα, για τις τιμές του φαγητού αλλά και του κρασιού στα εστιατόριά μας...
Επιστρέφω στην περίφημη λίστα, στην οποία η Ελλάδα έχει παρουσία και φέτος. Όπως φαντάζεστε αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που τσέκαρα, για να διαπιστώσω με χαρά την δυναμική μας παρουσιά στις βραβεύσεις του Wine Spectator για άλλο ένα χρόνο. Μετά όμως συνειδητοποίησα (συγκρίνοντας με το αντίστοιχο post μου πέρυσι στις 22 Αυγούστου) ότι η εικόνα είναι σχεδόν ολόιδια με πέρυσι. Δηλαδή αν δεν είχε προστεθεί άλλο ένα εστιατόριο ξενοδοχείου στη λίστα, θα μπορούσα να είχα κάνει copy/paste το περσινό κείμενο παραμένοντας ωστόσο ακριβής...
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Για το 2008 με το απλό Award of Excellence (ένα ποτηράκι) βραβεύονται τα εστιατόρια Argonaut (Elounda Beach Hotel, Κρήτη), Thalassa (Elounda Bay Palace, Κρήτη) και Matsuhisa Mykonos (Belvedere Hotel, Μύκονος). Με Best of Award of Excellence (δύο ποτηράκια) βραβεύονται τα εστιατόρια Blue Lagoon (Elounda Beach Hotel, Κρήτη), Διόνυσος (Elounda Beach Hotel, Κρήτη) και Sale & Pepe (Κολωνάκι). Όπως και πέρυσι, έτσι και για το 2008 δεν βραβεύτηκε Ελληνικό εστιατόριο με το ανώτερο βραβείο, το Grand Award (τρία ποτηράκια).
Συγχαίρω για άλλη μία φορά τους βραβευθέντες, ειδικά καθώς κατάφεραν να διατηρήσουν σταθερή την εκτίμηση ενός έγκριτου διεθνούς περιοδικού όπως το Wine Spectator. Θα ήθελα όμως του χρόνου να δω κάποια από αυτά να "ανεβαίνουν κατηγορία", αλλά και κάποια καινούρια να συμπεριλαμβάνονται στην ιδιαίτερα τιμητική αυτή λίστα.
Παρεμπιπτόντως, αν θέλετε κι εσείς να αναζητήσετε τα εστιατόρια που βράβευσε το Wine Spectator στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, δεν έχετε παρά να κάνετε κλικ σε αυτό εδώ το link.
 Όσοι με γνωρίζετε, έχετε σίγουρα ακούσει τα κολακευτικά λόγια με τα οποία μιλάω πάντα για τη γαστρονομία της Κρήτης. Για ακόμα μία φορά λοιπόν, η Μεγαλόνησος δεν μας απογοήτευσε από αυτή (ή οποιαδήποτε άλλη πλευρά) και έχω να πω ότι καθόλη την διάρκεια των διακοπών μας εκεί φάγαμε και ήπιαμε εξαιρετικά.
Εκτός από τα συγκεκριμένα μέρη που τιμήσαμε δεόντως - και τα οποία καταγράφω παρακάτω - έχω να δηλώσω ότι δεν υπήρξε φορά που να είχαμε το παραμικρό παράπονο στο φαγητό, όσο ήμασταν στην Κρήτη. Ακόμα και στα ταβερνάκια και τις καντίνες που υπάρχουν στην παραλία, φάγαμε φαγητό με γεύση, όψη και υφή σπιτική, προσεγμένο και φτιαγμένο από τις πεντανόστιμες πρώτες ύλες της ευλογημένης Κρητικής γης. Α, φανταστείτε ότι ούτε μία φορά δεν μας σέρβιραν "προκάτ" τηγανητές πατάτες - ξέρω, δεν θα' πρεπε κανονικά αυτό να μας εντυπωσιάζει, στις μέρες μας όμως δυστυχώς αποτελεί μεγάλο "ατού" σε ταβέρνες και εστιατόρια...
Και φέτος στην Κρήτη ακολουθήσαμε την πεπατημένη. Πήγαμε δηλαδή στα αγαπημένα μας μέρη, όχι τόσο για να ελέγξουμε την εξέλιξή τους στο χρόνο, αλλά κυρίως γιατί πλέον τα αισθανόμαστε "στέκια" μας.
Συγκεκριμένα, πήγαμε για ψάρι και θαλασσινά στου Αποστόλη, στην Παλιά Πόλη των Χανίων. Τα ορεκτικά τέλεια, το ψάρι (ένα φαγκρί τόοοοσο, με το συμπάθειο) φρεσκότατο και τέλεια ψημένο, και όσο για τα γλυκά... Δεν νοείται στου Αποστόλη να σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν σε κεράσουν φρέσκα φρούτα, τσικουδιά, μία μεγάλη ποικιλία γλυκών του κουταλιού με λαχταριστό πρόβειο γιαούρτι, καθώς και ζεστά καλιτσουνάκια με μυζήθρα και μέλι. Α, επίσης στου Αποστόλη δοκιμάσαμε την ντόπια βαρελίσια μπύρα Harma, για την οποία ήθελα αλλά δεν κατάφερα να μάθω περισσότερα...
Αρκετές φορές τιμήσαμε και τη Νυχτερίδα, το εστιατόριο του καλού μου φίλου Μπάμπη Μαστορίδη, στις Κορακιές. Υποδειγματικός οικοδεσπότης ο Μπάμπης, μας εξήγησε τις καινούριες γεύσεις στο μενού, ενώ μας έδειξε και τη νέα επέκταση στον κήπο του με την απίστευτη θέα που βλέπει "πιάτο" τον κόλπο της Σούδας. Ό,τι κι αν φάγαμε στη Νυχτερίδα ήταν πεντανόστιμο και τέλεια παρουσιασμένο. Ξεχωρίζω βέβαια το ανεπανάληπτο γαμοπίλαφο που μας σέρβιραν με άγριο κατσίκι μαγειρεμένο και βραστό αλλά και τσιγαριστό, και ακόμα το θυμάμαι και μου τρέχουν τα σάλια. Πρέπει να αναφέρω επίσης ότι στη Νυχτερίδα - με την μεγάλη κάβα - πρωτοδοκίμασα κρασιά από το Κτήμα Ντουράκη, για τα οποία αξίζει να σας μιλήσω σε ξεχωριστό post εντός των ημερών - και έχω να σας πω πολλά, καθώς μέσω του Μπάμπη γνώρισα και τον ίδιο τον Ανδρέα Ντουράκη, έναν πραγματικά καταπληκτικό άνθρωπο.
Επισκεφτήκαμε το Ρέθυμνο επί τούτου, για να φάμε στην Αυλή, για την οποία έχουν γραφτεί πολλά και καλά σχόλια, όχι άδικα. Πρόκειται για πραγματική αυλή των θαυμάτων, καθώς περνάς την πόρτα, που βρίσκεται σε έναν πολυσύχναστο κεντρικό πεζόδρομο στην Παλιά Πόλη του Ρεθύμνου, και νομίζεις πως μπαίνεις σε ένα παραμύθι. Η... αυλή της Αυλής είναι από μόνη της μία όαση, και βέβαια το φαγητό και η εξυπηρέτηση δικαιώνουν κάθε υψηλή προσδοκία. Αν προσθέσουμε την εντυπωσιακή (σε μέγεθος, βάθος και design) οινοθήκη και τις πανέμορφες σουίτες, καταλαβαίνουμε γιατί μία (τουλάχιστον) επίσκεψη στην Αυλή επιβάλεται για όποιον βρεθεί στο Ρέθυμνο ή την ευρύτερη περιοχή. Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μία ματιά στην ιστοσελίδα της Αυλής (www.avli.gr) και θα πάρετε μία πρώτη ιδέα.
Last but not least, όπως λένε στα μέρη μου, το μοναδικό καινούριο μέρος που επισκεφτήκαμε σε αυτό το ταξίδι στην Κρήτη, μετά από συμβουλή του (Κρητικού) φίλου μου Μιχάλη. Αναφέρομαι στην ταβέρνα "Η Καλή Καρδιά", του Κώστα Αγαπηνάκη, που βρίσκεται στο χωριό Κουρνάς, μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνου και λίγο μετά την όμορφη Λίμνη Κουρνά. Πρόκειται για μία ταβέρνα βγαλμένη από μία άλλη εποχή, με τραπεζάκια έξω, στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Ο Αγαπηνάκης ψήνει και σερβίρει ο ίδιος και το μενού είναι απλό και εξαιρετικό: ανάμικτη σαλάτα, τυρί, πατάτες τηγανητές, χοιρινή μπριζόλα και παϊδάκια. Και καλή καρδιά! Όλα - και ιδίως τα παϊδάκια - είναι νοστιμότατα, αλλά δεν μπορώ να μην κάνω ειδική αναφορά στις θεϊκές τηγανητές πατάτες, καθώς δεν έχω ξαναδεί τη σύζυγο να αποδεκατίζει μία γαβάθα ολόκληρη με τέτοια μανία (like there's no tomorrow, όπως λέμε αγγλιστί...). Πριν με σκοτώσει, σπεύδω να διευκρινίσω ότι είναι χαρακτηριστικά λιτοδίαιτη και δύσκολη στο φαγητό, εξ ου και το αξιοσημείωτο της υπόθεσης!...
Για όλα τα παραπάνω - πλην του Αγαπηνάκη - θα βρείτε στοιχεία επικοινωνίας και λοιπές πληροφορίες στο άρθρο που είχα δημοσιεύσει στον ΟΙΝΟΧΟΟ προ διετίας για τα αγαπημένα μου εστιατόρια στην Κρήτη, και το οποίο θα βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link. Για τον Αγαπηνάκη αρκεί να ξέρετε ότι βρίσκεται στον Κουρνά και σας περιμένει με χαμόγελο. ΟΚ, για το τυπικό της υπόθεσης, το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι το 28250-96278, αν και δε νομίζω ότι δουλεύει με κρατήσεις...
Χτες το βράδυ οι WineThusiasts μαζευτήκαμε στο Τηλέμαχος Barbecue Club στην Κάτω Κηφισιά για ένα όμορφο δείπνο πριν φύγουμε για διακοπές.
Το μενού - που φτιάχτηκε ειδικά για εμάς - περιελάμβανε τα εξής:
Γλώσσα μοσχαρίσια
Ταρτάρ από μοσχάρι
Ντολμάδες αμπελόφυλλο
Καβουρμάς (από βοδινό και βουβαλίσιο κρέας)
Χειροποίητα λουκάνικα BBQ (από μοσχαρίσιο και βοδινό κρέας)
Ριζότο γαμοπίλαφο
Σαλάτα BBQ
Φιλετάκια από ζυγούρι
Μοσχαρίσια μπιφτέκια
Πατάτες στον ξυλόφουρνο
Φιλετάκια βουβαλίσια με ψητά λαχανικά
Μοσχαροκεφαλή στη γάστρα
Χτένι μοσχαρίσιο με σάλτσα από λεμόνι και chardonnay
Γλυκό cheesecake ή σουφλέ σοκολάτας
Καφές
Εννοείται, βεβαίως, ότι όλα αυτά δεν κατέβηκαν κάτω "ξεροσφύρι". Συνοδεύτηκαν λοιπόν με τα παρακάτω Νοτιοαφρικάνικα διαμάντια:
Saxenburg Chardonnay
Κlein Constantia Rosé (Merlot, Cabernet Sauvignon)
Bouchard Finlayson Hannibal (Pinot Noir, Sangiovese, Shiraz, Barbera)
Raka Biography (Shiraz)
Raka Quinary (Cabernet Sauvignon, Merlot, Cabernet Franc, Petit Verdot, Malbec)
Επιδόρπιος Οίνος: Jonkheer Muscatheer
Όπως καταλαβαίνετε - και όπως προδίδουν οι φωτογραφίες - φάγαμε, ήπιαμε και περάσαμε... βασιλικά. Άντε λοιπόν τώρα, ανανεώνουμε με το καλό το ραντεβού μας για το Σεπτέμβρη, ενδεχομένως και σε... διεθνές έδαφος!...
 Λοιπόν βρήκα ένα Κρητικό εστιατόριο κυριολεκτικά "μέσα στα πόδια μου". Το Τόπος Γεύσης Κρήτη έχει ανοίξει στη Ν. Ερυθραία από το Σεπτέμβριο, δεν είχε κάνει όμως ως τώρα διαφήμιση ή κάποια προωθητική ενέργεια, μέχρι που μοίρασε ένα flyer στην ευρύτερη περιοχή και μπήκε, τελικά, στο "radar" μου.
Πέρασα προχτές τελείως στο συμπτωματικό και το αυθόρμητο, γυρίζοντας από το video club. Δεν είχα σκοπό να φάω, για την ακρίβεια είχα πει ότι εκείνο το βράδυ θα προσέξω - πόσες φορές όμως δεν τα έχουμε πει αυτά...
Στο ζητούμενο τώρα: Πρόκειται για ένα μικρό, αλλά πολύ μοντέρνα φτιαγμένο εστιατόριο, σ' ένα μικρό και ήσυχο στενό της Ν. Ερυθραίας. Φωτεινό, περιποιημένο, με τραπεζάκια και μέσα και έξω. Ο μάγειρας είναι από το Ηράκλειο, ο σερβιτόρος (ο Ανδρέας) από τα Χανιά, ενώ η σερβιτόρα (δεν συγκράτησα το όνομά της) από το Ρέθυμνο. Όπως καταλαβαίνετε, το νησί εκπροσωπείται αρκούντως!
Το μενού είναι σύντομο αλλά περιεκτικό. Περιλαμβάνει ότι θα περιμένε κανείς από ένα Κρητικό μαγαζί: Χοχλιούς, απάκι, μαραθόπιττα, βολβούς, αρνάκι οφτό, και πάει λέγοντας. Για τους πιο τολμηρούς (κι αυτούς που δεν φοβούνται τη χοληστερίνη τους δηλαδή) προτείνονται και οι πατάτες οι τσικαλάτες με στάκα από δίπλα για βούτηγμα!... Εγώ δοκίμασα Γαμοπίλαφο με Ζυγούρι, που ήταν γευστικότατα και τα δύο, και μία νόστιμη Κρητική σαλάτα κομπλέ με ξινομυζήθρα, παξιμάδια κρίθινα, κάπαρη, κλπ. Δεσμεύτηκα όμως να ξαναπάω, αυτή τη φορά με το φίλο μου το Μιχάλη που είναι πιο ειδικός στην κουζίνα της Μεγαλοννήσου, καθότι Κρητικός.
Μοναδική μου παρατήρηση σε αυτή τη φάση ήταν το γεγονός ότι τα εμφιαλωμένα κρασιά που προσφέρει το κατάστημα - ενώ είναι και αρκετά και καλής ποιότητας - προέρχονται από οπουδήποτε εκτός από την Κρήτη, το οποίο είναι κρίμα, αν σκεφτεί κανείς πόσο καλά κρασιά μας δίνει, πλέον, το νησί. Βέβαια, όσοι κάνουν κέφι τον καλό Μαρουβά θα περάσουν μία χαρά - εγώ μετά από τους τρεις μαρουβάδες που με κέρασαν όσο περίμενα να ετοιμαστεί το Γαμοπίλαφο ήμουν "έξω ντέρτια και καημοί"!
Θα βρείτε το Τόπος Γεύσης Κρήτη στην "ενδοχώρα" της Ν. Ερυθραίας (Ευαγγελιστρίας 13 / 210-6250345). Καλή όρεξη!
 Είχα περιέργεια από καιρό να επισκεφτώ το Fragma, το cafe-restaurant που βρίσκεται πάνω στο φράγμα της Λίμνης του Μαραθώνα. Χτες λοιπόν η περιέργεια μας οδήγησε στο μέρος που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι (αλλά δυστυχώς δεν...) το Como της Αττικής.
Πρώτη εντύπωση: το Fragma μοιάζει να πάσχει από διχασμό προσωπικότητας - δηλαδή να μην ξέρει αν είναι cafe-bar ή εστιατόριο. Και, αντικειμενικά, στο πρώτο είναι πολύ καλύτερο.
Ας αρχίσουμε από την αρχή: το τραπέζι μας ήταν προνομιούχο, όπως γενικά είναι τα τραπέζια του φαγητού, γιατί είχε τη λίμνη "πιάτο". Επειδή μάλιστα η λίμνη ήταν και σε κάποια σημεία φωτισμένη, η εμπειρία γίνεται ακόμα πιο όμορφη. Η εξυπηρέτηση όμως παρέπεμπε πιο πολύ σε καφετέρια. Τι εννοώ; Θα ήθελα να είχα δοκιμάσει το Viognier Σκούρα που παρήγγειλα πριν αυτό σερβιριστεί απλόχερα στα ποτήρια μας, όπως και θα μπορούσα να είχα δείξει στο σερβιτόρο τον εύκολο και σωστό τρόπο ανοίγματος φιάλης με βιδωτό πώμα stelvin για να μην παιδεύεται μία ώρα. Αυτά ήταν τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια. Το χειρότερο είναι ότι, λίγο αργότερα, όταν το μέρος άρχισε να γεμίζει, οι επισκέψεις των σερβιτόρων στα τραπέζια του φαγητού άρχισαν να σπανίζουν...
Ο κατάλογος είναι αρκετά πλούσιος, με σαλάτες, ορεκτικά, πολλές επιλογές σε πάστα, καθώς και κύρια πιάτα με επίκεντρο και το κρέας και το ψάρι. Η λίστα των κρασιών είναι αξιοπρεπής, με καλό βάθος και όχι παράλογες τιμές. Λίγο τις χρονιές πρέπει να προσέξουν, έτσι ώστε κάποια κρασιά που δεν "φεύγουν" πολύ, να ανανεώνονται για να μπορεί κανείς να τα απολαμβάνει φρέσκα και σφριγηλά.
Στην πράξη, τα ορεκτικά ήταν αρκετά καλά, αν και τόση γενναιοδωρία στο balsamico ποτέ δεν ωφέλησε κανέναν. Στα κύρια τα χαλάσαμε όμως... Οι πατάτες - και οι τηγανητές και οι φούρνου - ήταν αυτό που λέμε με σύγχρονη ορολογία "προκάτ", ενώ το ψήσιμο στην καρδιά φιλετου που παρήγγειλα εγώ (που σαν κομμάτι δεν ήταν κακό) είχε φύγει από το medium-rare και πλέον φλέρταρε με το tartare. Κι αυτό δεν θα με προβλημάτιζε ιδιαίτερα αν δεν οφειλόταν στο γεγονός ότι ήταν αποτέλεσμα άγνοιας, καθώς σε ορισμένα σημεία το εσωτερικό του κρέατος ήταν κρύο... Το γλυκό ήταν απλά αδιάφορο. Η τιμή, πάντως, διόλου υπερβολική: για τρία ορεκτικά, δύο κύρια, ένα γλυκό, ένα μπουκάλι κρασί (+ μία coca light και δύο κουβέρ), ο λογαριασμός μας ανήλθε στα €104.
Το μέρος έχει απίστευτες δυνατότητες, γι αυτό και χθες, Τετάρτη βράδυ, ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Το φυσικό σκηνικό είναι φοβερό (είμαι σίγουρος ότι είναι ακόμα καλύτερο κατά το σούρουπο, όταν αρχίζει να βραδιάζει) και, εκτός των άλλων, το πράσινο και η λίμνη έχουν μία απίστευτη δροσιά που κάνουν το Fragma όαση, ειδικά τις βραδιές υπερβολικής καλοκαιρινής ζέστης στην Αθήνα. Θα ήθελα πολύ ο χώρος του εστιατορίου να είναι πιο απομονωμένος από το καφέ, και, βέβαια, θα ήθελα πολύ περισσότερη έμφαση στην κουζίνα και την σωστή εξυπηρέτηση. Με λίγα λόγια, με μερικές απλές κινήσεις, το μέρος μπορεί να γίνει ένα σούπερ στέκι για όλο το χρόνο. Σημειώστε δε ότι η προνομιακή του θέση ενισχύεται και από το γεγονός ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην Αθήνα (20 λεπτά από την Κηφισιά μέσω Σταμάτας).
Αν το προτείνω; Ναι, για καφέ, γλυκό, ένα σνακ, άντε μία μακαρονάδα και μία μπύρα με φόντο τη λίμνη και την πανέμορφη φύση γύρω της. Μέχρι εκεί, όμως.
Για να πάτε στο Fragma, καλό είναι να καλέσετε στο 210-8143415 ή να μπείτε στην ιστοσελίδα www.fragma.gr, που έχει και χάρτη με οδηγίες πρόσβασης για όσους δεν ξέρουν την περιοχή.
 Καμιά φορά εμείς που ασχολούμαστε - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - με τη γεύση, ψάχνουμε το καινούριο και το διαφορετικό, και ξεχνάμε κάποιες παλιές μεν, σταθερές δε αξίες.
Πριν λίγο καιρό, για παράδειγμα, γιορτάσαμε τα γενέθλια της συζύγου στο Balthazar. Κλασσικό και αγαπημένο στέκι, ειδικά το καλοκαίρι με τον όμορφο κήπο-όαση μέσα στο τσιμέντο της Αθήνας, το Balthazar αποδείχθηκε για άλλη μία φορά "λίρα εκατό". Γιατί; Θα σας πω: το μενού είναι σταθερά πολύ καλό, με ουσία και όχι περιττή έμφαση στο "περιτύλιγμα", με πιάτα νόστιμα, φρέσκα και πολύ καλά παρουσιασμένα, από τα ορεκτικά ως το γλυκό. Η λίστα κρασιών έχει βάθος, φαντασία και ποικιλία. Το service πάντα επαγγελματικό και προσεγμένο, ενώ και οι τιμές είναι λογικές, σε σχέση με την προσφερόμενη ποιότητα και εξυπηρέτηση. Πολύ σημαντικό επίσης είναι ότι το περιβάλλον είναι ευχάριστο και πολύ καλαίσθητο. Χώρια που κάποιος μπορεί χωρίς τον παραμικρό δισταγμό να πει για το Balthazar την καθιερωμένη έκφραση, ότι δηλαδη "το μέρος μαζεύει πολύ καλό κόσμο" (πολύ σημαντικό...).
Αν έπρεπε να βρω πάση θυσία ένα "ψεγάδι", αυτό θα ήταν το γεγονός ότι έλειπε ο φίλος μου ο Χρόνης, ο οποίος, εκτός από ικανότατος επί της εξυπηρέτησης και του σερβιρίσματος, είναι και τέως μαθητής μου στο Σεμινάριο, οπότε θα τα λέγαμε και περί κρασιών λίγο παραπάνω. Πληροφορήθηκα όμως με χαρά ότι σύντομα επιστρέφει στο δυναμικό του καταστήματος.
Το Balthazar είναι μία πολύ καλή λύση στο Κέντρο της Αθήνας για το καλοκαίρι, είτε στο μπαρ, είτε για φαγητό. Μην εκπλαγείτε αν με δείτε αυτό το weekend εκεί - ειδικά καθότι τα πλάνα μου για εκδρομή στη λεβεντογέννα Κρήτη ματαιώθηκαν άδοξα.
Σιγά και μη δεν τα ξέρετε μετά από τόσα χρόνια, αλλά εγώ έχω την υποχρέωση να σας δώσω τα στοιχεία επικοινωνίας του Balthazar, τα οποία είναι: Τσόχα 27 / 210-6441215. Προτείνω όμως να επισκεφτείτε και την ιστοσελίδα του, στην οποία θα βρείτε πληροφορίες για το μέρος, τα ανανεωμένα μενού, διάφορα events, happenings, κλπ. Η διεύθυνση είναι www.balthazar.gr.
 Εντάξει, μη μου πείτε ότι επειδή η Εθνική μας δεν τα πήγε και τόσο καλά στο Euro θα σταματήσετε να τρώτε πίτσα. Ας μη ξεχνάμε ότι απομένουν αρκετοί αγώνες ακόμα (οι καλύτεροι μάλιστα) για τους φαν του ποδοσφαίρου, αλλά και δύο(ελπίζω) ακόμα τελικοί ΝΒΑ για τους φανατικούς του μπάσκετ.
Όπως και να'χει το πράγμα, εγώ είχα τάξει ένα κρυμμένο θησαυρό για τους φίλους της πίτσας και δεν πρόκειται να αθετήσω την υπόσχεσή μου.
Θυμάστε (οι παλαιότεροι ίσως) μία εποχή που οι πιτσαρίες ήταν συνοικιακές, και όχι καταστήματα ή franchise πολυεθνικών, 9 φορές στις 10 ονομάζονταν Portofino, και τα πιο δημοφιλή συστατικά τους δεν ήταν το καλαμπόκι, ο ανανάς και η barbeque sauce, αλλά η πιπεριά, το μπέικον, άντε και το σουτζούκι;... Μη με παρεξηγήσετε, είμαι πολύ καλός πελάτης των μεγάλων pizza chains στην Ελλάδα, όπως έχω υπάρξει και σε Αγγλία, Αμερική και άλλα σημεία του πλανήτη. Όταν όμως έχω επιλογή, η νοσταλγική γεύση της "Ελληνικής" πίτσας είναι για μένα μονόδρομος.
Μετά από αυτή την μακρόσυρτη εισαγωγή λοιπόν, σας παρουσιάζω την Pizza Park στη Νέα Ερυθραία. Το περιβάλλον, οι συσκευασίες, αλλά πάνω από όλα η γεύση, μοιάζουν να έχουν γυρίσει από τα παιδικά μου χρόνια. Κάθε παραγγελία είναι, όπως θα λέγαμε στα μέρη μου, και ένα trip down memory lane...
Στην Pizza Park αξίζει να παραγγείλετε την κλασσική πια πίτσα ζαμπόν-πιπεριά, αλλά και την απόλυτη "σπέσιαλ", μία από τις διάφορες μακαρονάδες που ψήνονται (όπως τότε) στο φούρνο, αλλά και μία χορταστική σαλάτα (προσωπική αδυναμία - ποια άλλη; - η σεφ). Αν κατοικείτε στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη Νέα Ερυθραία, κάντε απόψε μία παραγγελία και θα με θυμηθείτε. Με Lakers εναντίον Celtics στην τηλεόραση, θα αισθανθείτε σαν να ταξιδέψατε πίσω στον χρόνο, στην τελευταία φορά που οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι είχαν βρεθεί αντιμέτωποι σε τελικό - δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν, το σίγουρο όμως είναι ότι είχα πολύ περισσότερα μαλλιά απ' όσα έχω σήμερα...
Όπως ίσως μπορείτε να διαβάσετε και στο παραδοσιακό χαρτονένιο κουτάκι στην πάνω φωτό, η Pizza Park βρίσκεται στη διεύθυνση Ηρώων Πολυτεχνείου 24 στη Ν.Ερυθραία. Το τηλέφωνο για παραγγελίες είναι το 210-8001193.
Σημείωση: Όπως καταλαβαίνετε, το θέμα "παραδοσιακή Ελληνική πίτσα" με ενδιαφέρει. Οποιοδήποτε tip για αντίστοιχη old school πιτσαρία σε άλλο σημείο της Αθήνας θα είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτο...
Το Σάββατο που μας πέρασε, ο φίλος μου ο Νικόλας, σεσημασμένος και σταθερός συνένοχός μου σε γαστρονομικές εξορμήσεις (και εφορμήσεις) μεγάλης κλίμακας, με πήρε τηλέφωνο για να μαζευτούμε στο σπίτι του να ψήσουμε (και να απολαύσουμε) ένα φαγκρί 6 κιλών που είχε εξασφαλίσει από επιλεγμένο προμηθευτή. Είχε ξεχάσει, βεβαίως (άσχετα αν το είχαμε συζητήσει μόλις την προηγούμενη), ότι βρισκόμουν στη Λήμνο, οπότε θα μου ήταν κομματάκι δύσκολο να πεταχτώ μέχρι το Διόνυσο να ψήσουμε και να επιστρέψω μετά στο Συνέδριο. Προσπάθησα να τον πείσω να το διατηρήσει στην κατάψυξη μέχρι να επιστέψω, αλλά μάταια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τόλμησε να με χλευάσει επειδή θα έτρωγα με ένα μεγάλο γκρουπ σε τουριστικό εστιατόριο του νησιού, ενώ εκείνος θα απολάμβανε το φρεσκότατο φαγκρί του. Τς τς τς... Γνωριζόμαστε από το Δημοτικό, κι όμως δεν με ξέρει καθόλου...
Δεν ξέρω αν διαβάζει αυτο το post (για την ακρίβεια αμφιβάλλω...), αλλά του το αφιερώνω, ακριβώς επειδή έχω την εντύπωση ότι τελικά εμείς στη Λήμνο φάγαμε κάπως καλύτερα (εκτός γκρουπ, εννοείται). Εσείς τι λέτε;
Παρεμπιπτόντως, όλα τα παραπάνω έγιναν στην Ταβέρνα του Χρήστου στην Πλατεία Τσιμανδρίων (τηλ. 22540-51278). Το μέρος είναι, νομίζω, από τα πιο ψαγμένα και εκλεκτά του νησιού. Με ένα τηλέφωνο από νωρίς στον Χρήστο (στη φωτογραφία εικονίζεται να έχει μόλις δαμάσει το θηρίο), εξασφαλίζετε εκλεκτό και φρεσκότατο ψάρι, για να ακολουθήσει ένα γεύμα τρικούβερτο!
Σκεφτείτε πόσο απολαύσαμε εμείς το δικό μας εκείνο το βράδυ, που το επαναλάβαμε το επόμενο μεσημέρι, ακόμα πιο ενισχυμένο: Αφ' ενός από πλευράς φαγητού, με την προσθήκη πεντανόστιμης ψιλής φρεσκοτηγανισμένης γαρίδας, όπως και από πλευράς παρέας, με την προσθήκη των νέων φίλων μας: της Ellen και του David King, ιδιοκτητών των King Family Vineyards στην Virginia των ΗΠΑ, όπως και του Λουίζου Παπαδόπουλου, ενός Έλληνα που μετανάστευσε πριν από 25 χρόνια στην Αμερική και σήμερα έχει ένα από τα πιο γνωστά οινοποιεία της Virginia. Έχω μάλιστα την εντύπωση ότι οι φίλοι μας από την Αμερική απόλαυσαν το εξαιρετικό αυτό μεσημεριανό στην Πλατεία του χωριού κάτω απ' το πλατάνι ακόμα περισσότερο κι απο μας!...
 Ε λοιπόν ένα πράγμα που εμείς οι φίλοι του κρασιού δεν είμαστε (ή, τουλάχιστον, δεν πρέπει να είμαστε) είναι ρατσιστές. Και δεν μιλάω για φυλετικό, θρησκευτικό, κοινωνικό ρατσισμό και τα τοιαύτα - μακριά από μας αυτά. Αναφέρομαι στον ρατσισμό εις βάρος της μπύρας.
Ναι, το ξέρω, όταν η οινική κουλτούρα στην Ελλάδα ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη, η μπύρα βασίλευε και η "ζημιά" της αυτή εις βάρος του κρασιού είναι αισθητή ακόμα. Επίσης το ξέρω - όλοι μας νομίζω, άλλωστε - ότι η μπύρα (κακά τα ψέμματα) δεν έχει ούτε την ιστορία, ούτε την αίγλη, ούτε το βάθος και την πολυπλοκότητα που έχει το κρασί...
Το ξέρετε όμως ότι είναι πολλά τα καλά εστιατόρια ανά τον κόσμο που επενδύουν χρόνο και χρήμα στην δημιουργία μίας λίστας μπύρας με αξιώσεις; Και να σας πω και κάτι άλλο; Σε χώρες σαν την Ελλάδα, με ήλιο, ζέστη και τραπεζάκια έξω, υπάρχουν στιγμές που πραγματικά κανείς "θα σκότωνε άνθρωπο" για μία παγωμένη μπύρα. Δεν συμφωνείτε;
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ένα ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι σε ένα όμορφο παραθαλάσσιο ταβερνάκι στην Ύδρα. Η σύζυγος απολάμβανε το μπάνιο της στην παραλία που βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά μου, κι εγώ στο κλασσικό ξύλινο τραπεζάκι ταβέρνας (που συνδυάζεται πάντα απαραιτήτως με καρέκλα με ψάθινο "ποπό"), με ψιλό αθερινάκι τηγανητό, βλήτα βραστά με μπόλικο λαδολέμονο, φέτα, και μία παγωμένη μπύρα. Εκείνη τη στιγμή ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο, με διαφορά από τον δεύτερο...
Ικανή και αναγκαία συνθήκη, βεβαίως, για να ισχύουν όλα τα παραπάνω, είναι να μεταχειρίζεται κανείς τη μπύρα ως συνοδευτικό φαγητού. Αν σας έρχονται στο μυαλό εικόνες Άγγλων χούλιγκαν να κατεβάζουν τις μπύρες με την εξάδα - και με όλες τις "ομορφιές" που ακολουθούν - παρακαλώ πατήστε αμέσως delete.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Είναι ένας (ομολογουμένως παρατεταμένος, ας όψονται οι αναμνήσεις...) πρόλογος της ανακοίνωσης ότι ενδιαφέρομαι να συμμετάσχω στο φεστιβάλ “Ο κόσμος του Ζύθου ΣΤΑ ΚΙΟΥΠΙΑ”, που τρέχει ως τα τέλη του Ιουνίου. Συγκεκριμένα κάθε Τρίτη μέχρι τις 24 Ιουνίου θα παρουσιάζονται στο εστιατόριο επιλεγμένες μπύρες, που θα συνοδεύονται από 19 διαφορετικές Ελληνικές γεύσεις α λα ΚΙΟΥΠΙΑ. Την προσεχή Τρίτη, 3 Ιουνίου, στο επίκεντρο θα είναι οι μπύρες KONIG PILSENER & CHIMAY ΜΠΛΕ 9%, στις 10 Ιουνίου οι ERDINGER WEISS & CHIMAY ΚΟΚΚΙΝΗ 8%, στις 17 Ιουνίου οι AMSTEL & AMSTEL BOCK, ενώ το φεστιβάλ ολοκληρώνεται στις 24 Ιουνίου 2008 με τις μπύρες FISCHER & MC FARLAND. Κάθε βραδιά θα ξεκινάει με γευσιγνωσία των αντίστοιχων ζύθων, που θα ακολουθείται από γεύμα με το ειδικά σχεδιασμένο μενού 19 πιάτων. Το κόστος συμμετοχής είναι €35,00/άτομο. Κάθε μενού γευσιγνωσίας μπύρας θα είναι διαθέσιμο και την υπόλοιπη εβδομάδα για όσους ενδιαφέρονται να το δοκιμάσουν.
Υπενθυμίζω ότι ΤΑ ΚΙΟΥΠΙΑ βρίσκονται στο Κολωνάκι - Δεινοκράτους & Αναπήρων Πολέμου 22 / 210-7400150. Διαθέτουν και blog, που βρίσκεται στη διεύθυνση http://takioupia.blogspot.com.
|
RSS Feed